شبکه خبری و تحلیلی بصیرت:
روحانی؛ هوگو چاوز یا کارلوس پرز؟

🔹ساختار اقتصاد #ونزوئلا پیش از هوگو #چاوز، توسط کارلوس #پرز کاملا نئولیبرالیزه شده بود.

پرز با اجرای توصیه‌های صندوق بین‌المللی پول چون برنامه‌های تعدیل ساختاری(SAP)، آزادسازی اقتصادی و عدم مداخله دولت در اقتصاد، تقریبا تمامی زیرساخت‌های تولیدی ونزوئلا را نابود کرد و بیگانگان بر بازار تولید و خدمات این کشور مسلط شدند.

کشوری که در دهه ی ۱۹۵۰ میلادی، ۵۰ درصد تولید ناخالص داخلی‌اش از محل کشاورزی و شیلات بود، تبدیل به کشوری شد که نفت می‌فروخت و همه چیز از جمله اقلام کشاورزی‌اش را وارد می‌کرد و امروز دچار بحران امنیت غذایی است.

دقیقا مانند سخنان امروز لیبرال‌های ایرانی گفتند گندم و برنج وارداتی بسیار ارزان تر است، کشاورزی مقرون به صرفه نیست و تعطیلش کردند.
غافل از این که وقتی نفت تمام می‌شود یا حتی ارزان می‌شود، پولی برای واردات کشاورزی نیست.

کشوری که از فقر سرمایه‌گذاری رنج می‌برد، درآمدهای حاصل از فروش نفت را در بازارهای آمریکا سرمایه‌گذاری می‌کرد(پدیده Petrodollar Recycling).

مردم از فرط فقر ناشی از آزادسازی اقتصادی و تعدیل ساختاری دست به شورش زدند. چاوز که از افسران دولتی پرز بود، مامور به سرکوب مردم شد اما تمرد کرد و قهرمان شد.

چاوز وقتی به قدرت رسید، خدمات زیادی انجام داد. نفتی که فروخته می‌شد و پولش جیب شرکت‌های آمریکایی، طبقه ی صادرکنندگان نفت و واردکنندگان اقلام را در ونزوئلا پر می‌کرد، صرف خدمات عمومی شد. در حوزه‌های معیشت، سلامت، آموزش و... جهش‌های تاریخی انجام شد.

مراکز درمانی در ونزوئلا در دوره چاوز از ۱۶۲۸ مرکز به ۸۶۲۱ مرکز رسید. تعداد پزشکان از ۱۶۲۸ نفر به ۱۹۷۵۳ نفر رسید. تعداد دانش آموزان ابتدایی از ۲۷۰ هزار به یک میلیون و ۸۰۰ هزار رسید.
فقر از ۵۵.۱ درصد در سال ۲۰۰۳ به ۳۰.۴ درصد در سال ۲۰۰۶ رسید(در عرض ۳ سال ۲۰ درصد کاهش یافت).

اشتباه بزرگ چاوز اما این بود که خیال می‌کرد می‌تواند در یک ساختار #نئولیبرال، یک نظام اقتصادی #سوسیالیستی ایجاد کند.

او در یک دوره ی کوتاه مدت، توانست سطح رفاه عمومی در ونزوئلا را بالا ببرد، اما چون در نظام #تولید_داخلی نتوانست تغییری ایجاد کند، با کاهش درآمد نفت، اقتصاد ونزوئلا دچار بحران شد. تولید داخلی، یعنی عامل اصلی ایجاد ثروت، از میان رفته بود و چاوز نتوانست احیایش کند.

ساختار نئولیبرالی اقتصاد ونزوئلا، به سبب گشودن درهای بازار این کشور به روی محصولات خارجی، به تولید داخلی حتی اجازه سر برآوردن نداده است.

ونزوئلا از روز تاسیس WTO یعنی بیش از ۲۲ سال است که عضو این سازمان است اما تنها عایدی عضویت در این ساختار #تجارت_آزاد، ناتوانی دولت کاراکاس در حمایت از تولید داخلی در برابر #هجوم_آزاد کالای خارجی بوده است.

تیم اقتصادی آقای روحانی تلاش عجیبی می‌کند که به مردم القا کند اگر برجام نبود ایران ونزوئلا می‌شد.
غافل از این که برجام به سبب نقشی که در قتل عام تولید داخلی به دست واردات ایفا می‌کند، عامل ونزوئلائیزه کردن ایران شده است.

آقای روحانی نشان داده است که ید طولایی در نسبت دادن خرابکاری‌های خود به دیگران و ناسزاگویی بابت همان خرابکاری‌ها دارد. سازمان #صدا_و_سیما اگر درباره واقعیت‌های اقتصاد ونزوئلا مردم را آگاه نکند، باید منتظر شنیدن این سخن از زبان آقای روحانی در فیلم‌های تبلیغاتی‌اش باشیم که "اگر برجام نبود ایران ونزوئلا می‌شد".

ایران البته نباید ونزوئلا شود و راه آن، نجات کشور از دست #سلاطین_واردات است که به دولت رسیده‌اند و در حال نابودسازی تولید ایرانی و واگذاری قاجاری #بازار_ایران به بیگانگان هستند.
ان شاءالله به زودی درباره ونزوئلا مبسوط خواهم نوشت.
جبراییلی
T.me/ansoyesiasat

افسانه ی " #فیک_لیبرال ها"!!!

در روزگار نه چندان دور در بلاد فرنگ فلسفه ای اقتصادی_سیاسی بر پایه عدم دخالت و مدیریت حکومت بر اقتصاد و بازار شکل گرفت!
فلسفه ای که به زبان ساده و خلاصه "حکومت بر مبنای بازار آزاد" هم نامیده شد!
نه اینکه به واقع دولت هیچ دخالتی در اقتصاد نداشته باشد بلکه دخالت دولت می بایست در جهت دفاع و حمایت از سرمایه داران کلان سوق داده می شد!
بطور مثال دولت با اعلام بخشودگی های پلکانی مالیات برای سرمایه گذاری های بیشتر، سرمایه گذاران را بر آن می داشت که هر روز بیشتر از قبل نسبت به تزریق پول به بازار اقدام نمایند چرا که نه تنها با در اختیار گرفتن حجم بیشتری از بازار، قدرت مدیریت قیمت ها و دستکاری عرضه و تقاضا را بدست می آوردند بلکه مشمول معافیت های مالیاتی شده و از این جهت نیز بعلت کاهش هزینه های سربار، سود می بردند.
چنین اقتصادی باعث به وجود آمدن شرکت های سهامی عام و چند ملیتی شد که بنگاه های کوچک و محلی و مردمی را نابود و سیل نیروی انسانی را بعنوان مزدبگیران وابسته و تک تخصص روانه ی کارخانه ها و شرکت های بزرگ سهامی نمود. ‌این شیوه ی حکومت به رغم بی رحمانه و سرمایه دار پرور بودنش البته محاسنی هم از جمله پیشرفت های مهم صنعتی در قرن ۲۱ و ایجاد اشتغال هرچند ناعادلانه برای میلیون ها نفر را در پی داشت.
اما آنچه که امروز در ایران توسط " #نئولیبرال " های خودخوانده ی پیرو تفکرات #هاشمی_رفسنجانی، جلوی چشم مردمی که ۴ دهه ی پیش بخاطر مبارزه ی ایدئولوژیک با آن، به نمایش درآمده نه تنها تمام ضد عدالت های لیبرالیسم غربی را ذیل قواعد بی قاعده اش بدوش می کشد، بلکه کمترین محاسن نظام مزبور را هم از خود بروز نداده است!
نظام نئولیبرال های ایرانی نظام سرمایه دار پرور نیست!!! بلکه نظامی است ضد تولید و صنعت! شیوه ای بی قاعده و قانون و بدنبال ثروت بادآورده و یک شبه که حتی برعکس نظام لیبرال قدیمی، منجر به تعطیلی تولید و کارخانه های بزرگ و فرار سرمایه داران واقعی و کار بلد از صنعت داری، به آغوش ویژه خواری، ارتشاء و حتی خروج از کشور شده است!
از آنجاست که این حقیر، نئولیبرال هایی از قبیل #آخوندی، #نهاوندی، #عبده تبریزی، #نیلی و ... را نه نئولیبرال که فیک_لیبرال هایی می نامم که روز روشنشان را بر پایه شب تار اقشار ضعیف و حتی متوسط این مرز و بوم بنا نهاده اند!
خدا پدر لیبرالیسم را بیامرزاد!!!!!

✍ عبدالرضا یعقوبی

@ansoyesiasat

⭕️ حقوق نجومی و فساد مدیران، نتیجه حاکمیت مدیران #نئولیبرالی

#شهریار_زرشناس


🔹روند کلی این دولت #نئولیبرال است و اقتصاد ایران، یک اقتصاد سرمایه‌داری نئولیبرال است. اینها در سال ۷۳-۷۴ می‌خواستند کل آموزش و بهداشت را #پولی کنند.


🔸در ایران دو رویکرد و دو جناج در مقابل هم‌اند. یکی طرفدار نئولیبرالیسم است که نتیجه نسخه اقتصادی‌اش ظلم، بی عدالتی، فساد و حقوق نجومی مدیران است.


🔹نتیجه‌اش #مدیریت_اشرافی بی‌توجه به مردم است که وقتی هواپیما سقوط می‌کند عارش می‌آید از مردم یک عذر خواهی کند. این نتیجه سیاست مدیران نئولیبرال است.


🔸این جناح خواهان #سازش با آمریکا و وادادگی است. نسخه‌اش این است؛ یک طرف استقلال را می‌کوبد و یک طرف دیگر عدالت را. نتیجه نسخه‌اش ظلم و وابستگی است.

#سرطان_اصلاحات

✍بیداری ملت
@bidariymelat
@bidariymelat

تیشه سود ۱۲درصدی #نئولیبرال ها به ریشه های انقلاب اسلامی ایران...!

عبدالرضا یعقوبی
@ansoyesiasat