رنج آورترین های از با تو بودن این است که:
به گونه ی فلاسفه رفتار کردم و عمل نکردم
به روشِ رمبو و زوربا و ونگوگ و سایر ِ دیوانگان...

با تو رفتار کردم مانند استاد دانشگاهی که می ترسد
از دوست داشتن دانش آموزِ زیبایش
اعتبار دانشگاهی اش را از دست دهد.

برای همین حس عصیانگری دارم در پوزش از تو
از همه اشعار صوفیانه که من به گوش تو خواندم...

روزی که به سوی من می آمدی انباشته چون خوشه ی گندم
و تازه چون ماهی بیرون از دریا...

عذر می خواهم از تو
به نیابت از ابن فارض
و مولانا
و محی الدین ابن عربی....

برای تو اعتراف می کنم
تو زنِ بی همتایی
و حماقتِ من بی همتاست
اجازه بده که کار اشتباهم را پیش تو بازخوانی کنم
از همه موضع های عقلانی که صادر شد از من
برای من ثابت شد بعد از آنکه مسابقه را باختم
و پول هایم را و اسب هایم را از دست دادم

عقلانیت بدترین گونه ای است
که تقدیم می کنیم
برایِ زنی که دوستش می داریم...

کپی از کتاب #عاشقانه_سرای_بی_همتا
ترجمه ی #اشعار_نزار_قبانی
مترجم استاد #رضاطاهری
#رضا_طاهری
نام اهنگ : #مدرسة_الحب