آموزشکده توانا

15.2K views05:25

آن روزهایی که هنوز نشان‌دادن #ساز ممنوع نبود و #زنان هم می‌توانستند بخوانند و هم بنوازند و هم برقصند دختری ده دوازده ساله به همراه کامیونی که بار برنج داشت به تهران آمد تا در منزل خواهرش مستقر بشود و «سواددار» بشود. در آن روزها در مدرسه ابتدایی درس «سرود و #موسیقی» وجود داشت. معلم کلاس پنجم این دختر صدای او را می‌شنود و او را کشف می‌کند. داستان را از زبان این دختری است به نام عصمت باقرپور پنبه‌فروش که بعدها شد «دلکش» بشنوید:

«معلمی داشتيم به اسم آقای ظهيرالدينی که معلم موسيقی ما بود. هفته‌ای يک روز می‌آمد به ما درس موسيقی می‌داد. سرود مثلا. او مرا کشف کرد. يک روز که داشتم با دخترها سرود می‌خواندم مرا صدا کرد. گفت خانم باقرپور بيا من با تو کار دارم. گفت صدای شما خيلی قشنگ است. خيلي رساست. می‌بينم که از تمام دخترها يک نت بالاتر می‌خوانيد. من نمی‌فهميدم چه می‌گويد. گفت دلت می‌خواهد بروی راديو بخوانی؟ دلکش اما آن‌قدر کوچک بود که نمی‌دانست رادیو یعنی چه. با یک قرار قبلی معلم او را به «اداره‌ی موسیقی کشور» برد و او را به روح‌الله خالقی، استاد موسیقی ایرانی، آهنگساز و نوازندهٔ ویولن معرفی کرد.
«راديو هم تازه افتتاح شده بود. من اصلا تا آن روز راديو نديده بودم و نمی‌دانستم چيست. گفتم راديو چيست؟ گفت در آن می‌خوانند! باز هم نمی‌فهميدم. گفت من شما را می‌برم به اداره موسيقی کشور در بهارستان، که بعدا فهميدم روسای آنجا روح‌الله خالقی و کلنل علينقی وزيری و سنجری بودند. مرا به آنجا برد. جای وسيعی بود. يک جا ويلون می‌زدند. يک جا پيانو می‌زدند. يک جا تار می‌زدند. يک جا صدای آواز می‌شنيدم. نمی‌دانستم اينجا کجاست. جريان چيست. گيج شده بودم. مرا نزد روح‌الله خالقی برد و گفت اين دختر صداش خوب است. خالقی به من گفت بخوان! گفتم چی بخوانم؟ آقای ظهيرالدينی گفت يکی از سرودهای مدرسه را بخوان. شروع کردم به خواندن يکي از سرودها: دست پهلوی پشت بخت ماست. خالقی اسم مرا فورا نوشت.»

به بهانه‌ی زادروز #دلکش ترانه‌ی «بردی از یادم» را با اجرای زنده‌ی کم‌تر دیده‌شده‌ای از ایشان تقدیم می‌کنیم به همه‌ی هم‌راهان همیشگی توانا. این ترانه در ابتدا به صورت دو صدایی و به همراهی ویگن خوانده شد.

مطالب #توانا را بدون فیلتر در تلگرام دنبال کنید:
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

15.5K views07:31