مرا زِ غير چه انديشه؟
چون تو را دارم...

#اوحدی

گر به دست آوریم دامن دوست
همه او را شویم و خود همه اوست

آنکه او را در آب می‌جویی
همچو آیینه با تو رو در روست

تو تویی خود از میان برگیر
کز تویی تو رشته تو برتوست

گر شود کوزه کوزه گرنه شگفت
که بسی کاسه سوده گشت و سبوست

همه از یک درخت هست این چوب
که گهی صولجان و گاهی گوست

ها، که اسم اشارتست از اصل
الفتش را چو واو کردی هوست

انقلاب ضرورتست این جا
تا تو آن مغز بر کشی از پوست

مدتی توبه داشتیم، اکنون
که خرابات عشق در پهلوست

منشین تشنه، اوحدی، که ترا
پای در آب و جای بر لب جوست

#اوحدی

.
چه ساغر ها تهی کردیم بر یادت که یک ذره
نه ساکن گشت سوز دل، نه کمتر شد خمار ما

#اوحدی_مراغه_ای

پنهان اگرچه داری چون من هزار مونس
من جز تو کس ندارم پنهان و آشکارا

روزی حکایت ما ناگه به گفتن آید
پوشیده چند داریم این درد بی‌دوا را؟

#اوحدی

.
روز وداع گریه نه در حد دیده بود
توفان اشک تا به گریبان رسیده بود

نزدیک بود کز غم من ناله برکشد
از دور هر که نالهٔ زارم شنیده بود

دیدی که: چون به خون دلم تیغ برکشید؟
آن کس که جان به خون دلش پروریده بود

آن سست عهد سرکش بدمهر سنگدل
ما را به هیچ داد، که ارزان خریده بود

چون مرغ وحشی از قفس تن رمیده شد
آن دل، که در پناه رخش آرمیده بود

زان دردمند شد تن مسکین، که مدتی
دل درد آن دو نرگس بیمار چیده بود

روز وداع دل بشد از دست و حیف نیست
کان روز اوحدی طمع از جان بریده بود

#اوحدی_مراغه‌ای

📝

برون کردی مرا از دل چو دل با دیگری داری
کجا یادآوری از من؟ که از من بهتری داری

#اوحدی

از ما مپرس کاتش دل تا چه غایت‌ست؟
از آب دیده پرس، که او ترجمان ماست...

#اوحدی