🔷🔸صدای زنده جامعه

🔆برای کارگران نفت، گاز و پتروشیمی؛ آنها که صدایی در ساختار قدرت نداشتند و ندارند.


🖋آرمان ذاکری

🔸برای آنها که ناامیدند، آنها که از جامعه کلیت‌های یکدست می‌سازند، برای آنها که صندوق‌ نه فقط قوه خیالشان را عقیم کرده‌ است، بلکه چشم دیدن واقعیت را هم از آنها گرفته‌ است، برای آنها که حیرانند چه کنند، حرکت کارگران نفت پنجره‌ای جدید است، در شرایطی که گویی چشم اندازی نیست.

🔹امروز امیدی اگر باشد به آنهاست، آنها که مقررات زدایی از قراردادهای نیروی کار و موقتی‌سازی قراردادها، از بسیاری حقوق محرومشان ساخته است. آنها به این روندها معترضند. آنها که بدون اندک حمایتی از جانب کنشگران حاضر در سیاست رسمی، اصولگرا باشد یا اصلاح‌طلب، بدون اندک بازتابی در انبوه رسانه‌های صاحب قدرت، پیگیرانه و صبورانه مبارزه می‌کنند، جمع می‌شوند، از خودگذشتگی می‌کنند و از پا نمی‌نشینند.

🔸بودنِ آنها، جمع‌شدنشان و صدای اعتصابشان، نشانه‌های قدرت یک جامعه است؛ نشانه سرزندگی و پویایی، نشانه امید، نشانه‌ آنکه سیاست، فقط انتخابات نیست. دفاع از تحریم‌های زورگویان و ایستادن در کنار استعمار هم نیست. نشانه آنکه بی‌تفاوتی فراگیر نیست و استقلال معنای خود را از دست نداده است. نشانه اینکه می توان ایستاد و چشم به صندلی نداشت.

🔹می‌پرسند چه کنیم؟ یارشان باشیم. صدایشان را بشنویم و صدایشان باشیم. با آنها گفت و گو کنیم. در کنارشان باشیم. خود را با آنها تنظیم کنیم: با کارگر، با معلم، با بازنشسته، با دانشجو، باهمه اقشاری که فصلی درخشان از مبارزات مدنی مردم ایران را در دهه گذشته رقم زده‌اند، هزینه داده‌اند اما از پا ننشسته‌اند و در سرمای زوال سیاست‌ورزی در بازار کهنه‌فروشان، سیاست را معنایی نو بخشیده‌اند، معنایی انسانی.

🔸هر کس از هر جناح که در کلامش «عدالت»، «مردم»، «آزادی» یا حتی «تامین معیشت» آمده اما این روزها در کنار آنها نیست، «دروغ‌گو» است. باید صریح باشیم و تعارف را کنار بگذاریم. آنها امروز عیار سنجش ادعاهای مدعیانند. بخش مهمی از «مردم» آنهایند. آنها که از دروغ، از نسخه‌های بدل، از شهوت قدرت، خسته‌اند. جامعه «فضیلت» می‌خواهد و فضیلت امروز آن جاست. جایی که آرمانی هست و شوری و جمعیتی و فداکارانی.

#صدای_زنده_جامعه
#کارگران
#آرمان_ذاکری
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون
🆔 @Shariati40

🔷🔸بیانیه جمعی از فعالان سیاسی، اجتماعی، حقوق بشری و صنفی در دفاع از مطالبات کارگران اعتصابی

📌 این بیانیه به شرح زیر است:


🔸کارگران‌ و کارکنان شرکت‌های پیمانکاریِ نیروی انسانی پس از نزدیک دو دهه تلاش برای برخورداری از «حقوق‌ و مزایای مساویً برای کار مساوی»، یا «کار یکسان- مزد یکسان» مجبور به اعلام کارزار ۱۴۰۰ واعتصاب سراسری کارگران شرکت‌های پیمانکاری‌ در‌ صنعت‌نفت شده‌اند. اعتصابی که با مشارکت کارگرانِ دهها شرکت پیمانکاری شکل گرفته واز حمایت جمع کثیری از روشنفکران،حقوقدانان،فعالان سیاسی‌ و اجتماعی وسندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران‌وحومه،سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه،‌اتحادیه آزاد کارگران ایران، شورای بازنشستگان ایران، کانون صنفی معلمان و نهادهای دانشجویان‌ و معلمان و… برخوردار شده است.ما نیز پشتیبانی خودرا ازمطالبات این کارگران اعتصابی اعلام نموده، برای تحقق آن خواهیم کوشید.

🔹ما تردید نداریم که ریشه بسیاری از نابرابریها،فسادها،ناکارامدیها وتبعیض های کنونی را جز از طریق شناخت و واکاوی قوانین،رویه ها و مناسبات رانتیِ درون ساختار نمی‌توان توضیح داد و هر گونه راه حل نهایی برای توقف بحرانهای متوالی کنونی جز از طریق اصلاح این ساختار ممکن نیست. اصرار بر تداوم سیاست‌های سراسر خطای پس از جنگ بویژه در عرصه اقتصادی،همچون بنیانی کج،ساختارناپایدار و بی‌ثباتی را پدید آورده که باید هر لحظه انتظار فروپاشی آن را داشت. برای مثال سیاستهای خصوصی سازی که با تفسیر غیر قابل قبول از اصل۴۴قانون اساسی راه را برای توزیع گسترده‌ی رانت حامیان سیاسی نظام فراهم آورد، به تاسیس یک شبه صدها شرکت پیمانکاریِ نیروی انسانی انجامید که با کمترین صلاحیت‌های فنی، سرنوشت بخش کثیری از نیروی انسانی ملی و هزاران کارگر نگون‌بخت را در دست گرفتند. در سال۱۳۶۹نیز دومین تبصره‌ی ماده‌ی هفتم قانون کار با صراحت به قراردادهای موقت و پیمانی،جنبه‌ی قانونی‌وحقوقی بخشید و وضعیت امروز سراسر رنج کارگران شرکت های پیمانکاری را رقم زد.


🔸این تبصره به پیمانکاران اجازه داد تا در­­کارهایی­که «طبیعتِ آنها جنبه‌ی مستمر دارد» _از جمله کارهای مربوط به نفت و گاز و پتروشیمی _ قراردادهای موقت و مدت‌دار منعقد کنند و بنا به میل و اراده‌ی خود دست به اخراج و تعدیل نیروی کار بزنند. از آن‌ تاریخ کارگران‌ و‌ کارکنان شرکت‌های پیمانکاریِ نیروی انسانی تلاش زیادی را برای رهایی ازاستثمار مضاعف‌ و نقض حقوق قانونی‌و‌انسانی خود انجام دادند، تا آن‌که به تصویب هیات وزیران،هرگونه به کارگیری نیروی انسانی برای انجام وظایف و فعالیت‌های کارشناسی،کمک کارشناسی و تخصصی از طریق شرکتهای طرف قرارداد و سایر تشکل‌های حقوقیِ غیردولتی به طور تمام وقت یا پاره‌وقت در دستگاه‌های اجرایی، از سال۱۳۸۵کلاً ممنوع شد، امّا از آن زمان حتی تحقّق این مصوبه در پروژه‌های عمرانی‌ و‌ در وزارت نفت نیز با مقاومت پیمانکارانِ متّکی به باندهای قدرت روبرو شد.
علی‌رغم صراحت بی‌چون و چرای مختصّات حقوقی، نظام و سازمان کار در ایران به‌شکل ویرانگرانه‌ای استثماری–رانتی است و جز با برهم زدن این مناسبات و تضمین و به رسمیت شناختن حقوق بنیادین کار، محو کار کودکان، رفع تبعیض‌درکار، اشتغال همه افراد جویای­کار،آزادی تشکیل انجمن‌ها و تشکل‌های مستقل برای حمایت از منافع صنفی و حرفه‌ای و مشارکت در مذاکرات و تصمیم‌سازیهایی که بر منافع آنها مؤثر است، بهبود وضع کنونی و خروج از بحرانها امکان‌پذیر نخواهدبود.

🔹دیر زمانی است که در ایران میثاق حکومت با مردم برای رفع هرگونه ستمگری و ستم‌کشی و ایجاد زمینه مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خویش­و­ پی‌ریزی‌اقتصادی عادلانه برای ایجاد رفاه و رفع محرومیت و تبعیض، عامدانه زیرپا نهاده می‌شود. سیاستهای نولیبرالی از سال ۱۳۶۸ بدین‌سو جز ابزاری برای شکل‌دهی و قوام یک طبقه مسلّط رانتی–استثماری و انهدام سازمان عادلانه کار نبوده‌است. از یک‌سو تله‌های طبقاتی و فضایی فقر هرچه می‌گذرد چون فروچاله‌ها، تعداد بیشتری از مردم و مناطق گسترده‌تری را به‌ کام خود می‌کشد و از سوی دیگر در این هاویه‌ی فقر،بیکاری،بی‌آبی و بی‌پناهیِ ایجاد شده برای اکثریت مردم، شتاب انباشتِ غارتگرانه و پرفساد انحصارگران قدرت و ثروت و وابستگان آنها افزون می‌گردد. این معادله به سازمان و روابط ناهنجار و استثماری کار موجود منجر گردیده که بازسازی نسبی آن جز از راه مقاومتهای صنفی و سندیکایی و اعتصابهای سازمان‌یافته ممکن نخواهدبود.

🔆نوزدهم تیرماه هزار و چهارصد

#بیانیه
#اعتصابات
#کارگران
#اعتراضات
✅ @Dr_ehsanshariati

🖇نام امضا کننده گان در لینک زیر است.

📍https://bit.ly/3k5ltZe

🔷🔸جشن جهان کار و عید گسست با گذشته

🖋احسان شریعتی

🔸امروز اول ماه مه روز جهانی کارگر و در همه ی جهان، و بویژه در جهان سرمایه داری، جشن کار برپا و تعطیل رسمی است. در ایران ما اما، همچنان به‌رغم همه‌ی دعاوی مستضعف‌پناهانه این روز و جشن و تعطیلات به‌رسمیت شناخته نشده است. کارگران ایران در این روز نگران از سرنوشت معیشت خویش در چنبره ی بحران حاد ناشی از سیاست‌های اقتصادی راست‌روانه و سوءمدیریت حاکم بر کشور (بویژه پس از جنگ)، به خیابان آمده‌اند.

🔹از سوی دیگر، امروز در ایران «روز معلم» است، به یاد معلم شهید ابوالحسن خانعلی، دبیر فلسفه‌ای که در روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ در تجمع اعتراض‌آمیز معلمان در میدان بهارستان توسط ماموران نظام گذشته کشته شد. پس از گذشت ۶۱ سال از این رخداد و دعوی پیروزی انقلابی که قرار بود «آغازبیداری» (ضداستعماری-ضداستبدادی-ضداستثماری) و تحقق آگاهی «ضداستحماری» معلمان مردم باشد، امروز، معلمان ایران, نگران از سرنوشت معیشت و کرامت خویش، دیگر بار، باز هم در برابر مجلس، به خیابان آمده‌اند.
برتر از دغدغه‌ی معیشت معلمان، ارج‌شناسی کرامت آموزگار در فرهنگ و تمدن و کشور ماست که مسئله ی اخلاقی و عقیدتی روز است. جنبش معلمان نه تنها مدنی‌ترین جنبش‌های اجتماعی کشور ماست که هر اقدام و رفتار و اظهار و موضع آنان خود یک کلاس درس در صحنه و در عرصه و انظار عمومی و همگانی است؛ و بنا به تعریف، معلمی نه فقط کار برای ادامه ی بقا و تولید کالا با تاریخ مصرف موقت (پوئسیس)، بل‌که عالی‌ترین شکل کنش‌گری هنری(«اثر»آفرینی)، اخلاقی و مدنی است («پراکسیس» یونانی و «آکسیون» آرنتی).

🔸و در همین روزهای خشک‌سالی و خشک‌مغزی است که ایران‌پژوهان برجسته در غربت درمی‌گذرند و «کار»شان ارزیابی و ارج واقعی ایشان براستی گزارده نمی‌شود.

🔹و اما فردا از دیگر سو، عید «فطر» است و فطر به معنای وقفه، درنگ و گسست است؛ چنان‌که معنای واقعی روزه و صیام توان صیانت و نظارت بر خویش با گسست از عادت بوده است.
پس پیام حقیقی عید این نوروز و رمضان و سال و ماه نو، جز این نمی‌تواند باشد که ملت ما سخت نیازمند، تشنه و گرسنه‌ی آزادی و عدالت است و بر فراز همه، بازگشت آن «معنویت» غمگینی کز قلب‌ها گریخته است، با گسست از عادات زشت و موهن و ناخودآگاهانه‌ی گذشته همچون بی‌حرمتی به منزلت زن، ارج‌ناشناسی مقام کار و گارگر، و قدر ندانستن مرتبت آموزگار !


#کارگران
#معلمان
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati