🛑ویدئو از مدرسه گوگ‌تپه از توابع #مهاباد

🔸دوشنبه ۱۵ اسفند

#مسمومیت_زنجیره‌ای_دانش‌آموزان
#قیام_برای_زندگی
#زن_زندگی_آزادی
#روز_جهانی_زن
#انقلاب_ژینا


@sarkhatism

🛑 ۶ ماه معلمی، ۴ میلیون حقوق و اخراج!

🔹پای صحبت های معلم‌های خرید خدمت


🔸تجمع دیروز یکشنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۱ معلمان خرید خدمت در مقابل ساختمان آموزش و پرورش#اصفهان

#نان_کار_آزادی
#قیام_برای_زندگی
#زن_زندگی_آزادی
#روز_جهانی_زن
#انقلاب_ژینا


@sarkhatism

🔴 ۸ مارس (۱۷ اسفند) روز جهانی زن:
دستاورد جنبش چپ


🔺در جهان

✔️ نخستین بار «روز زن» توسط حزب سوسیالیست آمریکا در شهر نیویورک در روز ۲۸ فوریه ۱۹۰۹ سازماندهی شد. این کار الهام‌بخش نمایندگان آلمانی در کنفرانس بین‌المللی زنان سوسیالیست در سال ۱۹۱۰ بود تا پیشنهاد تخصیص «روز ویژه زنان» برای هر سال را بدهند، هرچند که آنها تاریخ مشخص برای این روز انتخاب نکردند.

✔️ سال بعد اولین راهپیمایی و بزرگداشت روز جهانی زنان در سراسر اروپا برگزار شد. پس از اینکه زنان در سال ۱۹۱۷ در روسیه شوروی حق رأی به دست آوردند (آغاز انقلاب فوریه)، روز ۸ مارس به عنوان تعطیلات ملی شناخته شد. متعاقباً آن تاریخ توسط جنبش سوسیالیستی و کشورهای کمونیستی جشن گرفته شد.

✔️ روز جهانی زنان پس از تصویب آن توسط سازمان ملل در سال ۱۹۷۷ به یک جریان اصلی جهانی تبدیل شد.

✔️ در سال ۱۹۱۷، پس از انقلاب اکتبر، بلشویک‌ها، الکساندرا کولونتای و ولادیمیر لنین، روز جهانی زنان را در اتحاد جماهیر شوروی تعطیل رسمی کردند. در ۸ مه ۱۹۶۵، هیئت رئیسه شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی ، روز جهانی زنان را به عنوان یک روز غیر کاری در اتحاد جماهیر شوروی تعطیل کردند.

✔️ سازمان ملل در سال ۱۹۷۵ جشن روز جهانی زنان را آغاز کرد که به عنوان سال جهانی زن اعلام شده بود. در سال ۱۹۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد از کشورهای عضو دعوت کرد تا ۸ مارس را به عنوان تعطیلی رسمی سازمان ملل برای حقوق زنان و صلح جهانی اعلام کنند. از آن زمان به بعد این روز هرساله توسط سازمان ملل متحد و بسیاری از کشورهای جهان گرامی داشته می‌شود و هر سال بر موضوع یا موضوع خاصی در زمینه حقوق زنان تمرکز دارد.


🔺در ایران

✔️تنها چند سال بعد از جهانی شدن روز ۸ مارس، جمعیتی از زنان چپ‌گرا، موسوم به «پیک سعادت نسوان» بزرگداشت این روز را در ۳ اسفند ۱۳۰۳ گیلان برگزار کردند. روشنک نوعدوست، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، اورانوس پاریاب سازمان‌دهندگان این مراسم بودند و بعضی از آن‌ها دستگیر و محکوم به حبس شدند. این شاید اولین و آخرین بزرگداشت این روز در ایران طی بیش از نیم‌قرن بود.

✔️ پس از انقلاب ۵۷، در روز ۱۷ اسفند فعالان چپ‌گرای زن تظاهرات بزرگی در تهران برگزار کردند. این تظاهرات علیه تبعیض و حجاب اجباری بود که از سوی خمینی به عنوان یک دستور حکومتی بیان گردیده بود. در نهایت نیروهای فالانژ مذهبی و پاسدار آن را به خشونت کشاندند.


#زن_زندگی_آزادی
#انقلاب_ژینا
#روز_جهانی_زن


@sarkhatism

🔴 پخش بروشور در شهر سنندج به مناسبت هشت مارس


گروە زنان ژنو اقدام به پخش بروشور در سطح شهر کردند.

#ژن_ژیان_ئازادی
#زن_زندگی_آزادی
#هشت_مارس
#روز_جهانی_زن
#سنندج
#گروه_زنان_ژنو

@sarkhatism

‏▫️ زنان و انقلاب: مارکس و دیالکتیک
به مناسبت روز جهانی زن

نوشته‌ی: لیلیا دی. مونزو
ترجمه‌ی: فرزانه راجی

8 مارس 2023

🔸 در این مقاله استدلال می‌کنم که جنبش‌های زنان برای درک ستم بر زنان باید به مارکس و روش دیالکتیکی او توجه کنند تا مسیری را نه‌تنها به سوی رهایی زنان، بلکه به سوی رهایی بشریت و همه‌ی موجودات زنده هموار کنند. من به عمده‌ترین انتقاداتی که جنبش فمینیستی، به نظر من به‌اشتباه، به مارکس وارد کرده است، پاسخ می‌دهم، اما در عین حال تصدیق می‌کنم که پژوهش‌های فمینیستی درک مهمی از تاریخ ستم بر زنان ارائه کرده است که به اعتقاد من می‌تواند برای تکمیل بهتر نظریه‌های مارکس و توجه به ستم بر زنان، به ما کمک کند و ما را به سمت بدیلی سوسیالیستی سوق دهد. به‌طور خلاصه استدلال می‌کنم که جنبش‌های رهایی‌بخش زنان به مبارزه‌ی طبقاتی و مبارزه‌ی طبقاتی به رهایی زنان نیاز دارد.

🔸 یکی از انتقادات عمده‌ی فمینیست‌ها، و هم‌چنین کسانی که بر ستم نژادی تمرکز دارند، این است که دیدگاه ماتریالیستی تاریخی همه‌چیز را به طبقه تقلیل می‌دهد. آن‌ها استدلال می‌کنند که اگر چنین بود ما برابری جنسیتی و نژادی را در دولت‌های سوسیالیستیِ تجربه‌شده شاهد می‌بودیم، که این‌طور نبوده است؛ همان‌طور که بسیاری دیگر از مارکسیست‌ها و فمینیست‌های مارکسیست اشاره کرده‌اند، این برداشتی اشتباه از ماتریالیسم تاریخی است، چرا که در رابطه با ستم جنسی یا نژادی قائل به رابطه‌ا‌ی علّی نیست. بلکه، ماتریالیسم تاریخی بر این باور است که شیوه‌ی تولیدْ ویژگی کلیدی و پایدار هر جامعه است، زیرا شرایط را برای بازتولید خود از طریق نیاز مادیِ غذا، آب و سایر منابع ضروری تعیین می‌کند. با این حال، آگاهی از لحاظ دیالکتیکی با مادیت مرتبط است. ستم جنسیتی (و هم‌چنین ستم نژادی) در یک شیوه‌ی تولید معین به روش‌‌های خاصی شکل می‌گیرد. بی‌تردید ستم جنسیتی در شیوه‌های قبلی تولید، از جمله فئودالیسم، نیز وجود داشته است، اما از زمانی که سرمایه‌داری به‌عنوان شیوه‌ی تولید مسلط مطرح شد (اگرچه شیوه‌های دیگر تولید نیز همزمان وجود داشته‌ باشند)، روابط جنسیتی و ستم بر زنان به منبع مهمی برای انباشت سرمایه تبدیل شده و به کنترلِ بدن زنان و الگوهای اجتماعی شدن برای توسعه‌ی نسل بعدی کارگران گره خورده است.

🔸با این‌که استدلال‌های مارکسیستی وضعیت کنونی ستم بر زنان را توضیح می‌دهند، تعداد کمی از آن‌ها فرایندهای تاریخی‌‌ای که ستم بر زنان را ممکن کرده‌اند، از نزدیک مورد واکاوی قرار داده‌اند. این غیبت در ادبیات مارکسیستی به فمینیست‌ها این اجازه را داده است که رویکرد غیرتاریخی‌‌ای را اتخاذ کنند که مارکس نسبت به آن هشدار داد: انتساب ویژگی‌ها خاص به طبیعت انسان بدون شواهدی از تغییر اجتماعی و مادی. در واقع این رویکردی رایج در میان کسانی بوده است که استدلال می‌کنند ساختاری مردسالارانه موازی با طبقه وجود دارد و مبنای آن در موقعیت ممتاز و قدرت مردان و تمایل آنان به حفظ این ساختار نهفته است. در اینجا نقد فمینیستی علیه گرایش طبیعی و زیست‌شناختی زنان به کار بازتولیدی به‌عنوان توضیحی برای سلطه‌ی مردان مطرح می‌شود. درعین حال، سلطه‌ای که کانون نقد است، پیشینی تلقی می‌شود و منجر به استدلالی دایره‌ای می‌شود که روش دیالکتیکی مارکس ما را از آن نجات می‌دهد و آشکار می‌کند که آن‌چه ما «طبیعی» می‌پنداریم، همیشه تحت‌تأثیر نیروهای مادی و ایدئولوژیک قرار دارد.

🔸 آن‌چه ما نیاز داریم آموختن هم‌بستگی است، به‌گونه‌ای که انقلابی که می‌سازیم متضمن تلاش‌های مشترک درجهت مبارزه‌ی طبقاتی و رهایی زنان باشد. به نظر من این‌ دو باید یک مبارزه باشند، زیرا هریک دیگری را ایجاب می‌کند. من رؤیای جهانی را می‌بینم که در آن همه‌ی زنان و مردان می‌توانند به رفیع‌ترین قله‌های عظمت‌ انسانی خود برسند. برای من این بدان معناست که همه‌ی انسان‌ها می‌توانند به یک‌دیگر و همه‌ی شکل‌های هستی عشق بورزند و احساس شفقت کنند. هر فردی می‌تواند با عزت زندگی ‌کند و ظرفیت‌های خلاقانه و فکری خود را شکوفا کند. و این‌که در کنار یک‌دیگر می‌توانیم جهانی دموکراتیک، بی‌طبقه و بر پایه‌ی مسئولیت اجتماعی، برابری و آزادی واقعی برای همه بنا کنیم که در آن هر فردی مهم است و دوگانه‌های برساخته‌ی اجتماعی که روابط سلطه و قدرت را برقرار می‌کنند به نفع فرایند پیچیده‌ی «شدن» ریشه‌کن می‌‌شوند...

🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-3qr

#روز_جهانی_زن
#جنبش_زنان
#فمینیسم
#مارکسیسم
#انقلاب
👇🏼

🖋@naghd_com‏ ‏

🔴 نامه‌ی زینب جلالیان، در هفدهمین سال حبس، به‌مناسبت هشت مارس

«پیشاپیش روز ۸ مارس را به تمامی زنان جهان و تمامی انسان‌ها تبریک می‌گویم.

امسال نیز ۸ مارس و ایام نوروزی و بهار فرا رسیدند. اما در این ۸ مارس نیز زنان و در کل انسان‌های بسیاری به سبب بی‌عدالتی و ظلم، جان خود را در راه آرمان‌هایشان فدا کرده‌اند. این‌ها دیگر در مراسم‌های ۸ مارس شرکت نخواهند کرد، یاد آن‌ها الهام‌بخش این مناسبت‌هاست و از این نظر جاویدند و هرگز نمی‌میرند. افراد بسیاری هم به سبب بی‌عدالتی و ستم در زندان‌ها بسر می‌برند. زنان بسیاری در حالی که باید اکنون در این یادبودها شرکت می‌کردند، پشت میله‌های زندان هستند. ۸ مارس را به آنان تبریک می‌گویم. ما زنان زندانی در هر جا که باشیم ۸ مارس را گرامی داشته و می‌کوشیم جهان را به مساواتی برسانیم که هر روز آن همچون ۸ مارس، روز زنان باشد نه فقط یک روز.

در این راه متحمل مشقاتی می‌شویم، پشت میله‌های زندان در حسرت همراهی با دیگر زنان مبارز و تمامی انسان‌های آزادی‌خواه بسر می‌بریم، اما ادامه خواهیم داد تا پیروزی حاصل شود.

مارس امسال معنای ویژه‌ای دارد. ۸ مارس پارسال بعد از انقلاب «ژن، ژیان، آزادی» بود و بعد از آن حملات متعددی علیه زنان صورت گرفت. با گاز و مواد شیمیایی به آنان حمله نمودند و به شیوه‌های گوناگون با دستگیری و زندانی کردن و ارعاب خواستند تا دست از مطالبات خودشان بردارند. در روژآوا که زنان ستون اصلی مبارزه با داعش تاریک‌پرست بودند، مورد آماج حملات ویژه‌ای قرار گرفتند که نیروهای جهانی نیز پشت آن بودند، اما هم در شرق کردستان و ایران و هم در تمامی جهان زنان ایستادگی کرده و با عزمی جزم به سوی روشنایی مساوات و برابری می‌روند. همچنین آزادی‌خواهانی نیز اعدام گشته و برخی به سال‌های طولانی زندان محکوم شدند و هیچکدام از این افراد حاضر به تسلیم شدن در برابر ظلم و ستم نگشتند. به همین جهت ۸ مارس امسال اهمیتی ویژه دارد، زیرا سالی مملو از مقاومت و ایستادگی، پشت‌زمینه‌ی آن است.

خالق تفکر منسجم «ژن، ژیان، آزادی»، رهبرمان عبدالله اوجالان نیز ۲۵ سال است که ربوده شده و در اسارت بسر می‌برد. کمپینی جهت آزادی جمسانی ایشان اعلام شده که هر روز افراد و گروه‌هایی از ملل گوناگون بدان می‌پیوندند. ضمن حمایت از این کمپین و شرکت در آن، خواستار آنم تا تمامی انسان‌های آزادی‌خواه و بویژه زنان آزادی‌خواه نیز با حمایت از رهبر آپو خواهان آزادی ایشان شوند. بدون شک ایشان نماینده‌ی آزادی‌خواهی در زندان هستند. مقاومتی بیست و پنج ساله و تسلیم نشدن در برابر ترکیه، نماینده‌ی نظامی که در تمامی جهان حکم می‌راند، شایسته‌ی حمایت است. این مقاومت ایشان، سبب شده تا ندای آزادی‌خواهی زندانیان در بند باشد. هر فرد آزادی‌خواهی شایسته‌ی آزاد زیستن است، پس حمایت از ایشان موضعی انسانی است.

به امید جشن گرفتن مناسبت ۸ مارس در کنار همدیگر.

مجددا فرارسیدن ۸ مارس را به زنان مبارز و تمامی خلق‌ها تبریک می‌گویم، همانطور که قبلا نیز گفته بودم: تا زنده‌ام می‌کوشم تا خون آزادی‌خواهان پایمال نشود.

مبارک باد ۸ مارس
زنده باد زنان آزاد
ژن، ژیان، آزادی

۱۵ اسفند ۱۴۰۲، ۵ مارس ۲۰۲۴
زینب جلالیان – زندان یزد»


#هشت_مارس
#زینب_جلالیان
#روز_جهانی_زن
#جنبش_زنان
#قیام_ژینا

@sarkhatism

🔴 انتشار خبر زن کشی در روز جهانی زن


خبرآنلاین همزمان با ۸ مارس، روز جهانی زن در گزارشی از کشته شدن زن جوانی به دست همسرش در تهران خبر داد. در این گزارش گفته شده، هفته گذشته این زن و فرزندش که پس از مشاجره لفظی توسط همسرش به آتش کشیده شده بودند، به بیمارستان منتقل شدند اما بر اثر جراحت سنگین ناشی از سوختگی با بنزین جان باخت. در بخش دیگری از این گزارش آمده است قاتل پس از به آتش کشیدن همسرش اقدام به خودسوزی کرده و در حال حاضر در بیمارستان بستری است. تا کنون خبری درباره علل این زن‌کشی منتشر نشده است.

بر اساس گزارش‌های منتشر شده توسط هه‌نگاو، تنها در نیمه نخست سال جاری ۵۲ مورد زن‌کشی در شهرهای مختلف کشور ثبت و منتشر شده که ۲۹ درصد موارد آن مربوط به استان تهران است. استان‌های البرز، ارومیه، فارس، ایلام، بوشهر، کردستان، کرمانشاه، گیلان و مازندران در رتبه‌های بعد قرار دارند.

 بیش از ۳۸ درصد از این قتل‌ها با انگیزه‌های مردسالارانه موسوم به "ناموسی" انجام گرفته است. بررسی‌های آماری درباره نسبت قاتل و قربانیان زن‌کشی به شرح زیر است: دست‌کم ۲۸ مورد معادل ۵۴ درصد توسط همسران خود به قتل رسیده‌اند. چهار مورد توسط پارتنر/نامزد، سه مورد توسط همسران سابق، هشت مورد توسط پدر و ۶ مورد نیز به دست برادران خود به قتل رسیده‌اند.

تابستان سال جاری نیز روزنامه شرق گزارشی درباره زن‌کشی منتشر کرد که بر اساس آن، دست‌کم هر چهار روز یک زن در کشور کشته می‌شود و طی ۲ سال اخیر، ۱۵۶ زن در کشور کشته شده‌‌اند و پدیده زن‌کشی رو به افزایش است. در بخش دیگری از این گزارش آمده است، "از مجموع ۱۶۵ زن، ۴۳ تن «به ضرب گلوله» با انواع اسلحه از جمله شکاری، کلت کمری و حتی کلاشنیکف و ۴۰ زن نیز با «ضربات چاقو» به قتل رسیده‌اند. بقیه موارد زن‌کشی نیز به شیوه‌هایی همچون «خفه کردن، هل دادن، ضربات چکش، مثله کردن و ...» صورت گرفته است."

هرچند آمار دقیقی درباره میزان زن‌کشی و علل آن در کشور وجود ندارد اما عدم وجود قوانین بازدارنده، ساخت اجتماعی مردسالار جامعه، طبیعی‌سازی نابرابری جنسی/جنسیتی، اجرای قوانین مبتنس بر شرع اسلام و در یک کلام، همدستی جمهوری اسلامی با مردسالاری توانسته به تداوم زن‌کشی و مشروعیت‌ بخشیدن با آن کمک کند.


#زن‌کشی
#زن_کشی
#هشت_مارس
#۸مارس
#هشت_مارس
#روز_جهانی_زن


@sarkharism