سیری در گذشته بابل
🚌 سرویس حمل و نقل شهری در بابل قدیم
✍🏼 #صمد_صالح‌طبری *
🔹در دهه‌های سی و چهل، دو دستگاه #اتوبوس_قدیمی موسوم به #تو_شهری در دو خیابان اصلی شهر بابل با بهای #یک_ریال مردم را در خیابان‌های #بازار (سعیدالعلما و امام خمینی) و #پهلوی (مدرس فعلی) جا‌به‌جا می‌کردند.
🔹مقصد و مبدا اتوبوس‌های توشهری در خیابان بازار، ایستگاه شاهی (میدان شهید کارگر) و ایستگاه کیاکلا (میدان شهید بزاز) و در خیابان پهلوی، میدان مجسمه (ولایت) و میدان باغ فردوس بود.
🔹پرداخت #وجه_کرایه به راننده یا شاگرد راننده این توشهری‌ها یک سکه #یک_قرانی یا دو سکه #ده‌شاهی (۵۰ دینار) به صورت نقدی در هر مسیر بود؛ مسافران بین راهی هم همان یک ریال را پرداخت می‌کردند.
🔹اتوبوس‌های توشهری سابق که به اصطلاح به #اتوبوس‌های_دماغ‌دار معروف بودند، سوخت مصرفی‌شان گازوییل بود که گاهی اوقات با #هندل روشن می‌شدند.
🔹ضرب‌المثلی در دهه ۴۰ بین بابلی‌ها رواج داشت به این مضمون؛ " اگر تاکسی گرونه، اتوبوس یک قرونه "
🔹در گذشته برای نخستین بار فقط #دو_دستگاه_تاکسی در بابل فعالیت‌های خودشان را در سطح شهر آغاز کردند و به تدریج تعداد تاکسی‌ها افزایش یافت.
🔹از نکات جالب این بود که تاکسی‌ها برخلاف این روزها که در ایستگاه متوقف می‌شوند و مسافر به سراغ آن‌ها می‌رود، در دهه‌های سی و چهل رانندگان تاکسی در قبال دریافت ۵ ریال در #سطح_شهر و حتی #کوچه‌ها و #محلات شهر حرکت می‌کردند تا مسافران را به مقصدشان برسانند.
🔹نرخ کرایه تاکسی در بابل ۵ ریال بود، که هر فردی توان پرداخت این کرایه را هم نداشت و اگر یک شهروند متمول مسافت کوتاهی را تاکسی سوار می‌شد مورد تمسخر دیگران قرار می‌گرفت؛ که چرا باید برای یک مسیر چند دقیقه‌ای مثلا از #چهارراه شهدا تا #چهارسوق، یا شهرداری تا شهربانی باید ۵ ریال هزینه کند.
🔹همچنین برای رفاه عموم، با همکاری #شهربانی همه شب یک راننده تاکسی با یک دستگاه تاکسی از ساعت ۹ شب تا ۶ صبح روز بعد در شهربانی بابل کشیک بود تا در #مواقع_اضطراری به یاری شهروندان بشتابد.
*سردبیر هفته‌نامه بابل‌نامه
آدینه، ۱۹ آبان ۹۶.
@BabolShahreBaharNarenj
🚌 سرویس حمل و نقل شهری در بابل قدیم
✍🏼 #صمد_صالح‌طبری *
🔹در دهه‌های سی و چهل، دو دستگاه #اتوبوس_قدیمی موسوم به #تو_شهری در دو خیابان اصلی شهر بابل با بهای #یک_ریال مردم را در خیابان‌های #بازار (سعیدالعلما و امام خمینی) و #پهلوی (مدرس فعلی) جا‌به‌جا می‌کردند.
🔹مقصد و مبدا اتوبوس‌های توشهری در خیابان بازار، ایستگاه شاهی (میدان شهید کارگر) و ایستگاه کیاکلا (میدان شهید بزاز) و در خیابان پهلوی، میدان مجسمه (ولایت) و میدان باغ فردوس بود.
🔹پرداخت #وجه_کرایه به راننده یا شاگرد راننده این توشهری‌ها یک سکه #یک_قرانی یا دو سکه #ده‌شاهی (۵۰ دینار) به صورت نقدی در هر مسیر بود؛ مسافران بین راهی هم همان یک ریال را پرداخت می‌کردند.
🔹اتوبوس‌های توشهری سابق که به اصطلاح به #اتوبوس‌های_دماغ‌دار معروف بودند، سوخت مصرفی‌شان گازوییل بود که گاهی اوقات با #هندل روشن می‌شدند.
🔹ضرب‌المثلی در دهه ۴۰ بین بابلی‌ها رواج داشت به این مضمون؛ " اگر تاکسی گرونه، اتوبوس یک قرونه "
🔹در گذشته برای نخستین بار فقط #دو_دستگاه_تاکسی در بابل فعالیت‌های خودشان را در سطح شهر آغاز کردند و به تدریج تعداد تاکسی‌ها افزایش یافت.
🔹از نکات جالب این بود که تاکسی‌ها برخلاف این روزها که در ایستگاه متوقف می‌شوند و مسافر به سراغ آن‌ها می‌رود، در دهه‌های سی و چهل رانندگان تاکسی در قبال دریافت ۵ ریال در #سطح_شهر و حتی #کوچه‌ها و #محلات شهر حرکت می‌کردند تا مسافران را به مقصدشان برسانند.
🔹نرخ کرایه تاکسی در بابل ۵ ریال بود، که هر فردی توان پرداخت این کرایه را هم نداشت و اگر یک شهروند متمول مسافت کوتاهی را تاکسی سوار می‌شد مورد تمسخر دیگران قرار می‌گرفت؛ که چرا باید برای یک مسیر چند دقیقه‌ای مثلا از #چهارراه شهدا تا #چهارسوق، یا شهرداری تا شهربانی باید ۵ ریال هزینه کند.
🔹همچنین برای رفاه عموم، با همکاری #شهربانی همه شب یک راننده تاکسی با یک دستگاه تاکسی از ساعت ۹ شب تا ۶ صبح روز بعد در شهربانی بابل کشیک بود تا در #مواقع_اضطراری به یاری شهروندان بشتابد.
*سردبیر هفته‌نامه بابل‌نامه
آدینه، ۱۹ آبان ۹۶.
@BabolShahreBaharNarenj
