رحیم معینی کرمانشاهی در ۹۰ سالگی رخت از جهان بربست

«رحیم معینی کرمانشاهی» از شاعران و ترانه‌سرایان قدیمی ایران لحظاتی پیش درگذشت.

«معینی کرمانشاهی» نیمه بهمن ماه سال ۱۳۰۴ چشم به جان گشود. وی #شاعر، #نویسنده، #نقاش و #روزنامه‌نگار مشهور کشورمان بود. قریحه شاعری وی زبانزد بود و قطعات او دست‌مایه ترانه و آهنگ‌های خوانندگان مشهور است. از آثار او می‌توان به مجموعه شعرهای ای شمع‌ها بسوزید، فطرت، خورشید شب و حافظ برخیز اشاره کرد. وی همچنین اشعار ماندگاری چون عجب صبری خدا دارد، لوح مخدوش با مطلع «من نگویم به درددل من گوش کنید» و ترانه‌هایی چون یاد کودکی، خواب نوشین و آشفته حالی اشاره نمود.

از کارهای دیگر او می‌توان شب زنده‌داری و #طاووس با آهنگسازی پرویز #یاحقی، از تو گذشتم (آهنگ از حبیب‌الله بدیعی) و انسان با خوانندگی #داریوش اقبالی را نام برد. #معینی_کرمانشاهی با «علی تجویدی» نیز همکاری داشته و نخستین #ترانه سرایی برای گل‌ها را بر روی آهنگی از #تجویدی با مطلع «چه می‌شد رها بودم از هر قیدی» آغاز کرد. این همکاری نهایتا به خلق ۴۰ اثر مشترک انجامید.

تخلص وی «امید» و «معینی» بود.

با هم بخشی از لوح مخدوش و از سروده‌های‌ ماندگار و مشهورش را می‌خوانیم:

من نگويم، كه به درد دل من گوش كنيد
بهتر آن است كه اين قصه فراموش كنيد

عاشقان را بگذاريد بنالند همه
مصلحت نيست، كه اين زمزمه خاموش كنيد

خون دل بود نصيبم، به سر تربت من
لاله افشان به طرب آمده، مي نوش كنيد

بعد من سوگ مگيريد، نيرزد به خدا
بهر هر زرد رخي، خويش سيه پوش كنيد

غير غم دار و ندارم به جهان چيست مگر؟
رشك كمتر به من ِ هستي بر دوش كنيد

خط بطلان به سر نامه هستي بكشيد
پاره اين لوح سبك پايه‌ی مخدوش كنيد

سخن سوختگان طرح جنون مي‌ريزد
عاقلان، گفته‌ی عشاق فراموش كنيد

@Tavaana_Tavaanatech

ترانه "یاد من کن"؛ که توسط بانو #دلکش اجرا شده بود از #ترانه های ماندگار #معینی_کرمانشاهی است. این ترانه چند سال پیش توسط خانم #دریا_دادور به زیبایی اجرا شده است.
تقدیم به همراهان توانا
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

دو فیلم کوتاه از مراسم #تشییع جنازه #معینی_کرمانشاهی و #آوازخوانی جمعی مردم (منبع اینستاگرام)
👇👇👇👇👇👇👇

سالگرد درگذشت مهدی خالدی، خالق خاطره‌های دلکش

مهدی خالدی در مردادماه ۱۲۸۹ شمسی در محله‌ی سنگلج تهران دیده به جهان گشود. پدر بزرگ مادری‌اش نی‌زن دربار ِ ناصرالدین‌شاه بود. پدر مهدی نیز دستی در #نوازندگی سه‌تار داشت و دوستی‌ نزدیکی با ابوالحسن صبا داشت. علاقه‌مندی مهدی به موسیقی موجب شد که پدرش در سال ۱۳۱۴ او را به قصد یادگیری موسیقی زمانی که تنها شانزده‌سال سن داشت نزد ابوالحسن صبا ببرد و از آن‌جا که بین صبا و پدر دوستی‌ای برقرار بود او نیز فرزند را به شاگردی پذیرفت.

زمان کوتاهی گذشت تا ابوالحسن صبا به علاقه‌ی وافر این نوآموز به موسیقی پی ببرد. مهدی پس از یک‌سال‌ونیم ویولن را نزد صبا فراگرفت و کمی بعد جزو هنرمندان شناخته‌شده موسیقی شد. او در مدت سه سال به طور کامل با ردیف‌های سه‌گانه‌ی ویولن آشنا شد. این‌که یاد گیری چه سازی برای مهدی مناسب‌تر است را #صبا تشخیص داد و گفت از آن‌جا که مهدی انگشتان لاغر و بلند دارد برای ویولن‌نوازی مناسب‌تر است. در میان شاگردان دست اول و مستقیم ابوالحسن صبا چند نفر توانستند به شهرت برسند و در عرصه‌ی موسیقی حرفی برای گفتن داشته باشند که یکی از آن‌ها بی‌شک مهدی خالدی بود.

خالدی در سال ۱۳۱۹ که رادیو ایران گشایش یافت به توصیه‌ی ابوالحسن صبا به رادیو پیوست و تا پیش از انقلاب اسلامی از تکنوازان برجسته‌ی ویولن در رادیو به حساب می‌آمد. خالدی هم‌چنین از آهنگ‌سازان مطرح رادیو محسوب می‌شد. خالدی در آن زمان باعث شد که دلکش، خواننده‌ی خوش‌صدا و خوش‌ذوق نیز به جامعه‌ی هنری بیش‌تر معرفی شود و روند معروفیت او سریع‌تر بشود.

مثلث خالدی، دلکش و نواب صفا توانست برخی از خاطره‌انگیزترین ترانه‌های ایران را رقم بزند که «آمد نوبهار»، «داغ لاله»، «رفتی و رفتم» و «دل غافل» از زمره‌ی این ترانه‌ها است.

دلکش را اداره‌ی #موسیقی ایران به دست خالدی سپرد تا برای خواندن آماده‌اش کند. دلکش و خالدی به مدت هشت سال با یک‌دیگر هم‌کاری کردند که توانستند ترانه‌های ماندگاری برای موسیقی ایران خلق کنند. دلکش نیز بعدها از این جدایی با حسرت و افسوس یاد می‌کند. محمود خوش‌نام می‌گوید که در سفری اروپایی دلکش را دیده است و نظرش را در مورد جدایی از خالدی جویا شده است.

#دلکش در این دیدار گفته است که قدر هم‌کاری خود را ندانستیم و من هنوز نیز خالدی را به‌ترین #آهنگ‌ساز ایران می‌دانم. هم‌کاری خالدی با ترانه‌سرایان خوش‌ذوق و هنرمند نیز در خلق ترانه‌های ماندگار به خالدی کمک کرده است. هم‌کاری با بزرگانی هم‌چون اسماعیل #نواب_صفا، #رهی_معیری، #معینی_کرمانشاهی و #بیژن_ترقی از جمله‌ی شاعرانی است که با خالدی هم‌کاری داشته‌اند.

#مهدی_خالدی پس از یک دوره‌ی بیماری و ابتلا به بیماری سرطان حنجره در نهم آذرماه ۱۳۶۹ درگذشت.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/Ib4k2S

#توانا

توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech

۲۶ آبان‌ماه امسال، #ادبیات و #هنر ایران، ترانه‌سرای نام‌دار و به یادماندنی ِ خود، رحیم #معینی_کرمانشاهی را از دست داد.
او #نقاش، #روزنامه‌نگار، #نویسنده، #شاعر و #ترانه‌سرا بود که بسیاری از ترانه‌های او بر سر زبان‌ها است و زمزمه می‌شود. برای مثال سروده‌ی «عجب صبری خدا دارد» یکی از این سروده‌ها است.

#داریوش اقبالی، خواننده‌ی ایرانی در مراسم یادبود او یاد ایشان را گرامی می‌دارد و ترانه‌ی «مسبب» از سروده‌های معینی کرمانشاهی را به صورت زنده اجرا می‌کند.

معینی کرمانشاهی متولد ۱۵ بهمن ۱۳۰۱ در کرمانشاه است.

یادش گرامی!
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇

رحیم معینی کرمانشاهی؛ سخن‌سالار ترانه‌سرایی

رحیم معینی کرمانشاهی در ۱۵ بهمن ۱۳۰۱ در کرمانشاه متولد شد. رحیم از همان سنین پایین به ادبیات و هنر علاقه نشان داد و آثاری که در نوجوانی خلق می‌کرد در نشریات محلی کرمانشاه منتشر می‌شدند.
در واقع با وقوع انقلاب اسلامی، که سخت گیری های مذهبی و ایدئولوژیک را بر کشور حاکم کرد، طبعا دیگر زمینه چندانی برای ترانه سرایی فراهم نبود. در این سال‌ها معینی کرمانشاهی در کنار سرایش شعر، سعی کرد بر وزن شاهنامه فردوسی و در امتداد این اثر سترگ تاریخ ادبیات ایران، دست به کاری بزرگ بزند و تاریخ ایران را به صورت منظوم در آورد و چون فردوسی تا پایان سلسله ساسانیان را در شاهنامه به صورت منظوم روایت کرده بود، او نیز بر آن بود از آن سلسله تا قاجاریه را به نظم در آورد که پس از سرایش ۱۰ جلد و به علت مشکلات شخصی، نتوانست آن را به اتمام برساند. او نام این اثر خود را «شاهکار» گذاشته بود.

اما علی رغم وجود همه این‌ها، قطعا شاهکار معینی کرمانشاهی «شاهکار» اوست؛ اثری که خود معینی کرمانشاهی آن را «اثری ملی» می‌خواند.

صداهای درجه یکی نغمه‌خوان ترانه‌های معینی کرمانشاهی بودند. از مرضیه و دلکش گرفته تا حمیرا و داریوش. حتما ترانه مشهور «جای آن دارد که چندی هم ره صحرا بگیرم...» را شما نیز شنیده اید؛ با صدای ماندگار مرضیه. گرما و دلربایی صدای مرضیه به کنار، خود ترانه نیز از قدرت بسیار زیادی برخوردار است. معینی کرمانشاهی ترانه سرایی درجه یک بود و البته با هنرمندان درجه یکی نیز همکاری می‌کرد؛ پرویز یاحقی، علی تجویدی، همایون خرم و… از جمله همکاران او در این عرصه بودند.

درباره معینی کرمانشاهی بیشتر
بخوانید
https://goo.gl/Du744F

#توانا
#پروفایل
#ادبیات
#معینی_کرمانشاهی
#ترانه

@Tavaana_TavaanaTech

رحیم معینی کرمانشاهی؛ سخن‌سالار ترانه‌سرایی

رحیم معینی کرمانشاهی در ۱۵ بهمن ۱۳۰۱ در کرمانشاه متولد شد. رحیم از همان سنین پایین به ادبیات و هنر علاقه نشان داد و آثاری که در نوجوانی خلق می‌کرد در نشریات محلی کرمانشاه منتشر می‌شدند.
در واقع با وقوع انقلاب اسلامی، که سخت گیری های مذهبی و ایدئولوژیک را بر کشور حاکم کرد، طبعا دیگر زمینه چندانی برای ترانه سرایی فراهم نبود. در این سال‌ها معینی کرمانشاهی در کنار سرایش شعر، سعی کرد بر وزن شاهنامه فردوسی و در امتداد این اثر سترگ تاریخ ادبیات ایران، دست به کاری بزرگ بزند و تاریخ ایران را به صورت منظوم در آورد و چون فردوسی تا پایان سلسله ساسانیان را در شاهنامه به صورت منظوم روایت کرده بود، او نیز بر آن بود از آن سلسله تا قاجاریه را به نظم در آورد که پس از سرایش ۱۰ جلد و به علت مشکلات شخصی، نتوانست آن را به اتمام برساند. او نام این اثر خود را «شاهکار» گذاشته بود.

اما علی رغم وجود همه این‌ها، قطعا شاهکار معینی کرمانشاهی «شاهکار» اوست؛ اثری که خود معینی کرمانشاهی آن را «اثری ملی» می‌خواند.

صداهای درجه یکی نغمه‌خوان ترانه‌های معینی کرمانشاهی بودند. از مرضیه و دلکش گرفته تا حمیرا و داریوش. حتما ترانه مشهور «جای آن دارد که چندی هم ره صحرا بگیرم...» را شما نیز شنیده اید؛ با صدای ماندگار مرضیه. گرما و دلربایی صدای مرضیه به کنار، خود ترانه نیز از قدرت بسیار زیادی برخوردار است. معینی کرمانشاهی ترانه سرایی درجه یک بود و البته با هنرمندان درجه یکی نیز همکاری می‌کرد؛ پرویز یاحقی، علی تجویدی، همایون خرم و… از جمله همکاران او در این عرصه بودند.

درباره معینی کرمانشاهی بیشتر
بخوانید
https://goo.gl/Du744F

#توانا
#پروفایل
#ادبیات
#معینی_کرمانشاهی
#ترانه

@Tavaana_TavaanaTech