Սյամոն ու ՔՊ-ականները նույն մանիպուլյացիան են անում

Ամեն անգամ Սյամոյի կեղծ թեզերը լսելիս հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ է այս սուբյեկտը ակնհայտ սուտ ու ստոր բաներ ասում, ինչո՞ւ է հատկապես թիրախավորում Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը՝ նրանց հռչակելով երրորդ երկրի գործակալներ:

Խնդիրը ոչ միայն Սյամոյին իջեցված պատվերն է, այլև՝ նրա հոգեբանությունը. այլոց «ագենտ» հռչակելով՝ Սյամոն ցանկանում է թաքցնել, «սվաղել» իր իրական դեմքը, և քանի որ հենց ինքն է «ագենտը», ուստի այդ փաստը սքողելու համար էլ օրնիբուն այլոց «ագենտ» է հռչակում, որ հանկարծ իրեն չկասկածեն թուրքի համար ագենտություն անելու մեջ: Այս իմաստով Սյամոն կրկնում է ճիշտ և ճիշտ շարքային ՔՊ-ականների վարքը, երբ լինելով առնվազը Թուրքիայի ազդեցության գործակալներ՝ մարիակարպետյաններն ու ասենք արփիդավոյաններն առաջինն են ընդդիմությանը հայտարարում՝ 5-րդ շարասյուն ու իրենց պրոպագանդիստական գործիքակզմերով անում են ամեն ինչ՝ սեփական ով լինելը քողարկելու:

Սյամոն նույն բանն է անում, ուղղակի՝ Արցախի մասշտաբով, ինչը, իհարկե, նողկալի է ու ոչ միայն որևիցե վստահություն չի ներշնչում, այլև է՛լ ավելի ակնհայտ է դարձնում նրա իրական ծագումը, որի հետ ոչ մի կապ չունեն ո՛չ Արցախը, ո՛չ էլ Հայաստանը:

Սյամոյի կրկնակի ստորությունը

Բաքվի բանտերում պահվող Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության դեմ Սյամոյի ձեռնարկած կեղտոտ քարոզարշավը կրկնակի ստորությունէ նաև այն պատճառով, որ նրանք, ովքեր Սյամոյի կողմից մեղադրվում են օտարերկրյա գործակալ լինելու համար, օբյեկտիվորեն չունեն հնարավորություն՝ հակադարձելու իրենց պախարակողին ու զրպարտողին,քանի որ բանտված են՝ անհայտ ճակատագրով: Ընդ որում՝ հատկանշական է, որ ժամանակին՝ ջահել ժամանակներում, Սյամոն ինքն է եղել ադրբեջանական բանտում ու թերևս շատ լավ գիտի, թե ինչ է նշանակում թշնամու տարածքում բանտված լինելը, ինչպիսի հոգեբանական վիճակում են գտնվում նման մարդիկ, ինչ է զգում հայը թուրքական բերդում:

Սյամոն դրսևորում է կրկնակի ստորություն՝ ապացուցելով, որ սրբություն ու կարմիր գծեր չունի: Չունի մարդ արարածին բնորոշ նույնիսկ մինիմալ բարոյականություն: Սյամոյինը փողն է, որից շատ ունենալու կամ ունեցածը պահելու համար նա պատրաստ է ցանկացած ստորության ու դավաճանության: Սյամոյինը կասկածելի բովանդակության վիրտերն են, որոնց կեղտոտ բովանդակության մասին լեգենդներ են հյուսվում:

Սյամոյի ու Նիկոլի միջև այս հարցում մրցակցություն կա

Սովորաբար ընդունված է Նիկոլին համարել Արցախի կործանման ճարտարապետը կամ «ճարտարապետների» ձեռքի գլխավոր գործիքը: Ակնհայտ է, սակայն, որ այս հարցում Նիկոլն իսկապես մրցակից ունի, և դա Սյամոն է. Սյամոն է Արցախի կործանման հարցում կարևորագույն դեր խաղացած սուբյեկտն այնպես, ինչպես Հայաստանի պարագայում՝ Նիկոլը: Սյամոն Արցախի Նիկոլն է և հակառակը:

Այս ճշմարտությունը գուցե կարող են ըմբռնել ոչ բոլորը, բայց ըմբռոնղների շարքերում գերակշիռ մեծամասնությունը հենց արցախցիներն են հանդիսանում. նրանք են բնակվել Արցախում ճիշտ այն ժամանակ, երբ Սյամոն Նիկոլի պատվերով այնտեղ թուրքերի հետ առևտուր էր անում 44-օրյա պատերազմում՝ բարով-խերով պարտություն «կերտելով» և կերտման պրոցեսը հաճելիի հետ համադրելով. Աննան էր Սյամոյին բունկերներում հաճույք պատճառում:

Այնպես որ՝ իշխանափոխությունց հետո, որից Սյամոն սարսափում է նույնքան, որքան Նիկոլը, դեռ պարզելու են՝ սրանցից որ մեկն է առավել մեծ վնաս հասցրել Արցախի պեըտականությանը, ում «նավոդկով» է Իլհամը հայտնվել Շուշիում ու Ստեփանակերտում, ում որքան մանաթով է Մեհրիբանը գնել օտար ափերում:

Սյամոն Ադրբեջանից հեռուն գնացող ակնկալիքներ ունի

Վերջերս փողոցում հարցազրույցի բռնվելով լրատվականներից մեկի հետ՝ Սյամոն ամեն կերպ խուսափել էր դիրքորոշում հայտնել Տավուշյան դեմարկացիայի մասին՝ հայտարարելով, թե դրվագներ չի քննարկում ու սխալ է համարում նման դրվագների քննարկումը, քանի որ առաջարկում է խոսել «ռազմավարական», քննարկել այն հարցը, թե որ բևեռում է Հայաստանը՝թյուրքական աշխարհի մի մա՞ս՝ Ադրբեջանին տրվելիք ճանապարհով, թե՞ մեկ այլ:

Սկնհայտ է, որ Սյամոն չուի դրական վերաբերմունք «Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժման նկատմամբ՝ չնայած ձևականորեն իր կողմից գլխավորվող քաղաքական ուժը հայտնել է աջակցություն: Խուսափելով հստակորեն արտահայտվել հարցի վերաբերյալ՝ Սյամոն փորձում է «կռուտիտի» տեղ թողնել՝ «խոսքը գցելով կտուրը»: Մյուս կողմից՝ ակնհայտ է, որ թյուրքական աշխարհին ինտեգրվելու վերաբեյալ Սյամոյի հայտարարությունները խոսում են շատ կոնկրետ բանի մասին. նրա մուազն է, որպեսզի Մեղրիով ազերիներին տրվի ճանապարհ-միջանցք, որպեսզի Հայաստանն ամբողջությամբ ընկնի թուրք-ադրբեջանական տանդեմի դռբի տակ: Ընդ որում՝ նա, այս թեման հոլովելով՝ հաճախ փորձում է ձևավորել այնպիսի կարծիք, թե միջանցքը դառնալու է Հայաստանի բարեկեցության երաշխիքը, Հայաստանը ստանալու է աներևակայելի եկամուտներ, վերջ է դրվելու թշնամանքին, իսկ Ադրբեջանն էլ նույնիսկ ճանաչելու է Հայաստանի տարածքը 1926-ի քարտեզով՝ մոտ 31000 քկմ:

Սյամոն թաց տեղ պարկող չէ, հետևաբար՝ եթե ինչ-որ բան գովազդում է, ապա դա անում է շատ կոնկրետ հաշվարկով: Ի՞նչ են խոստացել Սյամոյին Մեղրիի միջանցքի բացման դեպքում, որի լոբբինգով նա հենց հիմա զբաղվում է: Ակնհայտ է՝ տնտեսական-նյութական դիվիդետներ. թուրքերը դեմ չեն լինի, որ իրենց ագենտը Հայաստանում լուրջ հնարավորությունների տեր լինի, քանի որ դա նրանց կօգնի առավել կառավարելի պահել Հայաստանը, ղեկավարել ներքին պրոցեսներն այնքան ժամանակ, մինչև չհասնեն իրենց բուն նպատակին՝ Հայատանի արցախացմանը:

Սյամոյի թակարդը

Պարզաբանելով այն հարցը, թե ինչու է ինքը հանդես գալիս որպես նոր ընտրությունների անցկացման ջատագով՝ Սյամոն հարցին հաղորդել է աշխարհաքաղաքական երանգ՝ նախ հստակեցնելով, որ ներկայիս իշխանությունները հանդես են գալիս արևմտաթուրքական պրոյեկտի ջատագովման դիրքերից՝ Հայաստանը տեսնելով՝ թյուրքական աշխարհի մի մաս: Նա ասել է, թե նոր ընտրությունների միջոցով հանրությունը կստանա հնարավորություն՝ կողմ կամ դեմ արտահայտվելու իշխանության ու ընդդիմության կողմից առաջարկվող հեռանկարներին. իշխանոթյունը ջատագովում է «արևելք- արևմուտքը», իսկ ընդդիմությունը՝ «հյուսիս-հարավը»:

Սյամոն, որ հանդես է գալիս «արևելք-արևմուտքի» օգտին, ունի հետևյալ պլանը. որպեսզի Նիկոլի օրակարգը համարվի լեգիտիմ, հարկավոր է ստանալ հանրության քվեն: Այդպիսով՝ Հայաստանի թրքացման օրակարգը կհայտարարվի լեգիտիմ ու ժողովրդի միակ ընտրությունը, ինչը կտա Նիկոլին իրավունք՝ ազատորեն Հայաստանը փռելու թուրքերի ոտքերի տակ: Մյուս կողմից՝ Նիկոլի ժամանակավոր վարչապետության պայմաններում ցանկացած ընտրության անցկացում երաշխավորելու է ՔՊ-ի հաղթանակը: Ահա հենց այս համոզումն է, որ Սյամոյին ստիպում է նոր ընտրությունների լոբբինգով զբաղվել՝ չկասկածելով դրանց արդյունքների վրա: Ասել կուզի՝ ընդդիմության կողմից մանդատների վայր դնելն ու արտահերթ ընտրությունների անցկացումը թակարդ է, որին տրվել չի կարելի: Եթե Նիկոլը հաղթեց նաև արտահերթ ընտություններում, ապա Հայաստանի թրքացումը ստանալու է անշրջելի բնույթ՝ Սյամոյի համար դրանից բխող բոլոր նյութատեխնիկական դիվիդենտներով:

Եթե ընտրություն, ապա՝ առանց Նիկոլի:

Սյամոն միանգամից է ուզում

Սյամոն իր հարցազրույցներում, որոնք վրջերս բավական հաճախ են հրապարակվում, չի վարանում Նիկոլին քննադատել ու պնդել, որ չի կիսում նրա կողմից ներկայոմս վարվող քաղաքականությունը: Օրինակ՝ վերջերս տարօրինակ էր համարել գյուղից կամ ծառից խոսելու իշխանությունների վարքը՝ քննադատությունների տարափ լցնելով Նիկոլի գլխին:

Նիկոլին քննադատող Սյամոյի կերպարը նոր չէ, իհարկե: Միևնույն ժամանակ կարծել, թե Սյամոն ընդամենը խաղում է, ևս սխալ է, քանի որ նա իր որոշակի հաշվարկներն ունի, որոնց ռեալիզացումը, սակայն, կարծես թե ձգձգվում է, իսկ ձգձգվում է Նիկոլի պատճառով, որ ժամանկ ձգելուն միտված քաղաքականություն է վարում թուրքերի հետ՝ կենտորնանալով հողերը պատառ-պատառ հանձնելու գործընթացի վրա:

Ինչո՞ւ է Սյամոն տվայտվում: Տվայտվում է, քանի որ նա ամեն ինչ միանգամից է ուզում: Նա գիտի, որ այն պահից, երբ Հայաստանն ամբողջությամբ կինտեգրվի թյուրքական աշխարհին, կսկսվի իսկ ոսկե դարը: Սյամոն կարող է նույնիսկ վերածվել օլիգարխի, եթե անգամ հրաժարվի Թուրքիայի վիլայեթ դարձած Հայաստանում կարևոր պաշտոն զբաղեցնելու մտքից: Իսկ Սյամոն փող շատ է սիրում, ուստի նյանրդայնանում է, երբ Նիկոլն Իլհամի հետ նեյնիմ-նեյնիմ է անում: Սյամոյի սրտի ցանկությունն է, որ Նիոլը Հայաստանի հարցերը փաթեթով լուծի՝թեման արագ փակելով ու իր համար անսահման հնարավորություններ ստեղծելով:

Սյամոն ուզում է թուրքերի հետ ամենասեղմ ժամկետներում սրճել Երևանում

Սյամոյի ցանկությունը՝ Հայաստանում հնարավորինս արագ թուրք-ադրբեջանական գերիշխանություն հաստատվելու, բխում է մի կարևոր հանգամանքից նաև, որի մասին Սյամոն հիմա չի խոսում: Գաղտնիք չէ, որ նա անվերջ տրտնջում է այն փաստից, որ իրեն իր ողջ կյանքի ընթացքում «բադնոշկա» են տվել՝ չթողնելով աճել իսկ աճելու դեպքում էլ՝ նորմալ վայելել: Այդ տրտունջքը, ի դեպ, միայն անցյալին՝ նախահեղափոխական շրջանին չի վերաբերում. խոշոր հաշվով Նիկոլի ճակատը ևս Սյամոն չի պաչում՝ ստիպված լինելով, սական, ինքն իրեն զսպել ու սպասել իր ժամին:

Թուրքերի գերիշխանության հաստատումը Հայաստանում ամենաշատը ձեռնտու է Սյամոյին. Նման սցենարի դեպքում թուրքերն են դառնալու Հայաստանում միակ ասիչը, իսկ մանր ու մեծ չինովնիկները վերածվելու են ընդամենը նրանց բրելոկի: Ահա այստեղ է, որ Սյամոն իր համար մեծագույն շանս է տեսնում՝ բեկում մտցնելու սեփական կարիերայում: Եթե թուրքերն են դառնում ասիչը, իսկ թուրքերի ու Սյամոյի հարաբերոթոնները կրում են առանձնահատուկ՝միանգամայն փոխվստահելի բնույթ, ուստի Սյամոյի կարիերայի հարցը կախվում է թուրքերի, այլ ոչ տեղական լնգուլավազների կամքից, իսկ սա էլ իր հերթին նշանակում է, որ սուրճի սեղանի շուրջ Սյամոն հնարավորություն է ստանում՝ թուրքերից «քյալամ» պաշտոն պոկելու ու գուցե նրանց ամենաազդեցիկ օպերատորը դառնալու՝ իր համար դրանից բխելիք նյութատեխնիկական ահռելի դիվիդենտներով:

Ներկա պահին Սյամոն միայն մի երազանք ունի՝ Հայաստանի արագ թրքացումը. միայն դա կարող է դառնալ երաշխիք՝ Սյամոյի ամբիցիաները լիարժեք բավարարելու:

Սյամոյի հարցի պատասխանը

Սյամոն մեղադրել էր խորհրդարանական ընդդիմությանը ընդդիմադիր դաշտը մոնոպոլիզացնելու ու այդպիսով Նիկոլի «ջրաղացին ջուր լցնելու» համար՝ միաժամանակ տրտնջալով, թե ով Նիկոլին բարև է տալիս, նրան հռչակում են՝ նիկոլական: «Հիմի ես ուզում եմ՝ հասկանամ, ե՞ս էմ նիկոլական, թե՞ իրանք»,-իրեն տհասի տեղ էր դրել Սյամոն փողոցի մեջտեղում:

Այն, որ Սյամոն քար է նետում խորհրդարանական ընդդիմության բոստանը, տարօրինակ չէ ու նույնիսկ բնական է. նա քաղաքական դաշտի այդ սեգմենտի հետ ունի անհաղթահաելի գաղափարական տարաձայնություններ. եթե ընդդիմությունը ի սկզբանե հանդես է եկել Արցախի անկախության կամ ՀՀ-ին միացման օգտին, ապա Սյամոն միշտ խոսել է առավելագույնն Ադրբեջաբի տարածքային աբողջականության շրջանակներում Արցախի ինքնորոշման մասին: Ավելին՝ խորհդանական ներկայիս ընդդիմության՝ իշխանություն եղած տարիներին Սյամոն փախեփախ էր ման գալիս՝ հնարավորություն չունենալով տարածել իր թունավոր գաղափարներն ու ինքնադրսևորվել լիովին:

Բայց փոխվեցին ժամանակները, ու Սյամոն «ջրի երես դուրս եկավ»:Դա տեղի ունեցավ ճիշտ այն ժամանակ, երբ Նիկոլն իշխանության եկավ: Եկավ ու տեղնուտեղն ազատեց Սյամոյին՝ ունենալով նրա հետ գաղափարական ընդհանրություններ. Նիկոլն էլ,ջահել օրերից սկսած, Արցախը համարել էր Ադրբեջաբի տարածք՝ձեռքի տակ եղած բոլոր գործիքակզմերի միջոցով փորձելով իր կործանարար գաղափարները տեղ հասցնել:

Սյամոն չգիտի՞ իր իսկ կողմից հնչեցված հարցի պատասխանը: Սյամոն նույնիսկ ոչ այնքան նիկոլական, որքան աննայական է՝ հաշվի առնելով արցախյան բունկերներում նրանց միջև կատարվածը: Սյամոն Աննայի ծլիկից թռած սեռավարակ է, որին պետք է արագորեն չեզոքացնել, քանի որ հակառակ դեպքում կարող է վարակվել ամբողջ Հայաստանը, իսկ ՍՊԻԴ-ը, ցավոք, դեռ անբուժելի է:

Թուրքերի ու Սյամոյի կենսական շահերը նույնական են

Սյամոն շարունակում է պնդել, թե իշխանական «խաղաղության խաչմերուկը» ուղիղ ճանապարհ է՝ դեպի պատերազմ:

Նախ արձանագրենք, թե ինչ է իրենից ներկայացնում «խաղաղության խաչմերուկ» ասվածը, որը, իհարկե, բուտաֆորիա է, բայց չնայած դրան՝ ՔՊ-ի կողմից անդադար առաջ է մղվում՝ ընդգծելու Հայաստանի՝ իր հարևանների հետ բաց, փոխադարձ հարգանքի վրա հիմնված քաղաքակնություն վարելու պատրաստակամությունը: Այսպես՝ Նիկոլի խաչմերուկը ենթադրում է միանգամից երկու ուղղություններով՝ հյուսիս-հարավ, արևելք-արևմուտք բաց ճանապարհներ: Ի դեպ՝ հենց սա է պատճառը, որ այն ողջունվում է նույն Իրանի կողմից, որը, ինչպես հայտնի է, բավական զգայուն է «Զանգեզուրի միջանցքի» հարցում՝ համարելով այն իր համար կարմիր գիծ:

Հիմա ինչո՞ւ է Սյամոն հայտարարում, թե «խաղաղության խաչմերուկը» ճանապարհ է՝ դեպի պատերազմ: Հայտարարում է, քանի որ թուրքերի ուզածը լրիվ այլ է՝ «Զանգեզուրի միջանցք»: Սյամոն հենց այս միջանցքի լոբբինգն է անում Հայաստանում, և քանի որ «խաղաղության խաչմերուկը» մի փոքր այլ կոնցեպտ է իրենից ներկայացնում, քան թուրանական Միջին միջանցքն է, ուստի Սյամոն դեմ է հանդես գալիս դրան՝ կողմ արտահայտվելով բացառապես արևելք-արևմուտքին: Ճիշտ է՝ նա ուղիղ տեքստով կարծես թե չի հայտարարում իր իրական վերաբերմունքի մասին,բայց ակնարկներ անում է՝ երկակի մեկնաբանության տեղիք չթողնող:

Իսկ թե ինչու է կողմ հանդես գալիս հենց Մեղրիի միջանցքին, պարզ է. թուրքերի ու Սյամոյի կենսական շահերը նույնական են:

Սյամոյի խայծը

Սյամոն, հարց բարձրարցնելով, թե եթե տարիներ առաջ Ադրբեջանը պատրաստ է եղել Արցախը հանձնել Հայաստանին՝ Մեղրիի միջանցքի դիմաց, ապա ինչո՞ւ հիմա պատրաստակամություն չի հայտնում ճանաչել գոնե Հայաստանի իրական՝ մոտ 31000քկմ-անոց այն տարածքը, որով Հայաստանը խորհրդայնացվել է՝ ակնարկելով 1926-ի քարտեզի մասին, ինքն իրեն էլ պատասխանել է.«Տեսնում եք՝ չի բռնում, ոնց որ մի բան ճիշտ չեք անում, ինչ-որ մի բան ճիշտ չենք գնում…»:

Իսկ թե ինչը ճիշտ չի արվում, Սյամոն փորձել է պարզաբանել իր խոսքի մեկ այլ հատվածում՝ ասելով, թե եթե Հայաստանը տրմադրի Մեղրիով միջանցք-ճանապարհ, ապա Ադրբեջանը պատրաստ կլինի ճանաչել Հայաստանը 30940 քկմ-ի սահմանում:

Սյամոն ի՞ր, թե՞ ադրբեջանցիների մտքերն է բարձրաձայնում, կամ որքանո՞վ է իրատեսական, Հայաստանի ազգային շահերից բխող այն բանաձևը, որը գովազդում է Սյամոն՝ 30940-ը:

Իրականում սա թակարդ է, խայծ. եթե Մեղրիով միջանցք է բացվում, ապա այլևս կարևոր չի լինելու հարցը, թե քանի քառակուսի կիլոմետր է Հայաստանը զբաղեցնում՝ 29743, 30940, թե՞ Վիլսոնի իրավարար վճիռն է կյանքի կոչվում, քանի որ միջանցքը, որը ադրբեջանցիները պատկերացնում են որպես բնավ ոչ հասարակ ճանապարհ, դառնալու է մի այնպիսի «աքիլեսյան գաշապար», որն անխուսափելի է դարձնելու Հայաստանի ողջ տարածքի կլանումը թուրքերի կողմից, վերափոխելու է կովկասյան անվտանգային ճարտարապետությունն այնպես, որ կարճ ժամանակ անց Հայաստանը վերածվելու է տարածաշրջանային կույր աղիքի՝ կտրվելով Իրանից:

Այնպես որ՝ Սյամոյի գաղափար-առաջարկը վտանգավոր խայծ է, որը կուլ տալ Հայաստանը չի կարող, ոչ միայն չի կարող, այլև նույն Իրանը դա թույլ չի տա, որքան էլ Սյամոն հեքիաթներ պատմի՝ տնտեսական օգուտների թեմաներով:

Սյամոն թուրքերի շահերն է սպասարկում, այդ իսկ պատճառով էլ այս թեման է առաջ տանում՝ ոմանց մոտ ստեղված բարդ իրավիճակից ելքի պատրանք ստեղծելով:

Սյամոն սրտացավ է ձևանում

Սյամոն, իբր «դոշ տալով» արցախցիների համար, կոչ է արել թիրախավորել ոչ թե արցախցիներին, այլ հենց իրեն, եթե հարկ կա. ինքը սխալ է արել, կարող են քաննադատել, քննադատել, բայց ոչ ֆեյքային հարձակման ենթարկել:

Սյամոյի սիրտը ցավո՞ւմ է արցախցիների համար, ռուսի ասած՝ с какой стати? Եթե Սյամոն արժևորում էր Արցախն ու արցախցիներին, բա Աննայի հետ միասին Արցախը կհանձնե՞ր թուրքերին կամ հանձնել-վերջացնելուց հետո էլ Արցախի համար ճակատագրական օրերին կփախնե՞ր Հայաստան՝ պարիկը քաշած գլխին: Արցախցիներին արժևորողները ոչ թե Սյամոն է, այլ նրանք են, որոնց այսօր Սյամոն ստորաբար 5-րդ շարասյուն է հռչակում, նրանք են, ովքեր Բաքվի բանտերում են իրենց ամեն մի լուսաբացը դիմավորում, իսկ Սյամոն շարքային կունիլինգուսիստ է, որ «պղտոր ջրում ձուկ է որսում»՝ կարծելով, թե եթե սրտացավ ձևանա, կկարողանա վաստակել արցախցիների համակրանքը:

Ինչ վերաբերում է ֆեյքերին, ապա թող Սյամոն իմանա, որ դրանց գոյությունն ուղիղ հետևանք է իր ապրածի, իր արած-չարածի: Մի՞թե Սյամոն իսկապես կարծում է, թե այսքանից հետո ինչ-որ մեկը պետք է օրհներ իրեն կամ մեծարեր: Ինչքան Վասակին կօրհնեն, այնքան էլ՝ սյամոներին:

Աննայի ու Սյամոյի միջև կապն անքակտելի է

Ուղիղ տեքստով պատասխանելով հարցին՝ ինչո՞ւ չի միանում Սրբազան շարժմանը՝ Սյամոն ասել է, թե քանի որ Բագրատ Սրբազանը հայտարարել է, որ նպատակ չունեն՝ ընտրությունների գնալու, իսկ ինքն հանդես է գալիս՝ արտահերթ ընտրությունների կողմնակից, որը պետք է ռեալիզացվի խորհրդարանական ընդդիմութան կողմից մանդատների վայր դնելու միջոցով, ուստի ինքը չի միանում:

Սյամոն ստել է. եթե նույնիսկ «Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժումը հայտարարեր այն, ինչ որ Սյամոյի սրտովն է, նա էլի չէր միանալու: Իսկ պատճառն այն է, որ Սյամոն երբեք գործնականում չի հակադրվելու Նիկոլին՝ անկախ նրանից, թե այս կամ այն ԶԼՄ-ի տաղավարում որքան կքննադատի ՔՊ-ին: Ավելին՝ ուզեր էլ, չէր կարղանալու միանալ Շարժմանը, քանի որ խնդիրը ոչ միայն անձնական համակրանքն է՝ Աննայի հանդեպ, այլև՝ այն կոմպրոմատները, որոնք Նիկոլն ունի իր ձեռքի տակ, որոնք օգնում են նրան Սյամոյին պահել կառավարելիության շրջանակներում՝ թույլ չտալով նրան լազվել:

Սյամոն Աննայի բռի մեջ է, իսկ նրանց կապող օղակը համատեղ ջանքերով գործված հանցանքն է:

Սյամոն թիթե՞ռ է նկարում

Սյամոն հայտարարել է, թե ինքը ո՛չ վարչապետի պաշտոն զբաղեցնելու, ո՛չ էլ մեկ այլ պաշտոն զբաղեցնելու ցանկություն չունի: «Ես կարամ լինեմ ինչ-որ մի թիմի…օգնեմ իմ ուժերի չափ, մասնակցություն ունենամ»,-հայտարարել է Սյամոն ու վստահեցրել, թե իր կողմից նոր ընտրությունների գաղափարը պրոպագանդելը կապ չունի իր հավակնությունների հետ:

Ինչո՞ւ է Սյամոն վախենում ճշմարտությունն ասել, խոստովանել, որ տարբեր ԶԼՄ-ներին հարցազրույցներ տալու պատճառը ոչ թե պատին թիթեռ նկարելով զբաղվելն է, այլ՝ քաղաքական կարիերան առաջ մղելը: Իսկ քաղաքական կարիերան մի բան է, որը սահմանՆեր չունի:

Սյամոն ակնհայտորեն համեստություն է անում՝ ցանկանալով ինչ-որ կերպ օրիգինալություն դրսևորել, թողնել համեստ, ոչ ագահ, հայրենասեր սուբյեկտի տպավարություն՝ չհասկանալով, սակայն, որ ոչ ոք չի պատրաստվում իր կտերն ուտել ու մոռացության տալ Արցախի կործանման պատմությունը, դրանում Սյամոյի խաղացած կեղտոտ դերը:

Սյամոն իրեն ո՞ւմ տեղն է դրել…

Սյամոն Պաշտպանության նախարարի պաշտոնն է ուզում

Հայտարարելով, որ ինքը պատրաստ է համագործակցել ընտրությունների արդյունքում ձևավորվելիք որևիցե նոր թիմի հետ՝ Սյամոն հայտարարել է, թե պատարստ է պատասխանատվություն վերցնել՝ հզոր բանակ կառուցելու, որ «մեր էրեխեքը՝ 18 տարեկան» չգնան առաջին գիծ:

Սյամոն Պաշտպանության նախարարի պաշտո՞ն է ուզում, թե՞ ԳՇ պետ է ուզում դառնալ: Համենայն դեպս՝ եթե իսկապես Սյամոն ուզում է իր գաղափարները կյանքի կոչել ու իբր հզոր բանակ կառուցել, ապա դրա համար նրան գործիք է հարկավոր՝ լիազորություններ, իսկ դրանցով նա կարող է օժտվել՝ զբաղեցնելով կա՛մ Պաշտպանության նախարարի, կա՛մ ԳՇ պետի պաշտոն:

Ո՞վ է Սյամոյին տալու նման պաշտոն,Նիկո՞լը՝վերարտադրության դեպքում, թե՞ մեկ այլ՝ ոչ ՔՊ-ական թիմ: Բայց մի՞թե կգտնվի ինչ-որ նորմալ մեկը, ով Սյամոյին նման պատասխանատու ոլորտ կվստահի: Սյամոյին կարելի է նշանակել այդ պաշտոններին միայն այն դեպքում, եթե ծածուկ խնդիր է դրվում՝ Հայաստանն Արցապի ճակատագրին արժանացնելու: Արցախում էլ Սյամոն ԱԽՔ էր, քի՞չ պաշտոն էր: 44 օրում Արցախը մաղբուն արեց, պատասպանատվության իր բաժիննէլ գցեց սրա-նրա գրպանը՝ Արցախից Աննայի գիրկը փախչելով: Կա՞ մեկը, ով չի պատկերացնում, թե ինչ կլինի, եթե Սյամոն Հայաստանում լուրջ պաշտոն ստանձնի: Ոլորտի մայրիկը կլացացնի Սյամոն, հետո միամիտ աչքեր կանի, պարիկը կքաշի գլխին ու կկորչի:

Սյամոյի ապագան կարող է միայն մի դեպքում լավ դասավորվել՝ Հայաստանի կատարյալ վիլայեթացման, ինչը, ցավոք, միանշանակորեն իրատեսական ապագա է, եթե չհաջողվի Նիկոլին հեռացնել:

Սյամոն չի պատկերացնում Նիկոլին ԱԱԾ «պադվալում»

Արձագանքելով նկատառմանը, որ ինչպես Սրբազան շարժումը, այնպես էլ ինքը ցանկանում են, որպեսզի Նիկոլը հեռանա՝ Սյամոն հերքել է իր՝ Նիկոլին դեմ լինելն ու հավանական համարել, որ նոր ընտրությունների դեպքում Նիկոլը կարող է վերարտադրվել: «Խի՞ա է ձեզ թվում, որ հեռանում ա,-հարց է տվել Սյամոն ու հավելել:-Հեռացրեցիք, գնացիք ընտրության, Փաշինյանը ներկայացրեց Արևմուտքի ցանկությունները, և մեր հասարակությունն ընտրեց, ի՞նչ ես անելու»:

Սյամոն ոչ միայն կասկածում է, այլև թերևս վստահ է, որ ամեն բան կարող է հենց այդ հունով դասավորվել: Նրա կուրատորները նրան ասել են, որ ոչ մի դեպքում մտադիր չեն Հայաստանը ձեռքից բաց թողնել, իսկ երկիրը Սյամոյի կուրատորների ձեռքին պահողը Նիկոլն է: Ուստի Սյամոյի պլանը հետևյալն է՝ նոր ընտրություններ, նոր ներքաղաքական կոնյուկտուրա, որը սպասարկելու է թուրք-արևմտյան ծրագիրը: Ահա հենց այդ ծրագրի ծիրից ներս էլ Սյամոն տեսել է իր քաղաքական ապագան՝ կարծելով, թե այդ դեպքում իր առաջ կարող են «կանաչ լույս վառել»: Այսինքն՝ Սյամոն Նիկոլի վերարտադրման հարցը դիտարկում է որպես իր համար բացառիկ շանս՝ չցանկանալով 2021-ին տեղի ուենցածից դասեր քաղել:

Սյամոն թերևս կարծում է, որ իր անաշխատանք մնալն ու պաշտոն չզբաղեցնելը հետևանք է Հայաստանում դեռ գոյություն ունեցող ռուսական ազդեցության, իսկ հենց որ այդ ազդեցությունը ամբողջությամբ փոխարինվի թուրքականով, իր համար շանս կստեղծվի՝ ինքնահստատման:

Սյամոն ահավոր լավատես է. նա չի պատկերացնում Նիկոլին՝ ԱԱԾ պադվալում, որտեղ Աննայի մարդն իրեն էլ է քարշ տալու՝ 44-օրյայի գաղտնիքների մասին երգելուց հետո:

Սյամոն վախենում է, որ իրեն կարող են կասկածել

Լրագրողի նկատառմանը, որ երբ Արցախում էիք, ՔՊ-ն աջակցում էր ձեզ, իսկ երբ վերադարձաք, սկսեցիք քննադատել իշխանություններին, Սյամոն նյարդային է արձագանքել ու ասել, թե ՔՊ-ին իր աջակցությունը պատահաբար է ստացվել: «Հենց էդ է պրոբլեմը, որ սխալ ձևակերպումներ եք տալիս՝ աջակցեցին կամ չաջակցեցին»,-տրտնջացել է Սյամոն՝ հավալելով՝ հայտարարությունների մակարդակով ով որ պատրաստ էր, որ չսրեր իրավիճակը, նրան էլ աջակցել է:

Ինչո՞ւ է Սյամոն վախենում խոստովանել, որ Նիկոլի մարդն է: Վախենում է, քանի որ հասկանում է՝ արցախցիների շրջանում Նիկոլը թուրքերի հետ է նույնականցվում, և քանի որ ինքն ունի ծրագրեր՝ արցախցիների ռեսուրսն օգտագործելու, ուստի քաղաքականապես նպատակահարմար չի կարող լինել թուրքի հետ նույնացվելը:

Բայց Սյամոն չի հասկանում, որ անկախ նանից, թե ինչ է Նիլոլի մասին ասում, ինքն արդեն իսկ նույնացվել է թուրքի հետ. 44-օրյա պատերազմում նրա խաղացած բացասական դերը չի կարող և որևիցե հայտարարություն սքողել, Աննայի հետ բունկերներում անցկացրած կրքոտ պահերը չեն կարող իրենց ազդեցությունը չթողնել:

Այնպես որ՝ Սյամոն լավ կանի՝ «կռուտիտի» նոր մեթոդ մտածի. հինն է՛լ չի աշխատում:

Սյամոն ու Իմանով Նուրլանը Իլհամի համար մեկ են

Սյամոն հայտարարել է, թե ուրախ կլինի, եթե գտնվի ձև՝ արցախցիների վերադարձի: «Եթե կարողանանք լուծումը գտնենք՝ խաղաղ վերացառնան, հատուկ կարգավիճակ ստանան, ապրեն, և դա խաղաղություն կլինի երկու ժողովուրդների մեջ, ու հետագայում որևիցե գերտերություն, տարածաշրջանային պետություն չի կարա էս էրկու ժողովրդին իրար դեմ օգտագորևծի, ես ուրախ կլինեմ դրա համար, եթե դա ստացվի»,-հայտարարել է ամեն ինչում բացառապես անձնական շահ փնտրող Սյամոն:

Սյամոն ինչ-որ հույսեր ունի՞, անկեղծորեն կարծում է, որ Իլհամը հատուկ կարավիճակ կարող է Արցախին շնորհե՞լ՝ առանց հետին մտքի: Սյամոն թերևս իսկապես դեմ չէր լինի խնդրի նման հանգուցալուծմանը, եթեհաստատ իմանար, որ հատուկ կարգավիճակի շնորհման դեպքում ազերիներն իրեն չեն անտեսի: Ավելին՝ գուցե նա հենց այդ տեսլականով է ինչ-ինչ հույսեր փափագում. թուրքերն իսկապես դեմ չեն լինի՝ հենց նրան տեսնելու հատուկ կարգավիճակով Արցախի ղեկավարի պաշտոնում: Վերջիվերջո ի՞նչ տարբերություն ասենք հիպոթետիկ Իմանով Նուրլանի ու Սյամոյի միջև. Սյամոն էլ Նուրլանի նման Ադրբեջանին նվիրված մարդ է, ավելին՝ ղարաբաղցի է, ինչը տալու է թուրքերին հնարավրություն՝ արցախահայերի «գլխի տակ փափուկ բարձ դնելու»:

Բայց դժվար թե Սյամոյի սրտի ցանկությունը երբևիցե կյանքի կոչվի. ինչո՞ւ պետք է Իլհամը կամովին անցավ գլուխը ցավի տակ դնի այն դեպքում, երբ արտաքին աշխարհից նրան ստիպող չկա:

Արսեն Թորոսյանի հայտարարագիրը. 435.000$-ի պայմանագրեր՝ Առողջապահության նախարարության հետ, բնակարան՝ Ծաղկաձորում, արժեթղթեր՝ Ավստրիական բանկում

Հայտարարագրերը հետաքրքիր են նրանով, որ հնարավորություն են տալիս հանրությանը՝ կարծիք կազմելու պետական պաշտոնյաների կամ իշխանության ներկայացուցիչների եկամուտների ու ծախսերի մասին, ակհայտ է, սակայն, որ մեր իրականության մեջ այդ գրծիքակազմը ոչ լրիվ պատկերացում է տալիս հարցի վերաբերյալ՝պայմանավորված բոլորին հայտնի հանգամանքներով: Մասնավորապես՝ բավական հետաքրքիր պատկեր է արձանագրվել Թորոսյան Արսենի տարեկան հայտարարագրում,որի առավել ուշագրավ, բայց ոչ ամբողջական տվյալները փորձենք ներկայացնել ստորև: Այսպես՝ դրանից պարզ է դարձել, որ նա լուրջ միջոնցրե է տնօրինում ինչպես Հայաստանում, այնեպս էլ արտասահմանում: Այսպես՝ բավական կարճ ժամանակամիջոցում նա հասցրել է Ավստրիական «UniCredit Bank Austria AG» բանկում ձեռք գցել 49,500 եվրոյի արժեթղթեր, կնոջը պատկանող ՄԻԲՍ բժշկական կենտրոնը Առողջապահության նախարարությունից ստացել է 65 միլիոն և 104 միլյոն դրամ (ընդհանուր՝ մոտ 435 000 դոլար), Ծաղկաձորում վարկով գնել է տուն, նախորդ տարի 2 անշարժ գույք է օտարել 20 միլիոն դրամի, ընդ որում՝ ենթադրաբար՝ բարեկամի՝ Թորոսյան ազգանունով. նույն գումարը այս տարի ծախսել է իր ընտանիքի անդամներից մեկը և այսպես շարունակ:

Սյամոն իզուր է ՀՀԿ-ի բոստանը քար նետում

Սյամոն բավական նյարդային է արձագանքել այն դիտարկմանը, որ Նիկոլն ի դեմս իրեն ցանկանում է նոր ձևավորվելիք ԱԺ-ում ունենալ կառավարելի ընդդմիություն: Բորբոքվելով՝ Սյամոն խորհրդարանական ընդդիմությանն է մեղադրել Նիկոլի աշխատողը լինելու համար՝ հայտարարելով, թե նման դիտարկումների հեղինակը ՀՀԿ-ն է:

Սյամոյի նյարդայինն արձագանքը մատնում է նրան. հենց նման պլաններ էլ Սյամոն ու Նիկոլը մշակել էին միասին, ինչով էլ կարելի է բացատրել Սյամոյի կողմից Նիկոլի մասին հաճախակի հնչեցվող քննադատությունները կամ ասենք Հայաստանի, Հայաստանում արցախցինեի ապագայի ու ներկայի մասին մտորումները: Սյամոն փորձում է քաղաքական հասուն գործչի տպավրությունն թողնել, որպեսզի երբ Հայաստանն ամբողուջությամբ անցնի թուրք-արևմտյան վերահսկողության տակ, ինքը նոր Աժ-ում տեղ գտնի:

Բայց արի ու տես, որ Սրբազան շարժումը, փաստորեն, Նիկոլի ու Սյամոյի նախնական համաձայնությունները չեզոքացնում է. նոր ընտրությունների դեպքում ՔՊ չի լինելու, ԱԺ-ում էլ արհեստականորեն սյամոներ չեն հայտնվելու: Հայտնվելու են այնպիսի ուժեր, որոնց հանրությունը կաջակցի, իսկ այդ ուժերի շարքում, ինչպես հասկանալի է, Սյամոն տեղ չունի, քանի որ նա առանձնապես ֆիգուր չէ ներքաղաքական դաշտում ու իրենից ներկայացնում է ընդամենը Հակոբյա Աննայի սեքս խաղալիք, որով մեկ-մեկ տիկինը լկստվում է Նիկոլի ննջարանում՝թաքուն:

Այնպես որ՝ ՀՀԿ-ին թիրախավորելը Սյամոյին ոչ մի դիվիդենտ չի բերում: Փոքր երկիր է, բոլորը բոլորի մասին ամեն ինչ գիտեն, գիտեն, թե ովքեր թաքուն ինչեր են պայմանավորվում, ինչ ծրագրեր են գծում ու հետո ստիպված նույն այդ ծրագրերը փոզմիշ անում: Վերջապես գիտեն ով ում կնկան է դոմփում ու որ դիրքում: Այս վերջին հանգամանքը հենց Սյամոյին է վերաբերում…