جایگزینی حبوبات به‌جای گوشت گاو به‌عنوان گامی به‌سوی اهداف کاهش تغییر اقلیمی ایالات متحده
(ترجمه چکیده و نتیجه‌گیری مقاله)
مدت‌هاست که از تغییر الگوهای غذایی در راستای مزایای محیط زیستی طرفداری می‌شود. این بحث با توجه به لزوم کاهش‌دادن [سرعت] تغییر اقلیم اخیرا داغ‌تر شده است و سیاستگذاران، دانشگاهیان و جامعه با علاقه روبه‌رشدی به آن توجه پیدا کرده‌اند. بسیاری از پژوهشگران نیاز به اعمال تغییرات در خوراک را برای دستیابی به کاهش ضروری گازهای گلخانه‌ای (GHG) برجسته ساخته‌اند. تاکنون، نحوه‌ی مصرف خوراک به همان اندازه‌ای که تولید و مصرف انرژی مورد توجه قرار گرفته، در سیاستگذاری تغییر اقلیم تثبیت نشده است. همچنین این مسئله در زمینه دستیابی به اهداف کاهش گازهای گلخانه‌ای تا سطحی دارای نتایج ملموس، سنجیده نشده است.
در اینجا، با انجام یک تحلیل نسبتا ساده به این مسائل می پردازیم: جایگزین کردن یک غذا، با غذایی دیگر، تا چه اندازه می‌تواند به محقق شدن اهداف کاهش گازهای گلخانه‌ای ایالات متحده کمک کند.
از کاهش [تغییر اقلیم] هدف‌گذاری شده برای سال 2020 به‌عنوان مبنا استفاده کرده و داده‌های منتشر شده‌ی ارزیابی چرخه زندگی را روی انتشار گازهای گلخانه‌ای در اثر تولید حبوبات و گوشت گاوی که در ایالات متحده مصرف می‌شود، به‌کار گرفتیم.
تفاوت گازهای گلخانه‌ای ناشی از جایگزینی گوشت گاو با حبوبات را از هر دو نظر کالری و پروتئین محاسبه کردیم. نتایج ما نشان می‌دهند که جایگزین کردن یک غذا با غذای دیگر، حبوبات به‌جای گوشت، می‌تواند حدودا 46 تا 74 درصد از آنچه را برای رسیدن به هدف کاهش گازهای گلخانه‌ای تا سال 2020 مورد نیاز است، فراهم آورد. این تغییر به نوبه خود 42 درصد زمین‌های زراعیِ اشغال شده‌ی ایالات متحده (یعنی 692.918 کیلومتر مربع) را آزاد می‌کند. سناریوی «حبوبات به‌جای گوشت» باوجود اینکه درحال حاضر به‌عنوان یک گزینه‌ی سیاستگذاری اقلیمی به‌رسمیت شناخته نشده است، کاهش چشمگیر [سرعت] تغییر اقلیم و دیگر فواید محیط زیستی‌ای را در بردارد که نشان‌دهنده‌ی ظرفیت بالای گذار از غذاهای حیوانی به گیاهی است.
نتیجه‌گیری
ویژگی‌های کلیدی تولید دام، آن را به هدفی اصلی برای سیاستگذاری اقلیمی تبدیل می‌کند. سهم قابل‌توجه آن در انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی، چیرگی گاز متان که عمر کوتاهی دارد و درنتیجه تاثیر نسبتا فوری‌اش، ما را وادار به گذار از محصولات حیوانی می‌کند، چراکه این [تغییر رژیم غذایی] ابزاری مهم برای کاستن از [سرعت] تغییر اقلیم با منشا انسانی، برایمان فراهم خواهد آورد و به‌ویژه برای جلوگیری از افزایش دمای جهانی در کوتاه‌مدت نیز تاثیرگذار خواهد بود.
ما به کمک تحلیلمان کاهش چشمگیر گازهای گلخانه‌ای که با جایگزینی‌های ساده‌ی غذایی مثل "حبوبات به‌جای گوشت گاو" امکان‌پذیر است، را نشان می دهیم. این اقدام تا 74 درصد از آنچه را که برای دستیابی به هدف کاهش گازهای گلخانه‌ای ایالات متحده تا سال 2020 ضروری است، محقق می‌کند. مزایای بیشتر آن شامل صرفه‌جویی در 692.918 کیلومتر مربع زمین معادل 42 درصد زمین‌های زراعی آمریکا است.
#تغییر_اقلیم
#محیط_زیست
@iranVEG
@VEGReferences
منبع:
Harwatt, H., Sabaté, J., Eshel, G. et al. Substituting beans for beef as a contribution toward US climate change targets. Climatic Change (2017) 143: 261.
قابل دسترسی در:
https://doi.org/10.1007/s10584-017-1969-1
(ترجمه چکیده و نتیجه‌گیری مقاله)
مدت‌هاست که از تغییر الگوهای غذایی در راستای مزایای محیط زیستی طرفداری می‌شود. این بحث با توجه به لزوم کاهش‌دادن [سرعت] تغییر اقلیم اخیرا داغ‌تر شده است و سیاستگذاران، دانشگاهیان و جامعه با علاقه روبه‌رشدی به آن توجه پیدا کرده‌اند. بسیاری از پژوهشگران نیاز به اعمال تغییرات در خوراک را برای دستیابی به کاهش ضروری گازهای گلخانه‌ای (GHG) برجسته ساخته‌اند. تاکنون، نحوه‌ی مصرف خوراک به همان اندازه‌ای که تولید و مصرف انرژی مورد توجه قرار گرفته، در سیاستگذاری تغییر اقلیم تثبیت نشده است. همچنین این مسئله در زمینه دستیابی به اهداف کاهش گازهای گلخانه‌ای تا سطحی دارای نتایج ملموس، سنجیده نشده است.
در اینجا، با انجام یک تحلیل نسبتا ساده به این مسائل می پردازیم: جایگزین کردن یک غذا، با غذایی دیگر، تا چه اندازه می‌تواند به محقق شدن اهداف کاهش گازهای گلخانه‌ای ایالات متحده کمک کند.
از کاهش [تغییر اقلیم] هدف‌گذاری شده برای سال 2020 به‌عنوان مبنا استفاده کرده و داده‌های منتشر شده‌ی ارزیابی چرخه زندگی را روی انتشار گازهای گلخانه‌ای در اثر تولید حبوبات و گوشت گاوی که در ایالات متحده مصرف می‌شود، به‌کار گرفتیم.
تفاوت گازهای گلخانه‌ای ناشی از جایگزینی گوشت گاو با حبوبات را از هر دو نظر کالری و پروتئین محاسبه کردیم. نتایج ما نشان می‌دهند که جایگزین کردن یک غذا با غذای دیگر، حبوبات به‌جای گوشت، می‌تواند حدودا 46 تا 74 درصد از آنچه را برای رسیدن به هدف کاهش گازهای گلخانه‌ای تا سال 2020 مورد نیاز است، فراهم آورد. این تغییر به نوبه خود 42 درصد زمین‌های زراعیِ اشغال شده‌ی ایالات متحده (یعنی 692.918 کیلومتر مربع) را آزاد می‌کند. سناریوی «حبوبات به‌جای گوشت» باوجود اینکه درحال حاضر به‌عنوان یک گزینه‌ی سیاستگذاری اقلیمی به‌رسمیت شناخته نشده است، کاهش چشمگیر [سرعت] تغییر اقلیم و دیگر فواید محیط زیستی‌ای را در بردارد که نشان‌دهنده‌ی ظرفیت بالای گذار از غذاهای حیوانی به گیاهی است.
نتیجه‌گیری
ویژگی‌های کلیدی تولید دام، آن را به هدفی اصلی برای سیاستگذاری اقلیمی تبدیل می‌کند. سهم قابل‌توجه آن در انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی، چیرگی گاز متان که عمر کوتاهی دارد و درنتیجه تاثیر نسبتا فوری‌اش، ما را وادار به گذار از محصولات حیوانی می‌کند، چراکه این [تغییر رژیم غذایی] ابزاری مهم برای کاستن از [سرعت] تغییر اقلیم با منشا انسانی، برایمان فراهم خواهد آورد و به‌ویژه برای جلوگیری از افزایش دمای جهانی در کوتاه‌مدت نیز تاثیرگذار خواهد بود.
ما به کمک تحلیلمان کاهش چشمگیر گازهای گلخانه‌ای که با جایگزینی‌های ساده‌ی غذایی مثل "حبوبات به‌جای گوشت گاو" امکان‌پذیر است، را نشان می دهیم. این اقدام تا 74 درصد از آنچه را که برای دستیابی به هدف کاهش گازهای گلخانه‌ای ایالات متحده تا سال 2020 ضروری است، محقق می‌کند. مزایای بیشتر آن شامل صرفه‌جویی در 692.918 کیلومتر مربع زمین معادل 42 درصد زمین‌های زراعی آمریکا است.
#تغییر_اقلیم
#محیط_زیست
@iranVEG
@VEGReferences
منبع:
Harwatt, H., Sabaté, J., Eshel, G. et al. Substituting beans for beef as a contribution toward US climate change targets. Climatic Change (2017) 143: 261.
قابل دسترسی در:
https://doi.org/10.1007/s10584-017-1969-1
خلأ اقدامات لازم برای کاهش تغییر اقلیم: آموزش و توصیه‌های دولتی فاقد موثرترین اقدامات فردی‌اند.
(ترجمه‌ی چکیده و نتیجه‌گیری مقاله)
تغییر اقلیم کنونی با ریشه‌ی انسانی نتیجه‌ی انباشت گازهای گلخانه‌ای در جوّ است که حاکی از تجمع میلیاردها تصمیم فردی است. در اینجا ما گستره‌ی وسیعی از تصمیمات سبْک زندگی فردی را درنظر می‌گیریم و ظرفیتشان را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورهای توسعه‌یافته، براساس 148 سناریو از 39 منبع، محاسبه می‌کنیم. چهار اقدامِ بسیار موثر (یعنی با انتشار کم گازهای گلخانه‌ای) را که به‌طور گسترده‌ای قابل اجرا هستند، توصیه می‌کنیم که مستعد کمک به تغییری نظام‌منداند و به‌طور چشمگیری انتشارات سالانه‌ی فردیِ گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهند: داشتن یک فرزند کمتر (به طور میانگین کاهش سالانه‌ی 58.6 تُن معادل دی‌اکسید کربن در انتشار گازهای گلخانه‌ای برای کشورهای توسعه یافته)، زندگی بدون خودرو شخصی (ذخیره 2.4 تن معادل دی‌اکسید کربن به‌طور سالانه)، خودداری از سفر هوایی (ذخیره 1.6 تن معادل دی‌اکسید کربن در هر سفر هوایی بر فراز اقیانوس اطلس)، و اتخاذ یک رژیم گیاهی (ذخیره 0.8 تن معادل دی‌اکسید کربن به‌طور سالانه). این اقدامات برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ظرفیت بسیار بزرگ‌تری از راهبردهایی که معمولا ترویج می‌شوند، مانند بازیافت وسیع (با تاثیرگذاریِ چهار برابر کمتر از رژیمی گیاهی) یا تغییر لامپ‌های خانه (هشت برابر کمتر) دارند. باوجود اینکه نوجوانان٬ با آمادگی اتخاذ الگوهای مادام‌العمر، جامعه‌ی هدف مهمی برای ترویج اقداماتِ بسیار موثراند، دریافتیم که ده کتاب درسیِ علمی دبیرستان‌های کانادا تا حد زیادی در پرداختن به این اقدامات کوتاهی کرده‌اند (مشمول 4 درصد اقدامات توصیه‌ای آن‌ها می‌شود) و به‌جای آن بر تغییرات تدریجی با ظرفیت بسیار کمتری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تمرکز می‌کنند. همچنین منابع دولتی مرتبط با تغییر اقلیم در اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، کانادا و استرالیا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای روی اقدامات کم‌تاثیر تمرکز دارند. نتیجه می‌گیریم که فرصت‌هایی برای بهبود ساختارهای موجود آموزشی و ارتباطی برای ترویج موثرترین راهبردهای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و پرکردن این خلأ اقدامات کاهنده وجود دارد.
نتیجه‌گیری
چهار اقدام توصیه شده را که باور داریم به‌طور خاصی برای کاهش انتشار فردی گازهای گلخانه‌ای موثراند،شناسایی کرده‌ایم: داشتن یک فرزند کمتر، زندگی بدون خودروی شخصی، خودداری از سفر هوایی و اتخاذ یک رژیم گیاهی. این پشنهادات با دیگر توصیه‌های مطرح موجود در پیشینه ادبیات این موضوع، مثل خشک کردن لباس‌ها روی رخت‌آویز یا رانندگی با وسایل نقلیه‌ی به‌لحاظ سوختی کارآمدتر، بسیار تفاوت دارند. یافته‌های ما نشان می‌دهند که اسناد آموزشی و دولتی روی اقدامات بسیار تاثیرگذار برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تمرکز نمی‌کنند، که باعث ایجاد یک خلأ اقدامات کاهنده [انتشارات] بین توصیه‌های رسمی و تمایل افراد به تنظیم رفتار با اهداف اقلیمی می‌شود. تاکید بر اقدامات بسیار تاثیرگذار (از طریق ارایه‌ی راهنمایی و اطلاعات دقیق، به‌ویژه به افراد کنش‌گرشی همچون نوجوانان) می‌تواند بُعد مهمی از پیمایش اقدامِ پایین به بالا برای کربن‌زدایی تحول‌بخش ِ موردنظرِ هدف اقلیمی 2 درجه سانتی‌گراد و آغازی برای پر کردن این خلأ باشد.
@iranVEG
@VEGReferences
#تغییر_اقلیم
#محیط_زیست
مشاهده‌ی چکیده‌ی ویدیویی مقاله:
tg://resolve?domain=VEGMedia&post=98
مشاهده‌ی اینفوگرافیک مقاله:
tg://resolve?domain=iranveg&post=1260
منبع:
Wynes, S., & Nicholas, K. A. (2017). The climate mitigation gap: Education and government recommendations miss the most effective individual actions. Environmental Research Letters, 12(7), [074024].
قابل دسترسی در:
http://dx.doi.org/10.1088/1748-9326/aa7541
(ترجمه‌ی چکیده و نتیجه‌گیری مقاله)
تغییر اقلیم کنونی با ریشه‌ی انسانی نتیجه‌ی انباشت گازهای گلخانه‌ای در جوّ است که حاکی از تجمع میلیاردها تصمیم فردی است. در اینجا ما گستره‌ی وسیعی از تصمیمات سبْک زندگی فردی را درنظر می‌گیریم و ظرفیتشان را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورهای توسعه‌یافته، براساس 148 سناریو از 39 منبع، محاسبه می‌کنیم. چهار اقدامِ بسیار موثر (یعنی با انتشار کم گازهای گلخانه‌ای) را که به‌طور گسترده‌ای قابل اجرا هستند، توصیه می‌کنیم که مستعد کمک به تغییری نظام‌منداند و به‌طور چشمگیری انتشارات سالانه‌ی فردیِ گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهند: داشتن یک فرزند کمتر (به طور میانگین کاهش سالانه‌ی 58.6 تُن معادل دی‌اکسید کربن در انتشار گازهای گلخانه‌ای برای کشورهای توسعه یافته)، زندگی بدون خودرو شخصی (ذخیره 2.4 تن معادل دی‌اکسید کربن به‌طور سالانه)، خودداری از سفر هوایی (ذخیره 1.6 تن معادل دی‌اکسید کربن در هر سفر هوایی بر فراز اقیانوس اطلس)، و اتخاذ یک رژیم گیاهی (ذخیره 0.8 تن معادل دی‌اکسید کربن به‌طور سالانه). این اقدامات برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ظرفیت بسیار بزرگ‌تری از راهبردهایی که معمولا ترویج می‌شوند، مانند بازیافت وسیع (با تاثیرگذاریِ چهار برابر کمتر از رژیمی گیاهی) یا تغییر لامپ‌های خانه (هشت برابر کمتر) دارند. باوجود اینکه نوجوانان٬ با آمادگی اتخاذ الگوهای مادام‌العمر، جامعه‌ی هدف مهمی برای ترویج اقداماتِ بسیار موثراند، دریافتیم که ده کتاب درسیِ علمی دبیرستان‌های کانادا تا حد زیادی در پرداختن به این اقدامات کوتاهی کرده‌اند (مشمول 4 درصد اقدامات توصیه‌ای آن‌ها می‌شود) و به‌جای آن بر تغییرات تدریجی با ظرفیت بسیار کمتری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تمرکز می‌کنند. همچنین منابع دولتی مرتبط با تغییر اقلیم در اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، کانادا و استرالیا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای روی اقدامات کم‌تاثیر تمرکز دارند. نتیجه می‌گیریم که فرصت‌هایی برای بهبود ساختارهای موجود آموزشی و ارتباطی برای ترویج موثرترین راهبردهای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و پرکردن این خلأ اقدامات کاهنده وجود دارد.
نتیجه‌گیری
چهار اقدام توصیه شده را که باور داریم به‌طور خاصی برای کاهش انتشار فردی گازهای گلخانه‌ای موثراند،شناسایی کرده‌ایم: داشتن یک فرزند کمتر، زندگی بدون خودروی شخصی، خودداری از سفر هوایی و اتخاذ یک رژیم گیاهی. این پشنهادات با دیگر توصیه‌های مطرح موجود در پیشینه ادبیات این موضوع، مثل خشک کردن لباس‌ها روی رخت‌آویز یا رانندگی با وسایل نقلیه‌ی به‌لحاظ سوختی کارآمدتر، بسیار تفاوت دارند. یافته‌های ما نشان می‌دهند که اسناد آموزشی و دولتی روی اقدامات بسیار تاثیرگذار برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تمرکز نمی‌کنند، که باعث ایجاد یک خلأ اقدامات کاهنده [انتشارات] بین توصیه‌های رسمی و تمایل افراد به تنظیم رفتار با اهداف اقلیمی می‌شود. تاکید بر اقدامات بسیار تاثیرگذار (از طریق ارایه‌ی راهنمایی و اطلاعات دقیق، به‌ویژه به افراد کنش‌گرشی همچون نوجوانان) می‌تواند بُعد مهمی از پیمایش اقدامِ پایین به بالا برای کربن‌زدایی تحول‌بخش ِ موردنظرِ هدف اقلیمی 2 درجه سانتی‌گراد و آغازی برای پر کردن این خلأ باشد.
@iranVEG
@VEGReferences
#تغییر_اقلیم
#محیط_زیست
مشاهده‌ی چکیده‌ی ویدیویی مقاله:
tg://resolve?domain=VEGMedia&post=98
مشاهده‌ی اینفوگرافیک مقاله:
tg://resolve?domain=iranveg&post=1260
منبع:
Wynes, S., & Nicholas, K. A. (2017). The climate mitigation gap: Education and government recommendations miss the most effective individual actions. Environmental Research Letters, 12(7), [074024].
قابل دسترسی در:
http://dx.doi.org/10.1088/1748-9326/aa7541
چگونه در زندگی روزمره‌مان گازهای گلخانه‌ای کمتری تولید کنیم تا با #گرمایش_جهانی و خشکسالی کشورمان ایران مقابله کنیم؟
#تغییر_اقلیم #محیط_زیست
منبع:
https://goo.gl/SJJxDm
@IranVEG
@VEGReferences
#تغییر_اقلیم #محیط_زیست
منبع:
https://goo.gl/SJJxDm
@IranVEG
@VEGReferences
🔸ردپای اقلیمیِ تعجب‌برانگیز ابرشرکت‌های گوشتی و لبنی🔸
🔺سه شرکت گوشتی – جی‌بی‌اس، کارگیل و تایسون – در سال گذشته بیشتر از کل کشور فرانسه گاز گلخانه‌ای منتشر کرده‌اند که تقریبا چیزی به اندازه‌ٔ بزرگترین شرکت‌های نفتی مانند اگزون، بی‌پی و شل بوده است.
🔺انتشار گازهای گلخانه‌ای این شرکت‌ها، ممکن است ما را به نقطه‌ای غیرقابل‌بازگشت بکشاند.
🔺در سال 2016 بیست شرکت برتر گوشتی و لبنیْ گازهای گلخانه‌ایِ بیشتری نسبت به کشور آلمان، که تابه‌حال بزرگترین آلوده‌کننده‌ٔ اقلیمی در اتحادیه اروپا بوده، تولید کرده‌اند. اگر این شرکت‌ها یک کشور می‌بودند، هفتمین کشور آلوده‌کننده‌ٔ جهان می‌شدند. هم‌اکنون واضح است که دنیا نمی‌تواند بدون پرداختن به انتشار سرسام‌آور گازهای گلخانه‌ایِ بزرگترین شرکت‌های مختلط گوشتی و لبنی از فاجعه‌ٔ اقلیمی جلوگیری کند.
🔺درحال حاضر تولیدات دامی باعث حدود 15 درصدِ کل انتشار گازهای گلخانه‌ای دنیا می‌شود، که حتی از بخش حملونقل هم بیشتر است. اگر مطابق پیش‌نگری فائو تولید [گوشت و لبنیات] همچنان افزایش یابد، انتشار گازهای گلخانه‌ای از آستانه‌ای خواهد گذشت که تولیدات گوشتی و لبنی به‌تنهایی، فاتحه‌ٔ توانایی ما در نگه داشتن دما زیر سناریوهای مصیبت‌بار را خواهد خواند.
🔺بزرگترین شرکت‌های گوشتی و لبنی داستان دیگری برای شما خواهند گفت. آن‌ها توضیح خواهند داد که تولیداتشان برای امنیت غذایی جهانی ضروری است و درنتیجه باید از این مخصمه [ردپای بزرگ اقلیمی] خلاص شوند و حتی بهتر از آن، مشوق‌هایی مالی برای سرهم‌بندی کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای‌شان دریافت کنند. چنین چیزی واقعیت ندارد. این شرکت‌ها مقادیر گسترده‌ای گوشت و لبنیاتِ یارانه‌ای در کشورهایی انگشت‌شمار تولید می‌کنند که تولیداتشان همین حالا بیشتر از اندازه مصرف می‌شود.
http://i67.tinypic.com/2m6nxpu.png
#محیط_زیست
#تغییر_اقلیم
▪️برای مشاهدهٔ راه‌حل‌های این مسأله گزارش کامل پژوهش را که حاصل همکاری سازمان‌ها و نهادهای GRAIN, IATP و Heinrich Böll است در لینک زیر بخوانید و یا نتایج پژوهش دانشگاه آکسفورد را دربارهٔ اثرات تغییر رژیم غذایی‌مان اینجا ببینید.
منبع:
Big meat and dairy’s supersized climate footprint – GRAIN, IATP and Heinrich Böll Foundation – 2017
@IranVEG
@VEGReferences
🔺سه شرکت گوشتی – جی‌بی‌اس، کارگیل و تایسون – در سال گذشته بیشتر از کل کشور فرانسه گاز گلخانه‌ای منتشر کرده‌اند که تقریبا چیزی به اندازه‌ٔ بزرگترین شرکت‌های نفتی مانند اگزون، بی‌پی و شل بوده است.
🔺انتشار گازهای گلخانه‌ای این شرکت‌ها، ممکن است ما را به نقطه‌ای غیرقابل‌بازگشت بکشاند.
🔺در سال 2016 بیست شرکت برتر گوشتی و لبنیْ گازهای گلخانه‌ایِ بیشتری نسبت به کشور آلمان، که تابه‌حال بزرگترین آلوده‌کننده‌ٔ اقلیمی در اتحادیه اروپا بوده، تولید کرده‌اند. اگر این شرکت‌ها یک کشور می‌بودند، هفتمین کشور آلوده‌کننده‌ٔ جهان می‌شدند. هم‌اکنون واضح است که دنیا نمی‌تواند بدون پرداختن به انتشار سرسام‌آور گازهای گلخانه‌ایِ بزرگترین شرکت‌های مختلط گوشتی و لبنی از فاجعه‌ٔ اقلیمی جلوگیری کند.
🔺درحال حاضر تولیدات دامی باعث حدود 15 درصدِ کل انتشار گازهای گلخانه‌ای دنیا می‌شود، که حتی از بخش حملونقل هم بیشتر است. اگر مطابق پیش‌نگری فائو تولید [گوشت و لبنیات] همچنان افزایش یابد، انتشار گازهای گلخانه‌ای از آستانه‌ای خواهد گذشت که تولیدات گوشتی و لبنی به‌تنهایی، فاتحه‌ٔ توانایی ما در نگه داشتن دما زیر سناریوهای مصیبت‌بار را خواهد خواند.
🔺بزرگترین شرکت‌های گوشتی و لبنی داستان دیگری برای شما خواهند گفت. آن‌ها توضیح خواهند داد که تولیداتشان برای امنیت غذایی جهانی ضروری است و درنتیجه باید از این مخصمه [ردپای بزرگ اقلیمی] خلاص شوند و حتی بهتر از آن، مشوق‌هایی مالی برای سرهم‌بندی کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای‌شان دریافت کنند. چنین چیزی واقعیت ندارد. این شرکت‌ها مقادیر گسترده‌ای گوشت و لبنیاتِ یارانه‌ای در کشورهایی انگشت‌شمار تولید می‌کنند که تولیداتشان همین حالا بیشتر از اندازه مصرف می‌شود.
http://i67.tinypic.com/2m6nxpu.png
#محیط_زیست
#تغییر_اقلیم
▪️برای مشاهدهٔ راه‌حل‌های این مسأله گزارش کامل پژوهش را که حاصل همکاری سازمان‌ها و نهادهای GRAIN, IATP و Heinrich Böll است در لینک زیر بخوانید و یا نتایج پژوهش دانشگاه آکسفورد را دربارهٔ اثرات تغییر رژیم غذایی‌مان اینجا ببینید.
منبع:
Big meat and dairy’s supersized climate footprint – GRAIN, IATP and Heinrich Böll Foundation – 2017
@IranVEG
@VEGReferences
وگن شدن یکی از موثرترین راه‌ها برای کاهش گازهای گلخانه‌ای است.
#تغییر_اقلیم #گرمایش_جهانی
@IranVEG
@VEGReferences
#تغییر_اقلیم #گرمایش_جهانی
@IranVEG
@VEGReferences
پیامدهای سلامتی و پایداریِ الگوهای تغذیه‌ای گیاهخواری: بازبینی مطالعات هم‌گروهیِ EPIC-Oxford و Adventist Health Study-2
(ترجمۀ بخش‌هایی از مقاله)
🔸یافته‌هایی از هر دو مطالعۀ هم‌گروهی تصدیق می‌کند وقتی بحثِ سلامت فردی و جمعی به میان می‌آید، گیاهخواری دارای مزایایی است. مباحثه‌ها دربارۀ فواید، کفایت تغذیه‌ای و آثار سلامتی الگوهای رژیمیِ متفاوت، غالبا مبتنی بر میزان غذاهای گیاهی در رژیم غذایی است. در سرتاسر دنیا، بیماری‌های کاردیومتابولیکی، شامل اضافه‌وزن و چاقی و بیماری‌های مزمن شیوع کمتری در میان گیاهخواران دارد. گیاهخواران همچنین برای طول‌عمرشان شناخته شده‌اند. از آنجا که پژوهش‌ها شواهد انبوهی را مبنی بر پیامدهای مثبت غذاهای گیاهی بر سلامتیِ انسان و تاثیرات مخرب گوشت‌ها نشان می‌دهند، غیاب یا محدود بودن گوشت و غنی بودن غذاهای گیاهی از نظر تنوع و مقدار در رژیم‌های گیاهخواری، ممکن است به‌طور مستقل توضیحی برای فواید مشاهده شدۀ آن برای سلامتی باشد. با این‌حال، نشان داده شده است رژیم‌های گیاه‌پایۀ متعادلی که شامل مقادیر نسبتاً کمی غذاهای حیوانی، مانند تخم‌مرغ، لبنیات و/یا ماهی‌اند نیز برای سلامتی فوایدی دارند.
🔸مقایسه‌ای از انتشار گازهای گلخانه‌ایِ (GHG) مرتبط با رژیم غذایی استانداردِ 8368 کیلوژول (2000 کیلوکالری) بین الگوهای تغذیه‌ای در Adventist Health Study-2 (گیاهخواری، شبه-گیاهخواری، غیرگیاهخواری) و EPIC-Oxford (وگن، وجترین، ماهی‌خوارها، کم‌گوشتخوارها، گوشت‌خوارهای میانه‌رو، شدیداً گوشتخوارها) با استفاده از ارزیابی‌های چرخۀ حیات در تصویر شمارۀ سه [ضمیمه شده در انتهای پست] نشان داده شده است. در هر دو مورد، کاهش یا حذف گوشت از رژیم‌های غذایی می‌تواند باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شود: در [پژوهشِ] AHS-2 در گیاهخواری و شبه-گیاهخواری در مقایسه با غیرگیاهخواری به‌ترتیب حدود 29 و 22 درصد، و در [پژوهشِ] EPIC-Oxford در گوشتخواری به‌شکلی میانه‌روانه (روزانه 50 تا 99 گرم گوشت) 22 درصد، و در رژیمی بدون گوشت یا وگن در مقایسه با شدیداً گوشتخواری (روزانه بیشترمساوی 100 گرم گوشت) تا 60 درصد [کاهش گازهای گلخانه‌ای مشاهده شده است].
🔸مسلم می‌دانیم که جانبداری از رژیم‌های گیاه‌پایه در سطحی جهانی مغتنم است. تحولِ رژیم‌های غذایی در سرتاسر دنیا از حیوان‌پایه به گیاه‌پایه، در دستیابی به امنیت غذایی و اهداف پایداری* اهمیتی فوق‌العاده دارد. کاستن از مصرف گوشت و دیگر محصولات حیوانی باعث خواهد شد که مقادیر قابل‌توجهی غذا برای مصرف مستقیم انسان دردسترس قرار گیرد، روشی کارآمدتر و پایدارتر برای تغذیۀ مردم که می‌تواند از ناامنی غذایی نیز بکاهد. علاوه‌براین، شواهدِ مبنی بر وجود ارتباط بین مصرف گوشت به‌ویژه گوشت قرمز و فرآوری شده با پیامدهای مضر بر سلامتی، در حال افزایش است. صرفا از دیدگاه سلامتی، هیچ نیازی به مصرف گوشت نیست. پذیرش کامل رژیم‌های بدون گوشت (گیاهخواری) در سطحی جهانی این پتانسیل را دارد که کاملا به‌طور همزمان عرضۀ غذا را بهینه کند، سلامتی را ارتقا دهد، پایداری محیط‌زیستی را افزایش بخشد و پیامدهای عدالت اجتماعی را به‌پیش ببرد.
http://i68.tinypic.com/2a9pgl2.png
#سلامتی
#تغییر_اقلیم
منبع:
Siapco, Gina & Sabaté, Joan. (2018). Health and sustainability outcomes of vegetarian dietary patterns: a revisit of the EPIC-Oxford and the Adventist Health Study-2 cohorts. European Journal of Clinical Nutrition.
*سازمان ملل، پایداری را چنین تعریف کرده است: «تامین نیازهای کنونی بدون به‌خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده برای تامین نیازهای خودشان». برای مطالعۀ بیشتر دربارۀ اهداف توسعه پایدار سازمان ملل، اینجا را بخوانید.
@IranVEG
@VEGReferences
(ترجمۀ بخش‌هایی از مقاله)
🔸یافته‌هایی از هر دو مطالعۀ هم‌گروهی تصدیق می‌کند وقتی بحثِ سلامت فردی و جمعی به میان می‌آید، گیاهخواری دارای مزایایی است. مباحثه‌ها دربارۀ فواید، کفایت تغذیه‌ای و آثار سلامتی الگوهای رژیمیِ متفاوت، غالبا مبتنی بر میزان غذاهای گیاهی در رژیم غذایی است. در سرتاسر دنیا، بیماری‌های کاردیومتابولیکی، شامل اضافه‌وزن و چاقی و بیماری‌های مزمن شیوع کمتری در میان گیاهخواران دارد. گیاهخواران همچنین برای طول‌عمرشان شناخته شده‌اند. از آنجا که پژوهش‌ها شواهد انبوهی را مبنی بر پیامدهای مثبت غذاهای گیاهی بر سلامتیِ انسان و تاثیرات مخرب گوشت‌ها نشان می‌دهند، غیاب یا محدود بودن گوشت و غنی بودن غذاهای گیاهی از نظر تنوع و مقدار در رژیم‌های گیاهخواری، ممکن است به‌طور مستقل توضیحی برای فواید مشاهده شدۀ آن برای سلامتی باشد. با این‌حال، نشان داده شده است رژیم‌های گیاه‌پایۀ متعادلی که شامل مقادیر نسبتاً کمی غذاهای حیوانی، مانند تخم‌مرغ، لبنیات و/یا ماهی‌اند نیز برای سلامتی فوایدی دارند.
🔸مقایسه‌ای از انتشار گازهای گلخانه‌ایِ (GHG) مرتبط با رژیم غذایی استانداردِ 8368 کیلوژول (2000 کیلوکالری) بین الگوهای تغذیه‌ای در Adventist Health Study-2 (گیاهخواری، شبه-گیاهخواری، غیرگیاهخواری) و EPIC-Oxford (وگن، وجترین، ماهی‌خوارها، کم‌گوشتخوارها، گوشت‌خوارهای میانه‌رو، شدیداً گوشتخوارها) با استفاده از ارزیابی‌های چرخۀ حیات در تصویر شمارۀ سه [ضمیمه شده در انتهای پست] نشان داده شده است. در هر دو مورد، کاهش یا حذف گوشت از رژیم‌های غذایی می‌تواند باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شود: در [پژوهشِ] AHS-2 در گیاهخواری و شبه-گیاهخواری در مقایسه با غیرگیاهخواری به‌ترتیب حدود 29 و 22 درصد، و در [پژوهشِ] EPIC-Oxford در گوشتخواری به‌شکلی میانه‌روانه (روزانه 50 تا 99 گرم گوشت) 22 درصد، و در رژیمی بدون گوشت یا وگن در مقایسه با شدیداً گوشتخواری (روزانه بیشترمساوی 100 گرم گوشت) تا 60 درصد [کاهش گازهای گلخانه‌ای مشاهده شده است].
🔸مسلم می‌دانیم که جانبداری از رژیم‌های گیاه‌پایه در سطحی جهانی مغتنم است. تحولِ رژیم‌های غذایی در سرتاسر دنیا از حیوان‌پایه به گیاه‌پایه، در دستیابی به امنیت غذایی و اهداف پایداری* اهمیتی فوق‌العاده دارد. کاستن از مصرف گوشت و دیگر محصولات حیوانی باعث خواهد شد که مقادیر قابل‌توجهی غذا برای مصرف مستقیم انسان دردسترس قرار گیرد، روشی کارآمدتر و پایدارتر برای تغذیۀ مردم که می‌تواند از ناامنی غذایی نیز بکاهد. علاوه‌براین، شواهدِ مبنی بر وجود ارتباط بین مصرف گوشت به‌ویژه گوشت قرمز و فرآوری شده با پیامدهای مضر بر سلامتی، در حال افزایش است. صرفا از دیدگاه سلامتی، هیچ نیازی به مصرف گوشت نیست. پذیرش کامل رژیم‌های بدون گوشت (گیاهخواری) در سطحی جهانی این پتانسیل را دارد که کاملا به‌طور همزمان عرضۀ غذا را بهینه کند، سلامتی را ارتقا دهد، پایداری محیط‌زیستی را افزایش بخشد و پیامدهای عدالت اجتماعی را به‌پیش ببرد.
http://i68.tinypic.com/2a9pgl2.png
#سلامتی
#تغییر_اقلیم
منبع:
Siapco, Gina & Sabaté, Joan. (2018). Health and sustainability outcomes of vegetarian dietary patterns: a revisit of the EPIC-Oxford and the Adventist Health Study-2 cohorts. European Journal of Clinical Nutrition.
*سازمان ملل، پایداری را چنین تعریف کرده است: «تامین نیازهای کنونی بدون به‌خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده برای تامین نیازهای خودشان». برای مطالعۀ بیشتر دربارۀ اهداف توسعه پایدار سازمان ملل، اینجا را بخوانید.
@IranVEG
@VEGReferences
🌍 رژیم‌های گیاهخواری: سلامت کرۀ زمین و هم‌سویی‌اش با سلامت انسان
(ترجمهٔ چکیدهٔ مقاله)
برای حفظ سلامتی کرۀ زمین، فعالیت‌های انسانی باید استفاده از منابع زمین را محدود و از تخریب محیط‌زیست جلوگیری کنند. درحال‌حاضر، نظام‌های غذایی مسئول مصرف گستردۀ منابع طبیعی‌‌اند و به‌شکل قابل‌توجهی به تغییر اقلیم، تخریبِ اراضی، مصرف آب، و اثراتی دیگر دامن می‌زنند که به‌‌نوبۀ خود با ناامنی غذایی سلامت انسان را تهدید می‌کنند. افزون‌براین، الگوهای تغذیه‌ایِ فعلی که سرشار از محصولات حیوانی‌اند و کالری آن‌ها بیشازحد است هم برای سلامتی انسان و هم برای سلامتی کرۀ زمین مضر اند. به‌منظور حل سه‌راهۀ پیچیدۀ تغذیه-محیط‌زیست-سلامتی انجام تغییرات تغذیه‌ای در مقیاس جمعیتی ضروری‌اند. رژیم‌های گیاهخواری گزینۀ سالمی گزارش شده‌اند. تولید اکثر غذاهای گیاهی در مقایسه با غذاهای حیوانی، به‌ویژه گوشت و لبنیاتِ نشخوارکنندگان، منابع کمتری نیاز دارد و کمتر هم به محیط‌زیست فشار می‌آورد. در این مقالۀ مروری پایداری محیط‌زیستیِ رژِیم‌های گیاهخواری و هم‌راستا بودنشان با سلامت کرۀ زمین همزمان بررسی می‌شود. به‌طور کلی، پیش‌روی از رژیم‌های همه‌چیزخوارانه به سوی لاکتو-اوو وجترین و وگن با افزایش پایداریِ محیط‌زیستی همراه است. رژیم‌های وگن و لاکتو-اوو وجترین، در مقایسه با اکثر رژیم‌های همه‌چیزخوارانه‌ی فعلی، نقش تأثیرگذارتری در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای دارند، به‌طوری که اولی 50 درصد و دومی 35 درصد از انتشار این گازها می‌کاهد؛ در مصرف منابع طبیعی نیز کاهش مشابهی را در این دو رژیم شاهدیم. همراه با دگرگونیِ الگوهای تغذیه‌ای فعلی به رژیم‌های غذایی پایدارِ گیاه‌خوارانه، برای سلامتی نيز فوایدی به‌دست می‌آید. بنابراین به‌نظر می‌رسد رژیم‌های گیاهخواری نتایج هم‌سویی برای سلامتی و محیط‌زیست دارند. باوجود اینکه این موضوع نشانگر فواید رژیم‌های گیاهخواری در کشورهای پردرآمد از منظر پايداری‌ست، پرسش‌هایی درمورد چالش‌های نواحی دیگر و اینکه آیا ارادۀ سیاسی برای ترویج رژیم‌های غذاییِ بدون گوشت به‌مثابۀ هنجاری اجتماعی وجود دارد یا نه باقی می‌ماند.
#محیط_زیست #تغییر_اقلیم #توسعه_پایدار #سلامتی
منبع:
Ujué Fresán, Joan Sabaté, Vegetarian Diets: Planetary Health and Its Alignment with Human Health, Advances in Nutrition, Volume 10, Issue Supplement_4, November 2019, Pages S380–S388,
@IranVEG
@VEGReferences
(ترجمهٔ چکیدهٔ مقاله)
برای حفظ سلامتی کرۀ زمین، فعالیت‌های انسانی باید استفاده از منابع زمین را محدود و از تخریب محیط‌زیست جلوگیری کنند. درحال‌حاضر، نظام‌های غذایی مسئول مصرف گستردۀ منابع طبیعی‌‌اند و به‌شکل قابل‌توجهی به تغییر اقلیم، تخریبِ اراضی، مصرف آب، و اثراتی دیگر دامن می‌زنند که به‌‌نوبۀ خود با ناامنی غذایی سلامت انسان را تهدید می‌کنند. افزون‌براین، الگوهای تغذیه‌ایِ فعلی که سرشار از محصولات حیوانی‌اند و کالری آن‌ها بیشازحد است هم برای سلامتی انسان و هم برای سلامتی کرۀ زمین مضر اند. به‌منظور حل سه‌راهۀ پیچیدۀ تغذیه-محیط‌زیست-سلامتی انجام تغییرات تغذیه‌ای در مقیاس جمعیتی ضروری‌اند. رژیم‌های گیاهخواری گزینۀ سالمی گزارش شده‌اند. تولید اکثر غذاهای گیاهی در مقایسه با غذاهای حیوانی، به‌ویژه گوشت و لبنیاتِ نشخوارکنندگان، منابع کمتری نیاز دارد و کمتر هم به محیط‌زیست فشار می‌آورد. در این مقالۀ مروری پایداری محیط‌زیستیِ رژِیم‌های گیاهخواری و هم‌راستا بودنشان با سلامت کرۀ زمین همزمان بررسی می‌شود. به‌طور کلی، پیش‌روی از رژیم‌های همه‌چیزخوارانه به سوی لاکتو-اوو وجترین و وگن با افزایش پایداریِ محیط‌زیستی همراه است. رژیم‌های وگن و لاکتو-اوو وجترین، در مقایسه با اکثر رژیم‌های همه‌چیزخوارانه‌ی فعلی، نقش تأثیرگذارتری در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای دارند، به‌طوری که اولی 50 درصد و دومی 35 درصد از انتشار این گازها می‌کاهد؛ در مصرف منابع طبیعی نیز کاهش مشابهی را در این دو رژیم شاهدیم. همراه با دگرگونیِ الگوهای تغذیه‌ای فعلی به رژیم‌های غذایی پایدارِ گیاه‌خوارانه، برای سلامتی نيز فوایدی به‌دست می‌آید. بنابراین به‌نظر می‌رسد رژیم‌های گیاهخواری نتایج هم‌سویی برای سلامتی و محیط‌زیست دارند. باوجود اینکه این موضوع نشانگر فواید رژیم‌های گیاهخواری در کشورهای پردرآمد از منظر پايداری‌ست، پرسش‌هایی درمورد چالش‌های نواحی دیگر و اینکه آیا ارادۀ سیاسی برای ترویج رژیم‌های غذاییِ بدون گوشت به‌مثابۀ هنجاری اجتماعی وجود دارد یا نه باقی می‌ماند.
#محیط_زیست #تغییر_اقلیم #توسعه_پایدار #سلامتی
منبع:
Ujué Fresán, Joan Sabaté, Vegetarian Diets: Planetary Health and Its Alignment with Human Health, Advances in Nutrition, Volume 10, Issue Supplement_4, November 2019, Pages S380–S388,
@IranVEG
@VEGReferences
🌍 آثار زیست‌محیطی غذا و کشاورزی چیست؟
این تصویر خلاصه‌ای از آثار عمدۀ جهانی آن‌ها را نشان می‌دهد:
🔹 غذا باعث‌و‌بانی بیش‌از یک-چهارمِ انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای است؛
🔹 نیمی از اراضیِ قابل‌سکونت دنیا (بدون یخ و غیرصحرایی) برای کشاورزی استفاده می‌شود؛
🔹 ٧٠ درصدِ برداشت جهانیِ آب شیرین به کشاورزی اختصاص می‌یابد؛
🔹 ٧٨ درصدِ هوپرورشِ جهانیِ اقیانوس‌ها و آب شیرین (آلوده‌شدن آبراهه‌ها با آلاینده‌های بیش‌مغذّی) به‌دلیل کشاورزی به‌وجود آمده‌اند؛
🔹 ٩۴ درصدِ زیست‌تودۀ پستانداران (به‌استثنای انسان‌ها) دام‌ها هستند. این یعنی دام‌ها با فاکتور ١۵ به ١ از پستانداران وحشی بیشترند. از میان ٢٨,٠٠٠ گونه‌ای که در «فهرست قرمز IUCN» در خطر انقراض ارزیابی شده‌اند، کشاورزی و آبزی‌پروری تهدیدی برای ٢۴,٠٠٠ موردشان شناسایی شده است.
درنتیجه غذا در قلبِ تلاش برای پرداختن به تغییر اقلیم، کاستن از تنشِ آبی، کاهش آلودگی، احیای اراضی به جنگل و علفزار، و حفظ حیات وحشِ دنیاست.
#محیط_زیست #تغییر_اقلیم #تنوع_زیستی #آب
پانوشت‌های مترجم:
١. سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فائو) کشاورزی را «پرورش حیوانات و گیاهان» تعریف کرده‌است و مرکز آمار ایران نیز فعالیت‌هایی از قبیل زراعت، باغداری، کشت گلخانه‌ای، پرورش دام، پرورش طیور به روش سنتی، پرورش زنبور عسل، پرورش کرم ابریشم، و پرورش ماهی را زیرمجموعهٔ کشاورزی به‌حساب آورده است.
٢. هوپروش یعنی غنی‌شدن محيط‌های آبی از ترکیبات محلول که به رشد بیشازحد جلبک منجر می‌شود و پیامدش مصرف بسیار زیاد اکسیژنِ آب و محدودشدن حیات دیگر گونه‌های جانوری و گیاهی‌ست.
منبع:
Hannah Ritchie and Max Roser (2020) - "Environmental impacts of food production". Published online at OurWorldInData.org.
ترجمه: علی بنی‌اسد
گرافیک: کیمیا معزّی
@VEGReferences
@IranVEG
این تصویر خلاصه‌ای از آثار عمدۀ جهانی آن‌ها را نشان می‌دهد:
🔹 غذا باعث‌و‌بانی بیش‌از یک-چهارمِ انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای است؛
🔹 نیمی از اراضیِ قابل‌سکونت دنیا (بدون یخ و غیرصحرایی) برای کشاورزی استفاده می‌شود؛
🔹 ٧٠ درصدِ برداشت جهانیِ آب شیرین به کشاورزی اختصاص می‌یابد؛
🔹 ٧٨ درصدِ هوپرورشِ جهانیِ اقیانوس‌ها و آب شیرین (آلوده‌شدن آبراهه‌ها با آلاینده‌های بیش‌مغذّی) به‌دلیل کشاورزی به‌وجود آمده‌اند؛
🔹 ٩۴ درصدِ زیست‌تودۀ پستانداران (به‌استثنای انسان‌ها) دام‌ها هستند. این یعنی دام‌ها با فاکتور ١۵ به ١ از پستانداران وحشی بیشترند. از میان ٢٨,٠٠٠ گونه‌ای که در «فهرست قرمز IUCN» در خطر انقراض ارزیابی شده‌اند، کشاورزی و آبزی‌پروری تهدیدی برای ٢۴,٠٠٠ موردشان شناسایی شده است.
درنتیجه غذا در قلبِ تلاش برای پرداختن به تغییر اقلیم، کاستن از تنشِ آبی، کاهش آلودگی، احیای اراضی به جنگل و علفزار، و حفظ حیات وحشِ دنیاست.
#محیط_زیست #تغییر_اقلیم #تنوع_زیستی #آب
پانوشت‌های مترجم:
١. سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فائو) کشاورزی را «پرورش حیوانات و گیاهان» تعریف کرده‌است و مرکز آمار ایران نیز فعالیت‌هایی از قبیل زراعت، باغداری، کشت گلخانه‌ای، پرورش دام، پرورش طیور به روش سنتی، پرورش زنبور عسل، پرورش کرم ابریشم، و پرورش ماهی را زیرمجموعهٔ کشاورزی به‌حساب آورده است.
٢. هوپروش یعنی غنی‌شدن محيط‌های آبی از ترکیبات محلول که به رشد بیشازحد جلبک منجر می‌شود و پیامدش مصرف بسیار زیاد اکسیژنِ آب و محدودشدن حیات دیگر گونه‌های جانوری و گیاهی‌ست.
منبع:
Hannah Ritchie and Max Roser (2020) - "Environmental impacts of food production". Published online at OurWorldInData.org.
ترجمه: علی بنی‌اسد
گرافیک: کیمیا معزّی
@VEGReferences
@IranVEG
🔹 ردپای گونه‌پرستی ما که باعث تجاوز به حقوق حیوانات می‌شود در تک تک عوامل ذکر شده برای بروز بیماری‌های مشترک مانند کرونا (تصویر سنجاق‌شده را ببينید) پیداست:
🔺 یکی از اصلی‌ترین دلایل جنگل‌زدایی‌ها تقاضای روزافزون گوشت و تولید خوراک حیوان است، که لازمهٔ آن ازبین‌بردن جنگل‌ها و تبدیل‌کردن‌شان به مرتع و مزرعه است. براساس آمار بانک جهانی، چرای گاو باعث‌و‌بانی ۸۰ درصدِ جنگل‌زداییِ آمازون است(۱). مصرف گوشت، لبنیات، تخم‌مرغ، و حیوانات آب‌زی حدود ٨٣ درصدِ اراضی کشاورزیِ دنیا را اشغال کرده است درحالی‌که فقط ٣٧ درصدِ پروتئین و ١٨ درصدِ کالری‌مان را تأمین می‌کند(٢).
🔺 به‌گفتۀ سازمان سلامت جهانی، در چندین کشور، حدود ٨٠ درصدِ آنتی‌بیوتیک‌ها در بخش دامپروری به مصرف می‌رسد که عمدتاً هم برای تسریع رشدِ حیوانات سالم است(٣). در آمریکا حدود ٧٠ درصد آنتی‌بیوتیک‌هایی که به‌لحاظ پزشکی برای انسان‌ها مهم‌اند به بخش حیوانات فروخته می‌شود. در حال حاضر، سالانه ۷۰۰,۰۰۰ نفر به دلیل مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌میرند و پیش‌بینی می‌شود که تا سال ٢٠۵٠ این رقم به ١٠ میلیون نفر در سال برسد(۴).
🔺 بر اساس آمار فائو، بخش دامپروری باعث‌و‌بانی ١۴.۵ درصد کل انتشار گازهای گلخانه‌ای است (سهمی بیشتر از تمام بخش حملونقل)(۵). و بنا به نظر پژوهشگران مؤسسۀ دیدبان جهانی، با احتساب تعرق، این عدد به ۵١ درصد می‌رسد(۶). میزان انتشار پنج شرکت گوشتی و لبنیِ برتر دنیا باهم‌دیگر، بیشتر از میزان انتشار بزرگترین غول‌های نفتی یعنی اگزون موبیل، شل، و بریتیش پترولیوم است(٧).
🔹 هم‌سویی منافع انسان و دیگر حیوانات را از زبان دکتر عایشه اختر بشنوید.
#کرونا #زونوتیک #تغییر_اقلیم #مقاومت_آنتی‌بیوتیکی #محیط_زیست #بیماری‌های_مشترک_انسان_و_حیوان
1. Causes of Deforestation of the Brazilian Amazon. World Bank Working Papers. December 2003.
2. Poore J, Nemecek T. Reducing food’s environmental impacts through producers and consumers. Science 2018;360:987-992.
3. WHO
4. O’Neill. 2016. Tackling drug-resistant infections globally: final report and recommendations.
5. Gerber, P.J., Steinfeld, H., Henderson, B., Mottet, A., Opio, C., Dijkman, J., Falcucci, A., Tempio, G., 2013. Tackling Climate Change through Livestock – a Global Assessment of Emissions and Mitigation Opportunities. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO), Rome.
6. Goodland, R., Anhang, J., 2009. Livestock and Climate Change. WorldWatch.
7. Big meat and dairy’s supersized climate footprint. GRAIN, IATP and Heinrich Böll Foundation. 2017.
دسترسی به منبعِ تصویر در اینجا.
گردآوری منابع: علی بنی‌اسد
گرافیک: زهرا شاهسوند
@IranVEG
@VEGReferences
🔺 یکی از اصلی‌ترین دلایل جنگل‌زدایی‌ها تقاضای روزافزون گوشت و تولید خوراک حیوان است، که لازمهٔ آن ازبین‌بردن جنگل‌ها و تبدیل‌کردن‌شان به مرتع و مزرعه است. براساس آمار بانک جهانی، چرای گاو باعث‌و‌بانی ۸۰ درصدِ جنگل‌زداییِ آمازون است(۱). مصرف گوشت، لبنیات، تخم‌مرغ، و حیوانات آب‌زی حدود ٨٣ درصدِ اراضی کشاورزیِ دنیا را اشغال کرده است درحالی‌که فقط ٣٧ درصدِ پروتئین و ١٨ درصدِ کالری‌مان را تأمین می‌کند(٢).
🔺 به‌گفتۀ سازمان سلامت جهانی، در چندین کشور، حدود ٨٠ درصدِ آنتی‌بیوتیک‌ها در بخش دامپروری به مصرف می‌رسد که عمدتاً هم برای تسریع رشدِ حیوانات سالم است(٣). در آمریکا حدود ٧٠ درصد آنتی‌بیوتیک‌هایی که به‌لحاظ پزشکی برای انسان‌ها مهم‌اند به بخش حیوانات فروخته می‌شود. در حال حاضر، سالانه ۷۰۰,۰۰۰ نفر به دلیل مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌میرند و پیش‌بینی می‌شود که تا سال ٢٠۵٠ این رقم به ١٠ میلیون نفر در سال برسد(۴).
🔺 بر اساس آمار فائو، بخش دامپروری باعث‌و‌بانی ١۴.۵ درصد کل انتشار گازهای گلخانه‌ای است (سهمی بیشتر از تمام بخش حملونقل)(۵). و بنا به نظر پژوهشگران مؤسسۀ دیدبان جهانی، با احتساب تعرق، این عدد به ۵١ درصد می‌رسد(۶). میزان انتشار پنج شرکت گوشتی و لبنیِ برتر دنیا باهم‌دیگر، بیشتر از میزان انتشار بزرگترین غول‌های نفتی یعنی اگزون موبیل، شل، و بریتیش پترولیوم است(٧).
🔹 هم‌سویی منافع انسان و دیگر حیوانات را از زبان دکتر عایشه اختر بشنوید.
#کرونا #زونوتیک #تغییر_اقلیم #مقاومت_آنتی‌بیوتیکی #محیط_زیست #بیماری‌های_مشترک_انسان_و_حیوان
1. Causes of Deforestation of the Brazilian Amazon. World Bank Working Papers. December 2003.
2. Poore J, Nemecek T. Reducing food’s environmental impacts through producers and consumers. Science 2018;360:987-992.
3. WHO
4. O’Neill. 2016. Tackling drug-resistant infections globally: final report and recommendations.
5. Gerber, P.J., Steinfeld, H., Henderson, B., Mottet, A., Opio, C., Dijkman, J., Falcucci, A., Tempio, G., 2013. Tackling Climate Change through Livestock – a Global Assessment of Emissions and Mitigation Opportunities. Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO), Rome.
6. Goodland, R., Anhang, J., 2009. Livestock and Climate Change. WorldWatch.
7. Big meat and dairy’s supersized climate footprint. GRAIN, IATP and Heinrich Böll Foundation. 2017.
دسترسی به منبعِ تصویر در اینجا.
گردآوری منابع: علی بنی‌اسد
گرافیک: زهرا شاهسوند
@IranVEG
@VEGReferences
🔺محصولات غذاییِ مختلف چه میزان گاز گلخانه‌ای منتشر می‌کنند؟
#تغییر_اقلیم #گرمایش_جهانی #رد_پای_کربن
📌تصویر را با کیفیت بالا در فرستهٔ بعدی ببینید.
ترجمه: علی بنی‌اسد
گرافیک: کیمیا معزّی
📚 منبع:
Poore, J., & Nemecek, T. (2018). Reducing food’s environmental impacts through producers and consumers. Science, 360(6392), 987-992.
@IranVEG
@VEGReferences
#تغییر_اقلیم #گرمایش_جهانی #رد_پای_کربن
📌تصویر را با کیفیت بالا در فرستهٔ بعدی ببینید.
ترجمه: علی بنی‌اسد
گرافیک: کیمیا معزّی
📚 منبع:
Poore, J., & Nemecek, T. (2018). Reducing food’s environmental impacts through producers and consumers. Science, 360(6392), 987-992.
@IranVEG
@VEGReferences
Environmental-impact-of-food-by-life-cycle-stage Farsi.jpg
595.6 KB
🔺محصولات غذاییِ مختلف چه میزان گاز گلخانه‌ای منتشر می‌کنند؟
#تغییر_اقلیم #گرمایش_جهانی #رد_پای_کربن
@IranVEG
@VEGReferences
#تغییر_اقلیم #گرمایش_جهانی #رد_پای_کربن
@IranVEG
@VEGReferences
🔥 تغییر اساسی تولیداتِ بخش کشاورزی، یعنی گذار از غذاهای حیوانی به منابع گیاهی، می‌تواند بیشتر از یک دهه انتشار کربن‌دی‌اکسید را از جَو بزداید
🎊🎉 غذاهای پروتئینیِ گیاهی مانند عدس‌ها، لوبیاها، و مغزیجات می‌توانند مواد مغذی حیاتی را فراهم کنند و در عین حال، کاربرد زمین برای تولیدشان بسیار کمتر از میزان زمینِ مورد نیاز برای تولید گوشت و لبنیات است. بر اساس مطالعه‌ای که در مجله‌ی Nature Sustainability منتشر شده است، با روی آوردن به این مواد غذاییِ گیاهی، بسیاری از اراضیِ باقی‌مانده می‌توانند حامی اکوسیستم‌هایی باشند که کربن‌دی‌اکسید جذب می‌کنند.
🐑🐓🐄🍳 تولید گسترده‌ی غذاهای حیوانی، نیازمند ۸۳ درصدِ اراضیِ کشاورزی دنیاست و پژوهشگران در این تحقیق آن بخش از این اراضی که باعث ازبین‌‌رفتنِ پوشش گیاهیِ بومی از جمله جنگل‌ها می‌شود را تحلیل و نقشه‌اش را ترسیم کردند.
🌪🌊 سوزاندن سوخت های فسیلی برای تولید انرژیْ باعث انتشار کربن‌دی‌اکسید و گرم‌شدن کره‌ی زمین می‌شود. اقلیم‌شناسان پیش‌بینی کرده‌اند هنگامی که این گرمایش به ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد بیشتر از سطح پیشاصنعتی برسد، شاهد آثار تغییر اقلیمیِ شدیدتری مانند خشکسالی و افزایش سطح دریا خواهیم بود. اینکه می‌توانیم چه میزان سوخت فسیلی بسوزانیم پیش از آنکه به این حدِ تعیین‌شده برسیم را دانشمندان با استفاده از «بودجه‌ی کربنِ» جهانی توصیف می‌کنند.
🎯 طبق یافته‌های نویسندگان این مقاله، درصورت وگان‌شدنِ رژیم غذاییِ دنیا و آزادشدنِ بخش عمده‌ی اراضیِ اشغال‌شده، رشد مجدد پوشش گیاهی می‌تواند معادل ۱۶ سال انتشار کربن‌دی‌اکسیدِ ناشی از سوخت‌های فسیلی را در خود به دام انداخته و از جو حذف کند. حذف این میزان کربن‌دی‌اکسید عملاً می‌تواند بودجه‌ی کربنِ کره‌ی زمین که به‌سرعت درحال کوچک و کوچکتر شدن است را دو برابر کند.
🍽🏭⏳ متیو هایک نویسنده‌ی مسئول این مقاله می‌گوید: «می‌توان تغییر عادات خوردوخوراکمان به رژیم‌های غذاییِ اراضی‌دوست را همچون مکملی برای تغییر انرژی بدانیم، و نه جایگزین آن. احیای جنگل‌های بومی می‌تواند برای گذارِ کشورها از شبکه‌های انرژی‌شان [که متکی به سوخت‌های فسیلی‌ست] زمان مورد نیاز را بخرد تا قادر شوند به زیرساخت‌های تجدید‌پذیر و عاری از سوخت‌های فسیلی روی آورند.»
🦠😷 البته فواید تغییر رژیم‌های غذایی فراتر از پرداختن به تغییر اقلیم است. هلن هاروات از دیگر نویسندگانِ این مقاله می‌گوید: «اکنون می‌دانیم که اکوسیستم‌های دست‌نخورده، کارا، و زیستگاه‌های مناسبِ حیات‌وحش به کاهش خطر دنیاگیری‌ها کمک می‌کند. پژوهش ما نشان می‌دهد پتانسیلش وجود دارد که اراضی زیادی را به حیات‌وحش پس بدهیم. احیای اکوسیستم‌های بومی نه‌تنها به اقلیم کمک می‌کند، بلکه وقتی با کاهش جمعیتِ دام‌ها همراه باشد، چنین احیایی باعث کاهش انتقال بیماری‌ها از حیات‌وحش به خوک‌ها، مرغ‌ها، گاو‌ها، و در نهایت به انسان می‌شود.»
🔖 ترجمه‌ی چکیده‌ی این مقاله را با هم می‌خوانیم:
«با نظر به پتانسیلِ ترسیب* کربن از طریق احیای اکوسیستم‌ها، کاربرد گسترده‌ی زمین برای برآوردنِ ترجیحاتِ غذایی باعث تحمیل "هزینه‌فرصتِ کربن" می‌شود. در اینجا ما نقشه‌ی بزرگای چنین فرصتی را ترسیم کرده و دریافتیم روی آوردنِ جهانی در تولید غذا به رژیم‌های گیاه‌پایه در سال ۲۰۵۰ می‌تواند منجر به ترسیبِ ۵۴۷-۳۳۲ گیگاتن کربن‌دی‌اکسید شود که معادل ۹۹ تا ۱۶۳ درصد از بودجه‌ی انتشار این گاز گلخانه‌ای مطابق با احتمالی ۶۶ درصدی** برای محدودکردنِ گرمایش به ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد است.»
🔍 لازم به ذکر است که در این تحقیق فواید کاهش سایر گازهای گلخانه‌ای بجز کربن‌دی‌اکسید محاسبه نشده و در نتیجه آثار مثبتِ گیاه‌خوارشدنِ مردم دنیا برای تغییر اقلیم بیش‌از ارقام ذکرشده است.
گردآوری و ترجمه: علی بنی‌اسد
یادداشت‌های مترجم:
* ترسیب یا رسوب‌دادنِ کربن به فرایند جذب و ذخیره‌سازیِ کربن‌دی‌اکسید گفته می‌شود که از این طریق با رهاشدنِ کربن‌دی‌اکسید در جو و گرمایش جهانی مقابله می‌شود.
** برای اینکه شانسی ۶۶ درصدی داشته باشیم تا گرمایش جهانی را زیر ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد نگه‌داریم و از عواقب خطرناکِ تغییر اقلیم درامان‌تر باشیم، میزان کربن‌دی‌اکسیدِ انباشته‌ی جو پس از سال ۲۰۱۹ نباید از ۳۳۵ گیگاتن کربن‌دی‌اکسید تجاوز کند.
📚 منابع:
New York University. "Changing what we eat could offset years of climate-warming emissions."
Hayek, M.N., Harwatt, H., Ripple, W.J. et al. The carbon opportunity cost of animal-sourced food production on land. Nat Sustain (2020).
#گازهای_گلخانه‌ای #گرمایش_جهانی #تغییر_اقلیم #جنگل_زدایی #محیط_زیست
@IranVEG
@VEGReferences
🎊🎉 غذاهای پروتئینیِ گیاهی مانند عدس‌ها، لوبیاها، و مغزیجات می‌توانند مواد مغذی حیاتی را فراهم کنند و در عین حال، کاربرد زمین برای تولیدشان بسیار کمتر از میزان زمینِ مورد نیاز برای تولید گوشت و لبنیات است. بر اساس مطالعه‌ای که در مجله‌ی Nature Sustainability منتشر شده است، با روی آوردن به این مواد غذاییِ گیاهی، بسیاری از اراضیِ باقی‌مانده می‌توانند حامی اکوسیستم‌هایی باشند که کربن‌دی‌اکسید جذب می‌کنند.
🐑🐓🐄🍳 تولید گسترده‌ی غذاهای حیوانی، نیازمند ۸۳ درصدِ اراضیِ کشاورزی دنیاست و پژوهشگران در این تحقیق آن بخش از این اراضی که باعث ازبین‌‌رفتنِ پوشش گیاهیِ بومی از جمله جنگل‌ها می‌شود را تحلیل و نقشه‌اش را ترسیم کردند.
🌪🌊 سوزاندن سوخت های فسیلی برای تولید انرژیْ باعث انتشار کربن‌دی‌اکسید و گرم‌شدن کره‌ی زمین می‌شود. اقلیم‌شناسان پیش‌بینی کرده‌اند هنگامی که این گرمایش به ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد بیشتر از سطح پیشاصنعتی برسد، شاهد آثار تغییر اقلیمیِ شدیدتری مانند خشکسالی و افزایش سطح دریا خواهیم بود. اینکه می‌توانیم چه میزان سوخت فسیلی بسوزانیم پیش از آنکه به این حدِ تعیین‌شده برسیم را دانشمندان با استفاده از «بودجه‌ی کربنِ» جهانی توصیف می‌کنند.
🎯 طبق یافته‌های نویسندگان این مقاله، درصورت وگان‌شدنِ رژیم غذاییِ دنیا و آزادشدنِ بخش عمده‌ی اراضیِ اشغال‌شده، رشد مجدد پوشش گیاهی می‌تواند معادل ۱۶ سال انتشار کربن‌دی‌اکسیدِ ناشی از سوخت‌های فسیلی را در خود به دام انداخته و از جو حذف کند. حذف این میزان کربن‌دی‌اکسید عملاً می‌تواند بودجه‌ی کربنِ کره‌ی زمین که به‌سرعت درحال کوچک و کوچکتر شدن است را دو برابر کند.
🍽🏭⏳ متیو هایک نویسنده‌ی مسئول این مقاله می‌گوید: «می‌توان تغییر عادات خوردوخوراکمان به رژیم‌های غذاییِ اراضی‌دوست را همچون مکملی برای تغییر انرژی بدانیم، و نه جایگزین آن. احیای جنگل‌های بومی می‌تواند برای گذارِ کشورها از شبکه‌های انرژی‌شان [که متکی به سوخت‌های فسیلی‌ست] زمان مورد نیاز را بخرد تا قادر شوند به زیرساخت‌های تجدید‌پذیر و عاری از سوخت‌های فسیلی روی آورند.»
🦠😷 البته فواید تغییر رژیم‌های غذایی فراتر از پرداختن به تغییر اقلیم است. هلن هاروات از دیگر نویسندگانِ این مقاله می‌گوید: «اکنون می‌دانیم که اکوسیستم‌های دست‌نخورده، کارا، و زیستگاه‌های مناسبِ حیات‌وحش به کاهش خطر دنیاگیری‌ها کمک می‌کند. پژوهش ما نشان می‌دهد پتانسیلش وجود دارد که اراضی زیادی را به حیات‌وحش پس بدهیم. احیای اکوسیستم‌های بومی نه‌تنها به اقلیم کمک می‌کند، بلکه وقتی با کاهش جمعیتِ دام‌ها همراه باشد، چنین احیایی باعث کاهش انتقال بیماری‌ها از حیات‌وحش به خوک‌ها، مرغ‌ها، گاو‌ها، و در نهایت به انسان می‌شود.»
🔖 ترجمه‌ی چکیده‌ی این مقاله را با هم می‌خوانیم:
«با نظر به پتانسیلِ ترسیب* کربن از طریق احیای اکوسیستم‌ها، کاربرد گسترده‌ی زمین برای برآوردنِ ترجیحاتِ غذایی باعث تحمیل "هزینه‌فرصتِ کربن" می‌شود. در اینجا ما نقشه‌ی بزرگای چنین فرصتی را ترسیم کرده و دریافتیم روی آوردنِ جهانی در تولید غذا به رژیم‌های گیاه‌پایه در سال ۲۰۵۰ می‌تواند منجر به ترسیبِ ۵۴۷-۳۳۲ گیگاتن کربن‌دی‌اکسید شود که معادل ۹۹ تا ۱۶۳ درصد از بودجه‌ی انتشار این گاز گلخانه‌ای مطابق با احتمالی ۶۶ درصدی** برای محدودکردنِ گرمایش به ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد است.»
🔍 لازم به ذکر است که در این تحقیق فواید کاهش سایر گازهای گلخانه‌ای بجز کربن‌دی‌اکسید محاسبه نشده و در نتیجه آثار مثبتِ گیاه‌خوارشدنِ مردم دنیا برای تغییر اقلیم بیش‌از ارقام ذکرشده است.
گردآوری و ترجمه: علی بنی‌اسد
یادداشت‌های مترجم:
* ترسیب یا رسوب‌دادنِ کربن به فرایند جذب و ذخیره‌سازیِ کربن‌دی‌اکسید گفته می‌شود که از این طریق با رهاشدنِ کربن‌دی‌اکسید در جو و گرمایش جهانی مقابله می‌شود.
** برای اینکه شانسی ۶۶ درصدی داشته باشیم تا گرمایش جهانی را زیر ۱.۵ درجه‌ی سانتی‌گراد نگه‌داریم و از عواقب خطرناکِ تغییر اقلیم درامان‌تر باشیم، میزان کربن‌دی‌اکسیدِ انباشته‌ی جو پس از سال ۲۰۱۹ نباید از ۳۳۵ گیگاتن کربن‌دی‌اکسید تجاوز کند.
📚 منابع:
New York University. "Changing what we eat could offset years of climate-warming emissions."
Hayek, M.N., Harwatt, H., Ripple, W.J. et al. The carbon opportunity cost of animal-sourced food production on land. Nat Sustain (2020).
#گازهای_گلخانه‌ای #گرمایش_جهانی #تغییر_اقلیم #جنگل_زدایی #محیط_زیست
@IranVEG
@VEGReferences
🌱 اقلیم‌دوست‌ترین رژیم غذایی طبق گفته‌ی هیئت بین دولتی تغییر اقلیم رژیمی وگان است.
🌍 درصورتی که مردم دنیا وگان می شدند، میزان کاهش گازهای گلخانه‌ای برابری میکرد با مقدار انتشاری که با استفاده‌ی جهانی از انرژی هسته‌ای در سال ۲۰۱۸ جلوگیری می‌شد!
ترجمه: علی بنی‌اسد
گرافیک: کیمیا معزّی
منبع:
Nature 572, 291-292 (2019)
#گوشت #گازهای_گلخانه_ای #تغییر_اقلیم #وگان #محیط_زیست
@IranVEG
@VEGReferences
🌍 درصورتی که مردم دنیا وگان می شدند، میزان کاهش گازهای گلخانه‌ای برابری میکرد با مقدار انتشاری که با استفاده‌ی جهانی از انرژی هسته‌ای در سال ۲۰۱۸ جلوگیری می‌شد!
ترجمه: علی بنی‌اسد
گرافیک: کیمیا معزّی
منبع:
Nature 572, 291-292 (2019)
#گوشت #گازهای_گلخانه_ای #تغییر_اقلیم #وگان #محیط_زیست
@IranVEG
@VEGReferences
📈 در سال ۲۰۱۹ سرانه‌ی انتشار گاز گلخانه‌ایِ ایران به‌خاطر تغذیه حدود ۱۴۷۰ کیلوگرم معادل دی‌اکسیدکربن بوده است. یعنی در این سال به‌ازای خوردوخوراک هر ایرانی این میزان گاز گلخانه‌ای منتشر شده است.
🔑 راه‌هایی هست که از طریق آن‌ها می‌توان دی‌اکسیدکربن منتشر‌شده در جو را به دام انداخت و مانع از این شد که باعث گرمایش جهانی شود. درختان به‌طور طبیعی این کار را انجام می‌دهند. با توجه به اینکه می‌دانیم هر سال چقدر گاز گلخانه‌ای برای ما منتشر می‌شود، اگر بتوانیم یکی از راهکارهای شناخته‌شده برای حذف دی‌اکسیدکربنِ جو را پیش‌بگیریم، مثلاً کاشت درخت یا احیای اراضی جنگلی از طریق رهاکردن اراضی‌ای که به پرورش حیواناتِ مزرعه تخصیص داده شده‌اند-چه برای چرای آن‌ها و چه زمینی که در آن برای خوراک‌شان محصولات زراعی کشت می‌شد-می‌توانیم به همان میزانی که این اقدام، دی‌اکسیدکربن از جو به‌دام انداخته و حذف می‌کند، گازهایی که باعث انتشارشان شدیم را جبران کنیم.
🌍 از آنجایی که کاربرد زمینِ مورد نیاز برای تهیه‌ی مواد حیوانی در مقایسه با غذاهای گیاهی بسیار بیشتر است، به میزانی که رژیم غذایی‌مان را گیاهی‌تر می‌کنیم، باعث آزادشدنِ اراضیِ بیشتری می‌شویم. بخشی از این اراضیْ پتانسیل دوباره جنگلی‌شدن را دارند و در نتیجه می‌توانند دی‌اکسیدکربنِ جو را درون خود به دام بیندازند. اگر مساحتِ این اراضی و توان‌شان برای رسوب‌دادنِ کربن بیشتر از میزان گاز گلخانه‌ای منتشر شده توسط ما به‌خاطر خوردوخوراکمان باشد، به عبارت دیگر باعث شود تا به ازای هرکدام از ما ایرانی‌ها بیشتر از سالانه حدود ۱۴۷۰ کیلوگرم معادل دی‌اکسیدکربن از جو حذف شود، نتیجه‌اش می‌شود اینکه فراتر از آنچه برای تغذیه‌مان گاز گلخانه‌ای تولید کرده‌ایم به‌دام خواهیم انداخت، امری که به آن «انتشار منفی» گفته می‌شود. بنا به گزارش صندوق جهانی طبیعت، چنانچه ایرانیان وگان شوند، انتشار سرانه‌ی گازهای گلخانه‌ایِ ناشی از غذای کشورمان حدود منفی ۷۶ کیلوگرم معادل دی‌اکسیدکربن خواهد شد. یعنی به‌خاطر ترسیب کربنِ چشمگیر، انتشار گازهای گلخانه‌ای برای خوردوخوراکمان حدود ۱۰۵ درصد کاهش خواهد یافت.
🔻 یک مثال فرضیِ ساده برای فهمِ بهترِ موضوع:
🚬 شخصی ته‌سیگارهای زیادی روی زمین می‌انداخت، حدوداً هر روز ده نخ سیگار می‌کشید. دوستی خوب به او یادآور شد که حیوانات زیادی به خاطر ته‌سیگارِ انسان‌ها می‌میرند، تصاویری که نشانش داد مجابش کرد تغییر رویّه بدهد و مسئولانه‌تر زندگی کند. ترک سیگار برای او سخت بود، بنابراین سعی کرد مصرف سیگارش را کم و کمتر کنم. ماه اول به روزانه پنج نخ سیگار رضایت داد و ماه دوم خوشبختانه توانست کاملاً سیگار را ترک کند. در ماه اول تولید ته‌سیگارِ او ۵۰ درصد کاهش داشت، اما در ماهِ دوم که ترک کرد این کاهش به صددرصد رسید. اما همچنان وجدانش آسوده نبود و به خاطر ته‌سیگارهایی که پیش از این دور انداخته بود عذاب‌وجدان داشت. اما چه کار دیگری از دستش ساخته بود؟! ناگهان به ذهنش رسید که می‌تواند تولید ته‌سیگارِ روزانه‌‌اش را بیشتر از ۱۰۰ درصد کاهش دهد؛ با جمع کردن ته‌سیگارهایی که خودش نکشیده بود و دیگران روی زمین انداخته بودند (یا به تعبیر دیگر، جبران ته‌سیگارهای سابق خودش)!
💡برای دست‌یافتن به اهداف اقلیمیِ جهانی در توافقنامه‌ی پاریس و نگه‌داشتنِ گرمایشِ جهانیْ زیر ۲ درجه‌ی سانتی‌گراد، ما باید به «انتشار منفی» دست یابیم، یعنی بیشتر از آن میزان که دی‌اکسیدکربن منتشر می‌کنیم، دی‌اکسیدکربن از جو بیرون بکشیم و آن را در زمین، زیرِ زمین، یا در دریاها به‌دام بیندازیم و ذخیره‌اش کنیم. با درنظر داشتن این موضوع، اهمیتِ جبران کربن منتشر‌شده‌‌مان بیش از پیش آشکار می‌شود.
🖋 علی بنی‌اسد
#گازهای_گلخانه_ای #گرمایش_جهانی #تغییر_اقلیم #وگان #ایران
@IranVEG
@VEGReferences
🔑 راه‌هایی هست که از طریق آن‌ها می‌توان دی‌اکسیدکربن منتشر‌شده در جو را به دام انداخت و مانع از این شد که باعث گرمایش جهانی شود. درختان به‌طور طبیعی این کار را انجام می‌دهند. با توجه به اینکه می‌دانیم هر سال چقدر گاز گلخانه‌ای برای ما منتشر می‌شود، اگر بتوانیم یکی از راهکارهای شناخته‌شده برای حذف دی‌اکسیدکربنِ جو را پیش‌بگیریم، مثلاً کاشت درخت یا احیای اراضی جنگلی از طریق رهاکردن اراضی‌ای که به پرورش حیواناتِ مزرعه تخصیص داده شده‌اند-چه برای چرای آن‌ها و چه زمینی که در آن برای خوراک‌شان محصولات زراعی کشت می‌شد-می‌توانیم به همان میزانی که این اقدام، دی‌اکسیدکربن از جو به‌دام انداخته و حذف می‌کند، گازهایی که باعث انتشارشان شدیم را جبران کنیم.
🌍 از آنجایی که کاربرد زمینِ مورد نیاز برای تهیه‌ی مواد حیوانی در مقایسه با غذاهای گیاهی بسیار بیشتر است، به میزانی که رژیم غذایی‌مان را گیاهی‌تر می‌کنیم، باعث آزادشدنِ اراضیِ بیشتری می‌شویم. بخشی از این اراضیْ پتانسیل دوباره جنگلی‌شدن را دارند و در نتیجه می‌توانند دی‌اکسیدکربنِ جو را درون خود به دام بیندازند. اگر مساحتِ این اراضی و توان‌شان برای رسوب‌دادنِ کربن بیشتر از میزان گاز گلخانه‌ای منتشر شده توسط ما به‌خاطر خوردوخوراکمان باشد، به عبارت دیگر باعث شود تا به ازای هرکدام از ما ایرانی‌ها بیشتر از سالانه حدود ۱۴۷۰ کیلوگرم معادل دی‌اکسیدکربن از جو حذف شود، نتیجه‌اش می‌شود اینکه فراتر از آنچه برای تغذیه‌مان گاز گلخانه‌ای تولید کرده‌ایم به‌دام خواهیم انداخت، امری که به آن «انتشار منفی» گفته می‌شود. بنا به گزارش صندوق جهانی طبیعت، چنانچه ایرانیان وگان شوند، انتشار سرانه‌ی گازهای گلخانه‌ایِ ناشی از غذای کشورمان حدود منفی ۷۶ کیلوگرم معادل دی‌اکسیدکربن خواهد شد. یعنی به‌خاطر ترسیب کربنِ چشمگیر، انتشار گازهای گلخانه‌ای برای خوردوخوراکمان حدود ۱۰۵ درصد کاهش خواهد یافت.
🔻 یک مثال فرضیِ ساده برای فهمِ بهترِ موضوع:
🚬 شخصی ته‌سیگارهای زیادی روی زمین می‌انداخت، حدوداً هر روز ده نخ سیگار می‌کشید. دوستی خوب به او یادآور شد که حیوانات زیادی به خاطر ته‌سیگارِ انسان‌ها می‌میرند، تصاویری که نشانش داد مجابش کرد تغییر رویّه بدهد و مسئولانه‌تر زندگی کند. ترک سیگار برای او سخت بود، بنابراین سعی کرد مصرف سیگارش را کم و کمتر کنم. ماه اول به روزانه پنج نخ سیگار رضایت داد و ماه دوم خوشبختانه توانست کاملاً سیگار را ترک کند. در ماه اول تولید ته‌سیگارِ او ۵۰ درصد کاهش داشت، اما در ماهِ دوم که ترک کرد این کاهش به صددرصد رسید. اما همچنان وجدانش آسوده نبود و به خاطر ته‌سیگارهایی که پیش از این دور انداخته بود عذاب‌وجدان داشت. اما چه کار دیگری از دستش ساخته بود؟! ناگهان به ذهنش رسید که می‌تواند تولید ته‌سیگارِ روزانه‌‌اش را بیشتر از ۱۰۰ درصد کاهش دهد؛ با جمع کردن ته‌سیگارهایی که خودش نکشیده بود و دیگران روی زمین انداخته بودند (یا به تعبیر دیگر، جبران ته‌سیگارهای سابق خودش)!
💡برای دست‌یافتن به اهداف اقلیمیِ جهانی در توافقنامه‌ی پاریس و نگه‌داشتنِ گرمایشِ جهانیْ زیر ۲ درجه‌ی سانتی‌گراد، ما باید به «انتشار منفی» دست یابیم، یعنی بیشتر از آن میزان که دی‌اکسیدکربن منتشر می‌کنیم، دی‌اکسیدکربن از جو بیرون بکشیم و آن را در زمین، زیرِ زمین، یا در دریاها به‌دام بیندازیم و ذخیره‌اش کنیم. با درنظر داشتن این موضوع، اهمیتِ جبران کربن منتشر‌شده‌‌مان بیش از پیش آشکار می‌شود.
🖋 علی بنی‌اسد
#گازهای_گلخانه_ای #گرمایش_جهانی #تغییر_اقلیم #وگان #ایران
@IranVEG
@VEGReferences