سرخط
Photo
🔴 چرا ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ همه‌پُرسی برگزار شد؟
☑️ تا کنون پیرامون این «همه‌پُرسی» پُر حاشیه دو روایت شنیده شده است:
اول روایت رسمی جمهوری اسلامی؛ مبنی بر اینکه خمینی و شورای انقلابِ دست‌ساخته‌اش بر آن بودند تا «مشروعیت» رژيم تازه تأسیس را با رجوع بی‌واسطه به آرای مردمی تأمین کنند و آن را به رُخ جامعه‌ی جهانی و نیز گروه‌های کمونیستی در اندیشه‌ی «جمهوری سوسیالیستی» بکشند.
دوم روایت اپوزیسیون راست؛ مبنی بر اینکه این «همه‌پُرسی» نمایشی متقلبانه بود که انبوهی ایرادات حقوقی به آن وارد است: از اینکه چرا یک گزینه به «آری» و «نه» گذاشته شده تا شمارش آرا و ... .
☑️ اما بیایید ماجرا را از منظری دیگر ببینیم: جایگاه انتخابات و دموکراسی صوری در امحای وضعیت انقلابی.
پرسش اینجاست که چطور وقتی به اعتبار یک انقلاب با حضور هزاران نفر از مردم، یک رژیم سرنگون می‌شود، باید برای وضعیت جدیدی «رأی‌گیری» کرد؟ همین‌قدر مسخره که برای وقوع انقلاب بخواهیم اجازه‌ی همه‌ی مردم را بگیریم.
ماجرا صرفا «نام‌گذاری» رژیم جدید به «جمهوری اسلامی» و حذف امکان‌های دیگر نبود، بلکه مُستقر کردن یک نظم پارلمانتاریستی انتخاباتی به عوض موقعیت انقلابی بود. این نکته را نباید از یاد ببریم که جمهوری اسلامی در سخت‌ترین شرایط بقایش (وقوع جنگ و درگیری‌های پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ با گروه‌های مخالف) دست از برگزاری مناسک انتخاباتی برنداشت و مثلا اعلام وضعیت استثنایی نکرد.
☑️ این به دموکراتیک بودن رژيم هیچ ربطی ندارد، بلکه از قضا مُستقر کردن «ضدانقلاب» به کمک تاکتیک «جمهوری‌خواهی» بود. جمهوری‌خواهی به معنای تبدیل کردن مردم از «سوژه‌های انقلابی» به «شهروندان صاحب حق رأی»؛ مردمی که در ارتباط با انقلاب یک وظیفه دارند و آن برگزیدن سیاستمداران است. در حالی که در یک پروسه‌ی انقلابی «داشتن سن قانونی» مطرح نیست، اما اینجا همگان نمی‌توانند در انتخابات شرکت کنند. به این ترتیب باید گفت که «نظم انتخاباتی» گونه‌ای «مدیریت کردن وضعیت انقلابی» است و در واقع به قصد خالی کردن آن از شور تغییر مداوم صورت می‌گیرد.
☑️ در طول سال‌های پس از ابتدای انقلاب نیز جمهوری اسلامی اساسا به مدد ابزاری به نام «انتخابات» به عنوان مهمترین مناسک «جمهوری‌خواهی» توانست بحث بر سر «بد و بدتر» را جایگزین «امر انقلاب» کند. این تاکتیک را البته مردم پس از دی ۱۳۹۶ تا اندازه‌ی زیادی باطل کردند، اما مادامی که اندیشه‌ی انقلابی نتوانسته است اندام خود را به اعتبار «انبوه سازمان‌یابی‌های انقلابی» پیدا کند، شاهد این خواهیم بود که جمهوری اسلامی ابایی از برگزاری انتخابات‌هایی حتی با یک «کاندیدای دست‌نشانده» ندارد.
#انقلاب
#انتخابات
#همه‌پرسی
#رفراندوم
#جمهوری‌خواهی
#شهروندی
@sarkhatism
☑️ تا کنون پیرامون این «همه‌پُرسی» پُر حاشیه دو روایت شنیده شده است:
اول روایت رسمی جمهوری اسلامی؛ مبنی بر اینکه خمینی و شورای انقلابِ دست‌ساخته‌اش بر آن بودند تا «مشروعیت» رژيم تازه تأسیس را با رجوع بی‌واسطه به آرای مردمی تأمین کنند و آن را به رُخ جامعه‌ی جهانی و نیز گروه‌های کمونیستی در اندیشه‌ی «جمهوری سوسیالیستی» بکشند.
دوم روایت اپوزیسیون راست؛ مبنی بر اینکه این «همه‌پُرسی» نمایشی متقلبانه بود که انبوهی ایرادات حقوقی به آن وارد است: از اینکه چرا یک گزینه به «آری» و «نه» گذاشته شده تا شمارش آرا و ... .
☑️ اما بیایید ماجرا را از منظری دیگر ببینیم: جایگاه انتخابات و دموکراسی صوری در امحای وضعیت انقلابی.
پرسش اینجاست که چطور وقتی به اعتبار یک انقلاب با حضور هزاران نفر از مردم، یک رژیم سرنگون می‌شود، باید برای وضعیت جدیدی «رأی‌گیری» کرد؟ همین‌قدر مسخره که برای وقوع انقلاب بخواهیم اجازه‌ی همه‌ی مردم را بگیریم.
ماجرا صرفا «نام‌گذاری» رژیم جدید به «جمهوری اسلامی» و حذف امکان‌های دیگر نبود، بلکه مُستقر کردن یک نظم پارلمانتاریستی انتخاباتی به عوض موقعیت انقلابی بود. این نکته را نباید از یاد ببریم که جمهوری اسلامی در سخت‌ترین شرایط بقایش (وقوع جنگ و درگیری‌های پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ با گروه‌های مخالف) دست از برگزاری مناسک انتخاباتی برنداشت و مثلا اعلام وضعیت استثنایی نکرد.
☑️ این به دموکراتیک بودن رژيم هیچ ربطی ندارد، بلکه از قضا مُستقر کردن «ضدانقلاب» به کمک تاکتیک «جمهوری‌خواهی» بود. جمهوری‌خواهی به معنای تبدیل کردن مردم از «سوژه‌های انقلابی» به «شهروندان صاحب حق رأی»؛ مردمی که در ارتباط با انقلاب یک وظیفه دارند و آن برگزیدن سیاستمداران است. در حالی که در یک پروسه‌ی انقلابی «داشتن سن قانونی» مطرح نیست، اما اینجا همگان نمی‌توانند در انتخابات شرکت کنند. به این ترتیب باید گفت که «نظم انتخاباتی» گونه‌ای «مدیریت کردن وضعیت انقلابی» است و در واقع به قصد خالی کردن آن از شور تغییر مداوم صورت می‌گیرد.
☑️ در طول سال‌های پس از ابتدای انقلاب نیز جمهوری اسلامی اساسا به مدد ابزاری به نام «انتخابات» به عنوان مهمترین مناسک «جمهوری‌خواهی» توانست بحث بر سر «بد و بدتر» را جایگزین «امر انقلاب» کند. این تاکتیک را البته مردم پس از دی ۱۳۹۶ تا اندازه‌ی زیادی باطل کردند، اما مادامی که اندیشه‌ی انقلابی نتوانسته است اندام خود را به اعتبار «انبوه سازمان‌یابی‌های انقلابی» پیدا کند، شاهد این خواهیم بود که جمهوری اسلامی ابایی از برگزاری انتخابات‌هایی حتی با یک «کاندیدای دست‌نشانده» ندارد.
#انقلاب
#انتخابات
#همه‌پرسی
#رفراندوم
#جمهوری‌خواهی
#شهروندی
@sarkhatism