آموزشکده توانا

در جنایت، شرافت وجود ندارد.
حسین رونقی

مردی که فیلم‌بردار صحنه گرداندن سر بریده دختر نوجوان اهوازی (مونا حیدری) است، خطاب به قاتل (سجاد) می‌گوید: «سجاد کجایی؟ کجایی؟ بیا جلوی دوربین، زنده باد،‌ یه‌دونه‌ایی (ستاره‌ای)!». قاتل با لبخند خود، رضایتش را نشان می‌دهد،‌ گویی پیروز یک میدان است.

دستم به‌نوشتن نمی‌رفت، اما وقتی دوستی ترجمه حرف‌های ویدیو را گفت، غمگین شدم، عصبانی شدم، بغض کردم و عصبانی‌تر می‌نویسم. زنده‌باد؟ برای چه زنده‌باد؟ برای قتل ناموسی؟ برای کودک‌همسری؟ یا برای همه ظلم‌های که دوش‌به‌دوش ساختار و قانون مردسالار و ضدانسانی به دخترک بی‌جان، مونا روا داشته‌است؟ دو برادر، کودک‌دختری را که در ابتدا قربانی کودک‌همسری بوده،‌ به وحشیانه‌ترین شکل به قتل رسانده‌اند! در جامعه‌ای که به واسطه حکومت تمام ضدارزش‌های انسان ارزش هستند باید زنده‌باد بشنوند!

کم ظلم و ستم سیستماتیک نسبت به زنان وجود دارد، در این دوره زنان و دختران برای بدیهی‌ترین حقوق خود (انسان شناخته‌شدن) باید نگران حق حیات خود باشند، باید نگران خود باشند که برادری رگ‌غیرتش برای آنچه بی‌عفتی و بی‌حیایی خواهرش می‌داند باد نکند، باید نگران خود باشند که پدری، مالکیتش، عاملیتش و حوزه قدرتش زیر سوال نرود،‌ که همسری (شوهر) شک نکند یا دلش سیاه باشد! باید نگران داس‌ها، تبرها‌، چاقوها و قمه‌ها باشند.

زنده‌باد به تو، به تویی که آنقدر احمق و جاهلی که از پی جهل تو،‌ با واژه ناموس، با غیرت، با هر واژه‌ایی که مردانگیت را تحریک کند، اختیارت را در دست گرفته‌اند، بی‌آنکه حتی فکر و عقل و منطق داشته‌باشی! می‌گویند زن ضعیفه است، می‌پذیری، می‌گویند زن را برای تمکین کتک بزن، می‌پذیری، می‌گویند اگر دختر یا زن یا مادرت، بی‌ناموسی کند خونش حلال است، می‌پذیری!‌ تفاوت تو با یک موجود بی‌اختیار (حیوان) در چیست؟ مگر نه تمام فخرت به عقل و انتخابت است؟ زنده‌باد به تو که آنچه با یک انسان می‌کنی، حیوان با حیوان نمی‌کند! زنده‌باد به تو که سوراخ قانون و رضایت حکومت را برای رفتاری بدوی، متحجرانه و متوحشانه پشتت داری!

وقتی ضدارزش‌های انسانی ارزش شدند، با افتخار، بی‌ناموس باش، بی‌غیرت باش، بی‌حیا باش و بدان که شرافت در جنایت (قتل ناموسی) وجود ندارد.

گفتی‌ها گفته شده‌است مثل همه این سال‌ها حکومت به‌جای حل مسأله، صورت مسأله را پاک می‌کند و مثل باورهای سنتی فکر می‌کند همه چیز را تا ابد می‌توان زیر گوشه فرش خانه مخفی کرد. اولین کار، توقیف رسانه‌ای است که خبر قتل ناموسی را منتشر کرده‌است، چرا؟ چون توان حل مسأله را ندارد، چون خودش مشکل اصلی است و بهترین راه پاک کردن صورت مسأله است. مدام بخشی از ترانه مقعه، هاتف را زمزمه می‌کنم،‌ «دختر ایران، با تو چه ها کردن این آینه دزدان، با تو چه ها کردن این کهنه پرستان» و به این فکر می‌کنم چگونه باید این قوانین، این ساختار و این سیستم را تغییر دهیم، چگونه باید آموزش‌ها و فرهنگ‌سازی‌های ایدئولوژیک را پس بزنیم، تا زنان به‌عنوان یک انسان دیده شوند، حق و حقوق انسانی و برابرشان به رسمیت شناخته شود. و قانون از آنها در مقابل هر تحجر و توحشی حمایت کند.

‏حکومت جمهوری اسلامی چگونه در جنایت سر بریدن دختر ۱۷ساله توسط شوهرش سهیم و شریک است؟ (از مطلب عجیب‌زاده)
۱- لغو قانون ممنوعیت ازدواج کودکان زیر ۱۸ سال (مصوب ۱۳۵۳) در سال ۱۳۵۸
۲- وضع قانون با کیفیتی که قاتل ناموسی در آن احساس حمایت و برائت کند ‏ماده ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی: «هرگاه مردی همسر خود را در حال زنا با مرد اجنبی مشاهده کند و علم به تمکین زن داشته باشد، میتواند در همان حال آنان را به قتل برساند.»
۳- تبلیغ و ترویج فرهنگ ناموس‌پرستی
۴- سرکوب سیستماتیک زنان

از تلگرام حسین رونقی
@Hosseinronaghi

وبلاگ حسین رونقی

#منا_حیدری #زن_کشی #خشونت_علیه_زنان #کودک_همسری #جنایت_ناموسی #قتل_ناموسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

7.2K viewsedited 05:15