امشب و فرداشب در این مدتی که #تئاتر اجرا نمی شود، دو #نمایش را معرفی می کنم که تازگی دیده و درگیرشان شده ام. نخست #کمیته_نان. اجرایی به قاعده از متنی که #روایت_غیرخطی و #دیالوگ های قابل توجهی دارد و همنشینی #طنز و ثبت شرایط #معاصر به ویژه از جهت مشکلات #اقتصادی و #اجتماعی در آن بیداد می کند. با دیدن اش از کلمهٔ #کولبر و زندگی او تصویر و تصوری به دست می آورید که بسیاری #فیلم ها و #گزارش های تصویری یا مکتوب از خلق آن عاجز بوده اند. این نمایش در کنار تمام این ویژگی ها، یک #توئیست نهایی هم دارد که تا مدتی بعد از اتمام اجرا رهایتان نمی کند. راهنمایی بدون لو دادن چیزی: به تپق های #بازیگران در صدا زدن اسم شخصیت ها توجه کنید.
تلخی عمیق و بامعنایی که #کمیته_نان به جا می گذارد، در حدی است که آرزو کردم کاش می شد در انتهایش دست نزد و با سکوت و اندوه، همدلی با کار و کاراکترها را اعلام کرد. در احوالی که موقع پایان اجرا دارید، یاد عرض بنده بیفتید. از پنج شنبه شب یعنی نهم خرداد #نود_و_هشت باز روی صحنه می رود و تا انتهای خرداد ادامه دارد. تئاتر شهر. تالار قشقایی. ساعت ١٨:٣٠
https://www.tiwall.com/p/komitehnan

و اما دومین #تئاتر لازم به معرفی که بعد از این تعطیلی ها عزم به تماشایش کنید: #پروانه_الجزایری که باز بر اساس متن تالیفی یک #نمایشنامه_نویس ایرانی معاصر شکل گرفته و در بازی با زمان #روایت و عنصر #تکرار ، از آن کارهایی ست که واژهٔ «معاصر» در توصیف شان نه فقط اشاره به شوخی ها و روابط شخصیت های جوان، بلکه به معنای نسبت داشتن با #سینما و #داستان های این دهه ها و بازی های روایی آنهاست. پیچیدگی اش نه به قصد مرعوب کردن تماشاگر، بلکه بابت ترسیم موقعیت روانی و انسانی و عاطفی عجیبی ست که در درام پدید می آید. این از آن پیچیدگی های لذت‌بخش برای تماشاگر اهل کشف است.
سه نفر از #بازیگران این #نمایش را در فیلم ها و نقش های قابل اعتنایی در #سینمای_ایران به جا می آورید : #امیراحمد_قزوینی در فیلم #جاندار نقش شوهر #باران_کوثری را داشت و در #ماجرای_نیمروز_دو #رد_خون نقش مخبر را. #مجتبی_پیرزاده با نقش های مهمی در #فروشنده و #غلامرضا_تختی به یاد مانده و #محمد_علیمحمدی با نقش متهم #جاندار و موبایل دار بازداشتگاه در #متری_شیش_و_نیم. لینک:
https://www.tiwall.com/p/parvanealjazayeri2

‌
به واسطه‌ی والتر برِنان و نقش‌هایش، یکی از جدی‌ترین ژانرهای سینمای کلاسیک آمریکا یعنی وسترن، با چاشنی کمدی همراه شد. تمام عمرش نقش مکمل بازی کرد و با آن که در کنار دنیل دی‌لوئیس (با ۳ اسکار نقش اصلی) و جک نیکلسون (با ۲ اسکار نقش اصلی و یک مکمل) یکی از سه بازیگر مرد سه اسکاری در تاریخ سینماست، بخش عمده‌ی مدعیان سینمادوستی او را چندان به جا نمی‌آورند. نه از این بابت که در فیلم‌های کم‌اهمیتی حضور داشته. بلکه به دلیل ضعف عمومی حافظه‌ی بلندمدت که موجب می‌شود فقط پدیده‌های روز را پررنگ به یاد بیاوریم.

در کارنامه‌‌ی برِنان از بازی برای دیوید لین تا هاوارد هاکز تا ویلیام وایلر تا فریتس لانگ تا جان فورد و از تناسب با ژانر وسترن تا نوآر تا ملودرام تا پلیسی تا کمدی، همه‌ی اتفاقاتی که می‌تواند آرزوی هر بازیگر فهیم باشد، رقم خورده است. با حضور در نقش‌های فرعی، احتمالاً صاحب رکوردهای آماری دیگری هم هست‌. مثلاً در سال ۱۹۳۳ در ۲۱ فیلم و سال بعدش در ۲۴ فیلم بازی کرده! برِنان مانند گروچو مارکس، همفری بوگارت، مارلنه دیتریش و باستر کیتون، برآمده از نسلی‌ست که در دهه‌ی آخر قرن نوزدهم، دهه‌ی پیدایش سینماتوگراف به دنیا آمدند. به جوانی که رسیدند، سینما زبان باز کرد و ناطق شد. و وقتی در آستانه‌ی کهنسالی بودند، سینما دیگر دوره‌ی مدرن خود را هم به لحاظ بیان هنری و هم در ابعاد تکنولوژیک، سپری کرده بود.

یکی دو روز پیش صد و بیست و هشتمین زادروز برنان بود و با رفیقی بی‌آن که این مناسبت تقویمی را بدانیم، یکی از سه نقش اسکاری او در "وسترنر/غرب‌نشین" ویلیام وایلر را یاد آوردیم. فیلمی که برنان کنار گری کوپر بازی می‌کند و نقش قاضی روی بین معروف را دارد: کسی که خود را "تنها مرد قانون غرب رودخانه‌ی پکس" در ایالت تگزاس آمریکا می‌دانست و فیلم‌ها و سریال‌های پرشماری درباره‌اش ساخته شده؛ از جمله "زندگی و دوران قاضی روی بین" توسط جان هیوستن با بازی پل نیومن که البته به تحریف واقعیت تاریخی مشهور است؛ اما این کار در فیلم به شدت جواب داده!

به هر رو یادی از والتر برِنان کردیم و گفتم او را به شما هم یادآوری کنم. اغلب اوقات با دوبله‌ی زنده‌یاد عزت‌الله مقبلی، چاشنی نمکین ِ وسترن‌ها بود و بعد از او کاراکتر "پیرمرد بذله‌گو و همزمان، غرغرو" در وسترن و خیلی ژانرهای دیگر، مکرر شد.
@amiropouria

#والتر_برنان #اسکار #اسکار_مکمل #بازیگری #بازیگر_نقش_مکمل #بازیگران_فراموش_شده #گوشه_های_کم_پیدا
#walterbrennan

‌
شاید هیچ فن‌پیجی برای او وجود نداشته باشد و شاید حتی دوستداران جدی هیچکاک، فیلم-نوآر یا وسترن هم جز خاطرات بصری محو و گذرا، چیزی از او به ذهن نسپرده باشند. اما امروز ۱۰ آگوست یا اوت، زادروز خانم روندا فلِمینگ بازیگر کم‌شناخته‌ی دوران طلایی سینمای کلاسیک هالیوود است. در چهارمین تجربه‌ی سینمایی‌اش جلوی دوربین آلفرد هیچکاک رفت و در "طلسم‌شده" کنار اینگرید برگمن بازی کرد. در یکی از نوآرهای بسیار ستایش‌شده‌ی تمام دوران‌ها "از دل گذشته‌ها"ی ژاک تورنور حضور داشت و ورودش به شهر و خروجش از دنیای وسترن خاطره‌انگیز "جدال در اوکی کرال"، زندگی وایات ارپ/برت لنکستر را از این رو به آن رو می‌کرد. موهای قرمزرنگش در اوایل رنگ گرفتن ِ سینما چنان شهرتی داشت که این صفت در نام چند فیلمش آمد (مثل وسترن "موقرمزه و گاوچرونه" یا موزیکال "اون موقرمزهای بچه‌ی سیاتل").
روندا فلِمینگ اسم اصلی‌اش نبود‌. اما هنری ویلسون، اِیجِنت معروف کمپانی دیوید سلزنیک در آن سال‌ها که آقایان راک هادسن و جیمز گارنر هم کشف او بودند، وقتی خانوم مریلین لوییس را درست در انتهای تحصیلات دبیرستانی‌اش کشف و با قراردادی ۷ ساله وارد کار استودیویی کرد، لابد فکر می‌کرد مریلین اسم مناسبی برای مشهور شدن نیست! در حالی که ۶ سال بعد از شروع کار روندا فلِمینگ، برای دختری که اسم اصلی‌اش نورما جین بود اسم مریلین را انتخاب کردند و او به شهرتی بس فراگیرتر رسید.
روندا فلِمینگ که ابتدا به "ملکه‌ی تِکنی‌کالر" معروف بود (بس که تصویرش در این مدیوم رنگی، چشمگیر از کار در می‌آمد) از دهه‌ی ۱۹۶۰ به شدت کم‌کار شد. از شروع آن دهه تا زمان مرگش در اکتبر ۲۰۲۰ در سن ۹۷ سالگی، طی حدود ۶۰ سال، فقط در ۸ فیلم ظاهر شد. برخلاف بسیاری بازیگران در سنین بعد از جوانی، او فعالیت‌های تلویزیونی چندانی هم نداشت و به مجموع این دلایل، با وجود آن سه چهار فیلم بس مهم در چند ژانر پررونق سینمای کلاسیک، همواره مهجور ماند.
همچنان به گذر و پرسه بین بازیگران کم‌شناخته از دل گوشه‌های کم‌پیدای سینمای دنیا ادامه خواهیم داد. این چند فیلم او را ناديده نگذارید:
#طلسم_شده #جدال_در_اوکی_کرال #از_دل_گذشته_ها #آدمکش_این_کاره_نیست #یک_یانکی_اهل_کنتیکت_در_دربار_شاه_آرتور
#spellbound
#gunfightattheokcorral
#outofthepast
#thekillerisloose
#aconneticutyankeeinkingarthurscourt

#روندا_فلمینگ #وسترن #نوآر #فیلم_نوآر #سینمای_کلاسیک #بازیگران_فراموش_شده #گوشه_های_کم_پیدا #بازیگر_نقش_مکمل #مریلین_مونرو

@amiropouria

‌
سال‌ها پیش وقتی فیلم "کسی آن بالا مرا دوست دارد" (رابرت وایز، ۱۹۵۶) با بازی پل نیومن به نقش راکی گراتزیانو را دیدم، از اسم بازیگر زن جوان مقابلش تعجب کردم: پی‌یر آنجلی. چه طور اسم یک دختر جوان، پی‌یر بود؟
اما اسم اصلی‌اش آناماریا پی‌یر آنجلی بود و خودش ایتالیایی و بازیگر سینمای آمریکا، بریتانیا و فیلم‌های اروپایی. دو سال قبل از "کسی آن بالا مرا دوست دارد"، در اولین تجربه‌ی بازیگری پل نیومن یعنی "جام نقره‌" هم با او هم‌بازی بود. قبل از آن در ابتدای دهه‌ی ۱۹۵۰ در "داستان سه عشق" با کرک داگلاس هم‌بازی‌ شد و مدتی بعد، نامزد کردند؛ اما این نامزدی ناکام ماند.
در دوره‌ای دوست‌دختر جیمز دین بود. رابطه‌‌ای که همه آن را پرشور توصیف کرده‌اند و نوشته‌اند که مادر آنجلی با ازدواج او و دین به این دلیل مخالفت کرد که جیمز دین، کاتولیک نبود. دین او را "دختری خاص و واقعی" توصیف کرده بود و می‌گفت با وجود سن کم، نگاه ویژه‌ای به زندگی دارد.
بعدها در فیلم‌های معروفی مثل "تتوی رُز" (بر اساس نمایشنامه‌ی تنسی ویلیامز، در نقش دختر آنا مانیانی بزرگ)، "سکوت خشمگین" (در کنار دوستش ريچارد آتن‌بورو) و "سودوم و گومورا" (از معدود فیلم‌های بد رابرت آلدریچ) بازی کرد.
همین روزها (دقیقاً سه روز دیگر یعنی دهم سپتامبر) سالمرگ اوست که در ۳۹ سالگی در ۱۹۷۱ بر اثر اووردوز در نتیجه‌ی سوءمصرف داروهای دارای باربیتورات (که در خودکشی هم بسیار رایج‌اند) درگذشت. در تاریخ‌نگاری‌ها مرگ او اغلب به خودکشی نسبت داده شده. در حالی که به تازگی به ایالت کالیفرنیا رفته و خانه‌ای گرفته بود.

رابطه‌ی پر از شور و جدل نورما و راکی گراتزیانو با تبادل نگاه‌های آنجلی و نیومن، نه‌تنها هرگز‌ از ذهن سینمادوست‌ها و فیلم‌بین‌ها پاک نمی‌شود، بلکه به باور من منبع اصلی رابطه‌ی مشابه ادی خوش‌دست/نیومن و سارا/پایپر لوری در فیلم "بیلیاردباز" (رابرت راسن، ۱۹۶۱) است ( با آن که "بیلیاردباز" از روی رمان والتر تِویس ساخته شده). اساساً شیمی ِ نیومن و بازیگر زن مقابلش که مجادله و عاشقی را به هم می‌آمیزند، از درام مشهوری چون "گربه‌ی روی شیروانی داغ" تا نمونه‌ی خاص و مهجوری مثل "نوع تازه‌ای از عشق" امتداد پررنگی در فیلم‌های نیومن داشت. اولین نمونه‌اش بین نیومن و آنجلی ثبت شد. لحظه‌های عشق آن دو در اوج رنج یا جدل بین‌شان، در کنار نام زیبای فیلم "کسی آن بالا مرا دوست دارد"، دو خاطره‌ی پررنگ این فیلم است که برای خودم برداشته‌ام.‌

@amiropouria

#بازیگران_کم_شناخته
#معرفی_فیلم
#پل_نیومن
#کرک_داگلاس
#جیمز_دین
#کسی_آن_بالا_مرا_دوست_دارد
#آنا_ماریا_پی_یر_آنجلی
#annamariapierangeli