صدیقه دولت‌آبادی بارها تهدید و دستگیر شد. در یکی از همین دستگیری‌ها رئیس نظمیه به او می‌گوید خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی و او می‌گوید صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند.
از شنبه‌هایی که "زبان‌زنان" در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه چاپ می‌شد، صد سال می‌گذرد. از تاسیس مدرسه دختران و نقشش در شکل‌گیری انجمن مخدرات وطن صد‌وده سال.
در این صد سالی که رئیس نظمیه صدیقه دولت‌آبادی را ناموقع می‌دانست، استخوان‌هایش را شبانه از گور بیرون کشیده‌اند و در دره جاجرود ریخته‌اند. سنگ قبرش را چند متری دورتر انداخته‌اند و شاید هزاران رهگذر بر آن نشسته‌اند و پنداشته‌اند سنگی برای نشستن است نه نشانه‌ای برای برخاستن.
ده‌ها زن همچون صدیقه دولت‌آبادی صد سال زودتر به دنیا آمدند تا چنین خوار و خفیف و در بند نباشیم. مریم عمید، محترم اسکندری، ماهرخ گوهرشناس، مهرتاج رخشان، مستوره افشار، افضل وزیری، زندخت شیرازی، روشنک نوعدوست، شهناز آزاد، فخرآفاق پارسا، طوبا آزموده، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، شوکت روستا، قدسیه مشیری، هایده افشار، کبرا چنانی، نصرت مشیری، عصمت‌الملوک شریفی، نورالهدی منگنه، طوبا بقایی، فخرعظما ارغون، عباسه پایور، ملکه ابوالفتح‌زاده تنها شماری از این زنان‌اند. زنانی که حتا نام‌شان را هم از یادمان برده‌اند تا بی‌تاریخ بمانیم و خواسته‌های صد سال پیش زنان، همچنان بزرگ و دست نایافتنی و ناموقع و رادیکال جلوه کند. ما موظف به زنده کردن یاد و فعالیت‌های مادربزرگ‌هایمان هستیم، زنانی که تلاش کردند تا زنجیری بر پای ما نباشد.
تصویر سنگ قبر صدیقه دولت‌آبادی پیش از تخریبش در اوایل دهه هشتاد به بهانه توسعه فضای شهری و در واقع بی‌تاریخ کردن جنبش زنان است.
- برگرفته از فیسبوک مسعود سلطانی
مرتبط:
سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر:
http://bit.ly/2ID2OQy
#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی
@Tavaana_TavaanaTech
از شنبه‌هایی که "زبان‌زنان" در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه چاپ می‌شد، صد سال می‌گذرد. از تاسیس مدرسه دختران و نقشش در شکل‌گیری انجمن مخدرات وطن صد‌وده سال.
در این صد سالی که رئیس نظمیه صدیقه دولت‌آبادی را ناموقع می‌دانست، استخوان‌هایش را شبانه از گور بیرون کشیده‌اند و در دره جاجرود ریخته‌اند. سنگ قبرش را چند متری دورتر انداخته‌اند و شاید هزاران رهگذر بر آن نشسته‌اند و پنداشته‌اند سنگی برای نشستن است نه نشانه‌ای برای برخاستن.
ده‌ها زن همچون صدیقه دولت‌آبادی صد سال زودتر به دنیا آمدند تا چنین خوار و خفیف و در بند نباشیم. مریم عمید، محترم اسکندری، ماهرخ گوهرشناس، مهرتاج رخشان، مستوره افشار، افضل وزیری، زندخت شیرازی، روشنک نوعدوست، شهناز آزاد، فخرآفاق پارسا، طوبا آزموده، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، شوکت روستا، قدسیه مشیری، هایده افشار، کبرا چنانی، نصرت مشیری، عصمت‌الملوک شریفی، نورالهدی منگنه، طوبا بقایی، فخرعظما ارغون، عباسه پایور، ملکه ابوالفتح‌زاده تنها شماری از این زنان‌اند. زنانی که حتا نام‌شان را هم از یادمان برده‌اند تا بی‌تاریخ بمانیم و خواسته‌های صد سال پیش زنان، همچنان بزرگ و دست نایافتنی و ناموقع و رادیکال جلوه کند. ما موظف به زنده کردن یاد و فعالیت‌های مادربزرگ‌هایمان هستیم، زنانی که تلاش کردند تا زنجیری بر پای ما نباشد.
تصویر سنگ قبر صدیقه دولت‌آبادی پیش از تخریبش در اوایل دهه هشتاد به بهانه توسعه فضای شهری و در واقع بی‌تاریخ کردن جنبش زنان است.
- برگرفته از فیسبوک مسعود سلطانی
مرتبط:
سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر:
http://bit.ly/2ID2OQy
#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. صدیقه دولت‌آبادی بارها تهدید و دستگیر شد. در یکی از همین دستگیری‌ها رئیس نظمیه به او می‌گوید خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی و او می‌گوید صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند. از شنبه‌هایی که "زبان‌زنان"…
ششم مردادماه سال ۱۳۴۰ صدیقه دولت‌آبادی، پیشگام مبارزان حقوق زنان در ایران در سن ۸۰ سالگی در تهران درگذشت.
«صدیقه دولت‌آبادی بارها تهدید و دستگیر شد. در یکی از همین دستگیری‌ها رئیس نظمیه به او می‌گوید خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی و او می‌گوید صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند.
از شنبه‌هایی که "زبان‌زنان" در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه چاپ می‌شد، صد سال می‌گذرد. از تاسیس مدرسه دختران و نقشش در شکل‌گیری انجمن مخدرات وطن صد‌وده سال.
در این صد سالی که رئیس نظمیه صدیقه دولت‌آبادی را ناموقع می‌دانست، استخوان‌هایش را شبانه از گور بیرون کشیده‌اند و در دره جاجرود ریخته‌اند. سنگ قبرش را چند متری دورتر انداخته‌اند و شاید هزاران رهگذر بر آن نشسته‌اند و پنداشته‌اند سنگی برای نشستن است نه نشانه‌ای برای برخاستن.
ده‌ها زن همچون صدیقه دولت‌آبادی صد سال زودتر به دنیا آمدند تا چنین خوار و خفیف و در بند نباشیم. مریم عمید، محترم اسکندری، ماهرخ گوهرشناس، مهرتاج رخشان، مستوره افشار، افضل وزیری، زندخت شیرازی، روشنک نوعدوست، شهناز آزاد، فخرآفاق پارسا، طوبا آزموده، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، شوکت روستا، قدسیه مشیری، هایده افشار، کبرا چنانی، نصرت مشیری، عصمت‌الملوک شریفی، نورالهدی منگنه، طوبا بقایی، فخرعظما ارغون، عباسه پایور، ملکه ابوالفتح‌زاده تنها شماری از این زنان‌اند. زنانی که حتا نام‌شان را هم از یادمان برده‌اند تا بی‌تاریخ بمانیم و خواسته‌های صد سال پیش زنان، همچنان بزرگ و دست نایافتنی و ناموقع و رادیکال جلوه کند. ما موظف به زنده کردن یاد و فعالیت‌های مادربزرگ‌هایمان هستیم، زنانی که تلاش کردند تا زنجیری بر پای ما نباشد.
تصویر سنگ قبر صدیقه دولت‌آبادی پیش از تخریبش در اوایل دهه هشتاد به بهانه توسعه فضای شهری و در واقع بی‌تاریخ کردن جنبش زنان است.»
- این متن را پیش‌تر مسعود سلطانی در صفحه فیسبوک‌ش منتشر کرده بود.
مرتبط:
سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر:
http://bit.ly/2ID2OQy
#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی
@Tavaana_Tavaanatech
«صدیقه دولت‌آبادی بارها تهدید و دستگیر شد. در یکی از همین دستگیری‌ها رئیس نظمیه به او می‌گوید خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی و او می‌گوید صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند.
از شنبه‌هایی که "زبان‌زنان" در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه چاپ می‌شد، صد سال می‌گذرد. از تاسیس مدرسه دختران و نقشش در شکل‌گیری انجمن مخدرات وطن صد‌وده سال.
در این صد سالی که رئیس نظمیه صدیقه دولت‌آبادی را ناموقع می‌دانست، استخوان‌هایش را شبانه از گور بیرون کشیده‌اند و در دره جاجرود ریخته‌اند. سنگ قبرش را چند متری دورتر انداخته‌اند و شاید هزاران رهگذر بر آن نشسته‌اند و پنداشته‌اند سنگی برای نشستن است نه نشانه‌ای برای برخاستن.
ده‌ها زن همچون صدیقه دولت‌آبادی صد سال زودتر به دنیا آمدند تا چنین خوار و خفیف و در بند نباشیم. مریم عمید، محترم اسکندری، ماهرخ گوهرشناس، مهرتاج رخشان، مستوره افشار، افضل وزیری، زندخت شیرازی، روشنک نوعدوست، شهناز آزاد، فخرآفاق پارسا، طوبا آزموده، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، شوکت روستا، قدسیه مشیری، هایده افشار، کبرا چنانی، نصرت مشیری، عصمت‌الملوک شریفی، نورالهدی منگنه، طوبا بقایی، فخرعظما ارغون، عباسه پایور، ملکه ابوالفتح‌زاده تنها شماری از این زنان‌اند. زنانی که حتا نام‌شان را هم از یادمان برده‌اند تا بی‌تاریخ بمانیم و خواسته‌های صد سال پیش زنان، همچنان بزرگ و دست نایافتنی و ناموقع و رادیکال جلوه کند. ما موظف به زنده کردن یاد و فعالیت‌های مادربزرگ‌هایمان هستیم، زنانی که تلاش کردند تا زنجیری بر پای ما نباشد.
تصویر سنگ قبر صدیقه دولت‌آبادی پیش از تخریبش در اوایل دهه هشتاد به بهانه توسعه فضای شهری و در واقع بی‌تاریخ کردن جنبش زنان است.»
- این متن را پیش‌تر مسعود سلطانی در صفحه فیسبوک‌ش منتشر کرده بود.
مرتبط:
سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر:
http://bit.ly/2ID2OQy
#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی
@Tavaana_Tavaanatech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
ششم مردادماه سال ۱۳۴۰ صدیقه دولت‌آبادی، پیشگام مبارزان حقوق زنان در ایران در سن ۸۰ سالگی در تهران درگذشت. «صدیقه دولت‌آبادی بارها تهدید و دستگیر شد. در یکی از همین دستگیری‌ها رئیس نظمیه به او می‌گوید خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی و او می‌گوید صد سال…
رئیس نظمیه: خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی!
صدیقه دولت‌آبادی: صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند.
انتشار نشریه «زبان زنان» در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه و تاسیس مدرسه دختران از اقدامات صدیق دولت‌آبادی ست.
روزنامه «زبان زنان» نشریه‌ای اجتماعی، تربیتی، سیاسی، و از مهم‌ترین نشریات «بانوان» ایرانی، سومین روزنامه زنان بود که در طول تاریخ در ایران منتشر شده است.
این روزنامه از تاریخ ۲۷ تیرماه سال ۱۲۹۸ تا دی‌ماه سال ۱۳۲۴، در سه دوره و در مجموع ۶۸ شماره منتشر شد. صاحب امتياز و ناشر آن صدیقه دولت‌آبادی (۱۲۶۱–۱۳۴۰) از فعالان حقوق زنان در ایران بود.
درباره صدیقه دولت‌آبادی در صفحه ۲۹ «کتاب سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر» بخوانید:
https://tavaana.org/women-right-in-iran/
#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
صدیقه دولت‌آبادی: صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند.
انتشار نشریه «زبان زنان» در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه و تاسیس مدرسه دختران از اقدامات صدیق دولت‌آبادی ست.
روزنامه «زبان زنان» نشریه‌ای اجتماعی، تربیتی، سیاسی، و از مهم‌ترین نشریات «بانوان» ایرانی، سومین روزنامه زنان بود که در طول تاریخ در ایران منتشر شده است.
این روزنامه از تاریخ ۲۷ تیرماه سال ۱۲۹۸ تا دی‌ماه سال ۱۳۲۴، در سه دوره و در مجموع ۶۸ شماره منتشر شد. صاحب امتياز و ناشر آن صدیقه دولت‌آبادی (۱۲۶۱–۱۳۴۰) از فعالان حقوق زنان در ایران بود.
درباره صدیقه دولت‌آبادی در صفحه ۲۹ «کتاب سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر» بخوانید:
https://tavaana.org/women-right-in-iran/
#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
ششم مردادماه سال ۱۳۴۰ صدیقه دولت‌آبادی، پیشگام مبارزان حقوق زنان در ایران در سن ۸۰ سالگی در تهران درگذشت.
«صدیقه دولت‌آبادی بارها تهدید و دستگیر شد. در یکی از همین دستگیری‌ها رئیس نظمیه به او می‌گوید خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی و او می‌گوید صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند.
از شنبه‌هایی که "زبان‌زنان" در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه چاپ می‌شد، صد سال می‌گذرد. از تاسیس مدرسه دختران و نقشش در شکل‌گیری انجمن مخدرات وطن صد‌وده سال.
در این صد سالی که رئیس نظمیه صدیقه دولت‌آبادی را ناموقع می‌دانست، استخوان‌هایش را شبانه از گور بیرون کشیده‌اند و در دره جاجرود ریخته‌اند. سنگ قبرش را چند متری دورتر انداخته‌اند و شاید هزاران رهگذر بر آن نشسته‌اند و پنداشته‌اند سنگی برای نشستن است نه نشانه‌ای برای برخاستن.
ده‌ها زن همچون صدیقه دولت‌آبادی صد سال زودتر به دنیا آمدند تا چنین خوار و خفیف و در بند نباشیم. مریم عمید، محترم اسکندری، ماهرخ گوهرشناس، مهرتاج رخشان، مستوره افشار، افضل وزیری، زندخت شیرازی، روشنک نوعدوست، شهناز آزاد، فخرآفاق پارسا، طوبا آزموده، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، شوکت روستا، قدسیه مشیری، هایده افشار، کبرا چنانی، نصرت مشیری، عصمت‌الملوک شریفی، نورالهدی منگنه، طوبا بقایی، فخرعظما ارغون، عباسه پایور، ملکه ابوالفتح‌زاده تنها شماری از این زنان‌اند. زنانی که حتا نام‌شان را هم از یادمان برده‌اند تا بی‌تاریخ بمانیم و خواسته‌های صد سال پیش زنان، همچنان بزرگ و دست نایافتنی و ناموقع و رادیکال جلوه کند. ما موظف به زنده کردن یاد و فعالیت‌های مادربزرگ‌هایمان هستیم، زنانی که تلاش کردند تا زنجیری بر پای ما نباشد.»
- این متن را پیش‌تر مسعود سلطانی در صفحه فیسبوک‌ش منتشر کرده بود.
درباره صدیقه دولت‌آبادی در صفحه ۲۹ «کتاب سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر» بخوانید:
https://tavaana.org/women-right-in-iran/
#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«صدیقه دولت‌آبادی بارها تهدید و دستگیر شد. در یکی از همین دستگیری‌ها رئیس نظمیه به او می‌گوید خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی و او می‌گوید صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند.
از شنبه‌هایی که "زبان‌زنان" در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه چاپ می‌شد، صد سال می‌گذرد. از تاسیس مدرسه دختران و نقشش در شکل‌گیری انجمن مخدرات وطن صد‌وده سال.
در این صد سالی که رئیس نظمیه صدیقه دولت‌آبادی را ناموقع می‌دانست، استخوان‌هایش را شبانه از گور بیرون کشیده‌اند و در دره جاجرود ریخته‌اند. سنگ قبرش را چند متری دورتر انداخته‌اند و شاید هزاران رهگذر بر آن نشسته‌اند و پنداشته‌اند سنگی برای نشستن است نه نشانه‌ای برای برخاستن.
ده‌ها زن همچون صدیقه دولت‌آبادی صد سال زودتر به دنیا آمدند تا چنین خوار و خفیف و در بند نباشیم. مریم عمید، محترم اسکندری، ماهرخ گوهرشناس، مهرتاج رخشان، مستوره افشار، افضل وزیری، زندخت شیرازی، روشنک نوعدوست، شهناز آزاد، فخرآفاق پارسا، طوبا آزموده، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، شوکت روستا، قدسیه مشیری، هایده افشار، کبرا چنانی، نصرت مشیری، عصمت‌الملوک شریفی، نورالهدی منگنه، طوبا بقایی، فخرعظما ارغون، عباسه پایور، ملکه ابوالفتح‌زاده تنها شماری از این زنان‌اند. زنانی که حتا نام‌شان را هم از یادمان برده‌اند تا بی‌تاریخ بمانیم و خواسته‌های صد سال پیش زنان، همچنان بزرگ و دست نایافتنی و ناموقع و رادیکال جلوه کند. ما موظف به زنده کردن یاد و فعالیت‌های مادربزرگ‌هایمان هستیم، زنانی که تلاش کردند تا زنجیری بر پای ما نباشد.»
- این متن را پیش‌تر مسعود سلطانی در صفحه فیسبوک‌ش منتشر کرده بود.
درباره صدیقه دولت‌آبادی در صفحه ۲۹ «کتاب سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر» بخوانید:
https://tavaana.org/women-right-in-iran/
#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech