آموزشکده توانا
57.8K subscribers
30.2K photos
36.3K videos
2.54K files
18.6K links
کانال رسمی «توانا؛ آموزشکده جامعه مدنی»
عكس،خبر و فيلم‌هاى خود را براى ما بفرستيد:
تلگرام:
t.me/Tavaana_Admin

📧 : info@tavaana.org
📧 : to@tavaana.org

tavaana.org

instagram.com/tavaana
twitter.com/Tavaana
facebook.com/tavaana
youtube.com/Tavaana2010
Download Telegram
زادروز #استاد #علی_تجویدی
علی تجویدی (زاده ۱۵ آبان ۱۲۹۸ - درگذشته ۲۴ اسفند ۱۳۸۴) #نوازنده ویولن و سه‌تار، #آهنگساز ، #پژوهشگر و مؤلف ایرانی بود. وی آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان #تجویدی که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمال‌الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش خان بود آغازکرد. پس از مدتی نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. از ۱۶ سالگی نزد حسین یاحقی به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به محضر درس ابوالحسن صبا راه یافت و به مدت هشت سال در مکتب او به فراگیری #ویلن و #سه‌تار پرداخت. در ضمن مدتی نیز در کلاس درس چند نوازنده ویولن #کلاسیک با شیوه نوازندگی غربی آشنایی یافت. پس از آن با راهنمایی صبا، به محفل هنری محمد ایرانی مجرد راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا شد و از خرمن هنر اساتید گران‌قدری چون محمد ایرانی مجرد، اسماعیل قهرمانی، سید حسین طاهرزاده و رکن‌الدین مختار که به آن محفل آمد و شد داشتند، بهره برد. او استاد هنرمندانی چون هایده و حمیرا نیز بوده‌است.
تجویدی با برجسته‌ترین خوانندگان زمان خود همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است. با این حال دوران اوج شکوفایی، خلاقیت و نیز شهرت وی به سال‌های همکاری‌اش با دلکش بر می‌گردد. مثلث تجویدی، دلکش و معینی کرمانشاهی در سال‌های ۱۳۳۵–۱۳۴۰ را باید خالق به‌یادماندنی‌ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. جدای قابلیت‌های حرفه‌ای و تکنیکی هر یک از این سه تن در کار خودشان، رابطه عمیق عاطفی که در سال‌های دور میان این سه نفر شکل می‌گیرد را باید عامل اصلی خلق چنین آثاری بشمار آورد. همسر تجویدی در مصاحبه‌ای می‌گوید:
"درست همان روزی که دلکش فوت کرد، کسی از لندن با او تماس گرفت و چون من در خانه نبودم، با خودش صحبت کرده و خبر درگذشت او را به تجویدی داده بود. از آن روز به بعد تا سه هفته با هیچ‌کس حرف نزد. حتی یک کلام. تازگی‌ها حالش کمی بهتر شده است."
وی در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ (۱۵ مارس ۲۰۰۶) در سن ۸۶ درگذشت.

قطعه «زمین مست آسمان مست»با ویولن و آواز زنده یاد علی تجویدی و تار فریدون احتشامی در دستگاه دشتی اجرا شده است.
#موسیقی
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
یادی از علی تجویدی موسیقی‌دان و نوازنده‌ی سرشناس ویولن

علی تجویدی متولد آبان‌ماه است؛ ۱۵ آبان‌ماه ۱۲۹۸. او نوازنده‌ی چیره‌دست ویولن، سه‌تار و آهنگ‌سازی توانا بود که در زمینه‌ی موسیقی پژوهش‌گری قابل به حساب می‌آمد. تجویدی در کوچه‌ی ظهیرالدوله‌ی تهران به دنیا آمد هر چند اصالتا اصفهانی بود. آموزش موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان تجویدی آغاز کرد که در نقاشی از شاگردان ممتاز کمال‌الملک به حساب می‌آمد و در #موسیقی شاگرد خوب ِ درویش‌خان. تجویدی از سن ۱۶ سالگی نزد حسین یاحقی به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به کلاس درس ابوالحسن صبا پا گذاشت و مدت زمان هشت سال نزد این استاد بنام به فراگیری #ویولن و سه‌تار همت گمارد.

تجویدی با خوانندگان مطرح زمان خود کار کرد. از به یادماندنی‌ترین هم‌کاری‌های علی تجویدی که در خاطره‌ی مردم ثبت شد می‌توان به هم‌کاری ایشان با بانو #دلکش اشاره کرد.

علی تجویدی در ۲۴ اسفندماه ۱۳۸۴ در سن هشتاد و شش سالگی درگذشت.

علی #تجویدی در این ویدئو کوتاه هم می‌خواند و هم می‌نوازد:

«این پریشانی چرا جنگ و ویرانی چرا»

دستگاه : چهارگاه آهنگ، آواز و تکنوازی ویولن: استاد علی تجویدی
ترانه : بیژن ترقی
تمبک : جهانگیر ملک

#توانا

توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
رحیم معینی کرمانشاهی در ۹۰ سالگی رخت از جهان بربست

«رحیم معینی کرمانشاهی» از شاعران و ترانه‌سرایان قدیمی ایران لحظاتی پیش درگذشت.

«معینی کرمانشاهی» نیمه بهمن ماه سال ۱۳۰۴ چشم به جان گشود. وی #شاعر، #نویسنده، #نقاش و #روزنامه‌نگار مشهور کشورمان بود. قریحه شاعری وی زبانزد بود و قطعات او دست‌مایه ترانه و آهنگ‌های خوانندگان مشهور است. از آثار او می‌توان به مجموعه شعرهای ای شمع‌ها بسوزید، فطرت، خورشید شب و حافظ برخیز اشاره کرد. وی همچنین اشعار ماندگاری چون عجب صبری خدا دارد، لوح مخدوش با مطلع «من نگویم به درددل من گوش کنید» و ترانه‌هایی چون یاد کودکی، خواب نوشین و آشفته حالی اشاره نمود.

از کارهای دیگر او می‌توان شب زنده‌داری و #طاووس با آهنگسازی پرویز #یاحقی، از تو گذشتم (آهنگ از حبیب‌الله بدیعی) و انسان با خوانندگی #داریوش اقبالی را نام برد. #معینی_کرمانشاهی با «علی تجویدی» نیز همکاری داشته و نخستین #ترانه سرایی برای گل‌ها را بر روی آهنگی از #تجویدی با مطلع «چه می‌شد رها بودم از هر قیدی» آغاز کرد. این همکاری نهایتا به خلق ۴۰ اثر مشترک انجامید.

تخلص وی «امید» و «معینی» بود.

با هم بخشی از لوح مخدوش و از سروده‌های‌ ماندگار و مشهورش را می‌خوانیم:

من نگويم، كه به درد دل من گوش كنيد
بهتر آن است كه اين قصه فراموش كنيد

عاشقان را بگذاريد بنالند همه
مصلحت نيست، كه اين زمزمه خاموش كنيد

خون دل بود نصيبم، به سر تربت من
لاله افشان به طرب آمده، مي نوش كنيد

بعد من سوگ مگيريد، نيرزد به خدا
بهر هر زرد رخي، خويش سيه پوش كنيد

غير غم دار و ندارم به جهان چيست مگر؟
رشك كمتر به من ِ هستي بر دوش كنيد

خط بطلان به سر نامه هستي بكشيد
پاره اين لوح سبك پايه‌ی مخدوش كنيد

سخن سوختگان طرح جنون مي‌ريزد
عاقلان، گفته‌ی عشاق فراموش كنيد

@Tavaana_Tavaanatech
علی‌اکبر تجویدی در خاک ایران آرام خواهد گرفت

پیکر علی‌اکبر تجویدی پژوهش‌گر تاریخی هنر در زمینه‌ی نگارگری ایرانی که چند روز پیش در سن ۹۱ سالگی درگذشت به ایران منتقل می‌شود.

علی‌اکبر تجویدی، متولد ۱۳۰۵، فرزند هادی‌خان تجویدی، از شاگردان کمال‌الملک و از هنرآموختگان مدرسه‌ی‌ «صنایع مستظرفه»، است. وی افزون‌بر کارنامه‌ای درخشان در آموزش هنر، از بنیان‌گذاران، کوشش‌گران و پژوهش‌گران در تاریخ نقاشی ایرانی است. «نقاشی ایرانی از کهن‌ترین روزگار تا دوران صفوی» برآیند پژوهش‌ها و نگرش‌های چندین ساله ی وی است که در سال ۱۳۵۲ به چاپ رسید. تجویدی در این کتاب به گونه‌ای اندیشمندانه، در نوشتار به اصول علمی رایج زمان خود وفادار بوده است. به گفته‌ای، این کتاب نخستین کار ویژه‌ درباره‌ی نقاشی ایرانی است که روند تاریخی دارد. «نقاشی ایرانی از کهن‌ترین روزگار تا دوران صفوی» از نقاشی غارهای لرستان آغاز شده و دوره‌های گوناگون را همراه با نمونه‌های تصویری با کیفیت شایسته نشان می‌دهد و این پژوهش را به روزگار صفوی می‌رساند. همکاری در چاپ کتاب «پنجمین کنگره‌ی جهانی باستان شناسی و هنر ایران» چاپ ۱۳۴۷ از دیگر کارهای ماندگار این هنرپژوه بزرگ ایرانی است.

بیش‌ترین مقالات علی‌اکبر تجویدی در زمینه‌ی تاریخ هنر، هنرهای سنتی، معماری و باستان‌شناسی در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ در مجله‌ی «هنر و مردم»به چاپ رسیده است. هم‌چنین از وی دو کتاب «هنر مدرن ایران» و «برگزیده‌ی اشعار حافظ» به زبان فرانسه برجای مانده است.

واپسین سال‌های زندگی استاد علی‌اکبر تجویدی در بیماری و خانه‌نشینی در شهر پاریس سپری شد. علی‌اکبر تجویدی، زاده‌ی ۱۳۰۵ خورشیدی نقاش، مترجم، پژوهش‌گرِ تاریخ هنر ایران و باستان‌شناسی، پس از گذران عمری پر بار در معرفی فرهنگ و هنر ایرانی، ۲۰خردادماه ۱۳۹۶ در پاریس درگذشت.

پیکر زنده‌یاد علی‌اکبر تجویدی به سفارش خودش به زودی از فرانسه به ایران منتقل می‌شود و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا آرام می‌گیرد.

نگار جمشیدنژاد
خبرگزاری امرداد

goo.gl/wmxru4

@Tavaana_TavaanaTech