به آواز گفت :
ای سرِ سرکشان / زِ برگشتنِ بختت آمد نشان!
تو زین با تنِ خویش بد کرده‌یی/ دَم از شهرِ ایران برآورده‌یی!
زِ تو دور شد فره و بخردی / بیابی تو باداَفرهِ ایزدی!
شکسته شد این نامور‌پشتِ تو / کزین پس بُوَد باد در مشتِ تو!جهانی پُر از دشمن و پُر بَدان / نمانَد به تو تاج تا جاودان!
بدین گیتیت‌در نکوهش بُود / به روزِ شمارَت پژوهش بُود!
ز گیتی ندانی سَخُن جز دروغ، / به کژی گرفتی زِ هرکس فروغ، میانِ کَیان دشمنی افگنی، / همی این بِدان، آن بدین برزنی،
ندانی همی جز بدآموختن، / گسستن زِ نیکی، بَدی توختن،
یکی کِشت کردی تو اندر جهان / که کس ندرَوَد آشکار و نِهان

بادافره : مکافات بدی / توختن : جستن، خواستن شهرِ ایران : ایرانشهر، کشور ایران . عتاب پشوتن (برادر اسپندیار) خطاب به پدرش گشتاسپ و وزیرش جاماسپ که موجب مرگ اسپندیار شدند. شاهنامه‌ی فردوسی / تصحیح خالقی مطلق / جلد پنجم / ص 429

از صفحه آذرگشسب
azzargoshasp

#پرستو_احمدی #زن_زندگی_آزادی #مهسا_امینی #نه_به_حجاب_اجباری #فردوسی #شاهنامه #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

پرستو،
در میان سنگ‌های خسته‌ی تاریخ
آواز شد،
صدایی از جنسی دیگر،
نه از جنس ترس،
نه از جنس سکوت.

او،
با گلو و نفس و عشق،
دیوارهای ویرانِ یک کاروانسرا را
به جشنی از صدا بدل کرد.

آواز او،
نه برای گوش‌ها بود،
بلکه برای زخم‌ها،
برای قلب‌هایی که سال‌ها در گوشه‌ی شب
جا مانده بودند.

پرستو،
نه قهرمان بود و نه افسانه،
فقط یک زن بود،
یک زن که از سرودن نمی‌ترسید،
یک زن که از دیدن رویای آزادی شرم نداشت.

آوازش
چیزی بود شبیه باد،
که از دشت‌های سوخته گذر می‌کند،
شبیه بارانی که بر خاک ترک‌خورده می‌بارد،
و شبیه زندگی،
وقتی که مرگ را به بازی می‌گیرد.

پرستو،
صدای تو در زمان جاری است،
نه به دنبال قافیه،
نه اسیر وزن.
صدای تو
چیزی است که هیچ قانونی آن را نمی‌شکند،
چیزی که در حافظه‌ی زمین حک شده است.

بخوان،
برای ما،
برای آن‌ها که هنوز
به آواز ایمان دارند.


طرح از شقایق عازمی‌خواه
shaghayegh.azemikhah.official

#پرستو_احمدی #زن_زندگی_آزادی #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

هنر و موسیقی اعتراضی: صدای گذار از استبداد در ایران

هنر در تاریخ ایران، همواره ابزاری برای بیان مقاومت، اعتراض و هویت ملی بوده است. موسیقی، به‌ویژه آواز و ترانه، نقش پررنگی در این مسیر ایفا کرده و از مشروطه تاکنون، زبان گویای مبارزه با ظلم و استبداد بوده است. امروز، در میانه خیزش‌های اجتماعی، این میراث با خلاقیتی نوین در آثار هنرمندان مختلف ادامه دارد.

رپ اعتراضی و موسیقی زیرزمینی: صدای اعتراض بی‌واسطه

در سال‌های اخیر، رپ اعتراضی در ایران به یک زبان گویای نسل جوان تبدیل شده است. توماج صالحی، رپری که موسیقی‌اش فریاد زخم‌های جامعه است، با آثار خود چون «سوراخ موش بخر» و «فال» به صراحت علیه سرکوب و تبعیض سخن گفته است. توماج، با زبانی تند و بی‌پرده، نمادی از مقاومت بی‌واسطه نسل جوان ایرانی در برابر ظلم شده است. بازداشت و فشارهای امنیتی نتوانست صدای او را خاموش کند، بلکه او را به یک سمبل اعتراضی بدل ساخت.

وفا احمدپور نیز یکی دیگر از صداهای تاثیرگذار در موسیقی زیرزمینی است. او در ترانه‌هایی چون «مردم توی کوچه‌ها» و «صدای زن»، هویت زنانه و مقاومت مردم را به شکلی شاعرانه و خلاقانه بازنمایی می‌کند. رپ اعتراضی، با زبان صریح و شفاف خود، در کنار موسیقی سنتی و پاپ اعتراضی، بخشی از مقاومت فرهنگی ایران را تشکیل داده است.

ترانه‌های اعتراضی خیزش ۱۴۰۱: موسیقی‌ای که مرزها را درنوردید

در جریان خیزش ۱۴۰۱، ترانه «برای» شروین حاجی‌پور، که از دل شعارها و مطالبات مردم ساخته شده بود، به سرعت به سرود این جنبش تبدیل شد. این اثر، با روایت خواسته‌های جامعه، چنان تاثیرگذار بود که صدای آن از مرزهای ایران فراتر رفت و جایزه معتبر گرمی را در بخش «ترانه‌ای برای تغییر اجتماعی» دریافت کرد.

مهدی یراحی نیز با آثاری چون «سرود زن» و «روسریتو» به قلب خیزش ۱۴۰۱ پیوست. او، با تلفیق موسیقی سنتی و مدرن، اعتراض خود را به قوانین سرکوبگر و نابرابری‌های اجتماعی به گوش همه رساند. یراحی، همچون شجریان در دهه‌های گذشته، نشان داد که موسیقی می‌تواند به یک بیانیه سیاسی تبدیل شود.

میراث آواز اعتراضی در ایران

این جنبش موسیقایی ریشه در تاریخی بلند دارد. از عارف قزوینی، که تصنیف‌های میهن‌پرستانه‌اش الهام‌بخش مشروطه‌خواهان بود، تا محمدرضا شجریان که با آثار ماندگاری چون «تفنگت را زمین بگذار» و «همه جان و دلم، وطنم»، به صدای اعتراض‌های دهه ۶۰ و ۸۰ بدل شد، آواز اعتراضی همواره در متن تحولات سیاسی و اجتماعی ایران بوده است.

الهام از انقلاب آواز استونی

تجربه استونی در استفاده از موسیقی برای استقلال‌طلبی، الگویی ارزشمند برای ایران است. در استونی، آوازهای میهن‌پرستانه در دهه ۱۹۸۰، به ابزاری برای مقابله با سلطه شوروی تبدیل شد و «انقلاب آواز» را رقم زد. جشنواره‌های موسیقی، با حضور هزاران نفر، صحنه‌هایی از اتحاد ملی را خلق کردند که به استقلال این کشور در ۱۹۹۱ انجامید.

ایران نیز، با آوازهای اعتراضی و ترانه‌هایی که به زبان ساده و صریح از مطالبات مردم سخن می‌گویند، می‌تواند تجربه‌ای مشابه خلق کند. ترانه‌هایی چون «برای»، «تفنگت را زمین بگذار»، «ای ایران»، و آثار زیرزمینی رپرهایی چون توماج و وفا، می‌توانند نقطه‌های اتصالی برای یک جنبش فرهنگی-سیاسی باشند.

آواز زنان: صدای آزادی

در این میان، صدای زنان جایگاهی ویژه دارد. پرستو احمدی، با اجرای «کنسرت کاروانسرا»، بدون حجاب اجباری، نشان داد که چگونه آواز زنان می‌تواند به یک حرکت اعتراضی و نمادی از مقاومت تبدیل شود. حکم حبس برای نگار معظمی به دلیل آوازخوانی در ابیانه نیز گواهی بر این است که جمهوری اسلامی چگونه از صدای زنان هراس دارد و آن را ابزاری تهدیدآمیز می‌بیند.

هنر به‌مثابه گذار از استبداد

از تصنیف‌های سنتی تا ترانه‌های زیرزمینی و از آواز زنان تا رپ اعتراضی، موسیقی ایران امروز زبانی برای بیان خواسته‌های سرکوب‌شده است. این آثار، فراتر از یک حرکت هنری، تبدیل به بیانیه‌های سیاسی و اجتماعی شده‌اند. همان‌گونه که یکی از معترضان در انقلاب آواز استونی گفته بود: «اگر ۲۰هزار نفر شروع به آواز خواندن کنند، نمی‌توانید آن‌ها را خفه کنید.»

هنر و موسیقی در ایران، صدای مردمانی است که از استبداد خسته شده‌اند و برای آزادی، عدالت و برابری می‌خوانند. این صداها، پژواکی از تاریخ مقاومت و امید به آینده‌ای روشن‌تر هستند؛ آینده‌ای که در آن هنر به عنوان زبانی برای آزادی، هرگز خاموش نخواهد شد.


مرتبط:
هنر، ابزار همبستگی در برابر سرکوب
https://tavaana.org/art_protesters_iran

انقلاب آواز و جنبش استقلال بی‌خشونت در استونی
https://tavaana.org/singing_revolution

#هنر_اعتراض #پرستو_احمدی #نه_به_جمهوری_اسلامی #توماج_صالحی #انقلاب_استونی #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

آخوند، مثل ملخی که به مزرعه میزند، ایران را سوزاند

طرح از قلمفرسا

روز گذشته ویدیویی منتشر. شد که در آن یک زن اهوازی خطاب به استاندار خوزستان می‌گفت:
«پدربزرگم راست می‌گفت که آخوندها نفسشون عین ملخه، بخوره بهتون می‌سوزونتتون.»

#کارتون #هنر_اعتراض #نه_به_جمهورى_اسلامى #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دِیگَرد، خواننده‌ی رپ، در یزد توسط لباس شخصی‌ها مورد حمله، ضرب و شتم و تعرض قرار گرفته‌است.

دِیگَرد در خیزش زن، زندگی، آزادی، ترانه «با چشمای خودم دیدم» را در حمایت از مردم منتشر کرد. او به‌دلیل اجرای موسیقی رپ در یزد مورد حمله، ضرب و شتم و آزار و اذیت و تعرض قرار گرفته است.

او در توییتی از این حمله نوشته و گفت:

«‏پریشب طرفای ۱۲ از خونه‌ی دوستم خارج شدم.
نشستم توی ماشین و بعد از پیچیدن تو فرعی اول دو تا موتور با ۴ نفر سرنشین پیچیدن جلوم.
پیاده شدم و با اولین فحش که درگیر شدم اسپری تو صورتم خالی شد.
نشوندنم وسط و یک نفر نشست پشت سرم.
بردنم یک جایی تو یک خونه. ساختمون مخابرات رو فقط دیدم.
درب پارکینگ خونه رو باز کردن و همینجوری که می‌زدنم بردنم تو یه اتاق که فکر می‌کنم نیم طبقه زیر زمین بود.
این دفعه‌ی سومه که همچین اتفاقی تو شهر خودم برام میفته.
زدنم و بهم تعرض کردن.
بعد از اینکه تو کوچه های حوالی باهنر ولم کردن رفتم خونه و با دوستام تماس گرفتم. سه ساعت گذشته بود. سه نفر از دوستام شاهدن که تو چه وضعیتی بودم.
کل مطلبشون این بود که تو یزد نَمِشه این گها بخورن تو اصلا چرا اینجایی و اجرا گذاشتی؟
با کی طرفم؟ نمیدونم. با چی طرفم؟ نمیدونم.
نه میگذرم و نه فراموش می‌کنم.
به اصرار دوستانم اینجا نوشتم.»

🔸 لینک توییت
🔸 ترانه با چشمای خودم دیدم.

#هنر_اعتراض #هنر_اعتراضی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روی این ویدیو و این طرح‌ها صدای جاویدنام نوید افکاری را می‌شویم. نوید افکاری، جوانی که به جرم نکرده قربانی بیدادگاه‌های جمهوری اسلامی شد، در واپسین پیام خود پرده از ظلم آشکار دستگاه قضایی برداشت. او، با زبانی ساده اما تأثیرگذار، از روند ناعادلانه‌ای سخن گفت که در آن بی‌گناهی‌اش نادیده گرفته شد و عدالت قربانی سیاست و نمایش قضاتی شد که از مفهوم قضاوت تنها نامی را به ارث برده‌اند.

نوید، در میان درد و ناامیدی، از آخرین تلاش‌هایش برای شنیده شدن سخن گفت. او و خانواده‌اش، پس از دو سال خون دل خوردن، با رد شدن اعاده دادرسی، به این نتیجه رسیدند که امیدی به عدالت در این نظام وجود ندارد. حکمی که علیه او صادر شد نه بر اساس عدالت، بلکه با هدف خفه کردن صدای حق‌طلبی‌اش بود.

پیام نوید فقط به مردم ایران نبود؛ او خطاب به هر انسان آزاده‌ای در سراسر جهان گفت که سکوت در برابر ظلم، حمایت از ظالم است. او با شجاعت اعلام کرد که اگر اعدام شود، همه بدانند که در قرن بیست‌ویکم، با وجود نهادهای حقوق بشری، یک انسان بی‌گناه به دار آویخته شد. او فریاد زد که این ظلم اولین و آخرین قربانی‌اش نخواهد بود، مگر اینکه جهان صدای او را بشنود.

در طی این سال‌ها جوانانی همچون نوید، محسن شکاری، مجیدرضا رهنورد، محمدرضا کرمی، محمد حسینی، رضا رسایی، مجید کاظمی، سعید یعقوبی، صالح میرهاشمی، میلاد زهره‌وند و ... توسط جمهوری اسلامی اعدام شدند.

این یعنی هنوز صدای مظلومیت مردم ایران و صدای زندانیان به درستی شنیده نشده و اقدامی موثر علیه اعدام صورت نگرفته.

اینک جوانان دیگری با حکم اعدام در زندان‌های رژیم جمهوری اسلامی هستند. آن‌ها در یک روند دادرسی ناعادلانه به اعدام محکوم شده‌اند.

ویدیو از :
zard_drawing
——
#stopexecutionsiniran #justiceforvictims #protestart
#اعدام_نکنید #عدالت_انتقالی #هنر_اعتراض #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #جمهوری_اسلامی #اعدام_یک_قتل_عمد_دولتی_است
#محمد_امین_مهدوی_شایسته #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در اواخر دوران قاجار، ایران وارد مرحله‌ای شد که آشنایی با دنیای مدرن و تلاش برای اصلاحات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی آغاز گردید. آشنایی ایرانیان با غرب از طریق دانشجویان اعزامی به اروپا و سفرهای شاهان قاجار به کشورهای اروپایی، زمینه‌ای برای شناخت مفاهیم مدرن همچون قانون، عدالت اجتماعی، آموزش عمومی و حکومت مبتنی بر قانون فراهم کرد. این دوره با نهضت مشروطه به اوج خود رسید، حرکتی که تلاش داشت حکومتی قانون‌مدار و مشروط به آرای ملت بنا کند. با این حال، تضاد عمیقی میان سنت‌های ریشه‌دار مذهبی و فرهنگی و ارزش‌های مدرنیته وجود داشت که مانعی جدی برای تحقق این ایده‌ها بود.

در دوران پهلوی، تلاش‌های گسترده‌ای برای مدرن‌سازی ایران صورت گرفت، از جمله اصلاحات ارضی، توسعه زیرساخت‌های آموزشی و اقتصادی، و گسترش حقوق زنان. اما این اصلاحات غالباً از بالا و بدون مشارکت عمومی انجام می‌شد و واکنش‌های شدید نیروهای سنت‌گرا را به همراه داشت. نفوذ روحانیون و جریان‌های مذهبی که خود را حافظان هویت فرهنگی و دینی می‌دانستند، در کنار ضعف نهادهای دموکراتیک، زمینه‌ای برای تعمیق این تضادها ایجاد کرد.

با وقوع انقلاب اسلامی ۱۳۵۷، ایران از مسیر توسعه مدرن فاصله گرفت و شاهد بازگشت به سیاست‌ها و ارزش‌های سنت‌گرایانه شد. روحانیون که رهبری انقلاب را به دست گرفتند، با تکیه بر ایدئولوژی اسلامی، بسیاری از دستاوردهای مدرنیته، همچون آزادی‌های اجتماعی، حقوق زنان و سکولاریسم را کنار گذاشتند. سیاست‌های فرهنگی و اقتصادی پس از انقلاب، به‌ویژه تأکید بر شریعت در قانون‌گذاری و آموزش، مانعی برای رشد علمی و فرهنگی شد و ایران را در مسیر نوعی ارتجاع تاریخی قرار داد.

تضاد بین سنت و مدرنیته در ایران معاصر، نتیجه عدم تحقق هم‌زمان اصلاحات سیاسی و فرهنگی و ضعف در نهادسازی دموکراتیک بوده است. انقلاب اسلامی، به جای حل این تضاد، آن را عمیق‌تر کرده و زمینه‌ساز محدودیت‌های بیشتری در جامعه ایران شده است.

و امروز، موجی از آگاهی در حال شکل‌گیری است و جامعه در حال گذار از حکومت اسلامی و استبدادی به سمت حکومتی سکولار و دموکراتیک است و نسل جدید و عصیانگر این نوید را می‌دهد که ایران از جهل و تباهی نجات یابد.


تاریخ فراموش نخواهد کرد
•دودمان

ادیت: #کمپانی_فرکانس

#فرزندان_ایران
#انقلاب_ملی_ایران
#اعتصابات_سراسری
#اعتراضات_سراسری
#سرنگونی #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ماشاالله کرمی، پدر داغدار و مقاومی که پس از اعدام ناعادلانه فرزندش محمدمهدی کرمی به نماد پایداری و دادخواهی بدل شد، داستانی از عشق و ایستادگی را در زندگی خود نوشت. او پسرش را با دستفروشی و کارگری بزرگ کرد، پدری که برای هر لقمه نان، با عزت و شرافت جنگید و هرگز از تربیت فرزندی درستکار و آرمان‌خواه کوتاه نیامد.

پس از آن‌که پسرش در راه آزادی به قربانی دستگاه ظلم بدل شد، ماشاالله کرمی زندگی‌اش را وقف گرامی‌داشت یاد او کرد. هر روز سر مزار فرزندش و محمد حسینی می‌رفت، گاهی هم پیاده تا آنجا می‌رفت با دستان خودش گل و نهال می‌کاشت، خاک را نوازش می‌کرد، گویی در آغوش گرفتن محمدمهدی را بازسازی می‌کرد. او برای مردم فقیر، با همسرش غذا درست می‌کرد و به یاد فرزندش و سایر جان‌باختگان، این عشق را میان مردم توزیع می‌کرد.

او می‌گفت پسرش را همچون بذر آزادی در زمین کاشته است. آقای کرمی خود را پدر محمد حسینی هم می‌دانست و به مزار او که نزدیک مزار فرزندش بود، رسیدگی می‌کرد. هر روز در اینستاگرام دو استوری می‌گذاشت، یکی عکس محمد مهدی (کومار) و دیگری عکس محمد (کیان)

اما این عشق، این مقاومت، برای دستگاه ظلم سنگین بود. آن‌ها که از صدای حق و از محبوبیت برآمده از شرافت می‌ترسند، او را به بند کشیدند.

ماشاالله کرمی امروز نه فقط یک پدر داغدار، بلکه نماد ایستادگی در برابر بی‌عدالتی است. هر گلی که کاشت، هر غذایی که توزیع کرد، و هر قدمی که به سوی مزار فرزندش برداشت، یادآور این حقیقت است که عشق و عدالت، هرگز در برابر ظلم شکست نمی‌خورند.


طرح از شهرزاد

artdeshaz

#محمدمهدی_کرمی #محمد_حسینی #ماشاالله_کرمی #هنر_اعتراض #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خوش باش که ظالم نبرد راه به منزل

جمهوری اسلامی هم سرانجام مثل حکومت اسد خواهد رفت، حکومتی که اینهمه سال جنایت کرده، منابع کشور را غارت کرده، ثروت ایران را به تاراج برده، برای مقاصد ایدئولوژیک خود گروه‌های نیابتی درست کرده و کشور را به فلاکت کشانده، چاره‌ای جز سقوط ندارد.

اما، ایران فرصت زیادی ندارد. تمدن ایران در خطر است و رفتن جمهوری اسلامی هرچه به تاخیر بیفتد، خسارتش برای ایران بیشتر خواهد بود.

درباره روش‌های مبارزه با رژیم‌های دیکتاتوری در سایت آموزشکده توانا منابع متعددی موجود است، پیشنهاد ما به جوانان انقلابی این است که این منابع و سایر منابع را مطالعه کنید و آگاهانه روش مبارزه خاص با دیکتاتوری در ایران را با توجه به تجربه‌های کشورهای دیگر و تجربه‌های مبارزات مردم ایران، پیدا کنید.
ما تلاش می‌کنیم در این خصوص اطلاعات لازم را در اختیار بگذاریم.
https://tavaana.org

ادیت: #کمپانی_فرکانس

#فرزندان_ایران
#انقلاب_ملی_ایران
#اعتراضات_سراسری
#اعتصابات_سراسری
#سرنگونی #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech