Ռուբիկը հասկացողության հետ խնդիրներ ունի
Նկատառմանը, որ թեպետ Հայաստանը հայտարարել է, որ ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը՝ ներառյալ Արցախը, սակայն դրան ի պատասխան Ադրբեջանը միմիայն կոշտացնում է իր դիրքորոշումն ու փաստացի հրաժարվում ճանաչել մեր 29800քկմ-ը, Թուրքիայում ուսումնառած Ռուբինյան Ռուբիկն այդպես էլ չի կարողացել ադեկվատ կերպով արձագանքել՝ հարց բարձրացնելով, թե եթե նրանք իրենց հանրության շրջանում քարոզում են ատելություն, ապա արդյոք դա նշանակո՞ւմ է, որ մենք պետք է հրաժարվենք խաղաղության օրակարգից:
Ռուբոն, փաստորեն, հասկացողության հետ խնդիրներ ունի, քանի որ չի ցանկանում արձանագրել, որ Հայաստանի խաղաղասիրական կեցվածքը Ադրբեջանում հենց հիմա առկա նախապատերազմական տրամադրությունների ֆոնին միմիայն ոչնչացնում են Հայաստանի իմունիտետը, այլ ոչ թե ստիպում են Ադրբեջանին վերագնահատել սեփական վարքը: Ի գիտություն Ռուբիկի՝ Հայաստանի ներկայիս կեցվածքը կիներ արգասաբեր միայն այն դեպքում, եթե այն ստիպեր նույն միջազգային հանրությանը իրական ճնշում բանեցնել Ադրբեջանի վրա՝ մատնացույց անելով այն խայտառակ փաստը, որ Իլհամը Նիկոլի սիրուն, փաստորեն, պատասխանում է կոշտ մերժմամբ: Այսինքն՝ եթե նույն Արևմուտքը կանգներ ու հաթաթա տար Իլհամին՝ ստիպելու վերջինիս առավել բարեհամբույր լինել խաղաղասեր Հայաստանի նկատմամբ, Ռուբիկի լոլոները հիմնավորված կլինեին, Հայաստանն ու Արցախն էլ այսօր այս վիճակում չէին լինի:
Մինչդեռ պատկերը լիովին հակառակն է. Հայաստանն ու Արցախն այսօր մեծապես տուժում են Նիկոլի խաղաղութան քարոզի երեսից, որը, ի դեպ, ենթադրում է նաև պետական օրհներգի տեքստի ու զինանշանի փոփոխություն, Արարատը Արագածով փոխարինելու մոլուցք և այլն: Սրանք չեն կարողանում հասկանալ, որ Ադրբեջանը կամ Թուքիան գլոբալ առումով չունեն Արցախի խնդիր, այլ կա հայկական հարցի պրոբլեմ, որը փորձում են մեկ հարվածով լուծել՝ փակելով հայոց պատմության վերջին էջը:
Իրականում շատ լավ էլ հասկանում են՝ ինչ է կատարվում, ուղղակի փողը գլխից են վերցրել ու հիմա ջանում են պարտքի տակ չմնալ. բա որ Իլհամը ՀԴՄ-ն դնի սեղանին…
Նկատառմանը, որ թեպետ Հայաստանը հայտարարել է, որ ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը՝ ներառյալ Արցախը, սակայն դրան ի պատասխան Ադրբեջանը միմիայն կոշտացնում է իր դիրքորոշումն ու փաստացի հրաժարվում ճանաչել մեր 29800քկմ-ը, Թուրքիայում ուսումնառած Ռուբինյան Ռուբիկն այդպես էլ չի կարողացել ադեկվատ կերպով արձագանքել՝ հարց բարձրացնելով, թե եթե նրանք իրենց հանրության շրջանում քարոզում են ատելություն, ապա արդյոք դա նշանակո՞ւմ է, որ մենք պետք է հրաժարվենք խաղաղության օրակարգից:
Ռուբոն, փաստորեն, հասկացողության հետ խնդիրներ ունի, քանի որ չի ցանկանում արձանագրել, որ Հայաստանի խաղաղասիրական կեցվածքը Ադրբեջանում հենց հիմա առկա նախապատերազմական տրամադրությունների ֆոնին միմիայն ոչնչացնում են Հայաստանի իմունիտետը, այլ ոչ թե ստիպում են Ադրբեջանին վերագնահատել սեփական վարքը: Ի գիտություն Ռուբիկի՝ Հայաստանի ներկայիս կեցվածքը կիներ արգասաբեր միայն այն դեպքում, եթե այն ստիպեր նույն միջազգային հանրությանը իրական ճնշում բանեցնել Ադրբեջանի վրա՝ մատնացույց անելով այն խայտառակ փաստը, որ Իլհամը Նիկոլի սիրուն, փաստորեն, պատասխանում է կոշտ մերժմամբ: Այսինքն՝ եթե նույն Արևմուտքը կանգներ ու հաթաթա տար Իլհամին՝ ստիպելու վերջինիս առավել բարեհամբույր լինել խաղաղասեր Հայաստանի նկատմամբ, Ռուբիկի լոլոները հիմնավորված կլինեին, Հայաստանն ու Արցախն էլ այսօր այս վիճակում չէին լինի:
Մինչդեռ պատկերը լիովին հակառակն է. Հայաստանն ու Արցախն այսօր մեծապես տուժում են Նիկոլի խաղաղութան քարոզի երեսից, որը, ի դեպ, ենթադրում է նաև պետական օրհներգի տեքստի ու զինանշանի փոփոխություն, Արարատը Արագածով փոխարինելու մոլուցք և այլն: Սրանք չեն կարողանում հասկանալ, որ Ադրբեջանը կամ Թուքիան գլոբալ առումով չունեն Արցախի խնդիր, այլ կա հայկական հարցի պրոբլեմ, որը փորձում են մեկ հարվածով լուծել՝ փակելով հայոց պատմության վերջին էջը:
Իրականում շատ լավ էլ հասկանում են՝ ինչ է կատարվում, ուղղակի փողը գլխից են վերցրել ու հիմա ջանում են պարտքի տակ չմնալ. բա որ Իլհամը ՀԴՄ-ն դնի սեղանին…
Նիկոլի վաստակը
ԲԴԽ-ում կատարվածը, երբ Անդրեասյան Կարենի համառ ջանքերի շնորհիվ, փաստորեն, հայ հանրությունը հերթական անգամ ականատես դարձավ դատաիրավական համակարգի բռնաբարմանը, կրկին փաստեց ոչ միայն Անդրեասյան Կարենի նողկալի էությունը ու չունեցած արժեհամակարգի այլասերվածությունը, այլև՝ Նիկոլի՝ «Կա՞ մի դատավոր, որ իմ ասածը չանի» հայտնի արտահայտության արդիականությունը. Հայաստանը մի երկիր է, որտեղ գործադիր իշխանության ղեկավարն է որոշում իշխանության մեկ այլ՝ գործադիրց հիպոթետիկ կերպով անկախ ճյուղի որպիսությունը, վարքն ու կազմը:
Այն օրվանից, երբ ՍԴ-ի վրա Նիկոլը գրոհ կազմակերպեց, նույնիսկ հիմարներին դարձավ ակնհայտ, թե որն է լինելու ՔՊ-ի առաջնային թիրախը. դատարանները 2018-ից ի վեր հանդիսանում են առաջնային թիրախ, բայց որպեսզի թիրախավորվածները չտրտնջան, Նիկոլը որոշել է համակարգի ներկայցուցիչների բերանը փողով փակել՝ նրանց գյուռ-գյուռ աշխատավարձեր բաժանելով: Բայց Անդրեասյան Կարենի արարքը մի այնպիսի մեծ խայտառակություն է, որ նույնիսկ ամսական մի քանի հազար դոլարանոց աշխատավարձերն էլ չեն կարող աղաղակը լռեցնել: Համակարգը պարտավոր է ապստամբության դրոշ բարձրացնել Նիկոլի ու նրա մանկլավիկների դեմ՝ սեփական երեսն ու արժանապատվությունը փրկելու ու «դատարան» բառը կատարելապես չարժեզրկելու:
Բայց ինչ-որ բան մեզ հուշում է, որ ոչ մի ապստամբություն էլ չի լինելու, և փողերի մեջ լողացող դատավորներն ու դատախազները շարունակելու են ջուր լցնել կարենանդրեասյանների ջրաղացին՝ նրա «հա»-ին «չէ» չասելով: Դե էսօրվա օրով տուն պահելը հեշտ բան չէ…
ԲԴԽ-ում կատարվածը, երբ Անդրեասյան Կարենի համառ ջանքերի շնորհիվ, փաստորեն, հայ հանրությունը հերթական անգամ ականատես դարձավ դատաիրավական համակարգի բռնաբարմանը, կրկին փաստեց ոչ միայն Անդրեասյան Կարենի նողկալի էությունը ու չունեցած արժեհամակարգի այլասերվածությունը, այլև՝ Նիկոլի՝ «Կա՞ մի դատավոր, որ իմ ասածը չանի» հայտնի արտահայտության արդիականությունը. Հայաստանը մի երկիր է, որտեղ գործադիր իշխանության ղեկավարն է որոշում իշխանության մեկ այլ՝ գործադիրց հիպոթետիկ կերպով անկախ ճյուղի որպիսությունը, վարքն ու կազմը:
Այն օրվանից, երբ ՍԴ-ի վրա Նիկոլը գրոհ կազմակերպեց, նույնիսկ հիմարներին դարձավ ակնհայտ, թե որն է լինելու ՔՊ-ի առաջնային թիրախը. դատարանները 2018-ից ի վեր հանդիսանում են առաջնային թիրախ, բայց որպեսզի թիրախավորվածները չտրտնջան, Նիկոլը որոշել է համակարգի ներկայցուցիչների բերանը փողով փակել՝ նրանց գյուռ-գյուռ աշխատավարձեր բաժանելով: Բայց Անդրեասյան Կարենի արարքը մի այնպիսի մեծ խայտառակություն է, որ նույնիսկ ամսական մի քանի հազար դոլարանոց աշխատավարձերն էլ չեն կարող աղաղակը լռեցնել: Համակարգը պարտավոր է ապստամբության դրոշ բարձրացնել Նիկոլի ու նրա մանկլավիկների դեմ՝ սեփական երեսն ու արժանապատվությունը փրկելու ու «դատարան» բառը կատարելապես չարժեզրկելու:
Բայց ինչ-որ բան մեզ հուշում է, որ ոչ մի ապստամբություն էլ չի լինելու, և փողերի մեջ լողացող դատավորներն ու դատախազները շարունակելու են ջուր լցնել կարենանդրեասյանների ջրաղացին՝ նրա «հա»-ին «չէ» չասելով: Դե էսօրվա օրով տուն պահելը հեշտ բան չէ…
«Կամպյուտռշիկ» Գռզոն
ՀՀ ԱԺ տարածաշրջանային և եվրասիական ինտեգրման հարցերի մշտական հանձնաժողովի նիստում հասցրել է յուր «դարակազմիկ» մտքերով աչքի ընկնել Գռզոն՝ արձագանքելով ներկաներից մեկի՝ թվայնացման գործընթացի հետ կապված որոշ դժվարությունների մասին հարցին: «Ինչպես որ «iPhone»-ը մտավ կյանք, մարդիկ սկսեցին «iPhone»-ի հետ առնչվել, նենց էլ էդ ծրագրերը, թվայնացված որ կան, շատ ծնողներ միգուցե էդ գրագիտութունը չունեն, բայց կամաց-կամաց սովորում են կամ մեկին խնդրում են, բայց ապագան դրանն ա: Հիմա մենք ի՞նչ ենք մեր գործընկերներից ուզում: Ինչքան կարող են, պետք է ավելի ժամանակակից գործիքներ կիրառեն: Հետն էլ պետք է հասարակությունը կրթվի, գա, սկսի էդ գործիքներից օգտվել. հիմա նորից հետ չենք գնալու»,-հայտարարել է պրոգրեսի մեծ ջատագով մուլտիմիլիարդատեր ՔՊ-ականը:
Գռզոն ակնհայտորեն փորձել է թողնել «պռադվինուտի» բիզնեսմենի տպավորություն. դե այնուամենայնիվ լորդ տղա է, հայաստնցիների մտածելակերպից ավելի առաջադեմ մտածելակերպ ունեցող մեկն է, որ ոչ միայն դրական է գնահատում գիտատեխնիկական առաջընթացը, այլև անձամբ տիրապետում է թվային գործիքակազմերին՝ դառնալով յուրահատուկ օրինակ իր սերնդի մարդկանց համար: Այնպես որ՝ բոլորս պետք է երջանիկ լինենք, որ հենց այսպիսի մի Գռզո ունենք…
Մինչդեռ թվային գործիքակազմերի տարածվածությունը կամ դրանից օգտվել կարողանալ-չկարողանալը չէ, որ էֆեկտիվ է դարձնելու Նիկոլի երկիրը. դրանք շատ դեպքերում լուծում են ընդամենը տեխնիկական խնդիրներ, այլ ոչ թե բերում էական փոփոխությունների: Իսկ որպեսզի երկրում լինեն էական փոփոխություններ, առաջնային մի բան է անհրաժեշտ՝ գրագետ ու հայրենասեր մարդկանցից կազմված իշխող քաղաքական թիմ, այլ ոչ թե «կամպյուտրշիկ» գռզոներ: Այնպես որ՝ հասարակության կրթվելուց խոսացող Գռզոն լավ կաներ, եթե նախևառաջ սեփական թիմի «գրագետների» հարցերով զբաղվեր:
Տգետների ու թրքացածների զոհն է Հայաստանը՝ վերածված գռզոյաբուծարանի…
ՀՀ ԱԺ տարածաշրջանային և եվրասիական ինտեգրման հարցերի մշտական հանձնաժողովի նիստում հասցրել է յուր «դարակազմիկ» մտքերով աչքի ընկնել Գռզոն՝ արձագանքելով ներկաներից մեկի՝ թվայնացման գործընթացի հետ կապված որոշ դժվարությունների մասին հարցին: «Ինչպես որ «iPhone»-ը մտավ կյանք, մարդիկ սկսեցին «iPhone»-ի հետ առնչվել, նենց էլ էդ ծրագրերը, թվայնացված որ կան, շատ ծնողներ միգուցե էդ գրագիտութունը չունեն, բայց կամաց-կամաց սովորում են կամ մեկին խնդրում են, բայց ապագան դրանն ա: Հիմա մենք ի՞նչ ենք մեր գործընկերներից ուզում: Ինչքան կարող են, պետք է ավելի ժամանակակից գործիքներ կիրառեն: Հետն էլ պետք է հասարակությունը կրթվի, գա, սկսի էդ գործիքներից օգտվել. հիմա նորից հետ չենք գնալու»,-հայտարարել է պրոգրեսի մեծ ջատագով մուլտիմիլիարդատեր ՔՊ-ականը:
Գռզոն ակնհայտորեն փորձել է թողնել «պռադվինուտի» բիզնեսմենի տպավորություն. դե այնուամենայնիվ լորդ տղա է, հայաստնցիների մտածելակերպից ավելի առաջադեմ մտածելակերպ ունեցող մեկն է, որ ոչ միայն դրական է գնահատում գիտատեխնիկական առաջընթացը, այլև անձամբ տիրապետում է թվային գործիքակազմերին՝ դառնալով յուրահատուկ օրինակ իր սերնդի մարդկանց համար: Այնպես որ՝ բոլորս պետք է երջանիկ լինենք, որ հենց այսպիսի մի Գռզո ունենք…
Մինչդեռ թվային գործիքակազմերի տարածվածությունը կամ դրանից օգտվել կարողանալ-չկարողանալը չէ, որ էֆեկտիվ է դարձնելու Նիկոլի երկիրը. դրանք շատ դեպքերում լուծում են ընդամենը տեխնիկական խնդիրներ, այլ ոչ թե բերում էական փոփոխությունների: Իսկ որպեսզի երկրում լինեն էական փոփոխություններ, առաջնային մի բան է անհրաժեշտ՝ գրագետ ու հայրենասեր մարդկանցից կազմված իշխող քաղաքական թիմ, այլ ոչ թե «կամպյուտրշիկ» գռզոներ: Այնպես որ՝ հասարակության կրթվելուց խոսացող Գռզոն լավ կաներ, եթե նախևառաջ սեփական թիմի «գրագետների» հարցերով զբաղվեր:
Տգետների ու թրքացածների զոհն է Հայաստանը՝ վերածված գռզոյաբուծարանի…
Աղազարյան Հովիկը՝ Ծովիկի դերում
Արձագանքելով մամուլում տեղ գտած այն տեղեկություներին, ըստ որոնց՝ Հայաստան-Արցախ հարաբերություններն այն աստիճան են անկում ապրել, որ Նիկոլը նույնիսկ չի պատասխանում Արայիկ Հարությունյանի զանգերին՝ ամեն օր սափրվող Աղազարյան Հովիկը դա համարել է անհավանական: «Երևի անհասկանալի ձևակերպում տամ, բայց ես չեմ հավատա, որ նույնիսկ այդ բանը հաստատի Նիկոլ Փաշինյանը, որովհետև ես գիտեմ մեր վարչապետին, գիտեմ իրա պատրաստակամության աստիճանը, և ես բացառում եմ, որ ինքը չպատասխանի Արցախի հանրապետության նախագահի՝ Արայիկ Հարությունյանի հեռախոսազանգերին: Ուղղակի անհեթեթություն է այդ լրատվությունը»,-մասնավորապես՝ Նիկոլին է փորձել պարզերես անել Հովիկը:
Հովիկի խոսքերին իսկապես դժվար է հավատալ. հաշվի առնելով իրականությունը՝ անհեթեթ է թվում ոչ թե մամուլում տեղ գտած տեղեկությունը, այլ՝ Աղազարյան Հովիկի՝ Նիկոլին փառաբանող «կռուտիտը»:
Իսկ Հայաստան-Արցախ կապի որակի մասին իրականությունը վերջերս բացահայտել էր արցախցի պատգամավորներից մեկը՝ հայտնելով, որ Արցախի շրջափակումից հետո ոչ մի անգամ Սիմոնյան Ալենը ԼՂ ԱԺ նախագահի հետ չի կապնվել: Ճիշտ է՝ դրանից հետո Ալենն ու իր մամուլի խոսնակ Ծովիկը շտապեցին հերքել այդ տեղեկությունը, բայց դե արդեն ուշ էր, ու գնացքը գնացել էր:
Հիմա, փաստորեն, Աղազարյան Հովիկը հայտնվել է Խաչատրյան Ծովիկի դերում՝ ստիպված լինելով հերքել մամուլում հայտնված հավաստի տեղեկությունը ու հերքել այնպես, որ գոնե ինչ-որ չափով համոզիչ թվա, ինչը, իհարկե, Հովիկի մոտ չի ստացվել ու չի ստացվել ոչ թե այն պատճառով, որ Նիկոլի «հետույքը մաքրողը» ՔՊ-ի ամենաապաշնորհ դեմքերից մեկն է, այլ՝ այն, որ անհնար է կեղծել իրականությունը,որն իսկապես դաժան է՝ մարդու ուղեղում չտեղավորվող:
Արձագանքելով մամուլում տեղ գտած այն տեղեկություներին, ըստ որոնց՝ Հայաստան-Արցախ հարաբերություններն այն աստիճան են անկում ապրել, որ Նիկոլը նույնիսկ չի պատասխանում Արայիկ Հարությունյանի զանգերին՝ ամեն օր սափրվող Աղազարյան Հովիկը դա համարել է անհավանական: «Երևի անհասկանալի ձևակերպում տամ, բայց ես չեմ հավատա, որ նույնիսկ այդ բանը հաստատի Նիկոլ Փաշինյանը, որովհետև ես գիտեմ մեր վարչապետին, գիտեմ իրա պատրաստակամության աստիճանը, և ես բացառում եմ, որ ինքը չպատասխանի Արցախի հանրապետության նախագահի՝ Արայիկ Հարությունյանի հեռախոսազանգերին: Ուղղակի անհեթեթություն է այդ լրատվությունը»,-մասնավորապես՝ Նիկոլին է փորձել պարզերես անել Հովիկը:
Հովիկի խոսքերին իսկապես դժվար է հավատալ. հաշվի առնելով իրականությունը՝ անհեթեթ է թվում ոչ թե մամուլում տեղ գտած տեղեկությունը, այլ՝ Աղազարյան Հովիկի՝ Նիկոլին փառաբանող «կռուտիտը»:
Իսկ Հայաստան-Արցախ կապի որակի մասին իրականությունը վերջերս բացահայտել էր արցախցի պատգամավորներից մեկը՝ հայտնելով, որ Արցախի շրջափակումից հետո ոչ մի անգամ Սիմոնյան Ալենը ԼՂ ԱԺ նախագահի հետ չի կապնվել: Ճիշտ է՝ դրանից հետո Ալենն ու իր մամուլի խոսնակ Ծովիկը շտապեցին հերքել այդ տեղեկությունը, բայց դե արդեն ուշ էր, ու գնացքը գնացել էր:
Հիմա, փաստորեն, Աղազարյան Հովիկը հայտնվել է Խաչատրյան Ծովիկի դերում՝ ստիպված լինելով հերքել մամուլում հայտնված հավաստի տեղեկությունը ու հերքել այնպես, որ գոնե ինչ-որ չափով համոզիչ թվա, ինչը, իհարկե, Հովիկի մոտ չի ստացվել ու չի ստացվել ոչ թե այն պատճառով, որ Նիկոլի «հետույքը մաքրողը» ՔՊ-ի ամենաապաշնորհ դեմքերից մեկն է, այլ՝ այն, որ անհնար է կեղծել իրականությունը,որն իսկապես դաժան է՝ մարդու ուղեղում չտեղավորվող:
Դոդի Գագոյի շուրջ սկանդալ է հասունանում
Այն բանից հետո, երբ դեպքից 8 ամիս անց ՔԿ-ն բացահայտեց Էդգար Ղազարյանին ծեծի ենթարկածների ինքնությունը (պարզվել էր՝ նրանք Առինջ գյուղի՝ 48, 37 և 31 տարեկան բնակիչներ են), մամուլում սկսել են տեղեկություններ տարածվել այն մասին, որ Ղազարյանի հանդեպ գործադրված բռնության հետևում կանգնած է Գռզոյի խնամի Դոդի Գագոն. հենց նրա հանձնարարականով են հանրային գործչին դաժանաբար ծեծի ենթարկել:
Իհարկե, որևէ մեկի անմեղության կանխավարկածը խախտել չարժե, բայց այս տեղեկություններն այնքան էլ իրականությունից կտրված չեն թվում՝ հաշվի առնելով այն, թե ով էր ու ինչ դարձավ Դոդի Գագոն: Բացառված չէ, որ Ղազարյանին հենց Դոդի մարդկանց ձեռամբ ծեծի ենթարկելու հանգամանքը Նիկոլի համար էական է դիտարկվել այն պատճառով, որ նա ցանկացել է ստուգել Գռզոյի խնամու հավատարմության աստիճանը: Ստուգել է ու, փաստորեն, ևս մեկ անգամ համոզվել, որ Դոդը հայկազ բեզզկազն է դարձել, պատճառն էլ ոչ միայն Գռզոյի հետ ունեցած խնամիական կապերն են, այլև ունեցվածքը չկորցնելու վախը:
Չլիներ ունեցվածքի պահպանման խնդիրը Դոդը Գռզոյի որդուն երբեք կնության չէր տա իր դստերը, իսկ եթե հանուն ունեցվածքի պահպանման նա գնացել է նման ինքնազոհողության, ապա մնացած ամեն ինչ սրա ֆոնին պարզ մանրուք է թվում:
Այն բանից հետո, երբ դեպքից 8 ամիս անց ՔԿ-ն բացահայտեց Էդգար Ղազարյանին ծեծի ենթարկածների ինքնությունը (պարզվել էր՝ նրանք Առինջ գյուղի՝ 48, 37 և 31 տարեկան բնակիչներ են), մամուլում սկսել են տեղեկություններ տարածվել այն մասին, որ Ղազարյանի հանդեպ գործադրված բռնության հետևում կանգնած է Գռզոյի խնամի Դոդի Գագոն. հենց նրա հանձնարարականով են հանրային գործչին դաժանաբար ծեծի ենթարկել:
Իհարկե, որևէ մեկի անմեղության կանխավարկածը խախտել չարժե, բայց այս տեղեկություններն այնքան էլ իրականությունից կտրված չեն թվում՝ հաշվի առնելով այն, թե ով էր ու ինչ դարձավ Դոդի Գագոն: Բացառված չէ, որ Ղազարյանին հենց Դոդի մարդկանց ձեռամբ ծեծի ենթարկելու հանգամանքը Նիկոլի համար էական է դիտարկվել այն պատճառով, որ նա ցանկացել է ստուգել Գռզոյի խնամու հավատարմության աստիճանը: Ստուգել է ու, փաստորեն, ևս մեկ անգամ համոզվել, որ Դոդը հայկազ բեզզկազն է դարձել, պատճառն էլ ոչ միայն Գռզոյի հետ ունեցած խնամիական կապերն են, այլև ունեցվածքը չկորցնելու վախը:
Չլիներ ունեցվածքի պահպանման խնդիրը Դոդը Գռզոյի որդուն երբեք կնության չէր տա իր դստերը, իսկ եթե հանուն ունեցվածքի պահպանման նա գնացել է նման ինքնազոհողության, ապա մնացած ամեն ինչ սրա ֆոնին պարզ մանրուք է թվում:
ԱՄՆ դեսպանը «կանաչ լույս» վառեց Իլհամի առաջ
Արցախահայերի բնականոն կյանքն Ադրբեջանի կազմում միանգամայն հնարավոր համարող ԱՄՆ դեսպան Քրիտսինա Քվինը, «Հ1»-ի Պետրոսի հետ հարցազրույցում անդրադառնալով Ադրբեջանի կողմից Հայաստանից միջանցք պահանջելու հարցին ու Հայաստանի սուվերենության խնդրին, նկատառմանը, որ Ադրբեջանը սպառնում է ՀՀ-ից ուժով վերցնել միջանցքը, բավական զուսպ կերպով է արձագանքել փաստին՝ ասելով, որ այդ հարցերը քննարկվում են, ու չի կարծում, թե որևէ բան վերջնական կայացված է։
Պետք է փաստել, որ, փաստորեն, ի տարբերոթյուն ռուսական կողմի, ամերկիկյան կողմն առայժմ ձեռնպահ է մնացել հաղորդակցման ուղիների կամ նույն «Զանգեզուրի միջանցքի» ստատուսի հարցի վերաբերյալ կոնկրետ պատասխան հնչեցնելուց՝ չնայած նույն դեսպանը նաև դատապարտել էր ազերիների ռազմատենչ հռետորաբանությունը. ռուսական կողմից մի քանի անգամ բարձր մակարդակով հնչել են հայտարարություններ, որ բոլոր ճանապարհները գտնվելու են այն երկրների իրավասության ներքո, որոնց տարածքով դրանք անցնում են:
Փաստորեն՝ դեսպանի հարցազրույցից պետք է եզրակացնել, որ ներկա փուլում ամերիկյան տարածաշրջանային քաղաքականությոնը լիովին թրքանպաստ ու ադրբեջանանպաստ է, իսկ եթե Վաշինգտոնում իսկապես կարևորեին Հայաստանի ճանապարհների սուվերենության խնդիրը, ապա դեսպանին ոչ ոք չէր խանգարում երկակի մեկնաբանությունների տեղիք չտվող հայտարարությամբ հանդես գալ, որը կարող էր նաև զսպող գործոն դառալ Իլհամի համար: Բայց նա, փաստորեն, ոչ միայն հայտարարել է, որ արցախցիներն Ադրբեջանի կազմում կարող են ապրել չաղ ու բախտավոր, այլև հաստատել է այն տեսակետի հավաստիությունը, որ «Զանգեզուրի միջանցքը» (հենց միջանցք, այլ ոչ թե ուղի կամ ճանապարհ) իրականում առավելապես ՆԱՏՕ-ին է անհրաժեշտ, քան նույն ՌԴ-ին, և եթե վաղն Ադրբեջանը որոշի այն վերցնել ուժով, ապա Վաշինգտոնը սկզբունքորեն դեմ չի լինի՝ չնայած կարող են և հնչել Բաքվին դատապարտող ձևական հայտարարություններ այնպես, ինչպես հիմա են հնչում՝ Լաչինի միջանցքի հետ կապված:
Իրականում կույր պետք է լինել՝ չտեսնելու, որ ՔՊ-ական խունտայի թրքամետ կեցվածքը հիմնականում խրախուսվում է հենց Արևմուտքից, որի խնդիրը Հայաստանը թյուքրական աշխարհին ինտեգրելն է: Հակառակ դեպքւոմ կարող են առհասարակ ջնջել Հայաստանը երկրի երեսից:
Արցախահայերի բնականոն կյանքն Ադրբեջանի կազմում միանգամայն հնարավոր համարող ԱՄՆ դեսպան Քրիտսինա Քվինը, «Հ1»-ի Պետրոսի հետ հարցազրույցում անդրադառնալով Ադրբեջանի կողմից Հայաստանից միջանցք պահանջելու հարցին ու Հայաստանի սուվերենության խնդրին, նկատառմանը, որ Ադրբեջանը սպառնում է ՀՀ-ից ուժով վերցնել միջանցքը, բավական զուսպ կերպով է արձագանքել փաստին՝ ասելով, որ այդ հարցերը քննարկվում են, ու չի կարծում, թե որևէ բան վերջնական կայացված է։
Պետք է փաստել, որ, փաստորեն, ի տարբերոթյուն ռուսական կողմի, ամերկիկյան կողմն առայժմ ձեռնպահ է մնացել հաղորդակցման ուղիների կամ նույն «Զանգեզուրի միջանցքի» ստատուսի հարցի վերաբերյալ կոնկրետ պատասխան հնչեցնելուց՝ չնայած նույն դեսպանը նաև դատապարտել էր ազերիների ռազմատենչ հռետորաբանությունը. ռուսական կողմից մի քանի անգամ բարձր մակարդակով հնչել են հայտարարություններ, որ բոլոր ճանապարհները գտնվելու են այն երկրների իրավասության ներքո, որոնց տարածքով դրանք անցնում են:
Փաստորեն՝ դեսպանի հարցազրույցից պետք է եզրակացնել, որ ներկա փուլում ամերիկյան տարածաշրջանային քաղաքականությոնը լիովին թրքանպաստ ու ադրբեջանանպաստ է, իսկ եթե Վաշինգտոնում իսկապես կարևորեին Հայաստանի ճանապարհների սուվերենության խնդիրը, ապա դեսպանին ոչ ոք չէր խանգարում երկակի մեկնաբանությունների տեղիք չտվող հայտարարությամբ հանդես գալ, որը կարող էր նաև զսպող գործոն դառալ Իլհամի համար: Բայց նա, փաստորեն, ոչ միայն հայտարարել է, որ արցախցիներն Ադրբեջանի կազմում կարող են ապրել չաղ ու բախտավոր, այլև հաստատել է այն տեսակետի հավաստիությունը, որ «Զանգեզուրի միջանցքը» (հենց միջանցք, այլ ոչ թե ուղի կամ ճանապարհ) իրականում առավելապես ՆԱՏՕ-ին է անհրաժեշտ, քան նույն ՌԴ-ին, և եթե վաղն Ադրբեջանը որոշի այն վերցնել ուժով, ապա Վաշինգտոնը սկզբունքորեն դեմ չի լինի՝ չնայած կարող են և հնչել Բաքվին դատապարտող ձևական հայտարարություններ այնպես, ինչպես հիմա են հնչում՝ Լաչինի միջանցքի հետ կապված:
Իրականում կույր պետք է լինել՝ չտեսնելու, որ ՔՊ-ական խունտայի թրքամետ կեցվածքը հիմնականում խրախուսվում է հենց Արևմուտքից, որի խնդիրը Հայաստանը թյուքրական աշխարհին ինտեգրելն է: Հակառակ դեպքւոմ կարող են առհասարակ ջնջել Հայաստանը երկրի երեսից:
Վարդապետյան Աննայի ճակատագրական ընտրությունը
Արմեն Աշոտյանի ապօրինի կալանավորման դեմ ընդդիմությունը հերթական ակցիան է իրականացրել ՀՀ գլխավոր դատախազության շենքի մոտ՝ ջանալով Վարդապետյան Աննային հասցնել այն կարևոր մեսիջը, որ գլխավոր դատախազի՝ Նիկոլին հլու-հնազանդ ծառայելու պատրաստակամությունը, երբ ժամանակը գա, ոչ թե գնահատվելու է որպես պետությանը կարևոր ծառայությունների մատուցման անխոնջ ջանք, այլ ընդամենը դառնալու է շատ լավ հիմք՝ շեֆի հետ վասալին էլ բանտ նետելու:
Իսկ որ այդ ժամանակը գալու է, Վարդապետյան Աննան գոնե կարող է չկասկածել. Նիկոլի իշխանությունը մազից է կախված ու չափազանց թույլ է, և եթե հանկարծ պայմանավորված աշխարհաքաղաքական իրողություններով նրա իշխանության շահառուներից առնվազը մեկի համար այլևս ձեռնտու չլինի աննավարդապետյանների իշխանությունը, Նիկոլը դուրս է թռնելու շամպայնի «պռոպկայի» նման՝ ստիպված լինելով ընտանյոք հանդերձ Հայաստանից մաքրվել կամ հայտնվել քրեակատարողական մեկուսարանում:
Նիկոլին ծառայել-չծառայելու մասին որոշումն ուղղակիորեն առնչվում է Վարդապետյան Աննայի երիտասարդ ճակատագրին, քանի որ ստացվել է այնպես, որ հենց նա է դարձել այն գործիքը, որի միջոցով Նիկոլն ուզում է լռեցնել Աշոտյանի ազդու խոսքը, իսկ եթե նույն գլխավոր դատախազն ունի հույսեր, թե կարող է Նիկոլի ինքնաթիռում անձամբ տեղ գտնել, ապա դրանք չափազանց սին են. Նիկոլը թռնելու է՝ աննաներին թողնելով միայնակ արդարադրատության հետ երես երեսի:
Այնպես որ՝ ընտրությունն Աննայինն է, և այն իսկապես ճակատագրական է…
Արմեն Աշոտյանի ապօրինի կալանավորման դեմ ընդդիմությունը հերթական ակցիան է իրականացրել ՀՀ գլխավոր դատախազության շենքի մոտ՝ ջանալով Վարդապետյան Աննային հասցնել այն կարևոր մեսիջը, որ գլխավոր դատախազի՝ Նիկոլին հլու-հնազանդ ծառայելու պատրաստակամությունը, երբ ժամանակը գա, ոչ թե գնահատվելու է որպես պետությանը կարևոր ծառայությունների մատուցման անխոնջ ջանք, այլ ընդամենը դառնալու է շատ լավ հիմք՝ շեֆի հետ վասալին էլ բանտ նետելու:
Իսկ որ այդ ժամանակը գալու է, Վարդապետյան Աննան գոնե կարող է չկասկածել. Նիկոլի իշխանությունը մազից է կախված ու չափազանց թույլ է, և եթե հանկարծ պայմանավորված աշխարհաքաղաքական իրողություններով նրա իշխանության շահառուներից առնվազը մեկի համար այլևս ձեռնտու չլինի աննավարդապետյանների իշխանությունը, Նիկոլը դուրս է թռնելու շամպայնի «պռոպկայի» նման՝ ստիպված լինելով ընտանյոք հանդերձ Հայաստանից մաքրվել կամ հայտնվել քրեակատարողական մեկուսարանում:
Նիկոլին ծառայել-չծառայելու մասին որոշումն ուղղակիորեն առնչվում է Վարդապետյան Աննայի երիտասարդ ճակատագրին, քանի որ ստացվել է այնպես, որ հենց նա է դարձել այն գործիքը, որի միջոցով Նիկոլն ուզում է լռեցնել Աշոտյանի ազդու խոսքը, իսկ եթե նույն գլխավոր դատախազն ունի հույսեր, թե կարող է Նիկոլի ինքնաթիռում անձամբ տեղ գտնել, ապա դրանք չափազանց սին են. Նիկոլը թռնելու է՝ աննաներին թողնելով միայնակ արդարադրատության հետ երես երեսի:
Այնպես որ՝ ընտրությունն Աննայինն է, և այն իսկապես ճակատագրական է…
Ավանեսյան Անոյի միլիոնների աղբյուրը
Բանից պարզվում է՝ «աչքը՝ խումար, ունքը՝ կամար» Ավանեսյան Անոն առողջապահական համակարգը դարձրել է կոռուպցիայի որջ. կոնկրետ առողջապահության ոլորտում պետպատվերով ծառայությունների կազմակերպումը նախարար Անոյին հավելյալ միլիոններ է խոստանում և ահա թե ինչպես:
Մասնավորապես՝ հավաստի տեղեկություններ կան այն մասին, որ Պետական առողջապահական գործակալությունում ընդգրկված են այնպիսի փորձագետներ, որոնք համատեղության կարգով աշխատում են նաև «Ուիգմոր» մանկական հիվանդանոցում՝ բացահայտորեն օգնելով սեփական կլինիկային փող աշխատել. պետպատվեր ստանալու հարցում «Ուիգմորը», ի տարբերություն այլ հաստատոթյունների, ընդհանրապես պրոբլեմ չունի, և եթե այլ հաստատություններ ուղղորդելիս պացիենտներին ՊԱԳ-ում հերթագրում են, «չլում», ապա այդ «չլոցին» դեռ չսկսված ավարտվում է ճիշտ այն պահին, երբ քաղաքացիները նախընտրում են օգտվել ՊԱԳ-ի համար այդքան հարազատ դարձած «Ուիգմորի» մատուցած ծառայություններից:
Իսկ թե ինչու է հենց «Ուիգմորը» դարձել ՊԱԳ-ի սիրելին, պարզ է դառնում հետևյալ փաստից. կլինիկայում շատ կոնկրետ բիզնես հետաքրքրություններ ունի Ավանեսյան Անոյի մայրը. Պուշկինի փողոցում գտնվող հիվանդանոցի շենքը «Ուիգմորը» վարձակալել է Անոյի մայր Վարդանյան Մարգարիտայից։ Ի դեպ՝ հետաքրքիր է, որ «Ուիգմորի» ֆինանսական տնօրեն Բարսեղյան Ահարոնին Ավանեսյան Անոն նշանակել է ՊԱԳ-ի պետ, որ ՀՀ-ում զբաղվում է պետպատվերի բաշխմամբ: Իսկ ահա ՊՎԾ ստուգող վարչության պետը ՀՀ ԱՆ աշխատակազմի ղեկավար Գրիգորյան Վարդուհու քրոջ ամուսինն է, որի կինը՝ նույն Վարդուհու քույրը, ասում են, այս տարվանից աշխատում է «Ուիգմորում»:
Համաձայնեք, որ բավական հետաքրքիր շղթայի կարևորագույն մասնիկ է հանդիսանում Ավանեսյան Անոն, որը առողջապահության ոլորտը սեփական ընտանիքի բարեկեցության համար օրնիբուն աշխատող փող տպող մեքենայի է վերածել, և սա՝ այն դեպքում, երբ հայտնի է, թե ինչ լոլոներ է Նիկոլը հանրությանը պատմում Հայաստանում իբր գոյություն չունեցող կոռուպցիայի մասին: Կոռուպցիան պոզով-պոչո՞վ է լինում…
Հավելենք, որ խնդիրն այնքան ցցուն է դարձել, որ դրան սկսել են անդրադառնալ նաև ոլորտին առնչվող որոշ ՀԿ-ներ, օրինակ՝ լրջագույն կոռուպցիոն ռիսկերի առկայության մասին էր խոսել «Առողջապահության իրավունք» ՀԿ-ի հիմնադիր, ՊԱԳ նախկին տնօրեն Ծաղիկ Վարդանյանը՝ խիստ կակածելի որակելով Ավանեսյան Անոյի մոր հետ տարբեր թելերով կապված «Ուիգմորի» փորձագետների աշխատանքը, դրա իրական բնույթը ու դիմելով «Պուպուլիկի» ղեկավարած ՀՀ պետական վերահսկողական ծառայությանը՝ կոչ էր արել խնդրին ուշադրություն դարձնել:
Առողջապահական համակարգը ողջ աշխարհում լուրջ փողեր ֆռռացնող համակարգ է համարվում: Ակնհայտ է,որ Ավանեսյան Անոն, որ «հում» աղջրիկ չէ ու վաղուց է սերտել սեփական մոր դասերը, հրաշալիորեն տիրապետում է այն կեղտոտ աֆյորաներին, որոնց միջոցով հնարավոր է դառնում լրջագույն փողեր «քերել» համակարգից ու արագորեն դասվել գերհարուստների շարքը՝ թքած ունենալով «հանրային շահ» ասվածի վրա էլ հանրության էլ:
Դե բա է՛լ ինչո՞ւ են հետույքները պատռելով նախարարի աթոռին հայտնվում, եթե «մի էրկու կոպեկ» ավել փող չպետք է առնեն…
Բանից պարզվում է՝ «աչքը՝ խումար, ունքը՝ կամար» Ավանեսյան Անոն առողջապահական համակարգը դարձրել է կոռուպցիայի որջ. կոնկրետ առողջապահության ոլորտում պետպատվերով ծառայությունների կազմակերպումը նախարար Անոյին հավելյալ միլիոններ է խոստանում և ահա թե ինչպես:
Մասնավորապես՝ հավաստի տեղեկություններ կան այն մասին, որ Պետական առողջապահական գործակալությունում ընդգրկված են այնպիսի փորձագետներ, որոնք համատեղության կարգով աշխատում են նաև «Ուիգմոր» մանկական հիվանդանոցում՝ բացահայտորեն օգնելով սեփական կլինիկային փող աշխատել. պետպատվեր ստանալու հարցում «Ուիգմորը», ի տարբերություն այլ հաստատոթյունների, ընդհանրապես պրոբլեմ չունի, և եթե այլ հաստատություններ ուղղորդելիս պացիենտներին ՊԱԳ-ում հերթագրում են, «չլում», ապա այդ «չլոցին» դեռ չսկսված ավարտվում է ճիշտ այն պահին, երբ քաղաքացիները նախընտրում են օգտվել ՊԱԳ-ի համար այդքան հարազատ դարձած «Ուիգմորի» մատուցած ծառայություններից:
Իսկ թե ինչու է հենց «Ուիգմորը» դարձել ՊԱԳ-ի սիրելին, պարզ է դառնում հետևյալ փաստից. կլինիկայում շատ կոնկրետ բիզնես հետաքրքրություններ ունի Ավանեսյան Անոյի մայրը. Պուշկինի փողոցում գտնվող հիվանդանոցի շենքը «Ուիգմորը» վարձակալել է Անոյի մայր Վարդանյան Մարգարիտայից։ Ի դեպ՝ հետաքրքիր է, որ «Ուիգմորի» ֆինանսական տնօրեն Բարսեղյան Ահարոնին Ավանեսյան Անոն նշանակել է ՊԱԳ-ի պետ, որ ՀՀ-ում զբաղվում է պետպատվերի բաշխմամբ: Իսկ ահա ՊՎԾ ստուգող վարչության պետը ՀՀ ԱՆ աշխատակազմի ղեկավար Գրիգորյան Վարդուհու քրոջ ամուսինն է, որի կինը՝ նույն Վարդուհու քույրը, ասում են, այս տարվանից աշխատում է «Ուիգմորում»:
Համաձայնեք, որ բավական հետաքրքիր շղթայի կարևորագույն մասնիկ է հանդիսանում Ավանեսյան Անոն, որը առողջապահության ոլորտը սեփական ընտանիքի բարեկեցության համար օրնիբուն աշխատող փող տպող մեքենայի է վերածել, և սա՝ այն դեպքում, երբ հայտնի է, թե ինչ լոլոներ է Նիկոլը հանրությանը պատմում Հայաստանում իբր գոյություն չունեցող կոռուպցիայի մասին: Կոռուպցիան պոզով-պոչո՞վ է լինում…
Հավելենք, որ խնդիրն այնքան ցցուն է դարձել, որ դրան սկսել են անդրադառնալ նաև ոլորտին առնչվող որոշ ՀԿ-ներ, օրինակ՝ լրջագույն կոռուպցիոն ռիսկերի առկայության մասին էր խոսել «Առողջապահության իրավունք» ՀԿ-ի հիմնադիր, ՊԱԳ նախկին տնօրեն Ծաղիկ Վարդանյանը՝ խիստ կակածելի որակելով Ավանեսյան Անոյի մոր հետ տարբեր թելերով կապված «Ուիգմորի» փորձագետների աշխատանքը, դրա իրական բնույթը ու դիմելով «Պուպուլիկի» ղեկավարած ՀՀ պետական վերահսկողական ծառայությանը՝ կոչ էր արել խնդրին ուշադրություն դարձնել:
Առողջապահական համակարգը ողջ աշխարհում լուրջ փողեր ֆռռացնող համակարգ է համարվում: Ակնհայտ է,որ Ավանեսյան Անոն, որ «հում» աղջրիկ չէ ու վաղուց է սերտել սեփական մոր դասերը, հրաշալիորեն տիրապետում է այն կեղտոտ աֆյորաներին, որոնց միջոցով հնարավոր է դառնում լրջագույն փողեր «քերել» համակարգից ու արագորեն դասվել գերհարուստների շարքը՝ թքած ունենալով «հանրային շահ» ասվածի վրա էլ հանրության էլ:
Դե բա է՛լ ինչո՞ւ են հետույքները պատռելով նախարարի աթոռին հայտնվում, եթե «մի էրկու կոպեկ» ավել փող չպետք է առնեն…
ՔՊ-ական Մարիշի մաման ինքնաբավարարմամբ է զբաղվում սոցիալական հարթակներում
Պարզվում է՝ Սիմոնյանն Ալենի մայրիկը միակը չէ, ով յուր զավակի քաղաքական օպոնենտներին կամ քննադատներին «տռաս հանելու» առանձնաշնորհյալ տաղանդ ունի. Իլհամի այլասերված երևակայության բավարամանը ծառայող ռետինե հեշտոցի դերում հանդես եկող ՔՊ-ական Կարապետյան Մարիշի մաման նույնպես այդ հարցում իր սահմանած ռեկորդներն ունի:
Մասնավորապես՝պարզվում է՝ ի լուր աշխարհի Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչող ՔՊ-ականի մամա Հայրապետյան Աիդան սոցիալական հարթակներում սեռական բնույթի հայհոյանքներ է տեղում այն քաղաքացիների գլխին, որոնք քննադատում են դստերը՝ Մեհրիբանի «ջրաղացին ջուր լցնելու» համար: Ի դեպ՝ Մարիշի մամայի հայհոյանքներն իր էջում էր հրապարակել Տիգրան Հակոբյանը՝ օգնելով հանրությանը ավելի լավ հասկանալ, թե ինչպիսի տարրերից է բաղկացած Նիկոլի այլասերված թիմը:
Մարիշի այլասերված մամայի նյարդերը տեղիք են տալիս, և դա բացատրելի է. աղջիկը սեփական ձեռքով է ի ցույց դրել իր լկտի երեսը՝ ավելորդ անգամ ստիպելով համոզվել, որ ինքն ու էլի մի քանի աիդայանման ՔՊ-ականներ եղել ու մնում են թուրքի ագենտներ: Ի դեպ՝ ասում են՝ Մարիշի Աիդա մաման սոցիալական ցածր պատասխանատվությամբ կնոջ կյանքով է ապրել ջահել ժամանակներում, ու չնայած արդեն ջահել չէ, բայց մեկ-մեկ իրեն թույլ է տալիս՝ կարոտը տղամարդկանցից առնելու:
Դե այլ բան Մարիշ իմորից սպասել չէր էլ կարելի. ինչպիսին աղջիկն է, այնպես էլ մայրն է լինում և հակառակը, իսկ այն, որ ՔՊ-ական էգերը ծայրից՝ ծայր առնվազը մոտենցիալ աիդաների զավակներ են, չենք էլ կասկածում. չլինեին, հիմա վաղուց էին ձերբազատվել ՔՊ-ականի վարկաբեկիչ պիտակից:
Պարզվում է՝ Սիմոնյանն Ալենի մայրիկը միակը չէ, ով յուր զավակի քաղաքական օպոնենտներին կամ քննադատներին «տռաս հանելու» առանձնաշնորհյալ տաղանդ ունի. Իլհամի այլասերված երևակայության բավարամանը ծառայող ռետինե հեշտոցի դերում հանդես եկող ՔՊ-ական Կարապետյան Մարիշի մաման նույնպես այդ հարցում իր սահմանած ռեկորդներն ունի:
Մասնավորապես՝պարզվում է՝ ի լուր աշխարհի Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչող ՔՊ-ականի մամա Հայրապետյան Աիդան սոցիալական հարթակներում սեռական բնույթի հայհոյանքներ է տեղում այն քաղաքացիների գլխին, որոնք քննադատում են դստերը՝ Մեհրիբանի «ջրաղացին ջուր լցնելու» համար: Ի դեպ՝ Մարիշի մամայի հայհոյանքներն իր էջում էր հրապարակել Տիգրան Հակոբյանը՝ օգնելով հանրությանը ավելի լավ հասկանալ, թե ինչպիսի տարրերից է բաղկացած Նիկոլի այլասերված թիմը:
Մարիշի այլասերված մամայի նյարդերը տեղիք են տալիս, և դա բացատրելի է. աղջիկը սեփական ձեռքով է ի ցույց դրել իր լկտի երեսը՝ ավելորդ անգամ ստիպելով համոզվել, որ ինքն ու էլի մի քանի աիդայանման ՔՊ-ականներ եղել ու մնում են թուրքի ագենտներ: Ի դեպ՝ ասում են՝ Մարիշի Աիդա մաման սոցիալական ցածր պատասխանատվությամբ կնոջ կյանքով է ապրել ջահել ժամանակներում, ու չնայած արդեն ջահել չէ, բայց մեկ-մեկ իրեն թույլ է տալիս՝ կարոտը տղամարդկանցից առնելու:
Դե այլ բան Մարիշ իմորից սպասել չէր էլ կարելի. ինչպիսին աղջիկն է, այնպես էլ մայրն է լինում և հակառակը, իսկ այն, որ ՔՊ-ական էգերը ծայրից՝ ծայր առնվազը մոտենցիալ աիդաների զավակներ են, չենք էլ կասկածում. չլինեին, հիմա վաղուց էին ձերբազատվել ՔՊ-ականի վարկաբեկիչ պիտակից:
ՔՊ-ական Թագուշը սեփական թիմին անաբորայական է հռչակել
ՔՊ-ական Ղազարյան Թագուշը անբարոյականություն է որակել Արցախից հնչող զանգերի հանդեպ իշխանությունների սառն անտարբերության ու Արցախին «խռիկ տալու» մասին հայտնի հայտարարությունները՝ ասելով.«Աբսուրդ է մտածել, որ Հայաստանի Հանրապետությունում կա մի մարդ, Լեռնային Ղարաբաղում գտնվող մի մարդ, ում մատից փուշ հանել, ու ինքը դա չի անում: Տենց մարդ կա՞ Հայաստանմում, կամ տենց հայ կա՞ աշխարհում, որ մի բանով կարող է օգնել թեկուզ զանգերին պատախսանելով ու չի անում: Ընդհանրապես էլի, անբարոյական հայտարարություն է այդ հայտարարությունը»:
Փագուշը, փաստորեն, սեփական թիմին անբարոյականության համար է մեղադրել, քանի որ անբարոյականություն է համարել Արցախի հանդեպ հատկապես այս իրավիճակում ցանկացած մեկի սառը վերաբերմունքը: Օրինակ՝ հարց է խագում՝ Թագուշի տեսանկյունից Արցախը մի շարք ՔՊ-ականների կամ հենց Նիկոլի բերանող Ադրբեջանի անքակտելի մաս ճանաչելու վերաբերյալ իմպերատիվ բնույթի հայտարարությունները արցախցու մատից փուշ հանելու հետ որևիցե կապ ունե՞ն, թե՞ իրականում հակառակ բանի մասին են վկայում այն դեպքում, երբ իրենք՝ արցախցիները, կտրականապես մերժում են Ադրբեջանին վերաինտեգրվելու հեռանկարը: Եթե, օրինակ, արցախցիները դեմ չլինեին Ադրբեջանի քաղաքացի դառնալուն, ապա ՔՊ-ական կարկառունների կողմից հնչող հայտարարությունները կդիտվեին ոչ միայն տանելի, այլև՝ միանգամայն բնական: Մինչդեռ պատկերը հակառակն է. ՔՊ-ն տառացիորեն անտեր է թողնում արցախցիներին, իսկ ՔՊ-ական Թագուշն ասենք նույն Արցախի պատգամավորին մեղադրում է անբարոյականության համար: Հիմա ո”վ է անբարոյականը, Թագո՞ւշը, թե՞ դառն իրականությունը կոծկել չցանկացող պատգամավորը:
Իսկ ՔՊ-ում բարոյականության հետ խնդիրներ չունեցող ինդիվիդումներ կա՞ն ընդհանրապես…
ՔՊ-ական Ղազարյան Թագուշը անբարոյականություն է որակել Արցախից հնչող զանգերի հանդեպ իշխանությունների սառն անտարբերության ու Արցախին «խռիկ տալու» մասին հայտնի հայտարարությունները՝ ասելով.«Աբսուրդ է մտածել, որ Հայաստանի Հանրապետությունում կա մի մարդ, Լեռնային Ղարաբաղում գտնվող մի մարդ, ում մատից փուշ հանել, ու ինքը դա չի անում: Տենց մարդ կա՞ Հայաստանմում, կամ տենց հայ կա՞ աշխարհում, որ մի բանով կարող է օգնել թեկուզ զանգերին պատախսանելով ու չի անում: Ընդհանրապես էլի, անբարոյական հայտարարություն է այդ հայտարարությունը»:
Փագուշը, փաստորեն, սեփական թիմին անբարոյականության համար է մեղադրել, քանի որ անբարոյականություն է համարել Արցախի հանդեպ հատկապես այս իրավիճակում ցանկացած մեկի սառը վերաբերմունքը: Օրինակ՝ հարց է խագում՝ Թագուշի տեսանկյունից Արցախը մի շարք ՔՊ-ականների կամ հենց Նիկոլի բերանող Ադրբեջանի անքակտելի մաս ճանաչելու վերաբերյալ իմպերատիվ բնույթի հայտարարությունները արցախցու մատից փուշ հանելու հետ որևիցե կապ ունե՞ն, թե՞ իրականում հակառակ բանի մասին են վկայում այն դեպքում, երբ իրենք՝ արցախցիները, կտրականապես մերժում են Ադրբեջանին վերաինտեգրվելու հեռանկարը: Եթե, օրինակ, արցախցիները դեմ չլինեին Ադրբեջանի քաղաքացի դառնալուն, ապա ՔՊ-ական կարկառունների կողմից հնչող հայտարարությունները կդիտվեին ոչ միայն տանելի, այլև՝ միանգամայն բնական: Մինչդեռ պատկերը հակառակն է. ՔՊ-ն տառացիորեն անտեր է թողնում արցախցիներին, իսկ ՔՊ-ական Թագուշն ասենք նույն Արցախի պատգամավորին մեղադրում է անբարոյականության համար: Հիմա ո”վ է անբարոյականը, Թագո՞ւշը, թե՞ դառն իրականությունը կոծկել չցանկացող պատգամավորը:
Իսկ ՔՊ-ում բարոյականության հետ խնդիրներ չունեցող ինդիվիդումներ կա՞ն ընդհանրապես…
Մանասյան Անոյի հերթական լոլոն
Նիկոլի անձնական օգտագործման ՄԻՊ Մանասյանն Անոն է ուղերձ հղել ՀՀ Սահմանադրության օրվա առթիվ՝ ևս մեկ անգամ ապացուցելով, որ ինքը Հայաստանի կործանող քաղաքական թիմի շարքային մի դուրսպրծուկ է:
Ընդգծելով իրավական պետության կայացման գործում Սահմանադրույթան ու, մասնավորապես, նաև ՄԻՊ ինստիտուտի կարևորությունը՝ Անոն, մասնավորապես, հայտարարել է. «Սահմանադրական իրավունքի բնագավառում իմ այս տարիների փորձառությունը հուշում է, որ անհրաժեշտ է առավելագույն ջանքեր ներդնել հիմնարար իրավունքների և ազատությունների երաշխավորման սահմանադրական կառուցակարգերի ու դրանց իրացման պրակտիկայի կատարելագործման ուղղությամբ։Չկա այլ ճանապարհ` կայուն ու ժողովրդավար հասարակություն կառուցելու նպատակին հասնելու տեսանկյունից»։
Վերամբարձ բաներից խոսում է մի մարդ, որն իր պաշտոնավարման ողջ շրջանում արդեն իսկ հասցրել է ապացուցել, որ Նիկոլի «հա»-ին սպանես էլ «չէ» չի ասում: Սա չափազանց էական հանգամանք է հատկապե հաշվի առնելով, թե ով է Նկոլն իրականում:
Նիկոլը «Սահմանադրություն» բառը կատարելապես արժեզրկած, օրենքն իր շահերին համապատասխան ձևած, դատարանները բռնաբարած բռնապետ է: Իսկ ո՞վ է Մանասյան Անոն: Անոն Նիկոլի մանկլավիկ Վարդապետյան Աննայի գրպանի շնիկն է, որ երբեք Նիկոլի խոսքը գետնով չի տալիս: Եթե տար, ապա այսօր նույն Արմեն Աշոտյանը քաղբանտարկյալ չէր լինի, եթե տար, այսօր դատաիրավական համակարգում կատավասիա չէր տիրի…
Հետևաբար՝ Ավանեսյան Անոյի ուղերձը հերթական անիմաստ լոլոն է՝ ուշադրության ոչ արժանի՝ ի ցույց դնող նրա անսահման կեղծավարությունն ու չնչինությունը, քանի որ միայն չնչին մեկը կարող է համաձայնվել մի քանի կոպեկի դիմաց «ինտիմ» ծառայություններ մատուցել իր շեֆին ու յուր հովանավոր Վարդապետյան Աննային:
Նիկոլի անձնական օգտագործման ՄԻՊ Մանասյանն Անոն է ուղերձ հղել ՀՀ Սահմանադրության օրվա առթիվ՝ ևս մեկ անգամ ապացուցելով, որ ինքը Հայաստանի կործանող քաղաքական թիմի շարքային մի դուրսպրծուկ է:
Ընդգծելով իրավական պետության կայացման գործում Սահմանադրույթան ու, մասնավորապես, նաև ՄԻՊ ինստիտուտի կարևորությունը՝ Անոն, մասնավորապես, հայտարարել է. «Սահմանադրական իրավունքի բնագավառում իմ այս տարիների փորձառությունը հուշում է, որ անհրաժեշտ է առավելագույն ջանքեր ներդնել հիմնարար իրավունքների և ազատությունների երաշխավորման սահմանադրական կառուցակարգերի ու դրանց իրացման պրակտիկայի կատարելագործման ուղղությամբ։Չկա այլ ճանապարհ` կայուն ու ժողովրդավար հասարակություն կառուցելու նպատակին հասնելու տեսանկյունից»։
Վերամբարձ բաներից խոսում է մի մարդ, որն իր պաշտոնավարման ողջ շրջանում արդեն իսկ հասցրել է ապացուցել, որ Նիկոլի «հա»-ին սպանես էլ «չէ» չի ասում: Սա չափազանց էական հանգամանք է հատկապե հաշվի առնելով, թե ով է Նկոլն իրականում:
Նիկոլը «Սահմանադրություն» բառը կատարելապես արժեզրկած, օրենքն իր շահերին համապատասխան ձևած, դատարանները բռնաբարած բռնապետ է: Իսկ ո՞վ է Մանասյան Անոն: Անոն Նիկոլի մանկլավիկ Վարդապետյան Աննայի գրպանի շնիկն է, որ երբեք Նիկոլի խոսքը գետնով չի տալիս: Եթե տար, ապա այսօր նույն Արմեն Աշոտյանը քաղբանտարկյալ չէր լինի, եթե տար, այսօր դատաիրավական համակարգում կատավասիա չէր տիրի…
Հետևաբար՝ Ավանեսյան Անոյի ուղերձը հերթական անիմաստ լոլոն է՝ ուշադրության ոչ արժանի՝ ի ցույց դնող նրա անսահման կեղծավարությունն ու չնչինությունը, քանի որ միայն չնչին մեկը կարող է համաձայնվել մի քանի կոպեկի դիմաց «ինտիմ» ծառայություններ մատուցել իր շեֆին ու յուր հովանավոր Վարդապետյան Աննային:
Սա այն օրն է, երբ բոլոր ՔՊ-ականները պետք է ուղղակի պապանձվեն՝ գլուխները մտցնելով իրենց քֆուրչի մամաների տռուսիկը…
Սահմանադրության օրվա առթիվ թքան Ալենն է ուղերձ հղել՝ ընդգծելով այնպիսի մտքեր, որոնք ոչ մի ընդհանրություն չունեն ո՛չ ՔՊ-ի դավանած արժեհամակարգի, ո՛չ էլ այն իրականության հետ, որ ստեղծել է այդ քաղաքական ուժը մի երկրում, որն այսօր արդեն յուրատեսակ ուրվականի է վերածվել աշխարհում՝ դառնալով վիրտուալ տարածություն:
Մասնավորապես՝ հայտարարելով, որ տարիներ առաջ ժողովուրդը, ի թիվս այլ հիմնարար սկզբունքների, Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության ընդունման հիմքում է դրել քաղաքացիական համերաշխությունը և համամարդկային արժեքներին հավատարմությունը՝ Ալենն ընդգծել է. «Մաղթում եմ, որ Սահմանադրությունն իրապես կարևորվի մեր քաղաքացիների կողմից, դառնա սեղանի գիրք՝ կոտրելով մտայնությունը, որ այն հասանելի է միայն հատուկ մասնագետներին»:
Մի հարց՝ քաղաքացիների վրա թքելուց չխորշող ու այդ «բացառիկ տաղանդով» պարծեցող նախկին պոռնո աստղին՝ քաղաքացիական համերաշխությունից կամ համամարդկային արժեքներից 2023-ի Հայաստանում մի բան մնացե՞լ է, թե՞ բոլոր հիմնարար արժեքները ՔՊ-ն այնպես է արժեզրկել կամ աղավաղել, որ դրանց մասին խոսել այսօր կարելի է միայն անցյալ ժամանակով:
Ի զարմանս բոլորի քաղաքացիական համերաշխությունից է խոսում Սիմոնյան Ալենը՝ հանդիսանալով այն ուժի կարկառուններից մեկը, որն իր գործունեության հիմքում հենց սկզբից ևեթ դրեց «սևերի ու սպիտակների» կործանարար փիլիսոփայությունը՝ սխալմամբ ինքն իրեն հռչակելով՝ սպիտակ, իր քննադատներին էլ՝ սև այն դեպքում, երբ եթե մի փոքր բարոյականություն ունենար, ապա ոչ միայն սևերի ու սպիտակների չէր բաժանի հասարակությունը, այլև ինքն իրեն գոնե կհռչակեր՝ սև, իսկ մնացյալին՝սպիտակ:
Ալենը նաև կոչ է անում քաղաքացիներին Սահմանադրությունը դարձնել սեղանի գիրք: Հարց՝ իսկ ո՞րն է իր կամ Նիկոլի սեղանի գիրքը, Հայաստանի՞, թե՞ Ադրբեջանի Սահմանադրությունը: Պատասխանը միանշանակ է՝ Ադրբեջանինը. 86600 քկմ-ն որպես Ադրբեջանական ժողովրդի բնօրրան ճանաչող սուբյեկտներն ինչպե՞ս կարող են ՀՀ Սահմանադրությունը դարձնել իրենց սեղանի գիրքը, եթե իշխանություն վերցնելու նույն պահից ի վեր շարունակաբար ոտնահարում են երկրի մայր օրենքը:
Սա այն օրն է, երբ բոլոր ՔՊ-ականները պետք է ուղղակի պապանձվեն՝ գլուխները մտցնելով իրենց քֆուրչի մամաների տռուսիկը…
Սահմանադրության օրվա առթիվ թքան Ալենն է ուղերձ հղել՝ ընդգծելով այնպիսի մտքեր, որոնք ոչ մի ընդհանրություն չունեն ո՛չ ՔՊ-ի դավանած արժեհամակարգի, ո՛չ էլ այն իրականության հետ, որ ստեղծել է այդ քաղաքական ուժը մի երկրում, որն այսօր արդեն յուրատեսակ ուրվականի է վերածվել աշխարհում՝ դառնալով վիրտուալ տարածություն:
Մասնավորապես՝ հայտարարելով, որ տարիներ առաջ ժողովուրդը, ի թիվս այլ հիմնարար սկզբունքների, Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության ընդունման հիմքում է դրել քաղաքացիական համերաշխությունը և համամարդկային արժեքներին հավատարմությունը՝ Ալենն ընդգծել է. «Մաղթում եմ, որ Սահմանադրությունն իրապես կարևորվի մեր քաղաքացիների կողմից, դառնա սեղանի գիրք՝ կոտրելով մտայնությունը, որ այն հասանելի է միայն հատուկ մասնագետներին»:
Մի հարց՝ քաղաքացիների վրա թքելուց չխորշող ու այդ «բացառիկ տաղանդով» պարծեցող նախկին պոռնո աստղին՝ քաղաքացիական համերաշխությունից կամ համամարդկային արժեքներից 2023-ի Հայաստանում մի բան մնացե՞լ է, թե՞ բոլոր հիմնարար արժեքները ՔՊ-ն այնպես է արժեզրկել կամ աղավաղել, որ դրանց մասին խոսել այսօր կարելի է միայն անցյալ ժամանակով:
Ի զարմանս բոլորի քաղաքացիական համերաշխությունից է խոսում Սիմոնյան Ալենը՝ հանդիսանալով այն ուժի կարկառուններից մեկը, որն իր գործունեության հիմքում հենց սկզբից ևեթ դրեց «սևերի ու սպիտակների» կործանարար փիլիսոփայությունը՝ սխալմամբ ինքն իրեն հռչակելով՝ սպիտակ, իր քննադատներին էլ՝ սև այն դեպքում, երբ եթե մի փոքր բարոյականություն ունենար, ապա ոչ միայն սևերի ու սպիտակների չէր բաժանի հասարակությունը, այլև ինքն իրեն գոնե կհռչակեր՝ սև, իսկ մնացյալին՝սպիտակ:
Ալենը նաև կոչ է անում քաղաքացիներին Սահմանադրությունը դարձնել սեղանի գիրք: Հարց՝ իսկ ո՞րն է իր կամ Նիկոլի սեղանի գիրքը, Հայաստանի՞, թե՞ Ադրբեջանի Սահմանադրությունը: Պատասխանը միանշանակ է՝ Ադրբեջանինը. 86600 քկմ-ն որպես Ադրբեջանական ժողովրդի բնօրրան ճանաչող սուբյեկտներն ինչպե՞ս կարող են ՀՀ Սահմանադրությունը դարձնել իրենց սեղանի գիրքը, եթե իշխանություն վերցնելու նույն պահից ի վեր շարունակաբար ոտնահարում են երկրի մայր օրենքը:
Սա այն օրն է, երբ բոլոր ՔՊ-ականները պետք է ուղղակի պապանձվեն՝ գլուխները մտցնելով իրենց քֆուրչի մամաների տռուսիկը…
Ոստիկանների մեքենաների համար փող կա, իսկ պատերազմից տուժածների համար ո՞չ
Կառավարության նիստում որոշում է ընդունվել, որով անհետ կորած (ինչպես նաև գերեվարված) զինծառայողների ընտանիքները ևս 2 ամիս կստանան սոցիալական աջակցություն՝ ամսական 300.000 դրամի չափով. 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ից Ադրբեջանի կողմից Արցախի ուղղությամբ սկսված պատերազմական գործողությունների հետևանքով քաղաքացիական անհայտ կորածների (ինչպես նաև գերեվարվածների) ընտանիքներին սոցիալական աջակցության տրամադրման շարունակականությունն ապահովելու անհրաժեշտություն է տեսել Նիկոլի կառավարությունը: Պետական բյուջեից կպահանջվի մոտ 16 մլն դրամ, որն էլ կհատկացվի սոցիալական պաշտպանության ոլորտին հատկացված բյուջետային միջոցներից՝ վերաբաշխում կատարելու միջոցով:
Վերջին շրջանում Նիկոլի սերը՝ առ հասարակ ժողովուրդ կարծես թե ջերմացել է. թոշակները բարձրացրեցին ասենք մի 3000 դրամով, հիմա էլ, փաստորեն, տուժած ընտանիքների ֆինանսավորումն են մի ամբողջ 2 ամսով երկարաձգում՝ հատկացնելով դրա համար «միլիոններ»: Նպատակը պարզ է. Նիկոլը փորձում է փոխել գորշ իրականությունից ստացվող տպավարությունները՝ անվտանգային հարցերում իր տոտալ ֆիասկոն ջանալով կոմպենսացնել փողի ուժով:
Հետաքրքրիր է, սակայն, այստեղ մեկ այլ հարց: Օրինակ՝ հարց է ծագում՝ ինչո՞ւ ընդամենը 2 ամսով, այլ ոչ թե ասենք գոնե 1 տարով: Կասեն իբր փող չկա, իսկ եթե լիներ, ապա 2 ամսվա փոխարեն 2 դար էլ շարունակաբար 300000 կվճարեին: Բայց արդյոք իսկապե՞ս փող չկա, ո՞ւմ համար չկա:
Օրինակ՝ ոստիկաննների ու պարեկների մեքենաների վերանորոգման համար, պարզվում է, շատ լավ էլ կա. Ոստիկանությունն ուղիղ 100 մլն դրամ է տրամադրել մեքենաների վերանորոգմանը, որից 50 մլն-ը ծախսվել է 4 մեքենայի, իսկ մյուս 50 միլիոնը՝ 150 մեքենայի վերանորոգման համար։
Ի՞նչ փող է սա, Գռզոյի փողե՞րն են, թե՞ հարկատուներիս միջոցները: Պատասխանն առավել քան պարզ է: Իրականությունն այն է, որ Նիկոլը բազում միլիարդներ է հատկացնում ուժայինների ու յուրայինների բարեկեցության ապահովման համար, իսկ խոցելի խմբերի ու պատերազմից էապես տուժածների, գերեվարվածների ընտանքիներին՝ կոպեկներ: Օրինակ այդ 100 մլն-ը կբավականացներ,որպեսզի ոչ թե 2 ամիս, այլ ասենք առնվազը 1 տարի շարունակ տուժածների ընտանքիները շարունակեին ստանալ այդ 300000-ը:
Որպեսզի դա տեղի ունենար, հարկավոր էր մեկ բան. Նիկոլի արժեհամակարգը պետք է բոլորովին այլ լիներ, իսկ իշխանությունն էլ կախված չլիներ բացառապես ոստիկանական մահակի ծայրից: Ունենք այն, ինչ՝ունենք,ում դուր չի մգալիս,կարող է հեռանալ Հայաստանից:
Կառավարության նիստում որոշում է ընդունվել, որով անհետ կորած (ինչպես նաև գերեվարված) զինծառայողների ընտանիքները ևս 2 ամիս կստանան սոցիալական աջակցություն՝ ամսական 300.000 դրամի չափով. 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ից Ադրբեջանի կողմից Արցախի ուղղությամբ սկսված պատերազմական գործողությունների հետևանքով քաղաքացիական անհայտ կորածների (ինչպես նաև գերեվարվածների) ընտանիքներին սոցիալական աջակցության տրամադրման շարունակականությունն ապահովելու անհրաժեշտություն է տեսել Նիկոլի կառավարությունը: Պետական բյուջեից կպահանջվի մոտ 16 մլն դրամ, որն էլ կհատկացվի սոցիալական պաշտպանության ոլորտին հատկացված բյուջետային միջոցներից՝ վերաբաշխում կատարելու միջոցով:
Վերջին շրջանում Նիկոլի սերը՝ առ հասարակ ժողովուրդ կարծես թե ջերմացել է. թոշակները բարձրացրեցին ասենք մի 3000 դրամով, հիմա էլ, փաստորեն, տուժած ընտանիքների ֆինանսավորումն են մի ամբողջ 2 ամսով երկարաձգում՝ հատկացնելով դրա համար «միլիոններ»: Նպատակը պարզ է. Նիկոլը փորձում է փոխել գորշ իրականությունից ստացվող տպավարությունները՝ անվտանգային հարցերում իր տոտալ ֆիասկոն ջանալով կոմպենսացնել փողի ուժով:
Հետաքրքրիր է, սակայն, այստեղ մեկ այլ հարց: Օրինակ՝ հարց է ծագում՝ ինչո՞ւ ընդամենը 2 ամսով, այլ ոչ թե ասենք գոնե 1 տարով: Կասեն իբր փող չկա, իսկ եթե լիներ, ապա 2 ամսվա փոխարեն 2 դար էլ շարունակաբար 300000 կվճարեին: Բայց արդյոք իսկապե՞ս փող չկա, ո՞ւմ համար չկա:
Օրինակ՝ ոստիկաննների ու պարեկների մեքենաների վերանորոգման համար, պարզվում է, շատ լավ էլ կա. Ոստիկանությունն ուղիղ 100 մլն դրամ է տրամադրել մեքենաների վերանորոգմանը, որից 50 մլն-ը ծախսվել է 4 մեքենայի, իսկ մյուս 50 միլիոնը՝ 150 մեքենայի վերանորոգման համար։
Ի՞նչ փող է սա, Գռզոյի փողե՞րն են, թե՞ հարկատուներիս միջոցները: Պատասխանն առավել քան պարզ է: Իրականությունն այն է, որ Նիկոլը բազում միլիարդներ է հատկացնում ուժայինների ու յուրայինների բարեկեցության ապահովման համար, իսկ խոցելի խմբերի ու պատերազմից էապես տուժածների, գերեվարվածների ընտանքիներին՝ կոպեկներ: Օրինակ այդ 100 մլն-ը կբավականացներ,որպեսզի ոչ թե 2 ամիս, այլ ասենք առնվազը 1 տարի շարունակ տուժածների ընտանքիները շարունակեին ստանալ այդ 300000-ը:
Որպեսզի դա տեղի ունենար, հարկավոր էր մեկ բան. Նիկոլի արժեհամակարգը պետք է բոլորովին այլ լիներ, իսկ իշխանությունն էլ կախված չլիներ բացառապես ոստիկանական մահակի ծայրից: Ունենք այն, ինչ՝ունենք,ում դուր չի մգալիս,կարող է հեռանալ Հայաստանից:
Անդոնը նույն Մարիշն է, ուղղակի սպիտակած թրաշով
Արձագանքելով ՔՊ-ական Կարապետյան Մարիշի կողմից Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության ճանաչման փաստին՝ ներառյալ Արցախը, նրա գաղափարակից Անդոնը հայտարարել է,թե Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության մասին խոսել են բոլորը՝ սկսած 90-ականներից մինչև հիմա: «Թե Մարիա Կարապետյանն ինչպես է պատկերացնում դա, կարող եք հարցն ուղղել իրեն: Ես ոնց եմ պատկերացնում, ես դրա մասին խոսել եմ. ինչ-որ մերն է՝ մերն է, ցտեսություն»,-հրաժեշտ է տվել Անդոնը լրագրողին՝ թռնելով հարցից՝ արցախը մե՞րն է:
Անդոնը փորձել է որոշակի դիստանցիա պահպանել ինքն իրեն ու սեփական մորը փչացրած Կարապետյան Մարիշից՝ միաժամանակ այնպես ձևակերպելով սեփական ասելիքը, որ Նիկոլն էլ իրեն հետո չփչացնի՝ Արցախն Ադրբեջան չհամարելու համար: Հենց այդ պատճառով էլ կոնկրետ ձևակերպված հարցադրումից նա բառացիորեն փախչել է՝ չցանկանալով հստակեցնել՝որն է մերը, որը՝ թշնամունը:
Քննադատության թիրախում այս օրերին հայտնվել է հենց Կարապետյան Մարիշը, բայց պետք է նկատի ունենալ, որ նա սեփական տեսակետը չէ, որ հնչեցրել է դրսում. հայհոյասեր մոր դուստրը Նիկոլի պետության պետական դիրքորոշումն է արտահայտել, ինչը նշանակում է, որ այդ դիրքորոշումը կիսում է նաև Անդոնը՝ «նոր Հայաստանի» այն պետական այրերից մեկը, ում դժվար է թրքատյացության համար մեղադրել:
Անդոնը նույն Մարիշն է, ուղղակի սպիտակած թրաշով:
Արձագանքելով ՔՊ-ական Կարապետյան Մարիշի կողմից Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության ճանաչման փաստին՝ ներառյալ Արցախը, նրա գաղափարակից Անդոնը հայտարարել է,թե Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության մասին խոսել են բոլորը՝ սկսած 90-ականներից մինչև հիմա: «Թե Մարիա Կարապետյանն ինչպես է պատկերացնում դա, կարող եք հարցն ուղղել իրեն: Ես ոնց եմ պատկերացնում, ես դրա մասին խոսել եմ. ինչ-որ մերն է՝ մերն է, ցտեսություն»,-հրաժեշտ է տվել Անդոնը լրագրողին՝ թռնելով հարցից՝ արցախը մե՞րն է:
Անդոնը փորձել է որոշակի դիստանցիա պահպանել ինքն իրեն ու սեփական մորը փչացրած Կարապետյան Մարիշից՝ միաժամանակ այնպես ձևակերպելով սեփական ասելիքը, որ Նիկոլն էլ իրեն հետո չփչացնի՝ Արցախն Ադրբեջան չհամարելու համար: Հենց այդ պատճառով էլ կոնկրետ ձևակերպված հարցադրումից նա բառացիորեն փախչել է՝ չցանկանալով հստակեցնել՝որն է մերը, որը՝ թշնամունը:
Քննադատության թիրախում այս օրերին հայտնվել է հենց Կարապետյան Մարիշը, բայց պետք է նկատի ունենալ, որ նա սեփական տեսակետը չէ, որ հնչեցրել է դրսում. հայհոյասեր մոր դուստրը Նիկոլի պետության պետական դիրքորոշումն է արտահայտել, ինչը նշանակում է, որ այդ դիրքորոշումը կիսում է նաև Անդոնը՝ «նոր Հայաստանի» այն պետական այրերից մեկը, ում դժվար է թրքատյացության համար մեղադրել:
Անդոնը նույն Մարիշն է, ուղղակի սպիտակած թրաշով:
Մանասյան Անոն Վարդապետյան Աննայից է վախեցել
Քիթն առաջ տնկած Մանասյան Անոն այդպես էլ չի պատասխանել հարցին՝ արդյոք ԲԴԽ-ում լրագրողների հետ կատարվածը դատապարտո՞ւմ է, թե՞ ոչ՝ բավարարվելով ընդհանուր, կոնկրետ ոչինչ չասող ձևակերպումներով. խոսել է բարի ցանկությունների, միջազգային չափանիշների և այլնի մասին, սակայն անպատասխան է թողել կարևոր հարցը՝ լրագրողների հետ տեղի ունեցող դեպքերը դատապարտո՞ւմ է, թե՞ ոչ:
Մանասյան Անոյի պահվածքը սպասելի պետք է գնահատել՝ հաշվի առնելով նրա ծագումնաբանությունը. այնուամենայնիվ Վարդապետյան Աննայի ընկերուհին է, ուստի բնական է, որ Աննայի թանկագին կոլեգա Անդրեասյան Կարենի հասցեին չէր կարող մի թթու խոսք անգամ ասել, քանի որ խոշոր հաշվով բոլորով մի հոգու շահին են ծառայում, ու մասնագիտական էթիկայի կանոններից դուրս կլիներ մեկին դատապարտել մի բանի համար, որը դու էլ ես անում:
Իսկ ի՞նչ է պահանջում Նիկոլի քաղաքական շահը: Այն պահանջում է ազատ խոսքի սահմանափակում, լրագրության մահ ու լրագրողի մասնագիտության վերացում. որքան քիչ լինեն լրագրոները, որքան կաշկանդված լինեն նրանց խմբագրությունները, այնքան քիչ բան հասարակությունը կիմանա այն ավերի իրական մասշտաբների մասին, որոնք պատճառում է Նիկոլը՝ պահելու սեփական աթոռը:
Մանասյան Անոն չի կարողացել կամ չի ցանկացել դատապարտել լրագրողների հետ այս իշխանությունների օրոք տեղի ունեցողը, քանի որ կանխազգացել է, թե ինչ կանի Վարդապետյան Աննան իր քթի հետ, երբ ավարտվի ճեպազրույցը: Եվ ուրեմն՝ ինչո՞ւ քիթդ խոթես մի բանի մեջ, որը կարող է ճակատագրական լինել քթիդ համար:
Քիթն առաջ տնկած Մանասյան Անոն այդպես էլ չի պատասխանել հարցին՝ արդյոք ԲԴԽ-ում լրագրողների հետ կատարվածը դատապարտո՞ւմ է, թե՞ ոչ՝ բավարարվելով ընդհանուր, կոնկրետ ոչինչ չասող ձևակերպումներով. խոսել է բարի ցանկությունների, միջազգային չափանիշների և այլնի մասին, սակայն անպատասխան է թողել կարևոր հարցը՝ լրագրողների հետ տեղի ունեցող դեպքերը դատապարտո՞ւմ է, թե՞ ոչ:
Մանասյան Անոյի պահվածքը սպասելի պետք է գնահատել՝ հաշվի առնելով նրա ծագումնաբանությունը. այնուամենայնիվ Վարդապետյան Աննայի ընկերուհին է, ուստի բնական է, որ Աննայի թանկագին կոլեգա Անդրեասյան Կարենի հասցեին չէր կարող մի թթու խոսք անգամ ասել, քանի որ խոշոր հաշվով բոլորով մի հոգու շահին են ծառայում, ու մասնագիտական էթիկայի կանոններից դուրս կլիներ մեկին դատապարտել մի բանի համար, որը դու էլ ես անում:
Իսկ ի՞նչ է պահանջում Նիկոլի քաղաքական շահը: Այն պահանջում է ազատ խոսքի սահմանափակում, լրագրության մահ ու լրագրողի մասնագիտության վերացում. որքան քիչ լինեն լրագրոները, որքան կաշկանդված լինեն նրանց խմբագրությունները, այնքան քիչ բան հասարակությունը կիմանա այն ավերի իրական մասշտաբների մասին, որոնք պատճառում է Նիկոլը՝ պահելու սեփական աթոռը:
Մանասյան Անոն չի կարողացել կամ չի ցանկացել դատապարտել լրագրողների հետ այս իշխանությունների օրոք տեղի ունեցողը, քանի որ կանխազգացել է, թե ինչ կանի Վարդապետյան Աննան իր քթի հետ, երբ ավարտվի ճեպազրույցը: Եվ ուրեմն՝ ինչո՞ւ քիթդ խոթես մի բանի մեջ, որը կարող է ճակատագրական լինել քթիդ համար:
Ադրբեջանը հայտնել է, թե Հայաստանի որ տարածքներն է գրավելու
Պարզվում է՝ մինչ տարբեր կալիբրի ՔՊ-ականներ առիթը բաց չեն թողնում՝ Արցախը որպես Ադրբեջան հռչակելու, ազիկների 86600 քկմ-ի անձեռնմխելիության համար «դոշ տալու», Ալիևի բռնապետական ռեժիմի կողմից վերահսկվող հեռուստաալիքները եղանակի տեսության մեջ ավելացրել են «Արևմտյան Ադրբեջանը». ադրբեջանական բնակավայրերի կողքին հայտնվել են Երևանը, Գեղարքունիքի մարզը, Սյունիքի մարզը, Արարատի և Վայոց ձորի մարզերը՝ ադրբեջանական անվանումներով:
Ականատես ենք դառնում հետևյալին՝ Հայաստանում քարոզվող «խաղաղության օրակարգին» ու Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության ջատագովմանը զուգընթաց Իլհամը պարզ տեքստով հայտարարում է, թե ինչ է պատկերացնում՝ Հայաստան ասելով. Երևան-Աշտարակ տռասն է Արցախի դեմ պատերազմի ելնող Իլհամի պատկերացրած Հայաստանը՝ գումարած երևի Աբովյանն ու Արթիկը:
Ինչի՞ հետևանք է սա, գիտե՞ք: Հայաստանում հայկական իշխանության բացակայության. Իլհամը Հայաստանը ներսից է գրավել, ու հիմա չկա մեկը, որ հաշիվ պահանջի լազված այդ բռնապետիկից: Նիկոլն ու Կարապետյան Մարի՞շն են հաշիվ պահանջողները: Նրանք Իլհամի գործակալներն են,այլ ոչ թե Հայաստանի շահերը ներկայացնողները:
Փաստորեն՝ Անդոնի երազանքը կատարվում է. Հայաստանը դառնում է Լյուքսեմբուրգ…
Պարզվում է՝ մինչ տարբեր կալիբրի ՔՊ-ականներ առիթը բաց չեն թողնում՝ Արցախը որպես Ադրբեջան հռչակելու, ազիկների 86600 քկմ-ի անձեռնմխելիության համար «դոշ տալու», Ալիևի բռնապետական ռեժիմի կողմից վերահսկվող հեռուստաալիքները եղանակի տեսության մեջ ավելացրել են «Արևմտյան Ադրբեջանը». ադրբեջանական բնակավայրերի կողքին հայտնվել են Երևանը, Գեղարքունիքի մարզը, Սյունիքի մարզը, Արարատի և Վայոց ձորի մարզերը՝ ադրբեջանական անվանումներով:
Ականատես ենք դառնում հետևյալին՝ Հայաստանում քարոզվող «խաղաղության օրակարգին» ու Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության ջատագովմանը զուգընթաց Իլհամը պարզ տեքստով հայտարարում է, թե ինչ է պատկերացնում՝ Հայաստան ասելով. Երևան-Աշտարակ տռասն է Արցախի դեմ պատերազմի ելնող Իլհամի պատկերացրած Հայաստանը՝ գումարած երևի Աբովյանն ու Արթիկը:
Ինչի՞ հետևանք է սա, գիտե՞ք: Հայաստանում հայկական իշխանության բացակայության. Իլհամը Հայաստանը ներսից է գրավել, ու հիմա չկա մեկը, որ հաշիվ պահանջի լազված այդ բռնապետիկից: Նիկոլն ու Կարապետյան Մարի՞շն են հաշիվ պահանջողները: Նրանք Իլհամի գործակալներն են,այլ ոչ թե Հայաստանի շահերը ներկայացնողները:
Փաստորեն՝ Անդոնի երազանքը կատարվում է. Հայաստանը դառնում է Լյուքսեմբուրգ…
«Տնական» Աննան
Սեփական մարդուն օրերս անհաջող կերպով փիառած Հակոբյան Աննան, որի շնորհիվ Նիկոլին վերջնականապես պարզ դարձավ, թե ով է ինքն իրականում հայ հանրության համար, երբ նստելով ավտոբուս՝ արժանացել էր մարդկանց առհամարհանքին այն դեպքում, երբ անցյալում շատ դեպքերում արժանանում էր հակառակ վերաբերմունքին, խոհանոցից մի լուսանկար է հրապարակել ֆեյսբուքյան իր էջում, որտեղ երևում է, թե ինչպես է տնային տնտեսուհի «տնական» Աննան մաքրում իր իսկ մշակած բանջարեղենը:
«Հերոս» Աշոտիկի նույնքան հերոս մաման հոգեբանական տվայտանքների մեջ է հայտնվել. նա չի կարողնում երևի ինքն իրեն ներել ամուսնու ձախողված փիառի համար ու հիմա որոշել է հանրությանը համոզել, թե իբր ինքը տնական կնիկ է, ամուսինն էլ՝ իսկական հայ տղամարդ, այլ ոչ թե «պադկաբլուչնիկ» հայվան:
Աննայի մոտ կրկին չի ստացվել ու չի ստացվել այն պատճառով, որ մեկ-երկու «տնական» ֆոտոյով անհնար է սրբագրել գարեջրատնային այն անցյալը, որը հիմա այնքա՜ն շատ է կարոտում Նիկոլի կնիկը. Աննան փաբերի սիրահար, կլուբներում ժամանակ անցկացրած, ազատամիտ լիբերալ է, ինչպե՞ս կարող է հայ կնոջ ավանդական կերպարը հարազատ կամ բնորոշ լինել քրոջ հետ ժամանկին բարերում քարշ եկած Հրաչիկի քույրիկին:
Աննան ատում է հայ կնոջ ավանդական կերպարը, ատում է ավանդական ընտանիքի մոդելը, ատում է այն ամենը, ինչ որ բնորոշ է հայ կնոջը, և այդ մասին փաստող ստատուսներ նա շատ ունի գրած:
Բա որ չատեր, Նիկոլի կնիկը կլինե՞ր…
Սեփական մարդուն օրերս անհաջող կերպով փիառած Հակոբյան Աննան, որի շնորհիվ Նիկոլին վերջնականապես պարզ դարձավ, թե ով է ինքն իրականում հայ հանրության համար, երբ նստելով ավտոբուս՝ արժանացել էր մարդկանց առհամարհանքին այն դեպքում, երբ անցյալում շատ դեպքերում արժանանում էր հակառակ վերաբերմունքին, խոհանոցից մի լուսանկար է հրապարակել ֆեյսբուքյան իր էջում, որտեղ երևում է, թե ինչպես է տնային տնտեսուհի «տնական» Աննան մաքրում իր իսկ մշակած բանջարեղենը:
«Հերոս» Աշոտիկի նույնքան հերոս մաման հոգեբանական տվայտանքների մեջ է հայտնվել. նա չի կարողնում երևի ինքն իրեն ներել ամուսնու ձախողված փիառի համար ու հիմա որոշել է հանրությանը համոզել, թե իբր ինքը տնական կնիկ է, ամուսինն էլ՝ իսկական հայ տղամարդ, այլ ոչ թե «պադկաբլուչնիկ» հայվան:
Աննայի մոտ կրկին չի ստացվել ու չի ստացվել այն պատճառով, որ մեկ-երկու «տնական» ֆոտոյով անհնար է սրբագրել գարեջրատնային այն անցյալը, որը հիմա այնքա՜ն շատ է կարոտում Նիկոլի կնիկը. Աննան փաբերի սիրահար, կլուբներում ժամանակ անցկացրած, ազատամիտ լիբերալ է, ինչպե՞ս կարող է հայ կնոջ ավանդական կերպարը հարազատ կամ բնորոշ լինել քրոջ հետ ժամանկին բարերում քարշ եկած Հրաչիկի քույրիկին:
Աննան ատում է հայ կնոջ ավանդական կերպարը, ատում է ավանդական ընտանիքի մոդելը, ատում է այն ամենը, ինչ որ բնորոշ է հայ կնոջը, և այդ մասին փաստող ստատուսներ նա շատ ունի գրած:
Բա որ չատեր, Նիկոլի կնիկը կլինե՞ր…
Անդոնը հերթական անգամ նախկին իշխանություններին է զրպարտել
Պնդելով, թե անհնար է գտնել որևէ հակասություն ՊՆ ԳՇ նախկին պետ Օնիկ Գասպարյանի, երկրում «էդ պահին եղած իրողությունների» Նիկոլի՝ քննիչ հանձնաժողովում «տված» տեսակետների միջև՝ Անդոնը, արձագանքելով հարցին,թե ի՞նչ դրվագի մասին էր խոսում Օնիկ Գասպարյանը, երբ ասում էր, որ առաջարկվել է շատ սեղմ ժամկետներում բարելավել հարաբերությունները ՌԴ-ի հետ, ի՞նչ էր եղել այդ հարաբերություններին, երկար-բարակ մտածելուց հետո, մասնավորապես, հայտարարել է.«Այո՛, եթե Ռուսաստանի հետ սպառազինության հարցում նախկինում շատ արագ լուծումների գնայինք, կունենայինք մեր պահեստներում լրիվ ուրիշ կառուցվածք, որը համադրելի կլիներ մեր հակառակորդի սպառազինությանը…»:
Հարց՝ ի՞նչ նկատի ունի Անդոնը «նախկինում»-ի տակ, կոնկրետ ե՞րբ, ո՞ր ժամանակահատվածը, 2018-2020թթ.-ը՞,թե՞ նախքան Նիկոլի արկածախնդրությունը: Ըստ երևույթին, Անդոնը նկատի է ունեցել նախքան 2018-ն ընկած ժամանակահատվածը, քանի որ հակառակ դեպքում նրա պատասխանը վերածվում է ինքնախոստովանության, իսկ հաշվի առնելով այն, որ Անդոնի համար մահն ավելի նախընտրելի է, քան Նիկոլին «պադստավկա» անելը՝ Անդոնի պատասխանը պետք է որպես հերթական «կռուտիտ» դիտարկել:
Ո՞րն է այդ «կռուտիտի» էությունը: Էությունը հանցավոր զրպարտանքն է՝ ուղղված նախկին իշխանություններին, որոնց հարաբերությունները Մոսկվայի հետ, ինչպես հայտնի է, մշտապես եղել են բարձր մակարդակի վրա, ինչի շնորհիվ լուծվել է Հայաստանի ու Արցախի անվտանգային խնդիրը: Հարց՝ լափառոշ Անդոնին՝ եթե նախկինում բանակը չի եղել լավ զինված կամ իսկապես մարտունակ, ապա ինչո՞ւ էր Իլհամը վախենում նախկինների օրոք հարձակում գործել, ինչո՞ւ Հայաստանում հեղափոխություն արեցին ու հետո միայն հարձակվեցին (ոչ ոք չի մոռացել Իլհամի այն խոստովանությոնը, որ Ադրբեջանը մեծ ներդրում է ունեցել ՀՀ-ում իշխանափոխության գործում): Դե թող ասենք 2017-ի աշնանը հարձակվեին ու գրանցեին այն արդյուքնները, որոնք գրանցեցին 2020-ին: Կարո՞ղ էին:
Նիկոլի տխմար, դավաճանական քաղաքականության հետևանք է պատերազմը, իսկ եթե ՌԴ-ի հետ հարաբերություններին հարված չհասցվեր, ապա ո՛չ պատերազմ կլիներ, ո՛չ էլ այսօրվա վիճակը:
Պնդելով, թե անհնար է գտնել որևէ հակասություն ՊՆ ԳՇ նախկին պետ Օնիկ Գասպարյանի, երկրում «էդ պահին եղած իրողությունների» Նիկոլի՝ քննիչ հանձնաժողովում «տված» տեսակետների միջև՝ Անդոնը, արձագանքելով հարցին,թե ի՞նչ դրվագի մասին էր խոսում Օնիկ Գասպարյանը, երբ ասում էր, որ առաջարկվել է շատ սեղմ ժամկետներում բարելավել հարաբերությունները ՌԴ-ի հետ, ի՞նչ էր եղել այդ հարաբերություններին, երկար-բարակ մտածելուց հետո, մասնավորապես, հայտարարել է.«Այո՛, եթե Ռուսաստանի հետ սպառազինության հարցում նախկինում շատ արագ լուծումների գնայինք, կունենայինք մեր պահեստներում լրիվ ուրիշ կառուցվածք, որը համադրելի կլիներ մեր հակառակորդի սպառազինությանը…»:
Հարց՝ ի՞նչ նկատի ունի Անդոնը «նախկինում»-ի տակ, կոնկրետ ե՞րբ, ո՞ր ժամանակահատվածը, 2018-2020թթ.-ը՞,թե՞ նախքան Նիկոլի արկածախնդրությունը: Ըստ երևույթին, Անդոնը նկատի է ունեցել նախքան 2018-ն ընկած ժամանակահատվածը, քանի որ հակառակ դեպքում նրա պատասխանը վերածվում է ինքնախոստովանության, իսկ հաշվի առնելով այն, որ Անդոնի համար մահն ավելի նախընտրելի է, քան Նիկոլին «պադստավկա» անելը՝ Անդոնի պատասխանը պետք է որպես հերթական «կռուտիտ» դիտարկել:
Ո՞րն է այդ «կռուտիտի» էությունը: Էությունը հանցավոր զրպարտանքն է՝ ուղղված նախկին իշխանություններին, որոնց հարաբերությունները Մոսկվայի հետ, ինչպես հայտնի է, մշտապես եղել են բարձր մակարդակի վրա, ինչի շնորհիվ լուծվել է Հայաստանի ու Արցախի անվտանգային խնդիրը: Հարց՝ լափառոշ Անդոնին՝ եթե նախկինում բանակը չի եղել լավ զինված կամ իսկապես մարտունակ, ապա ինչո՞ւ էր Իլհամը վախենում նախկինների օրոք հարձակում գործել, ինչո՞ւ Հայաստանում հեղափոխություն արեցին ու հետո միայն հարձակվեցին (ոչ ոք չի մոռացել Իլհամի այն խոստովանությոնը, որ Ադրբեջանը մեծ ներդրում է ունեցել ՀՀ-ում իշխանափոխության գործում): Դե թող ասենք 2017-ի աշնանը հարձակվեին ու գրանցեին այն արդյուքնները, որոնք գրանցեցին 2020-ին: Կարո՞ղ էին:
Նիկոլի տխմար, դավաճանական քաղաքականության հետևանք է պատերազմը, իսկ եթե ՌԴ-ի հետ հարաբերություններին հարված չհասցվեր, ապա ո՛չ պատերազմ կլիներ, ո՛չ էլ այսօրվա վիճակը:
Միայն տեսեք, թե ով է հայտնվել
Ազգությամբ ոչ հայ կարկառուն սորոսական Մինասյան Լարիսին են տեսախցիկները ֆիքսել՝ հայ հանրության որոշ շերտերի անգրագիտության խնդրով իբր հուզված:
Պատերազմից հետո ավարտված համարելով իր առաքելությունը՝ այս տիկինը լքել էր Հայաստանը. սորոսականների համար հայկական Արցախը մշտապես դիտարկվել է որպես բացառելի մի բան, ուստի ողջ ուժով տասնամյակներ ի վեր Սորոսի հայաստանյան գրասենյակը ՀՀ ներսում աշխատել է՝ կյանքի կոչելու թուրքական օրակարգը, որի կուլմինացիան դարձավ 2018-ի հեղափոխությունը, որին իր ուղղակի մասնակցությունն էր բերել նաև Մինասյան Լարիսն ու իր գրասենյակը:
Հիմա Լարիսը, փաստորեն, վերադարձել է Հայաստան, ինչը շատ վատ նորություն պետք է համարել՝ հաշվի առնելով հատկապես Հայաստանի ու Արցախի շուրջ ստեղծված գերլարված ռազմաքաղաքական վիճակը: Հարց է առաջանում՝ ո՞րն է Լարիսի՝ Հայաստան այցի իրական նպատակը, արդյոք հիմա էլ «Զանգեզուրի միջանցքի» հա՞րցն է եկել լուծելու՝ 44-օրյա պատերազմի սցենարով: Համենայն դեպս՝ այս տիկինը հայոց պետականության բարեկամն ու ջատագովը չէ, ուստի նրա հայտնվելը Երևանում մեր օրերում պետք է վատ նախանշան դիտարկել՝ հատկապես նկատի ունենալով Նիկոլի վրա նրա ազդեցությունը. Նիկոլը սրա նմանների շնիկն է:
Ազգությամբ ոչ հայ կարկառուն սորոսական Մինասյան Լարիսին են տեսախցիկները ֆիքսել՝ հայ հանրության որոշ շերտերի անգրագիտության խնդրով իբր հուզված:
Պատերազմից հետո ավարտված համարելով իր առաքելությունը՝ այս տիկինը լքել էր Հայաստանը. սորոսականների համար հայկական Արցախը մշտապես դիտարկվել է որպես բացառելի մի բան, ուստի ողջ ուժով տասնամյակներ ի վեր Սորոսի հայաստանյան գրասենյակը ՀՀ ներսում աշխատել է՝ կյանքի կոչելու թուրքական օրակարգը, որի կուլմինացիան դարձավ 2018-ի հեղափոխությունը, որին իր ուղղակի մասնակցությունն էր բերել նաև Մինասյան Լարիսն ու իր գրասենյակը:
Հիմա Լարիսը, փաստորեն, վերադարձել է Հայաստան, ինչը շատ վատ նորություն պետք է համարել՝ հաշվի առնելով հատկապես Հայաստանի ու Արցախի շուրջ ստեղծված գերլարված ռազմաքաղաքական վիճակը: Հարց է առաջանում՝ ո՞րն է Լարիսի՝ Հայաստան այցի իրական նպատակը, արդյոք հիմա էլ «Զանգեզուրի միջանցքի» հա՞րցն է եկել լուծելու՝ 44-օրյա պատերազմի սցենարով: Համենայն դեպս՝ այս տիկինը հայոց պետականության բարեկամն ու ջատագովը չէ, ուստի նրա հայտնվելը Երևանում մեր օրերում պետք է վատ նախանշան դիտարկել՝ հատկապես նկատի ունենալով Նիկոլի վրա նրա ազդեցությունը. Նիկոլը սրա նմանների շնիկն է:
Պապոյան Գևորը Իլհամի սուրհանդակն է դարձել
Փորձելով հիմնավորել իր կողմից ավելի վաղ արտահայտած այն միտքը, թե իբր «Հայաքվեի» հաջողության դեպքում կարող է պատերազմ բռնկվել՝ ՔՊ-ական Պապոյան Գևորը հայտարել է, թե քանի որ Հայաստանը հիմա բանակցում է Ադրբեջաբնի հետ, ուստի բանակցությունների ժամանակ Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչելը քրեականացնելը կարող է պատերազմի պատճառ դառնալ. կողմերին պետք է թողնել ճկունության տեղ: «Եթե դիմացի կողմին չես թողնում ճկունության տեղ, ապա դիմացի թույլ կողմն ունի երկու տարբերակ՝ կա՛մ ճանաչում է այն, ինչ որ դու ուզում ես, կա՛մ պատերազմ է հայտարարում: Իսկ հիմա տեսեք՝ որն է հավանական»,-մասնավորապես՝ լրագրողների հետ զրույցում ասել է Գևորը՝ սպառնալով, որ Բաքուն պատերազմ կհայտարարի ոչ միայն Արցախին, այլև ՀՀ-ին:
Տվյալ դեպքում այս ՔՊ-ականը հանդես է եկել Բաքվի խոսնակի դերում՝ անձամբ փոխանցելով Իլհամի սպառնալիքը: Նրա այս «հիմնավորումը», ի դեպ, մեծապես ունի նաև քարոզչական բնույթ. իշխանությունները, որ «Հայաքվեի» գաղափարական թշնամիներն են, փորձում են հանրության շրջանում վախ ու տարակուսանք տարածել՝ խոչընդոտելկու անհրաժեշտ 50000 ստորագրության հավաքումը: Գիտեն՝ պատերազմից ուշքի չեկած հասարակությունը դժվար թե նոր պատերազմ ցանկանա, ուստի խաղալով մարդկանց զգացմունքների հետ՝ իրենց գործն են փորձում առաջ տանել ՔՊ-ականները:
Ինչ վերաբերում է Պապոյան Գևորի «հիմնավորմանը», ապա այն առավել քան անհամոզիչ է, քանի որ նույն տրամաբանությամբ կարելի է դառնալ ուղղակի Իլհամի հարճը՝ վախենալով նոր պատերազմից մի դեեպքում,երբ այն, ըստ էության, անխուսափելի է ցանկացած դեպքում. ՔՊ-ական Հայաստանի թուլակամությունն է, որ գրգռում է ազերիներին:
ՔՊ-ականները, իհարե, իրենց անձնական որոշումը վաղուց կայացրել են. Պապոյան Գևորից՝Լուլու, Գռզոյից՝ Անդոն բոլորը դարձել են թուրքերի հարճը և արել են դա մեկ պարզ մղումով՝ շարունակելու մնալ իշխանության գլխին, որ կարողանան առավելագույնս օգտվել կյանքի բարեիքներից: Բա է՛լ ինչի՞ են ծնվել…
Փորձելով հիմնավորել իր կողմից ավելի վաղ արտահայտած այն միտքը, թե իբր «Հայաքվեի» հաջողության դեպքում կարող է պատերազմ բռնկվել՝ ՔՊ-ական Պապոյան Գևորը հայտարել է, թե քանի որ Հայաստանը հիմա բանակցում է Ադրբեջաբնի հետ, ուստի բանակցությունների ժամանակ Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչելը քրեականացնելը կարող է պատերազմի պատճառ դառնալ. կողմերին պետք է թողնել ճկունության տեղ: «Եթե դիմացի կողմին չես թողնում ճկունության տեղ, ապա դիմացի թույլ կողմն ունի երկու տարբերակ՝ կա՛մ ճանաչում է այն, ինչ որ դու ուզում ես, կա՛մ պատերազմ է հայտարարում: Իսկ հիմա տեսեք՝ որն է հավանական»,-մասնավորապես՝ լրագրողների հետ զրույցում ասել է Գևորը՝ սպառնալով, որ Բաքուն պատերազմ կհայտարարի ոչ միայն Արցախին, այլև ՀՀ-ին:
Տվյալ դեպքում այս ՔՊ-ականը հանդես է եկել Բաքվի խոսնակի դերում՝ անձամբ փոխանցելով Իլհամի սպառնալիքը: Նրա այս «հիմնավորումը», ի դեպ, մեծապես ունի նաև քարոզչական բնույթ. իշխանությունները, որ «Հայաքվեի» գաղափարական թշնամիներն են, փորձում են հանրության շրջանում վախ ու տարակուսանք տարածել՝ խոչընդոտելկու անհրաժեշտ 50000 ստորագրության հավաքումը: Գիտեն՝ պատերազմից ուշքի չեկած հասարակությունը դժվար թե նոր պատերազմ ցանկանա, ուստի խաղալով մարդկանց զգացմունքների հետ՝ իրենց գործն են փորձում առաջ տանել ՔՊ-ականները:
Ինչ վերաբերում է Պապոյան Գևորի «հիմնավորմանը», ապա այն առավել քան անհամոզիչ է, քանի որ նույն տրամաբանությամբ կարելի է դառնալ ուղղակի Իլհամի հարճը՝ վախենալով նոր պատերազմից մի դեեպքում,երբ այն, ըստ էության, անխուսափելի է ցանկացած դեպքում. ՔՊ-ական Հայաստանի թուլակամությունն է, որ գրգռում է ազերիներին:
ՔՊ-ականները, իհարե, իրենց անձնական որոշումը վաղուց կայացրել են. Պապոյան Գևորից՝Լուլու, Գռզոյից՝ Անդոն բոլորը դարձել են թուրքերի հարճը և արել են դա մեկ պարզ մղումով՝ շարունակելու մնալ իշխանության գլխին, որ կարողանան առավելագույնս օգտվել կյանքի բարեիքներից: Բա է՛լ ինչի՞ են ծնվել…