رازش چیست؟
چرا وقتی سید محمود طالقانی آیتی از قرآن را تفسیر می‌کرد، زمزمۀ کلامش همچون صدای پای جویباری خنک و گوارا در دل کویری تفتیده، گوش‌ها را نوازش می‌داد، مرغ روح را به شوق پرواز می‌آورد، دل‌ها را آرام و سرشار از مهر و خیرخواهی می‌کرد، اما هنگامی که برخی از اهل جمود و خشونت و قدرت‌خواهی، برداشت خود از همان آیه را بیان می‌کنند، مو بر تن آدمی راست می‌شود!
رازش چیست؟ لا یمسه الا المطهرون؟ و یا، لایزید الظالمین الا خسارا؟
و یا همانطور که آیت‌الله خمینی در تفسیر سورۀ حمد گفته است:
«[قرآن ] یک سفره پهنی است که همه از آن استفاده می‌کنند؛ مثل اینکه دنیا هم یک سفره پهنی است که همه استفاده می‌کنند؛ یکی علفش را از آن استفاده می‌کند، یکی میوه را از آن استفاده می‌کند، یکی مسائل دیگر را استفاده می‌کند. از همین دنیا، هر یک، یک طور استفاده دارد، انسان یک طور استفاده دارد، حیوان یک طور، انسان در مقام حیوانیّت، یک طور!»
#احمد_زیدآبادی
#سید_محمود_طالقانی
#تفسیر_قرآن
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii