رژه دسته غاز و درختان بی پر و بال؛ #کاسمان_کلا، #گتاب، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی.
دی ماه 94.
@BabolShahreBaharNarenj
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی.
دی ماه 94.
@BabolShahreBaharNarenj
🔴🔴🔴 بیانیه کارگردان نمایش #شعبده_باز
با درود فراوان به همه عزیزان مردم پر مهر شهر و دیارم که با استقبال پر شور خود تمام خستگی‌های ما را از تن ربودند. مردمی که همیشه شعور و فهمشان زبانزد بود و هست و از همین جا اعلام می کنم هنر بدون استقبال مردمی فاقد اعتبار است و تمام سعی من این بود که به شعور شما مردم شهرم اهانتی نشود. اگر کوتاهی بوده مارا به بزرگواری تان ببخشید و جای جبران باقیست.
تشکر ویژه دارم به اسپانسرهای نمایش شعبده باز جناب آقای مجید راه‌خفته عزیز و هنردوست مدیریت پوشاک دلاموند، برادران هاشمی و طالبی مدیران گالری پارچه راه ابریشم. آقای کیانژاد گرامی. درود به همه این عزیزان نام‌شان همواره خوش باد. همچنین سپاس از مدیریت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان بابل جناب آقای محمدی فیروزجایی که مدافع هنر اخلاقگرا بوده و هست و همه مسئولینی بزرگان شهرم که به دیدن این نمایش مردمی نشستند باشد همواره نامتان خوش در نگاه مردم شهر و دیارمان. درود به همه خانواده های هنرمندان پینار بابل، هنرمندانی که سختی و درد را می فهمند هنرمندانی که تعهد به خاک وطن را می فهمند و هنرمندانی که فقط عمل می‌کنند نه در گوشه کنارها این شهر بنشینند و فقط حرف بزنند. آن‌کس که عمل می کند می‌فهمد چقدر کار فرهنگی بدون هیچ پشتوانه ای سخت است و چقدر لذت‌بخش که به ان رسیده باشی در محدودیت تمام نمایش خلاقییت خود را به معرض نمایش گذاشته‌ای. خسته نباشید به همه هنرمندان و هنرجویان عزیزم.
پیام من به آن دسته از کسانی که آنان را به عنوان هنرمند می شناسند به راحتی قضاوت می کنند، پیام‌شان را شنیدیم و در پایان سخن از همبستگی می‌زنند، یاد جوابیه بزرگ مرد ادبیات نمایشی جهان چخوف افتادم.
از کجا می‌دانید من با چه کسانی احساس همبستگی می‌کنم یا نمی‌کنم؟. شما هنرمندان بابل چقدر از فضای همبستگی و حمایت که فقط به زبانتان خلاصه می شود خوشتان می‌آید! از عباراتی مثل اتحاد نویسندگان جوان، همبستگی، منافع مشترک و از این قبیل دچار خفگی نمی‌شوید؟. من منافع مشترک را در بازار بورس، در سیاست یا مذهب می‌فهم اما آن را برای نویسندگان و صاحبان اندیشه هنر اخلاق نه لازم می‌دانم و نه ممکن.
ما نمی‌توانیم مثل هم احساس و فکر کنیم، هدف‌های ما متفاوت است اگر اصلا هدفی داشته باشیم. ما خیلی کم همدیگر را می شناسیم یا اصلا نمی‌شناسیم. در نتیجه زمینهای برای همبستگی وجود ندارد، یا اصلا نیازی به این همبستگی هست؟ نه حمایت از همکاران یعنی احترام گذاشتن به آثار و شخصیت آنها، پرهیز از شایعه‌پردازی درباره این و آن، پرهیز از دروغ و دورویی. برای رسیدن به همه این‌ها پیش ازآن‌چه نویسنده یا هنرمند باشیم باید فقط انسان باشیم . آن وقت دیگر به این همبستگی ظاهری که بزرگش می‌کنید نیازی نیست. اصرار مدام به همبستگی حرفه‌ای و فرقه‌ای که شما دنبالش هستید به جاسوسی ناخواسته، مشکوک شدن به همدیگر و کنترل منجر می‌شود و بی‌آنکه بخواهیم ما را به چیزی شبیه فرقه‌ی ژزویت‌ها تبدیل می‌کند.
با وجود اینکه با شما احساس همبستگی نمی‌کنم، اما به عنوان یک نویسنده برای‌تان تا زنده‌اید آزادی کامل در نوشتن آرزو دارم. هرچه دلتان می‌خواهد برای هر نشریه‌ای بنویسید. اعتقادات و گرایشات خود را بارها و بارها انکار کنید. روابط من با شما ذره‌ای تغییر نخواهد کرد و همیشه آثار و اجراهای شما را تبلیغ و خود و هنر جویانم استقبال می کنیم. دغدغه ما چیزهای‌ست که در آثار ما به وفور دیده می‌شود. تنها هدف احترام و پیام الگوهای انسانی بدور از شعارها و قضاوت‌های ناشایست.
دوستدار شما
#محمد_درزی_کاسمانی
✔️✔️✔️✔️✔️✔️✔️
«کانال اطلاع‌رسانی بابل، شهر بهار نارنج»
@BabolShahreBaharNarenj
با درود فراوان به همه عزیزان مردم پر مهر شهر و دیارم که با استقبال پر شور خود تمام خستگی‌های ما را از تن ربودند. مردمی که همیشه شعور و فهمشان زبانزد بود و هست و از همین جا اعلام می کنم هنر بدون استقبال مردمی فاقد اعتبار است و تمام سعی من این بود که به شعور شما مردم شهرم اهانتی نشود. اگر کوتاهی بوده مارا به بزرگواری تان ببخشید و جای جبران باقیست.
تشکر ویژه دارم به اسپانسرهای نمایش شعبده باز جناب آقای مجید راه‌خفته عزیز و هنردوست مدیریت پوشاک دلاموند، برادران هاشمی و طالبی مدیران گالری پارچه راه ابریشم. آقای کیانژاد گرامی. درود به همه این عزیزان نام‌شان همواره خوش باد. همچنین سپاس از مدیریت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان بابل جناب آقای محمدی فیروزجایی که مدافع هنر اخلاقگرا بوده و هست و همه مسئولینی بزرگان شهرم که به دیدن این نمایش مردمی نشستند باشد همواره نامتان خوش در نگاه مردم شهر و دیارمان. درود به همه خانواده های هنرمندان پینار بابل، هنرمندانی که سختی و درد را می فهمند هنرمندانی که تعهد به خاک وطن را می فهمند و هنرمندانی که فقط عمل می‌کنند نه در گوشه کنارها این شهر بنشینند و فقط حرف بزنند. آن‌کس که عمل می کند می‌فهمد چقدر کار فرهنگی بدون هیچ پشتوانه ای سخت است و چقدر لذت‌بخش که به ان رسیده باشی در محدودیت تمام نمایش خلاقییت خود را به معرض نمایش گذاشته‌ای. خسته نباشید به همه هنرمندان و هنرجویان عزیزم.
پیام من به آن دسته از کسانی که آنان را به عنوان هنرمند می شناسند به راحتی قضاوت می کنند، پیام‌شان را شنیدیم و در پایان سخن از همبستگی می‌زنند، یاد جوابیه بزرگ مرد ادبیات نمایشی جهان چخوف افتادم.
از کجا می‌دانید من با چه کسانی احساس همبستگی می‌کنم یا نمی‌کنم؟. شما هنرمندان بابل چقدر از فضای همبستگی و حمایت که فقط به زبانتان خلاصه می شود خوشتان می‌آید! از عباراتی مثل اتحاد نویسندگان جوان، همبستگی، منافع مشترک و از این قبیل دچار خفگی نمی‌شوید؟. من منافع مشترک را در بازار بورس، در سیاست یا مذهب می‌فهم اما آن را برای نویسندگان و صاحبان اندیشه هنر اخلاق نه لازم می‌دانم و نه ممکن.
ما نمی‌توانیم مثل هم احساس و فکر کنیم، هدف‌های ما متفاوت است اگر اصلا هدفی داشته باشیم. ما خیلی کم همدیگر را می شناسیم یا اصلا نمی‌شناسیم. در نتیجه زمینهای برای همبستگی وجود ندارد، یا اصلا نیازی به این همبستگی هست؟ نه حمایت از همکاران یعنی احترام گذاشتن به آثار و شخصیت آنها، پرهیز از شایعه‌پردازی درباره این و آن، پرهیز از دروغ و دورویی. برای رسیدن به همه این‌ها پیش ازآن‌چه نویسنده یا هنرمند باشیم باید فقط انسان باشیم . آن وقت دیگر به این همبستگی ظاهری که بزرگش می‌کنید نیازی نیست. اصرار مدام به همبستگی حرفه‌ای و فرقه‌ای که شما دنبالش هستید به جاسوسی ناخواسته، مشکوک شدن به همدیگر و کنترل منجر می‌شود و بی‌آنکه بخواهیم ما را به چیزی شبیه فرقه‌ی ژزویت‌ها تبدیل می‌کند.
با وجود اینکه با شما احساس همبستگی نمی‌کنم، اما به عنوان یک نویسنده برای‌تان تا زنده‌اید آزادی کامل در نوشتن آرزو دارم. هرچه دلتان می‌خواهد برای هر نشریه‌ای بنویسید. اعتقادات و گرایشات خود را بارها و بارها انکار کنید. روابط من با شما ذره‌ای تغییر نخواهد کرد و همیشه آثار و اجراهای شما را تبلیغ و خود و هنر جویانم استقبال می کنیم. دغدغه ما چیزهای‌ست که در آثار ما به وفور دیده می‌شود. تنها هدف احترام و پیام الگوهای انسانی بدور از شعارها و قضاوت‌های ناشایست.
دوستدار شما
#محمد_درزی_کاسمانی
✔️✔️✔️✔️✔️✔️✔️
«کانال اطلاع‌رسانی بابل، شهر بهار نارنج»
@BabolShahreBaharNarenj
درخت تنها در اندیشه روییدن جوانه‌ای دگر؛
و بیم‌ناک از تیشه و تبر،
#رجه، #بندپی_شرقی، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
اسفند 94.
@BabolShahreBaharNarenj
و بیم‌ناک از تیشه و تبر،
#رجه، #بندپی_شرقی، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
اسفند 94.
@BabolShahreBaharNarenj
بارش پیوسته باران؛
سرریز آب آب‌بندان، خروج ماهی‌ها از مزارع ماهی،
نگاه خیره صاحب مزرعه به ماهیان فراری،
#کاسمان_کلا، #گتاب، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
آدینه، 13 فروردین 95.
@BabolShahreBaharNarenj
سرریز آب آب‌بندان، خروج ماهی‌ها از مزارع ماهی،
نگاه خیره صاحب مزرعه به ماهیان فراری،
#کاسمان_کلا، #گتاب، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
آدینه، 13 فروردین 95.
@BabolShahreBaharNarenj
بارش پیوسته باران؛
آب‌گرفتگی زمینهای شالیزاری،
تخریب خزانه‌های برنج،
#کاسمان_کلا، #گتاب، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
آدینه، 13 فروردین 95.
@BabolShahreBaharNarenj
آب‌گرفتگی زمینهای شالیزاری،
تخریب خزانه‌های برنج،
#کاسمان_کلا، #گتاب، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
آدینه، 13 فروردین 95.
@BabolShahreBaharNarenj
#لاک_پشت و حمام آفتاب
#کاسمان_کلا، #گتاب، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
آدینه، 20 فروردین 95.
@BabolShahreBaharNarenj
#کاسمان_کلا، #گتاب، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
آدینه، 20 فروردین 95.
@BabolShahreBaharNarenj
فصل #شقایق
#کاسمان_کلا، #گتاب، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
آدینه، 20 فروردین 95.
@BabolShahreBaharNarenj
#کاسمان_کلا، #گتاب، بابل.
عکس: #محمد_درزی_کاسمانی
آدینه، 20 فروردین 95.
@BabolShahreBaharNarenj
🔴🔴🔴 اهمیت میراث فرهنگی با آموزش
در ابتدا باید از تلاش‌های میراث و انجمن میراث شهرستان بابل و همچنین از شهردار محترم شهر بابل آقای حسین بیژنی سپاسگذار باشیم که تلاش‌های‌شان در حفظ و احیای میراث شهرمان برای نسل‌های آینده اهمیت دارد.
اهمیت حفظ میراث فرهنگی اعم از ملی و جهانی بر هیچ كس پوشیده نیست زیرا بناها و محوطه‌های تاریخی زبان خاموش تاریخ كهن این سرزمین هستند كه می توانند فضای روشنی از گذشته تاریخی مردمان را به آیندگان ارایه كنند.
این رویكرد در ایران كه در جمع پنج كشور برتر تاریخی جهان قرار دارد، آثار و محوطه های تاریخی متعددی را در جای جای خود داده است، اهمیت بیشتری می‌یابد.
باستان‌شناسان تعداد بناها و محوطه های تاریخی در ایران را حدود یك میلیون 200 هزار اثر و محوطه تاریخی می‌دانند كه قدمت برخی آنها به دوران پیش از تاریخ (بیش از یك میلیون سال) باز می گردد.
این آثار و بناها گاهی در دوره های تاریخی به فراموشی سپرده شده و ویران شدند و گاهی نیز از سرستیز و عناد بیگانگان به نحوی تخریب گشتند كه امروز تنها بقایای كوچكی از آنان روی تپه ها و محوطه های باستانی دیده می‌شود.
این مناطق تاریخی كه امروز زبان گویای تاریخ هستند، اهمیت بسزایی در كشف حقایق دوران گذشته دارند و به همین خاطر محوطه های تاریخی یكی از مناطق مورد علاقه باستان شناسان برای جست و جو در فرهنگ ها و آیین ها به شمار می رود به گونه ای كه كاوش های باستان شناسی بدون حضور و تفحص در محوطه ها و بناهای تاریخی معنایی ندارد
بناهای تاریخی شرح حالی از جنگ ها، فتوحات، وقایع مهم تاریخی، نوع زیست و معیشت مردم در طبقه های مختلف اجتماعی، پوشاك و حتی آیین های مردمی در اختیار كاوشگران قرار می‌دهد و به همین خاطر است كه صیانت از این محوطه ها كه امروزه یكی از مناطق گردشگر پذیر در اقصی نقاط جهان هستند، اهمیت ویژه می یابد.
با این حال هرقدر كه دولت ها و ملت ها در حفظ این محوطه های تاریخی اهتمام ورزند، اما نمی توان نقش مخرب بلایای طبیعی همچون زلزله و سیل را در تهدید این اماكن انكار كرد؛ تخریب هایی كه حتی گاهی موجب از دست رفتن همیشگی یك بنای تاریخی می شود.
گرایش جوامع شهری به سمت زندگی مدرن، تمامی شئون زندگی را متاثر ساخته و روابط انسان ها را در معرض تغییر جدی قرار داده است كه می توان به ساخت و ساز در حریم بناهای تاریخی و تحدید محوطه‌ها، تخریب كامل بنا به بهانه مالكیت آن اشاره كرد.
این موضوع بویژه درباره تخریب بناهایی كه مالكان خصوصی دارند، در ایران با مشكلات حقوقی بسیار همراه است و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری كشور به دلیل موانع قانونی چندان توان مقابله با این تخریب ها را ندارد
مدرنیته و انجام طرح های عمرانی از جمله ساخت سد، راه، استقرار صنایع، نوسازی بافت های تاریخی شهری، كشف معدن و ... نیز مخاطراتی هستند كه هر یك می توانند یك بنای تاریخی را در معرض نابودی قرار دهند.
هرچند قانونگذار، انجام فعالیت های عمرانی را منوط به دریافت مجوز به سازمان میراث فرهنگی كرده است اما در بسیاری از موارد حفظ بناهای تاریخی و حریم آن از سوی پیمانكاران عمرانی نادیده گرفته می شود و هر از گاهی خبر عبور مسیر خط آهن و یا یك راه جاده ای از یك محوطه تاریخی و یا تخریب یك تپه باستانی برای ایجاد زمین های كشاورزی به گوش می رسد.
هرچند محوطه سازی برای بناها و محوطه های تاریخی گاهی به تخریب نمای آن می انجامد اما با این حال بی توجهی به بنای تاریخی و عدم اهتمام به حفظ آن نیز می تواند بلای دیگری به جان یك محوطه تاریخی باشد و آن را به منطقه ای متروكه تبدیل كند كه حتی گردشگران نیز تمایلی برای تماشای آن نخواهند داشت.
'وندالیسم (تخریب گرایی)' محوطه های تاریخی معضل دیگری است كه بناهای تاریخی با آن رو به رو است و گردشگران با اقداماتی از جمله یادگار نویسی و ایجاد خراش میراث گذشتگان را به فنا می سپارند.
با وجود همه تهدیدهایی كه بر سر صیانت از میراث فرهنگی این كشور وجود دارد، آموزش عمومی بهترین گزینه ای است كه كارشناسان میراث فرهنگی برای مقابله با آن پیشنهاد می كنند زیرا هرچند قانون راهكارهایی را برای پیشگیری و مجازات تخریب كنندگان میراث فرهنگی در نظر گرفته اما به نظر می رسد كه ریشه كن كردن این رفتار نیازمند آگاه سازی افكار عمومی است.
آگاهی بخشی به مردم بویژه كودكان و نوجوانان در زمینه صیانت از میراث فرهنگی و مقابله با تخریب این اثار از روی جهالت از جمله اقدامات بلند مدتی هست که می تواند مسیر تخریب اثار فرهنگی را در بین افکار عمومی سد کند.
#محمد_درزی_کاسمانی
مدیر مسول موسسه فرهنگی هنری پینار بابل
✔️✔️✔️✔️✔️✔️✔️
«کانال اطلاع‌رسانی بابل، شهر بهار نارنج»
@BabolShahreBaharNarenj
در ابتدا باید از تلاش‌های میراث و انجمن میراث شهرستان بابل و همچنین از شهردار محترم شهر بابل آقای حسین بیژنی سپاسگذار باشیم که تلاش‌های‌شان در حفظ و احیای میراث شهرمان برای نسل‌های آینده اهمیت دارد.
اهمیت حفظ میراث فرهنگی اعم از ملی و جهانی بر هیچ كس پوشیده نیست زیرا بناها و محوطه‌های تاریخی زبان خاموش تاریخ كهن این سرزمین هستند كه می توانند فضای روشنی از گذشته تاریخی مردمان را به آیندگان ارایه كنند.
این رویكرد در ایران كه در جمع پنج كشور برتر تاریخی جهان قرار دارد، آثار و محوطه های تاریخی متعددی را در جای جای خود داده است، اهمیت بیشتری می‌یابد.
باستان‌شناسان تعداد بناها و محوطه های تاریخی در ایران را حدود یك میلیون 200 هزار اثر و محوطه تاریخی می‌دانند كه قدمت برخی آنها به دوران پیش از تاریخ (بیش از یك میلیون سال) باز می گردد.
این آثار و بناها گاهی در دوره های تاریخی به فراموشی سپرده شده و ویران شدند و گاهی نیز از سرستیز و عناد بیگانگان به نحوی تخریب گشتند كه امروز تنها بقایای كوچكی از آنان روی تپه ها و محوطه های باستانی دیده می‌شود.
این مناطق تاریخی كه امروز زبان گویای تاریخ هستند، اهمیت بسزایی در كشف حقایق دوران گذشته دارند و به همین خاطر محوطه های تاریخی یكی از مناطق مورد علاقه باستان شناسان برای جست و جو در فرهنگ ها و آیین ها به شمار می رود به گونه ای كه كاوش های باستان شناسی بدون حضور و تفحص در محوطه ها و بناهای تاریخی معنایی ندارد
بناهای تاریخی شرح حالی از جنگ ها، فتوحات، وقایع مهم تاریخی، نوع زیست و معیشت مردم در طبقه های مختلف اجتماعی، پوشاك و حتی آیین های مردمی در اختیار كاوشگران قرار می‌دهد و به همین خاطر است كه صیانت از این محوطه ها كه امروزه یكی از مناطق گردشگر پذیر در اقصی نقاط جهان هستند، اهمیت ویژه می یابد.
با این حال هرقدر كه دولت ها و ملت ها در حفظ این محوطه های تاریخی اهتمام ورزند، اما نمی توان نقش مخرب بلایای طبیعی همچون زلزله و سیل را در تهدید این اماكن انكار كرد؛ تخریب هایی كه حتی گاهی موجب از دست رفتن همیشگی یك بنای تاریخی می شود.
گرایش جوامع شهری به سمت زندگی مدرن، تمامی شئون زندگی را متاثر ساخته و روابط انسان ها را در معرض تغییر جدی قرار داده است كه می توان به ساخت و ساز در حریم بناهای تاریخی و تحدید محوطه‌ها، تخریب كامل بنا به بهانه مالكیت آن اشاره كرد.
این موضوع بویژه درباره تخریب بناهایی كه مالكان خصوصی دارند، در ایران با مشكلات حقوقی بسیار همراه است و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری كشور به دلیل موانع قانونی چندان توان مقابله با این تخریب ها را ندارد
مدرنیته و انجام طرح های عمرانی از جمله ساخت سد، راه، استقرار صنایع، نوسازی بافت های تاریخی شهری، كشف معدن و ... نیز مخاطراتی هستند كه هر یك می توانند یك بنای تاریخی را در معرض نابودی قرار دهند.
هرچند قانونگذار، انجام فعالیت های عمرانی را منوط به دریافت مجوز به سازمان میراث فرهنگی كرده است اما در بسیاری از موارد حفظ بناهای تاریخی و حریم آن از سوی پیمانكاران عمرانی نادیده گرفته می شود و هر از گاهی خبر عبور مسیر خط آهن و یا یك راه جاده ای از یك محوطه تاریخی و یا تخریب یك تپه باستانی برای ایجاد زمین های كشاورزی به گوش می رسد.
هرچند محوطه سازی برای بناها و محوطه های تاریخی گاهی به تخریب نمای آن می انجامد اما با این حال بی توجهی به بنای تاریخی و عدم اهتمام به حفظ آن نیز می تواند بلای دیگری به جان یك محوطه تاریخی باشد و آن را به منطقه ای متروكه تبدیل كند كه حتی گردشگران نیز تمایلی برای تماشای آن نخواهند داشت.
'وندالیسم (تخریب گرایی)' محوطه های تاریخی معضل دیگری است كه بناهای تاریخی با آن رو به رو است و گردشگران با اقداماتی از جمله یادگار نویسی و ایجاد خراش میراث گذشتگان را به فنا می سپارند.
با وجود همه تهدیدهایی كه بر سر صیانت از میراث فرهنگی این كشور وجود دارد، آموزش عمومی بهترین گزینه ای است كه كارشناسان میراث فرهنگی برای مقابله با آن پیشنهاد می كنند زیرا هرچند قانون راهكارهایی را برای پیشگیری و مجازات تخریب كنندگان میراث فرهنگی در نظر گرفته اما به نظر می رسد كه ریشه كن كردن این رفتار نیازمند آگاه سازی افكار عمومی است.
آگاهی بخشی به مردم بویژه كودكان و نوجوانان در زمینه صیانت از میراث فرهنگی و مقابله با تخریب این اثار از روی جهالت از جمله اقدامات بلند مدتی هست که می تواند مسیر تخریب اثار فرهنگی را در بین افکار عمومی سد کند.
#محمد_درزی_کاسمانی
مدیر مسول موسسه فرهنگی هنری پینار بابل
✔️✔️✔️✔️✔️✔️✔️
«کانال اطلاع‌رسانی بابل، شهر بهار نارنج»
@BabolShahreBaharNarenj
تقدیر مدیرکل ارشاد مازندران
از #محمد_درزی_کاسمانی
مدیر شبکه تلویزیونی اینترنتی #شمال_تی_وی
گرامی‌داشت #هفته_پژوهش
#مجتمع_فرهنگی_حر، #قائمشهر
سه‌شنبه، ۷ دی ۹۵.
@BabolShahreBaharNarenj
از #محمد_درزی_کاسمانی
مدیر شبکه تلویزیونی اینترنتی #شمال_تی_وی
گرامی‌داشت #هفته_پژوهش
#مجتمع_فرهنگی_حر، #قائمشهر
سه‌شنبه، ۷ دی ۹۵.
@BabolShahreBaharNarenj