هلاک آن لبِ لعلم که چون سخن گوید
زِ آسمان بزمین آورد مسیحا را ...
#اهلی_شیرازی

دل کبابم روز و شب در آرزوی آنکه تو
مست چون از می شَوی گویی کبابم آرزوست
#اهلی_شیرازی

ترا صد خوبی و بر هر یکی صد دیده حیرانت
مرا یک جان و میخواهم شوم صد بار قربانت
#اهلی_شیرازی

#صلی‌الله‌علیک‌یا‌اباعبدالله
دور از بهشتِ روی تو در دوزخِ غمم
هر موی من زِ آتش عشقت زبانه‌ایست
#اهلی_شیرازی

شب وعده داد مست و بِرَه دیده دوختم
دل ساختم کباب و نیامد بسوختم ...
#اهلی_شیرازی

چو بینم هر دمت با غیر از غیرت خراب افتم
تو دست دیگری گیری و من در اضطراب افتم
#اهلی_شیرازی

پی تسکین دل خواهم نشینم پهلویش لیکن
دلم افزون طپد هرگه رسد پهلو به پهلویش
#اهلی_شیرازی

ما کم چو هلالیم و تو چون ماه تمامی
باشد که کمالِ تو ببیند کمی ما ...
#اهلی_شیرازی

یا من ناصبور را سوی خود از وفا طلب
یا تو که پاکدامنی صبر من از خدا طلب
#اهلی_شیرازی

حیات تشنه‌لبان وصل آن مسیح‌ دَم است
که با وجود لبش آب زندگی عدم است ...
#اهلی_شیرازی

نایم از شوق تو تا روز قیامت باهوش
مست اگر با تو شبی دست در آغوش کنم
#اهلی_شیرازی

از بسکه بی‌تو شب همه شب گریه می‌کنم
شرمنده‌ام زِ دیده شب‌‌زنده‌دار خویش ...
#اهلی_شیرازی

دهنش گفت که دردت کُنم از بوسه دوا
جای آنست که صد بوسه زنم بر دهنش
#اهلی_شیرازی

قلبِ روی‌اندوده را گر امتحان ز آتش کُنی
جز سیه‌رویی نباشد حاصل کردار ما ...
#اهلی_شیرازی

گهی که خاک شوم خیزم از مزار چو گَرد
به چشم خلق رَوَم بر مزار خود گِریَم ...
#اهلی_شیرازی

گویی بِبُرد از دلِ ما هر غمی که بود
لطفت به‌ یک جوابِ سلامی که داد باز
#اهلی_شیرازی

چو سوختم مَبر ای باد خاکم از درِ دوست
که دشمنم نکند سرزنش که هرجایی است
#اهلی_شیرازی

به مردی گر کسی گیرد چو حیدر در جهان روزه
ملک دریوزهٔ احسان کُنَد در وقتِ افطارش ...
#اهلی_شیرازی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
ناخوش آن عمر که دور از رخ آن ماه رَوَد
عمر هم خوش نبود گرنه بدلخواه رَوَد
#اهلی_شیرازی

مگرت بیاد آرم غمِ خود زِ ناله، ورنه
زِ غرور خوبی از کس نکنی تو یاد هرگز
#اهلی_شیرازی