«بِزغاله»


دوتار و آواز #اسحاقی

همون شاخِ بِزغاله
سرمه‌ دونِ دِتر خاله
بریون و بریون بِزغاله
بِزغاله بریون بِزغاله...


#داود_کیاقاسمی:

این #موسیقی یکی از انواع موسیقی نواحی ایران است که به آن #کارآوا می‌گویند. در موسیقی #فولک مازندران چندین مورد از این دست #ترانه‌های کارآوایی دیده می‌شود؛ مثلا «پمبه‌جاری» یا «توتون‌جاری» و غیره...

تصویر زیبایی‌ست از کار کردن همراه با ترانه‌خوانی؛ یک فرد که به دخترخاله‌اش عاشق است دارد انگار بزغاله‌ای را برای او قربانی و بریان می‌کند و به هر یک از اعضایش که می‌رسد می‌گوید مثلا شاخ بزغاله سرمه‌دان دخترخاله‌ام است. دارد با خودش نجوای عاشقانه می‌کند و کار می‌کند. صدای نفس نفس زدنِ این عاشقِ در حال کار را می‌شود از لا به لای واژه واژه و نُت به نت این ترانه شنید...

در کل، کلام در چنین ترانه‌هایی فرعی است و در لحظه شکل می‌گیرد. کلام صرفا برای بیان احساس لحظه‌ای خواننده‌ی عاشق است و در ارزیابی‌شان نباید معاییر ارزیابی یک کلام فکرشده و محکم و فاخر را به کار بست. اما با تمام ارتجالی و دم دستی بودنِ ظاهری کلام، طرب‌ناکی و خوش‌باشی خاصِ پیوندخورده با ذات زندگی در آن موجود است که هرچه شنیده شود باز روح را نمی‌آزارد.


✔️✔️✔️✔️✔️✔️✔️
«کانال اطلاع‌رسانی بابل، شهر بهار نارنج»
@BabolShahreBaharNarenj

‍ آهنگ مازندرانی «بانو بانو جان»


مِن اتّا کهنه زخمِ بی دِوامه
شِه تنِ زخمِ جا من آشنامه
مِه جا هَی تِپّه تَپّه خون کَلِنه
مِن اتّا تیربخرده چِلچِلامه

گِلِ مازرونه
ماه آسمونه
یار همزبونه، بانو بانو جان!

امسالِ زمِسّون بِهار نوونه
دشتِ باخته چِش، ویشار نوونه
ونوشه در نِنه، گِل سر نزنّه
وارش خشک هایته دشتِ یار نوونه

گل مازرونه
ماه آسمونه
یار همزبونه، بانو بانو جان!


🎼 نام قطعه: بانو بانو جان
✍️ شعر: #داود_کیاقاسمی
🎤 اجرا: #علی_اصغر_رستمی
🎶 موسیقی: گروه هزار دستان
تولید: دهه ۸۰


یک‌شنبه، ۱۵ مرداد ۹۶.

@BabolShahreBaharNarenj

🏹 همچنان #چالش_آرش

🔹پست انتقادی #داود_کیاقاسمی استادیار حقوق دانشگاه شمال و فعال فرهنگی اهل #آمل درباره برگزاری #جشن_آرش در #ساری و بی‌عملی در #آمل

پنج‌شنبه، ۱۴ تیر ۹۷.

@BabolShahreBaharNarenj