🔷🔸شلیکی دیگر به جامعه‌ی مدنی

🖋 کمال اسعدی

🔸از مدت‌‌ها پیش این گمان می‌رفت که جریان یا جناحی به‌دنبال انحلال و از هم‌پاشیدن «جمعیت امام علی» اند. لیکن از زمانی که این خبر مخابره شد گویی به پیکره‌ی نیمه‌جان جامعه‌ی مدنی و آخرین سنگرهای امید در جامعه شلیکی دیگر شد .
🔹 در این روزهایی که جامعه‌ی ایران دچار ازهم‌گسیختگی و بحران‌های تودرتو گردیده است و هر کدام سرنخ‌های درهم‌پیچیده ای دارند که برون‌رفت از آن‌ها همگرایی میان جامعه و حاکمیت را می‌طلبد، آیا انحلال این گونه جمعیت‌ها نوعی ترور نهادهای اجتماعی نیست که براساس سرمایه‌ی انسانی و معنوی جامعه شکل گرفته اند؟ و این اقدامات چه پیامی از سوی حاکمیت به جامعه مخابره می‌کند؟ و آیا این رویه جز نابود ساختن آخرین روزنه‌های امید چه معنای دیگری می‌تواند داشته باشد؟

🔸در زمانه‌ای که هر نهاد مدنی این امکان را به جامعه بحران‌زده می‌بخشد که بتواند بخشی از مصائب خویش را تا حدی رفع کند، تخریب بزرگترین نهاد اجتماعی که حاصل ۲۰ سال زحمت دانشجویان و جوانان خوش‌فکر و تلاش‌گر در کاهش آلام جامعه بوده است و امیدهای بسیاری را در طبقات فرودست جامعه برانگیخته، جز این است که آخرین کورسوهای امید را در طبقه‌ی فرودست خاموش سازند؟

🔹جمعیت امام علی که در تمامی برنامه‌های خود تلاش می‌ورزید طبقه فرودست توانمند گردد و برپایه‌ی کار شخصی درآمدزایی کند و این دست برنامه‌های جمعیت آیا موجب امن‌تر شدن جامعه نمی‌شد؟ پس چرا می‌‌بایست با برخورد امنیتی روبه‌رو گردد؟ و چرا باید شبکه‌ی امدادرسانی در بحران‌های طبیعی و اجتماعی از قبیل زلزله، سیل، و ..، که قدرتمند با تمام امکانات انسانی و مادی جامعه به‌میدان آمده است، متلاشی شود؟ چرا خانه‌ی ایرانی که به‌مثابه خانه‌ی امید کودکان محروم دورمانده از فرصت‌های اجتماعی و از دسترسی به امکانات حداقلی، با همت دانشجویان و جوانان و کار جمعی منسجم به این کودکان آموزش‌ها لازم را می‌دادند با این گونه تخریب سرمایه‌ی اجتماعی مواجه شود؟ و چرا و چراهای دیگر..؟

🔸حال دولتی که با وعده‌ی تقویت نهادهای مدنی برسرکار آمده بود، انحلال بزرگترین نهاد مدنی ایران را در کارنامه‌ی خویش خواهد داشت!

🔹 اگر دلسوزان کشور به‌فکر توسعه‌ی همه‌جانبه‌ی ایران عزیز و تقویت نهادهای مدنی اند، وظیفه دارند روند نابودسازی جمعیت امام علی، که محصول سال‌ها زحمت و خونِ دل خوردن‌ها بوده است را متوقف سازند!

#جامعه_مدنی
#انحلال
#امنیت
#جمعیت_امام_علی
#یادداشت
🆔 @Shariati40

🔷💢"امنیتی کردن جامعه، اخلاق همبستگی را از بین می برد"

🎙سارا شریعتی در گفتگو اختصاصی با کانال تحلیلی اکنون ما و شریعتی :

🔆سیاست امنیتی علیه نهادهای مدنی و بطور کلی جامعه مدنی بخصوص در رابطه با اتفاقی که در مورد جمعیت امام علی افتاد در شرایط حاضر که جامعه ایران در بحران های تو درتو بسر می برد از دیدگاه شما چه دستاوردی خواهد داشت؟


🔹پیش تر در یادداشتی ، از " امنیت علیه همبستگی" صحبت کرده بودم. اینکه به نام امنیت ملی، همبستگی اجتماعی را هدف قرار دهید، بدین معناست که خطر، بیرونی است، خارج از ماست و در ضرورت دارد امنیت ملی را اساس سیاستگذاری خود قرار دهیم. با این حال، جامعه شناسان اغلب یادآوری می کنند که بر عکس، ما از درون است که تهدید می شویم. از درون، بدین معنا که مهمترین خطر نه در بیرون جامعه که در درون آنست . جامعه ی کل است که امروز در معرض بحران از هم گسیختگی است. نظام تعلقات و پیوندهای اجتماعی ما بیش از هر زمان شکننده شده است. نابرابری های رو به رشد اجتماعی، شکاف های عمیقی را در جامعه به وجود آورده است و هر تحلیل گر اجتماعی به شما خواهد گفت که در چنین بستری است که خشونت می تواند ایجاد شود و همچون یک آتش، تسری پیدا کرده و گسترش یابد. از این رو به جای ممنوعیت و انحلال این نوع فعالیتهای مدنی، می بایست به نیازهای اجتماعی که وجود آنها را ضروری و اجتناب ناپذیر می کند، پاسخ داد.
در این حال دیگر سیاست برجسته سازی خطر خارجی برای تحت شعاع قرار دادن مسائل ومشکلات داخلی، راه حل نخواهد بود. چه، امنیتی کردن جامعه، به معنای ایمن کردن آن نیست، تنها اخلاق همبستگی و پیوندهای اجتماعی را از بین می برد.

🔆انحلال جمعیت امام علی توسط نهاد های حاکمیتی چه پیامی به جامعه میدهد؟

🔹ممنوع کردن این نوع فعالیتهای اجتماعی و مدنی، که جمعیت امام علی از نمونه های شاخص آنست، عملا دو پیامد دارد: یا به انفعال، سرخوردگی، سیاست زدایی و فردگرایی منجر می شود، اینکه کاری نکنی تا در امان بمانی، یا بر عکس به رادیکالیزه شدن جریانات مدنی و تعمیق شکافها ی اجتماعی می انجامد و در هر دو حال، جامعه شکننده تر و آسیب پذیرتر خواهد شد.
گویی دیده نشدن، شرط بقای فعالیت های اجتماعی است. به چشم نیامدن برای موثر بودن. این خبر بدی است برای مطالعات اجتماعی. برای آنها که فهم جامعه را در دستور کار خود قرار داده اند و در عمل می بینند، گروهها و نهادهای اجتماعی می بایست خود را از انظار پنهان کنند، تا بتوانند موجودیت و یقا یابند. در حالی که حتی با همان منطق امنیتی، این فعالیت آشکار و مجازست که قابلیت نظارت و کنترل می یابد.

#انحلال
#امنیت_علیه_نهاد_مدنی
#اخلاق_همبستگی
#جمعیت_امام_علی
#سارا_شریعتی
#گفتگوی_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

🔷💢درباره اقدام علیه امنیت مردم: نقدی بر مقابله با تشکل‌یابی جامعه  

🖋آرمان ذاکری


🔸استفاده از عنوان «اقدام علیه امنیت ملی» برای برخورد با بخش قابل توجهی از فعالان سیاسی و مدنی کشور در سالهای اخیر، باعث شده است دست کم در بخش‌هایی ازجامعه میان درک از «امنیت ملی» و «امنیت مردم» شکافی ایجاد شود. هرگاه سخن از «امنیت ملی» به میان می‌آید، عمدتا امنیت ساختار حاکم و صاحبان قدرت به ذهن متبادر می‌شود و هرگاه سخن از «امنیت مردم» به میان می‌آید، امنیت جامعه و طبقات مختلف مردم به ذهن می‌آید. شکاف میان این دو مفهوم، خود نشانه‌ای از شکافی است که دیری است میان مردم و حاکمیت به وجود آمده است و اراده‌ای برای کاهش آن وجود ندارد و نه فقط گام‌های موثری در آن جهت برداشته نمی‌شود، بلکه مدام بر میزان آن افزوده می‌شود.
ماجرای «جمعیت خیریه امام علی» را شاید بتوان یکی از مهمترین مصادیق بسط چنین شکافی در درک از «امنیت» میان حاکمان و دست کم بخش‌هایی از جامعه دانست.

🔹نگارنده این سطور به واسطه پژوهشی که در سال 1396، به همت موسسه رحمان انجام شد، مطالعه‌ای میدانی بر روی تعدادی از جمعیت‌های خیریه و از جمله جمعیت امام علی انجام دادم که حاصل آن در قالب مقاله‌ای با عنوان «نهادهای مدنی و همبستگی اجتماعی» در جلد اول کتاب «دومین گزارش وضعیت اجتماعی ایران(1388-1396): همبستگی اجتماعی و نابرابری»(1397) به همت نشر آگاه منتشر شده است.

🔸در این مقاله توضیح داده شده است در شرایطی که جامعه ایران در سه دهه گذشته به سمت فردگرایی خودخواهانه، سست شدن پیوندهای اجتماعی و به تبع آن گسیختگی اجتماعی حرکت کرده است، کنشگران فعال در سمن‌ها که عمدتا جوان و دانشجویند، مسیر دیگری را در پیش گرفته‌اند. وجود روحیه دیگرخواهی در میان جوانان فعال در این مجموعه‌ها و تلاش آنها برای تقویت همبستگی اجتماعی چه درون جامعه و چه در میان خودِ کنشگران، حول مبارزه با مسائل اجتماعی وجه مهم این فعالیت‌هاست. صرف نظر از میزان تاثیرگذاری این فعالیت‌ها در حل مسائل اجتماعی، خودِ این فعالیت‌ها را می توان بخشی از مقابله جامعه با یکی از مسائل مهمش، یعنی «گسیختگی اجتماعی» دانست. در عین حال علاوه بر فعالیت‌های جمعیت‌هایی نظیر جمعیت امام علی در مبارزه با مسائل اجتماعی مانند فقر و نابرابری و اعتیاد و ... در سطح خرد، در پاره‌ای موارد آنها توانسته‌اند با شکل دادن به ائتلاف‌های بزرگتر اجتماعی و ایجاد امکان چانه‌زنی با سیاستگذاران، به موفقیت‌هایی در سطوح کلان‌تر نیز دست پیدا کنند. کوتاه سخن آنکه نمی‌توان در این گزاره تردیدی روا داشت که کنشگران عمدتا جوان حاضر در میدان، در «تامین امنیت مردم» به خصوص «فرودستان» نقش مثبتی ایفا کرده‌اند و بخشی از جریانی بوده‌اند که تلاش کرده است نابرابری در جامعه را کاهش داده و «همبستگی اجتماعی» را تقویت کند. نگارنده خود شاهد بوده است که این کنشگران میدانی در بسیاری موارد «امنیت» خود را به هدف «تامین امنیت فرودستان» به خطر می‌انداخته‌اند، گاه برای رساندن بسته‌های مختلف امدادی غذایی و بهداشتی، گاه برای آموزش، گاه در مواجهه با خانواده‌های بدسرپرست و گاه برای نجات انسان‌های رهاشده و بی‌پناه از چنگال تجاوزگران و استثمارگران.


🔹با این توصیف، برخوردی که امروز با این جمعیت و تشکل‌های مشابه آن می‌شود، بیش از آنکه ریشه در تامین امنیت مردم داشته باشد، ریشه در دیدگاه‌هایی در حاکمیت دارد که تشکل‌یابی مستقل جامعه و قدرتمند شدن مردم را تهدیدی برای امنیت خود ارزیابی می‌کنند. آنها به شکافی که میان درک از امنیت ملی و امنیت مردم ایجاد شهد دامن می‌زنند. آنها ممکن است در کلام و حتی رویاهایشان با جامعه اتمیزه‌شده و گسیخته همدل نباشند، اما به دلیل ناتوانی در تحمل تکثر در جامعه و تقلیل تشکل‌یابی به «تشکل‌یابی خودی» و تفسیری شدیدا تنگ‌نظرانه از مفهوم «خودی»، با بخش بزرگی از جامعه به مثابه «غیر خودی» و تهدید بالقوه روبه‌رو می‌شوند، از تشکل‌یابی آنها می‌هراسند و دست‌آخر بی‌پناهی و رهاشدگی فرودستان، «گسیختگی اجتماعی» و «از بین رفتن امنیت کثیری از محرومان» را بر «تامین امنیت مردم به دست غیر خودی» ترجیح می‌دهند. در شرایط فساد سیستماتیک و فقدان اراده و ناتوانی ساختارهای بوروکراتیک و «خودی» از مقابله با فقر و نابرابری گسترده حاکم بر جامعه، جلوگیری از فعالیت‌های مستقل جامعه، هرچه بیشتر به ناامنی در زندگی مردم عادی دامن می‌زند.  

📌 برای مطالعه کامل این یادداشت به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.

#امنیت_ملی
#انحلال
#گسیختگی_اجتماعی
#جمعیت_امام_علی
#یادداشت_اختصاصی
#آرمان_ذاکری
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

https://bit.ly/3eNDys3

‍ ⭕️امان از این عینکهای پلاریزه !!

🖌هادی جوینده

در روز شنبه نهم مهر ماه اطلاعیه مبسوطی از سوی نهادهای امنیتی در اغلب روزنامه ها به چاپ رسید که به گونه ای سعی کرده بود مرورباشد بر حوادث روزهای اخیر و روز بعد هم روزنامه همشهری آن را دستمایه تیتر اول خود کرده بود. ولی در تمام این تحلیل یک چیز عجیب و جالب بود . اینکه با این عینک ریز بین توانسته بودند سوزن را در انبار کاه بیابند و به دهها نکته ریز توجه کنند ولی یک نکته و البته بزرگترین نکته اصلا دیده نشده بود تو گویی اصولا چنین چیزی وجود خارجی ندارد و آن هم چیزی نبود جز اصل ماجرا یعنی : مردم معترض دهها میلیونی !!
✅بر کسی پوشیده نیست که کشور سالها است توسط دیدگاه های خاصی اداره می شود که نتیجه آن در بسیاری ابعاد غیر قابل قبول است:
در بعد اقتصادی تورم ، بیکاری مزمن ، فساد فراگیر و نا کارآمدی اقصاد و متوقف شدن چرخهای توسعه است.
در بعد سیاست خارجی روابط پر تنش با جهان و کشورهای اطراف و در سیاست داخلی حذف همه نیروهای دگر اندیش از سپر سیاسی و نهادهای انتخاباتی است.
به همه اینها معضلات زیست محیطی و نابسامانیهای اجتماعی ( اعتیاد ، طلاق ، خودکشی ، دزدی و ....) را نیز باید افزود.
در این چنین شرایطی که اکثریت جامعه تاوان انتخابهای یک لایه اقلیت را دارد میپردازد چرا باید بروز نارضایتی چیز چنین عجیب و غریبی به نظر آید ؟ آن هم در شرایطی که هیچ گزینه عرفا قابل قبولی برای اعتراض مسالمت آمیز وجود ندارد گو اینکه اگر مجریان قانون بنا داشته باشند به روح قانون پایبند باشند درقانونی اساسی پیش بینی های لازم برای این موضوعات وجود دارد. 
ممکن است تشکیک شود که در برخی کشورهای دیگر هم چرخش قدرت در میان اقلیت صورت میگیرد پس چرا در آن کشورها تعرضاتی این چنین وجود ندارد ؟ شاید اصلی ترین نکته در تفاوت اوضاع ایران با آن کشورها در دو نکته نهفته باشد :
1.  کارایی سیستم حکمرانی
2.  لحاظ شدن حداقل قابل قبولی از خواستهای عمومی
پارادوکس اینجا است که در حالیکه حکمرانان از ارائه یک سیستم حکمرانی لایق و کارآمد و سالم ناتوانند و و به کوتاه سخن از انجام وظایف حکمرانی بازمانده اند آن هم در حالیکه عرصه را بر دیگر افکار و نیروهای توانمند غیر خودی نیز بسته اند در همان حال در عرصه هایی که اصولا حوزه حضور حاکمیتی نیست حضور پر رنگ و نالازم دارند ( از جمله حوزه های اجتماعی و از جمله حقوق زنان ) ، آیا در یک چنین وضعیتی چیزی جز نارضایتی تولید می شود ؟
تاسف بر انگیز تر اینکه نهادهایی که باید وظیفه اولشان رصد این نارساییها و کژکارکردیها و کج فهمی ها باشد همه ریشه های معضلات را رها کرده و به شاخ و برگها می پردازند آن هم در ادامه سنتی که سالها است از ابتدای انقلاب تکرار شده و دیگر سناریویی آشنا و البته غیر قابل توجه برای بسیاری است.  آیا جای امیدی هست که لااقل برای تصمیم سازی درست تر حاکمیتی گزارشات میدانی و تحلیل کارشناسی تولید و در اختیار نهادها و افراد تصمیم گیر قرار گیرد ؟ باید امیدواربود چنین باشد وگرنه افق پر ابهامی در پیش روی خواهیم داشت .
#اعتراض #جامعه #ایران #جامعه_مدنی #دمکراسی #آزادی #حکمرانی #کارآمدی #امنیت


🔰کانال #صدای_نوین_خراسان⬅️ @VoNoKh