ندا میهندوست، خواهر کارگردان و زندانی سیاسی نوید میهندوست، نامهای از او را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده است.
این نامه به شرح زیر است:
«نامهای از اوین: صادقانه و بی تعارف بگویم یکی از عذابآورترین معضلات حضور در زندان اوین، اجبار به تماشای برنامههای صداوسیمای جمهوری اسلامی است. متاسفانه وقتی در اتاقی در کنار ده دوازده نفر دیگر با سلایق مختلف مجبور به زندگی هستید، لزوم تعامل جمعی ایجاب میکند به علایق هم اتاقیهای عزیز احترام بگذارید و صدا و تصویر بسیاری از برنامههای تلویزیون را که از شدت بی کیفیتی، سوهان روح و اعصاب هستند را تحمل کنید. به همین خاطر کم کم مجبور شدهام برای کاستن از آثار این شکنجههای سمعی و بصری، اوقات کمتری را در اتاق و زمان بیشتری را در سالن ورزش و محوطه حیاط و کتابخانه بگذرانم. که البته این مورد آخر (کتابخانه) را در اعتراض به عملکردهای احمقانه و برخوردهای کودکانه مسئول فرهنگی زندان، تحریم کردهام. در یکی از اوقات محدود حضور در اتاق متوجه شدم که شبکه آی فیلم، آخرین مینی سریالی که سالها پیش برای تلویزیون ساختم را در حال پخش مجدد دارد. نمیدانم آیا مسئولین صداوسیما از سرنوشت کارگردان آن سریال که به خاطر ساخت مستند، با حکم عادلانه (!) سه سال زندان روبرو شده است خبر دارند یا نه ولی سازنده آن سریال آنقدر جرات و جسارت دارد که از ساخت این سریال و سایر سریالهایی که برای تلویزیون ساخته اظهار ندامت و پشیمانی نماید. علی رغم این که در تمام سالهای همکاری با تلویزیون در دهههای هفتاد تا نود، سعی کردم بسیاری از کارها را به خاطر فیلمنامههای ضعیف و گاها ابلهانه انجام ندهم و همچنان میتوانم از کارهایی که برای تلویزیون ساخته یا نوشتهام به اندازه وسع و نقشی که در آنها داشتهام دفاع کنم ولی بازهم نمیتوانم پشیمانیام را از ساختشان پنهان کنم. این ندامت بیشتر به خاطر انرژی و عمری است که برایشان هدر دادهام. زمانها و عمری که میتوانستم برای ساخت آثاری بهتر در سینما صرف کنم و نه در چهارچوبهای آزاردهنده و گاه مضحک صداوسیمای جمهوری اسلامی. همزمان با پخش این سریال خبری دریافت کردهام که حسی دلچسب به همراه داشت: یکی از بازیگران اصلی فیلم آخرم (کافه)، #ستاره_ملکی، که در فیلم «دانه انجیر مقدس» (محمد رسول اف) بازی کرده؛ به همراه این فیلم در جشنواره کن حاضر شده است. شادیام وقتی بیشتر شد که خبر کسب جایزه ویژه هیات داوران برای این فیلم را شنیدم.
این دو مطلب به ظاهر بی ربط را نوشتم که بگویم چرا بابت زمانی که برای ساخت کارهای تلویزیونی هدر دادهام متاسفم. شاید اگر همان تصمیمی که از سال ۹۸، مبنی بر صرف انرژی برای ساخت آثاری مطابق سلیقهام گرفتم را زودتر گرفته بودم الان راضیتر بودم.
نتیجه آن تصمیم ساخت فیلم کافه بود که موفق به حضور در جشنواره تسالونیکی شد و همچنان به نمایشش در خارج از ایران ادامه میدهد.
جالب اینجاست که در طول فعالیت حرفهایم با بسیاری از بازیگرانی که اولین فیلمشان را تجربه میکردند و اکنون تبدیل به بازیگرانی مطرح و پرکار شدهاند، کار کردهام. از همکارانی چون مریم پالیزیان، اشکان خطیبی، نگار جواهریان، بابک حمیدیان و مینا ساداتی گرفته تا ستاره ملکی. هر یک از این عزیزان هم اکنون در جاهای مختلف دنیا به فعالیتهای هنری خود ادامه میدهند و شاید بیخبر باشند همکاری که نخستین حضور تصویریشان را با او تجربه کردهاند اکنون به خاطر ساخت فیلم (تاکید میکنم به خاطر ساخت فیلم) در زندان به سر میبرد.
افزون بر این حرفها برای همه آنها مانند ستاره ملکی عزیز آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم هر جا که هستند با آزادی و اختیار تام و تمام به کارهایی مشغول باشند که به خاطرش افتخار کنند و هیچگاه تاسف نخورند.
نوید میهندوست-زندان اوین»
نوید میهندوست (زاده ۷ تیر ۱۳۵۱ در نوشهر) کارگردان، فیلمنامهنویس سینما و تلویزیون. او در ۱۳ آذر ۱۳۹۸ توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی دستگیر شد و در بند ۲۰۹ زندان اوین به مدت حدود دو ماه در بازداشت بود و در ۱۴ بهمن با تودیع وثیقه ۸۵۰ میلیون تومانی به صورت موقت و تا پایان مراحل دادرسی از زندان آزاد شد. او برای اجرای حکم از ۲۹ مرداد ۱۴۰۲ به زندان اوین فراخوانده شد و هماکنون در زندان اوین زندانی است.
علت بازداشت و صدور حکم علیه او، دوستیاش با برادر خانم مسیح علینژاد و پیگیری وضعیت او و همراهی با خانوادهاش در مراجعات به نهادهای قضایی بوده است.
#نوید_میهن_دوست #بیانیه #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
این نامه به شرح زیر است:
«نامهای از اوین: صادقانه و بی تعارف بگویم یکی از عذابآورترین معضلات حضور در زندان اوین، اجبار به تماشای برنامههای صداوسیمای جمهوری اسلامی است. متاسفانه وقتی در اتاقی در کنار ده دوازده نفر دیگر با سلایق مختلف مجبور به زندگی هستید، لزوم تعامل جمعی ایجاب میکند به علایق هم اتاقیهای عزیز احترام بگذارید و صدا و تصویر بسیاری از برنامههای تلویزیون را که از شدت بی کیفیتی، سوهان روح و اعصاب هستند را تحمل کنید. به همین خاطر کم کم مجبور شدهام برای کاستن از آثار این شکنجههای سمعی و بصری، اوقات کمتری را در اتاق و زمان بیشتری را در سالن ورزش و محوطه حیاط و کتابخانه بگذرانم. که البته این مورد آخر (کتابخانه) را در اعتراض به عملکردهای احمقانه و برخوردهای کودکانه مسئول فرهنگی زندان، تحریم کردهام. در یکی از اوقات محدود حضور در اتاق متوجه شدم که شبکه آی فیلم، آخرین مینی سریالی که سالها پیش برای تلویزیون ساختم را در حال پخش مجدد دارد. نمیدانم آیا مسئولین صداوسیما از سرنوشت کارگردان آن سریال که به خاطر ساخت مستند، با حکم عادلانه (!) سه سال زندان روبرو شده است خبر دارند یا نه ولی سازنده آن سریال آنقدر جرات و جسارت دارد که از ساخت این سریال و سایر سریالهایی که برای تلویزیون ساخته اظهار ندامت و پشیمانی نماید. علی رغم این که در تمام سالهای همکاری با تلویزیون در دهههای هفتاد تا نود، سعی کردم بسیاری از کارها را به خاطر فیلمنامههای ضعیف و گاها ابلهانه انجام ندهم و همچنان میتوانم از کارهایی که برای تلویزیون ساخته یا نوشتهام به اندازه وسع و نقشی که در آنها داشتهام دفاع کنم ولی بازهم نمیتوانم پشیمانیام را از ساختشان پنهان کنم. این ندامت بیشتر به خاطر انرژی و عمری است که برایشان هدر دادهام. زمانها و عمری که میتوانستم برای ساخت آثاری بهتر در سینما صرف کنم و نه در چهارچوبهای آزاردهنده و گاه مضحک صداوسیمای جمهوری اسلامی. همزمان با پخش این سریال خبری دریافت کردهام که حسی دلچسب به همراه داشت: یکی از بازیگران اصلی فیلم آخرم (کافه)، #ستاره_ملکی، که در فیلم «دانه انجیر مقدس» (محمد رسول اف) بازی کرده؛ به همراه این فیلم در جشنواره کن حاضر شده است. شادیام وقتی بیشتر شد که خبر کسب جایزه ویژه هیات داوران برای این فیلم را شنیدم.
این دو مطلب به ظاهر بی ربط را نوشتم که بگویم چرا بابت زمانی که برای ساخت کارهای تلویزیونی هدر دادهام متاسفم. شاید اگر همان تصمیمی که از سال ۹۸، مبنی بر صرف انرژی برای ساخت آثاری مطابق سلیقهام گرفتم را زودتر گرفته بودم الان راضیتر بودم.
نتیجه آن تصمیم ساخت فیلم کافه بود که موفق به حضور در جشنواره تسالونیکی شد و همچنان به نمایشش در خارج از ایران ادامه میدهد.
جالب اینجاست که در طول فعالیت حرفهایم با بسیاری از بازیگرانی که اولین فیلمشان را تجربه میکردند و اکنون تبدیل به بازیگرانی مطرح و پرکار شدهاند، کار کردهام. از همکارانی چون مریم پالیزیان، اشکان خطیبی، نگار جواهریان، بابک حمیدیان و مینا ساداتی گرفته تا ستاره ملکی. هر یک از این عزیزان هم اکنون در جاهای مختلف دنیا به فعالیتهای هنری خود ادامه میدهند و شاید بیخبر باشند همکاری که نخستین حضور تصویریشان را با او تجربه کردهاند اکنون به خاطر ساخت فیلم (تاکید میکنم به خاطر ساخت فیلم) در زندان به سر میبرد.
افزون بر این حرفها برای همه آنها مانند ستاره ملکی عزیز آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم هر جا که هستند با آزادی و اختیار تام و تمام به کارهایی مشغول باشند که به خاطرش افتخار کنند و هیچگاه تاسف نخورند.
نوید میهندوست-زندان اوین»
نوید میهندوست (زاده ۷ تیر ۱۳۵۱ در نوشهر) کارگردان، فیلمنامهنویس سینما و تلویزیون. او در ۱۳ آذر ۱۳۹۸ توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی دستگیر شد و در بند ۲۰۹ زندان اوین به مدت حدود دو ماه در بازداشت بود و در ۱۴ بهمن با تودیع وثیقه ۸۵۰ میلیون تومانی به صورت موقت و تا پایان مراحل دادرسی از زندان آزاد شد. او برای اجرای حکم از ۲۹ مرداد ۱۴۰۲ به زندان اوین فراخوانده شد و هماکنون در زندان اوین زندانی است.
علت بازداشت و صدور حکم علیه او، دوستیاش با برادر خانم مسیح علینژاد و پیگیری وضعیت او و همراهی با خانوادهاش در مراجعات به نهادهای قضایی بوده است.
#نوید_میهن_دوست #بیانیه #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech