‍ «کسی هست؟»
می‌فهمید انتخابات خلوت و ‌کم‌شور (و حتی فاقد شور ) یعنی چه؟!
می‌دانید در همین مشارکت اندک، چه کسانی در رتبه اول قرار گرفتند!؟
و این چه معنایی دارد؟!

ساده بگویم:
شاید اکثر کسانی که شرکت نکردند یا رای سفید به صندوق‌ها پرت کردند نه با اشخاص و افراد که با مجموعه‌ای از «سیاست‌های کلان حاکم» مخالفند؛ یعنی باور دارند که اغلب مسئولین، دغدغه‌ی همه چیز و همه‌جا را دارند، جز مردم و اساساً کوچک‌ترین اهمیتی برای آن‌ها و معیشت‌شان قائل نیستند.

شاید اکثریت مردم به این نتیجه رسیده‌اند که بسیاری از مسئولین در مواجهه با ملت، کوچک‌ترین صداقتی ندارند، فریب و تزویر به خرج می‌دهند و هر قدمی از آنها به سوی خود را، یک بازی جدید برای سوءاستفاده از خودشان تلقی می‌کنند.

نمی‌بینید که در شبکه‌های اجتماعی، واکنش‌شان به هر پُستی که می‌توانست موج‌آفرین باشد، چیست؟
عمدتاً همین جملات است که «باشه ولی رأی نمی‌دیم»، «خیلی خوب بود؛ ولی رأی نمی‌دیم» و آخرش سایبری‌ها را می‌فرستید و کامنت‌هایشان را پاک می‌کنند و نظرات درخشان پیرامون انتخابات و اوضاع کشور می‌نویسند.

درواقع، مردم خسته از اوضاع کشور، حتی هر حرکت غیرعامدانه برای تهییج مردم را هم، هم‌جهت با سوءاستفاده برای جلب مشارکت مردم در انتخابات می‌بینند.

پس چه فرقی است که قالیباف بیاید یا حداد؟ لاریجانی یا آقاتهرانی؟
که حتی این مردم، آنقدر خود را فریب خورده می‌دانند که به یکی چون «خاتمی» هم تن نمی‌دهند؛ چه رسد به این دیگران…

اما حماسه‌سرایان مجازی و دولتی که در دنیایی دیگر و یک لیگ فضایی لاکچری بازی می‌کنند، می‌توانند همچنان بدون توجه و فهم اوضاع پریشان کشور، برای این سطح از مشارکتِ بی‌سابقه در انتخابات، جشن بگیرند، تبریک بگویند، دستاوردسازی کنند و بر سر این‌که سهم کدام‌شان در «افزایش مشارکت ۹ درصدی تهران (براساس نظرسنجی‌های رسمی) به ۲۰ درصد» بیش‌تر است، دعوا کنند! و به بازی در لیگ فضایی خود، ادامه دهند!

اگر این‌ها را بفهمید، حتماً این را هم می‌فهمید که چرا خیلی‌ از مردم ما علناً از اسرائیل و ظلم‌هایش به مردم بی‌دفاع غزه ، حمایت می‌کنند.

یا لطیف
#سیدحسن_آقامیری
پ.ن: من در هر حال به انتخاب مردم احترام می‌گذارم

#انتصابات
#حکمرانی_دروغ

جوش دریا