🔆حضرت اباالفضل العباس علیه السلام از ولادت تا شهادت 🔆
رعایت شدید ادب، در دوران کودکی‌

یکی از ارزش‌های والای انسانی و اسلامی، «رعایت ادب» است.
✍ رعایت «ادب» در برابر بزرگان و مقدسات، و در همه‌ی موارد زندگی، زینت «اخلاق» است، و نیز از عوامل و ارکان مهم شخصیت معنوی است.

🔸️امیرمؤمنان امام علی علیه‌السلام، در ضمن سفارش به فرزند بزرگوارش امام حسن علیه‌السلام، درباره‌ی فراگیری ادب و اهمیت آن، فرمود:
«یا بنی! الأدب لقاح العقل، و ذکاء القلب، و عنوان الفضل». .
🍃یعنی: «پسرم! ادب، (مایه‌ی) بارور شدن عقل، بیداری قلب، و سر فصل فضیلت و ارزش است».
و نیز امام علی علیه‌السلام فرمود:
«من أخر عدم أدبه، لم یقدمه کثافة حسبه».
🍃یعنی: «کسی که بی ادبی او، وی را عقب انداخت، بزرگی مقام حسب و فامیلش، او را به جلو نخواهد انداخت».
و باز آن حضرت، در جای دیگری فرمود:
«لا میراث کالأدب».
🍃یعنی: «هیچ ارثی، ارزشمندتر از ادب نیست».
بر همین اساس، امام علی علیه‌السلام، فرزندان خود را به خوبی تربیت کرد، از این رو، فرزندان آن حضرت، از با ادب‌ترین افراد جامعه‌ی خود بودند.
🔆حضرت اباالفضل العباس علیه‌السلام، از همین مکتب درخشان، درس ادب را آموخته بود، به همین دلیل، از ویژگی‌های زندگی سراسر درخشان حضرت عباس علیه‌السلام، ادب آن حضرت، در همه‌ی دوران سال‌های زندگی‌اش، از کودکی تا آخر عمر شریفش بود.
در این راستا، نظر شما را به چند نمونه از ادب دلنشین حضرت عباس علیه‌السلام، جلب می‌کنیم:

🔸️نمونه‌ی اول - روایت شده است که:
حضرت عباس علیه‌السلام، هیچگاه بدون اجازه، در کنار امام حسین علیه‌السلام نمی‌نشست، و پس از کسب اجازه از آن حضرت، اگر می‌نشست، مانند عبد خاضع، دو زانو، در برابر مولایش می‌نشست.

🔸️نمونه‌ی دوم - روایت شده است که:
در تمام طول عمر سی و چهار (34) ساله‌ی حضرت عباس علیه‌السلام، آن بزرگوار، هرگز برادر عزیزش امام حسین علیه‌السلام را به عنوان «برادر»، مخاطب نساخت، بلکه آن حضرت، امام حسین علیه‌السلام را با تعبیرات و کلماتی مانند: «سیدی: آقای من»، «مولای: سرور من»، «یابن رسول الله صلی الله علیه و آله : ای پسر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله » مخاطب می‌ساخت، جز در مورد آخرین ساعت از عمر شریفش در لحظه‌ی شهادت، که در آنجا، خطاب به امام حسین علیه‌السلام، عرض کرد:
«یا اخاه! ادرک اخاک»!
یعنی:«برادر! برادرت را دریاب»!
این تعبیر، آن هم در آن لحظه‌ی حساس، نیز یک نوع ادب بود، زیرا بیان‌گر آن بود که «برادرت»، رسم برادری را به بهترین وجه ممکن ادا کرد، و تو ای برادر! اینک با مهر «برادری» به من بنگر.

🔸️نمونه‌ی سوم - در کتاب
📚 «مستطرفات الأحادیث»، نقل شده است:
روزی، امام حسین علیه‌السلام، در مسجد، آب خواست.
حضرت عباس علیه‌السلام - که در آن هنگام کودک بود - بی آن که به کسی بگوید، با شتاب از مسجد بیرون رفت.
پس از چند لحظه دیدند، حضرت عباس علیه‌السلام، ظرفی را پر از آب کرده، و با احترام خاصی، ظرف آب را به برادرش امام حسین علیه‌السلام، تقدیم کرد.
🔸️نمونه‌ی چهارم - روز دیگری، خوشه‌ی انگوری را به حضرت عباس علیه‌السلام دادند.
آن حضرت، با این که کودک بود، با شتاب از خانه بیرون رفت.
از آن حضرت، پرسیدند: «به کجا می‌روی»؟!
آن حضرت فرمود: «می‌خواهم، این خوشه‌ی انگور را برای مولایم حسین علیه‌السلام، ببرم».
حضرت امام علی علیه‌السلام، از همان خردسالی حضرت عباس علیه‌السلام، توجه خاصی به أدب ایشان ، داشت، به طوری که آن حضرت، او را به تلاش‌ها و کارهای مهم و سخت، مانند:
کشاورزی، تقویت روح و جسم،
تیراندازی، شمشیر زنی، و سایر فضایل اخلاقی، تعلیم و عادت داده بود.
✍حضرت عباس علیه‌السلام، گاهی در کنار پدر بزرگوار خود، امام علی علیه‌السلام، مشغول کشاورزی و باغ داری، در نخلستان‌ها بود، و زمانی هم احادیث و برنامه‌های اسلام را در مسجد، به دیگران می‌آموخت، و نیز به تهی‌دستان و بی‌نوایان، کمک می‌کرد.
🔆حضرت عباس علیه‌السلام، به برادران و خواهران خود، احترام شایان می‌نمود، و دوش به دوش آنان، در بالا بردن سطح فرهنگ مردم، می‌کوشید.
و در یک کلام، حضرت اباالفضل العباس علیه‌السلام، بازوی پر توان پدر بزرگوارش امام علی علیه‌السلام، مطیع برادران ارجمندش، امام حسن علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام بود.
🔸️🔸️💠🔸️🔸️
آری، حضرت عباس علیه‌السلام، سخن امام علی علیه‌السلام را در زبان خود، سیمای امام حسن علیه‌السلام را در چهره‌ی خود، و خون امام حسین علیه‌السلام را در رگ‌های خود داشت.
💠💠🔸️💠💠
#اباالفضل_العباس_از_تولد_تا_شهادت
#ادب_اباالفضل_العباس_علیه_السلام
@BeitolabbasTV