اینهایی که از نبود #عادل_فردوسى_پور بهره‌مندند و به‌طور تصنعی ادای احترام به او را درمی‌آورند، حتی وقتی می‌خواهند مثل او حس صمیمیت در هواداری از تیم ایرانی خلق کنند، حرف و لحن‌شان عصبی‌کننده است. مثل #محمدرضا_احمدی که امروز موقع پنالتی دادن احمقانهٔ مهدی شیری می‌گفت: «آخه این چه کاری بود کردی، قربون تو برم من؟»! یا آخر بازی در توصیف حرکت داور: «واسه من به ساعتش نگاه می‌کنه»! تصور می‌کنند با این طنز باجناق‌وار، هیجان و طرفداری را به نقطه‌ای می‌رسانند که عادل با مثلاً «چه قدر خوبیم ما» می‌رساند؛ تا مردم حس کنند چه خوب که گزارشگر دارد درست همان حس ما را وصف می‌کند. طبعاً این اعتماد عاطفی مخاطب، به هر کسی تعلق نمی‌گیرد و تصنع و ریاکاری و گوشت-تلخی هم موانع اصلی‌اش هستند.
پی‌نوشت: امشب در برنامهٔ «۶٠ دقیقه» #بی‌_بی‌_سی_فارسی دربارهٔ ماجرای رفتار حذفی #سازمان_صدا_و_سیما و گزارش فردوسی‌پور در لایو اینستاگرامی کنفدراسیون فوتبال آسیا چند دقیقه‌ای حرف خواهم زد

@amiropouria