سال‌گرد درگذشت آلنوش طریان، نخستین زن فیزیک‌دان ایران و مادر ِ ستاره‌شناسی ایران
آلنوش طریان، هجدهم آبان‌ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش آرتو طریان دانش‌آموخته‌ی نمایش و بازیگری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته‌ی ادبیات و هنر سخنوری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان با نام هنری «لالا» هم‌چنین هنرپیشه و کارگردان تئاتر نیز بود. او نخستین زن ایرانی بود که نمایش‌نامه‌ای را کارگردانی کرده است. مادر آلنوش، در سال ۱۲۷۵ شمسی در شهر تبریز به دنیا آمد. او برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت و پس از بازگشت با آرتو طریان ازدواج کرد. مادر و پدر آلنوش در نمایش‌های متعددی با یک‌دیگر بر روی صحنه رفتند و بیش از بیست‌وپنج سال در این عرصه به فعالیت پرداختند.
مادر ِ آلنوش در نمایش‌نامه‌های فارسی بسیاری نقش‌آفرینی کرد و بارها از سوی مجلات «ایران»، «اتحاد»، «ستاره ایران»، «ایران آزاد»، «قانون» و «مرکز دوفرانس» ِ پاریس مورد تمجید قرار گرفت. آلنوش در چنین خانواده‌ای بالید و رشد کرد. آلنوش تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه‌ی ارامنه و دوره‌ی دبیرستان را در دبیرستان «انوشیروان دادگر» زرتشتیان سپری کرد. آلنوش در مورد تحصیل در این مدرسه می‌گوید: «در آن زمان، در مدارس ارمنیان تنها تا کلاس نهم تدریس میشد و من، پس از اتمام دورۀ نه ساله در مدرسۀ ارمنیان، برای تکمیل تحصیلات به مدت دو سال به مدرسۀ انوشیروان دادگر، که متعلق به زرتشتیان بود، رفتم. دلیل انتخاب این مدرسه هم نزدیک بودن آن به منزل ما بود.»
آلنوش طریان در سال ۱۳۲۶ لیسانس خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در همان‌جا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. طریان سپس برای ادامه‌ی تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال ۱۳۳۵ از این دانشگاه مدرک دکترا گرفت. او پیش از سفر برای دریافت بورس تحصیلی اقدام کرده بود که استادش دکتر محمود حسابی به دلیل زن بودن او با این درخواست مخالفت می‌کند و طریان مجبور می‌شود با هزینه‌ی شخصی برای تحصیل به فرانسه سفر کند.
طریان به زبان‌های فارسی، ارمنی و فرانسوی تسلط کامل داشت و با ترکی و انگلیسی نیز آشنا بود. آلنوش طریان در سال ۱۳۵۸ به درخواست خودش از دانشگاه بازنشسته شد. در سال ۱۳۸۹ مراسم جشن تولد نودمین سال‌روز تولد خانم دکتر آلنوش طریان، نخستین بانوی فیزیک‌دان ایران، مادر #ستاره‌شناسی، موسس نخستین #رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی و اولین استاد زن در دانشگاه‌های ایران، در محل باشگاه آرارات تهران و با یاری انجمن بانوان #ارامنه ایران و موسسه ترجمه و تحقیق هور برگزار شد. آلنوش طریان هیچ‌گاه ازدواج نکرد و فرزندی نداشت. او خانه و دارایی خود را وقف کرد و در پایان عمر در خانه‌ی #سالمندان زندگی می‌کرد.
دکتر #آلنوش_طریان در پانزدهم اسفندماه ۱۳۸۹، در سن نود سالگی به دلیل کهولت سن در تهران درگذشت.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/4wYDae
@Tavaana_TavaanaTech
آلنوش طریان، هجدهم آبان‌ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش آرتو طریان دانش‌آموخته‌ی نمایش و بازیگری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته‌ی ادبیات و هنر سخنوری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان با نام هنری «لالا» هم‌چنین هنرپیشه و کارگردان تئاتر نیز بود. او نخستین زن ایرانی بود که نمایش‌نامه‌ای را کارگردانی کرده است. مادر آلنوش، در سال ۱۲۷۵ شمسی در شهر تبریز به دنیا آمد. او برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت و پس از بازگشت با آرتو طریان ازدواج کرد. مادر و پدر آلنوش در نمایش‌های متعددی با یک‌دیگر بر روی صحنه رفتند و بیش از بیست‌وپنج سال در این عرصه به فعالیت پرداختند.
مادر ِ آلنوش در نمایش‌نامه‌های فارسی بسیاری نقش‌آفرینی کرد و بارها از سوی مجلات «ایران»، «اتحاد»، «ستاره ایران»، «ایران آزاد»، «قانون» و «مرکز دوفرانس» ِ پاریس مورد تمجید قرار گرفت. آلنوش در چنین خانواده‌ای بالید و رشد کرد. آلنوش تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه‌ی ارامنه و دوره‌ی دبیرستان را در دبیرستان «انوشیروان دادگر» زرتشتیان سپری کرد. آلنوش در مورد تحصیل در این مدرسه می‌گوید: «در آن زمان، در مدارس ارمنیان تنها تا کلاس نهم تدریس میشد و من، پس از اتمام دورۀ نه ساله در مدرسۀ ارمنیان، برای تکمیل تحصیلات به مدت دو سال به مدرسۀ انوشیروان دادگر، که متعلق به زرتشتیان بود، رفتم. دلیل انتخاب این مدرسه هم نزدیک بودن آن به منزل ما بود.»
آلنوش طریان در سال ۱۳۲۶ لیسانس خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در همان‌جا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. طریان سپس برای ادامه‌ی تحصیل به دانشگاه سوربن رفت و در سال ۱۳۳۵ از این دانشگاه مدرک دکترا گرفت. او پیش از سفر برای دریافت بورس تحصیلی اقدام کرده بود که استادش دکتر محمود حسابی به دلیل زن بودن او با این درخواست مخالفت می‌کند و طریان مجبور می‌شود با هزینه‌ی شخصی برای تحصیل به فرانسه سفر کند.
طریان به زبان‌های فارسی، ارمنی و فرانسوی تسلط کامل داشت و با ترکی و انگلیسی نیز آشنا بود. آلنوش طریان در سال ۱۳۵۸ به درخواست خودش از دانشگاه بازنشسته شد. در سال ۱۳۸۹ مراسم جشن تولد نودمین سال‌روز تولد خانم دکتر آلنوش طریان، نخستین بانوی فیزیک‌دان ایران، مادر #ستاره‌شناسی، موسس نخستین #رصدخانه و تلسکوپ خورشیدی و اولین استاد زن در دانشگاه‌های ایران، در محل باشگاه آرارات تهران و با یاری انجمن بانوان #ارامنه ایران و موسسه ترجمه و تحقیق هور برگزار شد. آلنوش طریان هیچ‌گاه ازدواج نکرد و فرزندی نداشت. او خانه و دارایی خود را وقف کرد و در پایان عمر در خانه‌ی #سالمندان زندگی می‌کرد.
دکتر #آلنوش_طریان در پانزدهم اسفندماه ۱۳۸۹، در سن نود سالگی به دلیل کهولت سن در تهران درگذشت.
بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/4wYDae
@Tavaana_TavaanaTech
توانا آموزشکده جامعه‌مدنی ایران
آلنوش طریان؛ مادر ستاره‌شناسی ایران - توانا آموزشکده جامعه‌مدنی ایران
آلنوش طریان، هجدهم آبان ماه ۱۲۹۹ در خانواده‌ای ارمنی، تحصیل‌کرده و اهل فرهنگ در تهران به دنیا آمد. پدرش، آرتو طریان، دانش‌آموخته نمایش و بازیگری از مسکو بود. مادر آلنوش، وارتو طریان نیز فارغ‌التحصیل رشته ادبیات و هنر سخنوری از کشور سوئیس بود. وارتو طریان…
مراسم سال‌روز کشتار ارامنه با حضور جرج کلونی و شیرین عبادی
در روزهای شنبه و یکشنبه (۲۳ و ۲۴ اپریل-۴ و ۵ اردیبهشت) مراسم یکصدویکمین سال‌روز شروع #کشتار_ارامنه توسط امپراتوری #عثمانی، در ایروان پایتخت #ارمنستان برگزار شد.
چهره‌ی ویژه‌ی این مراسم، #جُرج_کلونی، بازیگر و فعال حقوق بشر مطرح امریکایی، در جایگاه یکی از دو رییس کمیته‌ی انتخاب جایزه‌ی حقوق بشری "ارورا" بود. در کنار کلونی ۵۴ساله، #شیرین_عبادی، فعال #حقوق_بشر و تنها ایرانی برنده‌ی جایزه نوبل #صلح نیز یکی از اعضای این کمیته را تشکیل می‌داد.
این کمیته، جایزه‌ی یک میلیون دلاری "ارورا برای بیداری انسانیت" در سال ۲۰۱۶ را به نمایندگی از بازماندگان #قتل‌عام #ارامنه به "مارگریت برانکیتس" فعال بشردوست از کشور بوروندی اعطا کرد. دلیل اعطای این جایزه به خانم "برانکیتس"، تاثیر فوق‌العاده‌ی او در نجات جان و نگهداری هزاران آواره و کودک بی‌سرپرست در جریان سال‌ها جنگ داخلی بروندی اعلام شده است.
@Tavaana_TavaanaTech
در روزهای شنبه و یکشنبه (۲۳ و ۲۴ اپریل-۴ و ۵ اردیبهشت) مراسم یکصدویکمین سال‌روز شروع #کشتار_ارامنه توسط امپراتوری #عثمانی، در ایروان پایتخت #ارمنستان برگزار شد.
چهره‌ی ویژه‌ی این مراسم، #جُرج_کلونی، بازیگر و فعال حقوق بشر مطرح امریکایی، در جایگاه یکی از دو رییس کمیته‌ی انتخاب جایزه‌ی حقوق بشری "ارورا" بود. در کنار کلونی ۵۴ساله، #شیرین_عبادی، فعال #حقوق_بشر و تنها ایرانی برنده‌ی جایزه نوبل #صلح نیز یکی از اعضای این کمیته را تشکیل می‌داد.
این کمیته، جایزه‌ی یک میلیون دلاری "ارورا برای بیداری انسانیت" در سال ۲۰۱۶ را به نمایندگی از بازماندگان #قتل‌عام #ارامنه به "مارگریت برانکیتس" فعال بشردوست از کشور بوروندی اعطا کرد. دلیل اعطای این جایزه به خانم "برانکیتس"، تاثیر فوق‌العاده‌ی او در نجات جان و نگهداری هزاران آواره و کودک بی‌سرپرست در جریان سال‌ها جنگ داخلی بروندی اعلام شده است.
@Tavaana_TavaanaTech
اجتماعِ اقلیت‌های مذهبی در ایران، طی این سال‌ها، رفته رفته یا کوچک‌تر شده‌اند و یا همیشه رو به نابودی رفته‌اند. از سنی‌ها گرفته تا دراویش و آشوریان و بهاییان و مسیحیان و زرتشتیان و الاخر... حاکمیت در طیِ این سال‌ها تابِ هیچ صدایِ نه تنها مخالف، بلکه دِگری را هم نیاورده است، و با سیاست‌ها مختلف یا این صداها را منزوی، و یا برای همیشه خاموش کرده است.
این پیرمرد هم از یکی از همان خاموش است. او از قدیمی‌‌ترین ارامنه‌ی مسیحی شهر تبریز است. او ساکت و آرام ساعت‌ها جلوی خانه‌اش می‌نشیند و نقطه‌ای نامعلوم را تماشا می‌کند. زمانی که از او خواستم عکسی بگیرم، تنها کاری که کرد این بود که صلیبِ آویخته به گردنش را از توی سینه‌اش بیرون کشید و دوباره به همان نقطه‌‌ی نامعلوم خیره شد. عکس را که گرفتم، او دوباره صلیبش را توی سینه‌اش پنهان کرد. چون صلیبش ساکت، خاموش بود اما از خاطراتِ ناگفته و پنهان.
.
#علیرضا_معینیان
#نگاتیو_خاطرات
.
"از پروژه‌ی نگاتیو خاطرات: ما در این پروژه از روزمرگی‌ها عکاسی می‌کنیم تا بتوانیم هرچه بهتر خاطرات این روزها را ثبت کنیم."
#تبریز #ارامنه #مسیحی #اقلیت_دینی #رواداری #ایران
@Tavaana_TavaanaTech
این پیرمرد هم از یکی از همان خاموش است. او از قدیمی‌‌ترین ارامنه‌ی مسیحی شهر تبریز است. او ساکت و آرام ساعت‌ها جلوی خانه‌اش می‌نشیند و نقطه‌ای نامعلوم را تماشا می‌کند. زمانی که از او خواستم عکسی بگیرم، تنها کاری که کرد این بود که صلیبِ آویخته به گردنش را از توی سینه‌اش بیرون کشید و دوباره به همان نقطه‌‌ی نامعلوم خیره شد. عکس را که گرفتم، او دوباره صلیبش را توی سینه‌اش پنهان کرد. چون صلیبش ساکت، خاموش بود اما از خاطراتِ ناگفته و پنهان.
.
#علیرضا_معینیان
#نگاتیو_خاطرات
.
"از پروژه‌ی نگاتیو خاطرات: ما در این پروژه از روزمرگی‌ها عکاسی می‌کنیم تا بتوانیم هرچه بهتر خاطرات این روزها را ثبت کنیم."
#تبریز #ارامنه #مسیحی #اقلیت_دینی #رواداری #ایران
@Tavaana_TavaanaTech