#дзяўчыназбалот
#вершы
#жыццё

🫀

І пах салодкі ўздымаецца ў паветра,
І сонца свеціць, апякаючы мой твар,
Спяшаюся з надвор'ем хутка ў лета,
Чакае там і лёса нечаканасці ўладар.

Зялёны колер лісця на галінках,
Павее ветрык — шалясцяць яны,
І на маіх блакітных тонкіх жылках
Шляхі пачуццяў з эндарфінамі даны.

На тое і жыццё павольнае даецца,
Каб жыць ў момант пэўны, і спакой,
Дзе птушкай усё нам адгукнецца,
Дзе ўсё цячэ бесперапыннаю ракой.