آیا مردم نباید بدانند؟

به بهانه درگیری‌های اخیر جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل

✍️موسی برزین، حقوقدان

جمهوری اسلامی ایران تاکنون چه قدر برای اهداف نظامی خود همچون ساخت موشک‌های و انرژی هسته‌ای هزینه کرده است؟ آیا این هزینه‌ها در شرایط فعلی اقتصادی منطقی است؟ آیا واقعا این هزینه‌ها توان نظامی ایران را بالا برده است؟ اگر این چنین است چرا موشک‌های جمهوری اسلامی هیچ موفقیتی در هدف قراردادن خاک اسرائیل کسب نکردند؟ چرا باید کشور ایران برای چندین دهه به اسرائیل دشمن باشد و بودجه هنگفتی برای مقابله با آن صرف کند؟ آیا هیچ راه دیپلماتیک برای حل و فصل این موضوع وجود ندارد؟
‌
این‌ها سوالاتی است که شاید ذهن بسیاری از مردم را در این روزها درگیر کرده است در حالی که مردم به هیچ وجه نمی توانند پاسخ روشنی به این سوالات بیابند زیرا جمهوری اسلامی در مورد برنامه‌های نظامی خود و بودجه ای که برای آن خرج می‌کند به شدت مخفی کار است. آیا اصلا مردم حق کسب آگاهی در این مورد را دارند؟ آیا جمهوری اسلامی حق این را دارد که بگوید مصارف نظامی محرمانه است و مردم نباید بدانند؟ آیا مردم حق نظارت بر این گونه موارد را ندارند؟
‌
کانت فیلسوف آلمانی در کتاب «نقد عقل محض» بیان می‌دارد: «حکمران حافظ منفعت عموم است و بنابر این هیچ دلیلی وجود ندارد برای اینکه از نظارت عموم بر اعمالش بگریزد. در واقع حکمرانی که از چنین نظارتی بیم داشته باشد بیمناک آن است که اعمالش در خدمت منفعت عموم نیست و در این تردید به سر می‌برد که حقیقت در پرتو اصل علنی گشتن کنش‌ها، آشکار شود.»
‌
بر این اساس حق آگاهی و دسترسی به اطلاعات از جمله حقوق شهروندی و از اصول بنیادین حقوق بشر است. این مسأله چندان مهم است که عده‌ای اطلاعات را اکسیژن دموکراسی می‌دانند. دادن اطلاعات به مردم می‌تواند سبب آگاهی عمومی و مبنایی برای تصمیم‌گیری و قضاوت درست باشد. اگر اطلاعات تقدیم افکار عمومی شود، این افکار در درستی یا نادرستی آن بحث و تصمیم گیری خواهد کرد. در این میان چنانچه حاکمان امری نادرست انجام داده باشند افکار عمومی می‌تواند نادرستی آن را تشخیص دهد.
‌
شفافیت اطلاعاتی باعث تسهیل نظارت بر فعالیت‌ها و کم‌کاری‌های مقامات عمومی می‌شود. شهروندان با دسترسی آزاد به اطلاعات می‌توانند از سوءاستفاده‌های مقامات سیاسی از قدرت و در نهایت از زیان به جامعه خود جلوگیری نمایند. این مسأله مبنای مسؤلیت دولت‌ها در ارائه اطلاعات به مردم است.

اختیار و تمایل صاحبان قدرت سیاسی به پنهان‌کاری نتیجه‌ای جز پرورش زمینه سوءاستفاده از قدرت و استبداد را نخواهد داشت. بر همین اساس هیچ دولتی نمی‌تواند حق مردم را در بهره‌مندی از اطلاعات انکار کرده یا ضرورت شفافیت بخشیدن به اقدامات مقامات عمومی را به عنوان یک اصل بنیادین دموکراسی و پاسخگو بودن دولت در برابر ملت را رد کند.

آزادی بیان مبنای دیگری برای وظیفه دولت‌ها در ارائه اطلاعات به مردم است. اگر دولت‌ها و نهادهای عمومی اطلاعات مربوط به مسائل عمومی کشور را در اختیار شهروندان قرار ندهند، بدیهی است مردم اطلاعات کافی نداشته و نمی‌توانند در موردی اظهارنظر کرده و آزادانه نظر خود را بیان نمایند.

حق مشارکت در تعیین سرنوشت خود نیز مبنای دیگری برای اصل حق آگاهی مردم است. مردمی که از آگاهی کافی و لازم برخوردار نبوده و نمی‌دانند در کشور خویش چه می‌گذرد و حاکمان آن‌ها چه برنامه‌هایی برای اداره کشور دارند، چگونه می‌توانند در امور مملکتی خویش مشارکت کرده و از این راه در تعیین سرنوشت خود دخالت نمایند.

با توجه به این مطالب می‌توان گفت اصل بر انتشار و افشا بوده و دولت‌ها موظفند که اطلاعات عمومی را منتشر نمایند و چنانچه استثنائاتی وجود داشته باشد این استثنائات بایستی بر طبق قانون و مضیق و معین باشند.
.
ادامه مقاله را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/269earh9

#مقاله #جنگ #ایران_اسرائیل #آزادی_بیان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مجموعه گفتگوهایی در باب نقض آزادی آکادمیک در ایران

به ابتکار دکتر حسن باقری‌نیا

بررسی و نقد کتاب «جغرافیای شخصی: ترور فردیت»

بخش اول: لازمه اخلاقی زیستن
آیا این توانمندی‌های فردی است که باعث می‌شود انسان تن به بردگی و بندگی نظام‌های تمامیت خواه ندهد؟
نظام‌های توتالیتر معیشت را بر شهروندان منتقد سخت می‌گیرند، تعلیق و اخراج از کار، قطع حقوق و بیمه درمانی و... ابزارهای شومی هستند که برای خاموش کردن صداهای عدالت طلبانه به کار گرفته می شود.
آیا اگر شهروندان توانمندی هایی داشته باشند که بتوانند علی رغم این ظلم ها سر پا بایستند احتمال کمتری دارد که تن به ذلت دهند.

دکتر نعمتی در پاسخ می‌گوید:
پذیرش استبداد بیش از آنکه به توانمندی فرد ارتباطی داشته باشد به نظام فکری و به ویژه اخلاقی است که فرد اتخاذ می نماید.
«من انتخاب کردم که اخلاقی زندگی کنم»
انسان در شرایط سخت معیشتی نیز می‌تواند تن به بردگی ندهد و اخلاقی زندگی کند.

دکتر حسن باقری‌نیا_ هیات علمی سابق دانشگاه حکیم سبزواری
https://t.me/hassan_bagherinia
دکتر مرتضی نعمتی_هیات علمی سابق دانشگاه چمران اهواز
https://t.me/MortezaNemati1

#آزادی_بیان #گفتگو_توانا #آزادیهای_آکادمیک

@Dialogue1402

متن کامل بیانیه محمد رسول‌اف خطاب به جامعه سینمایی دنیا

چند روز پیش، پس از سفری پیچیده و طولانی وارد اروپا شدم.
حدود یک ماه پیش وکلایم به من اطلاع دادند که حکم هشت سال زندانم در دادگاه تجدیدنظر تایید شده است و در مدت زمان کوتاهی اجرا خواهد شد. با علم به اینکه به‌زودی خبر فیلم جدیدم منتشر می‌شود، می‌دانستم که بی‌شک حکم جدیدی به این ۸ سال اضافه خواهد شد. وقت زیادی برای تصمیم‌گیری نداشتم. باید بین زندان و خروج از ایران یکی را انتخاب می‌کردم. با قلبی پر از اندوه، تبعید را انتخاب کردم. جمهوری اسلامی در شهریور ۱۳۹۶ گذرنامه‌ام را ضبط کرد، بنابراین مجبور شدم مخفیانه ایران را ترک کنم.

با آنکه به شدت به حکم ناعادلانه‌ اخیر که مرا مجبور به تبعید کرد اعتراض دارم، اما دستگاه قضایی جمهوری اسلامی آن‌قدر احکام ظالمانه و عجیبی صادر کرده است که خودم را در جایگاهی نمی‌بینم که از حکمی که برایم صادر شده شکایت کنم. احکام اعدام در حالی اجرا می‌شود که جمهوری اسلامی جان معترضان و فعالان حقوق مدنی را هدف قرار داده است. باورش سخت است، اما همین حالا که این مطلب را می‌نویسم، توماج صالحی، خواننده رپ جوان در زندان به سر می‌برد و به اعدام محکوم شده است. دامنه و شدت سرکوب به حدی از وحشیگری رسیده است که مردم هر روز منتظر خبر جنایت فجیع دیگری از حکومت هستند. ماشین جنایت جمهوری اسلامی به طور مستمر و سیستماتیک حقوق بشر را نقض می‌کند.

قبل از آنکه سرویس‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی از ساخت فیلمم مطلع شوند، تعدادی از بازیگرانش موفق به خروج از ایران شدند. با این حال بسیاری از بازیگران و عوامل فیلم هنوز در ایران هستند و سیستم اطلاعاتی به آنها فشار می‌آورند. آنها زیر بازجویی‌های طولانی قرار گرفته‌اند. خانواده برخی از آنها احضار و تهدید شدند. بخاطر شرکت آنها در این فیلم، پرونده‌های قضایی برایشان تشکیل و ممنوع الخروج شدند. به دفتر فیلمبردار فیلم یورش بردند و تمام وسایل کارش را بردند. آنها همچنین از سفر صدابردار فیلم به کانادا جلوگیری کردند. در بازجویی‌ها از عوامل فیلم، نیروهای اطلاعاتی از آنها خواستند که برای خروج فیلم از جشنواره کن به من فشار بیاورند. آنها در تلاش بودند تا گروه فیلمبرداری را متقاعد کنند تا بگویند از داستان فیلم آگاه نیستند و برای مشارکت در پروژه تحت نفوذ قرار گرفتند.

به‌رغم محدودیت‌های زیادی که من و همکاران و دوستانم در روند ساخت فیلم با آن مواجه بودیم، سعی کردم به روایتی سینمایی برسم که از روایت حاکم ناشی از سانسور در جمهوری اسلامی دور و به واقعیتش نزدیک‌تر باشد. شک ندارم که محدود کردن و سرکوب آزادی بیان حتی اگر محرکی برای خلاقیت شود قابل توجیه نیست، اما وقتی راهی نیست، باید راهی ساخت.

جامعه سینمایی دنیا باید نسبت به تامین حمایت مؤثر از سازندگان این گونه فیلم‌ها مطمئن شود. از آزادی بیان باید با صدای بلند و واضح دفاع شود. افرادی که شجاعانه و فداکارانه با سانسور به جای حمایت از آن مقابله می کنند، باید با حمایت سازمان‌های بین‌المللی فیلم از اهمیت اقدام خود اطمینان پیدا کنند. همانطور که از تجربه شخصی خودم می‌دانم، این می‌تواند کمک گرانقدری به ادامه کار ارزشمند آنها باشد.
افراد زیادی در ساخت این فیلم کمک کردند. فکر و ذهن من با همه آنهاست و نسبت به امنیت و سلامتی آنها بیمناکم.
.
از تلگرام بابک غفوری‌آذر
@babakgha

#آزادی_بیان #محمد_رسول_اف #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بر اساس گزارش منتشر شده در رسانه‌های حقوق بشری، اکبر یوسفی شهروند ساکن ملکان پس از انتشار یک استوری اینستاگرام در رابطه با مرگ رئیسی هیئت همراه او، بازداشت شده است

تاکنون از اتهامات دقیق مطرح شده علیه این شهروند اطلاعی در دست نیست.

اکبر یوسفی پیشتر نیز در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، سابقه بازداشت و برخوردهای قضایی را داشته است.
‌بر اساس گزارش هه‌نگاو، صبح امروز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳، نیروهای اداره اطلاعات با هجوم به منزل اکبر یوسفی، از فعالان مدنی و اهل شهرستان ملکان، وی را با توسل به خشونت بازداشت کرده‌اند.

تاکنون از اتهامات علیه او اطلاعی در دسترس نیست.



#اکبر_یوسفی
#سانسور #آزادی_بیان #رئیسی #نه_به_جمهوری_اسلامی
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

فواد چوبین، دایی آرتین رحمانی نوجوان کشته‌شده در اعتراضات ۱۴۰۱، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت ماموران اطلاعات خواهرش هنگامه چوبین و روجا چوبین را تهدید کرده و گفته‌اند: «این آخرین اخطار است اگر استوری بگذارید، شادی کنید به خاطر حادثه رئیس جمهور به اون بچه‌هاتون هم رحم نمی‌کنیم، همشون رو می‌کشیم.»

#آزادی_بیان #سانسور #رئیسی #سقوط

@tavaanatech

دکتر حسن باقری‌نیا، استاد دانشگاهی که به طور غیر قانونی تعلیق شده و سپس به طور اجباری بازنشسته شده است و البته پرونده بازنشستگی‌اش صندوق بازنشستگی ارسال نشده تا مانع دریافت حقوق بازنشستگی او شوند، در این ویدیو می‌گوید که امروز پنجم خرداد ماه ۱۴۰۳ برای پیگیری پرونده شکایتش از رئیس دانشگاه حکیم سبزواری به دادگاه مراجعه کرده است.

درحالی که ایشان شاکی پرونده بودند، قاضی به او گفت آیا تو همانی نیستی که به آقای خامنه‌ای گفته بودی که «از مقام فرعونیت به مقام الوهیت ارتقا پیدا کردی؟»
سپس قاضی بدون رسیدگی به شکایت آقای باقری‌نیا، سخنان او در مورد ظالم بودن خامنه‌ای را صورتجلسه کرد و از او امضا گرفت!
پس از خروج از دادگاه، از یک شماره ناشناس با آقای باقری‌نیا تماس گرفتند و گفتند: تو‌ به شهدا توهین کردی؟
ایشان گفتند: هرگز به شهدا توهین نمی‌کنم و قصاب تهران را شهید نمی‌دانم.
گفتند زنگ زدیم که ارشاد کنیم... بعد هم خبر دادند که به زودی به دادگاه احضار خواهد شد.


- آقای باقری‌نیا، در نوشتارها و گفته‌هایش هیچ جرمی مرتکب نشده است. ایشان همواره به صورت مسالمت‌آمیز و محترمانه نظرات انتقادی خود را بیان کرده و از حق آزادی بیان اندیشه و نظراتش استفاده کرده است.


برای آشنایی بیشتر با دکتر باقری‌نیا این مطلب را بخوانید:

حسن باقری‌نیا؛ نمونه‌ای از یک شهروند آگاه، شجاع و کنشگر

https://tavaana.org/hassan-bagherinia/


#آزادی_بیان #حسن_باقری_نیا #ابراهیم_رئیسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چون جامعه شناسها درباره تشییع جنازه رییسی چیزی نگفتند، پس ادب ندارند!

آیا «تقاضای تحلیل زورکی»هم از ویژگیهای حکومت استبدادی است؟

با نگاه به این برنامه این نکته به ذهن متبادر می‌شود که جمهوری اسلامی به سانسور رسانه‌ها و بستن دهان منتقدین و شکستن قلم‌ها اکتفا نمی‌کند، بلکه از اهل رسانه و صاحبنظران و اندیشمندان می‌خواهد که به صورت ایجابی در راستای پروپاگاندای حکومت تولید محتوا کنند! به عبارت دیگر، مسئله این نیست که افراد و رسانه‌ها چیزی علیه حکومت گفته‌باشند، بلکه مسئله این است که به خاطر «چیزی نگفتن و تمجید نکردن» هم ممکن است بازخواست و حتی بازداشت شوند!

#استبداد #آزادی_بیان #ابراهیم_رییسی #جمهوری_اسلامی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌پیام نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه صلح نوبل برای کنفرانس آزادی بیان - ۲۰۲۴


آزادی بیان تضمین‌کننده دموکراسی است اما گاه دموکراسی‌ها به بهانه جنگ امور سیاسی و جانبداری‌های مبتنی بر منافع و روابط ضامن بقای خود را کم توان می‌کنند و البته استبداد همواره بر آزادی بیان می‌تازد. جمهوری اسلامی طی ۴۵ سال تلاش کرده تا هرگونه مظهر و جلوه‌ای از بیان را سرکوب کند. سرکوب آزادی بیان سیاست پایان‌ناپذیری برای بقاء استبداد از زمان تأسیس نظام دینی بوده که تاکنون ادامه یافته است. هر چند مردم ایران نیز گرچه با بهایی سنگین اما مقاوم در برابر استبداد ایستاده‌اند. شما شاهد تقلای سرسختانه و باورمندانه مردم ایران در جنبش زن، زندگی، آزادی و شاهد مرگ مهسا، نیکا، غزاله و ...بوده‌اید شما اعتراض ما عليه تجاوز، تعرض و اذیت و آزار جنسی زنان و روایت‌های هولناک از سر گذرانده‌ی ما را شنیده‌اید. شما شاهد اعدام جوانان این سرزمین بوده‌اید. اعدام محسن شکاری فقط ۷۵ روز پس از بازداشت و فقط به اتهام گذاشتن یک سطل زباله در خیابان و بند آوردن تردد ماشین‌ها اتفاق افتاد.

اعدام بهای این جلوه مدنی از بیان اعتراض بود.

روسری برداشتن آرمیتا در راه مدرسه جلوه‌ای از بیان فکر نوجوان ۱۶ ساله‌ای بود که به رهایی از انقیاد و تبعیض و ستم حکومت می‌اندیشید که در زیر خروارها خاک مدفون شد.

قامت نیکا با شالی آتش گرفته در دستانش نه فقط جلوه‌ای از بیان بلکه به طور واضح و قدرتمند یک اندیشه در قالب آن تصویر برای برابری بود.

در نظام جمهوری اسلامی که تجسم بیان ظلم دروغ و فریب است از آزادی بیان ،گفتن به خطر انداختن حیاتی ترین حقوق انسانی است حقوقی که در فقدان آنها "انسان" معنا ندارد.

این روزها شاهدید که زنان در مقابل یک جنگ تمام عیار حکومت قامت کشیده‌اند و دیوار ترک خورده‌ی ترس را فرو می‌ریزند.

نوشتن از آزادی بیان در سرزمینی که سلب آزادی بیان مهم‌ترین وظیفه و عملکرد حکومت تلقی میشود و حکومت رفتارش را فریبکارانه و دغل کارانه بر اساس مفاهیمی برگرفته از دین ارزشهای جامعه و باورهای مردم توجیه می‌کند و در مجامع بین‌المللی حقیقت را انکار کرده و چشم در چشم جهانیان دروغ می‌گوید، بس دشوار و هراس آلود است.

وقتی از سلب آزادی بیان توسط یک رژیم می‌گوییم بحث از ستیز و جدال آشکار یک حکومت با انسانی است که با قلم، کلام یا هنر می‌اندیشد.

تصور بر این نیست که اگر بیان را از انسان سلب کنند صرفاً ابزار اظهار اندیشه را از او گرفته‌اند بلکه باور بر این است که به رویش و نوآفرینی اندیشه حد زده‌اند.

.
سانسور هر یک کلمه حذف یک معنا، فقدان یک مفهوم و نبود اندیشه است.

من از شما مدافعان حقوق بشر و صلح و آزادی بیان تقاضا دارم زبان ما در بیان و صدای ما در فریاد اندیشه و طرح دموکراسی، آزادی و برابری برای آینده‌ی سرزمینمان و شکست و نابودی رژیم دینی استبدادی باشید.

تقاضا دارم پیش برنده‌ی تلاش ما برای جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی در سازمان ملل متحد باشید.

یقین دارم روزی نه چندان دور ما مردم ایران نیز جلوه‌ای باشکوه قامتی بلند و صدایی رسا در منظر جهانیان خواهیم شد.

به صف پرشمار و قدرتمند ما بپیوندید.

نرگس محمدی زندان اوین خرداد ۱۴۰۳»

#نرگس_محمدی #آزادی_بیان #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سلمان رشدی:
«بدون آزادی برای رنجاندن یا خشمگین‌کردن دیگری، آزادی مفهومی ندارد.»

مرتبط
زخم فتوا:
https://dialog.tavaana.org/fatva-to-kill-salman-rushdie/
سلمان رشدی و آزادی بیان:
https://tavaana.org/salmanrushdie/
و
کتاب حسن نیت، اثر سلمان رشدی
https://tavaana.org/in_good_faith/

#سلمان_رشدی #آزادی_بیان #گفتگو_توانا

@Dialogue1402