‍ آنان توانستند درک خود را از نهیلیسم حاکم بر شهر، درست در نقطۀ مقابل درک عام روشنفکران صورتبندی نمایند. انتشار «رد تئوری بقا» سند نهایی عزم فدائیان برای این آغاز بود. رد تئوری بقا نقطۀ عزیمتی بود در مقطعی از تاریخ ایران که صیانت از زندگی به هر قیمتی، به سکۀ رایج فرهنگ عامه بدل شده بود. راهی که استوار بود به ایدۀ «بازگرداندن روابط انسان و آزادی انسان برای انسان».

این اراده است که در عین ناباوریِ همگان، توان در هم شکستنِ هیبت اژدهاگون حاکمان را داشت. 

چه کسی باور می‌کرد که درست در همان لحظات اوج استیصال، صدای شلیک چند فشنگ در شهری کوچک و محصور در انبوه جنگل‌های گیلان، چرتِ غارتگران را پاره کند؟
چه کسی باور می‌کرد فرماندهان و مغزهای متفکر ارتشی که از تاراج سهم نفتِ تهیدستان رشد کرده بودند، هرگز نتوانند دریابند که ضربه را از کجا خوردند؟

نه آنها توانستند و نه هنوز منکرانِ سیاهکل، قادر به درک اهمیت «ایمان» به تغییر هستند. آنچه در سیاهکل ریشه گرفت، ایمان بود. سیاهکل به اعتقاد من نه تنها طلیعۀ پیروزی که خود پیروزی بود. پیروزی در سیاهکل با مؤلفه‌های پیروزی در معنای لجستیکی و عملیاتی قابل فهم نیست، بل از منظر درهم شکستن سیمای شکست‌ناپذیر مخوفترین نمایندۀ امپریالیسم در خاورمیانه قابل درک است. سیاهکل به معنایِ دقیق کلمه جنبشی شد که صدای سرکوب‌شدگان ظفار و فلسطین را به مطرودان ایران پیوند زد و نشان داد درهم‌فروریختنِ حکومت جباران، کاملا دسترس‌پذیر است. فدائی، به ستارۀ راهنمایی بدل شد که جان‌های از خودگذشتۀ بی‌شماری را به تکاپو واداشت. جان‌هایی که سرحدات قومیت و جنسیت را درهم‌شکستند و به میانجیِ ایمان به قدرت تهیدستان، با دست خالی در برابر تمام ساز و برگ امنیتی و نظامی حاکم به صف شدند.

بیهوده نیست که سیاهکل به‌ مثابۀ اسم رمز تغییر همچنان دستمایۀ نفرت‌پراکنیِ نشریات اصلاح‌طلب می‌شود. بیهوده نیست که آنها همپای و همداستان با گفتمان امنیتی حاکم بر جهان، فرماندهانی چون اشرف و آل آقا را تروریست می‌نامند و به تحقیر جنبش چریکی ایران همت می‌کنند.

از قضا این‌ها که مدعای استقلال و آزادی دارند، قادر به درک استقلال تمام قد جنبش سیاهکل از هر گونه کمک مالی و لجستیکی خارجی و عدم وابستگی به رانت بورژوازی نیستند. 

سیاهکل میعادگاه کسانی بود که نه در عرصۀ شعار بلکه در ساحت عمل، خاستگاه طبقاتی خود را به طور کامل نفی کرده و به رزمندگان طبقۀ کارگر تبدیل شدند.‌ قصد من قدیس سازی از رفقای جان باختۀ چریکی ایران، یا عاری از نقد دانستن کل پروسۀ مبارزاتی آنان نیست. لیکن معتقدم آنان توانستند سوسیالیسم را از کالایِ مصرفی آکادمی‌های خرده‌بورژوایی خارج کنند و آن را در ساحت امر واقع، درست روی همان زمین سختی که دهقان گیلانی بر آن عرق می‌ریخت و کارگر کفش ملی در آن جان می‌داد، احیا کنند. آنان برخلاف روایت‌های موجود، مشتی جوان شیفتۀ اسلحه نبودند، بل کسانی بودند که در جستاری دائم برای پاسخ به اقتضائات دوران خود کوشیدند. آنان فدا شدند تا شعر و موسیقی انقلابی جانی دوباره یابد و مارکس نه به‌ مثابۀ حکیم که درست در جایگاه واقعی خود یعنی نویدبخش سازماندهی توده‌ها زنده شود و شبح‌وار پیرامون گوش شاه و آدم‌های او زمزمۀ انقلاب کند. 

از این حیث سیاهکل هرگز نباید به مراسم سالگرد مردگان تبدیل شود بلکه باید در قامت دانشگاه-خیابان درک شود. باید در پروسۀ عمل-نظر از آن آموخت. 

آنها که یکسر شعلۀ خشم بودند نیازی به افروختن شمع‌های ما در سالگرد سیاهکل ندارند بلکه می‌خواهند صدایشان همچنان شنیده شود و به نسل‌های بعد انتقال یابد. صدایی که طنین پرقدرت آن را در این فراز از جزوۀ ردتئوری بقا می‌توان شنید:

«تحت شرايطی كه روشنفكران انقلابی خلق فاقد هرگونه رابطهٔ مستقيم و استوار با تودهٔ خويشند، ما نه همچون ماهی در دريای حمايت مردم بلكه همچون ماهی‌های كوچك و پراكنده در محاصرهٔ تمساح‌ها و مرغان ماهی خوار به سر می‌بريم. وحشت و خفقان و فقدان هر نوع شرايط دمكراتيك، رابطۀ ما را با مردم خويش بسيار دشوار ساخته است. حتی استفاده از غيرمستقيم ترين و در نتيجه كم ثمرترين شيوه‌های ارتباط نيز آسان نيست. همۀ كوشش دشمن برای حفظ همين وضع است. تا با توده‌های خويش بی‌ارتباطيم، كشف و سركوبی ما آسان است. برای اين كه پايدار بمانيم، رشد كنيم و سازمان سياسی طبقۀ كارگر را به وجود آوريم، بايد طلسم ضعف خود را بشكنيم، بايد با تودۀ خويش ارتباط مستقيم و استوار به وجود آوريم».

برگرفته از ماهنامه " گیلان اوجا " - شماره 9 و 10 - دی و بهمن 95

بازنشر شده در کانال تلگرامی آفتابکاران جنگل به آدرس:
@aftaabkaran_e_jangal

#سیاهکل #چریک‌های_فدایی_خلق #انقلاب #انسان_ماه_بهمن #نوزده_بهمن


@Sarkhatism

🔴 چطور عملیات سیاهکل حماسه شد؟

🔷 عملیات چریک‌های فدایی خلق در تاریخ ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ آنچنان که بارها گفته شده یک عملیات ناخواسته بود که با شکست چریک‌ها همراه شد.
حمید اشرف از اعضای گروه جنگل و رهبر بعدی سازمان چریک‌های فدایی خلق در ارزیابی خود از این شکست به پنج عامل اشاره می‌کند:
۱. تأخیر در شروع عملیات؛
۲. عدم یک سازمان زیر زمینی محکم با کادرهای مخفی در شهر؛
۳. عدم یک سیستم ضد اطلاعاتی دقیق و حساب شده؛
۴. عدم هماهنگی گروه های دیگر از لحاظ عمل و نظر با گروه جنگل؛
۵. عدم قاطعیت افراد کوه در برخورد با حوادث.

♦️ پژواک این عملیات علی رغم پایان غم انگیز آن، در گسترۀ روحیات حاکم بر محیط روشنفکری و سیاسی آن روز بود که یک عملیات شکست خورده را به حماسه تبدیل کرد.
شلیک‌های سیاهکل بازتاب خود را در فعالیت‌ ده‌ها گروه و محفل سیاسی دید که علیه دیکتاتوری به خروش درآمدند و طی سال‌های بعد خفقان پسا کودتای ۲۸ مرداد را خاتمه بخشیدند.
این عملیات سرآغاز تئوری‌پردازی‌هایی در مواجهه با دیکتاتوری و امپریالیسم شد که میراث آن تا همین امروز پابرجاست:
"برای اینکه بمانیم، مجبوریم که تعرض کنیم"

🔶 باری آنچه امروز تحت نام «حماسه‌ی سیاهکل» یاد می‌شود در واقع حاصل تداوم رزمی ست که فداییان آن عملیات آغازگرانش بودند. سازماندهی‌های چندباره و ناامید نشدن در برابر سرکوب‌های سنگین و جبران‌ناپذیر.
استمرار در سازمانگری و تعرض بود که از سیاهکل شعر ساخت، داستان ساخت و آن را به حماسه تبدیل کرد.
سیاهکل حتی پیش از وقوعش در «ماهی سیاه کوچولو»ی صمد بهرنگی روایت شده بود.
میراث این روز برای ما در خستگی‌ناپذیری از سازماندهی و ناامید نشدن در برابر سرکوب‌ها و ول نکردن مبارزه به خاطر کُندی‌ها و وا دادن‌هاست.

#سیاهکل
#فدایی
#چریک‌های_فدایی_خلق
#نوزده_بهمن

@sarkhatism

🔴 به یاد چهل و نهمین سالگرد خیزِ سرخِ گوزن‌ها در سیاهکل

«برادران و خواهران هم وطن !
حکومت ظالم و اربابان خارجی‌اش سالیان درازی‌ست که بر دوش این ملت رنج دیده سنگینی می‌کند. جنگل، دریا و سایر منابع طبیعی را به اسم ملی شدن غارت می‌کند. چای را دو بنه مفت خریده و گران می‌فروشند. مالیات‌‌های سنگین هر روزه به شکلی بر مایحتاج ملت فقیر می‌بندند.
آیا می‌توان دست روی دست گذاشت و با ظلم و فقر و گرسنگی و بیکاری و بیماری ساخت آیا می‌شود با التماس و عریضه، حق را گرفت؟ فحش‌های ژاندارم و جنگلبان و نزول‌خوار را شنید و دم بر نیاورد؟

بپاخیزید تا این دستگاه ظلم و جو را بر‌اندازید !

یگانه راه جواب زور را با زور دادن است حق گرفتنی است دیگر ساکت نباید بود، تنها راهِ بر انداختن ظلم شرکت کارگران، دهقانان و روشنفکران در مبارزه‌ای مسلحانه و سخت است».

۱۹ بهمن ۱۳۴۹- اعلامیه مبارزین سیاهکل

#حماسه_ سیاهکل
#چریک‌های_فدایی_خلق
#نوزده_بهمن

@sarkhatism