طبق آمارهای جهانی، ایران در زمینه‌ی ایمنی در محیط کار (HSE) رتبه‌ی ۱۰۲ را در میان کشورهای جهان دارد. آماری که نه دولت‌های پیاپی و نه سیاست‌های اجرایی وزارت کار و نهاد ضدکارگری ‌خانه‌ی کارگر، اهمیتی برای آن قائل نیستند. طی ساعات گذشته، ۳ کارگر جان خود را از دست داده‌اند و ۳ کارگر دیگر نیز مصدوم شده‌اند
ردپای امری که تسهیل کننده‌ی این میزان مرگ و میر در محیط کار است را می‌توان در سالیان سیاست گذاری‌ها و عدم نظارت بر ایمنی محیط کار از سوی نهادهای مربوطه دانست. سیاست‌گذاری‌هایی تحت لوای «حمایت از سرمایه‌گذاران و کارافرینان»، افزایش مناطق آزاد، افزایش افسار گسیخته‌ی بخش خصوصی و عدم نظارت بر ایمنی کار، رها کردن کارفرماها و ... مواردی از علل افزایش مخاطرات کارگران بر مبنای همین سیاست‌گذاری‌ها بوده است.
ناتوان کردن و سرکوب سندیکاها و شوراهای کارگری مستقل و شکل گرفته از بدنه‌ی حقیقی کارگران، عرصه را برای جولان این سیاست‌ها بیش از پیش باز کرده است. امری که همه‌ی قوای حکومتی دست در دست هم سال‌ها به پیش می‌برند.

متن از #سرخط

#ایمنی_کار #سندیکا #شوراهای_کارگری


@Sarkhatism

🔴 #سرخط : گزارش شوراهای کارگری جاده مخصوص و قدیم کرج در ۱۳۵۸ الی ۱۳۶۰

شورای هماهنگیِ شوراهای کارگری جاده‌ی مخصوص و قدیم کرج در اواخر دی‌ماه ۵۸ تشکیل شد. این شورا به طور هفتگی در محل کارخانه‌ی بافت آزادی (ساکا) برپا بود و مرکب از حدود ۵۰ تا ۶۰ نماینده از شوراهای کارخانجاتی بود که در مسیر جاده‌ی مخصوص و قدیم تا کیلومتر ۱۳ قرار داشتند.
کارخانجاتی مانند شیشه مینا، بهنوش، صنایع تولیدی تهران، مینو، ساکا، پلاستوکار، شیشه و گاز از این رسته بودند.
شوراهای کارگری متشکل در آن برهه، بسیاری از مایحتاج کارگران را از طریق «اتحادیه‌ی امکان» تهیه می‌کردند. در نتیجه این اتحادیه، محلی شد برای خبررسانی و تشکیل شورای هماهنگی.
در هر جلسه، نمایندگانی که قصد گفتگو داشتند، پیش از جلسه وقت می‌گرفتند تا مشکلات واحد تولیدی و کارگران شاغل واحد را مطرح کنند. ابتدای هر جلسه، اخبار کارگری موجود در تمامی شهرها گفته می‌شد و پس از طرح مشکلات کارگران هر کارخانه، اقدام به بررسی راه‌های برون‌رفت از مشکلْ می‌کردند. اتحادیه‌ی امکان نیز کماکان، برای تعاونی‌های مصرف کارگری، مواد غذایی و لوازم خانگی تهیه می‌کرد.
نمایندگان شوراها و یا اعضای تعاونی‌های مصرف کارخانه‌ها، با حضور هفتگی در این اتحادیه، مواد مورد نیاز خود را تهیه می‌کردند.
در سال‌های ۵۹ و ۶۰ سطح دسترسی کرگران به اقلام مصرفی با تزریق کالاهای غیرمصرف و بی‌کیفیت از اتحادیه‌ی امکانْ روبه‌رو شد. به سیاق این امر، در جلسات هماهنگی شوراها، نسبت به این تغییر رویه و افول مصرفی کارگرانْ ایرادات حداکثری وارد شد. با تشکیل هیات مذاکره کننده از سوی شورای هماهنگی با نمایندگان اتحادیه‌ی امکان، اتحادیه‌های مصرف کارگری موفق شدند تا اجناس ضروری‌تری در سبد معیشت کارگران را جایگزین مواد توزیعی بی‌کیفیت پیشین کنند.

مجمع هماهنگی شوراها در صدد تلاش جهت ایجاد نخستین سازمان سراسری کارگری بود که با یورش و ویرانی چماق‌داران شورای اسلامی کار مواجه شد.
با اخراج و قلع و قمع کارگرانی با مطالبه‌ی اداره‌ی شورایی کارخانجات، انتصاب مدیران دست‌نشانده‌ی حاکمیت نوپا و مصادره‌گر و قدرت‌گیری شورای اسلامی کار، تشکیل جلسات مجمع هماهنگی متوقف شد. در بهمن سال ۶۰، آخرین جلسه‌ی این شورا با ضرب و شتم نمایندگان و ویرانی محل اجتماعْ پایان پذیرفت.

#معیشت_کارگران
#شوراهای_کارگری
#سرخط_تاریخ

@Sarkhatism

🔴 به‌ مناسبتِ ۲۲ ژانویه، سالروز تولد آنتونیو گرامشی

کتاب: شورای کارگری
مترجم: رهرو
ناشر: یاشا
سال انتشار: فروردین ۱۳۵۸



#شوراهای_کارگری


#سرخط_کتاب



@sarkhatism