🔰 ریشه عصبانیت و #خشم ما ایرانی ها ( که منجر به افزایش وقوع #جرم شده) از چیست؛ #تربیت کودکی یا #شرایط #اجتماعی؟
jOin 🔜 @arayeghazayi
🔷 موسسه گالوب، طی یک #پژوهش در سال ۲۰۱۷ که براساس مطالعه #وضعیت ۱۴۲ کشور انجام شده است، مردم ایران را به عنوان عصبانی‌ترین مردم جهان معرفی کرده است. درخصوص #نتیجه این پژوهش مهم که ایران به عنوان عصبانی ترین کشور جهان معرفی شده است، شاید بتوانیم این #موضوع را #تحلیل کنیم و به ریشه‌ها و #علت های اصلی آن بپردازیم.
یکی از علت های خشم، #ناکامی است و خشم احساسی است که می‌تواند یک رفتاری را بعنوان #عصبانیت در پی داشته باشد.
خشم معمولا احساسی است که از ناکامی نشأت می‌گیرد یعنی وقتی #فرد یک #خواسته ای دارد و آن خواسته برآورده نمی‌شود ناکامی را #تجربه می‌کند و این موضوع باعث خشم و عصبانیت می‌شود.
می‌توان ریشه‌های خشم بدلیل ناکامی را در لابه‌لای باورهای غلط #حاکم در #فرهنگ و #جامعه جستجو کرد. در فرهنگ ما باور غلطی مبنی بر این وجود دارد که کودک باید چشم و دل سیر باشد و این بدین معناست که #کودک هر چه می‌خواهد باید در #اختیار او قرار بگیرد، قطعا این موضوع تا ۱۴ ماهگی کودک درست است. اما ما طی ۱۴ تا ۲۴ ماهگی، باید کودک را با ناکامی #متناسب با #سن و توانش آشنا کنیم و این باید طی پروسه‌ای آهسته و نرم صورت بگیرد.
برای مثال در ابتدا از هر پنج خواسته کودک به یک خواسته اعتنا نکنیم تا او با حس ناکامی آشنا شده و بتواند از دو الی دو نیم سالگی به بعد با ناکامی بیشتری مواجه شود.
اساس شکل‌گیری یک کودک بر اساس تربیت درست است. تربیت یک خط تولید است یعنی همه چیز باید به صورت درست پیش برود تا این خط تولید نتیجه درست بدهد اگر یک جایی در این خط تولید درست عمل نکند برای مثال اگر درخط تولید نوشابه یکی از ایستگاه‌ها کار خود را به درستی انجام ندهد و آن بطری برای زمان طولانی‌تری در آن ایستگاه بماند، خط تولید با مشکل مواجه خواهد شد.
اگر کودک در خط تربیتی خود ناکامی را به درستی تجربه و درک نکرده باشد در حدی که برای مثال بتواند بین پفک و آدامس یکی را انتخاب کند و یکی را ناکام شود، در بزرگسالی بدلیل عدم تجربه و درک ناکامی، در صورت مواجهه با هر نوع ناکامی به خشم و در نهایت عصبانیت سوق پیدا می‌کند!
مسلما کارهای که ما بزرگترها در دنیای واقعی انجام می‌دهیم نیاز است در سطح کوچکی در دنیای کودک انجام شود.
jOin 🔜 @arayeghazayi
باید یادآوری کنم که در فرهنگی که مردم معتقد هستند کودک باید پادشاه باشد یا اینکه هر چیزی می‌خواهد در اختیار او قرار بگیرد (به تعبیر #عامیانه چشم و دل سیر باشد) آن وقت این کودک با طعم ناکامی مواجه نمی شود و وقتی این کودک بزرگ می شود این ناکامی تجربه نشده است یعنی سلول‌های مغزی برای این موضوع هیچ تجربه، #اندوخته یا #ذخیره ای ندارند و با توجه به اینکه #انسان مغزهای حیوانی هم دارد که اگر در آن موقع وارد عمل شود بر اساس #اولویت #واکنش های مغز حیوانی، #پرخاشگری اولین انتخابش خواهد بود و این پرخاشگری، عصبانیت و خشم بخش عمده ای از #فرهنگ امروز ما را تشکیل می‌دهد.
کودک در ابتدا هیچ تعریفی از مرز برای خود ندارد و این پدر و مادر هستند که با تربیت درست #مرز را برای او تعریف می‌کنند.
وقتی که فردی که مرز مشخصی برای خودش تعریف نکرده با ناکامی مواجه می‌شود عصبانیت و پرخاشگری می‌تواند از واکنش‌های او باشد
از جمله این عصبانیت‌ها می‌توان به #حیوان_آزاری و #کودک_آزاری و حتی جرم هایی چون #دزدی و #رفتار های #ضداجتماعی چون #تجاوزجنسی و #ارتباط_جنسی با محارم نام برد.
همه این رفتارها و واکنش های یک بنیان بیشتر ندارد و آن این است که بخشی از #مغز که باید کار #بازدارندگی را انجام دهد در کودکی برای ما شکل نمی‌گیرند و به همین دلیل نمی‌توانند جلوی ارضای خواسته ها و #نیاز ها را بگیرند و یا به شکل صحیحی آنها را ارضا نماید.
بنابراین در تربیت بسیار مهم است که باورهایی را که دیگر #کارایی ندارد از #ساختار تربیتی و در نهایت از ساختار فرهنگی جدا کنیم تا به خشونت و پرخاشگری در #دنیا شناخته نشویم.
jOin 🔜 @arayeghazayi
📝 این نوشته از کانال تلگرامی آقای دکتر «حسام فیروزی»، روانپزشک و روان‌درمانگر کودک، #نوجوان و #خانواده، برداشته شده است.
jOin 🔜 @arayeghazayi
jOin 🔜 @arayeghazayi
🔷 موسسه گالوب، طی یک #پژوهش در سال ۲۰۱۷ که براساس مطالعه #وضعیت ۱۴۲ کشور انجام شده است، مردم ایران را به عنوان عصبانی‌ترین مردم جهان معرفی کرده است. درخصوص #نتیجه این پژوهش مهم که ایران به عنوان عصبانی ترین کشور جهان معرفی شده است، شاید بتوانیم این #موضوع را #تحلیل کنیم و به ریشه‌ها و #علت های اصلی آن بپردازیم.
یکی از علت های خشم، #ناکامی است و خشم احساسی است که می‌تواند یک رفتاری را بعنوان #عصبانیت در پی داشته باشد.
خشم معمولا احساسی است که از ناکامی نشأت می‌گیرد یعنی وقتی #فرد یک #خواسته ای دارد و آن خواسته برآورده نمی‌شود ناکامی را #تجربه می‌کند و این موضوع باعث خشم و عصبانیت می‌شود.
می‌توان ریشه‌های خشم بدلیل ناکامی را در لابه‌لای باورهای غلط #حاکم در #فرهنگ و #جامعه جستجو کرد. در فرهنگ ما باور غلطی مبنی بر این وجود دارد که کودک باید چشم و دل سیر باشد و این بدین معناست که #کودک هر چه می‌خواهد باید در #اختیار او قرار بگیرد، قطعا این موضوع تا ۱۴ ماهگی کودک درست است. اما ما طی ۱۴ تا ۲۴ ماهگی، باید کودک را با ناکامی #متناسب با #سن و توانش آشنا کنیم و این باید طی پروسه‌ای آهسته و نرم صورت بگیرد.
برای مثال در ابتدا از هر پنج خواسته کودک به یک خواسته اعتنا نکنیم تا او با حس ناکامی آشنا شده و بتواند از دو الی دو نیم سالگی به بعد با ناکامی بیشتری مواجه شود.
اساس شکل‌گیری یک کودک بر اساس تربیت درست است. تربیت یک خط تولید است یعنی همه چیز باید به صورت درست پیش برود تا این خط تولید نتیجه درست بدهد اگر یک جایی در این خط تولید درست عمل نکند برای مثال اگر درخط تولید نوشابه یکی از ایستگاه‌ها کار خود را به درستی انجام ندهد و آن بطری برای زمان طولانی‌تری در آن ایستگاه بماند، خط تولید با مشکل مواجه خواهد شد.
اگر کودک در خط تربیتی خود ناکامی را به درستی تجربه و درک نکرده باشد در حدی که برای مثال بتواند بین پفک و آدامس یکی را انتخاب کند و یکی را ناکام شود، در بزرگسالی بدلیل عدم تجربه و درک ناکامی، در صورت مواجهه با هر نوع ناکامی به خشم و در نهایت عصبانیت سوق پیدا می‌کند!
مسلما کارهای که ما بزرگترها در دنیای واقعی انجام می‌دهیم نیاز است در سطح کوچکی در دنیای کودک انجام شود.
jOin 🔜 @arayeghazayi
باید یادآوری کنم که در فرهنگی که مردم معتقد هستند کودک باید پادشاه باشد یا اینکه هر چیزی می‌خواهد در اختیار او قرار بگیرد (به تعبیر #عامیانه چشم و دل سیر باشد) آن وقت این کودک با طعم ناکامی مواجه نمی شود و وقتی این کودک بزرگ می شود این ناکامی تجربه نشده است یعنی سلول‌های مغزی برای این موضوع هیچ تجربه، #اندوخته یا #ذخیره ای ندارند و با توجه به اینکه #انسان مغزهای حیوانی هم دارد که اگر در آن موقع وارد عمل شود بر اساس #اولویت #واکنش های مغز حیوانی، #پرخاشگری اولین انتخابش خواهد بود و این پرخاشگری، عصبانیت و خشم بخش عمده ای از #فرهنگ امروز ما را تشکیل می‌دهد.
کودک در ابتدا هیچ تعریفی از مرز برای خود ندارد و این پدر و مادر هستند که با تربیت درست #مرز را برای او تعریف می‌کنند.
وقتی که فردی که مرز مشخصی برای خودش تعریف نکرده با ناکامی مواجه می‌شود عصبانیت و پرخاشگری می‌تواند از واکنش‌های او باشد
از جمله این عصبانیت‌ها می‌توان به #حیوان_آزاری و #کودک_آزاری و حتی جرم هایی چون #دزدی و #رفتار های #ضداجتماعی چون #تجاوزجنسی و #ارتباط_جنسی با محارم نام برد.
همه این رفتارها و واکنش های یک بنیان بیشتر ندارد و آن این است که بخشی از #مغز که باید کار #بازدارندگی را انجام دهد در کودکی برای ما شکل نمی‌گیرند و به همین دلیل نمی‌توانند جلوی ارضای خواسته ها و #نیاز ها را بگیرند و یا به شکل صحیحی آنها را ارضا نماید.
بنابراین در تربیت بسیار مهم است که باورهایی را که دیگر #کارایی ندارد از #ساختار تربیتی و در نهایت از ساختار فرهنگی جدا کنیم تا به خشونت و پرخاشگری در #دنیا شناخته نشویم.
jOin 🔜 @arayeghazayi
📝 این نوشته از کانال تلگرامی آقای دکتر «حسام فیروزی»، روانپزشک و روان‌درمانگر کودک، #نوجوان و #خانواده، برداشته شده است.
jOin 🔜 @arayeghazayi
🔸 در مراسم عروسی، پیرمردی در گوشه سالن تنها نشسته بود که داماد جلو آمد و گفت: سلام #استاد آیا منو می‌شناسید؟
🔹#معلم بازنشسته جواب داد: خیر عزیزم فقط می‌دانم مهمان دعوتی از طرف داماد هستم.
🔸#داماد ضمن معرفی خود گفت: چطور آخه مگه میشه منو فراموش کرده باشید؟!
🔹یادتان هست سال‌ها قبل #ساعت گران‌قیمت یکی از بچه‌ها گم شد و شما فرمودید که باید جیب همه دانش‌آموزان را بگردید و گفتید همه باید رو به دیوار بایستیم و من که ساعت را دزدیده بودم از #ترس و خجالت خیلی ناراحت بودم که آبرویم را می‌برید، ولی شما ساعت را از جیبم بیرون آوردید ولی #تفتیش جیب بقیه‌ی دانش‌آموزان را تا آخر انجام دادید و تا پایان آن سال و سال‌های بعد در اون #مدرسه هیچ کس موضوع دزدی ساعت را به من نسبت نداد و خبردار نشد.
🔸استاد گفت: باز هم شما را نشناختم! ولی واقعه را دقیق یادم هست. چون من موقع تفتیش جیب دانش‌آموزان چشم‌هایم را بسته بودم.
🔻#تربیت و #حکمت معلمان، دانش‌آموزان را بزرگ می‌نماید!
🔺#درود بفرستیم به همه معلم‌هایی كه با روش درست و #آموزش صحيح هم بذر #علم و #دانش را در دل و جان شاگردان می‌كارند و هم تخم پاكی و انسانيت و جوانمردی را 🙏🌸
jOin 🔜 @arayeghazayi
◀️ اینستاگرام:🔻
instagram.com/arayeghazayi
🔹#معلم بازنشسته جواب داد: خیر عزیزم فقط می‌دانم مهمان دعوتی از طرف داماد هستم.
🔸#داماد ضمن معرفی خود گفت: چطور آخه مگه میشه منو فراموش کرده باشید؟!
🔹یادتان هست سال‌ها قبل #ساعت گران‌قیمت یکی از بچه‌ها گم شد و شما فرمودید که باید جیب همه دانش‌آموزان را بگردید و گفتید همه باید رو به دیوار بایستیم و من که ساعت را دزدیده بودم از #ترس و خجالت خیلی ناراحت بودم که آبرویم را می‌برید، ولی شما ساعت را از جیبم بیرون آوردید ولی #تفتیش جیب بقیه‌ی دانش‌آموزان را تا آخر انجام دادید و تا پایان آن سال و سال‌های بعد در اون #مدرسه هیچ کس موضوع دزدی ساعت را به من نسبت نداد و خبردار نشد.
🔸استاد گفت: باز هم شما را نشناختم! ولی واقعه را دقیق یادم هست. چون من موقع تفتیش جیب دانش‌آموزان چشم‌هایم را بسته بودم.
🔻#تربیت و #حکمت معلمان، دانش‌آموزان را بزرگ می‌نماید!
🔺#درود بفرستیم به همه معلم‌هایی كه با روش درست و #آموزش صحيح هم بذر #علم و #دانش را در دل و جان شاگردان می‌كارند و هم تخم پاكی و انسانيت و جوانمردی را 🙏🌸
jOin 🔜 @arayeghazayi
◀️ اینستاگرام:🔻
instagram.com/arayeghazayi
✍️رضا بابایی
🔴 ما تربیت نشدیم.
#تربیت ما بیش از این نبوده است که به بزرگترها #احترام بگذاریم، کلمات زشت نگوییم، پیش دیگران پای خود را دراز نکنیم، حرف‌شنو باشیم، صبح‌ها به همه #سلام کنیم، دست و روی خود را با صابون بشوییم، لباس تمیز بپوشیم، دست در بینی نبریم و …
اما ساده‌ترین و ضروری‌ترین مسائل #زندگی را به ما یاد ندادند.
کجا به ما آموختند که چگونه نفس بکشیم، چگونه #اضطراب را از خود دور کنیم، #موفقیت چیست، #ازدواج برای حل چه مشکلی است، در مواجهه با #مخالف چگونه #رفتار کنیم …
در کودکی به ما آموختند که چموش نباشیم، اما #پرسشگری و #آزاداندیشی و شیوه‌های #نقد را به ما نیاموختند.
#داگلاس‌سیسیل‌نورث، #اقتصاددان آمریکایی و برندۀ جایزۀ #نوبل #اقتصاد در سال ۱۹۹۳ می‌گوید: «اگر می‌خواهید بدانید کشوری #توسعه می‌یابد یا نه، سراغ صنایع و کارخانه‌های آن کشور نروید. این‌ها را به‌راحتی می‌توان خرید یا دزدید یا کپی کرد. می‌توان نفت فروخت و همۀ این‌ها را وارد کرد. برای اینکه بتوانید آیندۀ کشوری را #پیش‌بینی کنید، بروید در دبستان‌ها؛ ببینید آنجا چگونه بچه‌ها را #آموزش می‌دهند. مهم نیست چه چیزی آموزش می‌دهند؛ ببینید چگونه آموزش می‌دهند. اگر کودکانشان را پرسشگر، #خلاق، صبور، نظم‌پذیر، خطر‌پذیر، اهل گفتگو و #تعامل و برخوردار از روحیۀ مشارکت‌جمعی و همکاری‌گروهی تربیت می‌کنند، مطمئن باشید که آن کشور در چند قدمی #توسعه‌پایدار و گسترده است.»
از «نفس کشیدن» تا «سفر کردن» تا «مهرورزی» به آموزش نیاز دارد. بخشی از #سلامت روحی و جسمی ما در گرو «تنفس صحیح» است.
آیا باید در جوانی یا میان‌سالی یا حتی پیری، گذرمان به یوگا بیفتد تا بفهمیم تنفس انواعی دارد و شکل صحیح آن چگونه است و چقدر مهم است؟!
به ما حتی نگاه‌کردن را نیاموختند. هیچ چیز به اندازۀ «#نگاه» نیاز به آموزش و تربیت ندارد. کسی که بلد است چطور ببیند، در دنیایی دیگر زندگی می‌کند؛ دنیایی که بویی از آن به مشام بینندگان ناشی نرسیده است.
هزار کیلومتر، از شهری به شهری دیگر می‌رویم و وقتی به #خانه برمی‌گردیم، چند خط نمی‌توانیم دربارۀ آنچه دیده‌ایم بنویسیم. چرا؟ چون در واقع «ندیده‌ایم». همه چیز از جلو چشم ما گذشته است؛ مانند نسیمی که بر آهن وزیده است.
#جان‌راسکین، #آموزگار بزرگ نگاه، در قرن‌نوزدهم می‌گفت: «اگر دست من بود، درس طراحی را در همۀ مدارس جهان #اجباری می‌کردم تا بچه‌ها قبل از اینکه به نگاه‌های سرسری #عادت کنند، درست‌نگاه‌کردن به اشیا را بیاموزند.»
می‌گفت: «کسی که به کلاس‌های‌طراحی می‌رود تا مجبور شود به #طبیعت و پیرامون خود، بهتر و دقیق‌تر نگاه کند، هنرمندتر است از کسی که به طبیعت می‌رود تا در طراحی #پیشرفت کند.»
اگر در خانه یا مدرسه، یاد گرفته‌بودیم که چطور نگاه کنیم، چطور بشنویم و چطور بیندیشیم، انسانی دیگر بودیم.
انسانی که نمی‌‌تواند از چشم و گوش و زبان خود درست استفاده کند، پا از غار بدویت بیرون نگذاشته است؛ اگرچه نقاشی‌های غارنشینان نشان می‌دهد که آنان با «نگاه» بیگانه نبودند.
بسیارند پدرانی که نمی‌دانند اگر همۀ دنیا را برای دخترشان فراهم کنند، به اندازۀ یک‌بار در آغوش‌گرفتن او و بوسیدن روی او، به او آرامش و #اعتماد‌به‌نفس نمی‌دهد.
عجایب را در آسمان‌ها می‌جوییم، ولی یک‌بار به شاخۀ درختی که جلو خانۀ ما مظلومانه قد کشیده است، خیره نشده‌ایم.
نگاه‌کردن، شنیدن، گفتن، نفس‌کشیدن، راه‌رفتن، خوابیدن، سفر کردن، بازی، تفریح، مهرورزی، عاشقی، زناشویی و #اعتراض، بیشتر از املا و انشا نیاز به #معلم و آموزش دارند./ کانال‌سخنرانی‌ها
jOin 🔜 @arayeghazayi
◀️ اینستاگرام:🔻
instagram.com/arayeghazayi
🔴 ما تربیت نشدیم.
#تربیت ما بیش از این نبوده است که به بزرگترها #احترام بگذاریم، کلمات زشت نگوییم، پیش دیگران پای خود را دراز نکنیم، حرف‌شنو باشیم، صبح‌ها به همه #سلام کنیم، دست و روی خود را با صابون بشوییم، لباس تمیز بپوشیم، دست در بینی نبریم و …
اما ساده‌ترین و ضروری‌ترین مسائل #زندگی را به ما یاد ندادند.
کجا به ما آموختند که چگونه نفس بکشیم، چگونه #اضطراب را از خود دور کنیم، #موفقیت چیست، #ازدواج برای حل چه مشکلی است، در مواجهه با #مخالف چگونه #رفتار کنیم …
در کودکی به ما آموختند که چموش نباشیم، اما #پرسشگری و #آزاداندیشی و شیوه‌های #نقد را به ما نیاموختند.
#داگلاس‌سیسیل‌نورث، #اقتصاددان آمریکایی و برندۀ جایزۀ #نوبل #اقتصاد در سال ۱۹۹۳ می‌گوید: «اگر می‌خواهید بدانید کشوری #توسعه می‌یابد یا نه، سراغ صنایع و کارخانه‌های آن کشور نروید. این‌ها را به‌راحتی می‌توان خرید یا دزدید یا کپی کرد. می‌توان نفت فروخت و همۀ این‌ها را وارد کرد. برای اینکه بتوانید آیندۀ کشوری را #پیش‌بینی کنید، بروید در دبستان‌ها؛ ببینید آنجا چگونه بچه‌ها را #آموزش می‌دهند. مهم نیست چه چیزی آموزش می‌دهند؛ ببینید چگونه آموزش می‌دهند. اگر کودکانشان را پرسشگر، #خلاق، صبور، نظم‌پذیر، خطر‌پذیر، اهل گفتگو و #تعامل و برخوردار از روحیۀ مشارکت‌جمعی و همکاری‌گروهی تربیت می‌کنند، مطمئن باشید که آن کشور در چند قدمی #توسعه‌پایدار و گسترده است.»
از «نفس کشیدن» تا «سفر کردن» تا «مهرورزی» به آموزش نیاز دارد. بخشی از #سلامت روحی و جسمی ما در گرو «تنفس صحیح» است.
آیا باید در جوانی یا میان‌سالی یا حتی پیری، گذرمان به یوگا بیفتد تا بفهمیم تنفس انواعی دارد و شکل صحیح آن چگونه است و چقدر مهم است؟!
به ما حتی نگاه‌کردن را نیاموختند. هیچ چیز به اندازۀ «#نگاه» نیاز به آموزش و تربیت ندارد. کسی که بلد است چطور ببیند، در دنیایی دیگر زندگی می‌کند؛ دنیایی که بویی از آن به مشام بینندگان ناشی نرسیده است.
هزار کیلومتر، از شهری به شهری دیگر می‌رویم و وقتی به #خانه برمی‌گردیم، چند خط نمی‌توانیم دربارۀ آنچه دیده‌ایم بنویسیم. چرا؟ چون در واقع «ندیده‌ایم». همه چیز از جلو چشم ما گذشته است؛ مانند نسیمی که بر آهن وزیده است.
#جان‌راسکین، #آموزگار بزرگ نگاه، در قرن‌نوزدهم می‌گفت: «اگر دست من بود، درس طراحی را در همۀ مدارس جهان #اجباری می‌کردم تا بچه‌ها قبل از اینکه به نگاه‌های سرسری #عادت کنند، درست‌نگاه‌کردن به اشیا را بیاموزند.»
می‌گفت: «کسی که به کلاس‌های‌طراحی می‌رود تا مجبور شود به #طبیعت و پیرامون خود، بهتر و دقیق‌تر نگاه کند، هنرمندتر است از کسی که به طبیعت می‌رود تا در طراحی #پیشرفت کند.»
اگر در خانه یا مدرسه، یاد گرفته‌بودیم که چطور نگاه کنیم، چطور بشنویم و چطور بیندیشیم، انسانی دیگر بودیم.
انسانی که نمی‌‌تواند از چشم و گوش و زبان خود درست استفاده کند، پا از غار بدویت بیرون نگذاشته است؛ اگرچه نقاشی‌های غارنشینان نشان می‌دهد که آنان با «نگاه» بیگانه نبودند.
بسیارند پدرانی که نمی‌دانند اگر همۀ دنیا را برای دخترشان فراهم کنند، به اندازۀ یک‌بار در آغوش‌گرفتن او و بوسیدن روی او، به او آرامش و #اعتماد‌به‌نفس نمی‌دهد.
عجایب را در آسمان‌ها می‌جوییم، ولی یک‌بار به شاخۀ درختی که جلو خانۀ ما مظلومانه قد کشیده است، خیره نشده‌ایم.
نگاه‌کردن، شنیدن، گفتن، نفس‌کشیدن، راه‌رفتن، خوابیدن، سفر کردن، بازی، تفریح، مهرورزی، عاشقی، زناشویی و #اعتراض، بیشتر از املا و انشا نیاز به #معلم و آموزش دارند./ کانال‌سخنرانی‌ها
jOin 🔜 @arayeghazayi
◀️ اینستاگرام:🔻
instagram.com/arayeghazayi