#дзяўчыназбалот
#вершы
💜
Трымаю я лавандавы букет:
І для мяне вялікі ён сусвет.
І пахне ён такім каханнем,
Шчымліва-горкім развітаннем,
Прыемным ветрыкам у твар,
Дзе побач сэрца гаспадар.
Дзе побач словы:"Я кахаю", —
І іх душою адчуваю.
У маіх руках адна лаванда,
Прыемны пах таго кахання.
#вершы
💜
Трымаю я лавандавы букет:
І для мяне вялікі ён сусвет.
І пахне ён такім каханнем,
Шчымліва-горкім развітаннем,
Прыемным ветрыкам у твар,
Дзе побач сэрца гаспадар.
Дзе побач словы:"Я кахаю", —
І іх душою адчуваю.
У маіх руках адна лаванда,
Прыемны пах таго кахання.
#дзяўчыназбалот
#вершы
#неба
✨
У промнях сонца
дзесьці далёка за небам,
дзесьці за праспяваным
Зямлёю куплетам,
напэўна, на Марсе чырвоным
адзін чалавек
Чакае дзяўчыну з Венеры
амаль цэлы век!
#вершы
#неба
✨
У промнях сонца
дзесьці далёка за небам,
дзесьці за праспяваным
Зямлёю куплетам,
напэўна, на Марсе чырвоным
адзін чалавек
Чакае дзяўчыну з Венеры
амаль цэлы век!
#дзяўчыназбалот
#проза
🫂
На адным сваім шпацыры я назірала, як яны сядзелі на лаўцы ўдвох.
Ён пяшчотна і акуратна трымаў яе руку, быццам тая здавалася яму крышталём, а яна, такая яшчэ слабая, апусціла галаву на яго плячо, заплюшчыла вочы. Сонца свяціла ёй у твар, ён у адказ нахіліў сваю галаву да яе — і раптам валасы пераблыталіся нібы хвалі празрыстага возера.
Навакол — цішыня, вячэрні спакой. Тое завецца каханнем.
#проза
🫂
На адным сваім шпацыры я назірала, як яны сядзелі на лаўцы ўдвох.
Ён пяшчотна і акуратна трымаў яе руку, быццам тая здавалася яму крышталём, а яна, такая яшчэ слабая, апусціла галаву на яго плячо, заплюшчыла вочы. Сонца свяціла ёй у твар, ён у адказ нахіліў сваю галаву да яе — і раптам валасы пераблыталіся нібы хвалі празрыстага возера.
Навакол — цішыня, вячэрні спакой. Тое завецца каханнем.
#дзяўчыназбалот
#проза
🌅
Звычайны луг каля лесу ў гэтым годзе ўвесь дзіўна ўсыпаны валошкамі. Калі я іду па iм, адчуваецца прыемны салодкі пах і ледзьве чутнае гудзенне працавітых пчол.
Трымаю валошкі на сваіх дрыжачых, аслабелых пасля цяжкай працы за дзень далонях, і, здаецца, усё неба ў маіх руках расплываецца хваляй блакітнай усмешкі.
На гарызонце бачу бледнае сонца, якое заходзіць павольна, нікуды нібы не спяшаючыся. Сёння, напэўна, яно аддало ўсё сваё святло жытнёвым палям і заўтра ўзыдзе зноў, каб насыціць сваёй сілай зямлю.
Над валошкавым раем пралятаюць птушкі. Ціхім, на здзіўленне, спевам яны закалыхваюць луг, імкнуцца хутчэй вярнуцца да сваіх гнёздаў.
Пяшчотны ветрык мякка пралятае між кветак, акуратна казыча мае валасы, а пасля раптам знікае, нібы засынае стомлены з раніцы летняй спякотай.
То хутка, то павольна ляціць час, бясконца блытаюцца паміж сабой думкі. Ці паспяваю я за жыццём?
#проза
🌅
Звычайны луг каля лесу ў гэтым годзе ўвесь дзіўна ўсыпаны валошкамі. Калі я іду па iм, адчуваецца прыемны салодкі пах і ледзьве чутнае гудзенне працавітых пчол.
Трымаю валошкі на сваіх дрыжачых, аслабелых пасля цяжкай працы за дзень далонях, і, здаецца, усё неба ў маіх руках расплываецца хваляй блакітнай усмешкі.
На гарызонце бачу бледнае сонца, якое заходзіць павольна, нікуды нібы не спяшаючыся. Сёння, напэўна, яно аддало ўсё сваё святло жытнёвым палям і заўтра ўзыдзе зноў, каб насыціць сваёй сілай зямлю.
Над валошкавым раем пралятаюць птушкі. Ціхім, на здзіўленне, спевам яны закалыхваюць луг, імкнуцца хутчэй вярнуцца да сваіх гнёздаў.
Пяшчотны ветрык мякка пралятае між кветак, акуратна казыча мае валасы, а пасля раптам знікае, нібы засынае стомлены з раніцы летняй спякотай.
То хутка, то павольна ляціць час, бясконца блытаюцца паміж сабой думкі. Ці паспяваю я за жыццём?
#дзяўчыназбалот
«Я маю няшмат, але...»
Пад такім слоганам хачу прапанаваць задумацца, якія дробязі для вас маюць вялікія ўспаміны і, непасрэдна, чаму яны значныя.
Мая задумка заключаецца ў рэалізацыі пад гэтым пастом у каментарах такой ідэі, каб кожны, хто захоча, паказаў, што для яго сапраўдныя каштоўнасці ў дробязях.
Было б добра абмеркаваць нешта прыемнае з вамі, шаноўнае спадарства!
Мая цэль і адначасова рэзультат гэтага, скажам так, онлайн-мерапрыемства — пагутарыць з вамі, адкрыць нешта для сябе і, магчыма, натхняцца вашымі фотаздымкамі для напісання новых міні-твораў і вершаў (спадзяюся, так будзе і ў ваш бок).
Умовы:
• зрабіць фотаздымак са значнымі рэчамі (колькасць рэчаў на фотаздымку неабмежаваная);
• адправіць у каментарах пад гэтым пастом з подпісам:
#ямаюняшматале.
А можаце яшчэ неяк абгрунтаваць свой выбар рэчаў!
Усім дзякуй за ўвагу! Поспехаў вам;)
«Я маю няшмат, але...»
Пад такім слоганам хачу прапанаваць задумацца, якія дробязі для вас маюць вялікія ўспаміны і, непасрэдна, чаму яны значныя.
Мая задумка заключаецца ў рэалізацыі пад гэтым пастом у каментарах такой ідэі, каб кожны, хто захоча, паказаў, што для яго сапраўдныя каштоўнасці ў дробязях.
Было б добра абмеркаваць нешта прыемнае з вамі, шаноўнае спадарства!
Мая цэль і адначасова рэзультат гэтага, скажам так, онлайн-мерапрыемства — пагутарыць з вамі, адкрыць нешта для сябе і, магчыма, натхняцца вашымі фотаздымкамі для напісання новых міні-твораў і вершаў (спадзяюся, так будзе і ў ваш бок).
Умовы:
• зрабіць фотаздымак са значнымі рэчамі (колькасць рэчаў на фотаздымку неабмежаваная);
• адправіць у каментарах пад гэтым пастом з подпісам:
#ямаюняшматале.
А можаце яшчэ неяк абгрунтаваць свой выбар рэчаў!
Усім дзякуй за ўвагу! Поспехаў вам;)
#дзяўчыназбалот
#вершы
⛈️
Ідуць бесперапынныя дажджы.
Ці добра гэта, ты мне адкажы?
Ці добра ноччу пад шум грому
Здзіўляцца простаму такому?
#вершы
⛈️
Ідуць бесперапынныя дажджы.
Ці добра гэта, ты мне адкажы?
Ці добра ноччу пад шум грому
Здзіўляцца простаму такому?
#дзяўчыназбалот
#вершы
🤍
Спяшацца не трэба,
Трэба толькі чакаць.
І тады, верагодна, мэта
Будзе вас надыхаць.
У рытм адно дыханне
Падзеліцца на дваіх.
Паспяшайце кахаць —
Не бурыць.
#вершы
🤍
Спяшацца не трэба,
Трэба толькі чакаць.
І тады, верагодна, мэта
Будзе вас надыхаць.
У рытм адно дыханне
Падзеліцца на дваіх.
Паспяшайце кахаць —
Не бурыць.
#дзяўчыназбалот
#вершы
👾
«Паглядзі на мяне...
У апошні раз нібы ў першы.
Я адчую цябе
За кіламетрамі з рэшты...»
Зямля. MMXXIV
Аўтаспынам па галактыцы
Праз сто светлавых гадоў
Пераплецены нашы матрыцы
З пылам каметных хвастоў.
#вершы
👾
«Паглядзі на мяне...
У апошні раз нібы ў першы.
Я адчую цябе
За кіламетрамі з рэшты...»
Зямля. MMXXIV
Аўтаспынам па галактыцы
Праз сто светлавых гадоў
Пераплецены нашы матрыцы
З пылам каметных хвастоў.
#дзяўчыназбалот
#вершы
💋
Цудоўны бляск у вачах дзяўчыны,
На вуснах крыху смак шыпшыны.
Крыху халодны твар яе ў спёку.
І зразумелы думкі без намёку.
#вершы
💋
Цудоўны бляск у вачах дзяўчыны,
На вуснах крыху смак шыпшыны.
Крыху халодны твар яе ў спёку.
І зразумелы думкі без намёку.
#дзяўчыназбалот
#вершы
🛣️
Шукай мяне ў жытнім полі,
Маё апошняе каханне.
Калі ў свеце граюць ролі,
Тады ты грай змаганне.
Паставіць кропкі зноў
Між намі неабходнасць,
Каля забытых берагоў
Ты адчуваеш вольнасць.
Шукай, маё апошняе каханне,
У жніўні, мо, убачымся тады,
Пакліч у апошняе спатканне,
Калі шукаеш сапраўды.
#вершы
🛣️
Шукай мяне ў жытнім полі,
Маё апошняе каханне.
Калі ў свеце граюць ролі,
Тады ты грай змаганне.
Паставіць кропкі зноў
Між намі неабходнасць,
Каля забытых берагоў
Ты адчуваеш вольнасць.
Шукай, маё апошняе каханне,
У жніўні, мо, убачымся тады,
Пакліч у апошняе спатканне,
Калі шукаеш сапраўды.
#дзяўчыназбалот
#вершы
#лета
🍞
На стале бохан свежага хлеба,
І на дварэ пануе другі месяц лета.
Нават малочныя зоркі над лугам
Аруць яго нібы трактары з плугам.
Дзесьці спяшаецца дадому жанчына,
Забыўшыся на стому бяжыць і мужчына.
У вішнёвым садзе каля абрыву ракі
Хлопец з дзяўчынай шчаслівы такі!
Апошні цягнік праехаў няспешна,
І на платформе ўжо не так цесна.
Ноч апусцілася на старую зямлю.
І такое жыццё я вельмі люблю.
#вершы
#лета
🍞
На стале бохан свежага хлеба,
І на дварэ пануе другі месяц лета.
Нават малочныя зоркі над лугам
Аруць яго нібы трактары з плугам.
Дзесьці спяшаецца дадому жанчына,
Забыўшыся на стому бяжыць і мужчына.
У вішнёвым садзе каля абрыву ракі
Хлопец з дзяўчынай шчаслівы такі!
Апошні цягнік праехаў няспешна,
І на платформе ўжо не так цесна.
Ноч апусцілася на старую зямлю.
І такое жыццё я вельмі люблю.
#дзяўчыназбалот
#вершы
👁
Зазірні ў мае блакітныя вочы —
І я ў адзін канец білеты куплю.
І крыкну што ёсць маёй моцы,
Як я бясконца кахаю, люблю.
#вершы
👁
Зазірні ў мае блакітныя вочы —
І я ў адзін канец білеты куплю.
І крыкну што ёсць маёй моцы,
Як я бясконца кахаю, люблю.
#дзяўчыназбалот
#вершы
👀
Вочы.
Яны адлюстроўваюць бяссонныя ночы.
Вочы.
Яны замяняюць часам усе словы.
Вочы.
#вершы
👀
Вочы.
Яны адлюстроўваюць бяссонныя ночы.
Вочы.
Яны замяняюць часам усе словы.
Вочы.
#дзяўчыназбалот
#вершы
🤍
Тры кветкі белыя ў руках.
Яны мне веюць успаміны.
Дзе марыла ўбачыцца ў снах,
Дзе толькі добрыя навіны.
Яны мне веюць успамін,
Дзе стрыманы начны пейзаж,
Дзе не падлічвала гадзін,
Дзе панаваў слабы мандраж.
Тры кветкі белыя ўсяго.
Яны падобны на гваздзікі.
Я бачу ў цемры твар яго
І адчуваю сорам невялікі.
Яны мне веюць успамін,
Яны ў цемры нібы месяц,
І фільм нагадваюць адзін,
Дзе закаханы іншаземец.
Тры кветкі белыя ў руках.
Тры белыя гваздзічкі.
Яны мне бачыліся ў снах,
Дзе міла лёталі сінічкі.
#вершы
🤍
Тры кветкі белыя ў руках.
Яны мне веюць успаміны.
Дзе марыла ўбачыцца ў снах,
Дзе толькі добрыя навіны.
Яны мне веюць успамін,
Дзе стрыманы начны пейзаж,
Дзе не падлічвала гадзін,
Дзе панаваў слабы мандраж.
Тры кветкі белыя ўсяго.
Яны падобны на гваздзікі.
Я бачу ў цемры твар яго
І адчуваю сорам невялікі.
Яны мне веюць успамін,
Яны ў цемры нібы месяц,
І фільм нагадваюць адзін,
Дзе закаханы іншаземец.
Тры кветкі белыя ў руках.
Тры белыя гваздзічкі.
Яны мне бачыліся ў снах,
Дзе міла лёталі сінічкі.