در سکانسی از فیلم #رژه_پنگوئن_ها برنده #اسکار بهترین #مستند بلند سال ۲۰۰۶ یک جفت پنگوئن را می بینیم که معاشقه می کنند و رفتارشان به جای تداعی عمل جنسی، شبیه حرمت گذاشتن به همدیگر است. قطعه موسیقی زیبا و گوش نوازی با ترانه ای دربارهٔ یکی شدن و زیبا شدن در دل برف و یخ، سکانس را همراهی می کند. این فیلم آن زمان در ایران هم اکران شد و در #تلویزیون هم به نمایش درآمد. اما این سکانس از آن حذف شد! از آن موقع تا همین اواخر که در برنامهٔ #اتاق_روشن به صحبت از #فیلم آخر آقای #عباس_کیارستمی یعنی #۲۴_فریم نشستیم، همواره به این فکر می کنم که چرا باید در این کشور چنین موقعیت های عاطفی زیبایی از چشم مردم ما دریغ شود؟ در فریم نُهُم فیلم آقای #کیارستمی هم لحظه‌ای کوتاه از هم‌آغوشی یک شیر نر و یک شیر ماده از خیلی دور دیده می شود و اگر بنا بود به #اکران_عمومی درآید، حتماً باید حذف می شد. چه احتمالی از به گناه افتادن و وسوسه و تحریک در چنین تصاویری نهفته است که #سانسور
این سرنوشت را برایشان رقم می زند؟
حتی اگر این حذف، حق مردم نباشد، کاری نمی شود کرد. اما در خانه ها، در #کانون_فیلم ها، #سینماتک ها و کلاس های تخصصی #سینما همه این تصاویر را می بینیم و حق مان است که ببینیم. در تمام مجلات سینمایی دربارهٔ آنها و فیلم های بسیار ممنوع تر با معیارهای امروز و اینجا، #نقد می نویسیم و چاپ هم می شود و مشکلی هم نیست. وقتی منتقدان غیرایرانی از من می پرسند چه طور دربارهٔ فیلمی که نمایش رسمی آن در کشورتان ممکن نیست در مجلات و کتاب های رسمی و دارای مجوز، می نویسید، جواب روشنی برایشان ندارم. می گویم یک توافق نانوشته است. مسئولان هم این را می دانند که تماشای هیچ فیلمی برای یک پیگیر جدی سینما و مطالعات سینمایی، ممنوع نیست. منع هر #سینمادوست از این تماشا مانند آن است که به پزشکان شاخه های مختلف بگوییم هیچ نقطه از بدن بیمار را نباید ببینند و لمس کنند! در نتیجه، تلاش برای از بین بردن همین حق حداقلی، نوع تحمل ناپذیری از تنگ نظری است. امیدوارم اگر در جامعه هم به وفور یافت می شود، من یکی در اطرافم دیگر نشانه‌های ناخوشایند «سانسورچی تر از سانسورچی ها» را نبینم.

@amiropouria

یادداشت امیر پوریا در واکنش به اعتراض بازجویانهٔ وزیر کشور نسبت به انتقادات مهران مدیری دربارهٔ عملکرد مسئولان در سیل هولناک اوایل فروردین ٩٨ در کشور

از حرف های #عبدالرضا_رحمانی_فضلی در واکنش به بخشی از خوشمزگی های مثلاً انتقادی #مهران_مدیری و از خود آن حرف های مدیری، چیزی منتشر نمی کنم چون مخاطبان پیگیر احوال #مردم_ایران دیده و شنیده اند و روشنگری برای باقی شوت ها نه مهم است و نه وظیفهٔ من. مدیری و نویسنده های متون او محاسبه می کنند و بر حسب میزان احتمال کف و سوت سطحی مخاطب سطحی نگر، می نویسند و می گویند و اگر بازار خنده ها گرمی گرفت، لفت و لیس اش را زیاد می کنند. تعابیری همچون انتقاد اجتماعی و دلنگرانی برای مردم در وصف عملکرد ایشان، شوخی بزرگی است. اما توبیخ شدن خود و برنامه شان بابت این میزان #اعتماد_به_نفس #کاذب #وزیر_کشور، شوخی بزرگ تری خواهد بود.
حضرت فضلی، وزیر وقت این کشور ِ گرفتار در چنبرهٔ بدترین اوقات، چرا گمان می کنید تمسخر عملکرد شما و رده های مختلف مسئولین در مورد #سیل ویرانگر تعطیلاتی که سیاه ترین نوروز زندگی هر ایرانی زنده در سال #نود_و_هشت را رقم زد، از مدیری شروع شده؟ چرا نمی بینید و نمی دانید که شدت تمسخر نادانی ها و دیر جنبیدن شما و امثال تان باعث فوج و خیل تمسخرهای اصیل مردم در محیط مَجازی شد؟ و چطور نمی دانید با دیدن اینها بود که نویسندگان برنامهٔ مدیری به قصد تقویت تصویر شبه اپوزیسیونی او تصمیم به گنجاندن این چند جمله در متن پلاتوهای برنامه گرفتند؟ از کِی کار ما بدینجا رسید که وزیر کشورمان از نسبت بین شهرسازی و میزان طاقت و مقاومت هر شهر و روستا در برابر باران شدید، هیچ نداند؟ چه شد که تصور می کنید بلایایی همچون سیل در کشورهایی که مثال می زنید، همپا و همتای کشور بلاکِش ما و حتی یک پنجم و یک دهم آن، تلفات و جان باختن و مال باختن و بی خانمان شدن دارد؟ چرا کار کارستان مردم در روستای #حاجی_آباد #بندر_ترکمن را نمی بینید و چرا بر سر خود که مثل بنده کچل نیست و زیاد درد نمی آید، نمی کوبید بابت این که هیچ جا هیچ تیم امداد و زیرمجموعهٔ ستاد بحران، چنین نکرد که حاجی آبادی ها کردند؟ چرا «پای کار» بودن خود و بالادستی ها را با همین شعارها و لباس هلال احمر پوشیدن، کافی می دانید و از وضعیت مرگبار مردم پلدختر که حتی نمی دانند و نمی توانند بدانند خویشان و خانواده شان زنده اند یا نه، شرم نمی کنید؟ اصلاً چرا آن شب، وقت و شرایط اش را داشتید که بنشینید پای #تلویزیون کوفتی ما و #دورهمی تماشا کنید؟
کسی که هوش لازم را ندارد تا بگوید برنامه را از تلویزیون ندیده و تکهٔ شبه اعتراضی اش را در محیط مَجازی دیده، یعنی کسی که نمی تواند اطلاعات مربوط به میزان مشغلهٔ خود در بحرانی ترین شرایط ممکن در تمام طول وزارت اش را مدیریت کند، چگونه ممکن است امری صدها بار خطیرتر همچون زیست و حیات مردمان #سیل_زده را بتواند کنترل و مدیریت یا حتی درک کند؟ چگونه ممکن است حتی کسری از آن اوضاع را درک کند و آن وقت به جای وضع مردم، برای برخورد با یک #برنامه_تلویزیونی حنجره بدراند؟ آن هم وسط جلسهٔ مثلاً #ستادبحران؟!

#امیر_پوریا

@amiropouria

‌
مسائل نژادی، فیزیک آدم‌ها، رنگ پوست و طرز بیانشون، موسیقی محلی، تجربه‌های هنری، تمام اینا تپه‌هاییه که در همین دو سه شب اخیر توسط تلویزیون حکومتی ایران فتح شده! چه سرعتی داری در تسخیر تمام تپه‌ها پسر!
نمی‌فهمم چرا این قدر در مقابل سازمان صدا و سیما مثل بسیاری از نهادهای دلسوز دیگه، موضع خصمانه اتخاذ می‌شه. در حالی که این سازمان موفق شده به یکی از آرزوهای قدیمی صنعت تولید تصویر و صدا، جامه‌ی عمل بپوشونه و عنصر "بو" رو هم به عناصر جاری در محصولاتش اضافه کنه. خوب نگاه و گوش کنید. خواهید دید که غیر از چشم و گوش، بینی‌تون هم در طول دیدن این دو برش از برنامه‌های اخیر سیمای مثلاً ملی ایران، درگیر می‌شه و بوی بسیار قوی و مشخصی از برنامه‌ها استشمام می‌کنه.

عِطر برآمده از این تولیدات مشعشع رو با چه کلماتی توصیف می‌کنین؟

@amiropouria

#صدا_و_سیما
#صداوسیما
#سازمان_صدا_و_سیما
#سازمان_صدا_و_سیمای_جمهوری_اسلامی_ایران
#سیمای_میلی
#تلویزیون_حکومتی_ایران
#نژادپرستی
#تمسخر
#موسیقی_مقامی
#موسیقی_محلی
#شاره_جان
#سهراب_محمدی
#کرمانجی
#فوتبال
#لیگ_قهرمانان_اروپا
#مسابقه
#پیمان_یوسفی
#حامد_آهنگی
#مهران_رجبی