🔴 الهه محمدی  و نیلوفر حامدی مجموعا به ۲۵ سال حبس محکوم شدند

شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب پس از رسیدگی به پرونده الهه محمدی و نیلوفر حامدی، هر ۲ را برای ۳ عنوان اتهامی به ترتیب به ۱۳ سال و ۱۲ سال حبس محکوم کرده است. مطابق این حکم، مجازات اشد ۷ سال زندان برای نیلوفر حامدی و ۶ سال زندان برای الهه محمدی قابل اجراست.

بنابر گزارش رسمی قوه قضاییه: براساس رأی صادره، خانم الهه محمدی به اتهام همکاری با دولت متخاصم آمریکا، به تحمل ۶ سال حبس، اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت کشور ۵ سال حبس و به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران به تحمل یک سال حبس محکوم شد.
خانم نیلوفر حامدی نیز به اتهام همکاری با دولت متخاصم آمریکا به تحمل ۷ سال حبس، اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت کشور ۵ سال حبس و به اتهام  فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران به تحمل یک سال حبس محکوم گردید.
همچنین، هر ۲ متهم خانم‌ها محمدی و حامدی به استناد بندهای پ، ح و ذ ماده ۲۳ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲، به عنوان مجازات تکمیلی به مدت ۲ سال از عضویت در احزاب، گروه‌ها، دسته‌جات سیاسی و فعالیت در فضای مجازی، رسانه‌ها و مطبوعات محروم شدند.

در رای دادگاه آمده است، ایام بازداشت به استناد ماده ۲۷ قانون مجازات اسلامی کسر و محاسبه خواهد شد.
احکام صادره حضوری و ظرف ۲۰ روز در دادگاه تجدید نظر تهران قابل اعتراض هستند.

#الهه_محمدی
#نیلوفر_حامدی
#روزنامه‌نگار
#زندانی_سیاسی
#قیام_ژینا
#زن_زندگی_آزادی

@sarkhatism

🟥بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه در ضرورت دفاع از حقیقت و اعلام حمایت و همبستگی با نیلوفر حامدی و الهه محمدی.

به نام حقیقت و به یاد راویان آن

نیلوفر حامدی و الهه محمدی که بیش از یک سال است در بازداشت غیرقانونی به سر می‌برند، امروز روی هم به ۲۵ سال زندان محکوم شدند که ۱۳ سال آن قابلیت اجرا دارد؛ ۶ سال الهه و ۷ سال نیلوفر.

ما می‌دانیم برای گفتن حقیقت و پایبندی به اصول روزنامه‌نگاری عنوان اتهامی‌ای تعریف نشده است و هیچ مدرک و مدعایی نیز، دال بر ضرورت یک سال بازداشت آنان وجود ندارد؛ اما مسئله تنها این نیست.

اراده سیاسی پشت این قواعد نوشته یا نانوشته است که حکم می‌دهد و اجرا می‌کند. قاضی صلواتی نه علت؛ بلکه خود معلولی از یک واقعیت هولناک‌تر است و این واقعیت چیزی نیست جز نظام سیاسی‌ای که آکنده از رویه‌های غیرحقوقی و انسانی است و چون ضد زندگی‌ست، ضد حقیقت و ضد جامعه است و تمامی اجزایش این ضدیت را آشکارا نشان می‌دهد؛ از دستان قاضی صلواتی هنگام امضای احکام تا سیمای دانشگاه و شهر.

به دانشگاه می‌نگریم، جایی که پرشده است از نمادهایی که می‌خواهد حقیقت را به محاق ببرد. تصاویری می‌بینیم که می‌گوید: «به دانشگاهِ جمهوری اسلامی خوش آمدید». تصاویر دیگری در شهر با مضامین مشترک در پل‌های عابر و ساختمان‌های حکومتی نقش می‌بندد که همه بر محاق بردن عامدانه حقیقت و تحریف آن دلالت دارد.

در میانه شهر اما، زنان و مردان بسیاری دوشادوش یکدیگر مقاومت را زندگی می کنند و امروز الهه محمدی و نیلوفر حامدی به ما یادآور می‌شوند که حقیقت پنهان نمی‌ماند و نمی‌توان آن را از بین برد. تصویر نیلوفر و الهه با لبخندها‌یشان می‌رود تا بنیانِ آنچه که می‌گوید به شهر و دانشگاهِ ایدئولوژی زده جمهوری اسلامی خوش آمدید را، بلرزاند.

حکومت تلاش می‌کند تا با به بند کشیدن راویانی چون الهه و نیلوفر، حذفشان از حرفه روزنامه‌نگاری و متهم کردنشان به اتهاماتی مضحک، روایت‌های دروغین خود را جایگزین حقیقتی کند که با قلم این روزنامه‌نگاران افشا شد. در این جنبش، روایتگری سلاحی شد که ساختار دروغینشان توان ایستادگی دربرابر آن را نداشت.

تلاش‌های استبداد در جهت ساخت ضد روایت‌ها، نتیجه‌ عکس داشت؛ نیلوفر و الهه تن بی‌جان روزنامه‌نگاری را با شجاعت خود دوباره احیا کردند و نشان دادند که راویان حقیقت هنوز می‌نویسند و سرکوب و هجمه به این حرفه نمی‌تواند رسالت آن را که بیان حقیقت است تخریب کند؛ بلکه تخریبگر، خود در این مسیر تخریب خواهد شد.

با این احکامی که امروز برای این دو روزنامه‌نگار صادر شد، سرکوبی که هر جمعه بر زاهدان تحمیل می‌شود، بازداشت روزنامه‌نگاری که رفت تا از آرمیتا گرواند خبر تهیه کند، همچنین شواهد دیگری که هرروز لمس و تجربه می‌کنیم؛ می‌توانیم بگوییم تقابل با جامعه که از چند دهه پیش شروع شد، امروز به اوج خود رسیده است.

از طرف دیگر شاهد ظهور نوکنشگرانی هستیم که با استفاده از فضای مدیا در تلاش هستند جریان حقیقی اخبار را به حاشیه ببرند. در چنین فضایی قدر و اهمیت کنشگرانی همچون الهه و نیلوفر درک می‌شود و با یأسی که این احکام و بازداشت‌های فعالین روزنامه‌نگار، معلم، کارگر و دانشجو بر سایرین می‌گذارد، لزوم همبسته‌تر شدن بیش از پیش احساس می‌شود.

در اوج فجایعی که مستبدین رقم می‌زنند، الگوهایی مانند این دو روزنامه‌نگار، ماندگار و تکثیر می‌شود، از طرفی گواه این می‌شوند که ثبت و ضبط حقیقت در این زمانه کاری بزرگ و انسانی است و هزینه‌هایش نامعلوم؛ آن هم در زندان‌ها و بازداشتگاه‌هایی که بیشتر به قتلگاه می‌ماند. قتلگاهی که روح و جان جواد روحی را گرفت و در تلاش بود تا صدای ستار بهشتی را نهان نگاه دارد.

اکنون با تمام روزها و سال‌هایی که به نیلوفر حامدی و الهه محمدی تحمیل شده، زندگی‌هایی که سلب شده و بیدادگاه‌هایی که برپا شده است، راهِ آزادی با وجود چنین کنشگرانی از بی‌راهه‌ها عیان‌تر شده است.

#زن_زندگی_آزادی
#نیلوفر_حامدی
#الهه_محمدی
#دانشگاه_علامه_طباطبایی
@sarkhatism

🔴 محرومیت از تماس و ملاقات برای سه زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین

امروز، ۱۱ دی‌ماه، «ایران جلیلی»، مادر «نسیم سلطان‌بیگی»، در صفحه‌ی اینستاگرام خود اطلاع داده که روز گذشته، علیرغم مراجعه به زندان اوین موفق به ملاقات با فرزند خود نشده.
«... به ما و خانواده‌ی الهه محمدی و نیلوفر حامدی اجازه‌ی ملاقات داده نشد و گفتند که علت این محدودیت که تا پایان دی‌ماه ادامه خواهد داشت، استفاده‌ی خارج از مقررات از تلفن زندان است».

حقیقتا که اوباش جمهوری اسلامی در جرم‌تراشی و بهانه‌گیری برای اعمال فشار و سرکوب، کم‌نظیرند. اما بی‌نظیر مقاومت و ایستادگی زندانیان و شجاعت خانواده‌های آنها در افشای ظلم است.

#نسیم_سلطان‌بیگی
#نیلوفر_حامدی
#الهه_محمدی
#زندانی_سیاسی
#جمهوری_سرکوب
#مقاومت_زندگی_ست
#قیام_ژینا
#قیام_زندگی
#زن_زندگی_آزادی

@sarkhatism

🔴 الهه محمدی جایزه‌ی آزادی مطبوعاتی «خوزه کوزو» را به پابلو گونزالس، وائل الدحدوح و تمام روزنامه‌نگاران فلسطینی تقدیم کرد

خوزه کوزو، روزنامه‌نگار اسپانیایی در آوریل سال ۲۰۰۳ در پی شلیک یک تانک آمریکایی به پانزدهمین طبقه هتل فلسطین در بغداد که خبرنگاران خارجی در آن اسکان یافته بودند، کشته شد و پس از آن هرساله جایزه‌ی آزادی مطبوعاتی به یادبود او به روزنامه‌نگارانی از سراسر جهان تقدیم می‌شود. این جایزه در سال ۲۰۱۱ نیز به جولیان آسانژ، بنیانگذار ویکی‌لیکس تقدیم شده بود. الهه محمدی و نیلوفر حامدی مشترکا برنده بیست‌ویکمین دوره‌ی این جایزه شدند. حالا الهه محمدی جایزه‌ی خود را به پابلو گونزالس، وائل الدحدوح و تمام روزنامه‌نگاران فلسطینی تقدیم کرد. او در پیامی به برگزارکنندگان این جایزه، ضمن ابراز تسلیت قلبی به مناسبت بیست و یکمین سال درگذشت خوزه کوزو، نوشته:

«به‌ عنوان یکی از برندگان این جایزه، مایلم آن را به پابلو گونزالس، روزنامه‌نگار شجاع اسپانیایی که در فوریه ۲۰۲۲ در حال پوشش فاجعه انسانی در مرز لهستان و اوکراین بازداشت شد، تقدیم کنم. در این دوران پرچالش فکرم همراه اوست. همچنین این جایزه را به وائل الدحدوح و همه روزنامه‌نگاران فلسطینی تقدیم می‌کنم که برای جلب توجه نسبت به وضعیت غزه فداکاری‌های بزرگی انجام داده‌اند. جهانی آرزو می‌کنم که روزنامه‌نگاران بتوانند در آن در امنیت و آزادانه کار کنند. مخصوصا آن‌ها که شجاعانه سرکوب را گزارش می‌کنند و از این‌ که به سکوت واداشته شوند سر باز می‌زنند».

در وضعیتی که از یک سو طبق آمارهای منتشر شده از هفتم اکتبر تاکنون نزدیک به ۱۵۰ روزنامه‌نگار، خبرنگار و کارمند رسانه‌ای در غزه و جریان کار خود کشته شدند و از سوی دیگر خونشوران ارتش اسرائیل در تلویزیون صدای صهیونیسم (ایران‌اینترنشنال سابق) از نشست ژنو جایزه‌ی «شجاعت» دریافت می‌کنند، امثال الهه محمدی‌ها کمیاب و ارزشمندند. آنانی که همواره تلاش می‌کنند در حرفه‌ی خود بر ارزش‌های انسانی خود بایستند؛ خواه در هنگامه‌ی قیام ژینا در کنار مردم و در برابر حکومتی سرکوبگر و خونریز، خواه در هنگامه‌ی نسل‌کشی غزه در کنار ستمدیدگان و در برابر هجمه‌ی دراکولاهای وطنی و بین‌المللی.

#الهه_محمدی
#روزنامه_نگاران
#خبرنگاران
#فلسطین
#غزه
#علیه_اشغال
#علیه_نسل_کشی
@sarkhatism