سهیل محمودی در همان سال قصیده‌ای در رثای حضرت فاطمه (س) دارد که دقیقا خلاف جهت حرکت فرهنگ عمومی است. در شعر آن سال‌ها به دلایلی که هنوز برای نگارندۀ این سطور آشکار نشده، حضرت فاطمه (س) به طور محسوسی غایب است؛ با آن که از جهت معترض بودن، دفاع از امام و ولی زمان، شهادت، حجاب و … می‌تواند به راحتی به عنوان الگو معرفی شود. نماد اعتراض آن روزگار ابوذر است که مشخصا تحت تأثیر تعالیم دکتر شریعتی به نماد تبدیل شده است. اما حضرت فاطمه (س) حتی با وجود سخنرانی و کتاب مشهور شریعتی، «فاطمه فاطمه است»، باز هم فراموش‌شده و کنار گذاشته شده است.

http://alefyaa.ir/1396/01/29/%D8%B3%D9%88%DA%AF%D9%86%D8%AF-%D9%85%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%A7%D9%85-%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B3%D8%AA/

#نقد_شعر_آیینی
#سهیل_محمودی
#رضا_بیات
#الفیا