🔴 دشمن ایما سرمایه‌داره

‏«ايما كارگر زحمتكشيم
‏دِ مشتى پيل دار سختى مى كشيم
‏دشمن ایما سرمایه‌داره
‏هرچی که داره ز کارگره
‏اما کارگر، هیچی ناره»
سرود لری سرمایه‌دار
از صفحه‌ی یاد روز نامه در اینستاگرام

#اول_ماه_مه
#روز_جهانی_کارگر
#مبارزه_طبقاتی
@sarkhatism

🔴 چوخ شیرین‌دیر آزادلیقین نغمه‌سی

«یاتمیاجاق اینقلابین صحیفه‌سی
‏چوخ شیرین‌دیر آزادلیقین نغمه‌سی
‏دخالت اتمه‌سین بیزه ئوزگه‌سی
‏گؤرسه‌دیب‌دیر ایتحادین کارگر»
سرود ترکی «کارگر»
خواننده آشیق حسن اسکندری از آشیق‌های هوادار سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران
از صفحه‌ی یاد روز نامه در اینستاگرام

#اول_ماه_مه
#روز_جهانی_کارگر
#مبارزه_طبقاتی
@sarkhatism

🔴 اتحاد ستمدیدگان در صحن هفت‌تپه

امروز ابراهیم عباسی، از کارگران مبارز هفت‌تپه در مراسمی که کارگران در صحن این شرکت برگزار کردند سخنرانی کرد. او در بخشی از این سخنان با اشاره به شرایط کشور، با اشاره به مردسالاری موجود در جامعه و مقاومتی که علیه آن صورت گرفته، از مبارزات زنان علیه حجاب اجباری یاد می‌کند و اینکه حاکمیت موی زنان را می‌بیند اما فساد اقتصادی را نمی‌بیند را به باد انتقاد می‌گیرد.
او ضمن اعلام همبستگی با کلیه‌ی معلمان و پرستاران و دفاع از مبارزات آنان، علیه خصوصی‌سازی کاغذ پارس موضع‌گیری و به مبارزات آنان اشاره کرد.

#روز_کارگر
#ابراهیم_عباسی
#هفت‌تپه
#علیه_خصوصی‌سازی
#همبستگی_طبقاتی
#کاغذ_پارس
#مبارزه_طبقاتی

@sarkhatism

🔴 در روز کارگر مراسم یادبود پیشکسوت جنبش کارگری را لغو کردند

امروز بنا بود برای یادبود پرویز بابایی، مترجم، از پیشکسوتان جنبش کارگری در اتحادیه‌ی کارگران چاپخانه و زندانی سیاسی نظام ستمشاهی مراسمی در تالار قصر سپهر برگزار شود به دستور مزدوران وزارت اطلاعات لغو شد.
پرویز بابایی که چند روز پیش درگذشت در جوانی عضو اتحادیه‌ی کارگران چاپ شد و سال‌ها در این حوزه مبارزه کرد. او سپس به دلیل مبارزه‌ی مخفیانه علیه نظام سلطنت بازداشت شد و سال‌ها در زندان به سر برد. بابایی بیش از بیست جلد کتاب تالیف و ترجمه کرده است که اغلب آنان به آرمان‌های سیاسی طبقه‌ی کارگر مربوط است.

#پرویز_بابایی
#اول_ماه_مه
#روز_جهانی_کارگر
#مبارزه_طبقاتی
@sarkhatism

🔴 برای اتحاد اجباری

یکی از فصل‌های مشترک علی خامنه‌ای که این روزها جمله‌ای از او در خیابان‌های تهران به چشم می‌خورد که در تصویر می‌بینید با بخش بزرگی از مخالفانش در این است که هر دو به دنبال آشتی طبقاتی‌اند. آشتی طبقاتی البته مانند همیشه اسم رمز استثمار مضاعف طبقه‌ی کارگر به نفع کارفرمایانی است که به لطف تعدیل لغات تبدیل به «کارآفرین» شده‌اند تا ماهیت استثمارکننده‌ی آنان محو و پنهان شود. کسانی که گویا کار می‌آفرینند تا کارگران با خیال راحت مشغول کار باشند و همه دست در دست و مانند دو همکار به جبهه‌ی نبرد اقتصادی بروند. مشکل این است که وظیفه‌ی طبقاتی «کارآفرین» داستان ما این است که بتواند هرچه بیشتر از کارگر کار بکشد، به او حقوق و امکانات کمتری بدهد، در صورتی که اعتراض کرد چماقداران حراست را برای سرکوبش راهی کند یا از پلیس کمک بخواهد و در نهایت با فشار حداکثری دائم به دنبال راهی باشد که بتواند میزان بیشتری از حاصل کار و زحمت کارگر را بچاپد و بالا بکشد و غارت کند. شخص رهبر جمهوری اسلامی هم با تمام نیروی حکومتی‌اش پشتیبان کارفرما است و می‌خواهد با این بیانات فریبنده کارگر را تبدیل به همکار کند تا مبادا فکر اعتصاب و شورش و اعتراض به سرش بزند.
مسئله این است که بخش بزرگی از مخالفان جمهوری اسلامی هم کلمه به کلمه می‌توانند این جمله را تکرار کنند و فقط مثلا به جای «نبرد اقتصادی» بنویسند «توسعه‌ی اقتصادی»، «پیشرفت»، «جذب سرمایه‌گذاری خارجی» و مانند آن. از اصلاح‌طلبان سابقا حکومتی در انواع و اقسام گونه‌های آن تا تمامی آنها که در پیمان جرج تاون دو هفته کنار هم نشستند. از شخص شازده تا مسیح علی‌نژاد، تمام کارشناسان ریز و درشت ایران اینترننال و بی‌بی‌سی فارسی، همه و همه با همین جمله می‌خواهند کارگر را به «همکار» کارفرما تبدیل کنند. میان دو طبقه‌ی متخاصم، که منافع آنها در هیچ شرایطی یکی نیست، آنچه که در جریان است آشتی نیست و نخواهد بود، جبهه‌ی «نبرد» اگر خط مقدمی دارد خط مقدم نبرد طبقاتی کارگران علیه کارفرمایان و «کارآفرینان» برای خلع ید آنان از مالکیت بر سرمایه است.

#اول_ماه_مه
#روز_جهانی_کارگر
#مبارزه_طبقاتی
@sarkhatism

🔴 پیشگامان برگزاری «روز کارگر» در دوران سرکوب رضاشاهی

تا سال ۱۳۰۷ یا ۱۳۰۸ برخی از نمایندگان اتحادیه‏‌ها به ویژه اتحادیه‏‌های چاپ، کفاشان و بناها تا حدودی پیوند میان خود را حفظ کرده بودند. در این موقع نیز چاپ‏چیان فعال‏‌تر بودند و به ابتکار آن‏ها تا سال ۱۳۰۴ مراسم بزرگداشت اول ماه مه به ‏طور علنی برپا می‌‏شد. اما از سال ۱۳۰۴ که رضاخان به شاهی رسید، جشن کارگران نوعی جنایت به‌‏شمار می‏‌آمد و اداره‌‏ی نظمیه برای جلوگیری از آن سخت‏گیری و پافشاری می‌‏نمود.
با این وجود در سال‏های ۱۳۰۶-۱۳۰۵ مراسم اول ماه مه برگزار شد. یک روز پس از مراسم ۱۳۰۶ عده‌‏ای از کارگران دستگیر می‌‏شوند. نیروهای نظمیه به چاپخانه‌‏ها می‏‌آیند و اعلامیه‏‌هایی پیدا می‏‌کنند. از این‏رو چند نفر از نمایندگان کارگران از جمله باقر نوایی، محمد پروانه، مهدی کِی‌‏مرام، حسن بهرام‏قلی، سلمان قالب‏تراش، حسین سیاسی، علی آقای کاوه، علی‌‏اصغر کاوه، زرونی، اورهان، ماطاوس و عده‌‏ای دیگر را بازداشت می‌‏کنند.
چند ماه بعد مرتضی حجازی از سازماندهندگان اتحادیه کارگران چاپخانه‌های تهران که نقش موثری در اعتصاب‌های سال‌های ۱۳۰۴ ـ ۱۳۰۰ کارگران تهران ایفا کرده بود، در رشت بازداشت و به فاصله‌ی چند ماه زیر شکنجه‌های دژخمیان نظمیه‌ی رضاخانی کشته شد.
شکرالله مانی تعریف می‏کند که آخرین مراسمی که به مناسبت اول ماه مه (تا زمان سلطنت رضاشاه) در تهران برگزار شد، در سال ۱۳۰۸ بوده است. مراسم در باغ معینه نزدیک امامیه گشایش می‌‏یابد و در آن جعفر اردوخانی سخنرانی می‏کند. مراسم پنهانی برگزار می‌‏شود. اما روز بعد مأمورین حکومت از آن آگاه می‌‏شوند و بار دیگر پنجاه نفر از فعالین کارگری را دستگیر می‌‏کنند. از این پس فعالین شناخته شده‌‏ی اتحادیه‌‏ای تحت مراقبت‌‏های شدید پلیسی قرار می‌‏گیرند. به نحوی که از دیدار آن‏ها حتی در کافه یا قهوه‌‏خانه نیز جلوگیری می‌‏شود.

#روز_کارگر
#رضاشاه
#جنبش_کارگری
#مبارزه_طبقاتی
#تاریخ

@sarkhatism