🔴 گل و جنگل و جوخه‌های جنون / شب و تیر باران گلبار خون

در ۱۸ بهمن ۵۸، پنج نفر از وزارت کشاورزیْ مامور حل مسئله‌ی زمين و رسيدگی به کار شوراھای دھقانی به‌ اتفاق چهار رھبر خلق ترکمن، شامل توماج، واحدی، جرجانی و مختوم در ساختمان ستاد شوراھای ترکمن‌صحرا در گنبد به برپایی جلسه پرداختند. پس از پايان جلسه در ساعت ٢ نيمه‌شب، ھمگی از ستاد خارج و ۴ نفر مزبور با يک ماشين و ھيئت دولتی با يک ماشين ديگر به راه می‌افتد. روی پل شمال غربی شهر، نیروهای پاسدار به ھر دو ماشين ايست می‌دھند. ماشين اول بازرسی و حرکت می‌کند. رفقای ترکمن در اينجا بازداشت می‌شوند. روز ٢٢ بهمن آنان را به تهران و به زندان اوين منتقل‌ می‌کنند. در تاریخ ٢۶ بهمن، هر چهار نفر از اوين به مرکز سپاه در سلطنت آباد منتقل شده و در اختيار «محسن رفيق‌دوست» ‌معاون فرمانده سپاه قرار می‌گیرند. سحرگاه روز دوشنبه ٢٩ بهمن در مسير بين گنبد و بجنورد (بين مينودشت و چمن بيد) اجساد شکنجه شده و به گلوله بسته شده‌ی آنان يافت می‌شود.

ویدئو از صفحه‌ی توییتر منوچهر؛ به یاد سرخ رفقا توماج، مختوم، واحدی و جرجانی (۲۹ بهمن ۱۳۵۸) و از سرودهای بهمن ۵۹ به همت رفقا #سعید_سلطانپور و ابوالفضل قزل آیاق و دیگر رفقا.

#ترکمن_صحرا
#شورای_ترکمن_صحرا
#آلترناتیو_ما_شوراست
#حسین_جرجانی
#شیر_محمد_درخشنده_توماج
#عبدالکریم_مختوم
#محمد_واحدی
@sarkhatism

🔴 مسايل قیام ژینا و وظایف سوسیالیست‌های ایران  (بخش اول)


دعوت به خواندن متنی از «راهکار سوسیالیستی»:

https://www.s-rahkar.org/2023/06/06/10127/#more-10127

به اعتبار شرایط اقتصادی هر دم وخیم‌تر از قبل، روند رو به گسترش اعتصابات کارگری در اعتراض به دستمزد ناچیز و سرکوب‌شده، مقاومت روزافزون زنان آگاه و شجاع برای تثبیت پیروزی بر حجاب اجباری و تثبیت حق اختیاری پوشش به عنوان سنگ‌پایه‌ی حقوق پایمال شده‌ی زنان، از هم پاشیدن ائتلاف جریان راست به محوریت رضا پهلوی، و نیز به صحنه آمدن دیگربارِ نیروهای صنفی (از قبیل معلمان و بازنشستگان)، جملگی بسترهای حاصلخیز عروج ایده‌های سوسیالیستی برای وضعیت آینده است. ایده‌هایی که قابلیت لازم را برای شرایط مشخص امروز و گذار به سوی برقراری شرایظی که در آن دموکراتیسم رادیکال مسیر رهایی را هموار سازد.
اما لازمه‌ی ایجاد چنین مسیر و رشد و گسترش‌یابی ایده، وجود ایده‌پردازانی است که در عرصه‌ی تبلیغ و ترویج بکوشند و برای مردم روشن کنند که دلالت‌های یک بدیل سوسیالیستی چیست و چطور در تار و پود این مطالبه‌گری‌ها و مبارزات کنونی قرار گرفته است. هدف متن حاضر دست گذاشتن بر همین مهم است.

#راهکار_سوسیالیستی
#آلترناتیو
#قیام_ژینا
#سوسیالیستها

@sarkhatism

🔴 تخریب و نابودی جنگل‌های مریوان در پی حریق عمدی به دست عوامل جمهوری اسلامی

از پایان خرداد ماه تا کنون، بیش از ۶۰۰ هکتار از جنگل‌های اطراف مریوان به دست عوامل جمهوری اسلامی به آتش کشیده شده و علیرغم تلاش نیروهای داوطلب مردمی و محلی، حریق همچنان ادامه دارد.
هفته‌ی گذشته، هفت تن از نیروهای داوطلبی که برای مهار آتش به جنگل‌های «کانی» رفته بودند، بر اثر انفجار مین مجروح شده‌اند.

در چنین موقعیت‌هایی است که لزوم حرف زدن از اداره‌ی شورایی معنای بیشتری پیدا می‌کند.

هربار از ایده‌ی شوراهای مردمی بعنوان بدیلی ممکن و قابل‌تصور صحبت می‌کنیم، عده‌ای فریاد وا دولتا! سر می‌دهند که مگر اداره‌ی جامعه بدون دولت ممکن است؟
این در حالی است که در تمامی مواقع اضطراری نظیر سیل در خوزستان و زلزله‌ی خوی، آتش‌سوزی مریوان، فرو ریختن متروپل و … باز هم خود مردمند که دست به کار می‌شوند و بحران را مدیریت می‌کنند.

ما در #سرخط وقتی از ضرورت تشکیل و سازماندهی شوراهای مردمی بعنوان بدیل سیاسی وضع موجود حرف میزنیم، نه از سروشکل‌دادن به تخیل جمعی جدید، بلکه از سازماندهی تجربیات زیسته‌ی تمرین‌شده‌ی همین مردم سخن می‌گوییم که صاحبان سرزمینی هستند که در آن زندگی می‌کنند و دانش و تجربه‌ی کافی برای مدیریت منابع محل زندگی خود دارند.

#کردستان
#مریوان
#نابودی_منابع_طبیعی
#جمهوری_جنایت
#نان_کار_آزادی_اداره‌ی_شورایی
#آلترناتیو_ما_شوراست

@sarkhatism

🔴 تشکیل شورا‌های مردمی برای مهار آتش؛ این بار در سراوان

به گزارش منابع خبری بلوچ امروز ۳ مهرماه ۱۴۰۲، آتش‌سوزی گسترده در باغات و نخیلات روستای ناهوک از توابع سراوان منجر به از بین رفتن محصولات کشاورزان شده است.

این بار نیز مانند آتشِ‌ افتاده بر جانِ جنگل‌های مریوان، این نیروهای محلی مردمی و کشاورزان هستند که با دست خالی و حداقل امکانات در صدد اطفای آتشی هستند که اگرچه علت آن هنوز مشخص نیست اما نیک می‌دانیم که هر آتشی در این سرزمین لاجرم از گور جمهوری اسلامی بلند می‌شود.

بارقه‌های به بارنشسته‌ی «آلترناتیو ما شوراست» را می‌بایست در همین شوراهای محلی جستجو کرد. آن‌جا که همین مردم در تمامی لحظات بحرانی از قبیل سیل و زلزله و آتش‌سوزی دور هم جمع می‌شوند و برای اداره و سامان امور تلاش می‌کنند.

ما در #سرخط تاکید می‌کنیم که وقتی از ضرورت تشکیل و سازماندهی شوراهای مردمی بعنوان بدیل سیاسی وضع موجود حرف میزنیم، نه از سروشکل‌دادن به تخیل جمعی جدید، بلکه از سازماندهی تجربیات زیسته‌ی تمرین‌شده‌ی همین مردم سخن می‌گوییم که صاحبان سرزمینی هستند که در آن زندگی می‌کنند و دانش و تجربه‌ی کافی برای مدیریت منابع محل زندگی خود دارند.

#سراوان
#ناهوک
#نابودی_منابع_طبیعی
#جمهوری_جنایت
#نان_کار_آزادی_اداره‌ی_شورایی
#آلترناتیو_ما_شوراست

@sarkhatism

🔴 نطفه‌های شوراهای مردمی در دانه‌های بلوط

تصاو‌یر بالا، گوشه‌ای از پنجمین سال اجرای برنامه‌ی «زاگروسانه» در روز گذشته دهم آذر است. در پی فراخوان انجمن سبز چیا، یکی از گروه‌های باسابقه‌ی محیط زیستی در کردستان، گروه‌های مختلفی از اهالی و فعالین منطقه در جنگل‌های «دەرەوەران» مریوان گردهم آمدند و ۱۲ هزار بذر بلوط را به خاک سپردند. مناطقی که در سالیان گذشته بارها طعمه‌ی آتش شده است؛ به شکلی که تنها در تابستان جاری بیش از ۲۱۰۰ هکتار از آن در نتیجه‌ی آتش‌سوزی‌های عمدتا عمدی از بین رفته است. آتش‌سوزی‌هایی که با سازماندهی انجمن‌های زیست محیطی و کوهنوردی از جمله انجمن سبز چیا مهار گشت و پاداش آن نیز با تهاجم ماموران سپاه به جلسه‌ی این انجمن و بازداشت دست جمعی حاضران داده شد.

چه در آن روزهایی که مردم و فعالین کردستان با دست‌های خالی برای نجات جنگل‌های غرق در حریق وارد عمل شده بودند و چه در این روزها که همانان بذرهای بلوط را در جنگل‌های سوخته می‌کارند، نطفه‌های فردای رهایی‌بخش بیش از هر لحظه‌ی دیگری به چشم می‌خورد. نطفه‌هایی که در مناطق تاریخا سازمان‌یافته‌ای چون کردستان بستر حاصل‌خیزتری دارد، اما در وضعیت بحرانی و در لحظات غیاب دولت، در هر نقطه‌ای می‌تواند بروز پیدا کند و شکلی خلاقانه و جدیدی از خودگردانی را به نمایش بگذارد. پیشتر نیز چنین نطفه‌هایی را در بحران‌های عمومی دیده‌ایم؛ فی‌المثل در سیل خوزستان در سال ۱۳۹۸، مردم عرب شهرهای خفاجیه (سوسنگرد)، حمیدیه و بستان، بی‌اعتنا به توصیه‌های مسئولین شهری به رها کردن خانه‌‌هایشان در برابر سیل، با سازماندهی کمیته‌های سیل توانستند ابتکار عمل را به صورت جمعی و شورایی به دست گیرند و با ساختن سیل‌بند با ساده‌ترین ابزارها، زندگی‌شان را در برابر سیل حفظ کنند.

زمانی که حاکمیت در مواجه با بحران مردم را به حال خود رها می‌کند، لحظه‌ای است مقاومت جمعی و شورایی به عنوان تنها راه غلبه بر بحران مذکور بروز می‌یابد و در نتیجه‌ی مشارکت مستقیم مردم در امور خود، «مردم» دیگری ظهور می‌کند که در این مسیر سیاست‌ورزی را می‌آموزد و سوژگی خود را بازپس می‌گیرد. نطفه‌ی شوراهایی که توان اداره‌ و مدیریت محل کار و زیست خود را دارند، در همین لحظه و همراه همین بذرهای بلوط در حال کاشته شدن هستند، اما این نطفه‌ها نیز به خودی خود میوه نمی‌دهند. این نطفه‌ها امکانات اجتماعی مبارزه را در زمین واقعی نمایان می‌کند، اما به ثمر رسیدن آن نیازمند سازماندهی این امکانات، تقویت نیروی رهایی‌بخش برآمده از آن و احضار و یادآوری مداوم قدرت جمعی توده‌ها در فائق آمدن بر بحران‌هاست.

#آلترناتیو_ما_شوراست
@sarkhatism

🔴 رویای شریف رهایی از گوشه‌ی خیابانی در سنندج

به صحبت‌های این معلم اخراجی سنندجی خوب گوش کنیم. این فرد که هیچ‌کس او را نمی‌شناسد جهانگیر هاشمی است. یک معلم اخراجی که روز گذشته، سه‌شنبه ۲۶ دی در تجمع بازنشستگان کشوری در مقابل صندوق بازنشستگی استان کردستان برای همراهان و همسنگرانش حرف می‌زند. همین پنج دقیقه صحبت‌های این پیرمرد گمنام سنندجی به کل تولید محتوای تمام رهبران و فعالانی که بنا بود و ظاهرا هنوز هم هست که ما را از خارج از کشور نجات دهند می‌ارزد. به سخنرانی‌های رضا پهلوی و مصاحبه‌های مسیح علی‌نژاد، به ویدئوهای روزانه‌ی شاهین نجفی و استوری‌های علی کریمی و بیانات بقیه‌ی لات و لوت‌های مقیم ساحل امن گوش کنید و بعد باز دوباره حرف‌های جهانگیر هاشمی را بشنوید. آن کسی که از گوشه‌ی خیابانی در سنندج، بدون حضور میکروفون‌ها و دوربین‌های ایران‌اینترنشنال و من‌وتو و بی‌بی‌سی از چیزهایی می‌گوید که تمام آن دم و دستگاه مبتذل و پوچ هرگز به شما و ما نخواهند گفت.

#آزادی_برابری
#رهایی
#آلترناتیو_ما_شوراست
@sarkhatism

🔴 قطعنامه‌ای برای زندگی، آزادی، برابری و اداره‌ی شورایی

اگر روزانه مدتی از زمان خودمان را صرف دیدن انواع ویدئوها در اینستاگرام می‌کنیم اینبار ۸ دقیقه زمان بگذاریم تا ببینیم جنبش بازنشستگان، افراد سالمندی که عمری را کار کرده‌اند و اکنون از دریافت حقوقی که بتوانند با آن زندگی‌ای شایسته‌ی شان انسانی داشته باشند محروم شده‌اند چگونه هم از حقوق خودشان و هم از حقوق تمام آحاد جامعه دفاع می‌کنند، برخلاف «مغزهای پوسیده»ی رهبران خودخوانده‌ی خارج از ایران چگونه افق و چشم‌اندازی رهایی‌بخش را ترسیم می‌نمایند و چرا دلقک‌های من‌وتویی از آنها نفرت دارند. درست به دلیل اینکه خواهان حقوقی مانند آموزش و درمان رایگان هستند و می‌خواهند اداره‌ی صندوق‌های بازنشستگی و آموزش و پرورش به ذی‌نفعان آن سپرده شود. اموری که اربابان رهبران خودخوانده و من‌وتویی‌ها به شدت با آن مخالفند و از همین احساس خطر می‌کنند.
این ویدئو قرائت قعطنامه‌ی تجمع مشترک بازنشستگان کشوری و تامین اجتماعی کرمانشاه در روز گذشته، سه‌شنبه ۳ بهمن و متن آن از این قرار است:
🔺 متاسفانه اجرای سیاست‌های اقتصادی دولت؛ معیشت را آنچنان برای آحاد مردم خصوصا دستمزدبگیران ، سخت‌تر کرده که باید عنوانی فراتر از خط فقر بر آن نهاد.
مزید بر سیاست‌های اقتصادی، سیاست‌های مالیاتی دولت است که بجای گرفتن مالیات از نهادها و موسساتی که دارای سرمایه‌های عظیم و ثروت‌های کلان هستند و از پرداخت مالیات معافند، می‌خواهد کسری بودجه خود را با افزایش بی رویه و غیرمعقول مالیات‌ها و بردن دست در جیب مردم زحمتکش جبران نماید.   
ماحصل تمام این سیاست‌ها، بیکاری گسترده، تورم سرسام‌آور، پولی شدن آموزش و پرورش، نابسامانی درمان، بی مسکنی و اجاره‌های سنگین است که  نفس مردم را به شماره انداخته و خیل عظیم کودکان کار،  پدیده زشت زباله‌گردی، عدم امکان ازدواج و تشکیل خانواده برای جوانان، آمار بالای طلاق و ازهم‌گسیختگی بنیان‌های خانواده، رواج  خشونت، عصبیت و پایین آمدن آستانه تحمل جامعه و در یک کلام عدم توجه به منزلت و  کرامت انسان‌ها، از نمودهای عینی آن است.
لذا ما بازنشستگان صندوق‌های مختلف کشور مطالبات عاجل و فوری‌ای که در شرایط فعلی قابل تحقق است را خواستاریم:
۱- تامین معیشت و درمان جامعه حقوق‌بگیر و بازنشستگان که به مدت ۳۰ سال بیمه‌پردازی کرده‌اند، مطابق با استانداردهای یک زندگی در خور انسان و نیز  تامین ملزومات زندگی شرافتمندانه برای اقشار نیازمند و آسیب‌پذیر و فاقد شغل از محل درآمدهای عمومی.
۲- سپردن اداره امور صندوق‌های بازنشستگی بدست خود بازنشستگان به عنوان صاحبان اصلی سرمایه‌های این صندوق‌ها و کوتاه نمودن دست دولت و سایر مراکز قدرت از صندوق‌های بازنشستگی.
۳-تامین آموزش رایگان مطابق (بااصل۳۰ قانون اساسی) و درمان رایگان (مطابق باماده۸۵ ق م خ ک) مطابق با استانداردهای روز دنیا برای کلیه آحاد مردم و خارج نمودن این دو مقوله از زیر سیطره روابط پولی و بازار.
۴- با توجه به اینکه کودکان سرمایه‌های انسانی آینده کشورند، عدم دخالت و کوتاه نمودن دست نهادها و افراد غیرمتخصص از آموزش و پرورش و سپردن اداره امور و سیاست‌گذاری‌های آموزشی بدست نیروهای متخصص و معلمان زحمتکش. 
۵- ما بازنشستگان، زمزمه افزایش تحقیرآمیز ۲۰ درصدی حقوق‌ها از سوی دولت را در شرایط تورم‌های بالای ۱۰۰ و ۲۰۰ درصدی در بسیاری از اقلام کالاهای اساسی که ماحصل سیاست‌های اقتصادی همین دولت است را، توهین به کرامت انسانی خود دانسته و خواستار تعیین حقوق‌ها مطابق هزینه‌های واقعی سبد معیشت و مطابق با نرخ واقعی تورم که در قانون اساسی و  مواد ۱۲۵ (ق م خ ک) و ماده ۹۶ تامین اجتماعی و ۸۹ صندوق مخابرات و نیز مواد قانونی مربوط به سایر صندوق‌ها به صراحت آمده است می‌باشیم و تاکید می‌نماییم  تا حق خود نگیریم، از پای نمی‌نشینیم!

#کرمانشاه
#اعتراضات_صنفی
#اعتراضات_بازنشستگان
#اتحاد_ستمدیدگان 
#آلترناتیو_ما_شوراست
@sarkhatism

🔴 تشکیل شوراهای مردمی برای بازسازی جاده روستایی با دست خالی در شهرستان ریگان

این تصویری از اهالی روستای سرزه از توابع ریگان و روستاهای اطراف است که با دیلم و بیل -بخوانید با دست خالی- جاده ارتباطی میان روستاهای این شهرستان به یکدیگر را بازسازی و ترمیم کردند.

راه خاکی‌ ناهمواری پر از سنگ و سنگلاخ که ارتباط میان روستاها با یکدیگر را ناممکن کرده بود به دست همین مردم بازسازی شد. مردم بلوچ همین مردمی که در هر سیل و زلزله و آتش‌سوزی در کنار یکدیگر با تشکیل شوراهای مردمی به حل مساله برآمده‌اند.

وقتی از ضرورت تشکیل و سازماندهی شوراهای مردمی بعنوان بدیل سیاسی وضع موجود حرف میزنیم، نه از سروشکل‌دادن به تخیل جمعی جدید، بلکه از سازماندهی تجربیات زیسته‌ی تمرین‌شده‌ی همین مردم سخن می‌گوییم که صاحبان سرزمینی هستند که در آن زندگی می‌کنند و دانش و تجربه‌ی کافی برای مدیریت منابع محل زندگی خود دارند.


#شهرستان_ریگان
#جمهوری_غارت
#نان_کار_آزادی_اداره‌ی_شورایی
#آلترناتیو_ما_شوراست

@sarkhatism

🔴 ارسال کمک‌های مردمی از کردستان برای سیل‌زدگان بلوچستان

اهالی روستای «نی» از توابع «مریوان»، اقدام به جمع‌آوری اقلام مورد نیاز برای سیل‌زدگان بلوچستان و ارسال این کمک‌ها به مناطق سیل‌زده کرده‌اند.

در غیاب هر شکلی از مسئولیت‌پذیری دولت در قبال سیل‌زدگان، تصرف منابع طبیعی و زمین‌های متعلق به بومیان ساکن منطقه،  سرکوب سیستماتیک مردم بلوچ و حذف و انکار آنان، شکوه همبستگی محذوفان و فرودستان را باید ستود و از آن الگو گرفت.
پیش از این نیز در «سرخط» گفته بودیم وقتی از امکان و ضرورت سازمان‌دهی شوراهای مردمی به مثابه بدیل سیاسی وضع موجود حرف می‌زنیم، نه از تخیل امری ناممکن، بلکه از سازمان‌دهی تجربیات زیسته و از پیش موجود مردمی سخن می‌گوییم که معنای اتحاد را می‌فهمند و توان اداره‌ی امور را دارند.
پیش از این نیز بارها در مهار آتش در جنگل، در دوران پاندمی کرونا یا در پس هر فاجعه‌ی طبیعی مثل زلزله و ... شاهد این شکل از سازمان‌دهی‌های خرد و از پایین بوده‌ایم.

#بلوچستان
#کردستان
#سیل_سیستان_و_بلوچستان
#آلترناتیو_ما_شوراست

@sarkhatism

🔴 بر عهدی که در دی و آبان بستیم می‌مانیم

در اولین روز از سال ۱۴۰۳ به یاد می‌آوریم که تنها در هفت سال گذشته هزاران شهید داده‌ایم برای آزادی و برابری. از همان لحظه که در دی ۹۶ فریاد تمام شدن ماجرای اصلاح‌طلب و اصولگرا را فریاد زدیم تا به همین امروز در میدان این نبرد ایستاده‌ایم.
در کنار کارگران و اعتصاب آنها بوده‌ایم، با معلمان به خیابان آمدیم، در دانشگاه و کارخانه و محله سنگر بستیم، با بازنشستگان و پرستاران فریاد زدیم، با رزم ملت‌های تحت ستم رزمیدیم، با زنان روسری‌ها را به آتش کشیدیم و با کوئیرها در خیابان‌های شهر سرود عشق و آزادی خواندیم. ما در تمام این سال‌ها همدست توده‌هایی ماندیم که برای گسستن زنجیر توطئه می‌کنند.
سال گذشته سال روشن شدن عیار عدالت حاکمان اسلامی بود. سید محرومان که در دست‌افشانی و پای‌کوبی اوباش عدالتخواه و محور مقاومتی بر تخت نشست با همان قساوت دولت‌های پیشین سیاست‌های نئولیبرالی را به منصه‌ی اجرا گذاشت و تسمه از گرده‌ی کارگران و زحمتکشان و مزدبگیران کشید. خصوصی‌سازی با نام‌های جدید بدون توقف اجرا شد، یارانه‌های بیشتری حذف شد. قیمت‌های بیشتری آزاد شد، تورم افسارگسیخته و گرانی زندگی‌های بیشتری را ویران کرد، قوانین ضدکارگری بیشتری تصویب شد. سال گذشته سال رنج بود.
در سال گذشته گشت‌های ارشاد به خیابان بازگشتند، ماموران آتش به اختیار و گزمه‌های حجاب‎بان در هر کوی و برزن مستقر شدند، قوانین علیه زنان* سخت‌گیرانه‌تر شد. جمهوری اسلامی با تمام توان برای انقیاد بدن‌های زنان و کوئیرها تلاش کرد و باز مرتکب قتل‌های دیگری شد.
سال گذشته سال گلوله‌هایی بود که بدن کولبرها و شوتی‌ها و سوخت‌برها را دوباره شکافت، سال غارت منابع ثروت محلی و احداث پروژه‌های جدید غارت بود، سال اخراج دانشجویان و استادان و معلمان معترض، سال بازداشت و بازجویی و پرونده و حکم، سال زندان و شکنجه و قتل در بازداشتگاه، سال گذشته سال سرکوب بود.
سال گذشته سال رسوایی رهبران خودخوانده‌ی خارج از کشوری اپوزیسیون بود، آنها که بدون شرمی همین امروز هم به «ملت ایران» پیام داده‌اند. مترسک‌های سر جالیز، خون‌خوارها، پروژه‌بگیرها، آنها که با خون مردم بار خودشان را بستند از رضا پهلوی تا مسیح علی‌نژاد، از دریوزگان «وکالت» تا تاجران «کفالت»، کاسبان خون و مروجان یاوه. آنها که هیچ توضیحی نه در مورد پول‌هایی که جمع کردند و دشت کردند دادند نه توانستند حتی به وعده‌های پوچ و توخالی‌ای که داده بودند عمل کنند اما دقیقا مانند رقبایشان در حکومت جمهوری اسلامی با وقاحت تمام همچنان در مقابل دوربین‌ها می‌نشینند و به مردم وعده می‌دهند. وقیح در وقیح از آمریکا تا تهران بر سر سفره‌ی خون نشسته‌اند و لقمه‌های بزرگ و چرب می‌گیرند.
سال گذشته سال مقاومت هم بود، سال اعتصاب بزرگ کارگران پیمانکاری نفت و ذوب آهن اصفهان و فولاد اهواز، سال ده‌ها اعتصاب در کارخانه‌ها و مراکز تولیدی، سال تجمع‌های هر هفته‌ی بازنشستگان معترض تامین اجتماعی و کشوری، سال مقاومت بدن‌ها و گیسوان سرکش زنان در خیابان‌های نظامی‌شده، سال گرامی داشتن یاد شهدا و پایداری خانواده‌ها بر دادخواهی، سال شعارنویسی‌ها و اعلامیه‌ها، سال بیم، سال امید، سال مبارزه.
اینک سال ۱۴۰۲ را به پایان می‌بریم و در اولین روز از سال ۱۴۰۳ بر عهدی که بسته‌ایم پای می‌فشاریم. کین‌توزی‌های حقیر و دشمن‌کامی‌های هر از گاهی آنهایی که را که «دوست» می‌دانستیم و هنوز هم در اغلب اوقات «دوست» می‌دانیم را به هیچ می‌گیریم و مصمم‌تر و جدی‌تر و رزمنده‌تر در راهی که برگزیده‌ایم پیش می‌رویم. فردا از آن ماست اگر بخواهیم.

#مقاومت_ادامه_دارد
#آزادی_برابری
#آلترناتیو_ما_شوراست
@sarkhatism

🔴 در غیاب سازماندهی، مردم خسته رأی می‌دهند!



این روزها بین تحریم‌کنندگان و شرکت‌کنندگان در انتخابات ریاست‌جمهوری پای یادآوری «آنچه در ۸۸ شد» تا «خون کشته‌شدگان جنبش‌ها» و «خیانت اصلاح‌طلبان» و غیره هست.
اما این یادآوری‌ها برای مردمانی که «آلترناتیو»ی در پیش روی خود نمی‌بینند و جسارت و حوصله‌ی «سازماندهی» هم ندارند، امری بازدارنده مبتنی بر «عذاب وجدان» نمی‌تواند باشد؛ چه اینکه به زعم شرکت‌کنندگان، از قضا به خاطر پایمال نشدن آن خون‌ها باید پای صندوق رأی رفت.

به «فرانسه» بنگریم، امروز چه در آن‌جا رخ داده؟
وجود سال‌ها سنتِ مبارزاتی رادیکال، ده‌ها حزب چپ، اتحادیه‌های کارگری و انواع و اقسام جریان‌های آنارشیست و معترض، نتوانسته است که مردم عادی را از اقبال نشان دادن به «راستِ شبه فاشیست» بازدارد.
حالا امروز فاشیست‌ها در خیابان‌های اروپا رژه می‌روند و برای مبارزان راه عدالت و آزادی خط و نشان می‌کشند.

پاسخ این وضعیت، روشن اما از حیث عملی پیچیده است:
سازماندهی‌های غیر مؤثر که عموما خود را در هیأت تظاهرات‌های هر از چندی علنی نشان می‌دهد، نمی‌تواند «استمراری» را علیه وضع موجود بسازد.
در این زمانه «سیاست‌ورزی» به شکل یک فعالیت «فوق برنامه» نمی‌تواند برانگیزاننده‌ی توده‌ی خاکستری مردم باشد. باید به شکلی تمام وقت و حرفه‌ای برای کار رادیکالِ ضد وضع موجود وقت گذاشت:

- کادرسازی
- تولید جزوات استراتژيک
- ترویج مبارزه‌ی قهرآمیز
- سازماندهی مخفی
- خط‌دهی مستمر به مردم بازنده‌ی منطقِ استثماری-ستمگرانه‌‌ی وضع موجود
ترسیم چشم‌اندازهای آلترناتیو با مشارکت خود مردم

تنها به میانجی چنین سازوکارهایی است که می‌توان «ارتجاع سازمان‌یافته»ی فعلی در هر گوشه‌ای از جهان را مغلوب ساخت. در برابر سازماندهی ضدانقلابی باید سازماندهی انقلابی کرد.
بدون سازماندهی تنها «صندوق رأی» است که جای چشم‌اندازی آلترناتیو را در مردمک چشمان ما اشغال می‌کند.

#انتخابات
#سازماندهی
#انقلاب
#آلترناتیو
#دموکراسی
#سیاست‌ورزی

@sarkhatism