#گزارشگران #بدون‌مرز: ایران سومین #زندان #روزنامه‌نگاران در جهان است
سازمان گزارشگران بدون‌مرز در نخستین بخش بیلان سالانه #خشونت علیه روزنامه‌نگاران در جهان، از ایران پس از چین و مصر به عنوان سومین زندان بزرگ روزنامه نگاران در جهان یاد کرد.
در این بیلان شمار فعالان رسانه‌ای زندانی در چین ۲۳، در مصر ۲۲ و در ایران ۱۸ تن گزارش شده و تعداد کل روزنامه‌نگاران زندانی در جهان نیز ۱۵۳ تن عنوان شده است.
رضا معینی، مسئول بخش #ایران و افغانستان در سازمان گزارشگران بدون‌مرز به یورونیوز می‌گوید: «به جز آن شش تنی که به تازگی بازداشت شده اند، روزنامه نگاران بازداشت شده در ایران در مجموع به احکامی بین ۶ تا ۱۱ سال زندان محکوم شده اند. شمار روزنامه نگاران زندانی در ایران، در قیاس با سال گذشته میلادی در حدود ۱۸ درصد افزایش داشته است.» وی در تحلیل وضعیت روزنامه‌نگاران در ایران می‌افزاید: «همان‌طور که پیش بینی می کردیم پس از به قدرت رسیدن آقای #روحانی، حمله به #شهروند خبرنگاران و شهروند- #وب‌نگاران آغاز شد. از آن تاریخ تا امروز بیش از صد بازداشت صورت گرفته است. برخی از آنان آزاد شده و برخی دیگر نیز به احکامی سنگین محکوم شده‌اند. با توجه به وعده‌های آقای روحانی در رابطه با آزادی، شاید این امید وجود داشت که تعداد روزنامه‌نگاران زندانی کمتر شود ولی متاسفانه با وضعیت سکون مواجه هستیم. البته بیشترین بازداشت‌ها با هماهنگی دستگاه #قضایی و #سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بوده که خارج از اراده دولت است ولی این امر سکوت و انفعال آقای روحانی را توجیه نمی‌کند.» گزارش سازمان گزارشگران بدون‌مرز می‌افزاید که در جهان ۱۶۱ شهروند خبرنگار و ۱۴ همکار رسانه نیز به دلیل فعالیت در راستای اطلاع رسانی زندانی بوده و ۵۴ #روزنامه‌نگار نیز به #گروگان گرفته شده‌اند. تعداد روزنامه‌نگاران به گروگان گرفته شده نسبت به سال گذشته میلادی رشدی ٣۵ درصدی داشته است.
سال ۲۰۱۴ میلادی شمار روزنامه‌نگاران زندانی در جهان ۱۷۸ تن گزارش شده بود. با وجود کاهش شمار روزنامه‌نگاران زندانی در جهان، بیلان تازه گزارشگران بدون‌مرز اشاره می‌کند که «در ایران برای چندمین بار موجی از بازداشت روزنامه‌نگاران به اتهام “شبکه جاسوسی” در اوائل ماه نوامبر به راه افتاد و ادامه بازداشت یکسال و نیمه جیسون رضاییان، گزارشگر روزنامه واشنگتن پست، نیز نمونه‌هایی از رفتار با روزنامه‌نگاران است.» برگرفته از گزارش علی خردپیر از یورونیوز
طرح از #مانانیستانی - ایران وایر
#مانا_نیستانی
@Tavaana_Tavaanatech
سازمان گزارشگران بدون‌مرز در نخستین بخش بیلان سالانه #خشونت علیه روزنامه‌نگاران در جهان، از ایران پس از چین و مصر به عنوان سومین زندان بزرگ روزنامه نگاران در جهان یاد کرد.
در این بیلان شمار فعالان رسانه‌ای زندانی در چین ۲۳، در مصر ۲۲ و در ایران ۱۸ تن گزارش شده و تعداد کل روزنامه‌نگاران زندانی در جهان نیز ۱۵۳ تن عنوان شده است.
رضا معینی، مسئول بخش #ایران و افغانستان در سازمان گزارشگران بدون‌مرز به یورونیوز می‌گوید: «به جز آن شش تنی که به تازگی بازداشت شده اند، روزنامه نگاران بازداشت شده در ایران در مجموع به احکامی بین ۶ تا ۱۱ سال زندان محکوم شده اند. شمار روزنامه نگاران زندانی در ایران، در قیاس با سال گذشته میلادی در حدود ۱۸ درصد افزایش داشته است.» وی در تحلیل وضعیت روزنامه‌نگاران در ایران می‌افزاید: «همان‌طور که پیش بینی می کردیم پس از به قدرت رسیدن آقای #روحانی، حمله به #شهروند خبرنگاران و شهروند- #وب‌نگاران آغاز شد. از آن تاریخ تا امروز بیش از صد بازداشت صورت گرفته است. برخی از آنان آزاد شده و برخی دیگر نیز به احکامی سنگین محکوم شده‌اند. با توجه به وعده‌های آقای روحانی در رابطه با آزادی، شاید این امید وجود داشت که تعداد روزنامه‌نگاران زندانی کمتر شود ولی متاسفانه با وضعیت سکون مواجه هستیم. البته بیشترین بازداشت‌ها با هماهنگی دستگاه #قضایی و #سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بوده که خارج از اراده دولت است ولی این امر سکوت و انفعال آقای روحانی را توجیه نمی‌کند.» گزارش سازمان گزارشگران بدون‌مرز می‌افزاید که در جهان ۱۶۱ شهروند خبرنگار و ۱۴ همکار رسانه نیز به دلیل فعالیت در راستای اطلاع رسانی زندانی بوده و ۵۴ #روزنامه‌نگار نیز به #گروگان گرفته شده‌اند. تعداد روزنامه‌نگاران به گروگان گرفته شده نسبت به سال گذشته میلادی رشدی ٣۵ درصدی داشته است.
سال ۲۰۱۴ میلادی شمار روزنامه‌نگاران زندانی در جهان ۱۷۸ تن گزارش شده بود. با وجود کاهش شمار روزنامه‌نگاران زندانی در جهان، بیلان تازه گزارشگران بدون‌مرز اشاره می‌کند که «در ایران برای چندمین بار موجی از بازداشت روزنامه‌نگاران به اتهام “شبکه جاسوسی” در اوائل ماه نوامبر به راه افتاد و ادامه بازداشت یکسال و نیمه جیسون رضاییان، گزارشگر روزنامه واشنگتن پست، نیز نمونه‌هایی از رفتار با روزنامه‌نگاران است.» برگرفته از گزارش علی خردپیر از یورونیوز
طرح از #مانانیستانی - ایران وایر
#مانا_نیستانی
@Tavaana_Tavaanatech
.
سوم اردیبهشت ماه ۱۳۸۷، #امیدرضا_میرصیافی، #وبلاگ‌نویس که #وبلاگ «روزنگار» را با محتوایی بیشتر #فرهنگی و گاه #سیاسی می‌نوشت، دستگیر شد. میرصیافی ۴۱ روز بعد از بازداشت، با وثیقه‌ی ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. آبان ماه همان سال از سوی دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۶ ماه زندان، و به اتهام توهین به آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله خمینی به دوسال حبس محکوم شد و برای اجرای حکم راهی #زندان #اوین شد.
چهارماه بعد، در ۲۸ اسفندماه ۱۳۸۷، امیدرضا میرصیافی در زندان اوین درگذشت و نام او در جهان به عنوان اولین وبلاگ‌نویسی که در زندان‌های نظام‌های #سرکوب‌گر جان خود را از دست داد، به ثبت رسید. امیدرضا میرصیافی هنگام مرگ، ۲۸ ساله بود و «مجموعه فعالان #حقوق_بشر در ایران» در گزارشی که از مرگ وی منتشر کرد، علت #مرگ را «عدم دریافت کمک‌های پزشکی لازم و فشارهای روانی زندان» اعلام کرد.
سازمان «گزارشگران بدون مرز» در بیانیه‌ای که به دلیل مرگ میرصیافی منتشر کرد، نوشت:« با توجه به اطلاعاتی که ما در تحقیقات و گفت‌وگوهای خود با خانواده امیدرضا میرصیافی به دست آورده‌ایم، تناقضات و نشانه‌های اهمال‌کاری جدی میان اسناد رسمی بازداشت‌گاه اوین، بیمارستان لقمان حکیم و پزشکی قانونی درباره ساعت انتقال به بیمارستان و ساعت فوت امیدرضا میرصیافی وجود دارد.»
این سازمان مدافع حقوق #روزنامه‌نگاران و #وب‌نگاران در سراسر جهان، خواهان آن شده بود که گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل به ایران اعزام شود و درباره‌ی پرونده‌ی مرگ مشکوک میرصیافی تحقیق کند. خواسته‌ای که مثل بسیاری دیگر از درخواست‌های مشابه سازمان‌های حقوق بشری از حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، نادیده گرفته شد.
اگر امیدرضا میرصیافی که بنا به گفته‌ی خانواده‌اش سابقه‌ی هیچ‌گونه #بیماری یا اعتیادی نداشت و بر روی جسدش کبودی‌های متعدد و #شکستگی #جمجمه مشاهده می‌شد زنده بود، روز ۱۹ مرداد ۱۳۹۰ باید بعد از گذراندن دوران حبس از زندان آزاد می‌شد، ولی بیست و هشتم اسفند امسال هفتمین سال فقدان اوست.
درباره او بخوانید:
https://goo.gl/PDsTN9
برخی اظهارات خانواده:
http://goo.gl/hJfmNM
متن بالا از گزارش زیر خلاصه شده:
http://goo.gl/gcVOO4
امیدرضا همچنین سابقه همکاری با: «روزنامه جوان» (٢٠٠۵ تا ٢٠٠۶)، «روزنامه آینده نو» (٢٠٠٧)، «رادیو ھمصدا در سوئد» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠۶) ،«رادیو زمانه» (٢٠٠٧) ،« سایت ھنر و موسیقی» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠٧) را در کارنامه کاری خود دارد.
از فیسبوک سیدجواد متولی (روزنامه نگار)
@Tavaana_TavaanaTech
سوم اردیبهشت ماه ۱۳۸۷، #امیدرضا_میرصیافی، #وبلاگ‌نویس که #وبلاگ «روزنگار» را با محتوایی بیشتر #فرهنگی و گاه #سیاسی می‌نوشت، دستگیر شد. میرصیافی ۴۱ روز بعد از بازداشت، با وثیقه‌ی ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. آبان ماه همان سال از سوی دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۶ ماه زندان، و به اتهام توهین به آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله خمینی به دوسال حبس محکوم شد و برای اجرای حکم راهی #زندان #اوین شد.
چهارماه بعد، در ۲۸ اسفندماه ۱۳۸۷، امیدرضا میرصیافی در زندان اوین درگذشت و نام او در جهان به عنوان اولین وبلاگ‌نویسی که در زندان‌های نظام‌های #سرکوب‌گر جان خود را از دست داد، به ثبت رسید. امیدرضا میرصیافی هنگام مرگ، ۲۸ ساله بود و «مجموعه فعالان #حقوق_بشر در ایران» در گزارشی که از مرگ وی منتشر کرد، علت #مرگ را «عدم دریافت کمک‌های پزشکی لازم و فشارهای روانی زندان» اعلام کرد.
سازمان «گزارشگران بدون مرز» در بیانیه‌ای که به دلیل مرگ میرصیافی منتشر کرد، نوشت:« با توجه به اطلاعاتی که ما در تحقیقات و گفت‌وگوهای خود با خانواده امیدرضا میرصیافی به دست آورده‌ایم، تناقضات و نشانه‌های اهمال‌کاری جدی میان اسناد رسمی بازداشت‌گاه اوین، بیمارستان لقمان حکیم و پزشکی قانونی درباره ساعت انتقال به بیمارستان و ساعت فوت امیدرضا میرصیافی وجود دارد.»
این سازمان مدافع حقوق #روزنامه‌نگاران و #وب‌نگاران در سراسر جهان، خواهان آن شده بود که گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل به ایران اعزام شود و درباره‌ی پرونده‌ی مرگ مشکوک میرصیافی تحقیق کند. خواسته‌ای که مثل بسیاری دیگر از درخواست‌های مشابه سازمان‌های حقوق بشری از حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، نادیده گرفته شد.
اگر امیدرضا میرصیافی که بنا به گفته‌ی خانواده‌اش سابقه‌ی هیچ‌گونه #بیماری یا اعتیادی نداشت و بر روی جسدش کبودی‌های متعدد و #شکستگی #جمجمه مشاهده می‌شد زنده بود، روز ۱۹ مرداد ۱۳۹۰ باید بعد از گذراندن دوران حبس از زندان آزاد می‌شد، ولی بیست و هشتم اسفند امسال هفتمین سال فقدان اوست.
درباره او بخوانید:
https://goo.gl/PDsTN9
برخی اظهارات خانواده:
http://goo.gl/hJfmNM
متن بالا از گزارش زیر خلاصه شده:
http://goo.gl/gcVOO4
امیدرضا همچنین سابقه همکاری با: «روزنامه جوان» (٢٠٠۵ تا ٢٠٠۶)، «روزنامه آینده نو» (٢٠٠٧)، «رادیو ھمصدا در سوئد» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠۶) ،«رادیو زمانه» (٢٠٠٧) ،« سایت ھنر و موسیقی» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠٧) را در کارنامه کاری خود دارد.
از فیسبوک سیدجواد متولی (روزنامه نگار)
@Tavaana_TavaanaTech
Wikipedia
امیدرضا میرصیافی
ژورنالیست ایرانی
Forwarded from آموزشکده توانا
.
سوم اردیبهشت ماه ۱۳۸۷، #امیدرضا_میرصیافی، #وبلاگ‌نویس که #وبلاگ «روزنگار» را با محتوایی بیشتر #فرهنگی و گاه #سیاسی می‌نوشت، دستگیر شد. میرصیافی ۴۱ روز بعد از بازداشت، با وثیقه‌ی ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. آبان ماه همان سال از سوی دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۶ ماه زندان، و به اتهام توهین به آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله خمینی به دوسال حبس محکوم شد و برای اجرای حکم راهی #زندان #اوین شد.
چهارماه بعد، در ۲۸ اسفندماه ۱۳۸۷، امیدرضا میرصیافی در زندان اوین درگذشت و نام او در جهان به عنوان اولین وبلاگ‌نویسی که در زندان‌های نظام‌های #سرکوب‌گر جان خود را از دست داد، به ثبت رسید. امیدرضا میرصیافی هنگام مرگ، ۲۸ ساله بود و «مجموعه فعالان #حقوق_بشر در ایران» در گزارشی که از مرگ وی منتشر کرد، علت #مرگ را «عدم دریافت کمک‌های پزشکی لازم و فشارهای روانی زندان» اعلام کرد.
سازمان «گزارشگران بدون مرز» در بیانیه‌ای که به دلیل مرگ میرصیافی منتشر کرد، نوشت:« با توجه به اطلاعاتی که ما در تحقیقات و گفت‌وگوهای خود با خانواده امیدرضا میرصیافی به دست آورده‌ایم، تناقضات و نشانه‌های اهمال‌کاری جدی میان اسناد رسمی بازداشت‌گاه اوین، بیمارستان لقمان حکیم و پزشکی قانونی درباره ساعت انتقال به بیمارستان و ساعت فوت امیدرضا میرصیافی وجود دارد.»
این سازمان مدافع حقوق #روزنامه‌نگاران و #وب‌نگاران در سراسر جهان، خواهان آن شده بود که گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل به ایران اعزام شود و درباره‌ی پرونده‌ی مرگ مشکوک میرصیافی تحقیق کند. خواسته‌ای که مثل بسیاری دیگر از درخواست‌های مشابه سازمان‌های حقوق بشری از حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، نادیده گرفته شد.
اگر امیدرضا میرصیافی که بنا به گفته‌ی خانواده‌اش سابقه‌ی هیچ‌گونه #بیماری یا اعتیادی نداشت و بر روی جسدش کبودی‌های متعدد و #شکستگی #جمجمه مشاهده می‌شد زنده بود، روز ۱۹ مرداد ۱۳۹۰ باید بعد از گذراندن دوران حبس از زندان آزاد می‌شد، ولی بیست و هشتم اسفند امسال هفتمین سال فقدان اوست.
درباره او بخوانید:
https://goo.gl/PDsTN9
برخی اظهارات خانواده:
http://goo.gl/hJfmNM
متن بالا از گزارش زیر خلاصه شده:
http://goo.gl/gcVOO4
امیدرضا همچنین سابقه همکاری با: «روزنامه جوان» (٢٠٠۵ تا ٢٠٠۶)، «روزنامه آینده نو» (٢٠٠٧)، «رادیو ھمصدا در سوئد» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠۶) ،«رادیو زمانه» (٢٠٠٧) ،« سایت ھنر و موسیقی» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠٧) را در کارنامه کاری خود دارد.
از فیسبوک سیدجواد متولی (روزنامه نگار)
@Tavaana_TavaanaTech
سوم اردیبهشت ماه ۱۳۸۷، #امیدرضا_میرصیافی، #وبلاگ‌نویس که #وبلاگ «روزنگار» را با محتوایی بیشتر #فرهنگی و گاه #سیاسی می‌نوشت، دستگیر شد. میرصیافی ۴۱ روز بعد از بازداشت، با وثیقه‌ی ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. آبان ماه همان سال از سوی دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۶ ماه زندان، و به اتهام توهین به آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله خمینی به دوسال حبس محکوم شد و برای اجرای حکم راهی #زندان #اوین شد.
چهارماه بعد، در ۲۸ اسفندماه ۱۳۸۷، امیدرضا میرصیافی در زندان اوین درگذشت و نام او در جهان به عنوان اولین وبلاگ‌نویسی که در زندان‌های نظام‌های #سرکوب‌گر جان خود را از دست داد، به ثبت رسید. امیدرضا میرصیافی هنگام مرگ، ۲۸ ساله بود و «مجموعه فعالان #حقوق_بشر در ایران» در گزارشی که از مرگ وی منتشر کرد، علت #مرگ را «عدم دریافت کمک‌های پزشکی لازم و فشارهای روانی زندان» اعلام کرد.
سازمان «گزارشگران بدون مرز» در بیانیه‌ای که به دلیل مرگ میرصیافی منتشر کرد، نوشت:« با توجه به اطلاعاتی که ما در تحقیقات و گفت‌وگوهای خود با خانواده امیدرضا میرصیافی به دست آورده‌ایم، تناقضات و نشانه‌های اهمال‌کاری جدی میان اسناد رسمی بازداشت‌گاه اوین، بیمارستان لقمان حکیم و پزشکی قانونی درباره ساعت انتقال به بیمارستان و ساعت فوت امیدرضا میرصیافی وجود دارد.»
این سازمان مدافع حقوق #روزنامه‌نگاران و #وب‌نگاران در سراسر جهان، خواهان آن شده بود که گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل به ایران اعزام شود و درباره‌ی پرونده‌ی مرگ مشکوک میرصیافی تحقیق کند. خواسته‌ای که مثل بسیاری دیگر از درخواست‌های مشابه سازمان‌های حقوق بشری از حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، نادیده گرفته شد.
اگر امیدرضا میرصیافی که بنا به گفته‌ی خانواده‌اش سابقه‌ی هیچ‌گونه #بیماری یا اعتیادی نداشت و بر روی جسدش کبودی‌های متعدد و #شکستگی #جمجمه مشاهده می‌شد زنده بود، روز ۱۹ مرداد ۱۳۹۰ باید بعد از گذراندن دوران حبس از زندان آزاد می‌شد، ولی بیست و هشتم اسفند امسال هفتمین سال فقدان اوست.
درباره او بخوانید:
https://goo.gl/PDsTN9
برخی اظهارات خانواده:
http://goo.gl/hJfmNM
متن بالا از گزارش زیر خلاصه شده:
http://goo.gl/gcVOO4
امیدرضا همچنین سابقه همکاری با: «روزنامه جوان» (٢٠٠۵ تا ٢٠٠۶)، «روزنامه آینده نو» (٢٠٠٧)، «رادیو ھمصدا در سوئد» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠۶) ،«رادیو زمانه» (٢٠٠٧) ،« سایت ھنر و موسیقی» (٢٠٠۴ تا ٢٠٠٧) را در کارنامه کاری خود دارد.
از فیسبوک سیدجواد متولی (روزنامه نگار)
@Tavaana_TavaanaTech
Wikipedia
امیدرضا میرصیافی
ژورنالیست ایرانی