Forwarded from ماهنامه مديريت ارتباطات
- #سرمقاله_شماره_135
▪️درباره طرح قانون صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی
امیرعباس تقی‌پور / مدیرمسئول ماهنامه مدیریت ارتباطات
چند روز پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ و تا پیش از استقرار دولت جدید، طرح موسوم به قانون صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی در دستورکار مجلس شورای اسلامی قرار گرفت و علی‌رغم مخالفت‌های بخش عمده‌ای از متخصصان و نهادهای صنفی، بررسی آن، طبق اصل ۸۵ قانون اساسی مصوب شد. آن‌گونه که از متن این اصل برمی‌آید، نمایندگانی که با رأی مثبت‌شان سبب شده‌اند طرح مذکور در کمیسیون داخلی بررسی شود، آن را ضروری دانسته‌اند!
پرسشی که به‌لحاظ مدیریتی و با توجه به شرایط کشور و معضلات و مشکلاتی که مردم هرروزه با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مطرح می‌شود این است که آیا هیچ مورد ضروری‌تری برای وضع قوانین وجود ندارد؟ تصمیم‌گیری در زمان مناسب، یکی از اصول حاکم بر حکمرانی خوب است. بدیهی است اگر مجلس به‌عنوان یکی از اُمنای مهم حکومت نتواند برای حل مسائل اساسی و اولویت‌دارِ مردم به‌موقع تصمیم‌گیری کند، حرف‌ها و اقداماتش (هرچند صحیح) با واکنش منفی بخش‌های زیادی از جامعه روبه‌رو خواهد شد. به عنوان این طرح دقت کنید: قانون صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی! عنوانی درست که اگر جزئیات آن با اهداف غیرسیاسی و در مقطع زمانی صحیح و با درک واقعی نیازهای جدید و از همه مهم‌تر با تبیین و تلاش برای اقناع و دریافت پشتیبانی متخصصان اجرا شود، یک ضرورت برای کشور است و بعید به نظر می‌رسد با اقبال عمومی مواجه نشود. کیست که نداند تکنولوژی و هر پدیدۀ مربوط به آن، تیغ دولبه است و وضع قوانین درست می‌تواند به عایدی بیشتر کاربران و خسارت‌های کمتر مادی و معنوی آن‌ها منجر شود؟
نکتۀ دیگری که به نظر می‌رسد نمایندگانی که در تاریخ ششم مردادماه به بررسی این طرح در لوای اصل ۸۵ قانون اساسی رأی مثبت داده‌اند مدنظر قرار نداده، عدم توجه به تجربه‌های شکست‌خوردۀ ناشی از قوانین محدودکننده در زمینۀ موضوعاتی چون ویدئو، ماهواره، تلگرام و... است. ببینید چرا این قوانین راه به جایی نبردند. حتی بسیاری از نمایندگان و مسئولان وضع‌کنندۀ آن قوانین، از اجرای آن‌ها در جمع خانواده و بستگان خود عاجز بوده و هستند!
بخش‌های زیادی از مردم به دلیل غوطه‌ور شدن در میان انبوه مسائل اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی، عصبانی هستند. عقل سلیم و پروتکل‌های حکمرانی، حکم می‌کنند به‌طور ویژه مسائل را دسته‌بندی، اولویت‌بندی و برای حل آن‌ها راه‌حل پیدا و قانون وضع کنیم. اگر می‌خواهید از کاربران در برابر آسیب‌های فضای مجازی صیانت کنید، کاری کنید که کاربران فراوان فضای مجازی به شما اعتماد کنند، اما به نظر می‌رسد در حال حاضر چنین اعتماد و باوری ندارند. حتی اگر درست بگویید!
▪️▪️▪️
▪️درباره طرح قانون صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی
امیرعباس تقی‌پور / مدیرمسئول ماهنامه مدیریت ارتباطات
چند روز پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ و تا پیش از استقرار دولت جدید، طرح موسوم به قانون صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی در دستورکار مجلس شورای اسلامی قرار گرفت و علی‌رغم مخالفت‌های بخش عمده‌ای از متخصصان و نهادهای صنفی، بررسی آن، طبق اصل ۸۵ قانون اساسی مصوب شد. آن‌گونه که از متن این اصل برمی‌آید، نمایندگانی که با رأی مثبت‌شان سبب شده‌اند طرح مذکور در کمیسیون داخلی بررسی شود، آن را ضروری دانسته‌اند!
پرسشی که به‌لحاظ مدیریتی و با توجه به شرایط کشور و معضلات و مشکلاتی که مردم هرروزه با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مطرح می‌شود این است که آیا هیچ مورد ضروری‌تری برای وضع قوانین وجود ندارد؟ تصمیم‌گیری در زمان مناسب، یکی از اصول حاکم بر حکمرانی خوب است. بدیهی است اگر مجلس به‌عنوان یکی از اُمنای مهم حکومت نتواند برای حل مسائل اساسی و اولویت‌دارِ مردم به‌موقع تصمیم‌گیری کند، حرف‌ها و اقداماتش (هرچند صحیح) با واکنش منفی بخش‌های زیادی از جامعه روبه‌رو خواهد شد. به عنوان این طرح دقت کنید: قانون صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی! عنوانی درست که اگر جزئیات آن با اهداف غیرسیاسی و در مقطع زمانی صحیح و با درک واقعی نیازهای جدید و از همه مهم‌تر با تبیین و تلاش برای اقناع و دریافت پشتیبانی متخصصان اجرا شود، یک ضرورت برای کشور است و بعید به نظر می‌رسد با اقبال عمومی مواجه نشود. کیست که نداند تکنولوژی و هر پدیدۀ مربوط به آن، تیغ دولبه است و وضع قوانین درست می‌تواند به عایدی بیشتر کاربران و خسارت‌های کمتر مادی و معنوی آن‌ها منجر شود؟
نکتۀ دیگری که به نظر می‌رسد نمایندگانی که در تاریخ ششم مردادماه به بررسی این طرح در لوای اصل ۸۵ قانون اساسی رأی مثبت داده‌اند مدنظر قرار نداده، عدم توجه به تجربه‌های شکست‌خوردۀ ناشی از قوانین محدودکننده در زمینۀ موضوعاتی چون ویدئو، ماهواره، تلگرام و... است. ببینید چرا این قوانین راه به جایی نبردند. حتی بسیاری از نمایندگان و مسئولان وضع‌کنندۀ آن قوانین، از اجرای آن‌ها در جمع خانواده و بستگان خود عاجز بوده و هستند!
بخش‌های زیادی از مردم به دلیل غوطه‌ور شدن در میان انبوه مسائل اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی، عصبانی هستند. عقل سلیم و پروتکل‌های حکمرانی، حکم می‌کنند به‌طور ویژه مسائل را دسته‌بندی، اولویت‌بندی و برای حل آن‌ها راه‌حل پیدا و قانون وضع کنیم. اگر می‌خواهید از کاربران در برابر آسیب‌های فضای مجازی صیانت کنید، کاری کنید که کاربران فراوان فضای مجازی به شما اعتماد کنند، اما به نظر می‌رسد در حال حاضر چنین اعتماد و باوری ندارند. حتی اگر درست بگویید!
▪️▪️▪️
