کوروش جلیل، فعال مدنی اهل یاسوج، تصاویری از حکمی که علیه او صادر شد در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد و نوشت:

«به نام ایران
کوروش جلیل هستم فرزند ایران
درست چند روز بعد از مرگ رئیسی، توسط نیروهای وزارت اطلاعات در یاسوج به روش خشونت‌باری و با توهین، تهمت، کتک‌کاری و تهدید به قتل بازداشت و روانه سلول‌های انفرادی این نهاد شدم و بعد از حدود ۳۳ روز آزاد شدم.
با گذشت چند ماه امروز که به سامانه ثنای خود وارد شدم [به دلیل مصادره تلفن همراهم توسط این نهاد دسترسی به سامانه نداشتم] با خیل عظیم احضاریه‌ها و احکام قضایی روبرو شدم که توسط نهادهای امنیتی و سیستم قضایی برای بنده پرونده‌سازی کرده بودند یعنی حدودا هر ۳۰ روز یک پرونده‌سازی، در یکی از همین پرونده‌سازی‌ها به سه سال حبس تعزیری محکوم شده‌ام برای اتهاماتی که قبلا برای آنها هم بازداشت، هم زندانی و هم جریمه شده‌ام.
نکات جالب در این احضاریه ها و احکام اینکه که در یکی از احضاریه‌ها خود دادیار اظهار داشته که قبلاً برای این اتهام ایشان در فلان شعبه محکوم شده و نیازی نیست که دوباره حکم داده شود و نکته جالب دیگری هم که در این احضاریه‌ها قید شده: «کوروش جلیل فرزند اردشیر فعلا متواری!! در صورتی که بنده در همان تاریخ در سلول‌ انفرادی وزارت اطلاعات در بازداشت بودم»،
این همه پرونده‌سازی و احکام توسط نهادهای امنیتی و دستگاه قضایی برای بنده فقط برای پرسش‌گری و نقدی است که به سیستم ناکارآمد و فاسد جمهوری اسلامی داشته‌ام.
تمامی پرونده‌ها و احکام قضایی رو در همین پست بارگذاری میکنم.
برای این خاک گرامی…
کوروش جلیل فرزند ایران و خاک پای مردم ایران…»


#ایران #ملی_گرایی #کوروش_بزرگ #کوروش_جلیل #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‏@dialogue1402

قابل ملاحظه است که در افسانه‌های ملی ما ایرانیان که عمدتا در قالب شاهنامه فردوسی و سنت شاهنامه‌نگاری (به طور کلی) آنها را می‌شناسیم، از پادشاهان بزرگ هخامنشی به ویژه کوروش و داریوش یادی نیست.

آنچه به ویژه امروز از مجرای تاریخ علمی، یا به تعبیر شادروان احسان یارشاطر، «تاریخ تحقیقی» می‌شناسیم بر اهتمام پادشاهان هخامنشی بر ثبت کتیبه و دیوارنگاره دلالت می‌کند. رمزگشایی از کتیبه‌های هخامنشی که نه منحصرا، اما خصوصا از زمان داریوش اول بجامانده، حکایت می‌کند از تلاش آن شاهنشاهان برای ابدی شدن در تاریخ. آنها در این معنا واقعا ابدی شدند که اکنون اطلاعات خوب و قابل اتکایی از آنها داریم. اما این پرسش هست که چرا بازتابی از آنان در افسانه‌های ملی نیست؟

در اسلاید زیر، چند بند از مقاله یارشاطر با همین عنوان و همین موضوع آمده است. به طور خلاصه، یارشاطر منابع شاهنامه‌نگاران و منابع نویسندگان دوران اسلامی را برمی‌شمارد که عموم آنها مستقیم یا غیرمستقیم به «خدانامه»های دوران ساسانی می‌رسد و برخی از طریق منابع سُریانی، ریشه در ادبیات یونانی و عبرانی باستان دارد. تنها در منابعی که به یونانیان و عبرانیان ختم می‌شود، نام پادشاهان هخامنشی و وقایع زمان آنها ذکر شده است. اما عقیده یارشاطر این است که ساسانیان، از سنت سیاسی پادشاهان پارس، نیم هزاره پیش از خود (هخامنشیان)‌ اطلاع نداشته‌اند و منبع آنها در ذکر تاریخ ایران، عموما از شرق ایران سرچشمه می‌گرفته است.

برای مطالعه تمام مقاله یارشاطر، به کتاب «حکمت تمدنی» مراجعه کنید.

#تاریخ #تاریخنگاری #هویت_ملی #ایران #ایرانیان #هخامنشیان #کوروش #داریوش #رواداری #گفتگو

‏@dialogue1402