ضرری معادل ۸۴۰۰میلیارد تومان سودخالص و بیشتر!
#صولت_مرتضوی وزیر کار گفته که شرکتهای امثال هفتتپه را به کارگران واگذار نمیکنند، چون نمیخواهند کارگران در ضرر سهیم شوند. کدام ضرر؟
همین #هفت_تپه که وزیر کار اسمش را آورده اینطوری واگذاری شد:
شرکت و املاک کارخانه به ارزش حداقل ۲۴۰۰ میلیارد تومان، ۲۹۰ میلیارد تومان قیمتگذاری شد
روی ۲۹۰میلیاردتومان، دولت محترم #روحانی از جیب ملت ۲۵درصد دیگر هم تخفیف داد و شد ۲۱۰ میلیارد تومان یعنی تا اینجا کمتر از ۱۰درصد ارزش واقعی موضوع واگذاری.
این هم اما اصلاً مهم نبود، چون خریداران که هیچ سابقهای اساساً در تولید هیچ چیزی نداشتند قرار نبود همان مبلغ را هم پرداخت کنند. بلکه مبلغ پرداختیشان ۶میلیارد تومان بود و بقیه قسطبندی شد و عملاً تا زمان برگزاری دادگاهها پرداخت نشدهبود.
اما خوب، بخش خصوصیای که مالکیت قطب شکر کشور و بنگاه کشت و صنعت عظیمی مثل هفتتپه با ۵۷۰۰ کارگر را داشته باشد، دستش برای کارهای بزرگتری باز است. مثل دریافت تسهیلات ارزی با #ارز_ترجیحی برای واردات خط تولید شکر به مبلغ ۶۰۰میلیون دلار، که حتی اگر مبلغ ریالیاش را پرداخت کرده باشند، با در نظر گرفتن ارز ۴۲۰۰ تومان که در سال ۹۸ با بازار اختلاف ۱۰هزارتومانی داشت همینجا حدود ۶۰۰۰میلیارد تومان از این مابهالتفاوت به جیب زدهاند. جالب اینکه برای رفع تعهد، به جای خط تولید ۶۰۰میلیون دلاری قراردادی برای خرید خط تولید ۱۸میلیون دلاریای بستند که همان هم هرگز خریداری و وارد نشد. خوب این از عایدیهای جانبی، بدون درنظرگفتن فروش محصولات و اموال شرکت.
حالا برویم سراغ هزینهها: حقوق کارگران را تا ماهها گروگان میگرفتند و پرداخت نمیکردند و از اعتصاب و اعتراض کارگران به عنوان اهرم فشار بر دولت و بانکها برای گرفتن امتیازات بیشتر استفاده میکردند، تا جایی که یکی از کارگران کشاورزی زیر فشار معیشت اقدام به خودسوزی کرد.
حتی هزینههای قبوض آب و برق و خدمات را هم پرداخت نمیکردند و ماهها به ادارهی برق و آب بدهی داشتند.
حالا برویم سراغ بهرهوری: کارخانهای را که در سوددهی بود به فلاکت کشاندند و میزان تولیدش را از ۶۰هزار تن شکر سفید در یک سال به ۱۸هزار تن شکر زرد(تصفیه نشده) رساندند. وقتی هم که حکم خلع ید صادر شد، خود دولت و سازمان خصوصیسازی به پشتیبانی از این دزدهای سر گردنه درخواست تجدید نظر داد تا شاید بتواند اموال مردم را بیشتر در جیب اینها فرو کند، بالاخره حفظ امنیت سرمایهگذاری و حمایت از بخش خصوصی از اوجب واجبات است.
خوب است وزیر کار توضیح دهد که در مورد هفتتپه از کدام ضرر حرف میزند که نمیخواهند به کارگران تحمیل شود؟ کدام ضرر بدتر از ضرر ماهها حقوق نگرفتن و از هم پاشیدن خانوادههاست؟ کدام ضرر بدتر از این است که ببینند نه تنها حاصل سالها کار کردنشان در مجموعهای ملی دود و نابود میشود، بلکه حتی شهرشان و خانههای سازمانیشان هم توسط دزدهای سرگردنه از بین میرود؟ کدام ضرر برای کارگران تا به حال خسارتبارتر از خصوصیسازی بودهاست؟
#صولت_مرتضوی وزیر کار گفته که شرکتهای امثال هفتتپه را به کارگران واگذار نمیکنند، چون نمیخواهند کارگران در ضرر سهیم شوند. کدام ضرر؟
همین #هفت_تپه که وزیر کار اسمش را آورده اینطوری واگذاری شد:
شرکت و املاک کارخانه به ارزش حداقل ۲۴۰۰ میلیارد تومان، ۲۹۰ میلیارد تومان قیمتگذاری شد
روی ۲۹۰میلیاردتومان، دولت محترم #روحانی از جیب ملت ۲۵درصد دیگر هم تخفیف داد و شد ۲۱۰ میلیارد تومان یعنی تا اینجا کمتر از ۱۰درصد ارزش واقعی موضوع واگذاری.
این هم اما اصلاً مهم نبود، چون خریداران که هیچ سابقهای اساساً در تولید هیچ چیزی نداشتند قرار نبود همان مبلغ را هم پرداخت کنند. بلکه مبلغ پرداختیشان ۶میلیارد تومان بود و بقیه قسطبندی شد و عملاً تا زمان برگزاری دادگاهها پرداخت نشدهبود.
اما خوب، بخش خصوصیای که مالکیت قطب شکر کشور و بنگاه کشت و صنعت عظیمی مثل هفتتپه با ۵۷۰۰ کارگر را داشته باشد، دستش برای کارهای بزرگتری باز است. مثل دریافت تسهیلات ارزی با #ارز_ترجیحی برای واردات خط تولید شکر به مبلغ ۶۰۰میلیون دلار، که حتی اگر مبلغ ریالیاش را پرداخت کرده باشند، با در نظر گرفتن ارز ۴۲۰۰ تومان که در سال ۹۸ با بازار اختلاف ۱۰هزارتومانی داشت همینجا حدود ۶۰۰۰میلیارد تومان از این مابهالتفاوت به جیب زدهاند. جالب اینکه برای رفع تعهد، به جای خط تولید ۶۰۰میلیون دلاری قراردادی برای خرید خط تولید ۱۸میلیون دلاریای بستند که همان هم هرگز خریداری و وارد نشد. خوب این از عایدیهای جانبی، بدون درنظرگفتن فروش محصولات و اموال شرکت.
حالا برویم سراغ هزینهها: حقوق کارگران را تا ماهها گروگان میگرفتند و پرداخت نمیکردند و از اعتصاب و اعتراض کارگران به عنوان اهرم فشار بر دولت و بانکها برای گرفتن امتیازات بیشتر استفاده میکردند، تا جایی که یکی از کارگران کشاورزی زیر فشار معیشت اقدام به خودسوزی کرد.
حتی هزینههای قبوض آب و برق و خدمات را هم پرداخت نمیکردند و ماهها به ادارهی برق و آب بدهی داشتند.
حالا برویم سراغ بهرهوری: کارخانهای را که در سوددهی بود به فلاکت کشاندند و میزان تولیدش را از ۶۰هزار تن شکر سفید در یک سال به ۱۸هزار تن شکر زرد(تصفیه نشده) رساندند. وقتی هم که حکم خلع ید صادر شد، خود دولت و سازمان خصوصیسازی به پشتیبانی از این دزدهای سر گردنه درخواست تجدید نظر داد تا شاید بتواند اموال مردم را بیشتر در جیب اینها فرو کند، بالاخره حفظ امنیت سرمایهگذاری و حمایت از بخش خصوصی از اوجب واجبات است.
خوب است وزیر کار توضیح دهد که در مورد هفتتپه از کدام ضرر حرف میزند که نمیخواهند به کارگران تحمیل شود؟ کدام ضرر بدتر از ضرر ماهها حقوق نگرفتن و از هم پاشیدن خانوادههاست؟ کدام ضرر بدتر از این است که ببینند نه تنها حاصل سالها کار کردنشان در مجموعهای ملی دود و نابود میشود، بلکه حتی شهرشان و خانههای سازمانیشان هم توسط دزدهای سرگردنه از بین میرود؟ کدام ضرر برای کارگران تا به حال خسارتبارتر از خصوصیسازی بودهاست؟
Telegram
لینکهای بازپرس
نمیخواهند کارگران را در ضرر سهیم کنند!
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#وزیر_کار #صولت_مرتضوی گفته بود: کارخانهها را به کارگران نمیدهیم چون نمیخواهیم کارگران ضرر کنند
وقتی #کارگران_فولاد اعتصاب میکنند که چرا نصف کارگران کارخانههای مجاور حقوق میگیرند، جوابشان این است که چون گروه ملی #فولاد_اهواز زیانده است.
کارگران در همهی ضررهای احتمالی پیشاپیش سهیمند، از چیزی که بهشان خیری نمیرسد سود و دارایی است.
وقتی #کارگران_فولاد اعتصاب میکنند که چرا نصف کارگران کارخانههای مجاور حقوق میگیرند، جوابشان این است که چون گروه ملی #فولاد_اهواز زیانده است.
کارگران در همهی ضررهای احتمالی پیشاپیش سهیمند، از چیزی که بهشان خیری نمیرسد سود و دارایی است.