Սանասարյան Դավոն հերքել է Նիկոլի քարոզչական թեզը
Նիկոլի բազմակի օգտագործման պահպանակի դերում հանդես եկող Սանասարյան Դավոն, որին Նիկոլը էլի փորձում է մեջտեղ գցել, «Հ1»-ի եթերում երրորդ նախագահին մեղադրել է երկիրը ԵԱՏՄ անդամ դարձնելու համար՝ հայտարարելով.«Եթե ժամանակին Սերժ Սարգսյանը մի գիշերվա ստորագրությամբ Հայաստանը դեպի ԵԱՏՄ չտաներ, թող էն ժամանակ պատերազմը կլիներ, հա՞: Ի՞նչ եք կարծում, էն ժամանակ ու 20 թվին շա՞տ էր տարբերությունը՝ մեր պատրաստվածության, ես կարծում եմ՝ չէ, իսկ Ադրբեջանի մոտ փոփոխությունները մեծ են եղել»:
Սանասարյան Դավոն, որ ակամա հերքել է Նիկոլի քարոզչական այն թեզը, թե Հայաստանը միայն 2018-ից է նորմալ բանակ ունեցել, ինչպես նաև իր նման ազդեցության գործակալները արդեն 10 տարի է՝ չեն կարողանում մարսել այն միտքը, որ Հայաստանը ԵԱՏՄ անդամ է: Նրանք չեն կարողանում ներել Սերժ Սրագյսնաին՝ երկիրն արկածախնդրությունից զերծ պահելու համար՝ չմոռանալով խոստովանել, որ 2020-ի պատերազմը հետևանք էր նաև Նիկոլի նկրտումների՝ Հայաստանը հակառուսական ճամբար խցկելու:
Ի՞նչ էր լինելու, եթե 2013-ին Հայաստանը չդառնար ԵԱՏՄ անդամ: Նախ՝ դա ՌԴ-ի կողմից դիտարկվելու էր՝ դեմարշ, ու Հայաստանը ստանալու էր ի դեմս ՌԴ-ի մի հակառակորդի, որը փորձելու էր ամեն գնով կա՛մ Հայաստանից վրեժ լուծել, կա՛մ ցանկացած գնով վերադարձնել Երևանին իր ազդեցության տակ: Գումարած այս ամենին՝ լինելու էր նաև տնտեսական հզորագույն ճնշում, գազի գնի խայտառակ աճ, տնտեսական ու անվտանգային կոլապս և այլն: Իսկ պատերազմի դեպքում նույն ՌԴ-ն դառնալու էր Ադրբեջանի ակնհայտ դաշնակիցը, մինչդեռ 2020-ին գոնե ինչ-որ բալանս էր պաշտպանվում, ջանքեր էին գործադրվում՝ խաղաղություն հաստատելու համար և այլն: Ասել կուզի՝ եթե 2013-ին լիներ պատերազմ, և այդ պատերազմում Հայաստանը չլիներ ԵԱՏՄ կամ ՀԱՊԿ անդամ, ապա պատերազմը կարող էր ավարտվել Երևանում, և թող ոչ ոք հույս չունենա, թե Արևմուտքը կարող էր հակազդել այդ ամենին՝ խորքային իմաստով լինելով Հայաստանի թշնամին:
Ինչ վերաբերում է կոնկրետ 2020-ի պատերազմին, ապա այն տեղի ունեցավ Նիկոլի արկածախնդրության պատճառով. մարդը խնդիր ուներ՝ Հայաստանը պոկելու ՌԴ-ից ցանկացած գնով՝ թքած ունենալով «ազգային շահ» հասկացության վրա,ինչի հետևանքով էլ ունեցանք համազգային ողբերգություն, ու էլի Արևմուտքը մեզ օգնության չեկավ: Ի դեպ՝ պրոցեսը դեռ չի ավարտվել ու Նիկոլը դեռ իր տերերին փակվելիք ունի՝ բնամթերքով:
Նիկոլի բազմակի օգտագործման պահպանակի դերում հանդես եկող Սանասարյան Դավոն, որին Նիկոլը էլի փորձում է մեջտեղ գցել, «Հ1»-ի եթերում երրորդ նախագահին մեղադրել է երկիրը ԵԱՏՄ անդամ դարձնելու համար՝ հայտարարելով.«Եթե ժամանակին Սերժ Սարգսյանը մի գիշերվա ստորագրությամբ Հայաստանը դեպի ԵԱՏՄ չտաներ, թող էն ժամանակ պատերազմը կլիներ, հա՞: Ի՞նչ եք կարծում, էն ժամանակ ու 20 թվին շա՞տ էր տարբերությունը՝ մեր պատրաստվածության, ես կարծում եմ՝ չէ, իսկ Ադրբեջանի մոտ փոփոխությունները մեծ են եղել»:
Սանասարյան Դավոն, որ ակամա հերքել է Նիկոլի քարոզչական այն թեզը, թե Հայաստանը միայն 2018-ից է նորմալ բանակ ունեցել, ինչպես նաև իր նման ազդեցության գործակալները արդեն 10 տարի է՝ չեն կարողանում մարսել այն միտքը, որ Հայաստանը ԵԱՏՄ անդամ է: Նրանք չեն կարողանում ներել Սերժ Սրագյսնաին՝ երկիրն արկածախնդրությունից զերծ պահելու համար՝ չմոռանալով խոստովանել, որ 2020-ի պատերազմը հետևանք էր նաև Նիկոլի նկրտումների՝ Հայաստանը հակառուսական ճամբար խցկելու:
Ի՞նչ էր լինելու, եթե 2013-ին Հայաստանը չդառնար ԵԱՏՄ անդամ: Նախ՝ դա ՌԴ-ի կողմից դիտարկվելու էր՝ դեմարշ, ու Հայաստանը ստանալու էր ի դեմս ՌԴ-ի մի հակառակորդի, որը փորձելու էր ամեն գնով կա՛մ Հայաստանից վրեժ լուծել, կա՛մ ցանկացած գնով վերադարձնել Երևանին իր ազդեցության տակ: Գումարած այս ամենին՝ լինելու էր նաև տնտեսական հզորագույն ճնշում, գազի գնի խայտառակ աճ, տնտեսական ու անվտանգային կոլապս և այլն: Իսկ պատերազմի դեպքում նույն ՌԴ-ն դառնալու էր Ադրբեջանի ակնհայտ դաշնակիցը, մինչդեռ 2020-ին գոնե ինչ-որ բալանս էր պաշտպանվում, ջանքեր էին գործադրվում՝ խաղաղություն հաստատելու համար և այլն: Ասել կուզի՝ եթե 2013-ին լիներ պատերազմ, և այդ պատերազմում Հայաստանը չլիներ ԵԱՏՄ կամ ՀԱՊԿ անդամ, ապա պատերազմը կարող էր ավարտվել Երևանում, և թող ոչ ոք հույս չունենա, թե Արևմուտքը կարող էր հակազդել այդ ամենին՝ խորքային իմաստով լինելով Հայաստանի թշնամին:
Ինչ վերաբերում է կոնկրետ 2020-ի պատերազմին, ապա այն տեղի ունեցավ Նիկոլի արկածախնդրության պատճառով. մարդը խնդիր ուներ՝ Հայաստանը պոկելու ՌԴ-ից ցանկացած գնով՝ թքած ունենալով «ազգային շահ» հասկացության վրա,ինչի հետևանքով էլ ունեցանք համազգային ողբերգություն, ու էլի Արևմուտքը մեզ օգնության չեկավ: Ի դեպ՝ պրոցեսը դեռ չի ավարտվել ու Նիկոլը դեռ իր տերերին փակվելիք ունի՝ բնամթերքով:
Անդոնի յանը տարել է
Անդոնն է արձագանքել Մակրոնի՝ Նիկոլի էությունը բացահայտող կարևոր հայտարարությանը՝ փորձելով Նիկոլին դուրս բերել խայտառալկության ճահճից: Անդոնը, աղավաղելով Մակրոնի խոսքերն ու դրանց տողատակերում պարփակված իմաստը, հետևություն է արել, թե իբր Մակրոնը ոչ թե Նիկոլին մեղադրել է Արցախի հարցում անտարբեր կեցվածքի համար, այլ՝ ընդհակառակը՝ Մակրոնի՝ «Ես Ալիևի վրա ավելի շատ ճնշում եմ բանեցրել և կբանեցնեմ, քան՝ Փաշինյանը, հարցը Փաշինյանն է…» հայտարարությունն Անդոնին թվացել է՝ Նիկոլի քաղաքական շահի տեսանկյունից գովելի: «Մակրոնի հայտարարությունը դրա մասին չէր: Ասում ա՝ ես էլ եմ մտածում, Փաշինյանն էլ է մտածում, բայց հայ համայքի հետ ա հանդիպում, ասում ա ես, որպես Ֆրանսիայի՝ երկրի նախագահ, որն ունի հսկայական կապեր, պատմական կապեր Հայաստանի հետ, ինքն ասում ա՝ ես, որպես համանախագահող երկրի ղեկավար, բանակցում եմ իմ հնարավորությունները…: Ինքը չի ասում, որ Փաշինյանը չի անում»,-մասնավորապես՝ հենց նման կերպ է մեկնել Անդոնը Ֆրանսիայի նախագահի խոսքերը:
Անդոնը, որ, փաստորեն, ի տարբերություն ՀՀ ԱԳՆ-ի, կասկածի տակ չի առել Մակրոնի հայտարարությունների փաստը, հասկացողության, սեփական հիպոթալամուսի հետ լրջագույն խնդիրներ ունի. նրա ուղեղի գորշ նյութը ցամաքել է:
Համաձայնեք, որ միայն առողջական խնդիրներ ունեցող կամ բարոյականության հետ լրջագույն պրոբլեմներ ունեցող մեկը կարող է միջուկային տերության ղեկավարի խոսքերի իմաստն այլասերել ու այն Նիկոլին ձեռնտու կերպով ներկայացնել՝ խաղադրույք կատարելով իր նման տհաս զանգվածի անընկալունակության վրա:
Մակրոնի խոսքերը ոչ թե մեկ, այլ մի քանի միլիոն անգամ կարդալու դեպքում էլ դրա հիմնական բովանդակությունը մնալու է անփոփոխ. այդ մարդն ինքն իրեն Նիկոլից շատ ավելի հայ է հռչակում ու հիմնավորում, թե ինչու է այդպես կարծում, և, իհարկե, պարոն Մակրոնը բնավ չի սխալվում: Եթե Նիկոլը Մակրոնի կեսի չափ հայ լիներ, մենք այսօր այս վիճակում չէինք լինի, բայց քանի որ այդ փաստը չի կարող բխել Անդոնի քաղաքական շահերից, վերջինս մանիպուլացրել է նախագահի խոսքերի իմաստը՝ Նիկոլի հետույքը լիզելու առիթը բաց չթողնելով:
Տխմարությունն էլ պետք է սահմաններ ունենա, համաձայն չե՞ք…
Անդոնն է արձագանքել Մակրոնի՝ Նիկոլի էությունը բացահայտող կարևոր հայտարարությանը՝ փորձելով Նիկոլին դուրս բերել խայտառալկության ճահճից: Անդոնը, աղավաղելով Մակրոնի խոսքերն ու դրանց տողատակերում պարփակված իմաստը, հետևություն է արել, թե իբր Մակրոնը ոչ թե Նիկոլին մեղադրել է Արցախի հարցում անտարբեր կեցվածքի համար, այլ՝ ընդհակառակը՝ Մակրոնի՝ «Ես Ալիևի վրա ավելի շատ ճնշում եմ բանեցրել և կբանեցնեմ, քան՝ Փաշինյանը, հարցը Փաշինյանն է…» հայտարարությունն Անդոնին թվացել է՝ Նիկոլի քաղաքական շահի տեսանկյունից գովելի: «Մակրոնի հայտարարությունը դրա մասին չէր: Ասում ա՝ ես էլ եմ մտածում, Փաշինյանն էլ է մտածում, բայց հայ համայքի հետ ա հանդիպում, ասում ա ես, որպես Ֆրանսիայի՝ երկրի նախագահ, որն ունի հսկայական կապեր, պատմական կապեր Հայաստանի հետ, ինքն ասում ա՝ ես, որպես համանախագահող երկրի ղեկավար, բանակցում եմ իմ հնարավորությունները…: Ինքը չի ասում, որ Փաշինյանը չի անում»,-մասնավորապես՝ հենց նման կերպ է մեկնել Անդոնը Ֆրանսիայի նախագահի խոսքերը:
Անդոնը, որ, փաստորեն, ի տարբերություն ՀՀ ԱԳՆ-ի, կասկածի տակ չի առել Մակրոնի հայտարարությունների փաստը, հասկացողության, սեփական հիպոթալամուսի հետ լրջագույն խնդիրներ ունի. նրա ուղեղի գորշ նյութը ցամաքել է:
Համաձայնեք, որ միայն առողջական խնդիրներ ունեցող կամ բարոյականության հետ լրջագույն պրոբլեմներ ունեցող մեկը կարող է միջուկային տերության ղեկավարի խոսքերի իմաստն այլասերել ու այն Նիկոլին ձեռնտու կերպով ներկայացնել՝ խաղադրույք կատարելով իր նման տհաս զանգվածի անընկալունակության վրա:
Մակրոնի խոսքերը ոչ թե մեկ, այլ մի քանի միլիոն անգամ կարդալու դեպքում էլ դրա հիմնական բովանդակությունը մնալու է անփոփոխ. այդ մարդն ինքն իրեն Նիկոլից շատ ավելի հայ է հռչակում ու հիմնավորում, թե ինչու է այդպես կարծում, և, իհարկե, պարոն Մակրոնը բնավ չի սխալվում: Եթե Նիկոլը Մակրոնի կեսի չափ հայ լիներ, մենք այսօր այս վիճակում չէինք լինի, բայց քանի որ այդ փաստը չի կարող բխել Անդոնի քաղաքական շահերից, վերջինս մանիպուլացրել է նախագահի խոսքերի իմաստը՝ Նիկոլի հետույքը լիզելու առիթը բաց չթողնելով:
Տխմարությունն էլ պետք է սահմաններ ունենա, համաձայն չե՞ք…
Անդո՛ն, Սերժ Սարգսյա՞նը, Քոչարյա՞նը, թե՞ Տեր-Պետրոսյանն էին Նիկոլին հուշել բանակցությունները սկսել սեփական կետից
Անդոնը Նիկոլի մեղքերը կրկին փորձել է բարդել նախկին նախագահների վրա. հարց է բարձրացրել, թե ինչո՞ւ նախագահները Նիկոլին չեն պատվիրակել՝ գնալու խաղաղության ճանապարհով: «Մենք ձեզ պատվիրակում ենք էս հարցը լուծել և մեր բոլոր համախոհներին, համակիրներին ասում ենք՝ միանում ենք էն ծրագրին, որը պատերազմի պարտադրանքով դարձավ խաղաղության ծրագիր: Չէ, պատերազմից առաջ կարար դա լիներ, բայց բոլորը, քաղաքական հաշվարկները մի քիչ այլ են»,-հայտարարել է Անդոնը՝ իբր նկարագրելով, թե ինչ կարող էին ասել նախագաները Նիկոլին, բայց չասեցին՝ կոտրելով նրա «դուխը»:
Անդոնը կրկին իրեն բնորոշ մեթոդաբանությամբ ի ցույց է դրել սեփական մանրությունը: Հասկանալով, թե ինչ տիեզերական մասշտաբների հանցագործություններ է ՔՊ-ական խունտան հայ ժողովրդի առաջ գործել՝ այդ խունտայի կարկառուններից մեկը համարվող այս ՔՊ-ականը ջանացել է Նիկոլին ու նախագահներին միևնույն հարթության վրա դնել:
Անդոնը մեղադրում է նախագաներին՝ Նիկոլին ճիշտ ուղուց շեղելու համար՝ մոռանալով, որ այդ ուղուց՝ երրորդ նախագահի հայանպաստ բանակցային ժառանգությունից ով է ձեռք քաշել: Սերժ Սարգսյա՞նը, Քոչարյա՞նը, թե՞ Տեր-Պետրոսյանն էին Նիկոլին հուշել բանակցությունները սկսել սեփական կետից կամ կանգնել-հայտարարել, թե գոհ չէ «նախկինների» բանակցային ժառանգությունից, որը, ի դեպ, ենթադրում էր խաղաղ ճանապարհով խնդրի հայանպաստ լուծում, որի մասին հիմա իբր երազում է Անդոնն ու Նիկոլի ստորություներն այլոց վերագրում:
Նիկոլն ուրացավ ամեն ինչ ու երկիրը ներքաշեց կործանարար արկածախնդրության մեջ գլխավորապես այն պատճառով, որ հետո կարողանար արդարանալ ու դավաճան չհամարվել,որ Անդոնի հանձնաժողովում հետո կարողանար բանակին մեղադրել ու աթոռը պահել:
Ախր Նազարյան Լենայի ինտերվյուն էլ հո կա՞, ախր Նիկոլը հո ԱԺ-ում է խոստովանել, որ ամեն բան կարող էր այլ լինել, եթե ինքը մի փոքր մարդ լիներ:
Անդոնը Նիկոլի մեղքերը կրկին փորձել է բարդել նախկին նախագահների վրա. հարց է բարձրացրել, թե ինչո՞ւ նախագահները Նիկոլին չեն պատվիրակել՝ գնալու խաղաղության ճանապարհով: «Մենք ձեզ պատվիրակում ենք էս հարցը լուծել և մեր բոլոր համախոհներին, համակիրներին ասում ենք՝ միանում ենք էն ծրագրին, որը պատերազմի պարտադրանքով դարձավ խաղաղության ծրագիր: Չէ, պատերազմից առաջ կարար դա լիներ, բայց բոլորը, քաղաքական հաշվարկները մի քիչ այլ են»,-հայտարարել է Անդոնը՝ իբր նկարագրելով, թե ինչ կարող էին ասել նախագաները Նիկոլին, բայց չասեցին՝ կոտրելով նրա «դուխը»:
Անդոնը կրկին իրեն բնորոշ մեթոդաբանությամբ ի ցույց է դրել սեփական մանրությունը: Հասկանալով, թե ինչ տիեզերական մասշտաբների հանցագործություններ է ՔՊ-ական խունտան հայ ժողովրդի առաջ գործել՝ այդ խունտայի կարկառուններից մեկը համարվող այս ՔՊ-ականը ջանացել է Նիկոլին ու նախագահներին միևնույն հարթության վրա դնել:
Անդոնը մեղադրում է նախագաներին՝ Նիկոլին ճիշտ ուղուց շեղելու համար՝ մոռանալով, որ այդ ուղուց՝ երրորդ նախագահի հայանպաստ բանակցային ժառանգությունից ով է ձեռք քաշել: Սերժ Սարգսյա՞նը, Քոչարյա՞նը, թե՞ Տեր-Պետրոսյանն էին Նիկոլին հուշել բանակցությունները սկսել սեփական կետից կամ կանգնել-հայտարարել, թե գոհ չէ «նախկինների» բանակցային ժառանգությունից, որը, ի դեպ, ենթադրում էր խաղաղ ճանապարհով խնդրի հայանպաստ լուծում, որի մասին հիմա իբր երազում է Անդոնն ու Նիկոլի ստորություներն այլոց վերագրում:
Նիկոլն ուրացավ ամեն ինչ ու երկիրը ներքաշեց կործանարար արկածախնդրության մեջ գլխավորապես այն պատճառով, որ հետո կարողանար արդարանալ ու դավաճան չհամարվել,որ Անդոնի հանձնաժողովում հետո կարողանար բանակին մեղադրել ու աթոռը պահել:
Ախր Նազարյան Լենայի ինտերվյուն էլ հո կա՞, ախր Նիկոլը հո ԱԺ-ում է խոստովանել, որ ամեն բան կարող էր այլ լինել, եթե ինքը մի փոքր մարդ լիներ:
Այն թղթերի կույտը, որն Անդոնը թափահարել է իր ձեռքին, ի՞նչ կապ ունի Օնիկ Գասպարյանի բարձրացրած խնդրի հետ
Օնիկ Գասպարյանի՝ վարձկանների ծառայություններից օգտվելու հնարավրությունը սահմանափակող իշխանական քայլերի մասին Անդոնը ոչինչ չասող մեկնաբանություն է տվել՝ այդպես էլ չպարզաբանելով, թե ինչու պատերազմի օրերին որոշեցին արգելակել հայկական կողմի հնարավորությունները՝ 2020 թվականի հոկտեմբերի 27-ին «Վարձկանների հավաքագրման, օգտագործման, ֆինանսավորման և ուսուցման դեմ» միջազգային կոնվենցիան վավերացնելու մասին օրենք ընդունելով: Փոխարենն Անդոնը, ըստ երևույթին, փորձելով արդարանալ կամ հարցից «ուխոդ» լինել հնարավորինս գեղեցիկ կերպով, ցույց է տվել իր «պապկայում» առկա այն «տեղեկատվությունը», որը պատերազմի օրերին ներկայացվել է գերտերություններին՝ աներկբայորեն փաստելու ադրբեջանի համար կռվող վարձկանների գոյությունը:
Հարց է առաջանում՝ այն թղթերի կույտը, որն Անդոնը լրագրողի հետ զրույցում թափահարել է իր ձեռքին, ի՞նչ կապ ունի Օնիկ Գասպարյանի բարձրացրած խնդրի հետ, արդյոք այդ թղթերի կույտը տալի՞ս է սպառիչ պատախսան այն հարցին, թե ինչո՞ւ պատերազմի ամենաթեժ օրերին իշխանությունները բանակի մեջքից հարված հասցրին: Ինչո՞ւ պետք է Բաքուն գյուռ-գյուռ օգտվեր վարձկանների ծառայություններից՝ խնայելով իր զինվորների կյանքը, իսկ Հայաստանն անմիջապես հրաժարվեր վարձկանների դեմ վարձկաններ հանելու մտքից: Դա միջազգային հանրությանն ուղղված ժե՞ստ էր այն մասին, որ Հայաստանն իբր հավատարիմ է համամարդկային արժեքներին՝ գովեստի ու դրվատանքի սպասումով: Ադրբեջանը բոլորի աչքի առաջ մարդկության ու մարդկայնության դեմ աղաղակող հանցագործություներ է գործել այս պատերազմի ժամանակ, մեկը ծպտուն հանե՞ց, մեկը գործնականում դատապարտե՞ց, թե՞ հայերի թանկագին խաթեր համար նավթից հրաժարվեցին: Փարիզի հաղթական կամարի մոտ Ադրբեջաննմ այսօր նշում է իր բանակի տոնը, ֆրանսիական ղեկավարությունը մի թթու խոսք ասե՞լ է թուրքերին, հիշեցրե՞լ է նրանց, որ այդ հաղթաակն իրականում հենց վարձկանների շնորհիվ նաև հնարավոր եղավ արձանագրել, թե՞ ընդհակառակը, գովաբանել են ազերիներին ու ջերմորեն շնրորհավորել…
Անդոնը շրջանցել է հարցը, քանի որ չի ունեցել դրա պատախանը: Ավելի ճիշտ՝ ունեցել է, բայց այն չի համարձակվել բարձրաձայնել, քանի որ պատասխանը դավաճանական կարող էր հնչել: Բա հո չէ՞ր ասելու, որ ի սկզբանե նպատակ են ունեցել՝ բանակը պարտության տանելու, բա հո չէ՞ր խոստովանելու, որ թուրքի շպիոններ են՝ աթոռի դիմաց Հայաստանն ու Արցախը թուրքի ոտքի կոխան սարքելու տեսլականով:
Ասի-չասի՝ բոլորն էլ գիտեն իրողությունը…
Օնիկ Գասպարյանի՝ վարձկանների ծառայություններից օգտվելու հնարավրությունը սահմանափակող իշխանական քայլերի մասին Անդոնը ոչինչ չասող մեկնաբանություն է տվել՝ այդպես էլ չպարզաբանելով, թե ինչու պատերազմի օրերին որոշեցին արգելակել հայկական կողմի հնարավորությունները՝ 2020 թվականի հոկտեմբերի 27-ին «Վարձկանների հավաքագրման, օգտագործման, ֆինանսավորման և ուսուցման դեմ» միջազգային կոնվենցիան վավերացնելու մասին օրենք ընդունելով: Փոխարենն Անդոնը, ըստ երևույթին, փորձելով արդարանալ կամ հարցից «ուխոդ» լինել հնարավորինս գեղեցիկ կերպով, ցույց է տվել իր «պապկայում» առկա այն «տեղեկատվությունը», որը պատերազմի օրերին ներկայացվել է գերտերություններին՝ աներկբայորեն փաստելու ադրբեջանի համար կռվող վարձկանների գոյությունը:
Հարց է առաջանում՝ այն թղթերի կույտը, որն Անդոնը լրագրողի հետ զրույցում թափահարել է իր ձեռքին, ի՞նչ կապ ունի Օնիկ Գասպարյանի բարձրացրած խնդրի հետ, արդյոք այդ թղթերի կույտը տալի՞ս է սպառիչ պատախսան այն հարցին, թե ինչո՞ւ պատերազմի ամենաթեժ օրերին իշխանությունները բանակի մեջքից հարված հասցրին: Ինչո՞ւ պետք է Բաքուն գյուռ-գյուռ օգտվեր վարձկանների ծառայություններից՝ խնայելով իր զինվորների կյանքը, իսկ Հայաստանն անմիջապես հրաժարվեր վարձկանների դեմ վարձկաններ հանելու մտքից: Դա միջազգային հանրությանն ուղղված ժե՞ստ էր այն մասին, որ Հայաստանն իբր հավատարիմ է համամարդկային արժեքներին՝ գովեստի ու դրվատանքի սպասումով: Ադրբեջանը բոլորի աչքի առաջ մարդկության ու մարդկայնության դեմ աղաղակող հանցագործություներ է գործել այս պատերազմի ժամանակ, մեկը ծպտուն հանե՞ց, մեկը գործնականում դատապարտե՞ց, թե՞ հայերի թանկագին խաթեր համար նավթից հրաժարվեցին: Փարիզի հաղթական կամարի մոտ Ադրբեջաննմ այսօր նշում է իր բանակի տոնը, ֆրանսիական ղեկավարությունը մի թթու խոսք ասե՞լ է թուրքերին, հիշեցրե՞լ է նրանց, որ այդ հաղթաակն իրականում հենց վարձկանների շնորհիվ նաև հնարավոր եղավ արձանագրել, թե՞ ընդհակառակը, գովաբանել են ազերիներին ու ջերմորեն շնրորհավորել…
Անդոնը շրջանցել է հարցը, քանի որ չի ունեցել դրա պատախանը: Ավելի ճիշտ՝ ունեցել է, բայց այն չի համարձակվել բարձրաձայնել, քանի որ պատասխանը դավաճանական կարող էր հնչել: Բա հո չէ՞ր ասելու, որ ի սկզբանե նպատակ են ունեցել՝ բանակը պարտության տանելու, բա հո չէ՞ր խոստովանելու, որ թուրքի շպիոններ են՝ աթոռի դիմաց Հայաստանն ու Արցախը թուրքի ոտքի կոխան սարքելու տեսլականով:
Ասի-չասի՝ բոլորն էլ գիտեն իրողությունը…
Հայտնի է, թե ով է Սյամոյին կարողացել համոզել
Մամուլում տեղեկություններ են հայտնվել այն մասին, թե ով է այն մարդը, որն էական ազդեցություն ունի Սյամոյի վրա: Մասնավորապես՝ պարզվել է՝ միայն ԱՀ ԱԺ նախագահ Արթուր Թովմասյանի հորդորներից ու սպառնալիքներից հետո է Սյամոն որոշել բյուջեի կատարողականի քվերակությունը չտապալել: Եվ ահա խոսակցությունից մեկ օր անց «անզիջում» Սյամոն որոշել է զիջել, և նրա ղեկավարած «Միասնական հայրենիք» կուսակցության պատգամավորները ներկայացել են նիստին, ապահովել քվորում, ինչի արդյունքում բյուջեի կատարողականը հաստատվել է։
Արդյոք Սյամոյի այսօրինակ ժեստը պայմանավորված է բացառապես ԱՀ ԱԺ նախագաի ու իր միջև հատուկ հարաբերություններո՞վ, թե՞ Սյամոն սկսել է աշխարհին այլ կերպ նայել՝հրաժարվելով մաքսիմալիստական նկրտումներից: Բացառված չէ, որ հասկանալով՝ շանս չունի՝ քաղաքական դաշտում հանդես գալու՝ բացարձակ ինքնուրույն ֆիգուր կամ ներկայիս իշխանություններին իրական այլընտրանք, Սյամոն որոշում է ընդունել նահանջի մասին՝ նահանջ, որը ներկայիս իրավիճակում շատ ավելի նվազ վնասաբեր կլինի իր համար, քան անիմաստ դատարկաբանելը:
Լավ է քիչ, քան ոչինչ…
Մամուլում տեղեկություններ են հայտնվել այն մասին, թե ով է այն մարդը, որն էական ազդեցություն ունի Սյամոյի վրա: Մասնավորապես՝ պարզվել է՝ միայն ԱՀ ԱԺ նախագահ Արթուր Թովմասյանի հորդորներից ու սպառնալիքներից հետո է Սյամոն որոշել բյուջեի կատարողականի քվերակությունը չտապալել: Եվ ահա խոսակցությունից մեկ օր անց «անզիջում» Սյամոն որոշել է զիջել, և նրա ղեկավարած «Միասնական հայրենիք» կուսակցության պատգամավորները ներկայացել են նիստին, ապահովել քվորում, ինչի արդյունքում բյուջեի կատարողականը հաստատվել է։
Արդյոք Սյամոյի այսօրինակ ժեստը պայմանավորված է բացառապես ԱՀ ԱԺ նախագաի ու իր միջև հատուկ հարաբերություններո՞վ, թե՞ Սյամոն սկսել է աշխարհին այլ կերպ նայել՝հրաժարվելով մաքսիմալիստական նկրտումներից: Բացառված չէ, որ հասկանալով՝ շանս չունի՝ քաղաքական դաշտում հանդես գալու՝ բացարձակ ինքնուրույն ֆիգուր կամ ներկայիս իշխանություններին իրական այլընտրանք, Սյամոն որոշում է ընդունել նահանջի մասին՝ նահանջ, որը ներկայիս իրավիճակում շատ ավելի նվազ վնասաբեր կլինի իր համար, քան անիմաստ դատարկաբանելը:
Լավ է քիչ, քան ոչինչ…
Արնահեղության ֆոնին Սյամոն առաջ է տանում Ադրբեջանի օրակարգը
Արցախում սադրանքների ու դրա հետևանքով արձանագրված զոհերի ֆոնին Սյամոն կրկին շարունակել է առաջ տանել Ադրբեջանի օրակարգը՝ պնդելով. «Ադրբեջանը ինչքան էլ սեղմի ու ՌԴ-ին դուրս բերի այստեղից, որը նրա նպատակն է, չի ստացվելու, եթե փոխվստահություն չունենանք»։
Սյամոյի այս հայտարարությունը, որն ուղեկցվել է Ստեփանակերտ-Բաքու ուղիղ բանակցություններ սկսելու, փոխվստահություն ձևավորելու փորձերի անհրաժեշտության, «տարբեր հասարակ հարցերի շուրջ» համաձայնության գալու մասին կոչերով, փաստորեն, բացահայտում է Սյամոյի բուն նպատակը, որն ընկած է նրա «խաղաղասիրության» հիմքում. Սյամոն, որ Նիկոլի պոչն է Արցախում, խնդիր ունի՝ ամեն գնով ՌԴ խաղաղապահների ներկայությանը վերջ դնելու: Այս հարցում նա դաշնակցում է ադրբեջանական պրոպագանդայի հետ, որի նպատակը, ինչպես հայտնի է, ևս խաղաղապահներին Արցախից վտարելն է՝ Արևմուտքի պատրոնաժով: Ուղղակի տարբերոթյունն այն է, որ եթե Նիկոլը ռուսներին տարածաշրջանից դուրս դնելու ցանկություն ունենալու մասին չի հայտարարում, Սյամոն այդ հարցում մի փոքր ավելի անկեղծ է. ուղիղ խոսող մարդ է՝ առանց դիվանագիտական այլևայլությունների:
Ներկայիս իրողությունների, Ադրբեջանում տեղի ունեցող պատերազմական պատրաստությունների ֆոնին Արցախ-Ադրբեջան երկխոսության ցանկացած օրակարգ սպասարկում է Ադրբեջանի շահը, և դա չտեսնելը պարզ կուրություն կլինի:
Արցախում սադրանքների ու դրա հետևանքով արձանագրված զոհերի ֆոնին Սյամոն կրկին շարունակել է առաջ տանել Ադրբեջանի օրակարգը՝ պնդելով. «Ադրբեջանը ինչքան էլ սեղմի ու ՌԴ-ին դուրս բերի այստեղից, որը նրա նպատակն է, չի ստացվելու, եթե փոխվստահություն չունենանք»։
Սյամոյի այս հայտարարությունը, որն ուղեկցվել է Ստեփանակերտ-Բաքու ուղիղ բանակցություններ սկսելու, փոխվստահություն ձևավորելու փորձերի անհրաժեշտության, «տարբեր հասարակ հարցերի շուրջ» համաձայնության գալու մասին կոչերով, փաստորեն, բացահայտում է Սյամոյի բուն նպատակը, որն ընկած է նրա «խաղաղասիրության» հիմքում. Սյամոն, որ Նիկոլի պոչն է Արցախում, խնդիր ունի՝ ամեն գնով ՌԴ խաղաղապահների ներկայությանը վերջ դնելու: Այս հարցում նա դաշնակցում է ադրբեջանական պրոպագանդայի հետ, որի նպատակը, ինչպես հայտնի է, ևս խաղաղապահներին Արցախից վտարելն է՝ Արևմուտքի պատրոնաժով: Ուղղակի տարբերոթյունն այն է, որ եթե Նիկոլը ռուսներին տարածաշրջանից դուրս դնելու ցանկություն ունենալու մասին չի հայտարարում, Սյամոն այդ հարցում մի փոքր ավելի անկեղծ է. ուղիղ խոսող մարդ է՝ առանց դիվանագիտական այլևայլությունների:
Ներկայիս իրողությունների, Ադրբեջանում տեղի ունեցող պատերազմական պատրաստությունների ֆոնին Արցախ-Ադրբեջան երկխոսության ցանկացած օրակարգ սպասարկում է Ադրբեջանի շահը, և դա չտեսնելը պարզ կուրություն կլինի:
Սյամոն՝ Թամրազյանին՝ Արցախն Ադրբեջան է և վե՛րջ
Ի պատասխան այն հարցին, թե ինչպե՞ս է պատրաստվում Արցախում ստեղծել պրոֆեսիոնալ բանակ, եթե Արցախն ամբողջապես արգելափակված է, Սյամոն առաջարկել է «էդ թեմաները չկոնկրետացնել». պետք է խոսել բանակցություններ սկսելու մասին, քանի որ հընթացս կարող է պարզվել, որ Արցախը չունի բանակի կարիք: «Ես գտնում եմ, որ մենք բոլոր առումներով պատրաստ պետք ա լինենք քայլերի, որոնք որ բերի խաղաղության տարածաշրջանում»,-մասնավորապես՝ հայտարարել է միառժամանակ առաջ սեփական փիառի հիմքում Արցախում մարտունակ բանակ ունենալու անայլընտրանքայնության վերաբերյալ թեզը դրած «Կամանդույուշին»:
Սյամոն, փաստորեն, ապացուցում է, որ ինքը բավական ճկուն գործիչ է: Ճիշտ է՝ տվյալ դեպքում «ճկուն»-ը պետք է ընկալել որպես ուղիղ հոմանիշ անսկզբունքանության ու լպրծունության, ինչը չի կարող դրական կողմից բնութագրել Արցախի տերուտիրական դատռնալու նկրտումներ ունեցող Սյամոյին:
Ի սկզբանե էլ, ակնհայտ է, Արցախում իր հովանավորությամբ մարտունակ ուժեր ստեղծելու վերաբերյալ սյամոյական թեզն «օդ» է եղել, որը, սակայն, Սյամոն պարբերաբար «ռասկրուտկա» է արել՝ արցախցիների վրա հոգեբանական ազդեցություն ունենալու. չէր կարող միանգամից իր դիմակը պատռել ու ասել, որ գալիս է՝ Արցախը թուրքի ողորմածությանը հանձնելու:
Հիմա հարց է ծագում՝ եթե Ադրբեջանը Ստեփանակերտից պահանջում է Բաքվում «երկխոսելուց» առաջ կատարելապես հրաժարվել զինվոր ունենալու մտքից ու կանդալված գնալ Բաքու, Սյամոն ինչպե՞ս է պատկերացնում պրոֆեսիոնալ բանակ ստեղծելու վերաբերյալ հարցին ի պատասխան հնչեցրած յուր «կրուտիտների» ընկալելիության աստիճանը: Ընդամենը պետք է մի բան ասեր Սյամոն Թամրազյանին՝ Արցախն Ադրբեջան է և վե՛րջ: Այսպես Սյամոն շատ ավելի առնական կերևար ու Աննային է՛լ ավելի գայթակղիչ կթվար:
Սյամոն միայն մի թեմա ունի կոնկրետացրած. Արցախը Իլհամին հանձնելն ու դրա դիմաց ինչ-որ բան թուրքից ստանալն է:
Ի պատասխան այն հարցին, թե ինչպե՞ս է պատրաստվում Արցախում ստեղծել պրոֆեսիոնալ բանակ, եթե Արցախն ամբողջապես արգելափակված է, Սյամոն առաջարկել է «էդ թեմաները չկոնկրետացնել». պետք է խոսել բանակցություններ սկսելու մասին, քանի որ հընթացս կարող է պարզվել, որ Արցախը չունի բանակի կարիք: «Ես գտնում եմ, որ մենք բոլոր առումներով պատրաստ պետք ա լինենք քայլերի, որոնք որ բերի խաղաղության տարածաշրջանում»,-մասնավորապես՝ հայտարարել է միառժամանակ առաջ սեփական փիառի հիմքում Արցախում մարտունակ բանակ ունենալու անայլընտրանքայնության վերաբերյալ թեզը դրած «Կամանդույուշին»:
Սյամոն, փաստորեն, ապացուցում է, որ ինքը բավական ճկուն գործիչ է: Ճիշտ է՝ տվյալ դեպքում «ճկուն»-ը պետք է ընկալել որպես ուղիղ հոմանիշ անսկզբունքանության ու լպրծունության, ինչը չի կարող դրական կողմից բնութագրել Արցախի տերուտիրական դատռնալու նկրտումներ ունեցող Սյամոյին:
Ի սկզբանե էլ, ակնհայտ է, Արցախում իր հովանավորությամբ մարտունակ ուժեր ստեղծելու վերաբերյալ սյամոյական թեզն «օդ» է եղել, որը, սակայն, Սյամոն պարբերաբար «ռասկրուտկա» է արել՝ արցախցիների վրա հոգեբանական ազդեցություն ունենալու. չէր կարող միանգամից իր դիմակը պատռել ու ասել, որ գալիս է՝ Արցախը թուրքի ողորմածությանը հանձնելու:
Հիմա հարց է ծագում՝ եթե Ադրբեջանը Ստեփանակերտից պահանջում է Բաքվում «երկխոսելուց» առաջ կատարելապես հրաժարվել զինվոր ունենալու մտքից ու կանդալված գնալ Բաքու, Սյամոն ինչպե՞ս է պատկերացնում պրոֆեսիոնալ բանակ ստեղծելու վերաբերյալ հարցին ի պատասխան հնչեցրած յուր «կրուտիտների» ընկալելիության աստիճանը: Ընդամենը պետք է մի բան ասեր Սյամոն Թամրազյանին՝ Արցախն Ադրբեջան է և վե՛րջ: Այսպես Սյամոն շատ ավելի առնական կերևար ու Աննային է՛լ ավելի գայթակղիչ կթվար:
Սյամոն միայն մի թեմա ունի կոնկրետացրած. Արցախը Իլհամին հանձնելն ու դրա դիմաց ինչ-որ բան թուրքից ստանալն է:
Անդոնը հրաժարվել է իրականությանը նայել բաց աչքերով
Մեկնաբանելով Օնիկ Գասպարյանի՝ բանակին անհրաժեշտ 8 մլրդ դոլարի մասին հայտարարության ու Նիկոլի՝փողի պրոբլեմի բացակայության վերաբերյալ բազմաթիվ հայտարարությունների միջև առկա դիսոնանսի փաստը՝ Անդոնն ասել է, թե ինքը Գասպարյանի ու Նիկոլի խոսքերի ոչ մի աններդաշնակություն չի տեսնում, ուղղակի խնդիրն այն է, որ Հայաստանը չհասցրեց մինչև վերջ բարեփոխել բանակը:
Նիկոլի ու ԳՇ նախկին պետի իրարամերժ հայտարարություններում չտեսնել միմյանց բացառող տրամաբանություն, անհնար է. դրա համար մարդ պետք է առնվազն անդոն լինի, բայց եթե անգամ Անդոնի լոլոները ընդունենք որպես իրական հիմք՝ դատողություններ անելու, ապա անմիջապես հարց կծագի՝ նախքան տավուշյան դեպքերն ու ասենք «Հայաստանն Արցախ է և վե՛րջ» բղավելը Նիկոլը տեղյա՞կ էր բանակի կարիքների մասին, տեղյա՞կ էր, այն խնդիրների մասին, որոնց վերաբերյալ այսօր խոսում է Անդոնն ու փորձում ինքնաարդարանալ, մեղքը Նիկոլի վրայից մաքրել ու կրկին նախկին իշխանությունների վրա այն բարդել:
Համաձայնեք, որ միայն խենթը կարող է սեփական երկրի զինված ուժերը ներքաշել արկածախնդիր պատերազմի մեջ՝ իմանալով, որ այն բարեփոխումները, որոնք իբր կյանքի են կոչվում, բայց իրենց լրմանը չեն հասել: Եվ ուրեմն՝ ո՞րն էր Նիկոլի «դուխի» աղբյուրը, երբ նա «չբարեփոխված» բանակը հռչակում էր՝ տարածաշրջանի ամենամարտունակը:
Իրականում եթե բանակը մարտունակության խնդիր ունեցել էլ է, ապա դա այնքան էլ գլոբալ բնույթ չի կրել, խնդիրն ի սկզբանե Նիկոլն է եղել. երկրի ղեկին էր մեկը, որին իշխանության էին բերել այպիսի ուժեր, որոնց աշխարհաքաղաքական շահերից էր բխում 44-օրյա պատերազմն այն ելքով, որն այն ունեցավ, և թող հիմա Անդոնը լոլոներ չբստրի, չփորձի մարդկանց ապուշի տեղ դնել:
Մեկնաբանելով Օնիկ Գասպարյանի՝ բանակին անհրաժեշտ 8 մլրդ դոլարի մասին հայտարարության ու Նիկոլի՝փողի պրոբլեմի բացակայության վերաբերյալ բազմաթիվ հայտարարությունների միջև առկա դիսոնանսի փաստը՝ Անդոնն ասել է, թե ինքը Գասպարյանի ու Նիկոլի խոսքերի ոչ մի աններդաշնակություն չի տեսնում, ուղղակի խնդիրն այն է, որ Հայաստանը չհասցրեց մինչև վերջ բարեփոխել բանակը:
Նիկոլի ու ԳՇ նախկին պետի իրարամերժ հայտարարություններում չտեսնել միմյանց բացառող տրամաբանություն, անհնար է. դրա համար մարդ պետք է առնվազն անդոն լինի, բայց եթե անգամ Անդոնի լոլոները ընդունենք որպես իրական հիմք՝ դատողություններ անելու, ապա անմիջապես հարց կծագի՝ նախքան տավուշյան դեպքերն ու ասենք «Հայաստանն Արցախ է և վե՛րջ» բղավելը Նիկոլը տեղյա՞կ էր բանակի կարիքների մասին, տեղյա՞կ էր, այն խնդիրների մասին, որոնց վերաբերյալ այսօր խոսում է Անդոնն ու փորձում ինքնաարդարանալ, մեղքը Նիկոլի վրայից մաքրել ու կրկին նախկին իշխանությունների վրա այն բարդել:
Համաձայնեք, որ միայն խենթը կարող է սեփական երկրի զինված ուժերը ներքաշել արկածախնդիր պատերազմի մեջ՝ իմանալով, որ այն բարեփոխումները, որոնք իբր կյանքի են կոչվում, բայց իրենց լրմանը չեն հասել: Եվ ուրեմն՝ ո՞րն էր Նիկոլի «դուխի» աղբյուրը, երբ նա «չբարեփոխված» բանակը հռչակում էր՝ տարածաշրջանի ամենամարտունակը:
Իրականում եթե բանակը մարտունակության խնդիր ունեցել էլ է, ապա դա այնքան էլ գլոբալ բնույթ չի կրել, խնդիրն ի սկզբանե Նիկոլն է եղել. երկրի ղեկին էր մեկը, որին իշխանության էին բերել այպիսի ուժեր, որոնց աշխարհաքաղաքական շահերից էր բխում 44-օրյա պատերազմն այն ելքով, որն այն ունեցավ, և թող հիմա Անդոնը լոլոներ չբստրի, չփորձի մարդկանց ապուշի տեղ դնել:
Ռուբիկը հասկացողության հետ խնդիրներ ունի
Նկատառմանը, որ թեպետ Հայաստանը հայտարարել է, որ ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը՝ ներառյալ Արցախը, սակայն դրան ի պատասխան Ադրբեջանը միմիայն կոշտացնում է իր դիրքորոշումն ու փաստացի հրաժարվում ճանաչել մեր 29800քկմ-ը, Թուրքիայում ուսումնառած Ռուբինյան Ռուբիկն այդպես էլ չի կարողացել ադեկվատ կերպով արձագանքել՝ հարց բարձրացնելով, թե եթե նրանք իրենց հանրության շրջանում քարոզում են ատելություն, ապա արդյոք դա նշանակո՞ւմ է, որ մենք պետք է հրաժարվենք խաղաղության օրակարգից:
Ռուբոն, փաստորեն, հասկացողության հետ խնդիրներ ունի, քանի որ չի ցանկանում արձանագրել, որ Հայաստանի խաղաղասիրական կեցվածքը Ադրբեջանում հենց հիմա առկա նախապատերազմական տրամադրությունների ֆոնին միմիայն ոչնչացնում են Հայաստանի իմունիտետը, այլ ոչ թե ստիպում են Ադրբեջանին վերագնահատել սեփական վարքը: Ի գիտություն Ռուբիկի՝ Հայաստանի ներկայիս կեցվածքը կիներ արգասաբեր միայն այն դեպքում, եթե այն ստիպեր նույն միջազգային հանրությանը իրական ճնշում բանեցնել Ադրբեջանի վրա՝ մատնացույց անելով այն խայտառակ փաստը, որ Իլհամը Նիկոլի սիրուն, փաստորեն, պատասխանում է կոշտ մերժմամբ: Այսինքն՝ եթե նույն Արևմուտքը կանգներ ու հաթաթա տար Իլհամին՝ ստիպելու վերջինիս առավել բարեհամբույր լինել խաղաղասեր Հայաստանի նկատմամբ, Ռուբիկի լոլոները հիմնավորված կլինեին, Հայաստանն ու Արցախն էլ այսօր այս վիճակում չէին լինի:
Մինչդեռ պատկերը լիովին հակառակն է. Հայաստանն ու Արցախն այսօր մեծապես տուժում են Նիկոլի խաղաղութան քարոզի երեսից, որը, ի դեպ, ենթադրում է նաև պետական օրհներգի տեքստի ու զինանշանի փոփոխություն, Արարատը Արագածով փոխարինելու մոլուցք և այլն: Սրանք չեն կարողանում հասկանալ, որ Ադրբեջանը կամ Թուքիան գլոբալ առումով չունեն Արցախի խնդիր, այլ կա հայկական հարցի պրոբլեմ, որը փորձում են մեկ հարվածով լուծել՝ փակելով հայոց պատմության վերջին էջը:
Իրականում շատ լավ էլ հասկանում են՝ ինչ է կատարվում, ուղղակի փողը գլխից են վերցրել ու հիմա ջանում են պարտքի տակ չմնալ. բա որ Իլհամը ՀԴՄ-ն դնի սեղանին…
Նկատառմանը, որ թեպետ Հայաստանը հայտարարել է, որ ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը՝ ներառյալ Արցախը, սակայն դրան ի պատասխան Ադրբեջանը միմիայն կոշտացնում է իր դիրքորոշումն ու փաստացի հրաժարվում ճանաչել մեր 29800քկմ-ը, Թուրքիայում ուսումնառած Ռուբինյան Ռուբիկն այդպես էլ չի կարողացել ադեկվատ կերպով արձագանքել՝ հարց բարձրացնելով, թե եթե նրանք իրենց հանրության շրջանում քարոզում են ատելություն, ապա արդյոք դա նշանակո՞ւմ է, որ մենք պետք է հրաժարվենք խաղաղության օրակարգից:
Ռուբոն, փաստորեն, հասկացողության հետ խնդիրներ ունի, քանի որ չի ցանկանում արձանագրել, որ Հայաստանի խաղաղասիրական կեցվածքը Ադրբեջանում հենց հիմա առկա նախապատերազմական տրամադրությունների ֆոնին միմիայն ոչնչացնում են Հայաստանի իմունիտետը, այլ ոչ թե ստիպում են Ադրբեջանին վերագնահատել սեփական վարքը: Ի գիտություն Ռուբիկի՝ Հայաստանի ներկայիս կեցվածքը կիներ արգասաբեր միայն այն դեպքում, եթե այն ստիպեր նույն միջազգային հանրությանը իրական ճնշում բանեցնել Ադրբեջանի վրա՝ մատնացույց անելով այն խայտառակ փաստը, որ Իլհամը Նիկոլի սիրուն, փաստորեն, պատասխանում է կոշտ մերժմամբ: Այսինքն՝ եթե նույն Արևմուտքը կանգներ ու հաթաթա տար Իլհամին՝ ստիպելու վերջինիս առավել բարեհամբույր լինել խաղաղասեր Հայաստանի նկատմամբ, Ռուբիկի լոլոները հիմնավորված կլինեին, Հայաստանն ու Արցախն էլ այսօր այս վիճակում չէին լինի:
Մինչդեռ պատկերը լիովին հակառակն է. Հայաստանն ու Արցախն այսօր մեծապես տուժում են Նիկոլի խաղաղութան քարոզի երեսից, որը, ի դեպ, ենթադրում է նաև պետական օրհներգի տեքստի ու զինանշանի փոփոխություն, Արարատը Արագածով փոխարինելու մոլուցք և այլն: Սրանք չեն կարողանում հասկանալ, որ Ադրբեջանը կամ Թուքիան գլոբալ առումով չունեն Արցախի խնդիր, այլ կա հայկական հարցի պրոբլեմ, որը փորձում են մեկ հարվածով լուծել՝ փակելով հայոց պատմության վերջին էջը:
Իրականում շատ լավ էլ հասկանում են՝ ինչ է կատարվում, ուղղակի փողը գլխից են վերցրել ու հիմա ջանում են պարտքի տակ չմնալ. բա որ Իլհամը ՀԴՄ-ն դնի սեղանին…
Նիկոլի վաստակը
ԲԴԽ-ում կատարվածը, երբ Անդրեասյան Կարենի համառ ջանքերի շնորհիվ, փաստորեն, հայ հանրությունը հերթական անգամ ականատես դարձավ դատաիրավական համակարգի բռնաբարմանը, կրկին փաստեց ոչ միայն Անդրեասյան Կարենի նողկալի էությունը ու չունեցած արժեհամակարգի այլասերվածությունը, այլև՝ Նիկոլի՝ «Կա՞ մի դատավոր, որ իմ ասածը չանի» հայտնի արտահայտության արդիականությունը. Հայաստանը մի երկիր է, որտեղ գործադիր իշխանության ղեկավարն է որոշում իշխանության մեկ այլ՝ գործադիրց հիպոթետիկ կերպով անկախ ճյուղի որպիսությունը, վարքն ու կազմը:
Այն օրվանից, երբ ՍԴ-ի վրա Նիկոլը գրոհ կազմակերպեց, նույնիսկ հիմարներին դարձավ ակնհայտ, թե որն է լինելու ՔՊ-ի առաջնային թիրախը. դատարանները 2018-ից ի վեր հանդիսանում են առաջնային թիրախ, բայց որպեսզի թիրախավորվածները չտրտնջան, Նիկոլը որոշել է համակարգի ներկայցուցիչների բերանը փողով փակել՝ նրանց գյուռ-գյուռ աշխատավարձեր բաժանելով: Բայց Անդրեասյան Կարենի արարքը մի այնպիսի մեծ խայտառակություն է, որ նույնիսկ ամսական մի քանի հազար դոլարանոց աշխատավարձերն էլ չեն կարող աղաղակը լռեցնել: Համակարգը պարտավոր է ապստամբության դրոշ բարձրացնել Նիկոլի ու նրա մանկլավիկների դեմ՝ սեփական երեսն ու արժանապատվությունը փրկելու ու «դատարան» բառը կատարելապես չարժեզրկելու:
Բայց ինչ-որ բան մեզ հուշում է, որ ոչ մի ապստամբություն էլ չի լինելու, և փողերի մեջ լողացող դատավորներն ու դատախազները շարունակելու են ջուր լցնել կարենանդրեասյանների ջրաղացին՝ նրա «հա»-ին «չէ» չասելով: Դե էսօրվա օրով տուն պահելը հեշտ բան չէ…
ԲԴԽ-ում կատարվածը, երբ Անդրեասյան Կարենի համառ ջանքերի շնորհիվ, փաստորեն, հայ հանրությունը հերթական անգամ ականատես դարձավ դատաիրավական համակարգի բռնաբարմանը, կրկին փաստեց ոչ միայն Անդրեասյան Կարենի նողկալի էությունը ու չունեցած արժեհամակարգի այլասերվածությունը, այլև՝ Նիկոլի՝ «Կա՞ մի դատավոր, որ իմ ասածը չանի» հայտնի արտահայտության արդիականությունը. Հայաստանը մի երկիր է, որտեղ գործադիր իշխանության ղեկավարն է որոշում իշխանության մեկ այլ՝ գործադիրց հիպոթետիկ կերպով անկախ ճյուղի որպիսությունը, վարքն ու կազմը:
Այն օրվանից, երբ ՍԴ-ի վրա Նիկոլը գրոհ կազմակերպեց, նույնիսկ հիմարներին դարձավ ակնհայտ, թե որն է լինելու ՔՊ-ի առաջնային թիրախը. դատարանները 2018-ից ի վեր հանդիսանում են առաջնային թիրախ, բայց որպեսզի թիրախավորվածները չտրտնջան, Նիկոլը որոշել է համակարգի ներկայցուցիչների բերանը փողով փակել՝ նրանց գյուռ-գյուռ աշխատավարձեր բաժանելով: Բայց Անդրեասյան Կարենի արարքը մի այնպիսի մեծ խայտառակություն է, որ նույնիսկ ամսական մի քանի հազար դոլարանոց աշխատավարձերն էլ չեն կարող աղաղակը լռեցնել: Համակարգը պարտավոր է ապստամբության դրոշ բարձրացնել Նիկոլի ու նրա մանկլավիկների դեմ՝ սեփական երեսն ու արժանապատվությունը փրկելու ու «դատարան» բառը կատարելապես չարժեզրկելու:
Բայց ինչ-որ բան մեզ հուշում է, որ ոչ մի ապստամբություն էլ չի լինելու, և փողերի մեջ լողացող դատավորներն ու դատախազները շարունակելու են ջուր լցնել կարենանդրեասյանների ջրաղացին՝ նրա «հա»-ին «չէ» չասելով: Դե էսօրվա օրով տուն պահելը հեշտ բան չէ…
«Կամպյուտռշիկ» Գռզոն
ՀՀ ԱԺ տարածաշրջանային և եվրասիական ինտեգրման հարցերի մշտական հանձնաժողովի նիստում հասցրել է յուր «դարակազմիկ» մտքերով աչքի ընկնել Գռզոն՝ արձագանքելով ներկաներից մեկի՝ թվայնացման գործընթացի հետ կապված որոշ դժվարությունների մասին հարցին: «Ինչպես որ «iPhone»-ը մտավ կյանք, մարդիկ սկսեցին «iPhone»-ի հետ առնչվել, նենց էլ էդ ծրագրերը, թվայնացված որ կան, շատ ծնողներ միգուցե էդ գրագիտութունը չունեն, բայց կամաց-կամաց սովորում են կամ մեկին խնդրում են, բայց ապագան դրանն ա: Հիմա մենք ի՞նչ ենք մեր գործընկերներից ուզում: Ինչքան կարող են, պետք է ավելի ժամանակակից գործիքներ կիրառեն: Հետն էլ պետք է հասարակությունը կրթվի, գա, սկսի էդ գործիքներից օգտվել. հիմա նորից հետ չենք գնալու»,-հայտարարել է պրոգրեսի մեծ ջատագով մուլտիմիլիարդատեր ՔՊ-ականը:
Գռզոն ակնհայտորեն փորձել է թողնել «պռադվինուտի» բիզնեսմենի տպավորություն. դե այնուամենայնիվ լորդ տղա է, հայաստնցիների մտածելակերպից ավելի առաջադեմ մտածելակերպ ունեցող մեկն է, որ ոչ միայն դրական է գնահատում գիտատեխնիկական առաջընթացը, այլև անձամբ տիրապետում է թվային գործիքակազմերին՝ դառնալով յուրահատուկ օրինակ իր սերնդի մարդկանց համար: Այնպես որ՝ բոլորս պետք է երջանիկ լինենք, որ հենց այսպիսի մի Գռզո ունենք…
Մինչդեռ թվային գործիքակազմերի տարածվածությունը կամ դրանից օգտվել կարողանալ-չկարողանալը չէ, որ էֆեկտիվ է դարձնելու Նիկոլի երկիրը. դրանք շատ դեպքերում լուծում են ընդամենը տեխնիկական խնդիրներ, այլ ոչ թե բերում էական փոփոխությունների: Իսկ որպեսզի երկրում լինեն էական փոփոխություններ, առաջնային մի բան է անհրաժեշտ՝ գրագետ ու հայրենասեր մարդկանցից կազմված իշխող քաղաքական թիմ, այլ ոչ թե «կամպյուտրշիկ» գռզոներ: Այնպես որ՝ հասարակության կրթվելուց խոսացող Գռզոն լավ կաներ, եթե նախևառաջ սեփական թիմի «գրագետների» հարցերով զբաղվեր:
Տգետների ու թրքացածների զոհն է Հայաստանը՝ վերածված գռզոյաբուծարանի…
ՀՀ ԱԺ տարածաշրջանային և եվրասիական ինտեգրման հարցերի մշտական հանձնաժողովի նիստում հասցրել է յուր «դարակազմիկ» մտքերով աչքի ընկնել Գռզոն՝ արձագանքելով ներկաներից մեկի՝ թվայնացման գործընթացի հետ կապված որոշ դժվարությունների մասին հարցին: «Ինչպես որ «iPhone»-ը մտավ կյանք, մարդիկ սկսեցին «iPhone»-ի հետ առնչվել, նենց էլ էդ ծրագրերը, թվայնացված որ կան, շատ ծնողներ միգուցե էդ գրագիտութունը չունեն, բայց կամաց-կամաց սովորում են կամ մեկին խնդրում են, բայց ապագան դրանն ա: Հիմա մենք ի՞նչ ենք մեր գործընկերներից ուզում: Ինչքան կարող են, պետք է ավելի ժամանակակից գործիքներ կիրառեն: Հետն էլ պետք է հասարակությունը կրթվի, գա, սկսի էդ գործիքներից օգտվել. հիմա նորից հետ չենք գնալու»,-հայտարարել է պրոգրեսի մեծ ջատագով մուլտիմիլիարդատեր ՔՊ-ականը:
Գռզոն ակնհայտորեն փորձել է թողնել «պռադվինուտի» բիզնեսմենի տպավորություն. դե այնուամենայնիվ լորդ տղա է, հայաստնցիների մտածելակերպից ավելի առաջադեմ մտածելակերպ ունեցող մեկն է, որ ոչ միայն դրական է գնահատում գիտատեխնիկական առաջընթացը, այլև անձամբ տիրապետում է թվային գործիքակազմերին՝ դառնալով յուրահատուկ օրինակ իր սերնդի մարդկանց համար: Այնպես որ՝ բոլորս պետք է երջանիկ լինենք, որ հենց այսպիսի մի Գռզո ունենք…
Մինչդեռ թվային գործիքակազմերի տարածվածությունը կամ դրանից օգտվել կարողանալ-չկարողանալը չէ, որ էֆեկտիվ է դարձնելու Նիկոլի երկիրը. դրանք շատ դեպքերում լուծում են ընդամենը տեխնիկական խնդիրներ, այլ ոչ թե բերում էական փոփոխությունների: Իսկ որպեսզի երկրում լինեն էական փոփոխություններ, առաջնային մի բան է անհրաժեշտ՝ գրագետ ու հայրենասեր մարդկանցից կազմված իշխող քաղաքական թիմ, այլ ոչ թե «կամպյուտրշիկ» գռզոներ: Այնպես որ՝ հասարակության կրթվելուց խոսացող Գռզոն լավ կաներ, եթե նախևառաջ սեփական թիմի «գրագետների» հարցերով զբաղվեր:
Տգետների ու թրքացածների զոհն է Հայաստանը՝ վերածված գռզոյաբուծարանի…
Աղազարյան Հովիկը՝ Ծովիկի դերում
Արձագանքելով մամուլում տեղ գտած այն տեղեկություներին, ըստ որոնց՝ Հայաստան-Արցախ հարաբերություններն այն աստիճան են անկում ապրել, որ Նիկոլը նույնիսկ չի պատասխանում Արայիկ Հարությունյանի զանգերին՝ ամեն օր սափրվող Աղազարյան Հովիկը դա համարել է անհավանական: «Երևի անհասկանալի ձևակերպում տամ, բայց ես չեմ հավատա, որ նույնիսկ այդ բանը հաստատի Նիկոլ Փաշինյանը, որովհետև ես գիտեմ մեր վարչապետին, գիտեմ իրա պատրաստակամության աստիճանը, և ես բացառում եմ, որ ինքը չպատասխանի Արցախի հանրապետության նախագահի՝ Արայիկ Հարությունյանի հեռախոսազանգերին: Ուղղակի անհեթեթություն է այդ լրատվությունը»,-մասնավորապես՝ Նիկոլին է փորձել պարզերես անել Հովիկը:
Հովիկի խոսքերին իսկապես դժվար է հավատալ. հաշվի առնելով իրականությունը՝ անհեթեթ է թվում ոչ թե մամուլում տեղ գտած տեղեկությունը, այլ՝ Աղազարյան Հովիկի՝ Նիկոլին փառաբանող «կռուտիտը»:
Իսկ Հայաստան-Արցախ կապի որակի մասին իրականությունը վերջերս բացահայտել էր արցախցի պատգամավորներից մեկը՝ հայտնելով, որ Արցախի շրջափակումից հետո ոչ մի անգամ Սիմոնյան Ալենը ԼՂ ԱԺ նախագահի հետ չի կապնվել: Ճիշտ է՝ դրանից հետո Ալենն ու իր մամուլի խոսնակ Ծովիկը շտապեցին հերքել այդ տեղեկությունը, բայց դե արդեն ուշ էր, ու գնացքը գնացել էր:
Հիմա, փաստորեն, Աղազարյան Հովիկը հայտնվել է Խաչատրյան Ծովիկի դերում՝ ստիպված լինելով հերքել մամուլում հայտնված հավաստի տեղեկությունը ու հերքել այնպես, որ գոնե ինչ-որ չափով համոզիչ թվա, ինչը, իհարկե, Հովիկի մոտ չի ստացվել ու չի ստացվել ոչ թե այն պատճառով, որ Նիկոլի «հետույքը մաքրողը» ՔՊ-ի ամենաապաշնորհ դեմքերից մեկն է, այլ՝ այն, որ անհնար է կեղծել իրականությունը,որն իսկապես դաժան է՝ մարդու ուղեղում չտեղավորվող:
Արձագանքելով մամուլում տեղ գտած այն տեղեկություներին, ըստ որոնց՝ Հայաստան-Արցախ հարաբերություններն այն աստիճան են անկում ապրել, որ Նիկոլը նույնիսկ չի պատասխանում Արայիկ Հարությունյանի զանգերին՝ ամեն օր սափրվող Աղազարյան Հովիկը դա համարել է անհավանական: «Երևի անհասկանալի ձևակերպում տամ, բայց ես չեմ հավատա, որ նույնիսկ այդ բանը հաստատի Նիկոլ Փաշինյանը, որովհետև ես գիտեմ մեր վարչապետին, գիտեմ իրա պատրաստակամության աստիճանը, և ես բացառում եմ, որ ինքը չպատասխանի Արցախի հանրապետության նախագահի՝ Արայիկ Հարությունյանի հեռախոսազանգերին: Ուղղակի անհեթեթություն է այդ լրատվությունը»,-մասնավորապես՝ Նիկոլին է փորձել պարզերես անել Հովիկը:
Հովիկի խոսքերին իսկապես դժվար է հավատալ. հաշվի առնելով իրականությունը՝ անհեթեթ է թվում ոչ թե մամուլում տեղ գտած տեղեկությունը, այլ՝ Աղազարյան Հովիկի՝ Նիկոլին փառաբանող «կռուտիտը»:
Իսկ Հայաստան-Արցախ կապի որակի մասին իրականությունը վերջերս բացահայտել էր արցախցի պատգամավորներից մեկը՝ հայտնելով, որ Արցախի շրջափակումից հետո ոչ մի անգամ Սիմոնյան Ալենը ԼՂ ԱԺ նախագահի հետ չի կապնվել: Ճիշտ է՝ դրանից հետո Ալենն ու իր մամուլի խոսնակ Ծովիկը շտապեցին հերքել այդ տեղեկությունը, բայց դե արդեն ուշ էր, ու գնացքը գնացել էր:
Հիմա, փաստորեն, Աղազարյան Հովիկը հայտնվել է Խաչատրյան Ծովիկի դերում՝ ստիպված լինելով հերքել մամուլում հայտնված հավաստի տեղեկությունը ու հերքել այնպես, որ գոնե ինչ-որ չափով համոզիչ թվա, ինչը, իհարկե, Հովիկի մոտ չի ստացվել ու չի ստացվել ոչ թե այն պատճառով, որ Նիկոլի «հետույքը մաքրողը» ՔՊ-ի ամենաապաշնորհ դեմքերից մեկն է, այլ՝ այն, որ անհնար է կեղծել իրականությունը,որն իսկապես դաժան է՝ մարդու ուղեղում չտեղավորվող:
Դոդի Գագոյի շուրջ սկանդալ է հասունանում
Այն բանից հետո, երբ դեպքից 8 ամիս անց ՔԿ-ն բացահայտեց Էդգար Ղազարյանին ծեծի ենթարկածների ինքնությունը (պարզվել էր՝ նրանք Առինջ գյուղի՝ 48, 37 և 31 տարեկան բնակիչներ են), մամուլում սկսել են տեղեկություններ տարածվել այն մասին, որ Ղազարյանի հանդեպ գործադրված բռնության հետևում կանգնած է Գռզոյի խնամի Դոդի Գագոն. հենց նրա հանձնարարականով են հանրային գործչին դաժանաբար ծեծի ենթարկել:
Իհարկե, որևէ մեկի անմեղության կանխավարկածը խախտել չարժե, բայց այս տեղեկություններն այնքան էլ իրականությունից կտրված չեն թվում՝ հաշվի առնելով այն, թե ով էր ու ինչ դարձավ Դոդի Գագոն: Բացառված չէ, որ Ղազարյանին հենց Դոդի մարդկանց ձեռամբ ծեծի ենթարկելու հանգամանքը Նիկոլի համար էական է դիտարկվել այն պատճառով, որ նա ցանկացել է ստուգել Գռզոյի խնամու հավատարմության աստիճանը: Ստուգել է ու, փաստորեն, ևս մեկ անգամ համոզվել, որ Դոդը հայկազ բեզզկազն է դարձել, պատճառն էլ ոչ միայն Գռզոյի հետ ունեցած խնամիական կապերն են, այլև ունեցվածքը չկորցնելու վախը:
Չլիներ ունեցվածքի պահպանման խնդիրը Դոդը Գռզոյի որդուն երբեք կնության չէր տա իր դստերը, իսկ եթե հանուն ունեցվածքի պահպանման նա գնացել է նման ինքնազոհողության, ապա մնացած ամեն ինչ սրա ֆոնին պարզ մանրուք է թվում:
Այն բանից հետո, երբ դեպքից 8 ամիս անց ՔԿ-ն բացահայտեց Էդգար Ղազարյանին ծեծի ենթարկածների ինքնությունը (պարզվել էր՝ նրանք Առինջ գյուղի՝ 48, 37 և 31 տարեկան բնակիչներ են), մամուլում սկսել են տեղեկություններ տարածվել այն մասին, որ Ղազարյանի հանդեպ գործադրված բռնության հետևում կանգնած է Գռզոյի խնամի Դոդի Գագոն. հենց նրա հանձնարարականով են հանրային գործչին դաժանաբար ծեծի ենթարկել:
Իհարկե, որևէ մեկի անմեղության կանխավարկածը խախտել չարժե, բայց այս տեղեկություններն այնքան էլ իրականությունից կտրված չեն թվում՝ հաշվի առնելով այն, թե ով էր ու ինչ դարձավ Դոդի Գագոն: Բացառված չէ, որ Ղազարյանին հենց Դոդի մարդկանց ձեռամբ ծեծի ենթարկելու հանգամանքը Նիկոլի համար էական է դիտարկվել այն պատճառով, որ նա ցանկացել է ստուգել Գռզոյի խնամու հավատարմության աստիճանը: Ստուգել է ու, փաստորեն, ևս մեկ անգամ համոզվել, որ Դոդը հայկազ բեզզկազն է դարձել, պատճառն էլ ոչ միայն Գռզոյի հետ ունեցած խնամիական կապերն են, այլև ունեցվածքը չկորցնելու վախը:
Չլիներ ունեցվածքի պահպանման խնդիրը Դոդը Գռզոյի որդուն երբեք կնության չէր տա իր դստերը, իսկ եթե հանուն ունեցվածքի պահպանման նա գնացել է նման ինքնազոհողության, ապա մնացած ամեն ինչ սրա ֆոնին պարզ մանրուք է թվում:
ԱՄՆ դեսպանը «կանաչ լույս» վառեց Իլհամի առաջ
Արցախահայերի բնականոն կյանքն Ադրբեջանի կազմում միանգամայն հնարավոր համարող ԱՄՆ դեսպան Քրիտսինա Քվինը, «Հ1»-ի Պետրոսի հետ հարցազրույցում անդրադառնալով Ադրբեջանի կողմից Հայաստանից միջանցք պահանջելու հարցին ու Հայաստանի սուվերենության խնդրին, նկատառմանը, որ Ադրբեջանը սպառնում է ՀՀ-ից ուժով վերցնել միջանցքը, բավական զուսպ կերպով է արձագանքել փաստին՝ ասելով, որ այդ հարցերը քննարկվում են, ու չի կարծում, թե որևէ բան վերջնական կայացված է։
Պետք է փաստել, որ, փաստորեն, ի տարբերոթյուն ռուսական կողմի, ամերկիկյան կողմն առայժմ ձեռնպահ է մնացել հաղորդակցման ուղիների կամ նույն «Զանգեզուրի միջանցքի» ստատուսի հարցի վերաբերյալ կոնկրետ պատասխան հնչեցնելուց՝ չնայած նույն դեսպանը նաև դատապարտել էր ազերիների ռազմատենչ հռետորաբանությունը. ռուսական կողմից մի քանի անգամ բարձր մակարդակով հնչել են հայտարարություններ, որ բոլոր ճանապարհները գտնվելու են այն երկրների իրավասության ներքո, որոնց տարածքով դրանք անցնում են:
Փաստորեն՝ դեսպանի հարցազրույցից պետք է եզրակացնել, որ ներկա փուլում ամերիկյան տարածաշրջանային քաղաքականությոնը լիովին թրքանպաստ ու ադրբեջանանպաստ է, իսկ եթե Վաշինգտոնում իսկապես կարևորեին Հայաստանի ճանապարհների սուվերենության խնդիրը, ապա դեսպանին ոչ ոք չէր խանգարում երկակի մեկնաբանությունների տեղիք չտվող հայտարարությամբ հանդես գալ, որը կարող էր նաև զսպող գործոն դառալ Իլհամի համար: Բայց նա, փաստորեն, ոչ միայն հայտարարել է, որ արցախցիներն Ադրբեջանի կազմում կարող են ապրել չաղ ու բախտավոր, այլև հաստատել է այն տեսակետի հավաստիությունը, որ «Զանգեզուրի միջանցքը» (հենց միջանցք, այլ ոչ թե ուղի կամ ճանապարհ) իրականում առավելապես ՆԱՏՕ-ին է անհրաժեշտ, քան նույն ՌԴ-ին, և եթե վաղն Ադրբեջանը որոշի այն վերցնել ուժով, ապա Վաշինգտոնը սկզբունքորեն դեմ չի լինի՝ չնայած կարող են և հնչել Բաքվին դատապարտող ձևական հայտարարություններ այնպես, ինչպես հիմա են հնչում՝ Լաչինի միջանցքի հետ կապված:
Իրականում կույր պետք է լինել՝ չտեսնելու, որ ՔՊ-ական խունտայի թրքամետ կեցվածքը հիմնականում խրախուսվում է հենց Արևմուտքից, որի խնդիրը Հայաստանը թյուքրական աշխարհին ինտեգրելն է: Հակառակ դեպքւոմ կարող են առհասարակ ջնջել Հայաստանը երկրի երեսից:
Արցախահայերի բնականոն կյանքն Ադրբեջանի կազմում միանգամայն հնարավոր համարող ԱՄՆ դեսպան Քրիտսինա Քվինը, «Հ1»-ի Պետրոսի հետ հարցազրույցում անդրադառնալով Ադրբեջանի կողմից Հայաստանից միջանցք պահանջելու հարցին ու Հայաստանի սուվերենության խնդրին, նկատառմանը, որ Ադրբեջանը սպառնում է ՀՀ-ից ուժով վերցնել միջանցքը, բավական զուսպ կերպով է արձագանքել փաստին՝ ասելով, որ այդ հարցերը քննարկվում են, ու չի կարծում, թե որևէ բան վերջնական կայացված է։
Պետք է փաստել, որ, փաստորեն, ի տարբերոթյուն ռուսական կողմի, ամերկիկյան կողմն առայժմ ձեռնպահ է մնացել հաղորդակցման ուղիների կամ նույն «Զանգեզուրի միջանցքի» ստատուսի հարցի վերաբերյալ կոնկրետ պատասխան հնչեցնելուց՝ չնայած նույն դեսպանը նաև դատապարտել էր ազերիների ռազմատենչ հռետորաբանությունը. ռուսական կողմից մի քանի անգամ բարձր մակարդակով հնչել են հայտարարություններ, որ բոլոր ճանապարհները գտնվելու են այն երկրների իրավասության ներքո, որոնց տարածքով դրանք անցնում են:
Փաստորեն՝ դեսպանի հարցազրույցից պետք է եզրակացնել, որ ներկա փուլում ամերիկյան տարածաշրջանային քաղաքականությոնը լիովին թրքանպաստ ու ադրբեջանանպաստ է, իսկ եթե Վաշինգտոնում իսկապես կարևորեին Հայաստանի ճանապարհների սուվերենության խնդիրը, ապա դեսպանին ոչ ոք չէր խանգարում երկակի մեկնաբանությունների տեղիք չտվող հայտարարությամբ հանդես գալ, որը կարող էր նաև զսպող գործոն դառալ Իլհամի համար: Բայց նա, փաստորեն, ոչ միայն հայտարարել է, որ արցախցիներն Ադրբեջանի կազմում կարող են ապրել չաղ ու բախտավոր, այլև հաստատել է այն տեսակետի հավաստիությունը, որ «Զանգեզուրի միջանցքը» (հենց միջանցք, այլ ոչ թե ուղի կամ ճանապարհ) իրականում առավելապես ՆԱՏՕ-ին է անհրաժեշտ, քան նույն ՌԴ-ին, և եթե վաղն Ադրբեջանը որոշի այն վերցնել ուժով, ապա Վաշինգտոնը սկզբունքորեն դեմ չի լինի՝ չնայած կարող են և հնչել Բաքվին դատապարտող ձևական հայտարարություններ այնպես, ինչպես հիմա են հնչում՝ Լաչինի միջանցքի հետ կապված:
Իրականում կույր պետք է լինել՝ չտեսնելու, որ ՔՊ-ական խունտայի թրքամետ կեցվածքը հիմնականում խրախուսվում է հենց Արևմուտքից, որի խնդիրը Հայաստանը թյուքրական աշխարհին ինտեգրելն է: Հակառակ դեպքւոմ կարող են առհասարակ ջնջել Հայաստանը երկրի երեսից:
Վարդապետյան Աննայի ճակատագրական ընտրությունը
Արմեն Աշոտյանի ապօրինի կալանավորման դեմ ընդդիմությունը հերթական ակցիան է իրականացրել ՀՀ գլխավոր դատախազության շենքի մոտ՝ ջանալով Վարդապետյան Աննային հասցնել այն կարևոր մեսիջը, որ գլխավոր դատախազի՝ Նիկոլին հլու-հնազանդ ծառայելու պատրաստակամությունը, երբ ժամանակը գա, ոչ թե գնահատվելու է որպես պետությանը կարևոր ծառայությունների մատուցման անխոնջ ջանք, այլ ընդամենը դառնալու է շատ լավ հիմք՝ շեֆի հետ վասալին էլ բանտ նետելու:
Իսկ որ այդ ժամանակը գալու է, Վարդապետյան Աննան գոնե կարող է չկասկածել. Նիկոլի իշխանությունը մազից է կախված ու չափազանց թույլ է, և եթե հանկարծ պայմանավորված աշխարհաքաղաքական իրողություններով նրա իշխանության շահառուներից առնվազը մեկի համար այլևս ձեռնտու չլինի աննավարդապետյանների իշխանությունը, Նիկոլը դուրս է թռնելու շամպայնի «պռոպկայի» նման՝ ստիպված լինելով ընտանյոք հանդերձ Հայաստանից մաքրվել կամ հայտնվել քրեակատարողական մեկուսարանում:
Նիկոլին ծառայել-չծառայելու մասին որոշումն ուղղակիորեն առնչվում է Վարդապետյան Աննայի երիտասարդ ճակատագրին, քանի որ ստացվել է այնպես, որ հենց նա է դարձել այն գործիքը, որի միջոցով Նիկոլն ուզում է լռեցնել Աշոտյանի ազդու խոսքը, իսկ եթե նույն գլխավոր դատախազն ունի հույսեր, թե կարող է Նիկոլի ինքնաթիռում անձամբ տեղ գտնել, ապա դրանք չափազանց սին են. Նիկոլը թռնելու է՝ աննաներին թողնելով միայնակ արդարադրատության հետ երես երեսի:
Այնպես որ՝ ընտրությունն Աննայինն է, և այն իսկապես ճակատագրական է…
Արմեն Աշոտյանի ապօրինի կալանավորման դեմ ընդդիմությունը հերթական ակցիան է իրականացրել ՀՀ գլխավոր դատախազության շենքի մոտ՝ ջանալով Վարդապետյան Աննային հասցնել այն կարևոր մեսիջը, որ գլխավոր դատախազի՝ Նիկոլին հլու-հնազանդ ծառայելու պատրաստակամությունը, երբ ժամանակը գա, ոչ թե գնահատվելու է որպես պետությանը կարևոր ծառայությունների մատուցման անխոնջ ջանք, այլ ընդամենը դառնալու է շատ լավ հիմք՝ շեֆի հետ վասալին էլ բանտ նետելու:
Իսկ որ այդ ժամանակը գալու է, Վարդապետյան Աննան գոնե կարող է չկասկածել. Նիկոլի իշխանությունը մազից է կախված ու չափազանց թույլ է, և եթե հանկարծ պայմանավորված աշխարհաքաղաքական իրողություններով նրա իշխանության շահառուներից առնվազը մեկի համար այլևս ձեռնտու չլինի աննավարդապետյանների իշխանությունը, Նիկոլը դուրս է թռնելու շամպայնի «պռոպկայի» նման՝ ստիպված լինելով ընտանյոք հանդերձ Հայաստանից մաքրվել կամ հայտնվել քրեակատարողական մեկուսարանում:
Նիկոլին ծառայել-չծառայելու մասին որոշումն ուղղակիորեն առնչվում է Վարդապետյան Աննայի երիտասարդ ճակատագրին, քանի որ ստացվել է այնպես, որ հենց նա է դարձել այն գործիքը, որի միջոցով Նիկոլն ուզում է լռեցնել Աշոտյանի ազդու խոսքը, իսկ եթե նույն գլխավոր դատախազն ունի հույսեր, թե կարող է Նիկոլի ինքնաթիռում անձամբ տեղ գտնել, ապա դրանք չափազանց սին են. Նիկոլը թռնելու է՝ աննաներին թողնելով միայնակ արդարադրատության հետ երես երեսի:
Այնպես որ՝ ընտրությունն Աննայինն է, և այն իսկապես ճակատագրական է…
Ավանեսյան Անոյի միլիոնների աղբյուրը
Բանից պարզվում է՝ «աչքը՝ խումար, ունքը՝ կամար» Ավանեսյան Անոն առողջապահական համակարգը դարձրել է կոռուպցիայի որջ. կոնկրետ առողջապահության ոլորտում պետպատվերով ծառայությունների կազմակերպումը նախարար Անոյին հավելյալ միլիոններ է խոստանում և ահա թե ինչպես:
Մասնավորապես՝ հավաստի տեղեկություններ կան այն մասին, որ Պետական առողջապահական գործակալությունում ընդգրկված են այնպիսի փորձագետներ, որոնք համատեղության կարգով աշխատում են նաև «Ուիգմոր» մանկական հիվանդանոցում՝ բացահայտորեն օգնելով սեփական կլինիկային փող աշխատել. պետպատվեր ստանալու հարցում «Ուիգմորը», ի տարբերություն այլ հաստատոթյունների, ընդհանրապես պրոբլեմ չունի, և եթե այլ հաստատություններ ուղղորդելիս պացիենտներին ՊԱԳ-ում հերթագրում են, «չլում», ապա այդ «չլոցին» դեռ չսկսված ավարտվում է ճիշտ այն պահին, երբ քաղաքացիները նախընտրում են օգտվել ՊԱԳ-ի համար այդքան հարազատ դարձած «Ուիգմորի» մատուցած ծառայություններից:
Իսկ թե ինչու է հենց «Ուիգմորը» դարձել ՊԱԳ-ի սիրելին, պարզ է դառնում հետևյալ փաստից. կլինիկայում շատ կոնկրետ բիզնես հետաքրքրություններ ունի Ավանեսյան Անոյի մայրը. Պուշկինի փողոցում գտնվող հիվանդանոցի շենքը «Ուիգմորը» վարձակալել է Անոյի մայր Վարդանյան Մարգարիտայից։ Ի դեպ՝ հետաքրքիր է, որ «Ուիգմորի» ֆինանսական տնօրեն Բարսեղյան Ահարոնին Ավանեսյան Անոն նշանակել է ՊԱԳ-ի պետ, որ ՀՀ-ում զբաղվում է պետպատվերի բաշխմամբ: Իսկ ահա ՊՎԾ ստուգող վարչության պետը ՀՀ ԱՆ աշխատակազմի ղեկավար Գրիգորյան Վարդուհու քրոջ ամուսինն է, որի կինը՝ նույն Վարդուհու քույրը, ասում են, այս տարվանից աշխատում է «Ուիգմորում»:
Համաձայնեք, որ բավական հետաքրքիր շղթայի կարևորագույն մասնիկ է հանդիսանում Ավանեսյան Անոն, որը առողջապահության ոլորտը սեփական ընտանիքի բարեկեցության համար օրնիբուն աշխատող փող տպող մեքենայի է վերածել, և սա՝ այն դեպքում, երբ հայտնի է, թե ինչ լոլոներ է Նիկոլը հանրությանը պատմում Հայաստանում իբր գոյություն չունեցող կոռուպցիայի մասին: Կոռուպցիան պոզով-պոչո՞վ է լինում…
Հավելենք, որ խնդիրն այնքան ցցուն է դարձել, որ դրան սկսել են անդրադառնալ նաև ոլորտին առնչվող որոշ ՀԿ-ներ, օրինակ՝ լրջագույն կոռուպցիոն ռիսկերի առկայության մասին էր խոսել «Առողջապահության իրավունք» ՀԿ-ի հիմնադիր, ՊԱԳ նախկին տնօրեն Ծաղիկ Վարդանյանը՝ խիստ կակածելի որակելով Ավանեսյան Անոյի մոր հետ տարբեր թելերով կապված «Ուիգմորի» փորձագետների աշխատանքը, դրա իրական բնույթը ու դիմելով «Պուպուլիկի» ղեկավարած ՀՀ պետական վերահսկողական ծառայությանը՝ կոչ էր արել խնդրին ուշադրություն դարձնել:
Առողջապահական համակարգը ողջ աշխարհում լուրջ փողեր ֆռռացնող համակարգ է համարվում: Ակնհայտ է,որ Ավանեսյան Անոն, որ «հում» աղջրիկ չէ ու վաղուց է սերտել սեփական մոր դասերը, հրաշալիորեն տիրապետում է այն կեղտոտ աֆյորաներին, որոնց միջոցով հնարավոր է դառնում լրջագույն փողեր «քերել» համակարգից ու արագորեն դասվել գերհարուստների շարքը՝ թքած ունենալով «հանրային շահ» ասվածի վրա էլ հանրության էլ:
Դե բա է՛լ ինչո՞ւ են հետույքները պատռելով նախարարի աթոռին հայտնվում, եթե «մի էրկու կոպեկ» ավել փող չպետք է առնեն…
Բանից պարզվում է՝ «աչքը՝ խումար, ունքը՝ կամար» Ավանեսյան Անոն առողջապահական համակարգը դարձրել է կոռուպցիայի որջ. կոնկրետ առողջապահության ոլորտում պետպատվերով ծառայությունների կազմակերպումը նախարար Անոյին հավելյալ միլիոններ է խոստանում և ահա թե ինչպես:
Մասնավորապես՝ հավաստի տեղեկություններ կան այն մասին, որ Պետական առողջապահական գործակալությունում ընդգրկված են այնպիսի փորձագետներ, որոնք համատեղության կարգով աշխատում են նաև «Ուիգմոր» մանկական հիվանդանոցում՝ բացահայտորեն օգնելով սեփական կլինիկային փող աշխատել. պետպատվեր ստանալու հարցում «Ուիգմորը», ի տարբերություն այլ հաստատոթյունների, ընդհանրապես պրոբլեմ չունի, և եթե այլ հաստատություններ ուղղորդելիս պացիենտներին ՊԱԳ-ում հերթագրում են, «չլում», ապա այդ «չլոցին» դեռ չսկսված ավարտվում է ճիշտ այն պահին, երբ քաղաքացիները նախընտրում են օգտվել ՊԱԳ-ի համար այդքան հարազատ դարձած «Ուիգմորի» մատուցած ծառայություններից:
Իսկ թե ինչու է հենց «Ուիգմորը» դարձել ՊԱԳ-ի սիրելին, պարզ է դառնում հետևյալ փաստից. կլինիկայում շատ կոնկրետ բիզնես հետաքրքրություններ ունի Ավանեսյան Անոյի մայրը. Պուշկինի փողոցում գտնվող հիվանդանոցի շենքը «Ուիգմորը» վարձակալել է Անոյի մայր Վարդանյան Մարգարիտայից։ Ի դեպ՝ հետաքրքիր է, որ «Ուիգմորի» ֆինանսական տնօրեն Բարսեղյան Ահարոնին Ավանեսյան Անոն նշանակել է ՊԱԳ-ի պետ, որ ՀՀ-ում զբաղվում է պետպատվերի բաշխմամբ: Իսկ ահա ՊՎԾ ստուգող վարչության պետը ՀՀ ԱՆ աշխատակազմի ղեկավար Գրիգորյան Վարդուհու քրոջ ամուսինն է, որի կինը՝ նույն Վարդուհու քույրը, ասում են, այս տարվանից աշխատում է «Ուիգմորում»:
Համաձայնեք, որ բավական հետաքրքիր շղթայի կարևորագույն մասնիկ է հանդիսանում Ավանեսյան Անոն, որը առողջապահության ոլորտը սեփական ընտանիքի բարեկեցության համար օրնիբուն աշխատող փող տպող մեքենայի է վերածել, և սա՝ այն դեպքում, երբ հայտնի է, թե ինչ լոլոներ է Նիկոլը հանրությանը պատմում Հայաստանում իբր գոյություն չունեցող կոռուպցիայի մասին: Կոռուպցիան պոզով-պոչո՞վ է լինում…
Հավելենք, որ խնդիրն այնքան ցցուն է դարձել, որ դրան սկսել են անդրադառնալ նաև ոլորտին առնչվող որոշ ՀԿ-ներ, օրինակ՝ լրջագույն կոռուպցիոն ռիսկերի առկայության մասին էր խոսել «Առողջապահության իրավունք» ՀԿ-ի հիմնադիր, ՊԱԳ նախկին տնօրեն Ծաղիկ Վարդանյանը՝ խիստ կակածելի որակելով Ավանեսյան Անոյի մոր հետ տարբեր թելերով կապված «Ուիգմորի» փորձագետների աշխատանքը, դրա իրական բնույթը ու դիմելով «Պուպուլիկի» ղեկավարած ՀՀ պետական վերահսկողական ծառայությանը՝ կոչ էր արել խնդրին ուշադրություն դարձնել:
Առողջապահական համակարգը ողջ աշխարհում լուրջ փողեր ֆռռացնող համակարգ է համարվում: Ակնհայտ է,որ Ավանեսյան Անոն, որ «հում» աղջրիկ չէ ու վաղուց է սերտել սեփական մոր դասերը, հրաշալիորեն տիրապետում է այն կեղտոտ աֆյորաներին, որոնց միջոցով հնարավոր է դառնում լրջագույն փողեր «քերել» համակարգից ու արագորեն դասվել գերհարուստների շարքը՝ թքած ունենալով «հանրային շահ» ասվածի վրա էլ հանրության էլ:
Դե բա է՛լ ինչո՞ւ են հետույքները պատռելով նախարարի աթոռին հայտնվում, եթե «մի էրկու կոպեկ» ավել փող չպետք է առնեն…
ՔՊ-ական Մարիշի մաման ինքնաբավարարմամբ է զբաղվում սոցիալական հարթակներում
Պարզվում է՝ Սիմոնյանն Ալենի մայրիկը միակը չէ, ով յուր զավակի քաղաքական օպոնենտներին կամ քննադատներին «տռաս հանելու» առանձնաշնորհյալ տաղանդ ունի. Իլհամի այլասերված երևակայության բավարամանը ծառայող ռետինե հեշտոցի դերում հանդես եկող ՔՊ-ական Կարապետյան Մարիշի մաման նույնպես այդ հարցում իր սահմանած ռեկորդներն ունի:
Մասնավորապես՝պարզվում է՝ ի լուր աշխարհի Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչող ՔՊ-ականի մամա Հայրապետյան Աիդան սոցիալական հարթակներում սեռական բնույթի հայհոյանքներ է տեղում այն քաղաքացիների գլխին, որոնք քննադատում են դստերը՝ Մեհրիբանի «ջրաղացին ջուր լցնելու» համար: Ի դեպ՝ Մարիշի մամայի հայհոյանքներն իր էջում էր հրապարակել Տիգրան Հակոբյանը՝ օգնելով հանրությանը ավելի լավ հասկանալ, թե ինչպիսի տարրերից է բաղկացած Նիկոլի այլասերված թիմը:
Մարիշի այլասերված մամայի նյարդերը տեղիք են տալիս, և դա բացատրելի է. աղջիկը սեփական ձեռքով է ի ցույց դրել իր լկտի երեսը՝ ավելորդ անգամ ստիպելով համոզվել, որ ինքն ու էլի մի քանի աիդայանման ՔՊ-ականներ եղել ու մնում են թուրքի ագենտներ: Ի դեպ՝ ասում են՝ Մարիշի Աիդա մաման սոցիալական ցածր պատասխանատվությամբ կնոջ կյանքով է ապրել ջահել ժամանակներում, ու չնայած արդեն ջահել չէ, բայց մեկ-մեկ իրեն թույլ է տալիս՝ կարոտը տղամարդկանցից առնելու:
Դե այլ բան Մարիշ իմորից սպասել չէր էլ կարելի. ինչպիսին աղջիկն է, այնպես էլ մայրն է լինում և հակառակը, իսկ այն, որ ՔՊ-ական էգերը ծայրից՝ ծայր առնվազը մոտենցիալ աիդաների զավակներ են, չենք էլ կասկածում. չլինեին, հիմա վաղուց էին ձերբազատվել ՔՊ-ականի վարկաբեկիչ պիտակից:
Պարզվում է՝ Սիմոնյանն Ալենի մայրիկը միակը չէ, ով յուր զավակի քաղաքական օպոնենտներին կամ քննադատներին «տռաս հանելու» առանձնաշնորհյալ տաղանդ ունի. Իլհամի այլասերված երևակայության բավարամանը ծառայող ռետինե հեշտոցի դերում հանդես եկող ՔՊ-ական Կարապետյան Մարիշի մաման նույնպես այդ հարցում իր սահմանած ռեկորդներն ունի:
Մասնավորապես՝պարզվում է՝ ի լուր աշխարհի Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչող ՔՊ-ականի մամա Հայրապետյան Աիդան սոցիալական հարթակներում սեռական բնույթի հայհոյանքներ է տեղում այն քաղաքացիների գլխին, որոնք քննադատում են դստերը՝ Մեհրիբանի «ջրաղացին ջուր լցնելու» համար: Ի դեպ՝ Մարիշի մամայի հայհոյանքներն իր էջում էր հրապարակել Տիգրան Հակոբյանը՝ օգնելով հանրությանը ավելի լավ հասկանալ, թե ինչպիսի տարրերից է բաղկացած Նիկոլի այլասերված թիմը:
Մարիշի այլասերված մամայի նյարդերը տեղիք են տալիս, և դա բացատրելի է. աղջիկը սեփական ձեռքով է ի ցույց դրել իր լկտի երեսը՝ ավելորդ անգամ ստիպելով համոզվել, որ ինքն ու էլի մի քանի աիդայանման ՔՊ-ականներ եղել ու մնում են թուրքի ագենտներ: Ի դեպ՝ ասում են՝ Մարիշի Աիդա մաման սոցիալական ցածր պատասխանատվությամբ կնոջ կյանքով է ապրել ջահել ժամանակներում, ու չնայած արդեն ջահել չէ, բայց մեկ-մեկ իրեն թույլ է տալիս՝ կարոտը տղամարդկանցից առնելու:
Դե այլ բան Մարիշ իմորից սպասել չէր էլ կարելի. ինչպիսին աղջիկն է, այնպես էլ մայրն է լինում և հակառակը, իսկ այն, որ ՔՊ-ական էգերը ծայրից՝ ծայր առնվազը մոտենցիալ աիդաների զավակներ են, չենք էլ կասկածում. չլինեին, հիմա վաղուց էին ձերբազատվել ՔՊ-ականի վարկաբեկիչ պիտակից:
ՔՊ-ական Թագուշը սեփական թիմին անաբորայական է հռչակել
ՔՊ-ական Ղազարյան Թագուշը անբարոյականություն է որակել Արցախից հնչող զանգերի հանդեպ իշխանությունների սառն անտարբերության ու Արցախին «խռիկ տալու» մասին հայտնի հայտարարությունները՝ ասելով.«Աբսուրդ է մտածել, որ Հայաստանի Հանրապետությունում կա մի մարդ, Լեռնային Ղարաբաղում գտնվող մի մարդ, ում մատից փուշ հանել, ու ինքը դա չի անում: Տենց մարդ կա՞ Հայաստանմում, կամ տենց հայ կա՞ աշխարհում, որ մի բանով կարող է օգնել թեկուզ զանգերին պատախսանելով ու չի անում: Ընդհանրապես էլի, անբարոյական հայտարարություն է այդ հայտարարությունը»:
Փագուշը, փաստորեն, սեփական թիմին անբարոյականության համար է մեղադրել, քանի որ անբարոյականություն է համարել Արցախի հանդեպ հատկապես այս իրավիճակում ցանկացած մեկի սառը վերաբերմունքը: Օրինակ՝ հարց է խագում՝ Թագուշի տեսանկյունից Արցախը մի շարք ՔՊ-ականների կամ հենց Նիկոլի բերանող Ադրբեջանի անքակտելի մաս ճանաչելու վերաբերյալ իմպերատիվ բնույթի հայտարարությունները արցախցու մատից փուշ հանելու հետ որևիցե կապ ունե՞ն, թե՞ իրականում հակառակ բանի մասին են վկայում այն դեպքում, երբ իրենք՝ արցախցիները, կտրականապես մերժում են Ադրբեջանին վերաինտեգրվելու հեռանկարը: Եթե, օրինակ, արցախցիները դեմ չլինեին Ադրբեջանի քաղաքացի դառնալուն, ապա ՔՊ-ական կարկառունների կողմից հնչող հայտարարությունները կդիտվեին ոչ միայն տանելի, այլև՝ միանգամայն բնական: Մինչդեռ պատկերը հակառակն է. ՔՊ-ն տառացիորեն անտեր է թողնում արցախցիներին, իսկ ՔՊ-ական Թագուշն ասենք նույն Արցախի պատգամավորին մեղադրում է անբարոյականության համար: Հիմա ո”վ է անբարոյականը, Թագո՞ւշը, թե՞ դառն իրականությունը կոծկել չցանկացող պատգամավորը:
Իսկ ՔՊ-ում բարոյականության հետ խնդիրներ չունեցող ինդիվիդումներ կա՞ն ընդհանրապես…
ՔՊ-ական Ղազարյան Թագուշը անբարոյականություն է որակել Արցախից հնչող զանգերի հանդեպ իշխանությունների սառն անտարբերության ու Արցախին «խռիկ տալու» մասին հայտնի հայտարարությունները՝ ասելով.«Աբսուրդ է մտածել, որ Հայաստանի Հանրապետությունում կա մի մարդ, Լեռնային Ղարաբաղում գտնվող մի մարդ, ում մատից փուշ հանել, ու ինքը դա չի անում: Տենց մարդ կա՞ Հայաստանմում, կամ տենց հայ կա՞ աշխարհում, որ մի բանով կարող է օգնել թեկուզ զանգերին պատախսանելով ու չի անում: Ընդհանրապես էլի, անբարոյական հայտարարություն է այդ հայտարարությունը»:
Փագուշը, փաստորեն, սեփական թիմին անբարոյականության համար է մեղադրել, քանի որ անբարոյականություն է համարել Արցախի հանդեպ հատկապես այս իրավիճակում ցանկացած մեկի սառը վերաբերմունքը: Օրինակ՝ հարց է խագում՝ Թագուշի տեսանկյունից Արցախը մի շարք ՔՊ-ականների կամ հենց Նիկոլի բերանող Ադրբեջանի անքակտելի մաս ճանաչելու վերաբերյալ իմպերատիվ բնույթի հայտարարությունները արցախցու մատից փուշ հանելու հետ որևիցե կապ ունե՞ն, թե՞ իրականում հակառակ բանի մասին են վկայում այն դեպքում, երբ իրենք՝ արցախցիները, կտրականապես մերժում են Ադրբեջանին վերաինտեգրվելու հեռանկարը: Եթե, օրինակ, արցախցիները դեմ չլինեին Ադրբեջանի քաղաքացի դառնալուն, ապա ՔՊ-ական կարկառունների կողմից հնչող հայտարարությունները կդիտվեին ոչ միայն տանելի, այլև՝ միանգամայն բնական: Մինչդեռ պատկերը հակառակն է. ՔՊ-ն տառացիորեն անտեր է թողնում արցախցիներին, իսկ ՔՊ-ական Թագուշն ասենք նույն Արցախի պատգամավորին մեղադրում է անբարոյականության համար: Հիմա ո”վ է անբարոյականը, Թագո՞ւշը, թե՞ դառն իրականությունը կոծկել չցանկացող պատգամավորը:
Իսկ ՔՊ-ում բարոյականության հետ խնդիրներ չունեցող ինդիվիդումներ կա՞ն ընդհանրապես…
Մանասյան Անոյի հերթական լոլոն
Նիկոլի անձնական օգտագործման ՄԻՊ Մանասյանն Անոն է ուղերձ հղել ՀՀ Սահմանադրության օրվա առթիվ՝ ևս մեկ անգամ ապացուցելով, որ ինքը Հայաստանի կործանող քաղաքական թիմի շարքային մի դուրսպրծուկ է:
Ընդգծելով իրավական պետության կայացման գործում Սահմանադրույթան ու, մասնավորապես, նաև ՄԻՊ ինստիտուտի կարևորությունը՝ Անոն, մասնավորապես, հայտարարել է. «Սահմանադրական իրավունքի բնագավառում իմ այս տարիների փորձառությունը հուշում է, որ անհրաժեշտ է առավելագույն ջանքեր ներդնել հիմնարար իրավունքների և ազատությունների երաշխավորման սահմանադրական կառուցակարգերի ու դրանց իրացման պրակտիկայի կատարելագործման ուղղությամբ։Չկա այլ ճանապարհ` կայուն ու ժողովրդավար հասարակություն կառուցելու նպատակին հասնելու տեսանկյունից»։
Վերամբարձ բաներից խոսում է մի մարդ, որն իր պաշտոնավարման ողջ շրջանում արդեն իսկ հասցրել է ապացուցել, որ Նիկոլի «հա»-ին սպանես էլ «չէ» չի ասում: Սա չափազանց էական հանգամանք է հատկապե հաշվի առնելով, թե ով է Նկոլն իրականում:
Նիկոլը «Սահմանադրություն» բառը կատարելապես արժեզրկած, օրենքն իր շահերին համապատասխան ձևած, դատարանները բռնաբարած բռնապետ է: Իսկ ո՞վ է Մանասյան Անոն: Անոն Նիկոլի մանկլավիկ Վարդապետյան Աննայի գրպանի շնիկն է, որ երբեք Նիկոլի խոսքը գետնով չի տալիս: Եթե տար, ապա այսօր նույն Արմեն Աշոտյանը քաղբանտարկյալ չէր լինի, եթե տար, այսօր դատաիրավական համակարգում կատավասիա չէր տիրի…
Հետևաբար՝ Ավանեսյան Անոյի ուղերձը հերթական անիմաստ լոլոն է՝ ուշադրության ոչ արժանի՝ ի ցույց դնող նրա անսահման կեղծավարությունն ու չնչինությունը, քանի որ միայն չնչին մեկը կարող է համաձայնվել մի քանի կոպեկի դիմաց «ինտիմ» ծառայություններ մատուցել իր շեֆին ու յուր հովանավոր Վարդապետյան Աննային:
Նիկոլի անձնական օգտագործման ՄԻՊ Մանասյանն Անոն է ուղերձ հղել ՀՀ Սահմանադրության օրվա առթիվ՝ ևս մեկ անգամ ապացուցելով, որ ինքը Հայաստանի կործանող քաղաքական թիմի շարքային մի դուրսպրծուկ է:
Ընդգծելով իրավական պետության կայացման գործում Սահմանադրույթան ու, մասնավորապես, նաև ՄԻՊ ինստիտուտի կարևորությունը՝ Անոն, մասնավորապես, հայտարարել է. «Սահմանադրական իրավունքի բնագավառում իմ այս տարիների փորձառությունը հուշում է, որ անհրաժեշտ է առավելագույն ջանքեր ներդնել հիմնարար իրավունքների և ազատությունների երաշխավորման սահմանադրական կառուցակարգերի ու դրանց իրացման պրակտիկայի կատարելագործման ուղղությամբ։Չկա այլ ճանապարհ` կայուն ու ժողովրդավար հասարակություն կառուցելու նպատակին հասնելու տեսանկյունից»։
Վերամբարձ բաներից խոսում է մի մարդ, որն իր պաշտոնավարման ողջ շրջանում արդեն իսկ հասցրել է ապացուցել, որ Նիկոլի «հա»-ին սպանես էլ «չէ» չի ասում: Սա չափազանց էական հանգամանք է հատկապե հաշվի առնելով, թե ով է Նկոլն իրականում:
Նիկոլը «Սահմանադրություն» բառը կատարելապես արժեզրկած, օրենքն իր շահերին համապատասխան ձևած, դատարանները բռնաբարած բռնապետ է: Իսկ ո՞վ է Մանասյան Անոն: Անոն Նիկոլի մանկլավիկ Վարդապետյան Աննայի գրպանի շնիկն է, որ երբեք Նիկոլի խոսքը գետնով չի տալիս: Եթե տար, ապա այսօր նույն Արմեն Աշոտյանը քաղբանտարկյալ չէր լինի, եթե տար, այսօր դատաիրավական համակարգում կատավասիա չէր տիրի…
Հետևաբար՝ Ավանեսյան Անոյի ուղերձը հերթական անիմաստ լոլոն է՝ ուշադրության ոչ արժանի՝ ի ցույց դնող նրա անսահման կեղծավարությունն ու չնչինությունը, քանի որ միայն չնչին մեկը կարող է համաձայնվել մի քանի կոպեկի դիմաց «ինտիմ» ծառայություններ մատուցել իր շեֆին ու յուր հովանավոր Վարդապետյան Աննային:
Սա այն օրն է, երբ բոլոր ՔՊ-ականները պետք է ուղղակի պապանձվեն՝ գլուխները մտցնելով իրենց քֆուրչի մամաների տռուսիկը…
Սահմանադրության օրվա առթիվ թքան Ալենն է ուղերձ հղել՝ ընդգծելով այնպիսի մտքեր, որոնք ոչ մի ընդհանրություն չունեն ո՛չ ՔՊ-ի դավանած արժեհամակարգի, ո՛չ էլ այն իրականության հետ, որ ստեղծել է այդ քաղաքական ուժը մի երկրում, որն այսօր արդեն յուրատեսակ ուրվականի է վերածվել աշխարհում՝ դառնալով վիրտուալ տարածություն:
Մասնավորապես՝ հայտարարելով, որ տարիներ առաջ ժողովուրդը, ի թիվս այլ հիմնարար սկզբունքների, Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության ընդունման հիմքում է դրել քաղաքացիական համերաշխությունը և համամարդկային արժեքներին հավատարմությունը՝ Ալենն ընդգծել է. «Մաղթում եմ, որ Սահմանադրությունն իրապես կարևորվի մեր քաղաքացիների կողմից, դառնա սեղանի գիրք՝ կոտրելով մտայնությունը, որ այն հասանելի է միայն հատուկ մասնագետներին»:
Մի հարց՝ քաղաքացիների վրա թքելուց չխորշող ու այդ «բացառիկ տաղանդով» պարծեցող նախկին պոռնո աստղին՝ քաղաքացիական համերաշխությունից կամ համամարդկային արժեքներից 2023-ի Հայաստանում մի բան մնացե՞լ է, թե՞ բոլոր հիմնարար արժեքները ՔՊ-ն այնպես է արժեզրկել կամ աղավաղել, որ դրանց մասին խոսել այսօր կարելի է միայն անցյալ ժամանակով:
Ի զարմանս բոլորի քաղաքացիական համերաշխությունից է խոսում Սիմոնյան Ալենը՝ հանդիսանալով այն ուժի կարկառուններից մեկը, որն իր գործունեության հիմքում հենց սկզբից ևեթ դրեց «սևերի ու սպիտակների» կործանարար փիլիսոփայությունը՝ սխալմամբ ինքն իրեն հռչակելով՝ սպիտակ, իր քննադատներին էլ՝ սև այն դեպքում, երբ եթե մի փոքր բարոյականություն ունենար, ապա ոչ միայն սևերի ու սպիտակների չէր բաժանի հասարակությունը, այլև ինքն իրեն գոնե կհռչակեր՝ սև, իսկ մնացյալին՝սպիտակ:
Ալենը նաև կոչ է անում քաղաքացիներին Սահմանադրությունը դարձնել սեղանի գիրք: Հարց՝ իսկ ո՞րն է իր կամ Նիկոլի սեղանի գիրքը, Հայաստանի՞, թե՞ Ադրբեջանի Սահմանադրությունը: Պատասխանը միանշանակ է՝ Ադրբեջանինը. 86600 քկմ-ն որպես Ադրբեջանական ժողովրդի բնօրրան ճանաչող սուբյեկտներն ինչպե՞ս կարող են ՀՀ Սահմանադրությունը դարձնել իրենց սեղանի գիրքը, եթե իշխանություն վերցնելու նույն պահից ի վեր շարունակաբար ոտնահարում են երկրի մայր օրենքը:
Սա այն օրն է, երբ բոլոր ՔՊ-ականները պետք է ուղղակի պապանձվեն՝ գլուխները մտցնելով իրենց քֆուրչի մամաների տռուսիկը…
Սահմանադրության օրվա առթիվ թքան Ալենն է ուղերձ հղել՝ ընդգծելով այնպիսի մտքեր, որոնք ոչ մի ընդհանրություն չունեն ո՛չ ՔՊ-ի դավանած արժեհամակարգի, ո՛չ էլ այն իրականության հետ, որ ստեղծել է այդ քաղաքական ուժը մի երկրում, որն այսօր արդեն յուրատեսակ ուրվականի է վերածվել աշխարհում՝ դառնալով վիրտուալ տարածություն:
Մասնավորապես՝ հայտարարելով, որ տարիներ առաջ ժողովուրդը, ի թիվս այլ հիմնարար սկզբունքների, Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության ընդունման հիմքում է դրել քաղաքացիական համերաշխությունը և համամարդկային արժեքներին հավատարմությունը՝ Ալենն ընդգծել է. «Մաղթում եմ, որ Սահմանադրությունն իրապես կարևորվի մեր քաղաքացիների կողմից, դառնա սեղանի գիրք՝ կոտրելով մտայնությունը, որ այն հասանելի է միայն հատուկ մասնագետներին»:
Մի հարց՝ քաղաքացիների վրա թքելուց չխորշող ու այդ «բացառիկ տաղանդով» պարծեցող նախկին պոռնո աստղին՝ քաղաքացիական համերաշխությունից կամ համամարդկային արժեքներից 2023-ի Հայաստանում մի բան մնացե՞լ է, թե՞ բոլոր հիմնարար արժեքները ՔՊ-ն այնպես է արժեզրկել կամ աղավաղել, որ դրանց մասին խոսել այսօր կարելի է միայն անցյալ ժամանակով:
Ի զարմանս բոլորի քաղաքացիական համերաշխությունից է խոսում Սիմոնյան Ալենը՝ հանդիսանալով այն ուժի կարկառուններից մեկը, որն իր գործունեության հիմքում հենց սկզբից ևեթ դրեց «սևերի ու սպիտակների» կործանարար փիլիսոփայությունը՝ սխալմամբ ինքն իրեն հռչակելով՝ սպիտակ, իր քննադատներին էլ՝ սև այն դեպքում, երբ եթե մի փոքր բարոյականություն ունենար, ապա ոչ միայն սևերի ու սպիտակների չէր բաժանի հասարակությունը, այլև ինքն իրեն գոնե կհռչակեր՝ սև, իսկ մնացյալին՝սպիտակ:
Ալենը նաև կոչ է անում քաղաքացիներին Սահմանադրությունը դարձնել սեղանի գիրք: Հարց՝ իսկ ո՞րն է իր կամ Նիկոլի սեղանի գիրքը, Հայաստանի՞, թե՞ Ադրբեջանի Սահմանադրությունը: Պատասխանը միանշանակ է՝ Ադրբեջանինը. 86600 քկմ-ն որպես Ադրբեջանական ժողովրդի բնօրրան ճանաչող սուբյեկտներն ինչպե՞ս կարող են ՀՀ Սահմանադրությունը դարձնել իրենց սեղանի գիրքը, եթե իշխանություն վերցնելու նույն պահից ի վեր շարունակաբար ոտնահարում են երկրի մայր օրենքը:
Սա այն օրն է, երբ բոլոր ՔՊ-ականները պետք է ուղղակի պապանձվեն՝ գլուխները մտցնելով իրենց քֆուրչի մամաների տռուսիկը…
Ոստիկանների մեքենաների համար փող կա, իսկ պատերազմից տուժածների համար ո՞չ
Կառավարության նիստում որոշում է ընդունվել, որով անհետ կորած (ինչպես նաև գերեվարված) զինծառայողների ընտանիքները ևս 2 ամիս կստանան սոցիալական աջակցություն՝ ամսական 300.000 դրամի չափով. 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ից Ադրբեջանի կողմից Արցախի ուղղությամբ սկսված պատերազմական գործողությունների հետևանքով քաղաքացիական անհայտ կորածների (ինչպես նաև գերեվարվածների) ընտանիքներին սոցիալական աջակցության տրամադրման շարունակականությունն ապահովելու անհրաժեշտություն է տեսել Նիկոլի կառավարությունը: Պետական բյուջեից կպահանջվի մոտ 16 մլն դրամ, որն էլ կհատկացվի սոցիալական պաշտպանության ոլորտին հատկացված բյուջետային միջոցներից՝ վերաբաշխում կատարելու միջոցով:
Վերջին շրջանում Նիկոլի սերը՝ առ հասարակ ժողովուրդ կարծես թե ջերմացել է. թոշակները բարձրացրեցին ասենք մի 3000 դրամով, հիմա էլ, փաստորեն, տուժած ընտանիքների ֆինանսավորումն են մի ամբողջ 2 ամսով երկարաձգում՝ հատկացնելով դրա համար «միլիոններ»: Նպատակը պարզ է. Նիկոլը փորձում է փոխել գորշ իրականությունից ստացվող տպավարությունները՝ անվտանգային հարցերում իր տոտալ ֆիասկոն ջանալով կոմպենսացնել փողի ուժով:
Հետաքրքրիր է, սակայն, այստեղ մեկ այլ հարց: Օրինակ՝ հարց է ծագում՝ ինչո՞ւ ընդամենը 2 ամսով, այլ ոչ թե ասենք գոնե 1 տարով: Կասեն իբր փող չկա, իսկ եթե լիներ, ապա 2 ամսվա փոխարեն 2 դար էլ շարունակաբար 300000 կվճարեին: Բայց արդյոք իսկապե՞ս փող չկա, ո՞ւմ համար չկա:
Օրինակ՝ ոստիկաննների ու պարեկների մեքենաների վերանորոգման համար, պարզվում է, շատ լավ էլ կա. Ոստիկանությունն ուղիղ 100 մլն դրամ է տրամադրել մեքենաների վերանորոգմանը, որից 50 մլն-ը ծախսվել է 4 մեքենայի, իսկ մյուս 50 միլիոնը՝ 150 մեքենայի վերանորոգման համար։
Ի՞նչ փող է սա, Գռզոյի փողե՞րն են, թե՞ հարկատուներիս միջոցները: Պատասխանն առավել քան պարզ է: Իրականությունն այն է, որ Նիկոլը բազում միլիարդներ է հատկացնում ուժայինների ու յուրայինների բարեկեցության ապահովման համար, իսկ խոցելի խմբերի ու պատերազմից էապես տուժածների, գերեվարվածների ընտանքիներին՝ կոպեկներ: Օրինակ այդ 100 մլն-ը կբավականացներ,որպեսզի ոչ թե 2 ամիս, այլ ասենք առնվազը 1 տարի շարունակ տուժածների ընտանքիները շարունակեին ստանալ այդ 300000-ը:
Որպեսզի դա տեղի ունենար, հարկավոր էր մեկ բան. Նիկոլի արժեհամակարգը պետք է բոլորովին այլ լիներ, իսկ իշխանությունն էլ կախված չլիներ բացառապես ոստիկանական մահակի ծայրից: Ունենք այն, ինչ՝ունենք,ում դուր չի մգալիս,կարող է հեռանալ Հայաստանից:
Կառավարության նիստում որոշում է ընդունվել, որով անհետ կորած (ինչպես նաև գերեվարված) զինծառայողների ընտանիքները ևս 2 ամիս կստանան սոցիալական աջակցություն՝ ամսական 300.000 դրամի չափով. 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ից Ադրբեջանի կողմից Արցախի ուղղությամբ սկսված պատերազմական գործողությունների հետևանքով քաղաքացիական անհայտ կորածների (ինչպես նաև գերեվարվածների) ընտանիքներին սոցիալական աջակցության տրամադրման շարունակականությունն ապահովելու անհրաժեշտություն է տեսել Նիկոլի կառավարությունը: Պետական բյուջեից կպահանջվի մոտ 16 մլն դրամ, որն էլ կհատկացվի սոցիալական պաշտպանության ոլորտին հատկացված բյուջետային միջոցներից՝ վերաբաշխում կատարելու միջոցով:
Վերջին շրջանում Նիկոլի սերը՝ առ հասարակ ժողովուրդ կարծես թե ջերմացել է. թոշակները բարձրացրեցին ասենք մի 3000 դրամով, հիմա էլ, փաստորեն, տուժած ընտանիքների ֆինանսավորումն են մի ամբողջ 2 ամսով երկարաձգում՝ հատկացնելով դրա համար «միլիոններ»: Նպատակը պարզ է. Նիկոլը փորձում է փոխել գորշ իրականությունից ստացվող տպավարությունները՝ անվտանգային հարցերում իր տոտալ ֆիասկոն ջանալով կոմպենսացնել փողի ուժով:
Հետաքրքրիր է, սակայն, այստեղ մեկ այլ հարց: Օրինակ՝ հարց է ծագում՝ ինչո՞ւ ընդամենը 2 ամսով, այլ ոչ թե ասենք գոնե 1 տարով: Կասեն իբր փող չկա, իսկ եթե լիներ, ապա 2 ամսվա փոխարեն 2 դար էլ շարունակաբար 300000 կվճարեին: Բայց արդյոք իսկապե՞ս փող չկա, ո՞ւմ համար չկա:
Օրինակ՝ ոստիկաննների ու պարեկների մեքենաների վերանորոգման համար, պարզվում է, շատ լավ էլ կա. Ոստիկանությունն ուղիղ 100 մլն դրամ է տրամադրել մեքենաների վերանորոգմանը, որից 50 մլն-ը ծախսվել է 4 մեքենայի, իսկ մյուս 50 միլիոնը՝ 150 մեքենայի վերանորոգման համար։
Ի՞նչ փող է սա, Գռզոյի փողե՞րն են, թե՞ հարկատուներիս միջոցները: Պատասխանն առավել քան պարզ է: Իրականությունն այն է, որ Նիկոլը բազում միլիարդներ է հատկացնում ուժայինների ու յուրայինների բարեկեցության ապահովման համար, իսկ խոցելի խմբերի ու պատերազմից էապես տուժածների, գերեվարվածների ընտանքիներին՝ կոպեկներ: Օրինակ այդ 100 մլն-ը կբավականացներ,որպեսզի ոչ թե 2 ամիս, այլ ասենք առնվազը 1 տարի շարունակ տուժածների ընտանքիները շարունակեին ստանալ այդ 300000-ը:
Որպեսզի դա տեղի ունենար, հարկավոր էր մեկ բան. Նիկոլի արժեհամակարգը պետք է բոլորովին այլ լիներ, իսկ իշխանությունն էլ կախված չլիներ բացառապես ոստիկանական մահակի ծայրից: Ունենք այն, ինչ՝ունենք,ում դուր չի մգալիս,կարող է հեռանալ Հայաստանից: