🔹 نوشته‌های دریافتی 🔹

‏▫️ کمونیسم یعنی حاکمیت شوراها به‌علاوه‌ی کامپیوتری‌کردن کل کشور
‏▫️ درباره‌ی سیبرنتیک سوسیالیستی، رؤیاهای شتاب‌گرایانه و کابوس‌های تیکون

نوشته‌ی: پاول بوکرمان‏
ترجمه‌ی: همایون تیشه‌داری
‏20سپتامبر 2021‏

📝 توضیح مترجم: ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که ضریب نفوذ اینترنت همراه در کشور به ۸۵٪ رسیده است. بسیاری از ‏امور اداری در ظاهر به‌صورت برخط صورت می‌گیرد و هر فرد ایرانی روزانه باید برای پیشبرد کارهایش در انواع و اقسام ‏سامانه‌ها «احراز هویت» بشود. تأثیر اینترنت در گسترش آگاهی‌ها و سازماندهی‌های مردمی چندان بوده که حکومت را به ‏صرافت محدودکردن دسترسی به اینترنت بین‌الملل انداخته است. نیروی سرکوب از افزوده‌شدن فناوری تشخیص چهره به ‏دوربین‌هایی ترافیکی سطح شهرها و کاربرد ویژه‌ی آن در اعتراضات خیابانی خبر می‌دهد. از سوی دیگر، مردم هر روز ‏بخشی از وقت‌شان را در شبکه‌های اجتماعی یا پلتفرم‌هایی می‌گذرانند که با الگوریتم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی در نمایش ‏محتوا، به هدایت افکار عمومی می‌پردازند یا اطلاعات شخصی و علایق و سلایق و کنش‌های آنان را در قالب کلان‌داده ذخیره ‏می‌کنند و سپس به دیگران می‌فروشند تا برای قالب‌کردن کالاها یا ایده‌ها و اندیشه‌ها از آن استفاده شود.‏

🔸دانستن این فاکت‌‌‌ها، که دیگر از فرط تکرار حساسیتی هم برنمی‌انگیزد، چه تأثیری در مبارزه‌ی ما برای رهایی از سلطه و ‏درانداختن نظم بدیل می‌گذارد؟ به عبارت دیگر، این شبکه‌ای‌شدن سازوکارهای دولت و مجازی‌شدن بخش قابل توجهی از ‏زیست انسانی چه پیامدهای نظری و عملی برای مبارزان دارد؟ کجا به دستگاه‌های تحلیلی‌شان وارد می‌شود و چه فرصت‌ها و ‏تهدیدهایی را پیشِ روی‌شان پدیدار می‌کند؟

🔸جستار حاضر پاول بوکرمان به دو سبب حائز اهمیت است. نخست این‌که نسبت کمونیسم و تکنولوژی را در بحث‌های ‏سیاسی متأخر برمی‌رسد و به راهبردهای مقاومتی گروه‌های رادیکال در برابر نظارت و کنترل سیبرنتیک بر حیات انسانی ‏می‌پردازد. و دیگر این‌که نمونه‌های تاریخی درس‌آموزی از مواجهه‌ی دولت‌های سوسیالیست با دانش و فناوری سیبرنتیک ‏می‌آورد که بالقوه می‌تواند تخیل انقلابی ما را به حرکت وادارد. این جستار بار دیگر یادآوری می‌کند که امکان‌هایی که ما از ‏آن‌ها استفاده نمی‌کنیم جملگی به‌دست دشمن خواهد افتاد و بر ضد خودمان به‌کار خواهد رفت، هم‌چنان که اکنون به‌کار می‌رود. ‏اگر می‌خواهیم در، بر همین پاشنه نچرخد باید فناوری‌ها را از نو مالِ خود کنیم؛ یعنی باید آن‌ها را از جای فعلی‌شان در نظم ‏سرمایه‌دارانه به‌در ببریم و با آن‌ها سرهم‌بست‌های تازه‌ای بسازیم که تحقق نظم بدیل را تسهیل کند.‏

🔸اگر ترجمه‌ی این جستار به‌درگرفتن بحثی درباره‌ی نسبت سیاست‌ورزی امروز چپ و مسئله‌ی تکنولوژی کمک کند، ‏مترجم به مقصود خود رسیده است.‏

🔹متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید: ‏

‏https://wp.me/p9vUft-2uW‎
‎
‏#پاول_بوکرمان #همایون_تیشه‌داری ‏
‏#کمونیسم #تکنولوژی #سیبرنتیک #شوروی
👇🏽

🖋@naghd_com‏ ‏

🔴 مفهوم «دوران» چیست؟
یا چطور برخی گمان می‌کنند نبرد چین و روسیه با آمریکا به نفع استقلال و انقلاب در کشورهایی چون ایران است!
متن از «گروه نویسندگان سرخط»


☑️ از ابتدای پیروزی انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ و شکل گرفتن گام به گام «بلوک شرق» این صورتبندی در قالب پرسش‌هایی توسط شوروی‌ها بسط یافت که: در هر برهه مشخصی از تاریخ جهان، محتوای كدام طبقه یا کدام نظام اجتماعی‌ـسیاسی راستای تکامل بشری را معین می‌کند؟ به‌عبارتی دیگر كدام طبقه یا کدام نظام اجتماعی-سیاسی در رأس آن دوران قرار دارد و این طبقه یا نظام اجتماعی-سیاسی مزبور برای تک تک جوامع بشری در عرصه جهانی چه پتانسیل‌های عینی و ذهنی برای گذار از یک صورت‌بندی اجتماعی ـاقتصادی به یک صورت‌بندی اجتماعی‌ـاقتصادی بالاتر فراهم نموده است؟


متن را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/24zausm7

#دوران
#شوروی
#چین
#آمریکا
#امپریالیسم
#توسعه
#زیرساخت
#بلوک_شرق


@sarkhatism

🔴 اداره‌ی شورایی به مثابه‌ی سنت چپ ایران


☑️ زمانی که از آلترناتیو «اداره‌ی شورایی» سخن به میان می‌آید برخی می‌پندارند که این یک ایده‌ی جدید یا حداکثر متأثر از تجربه‌ی «شوراهای مردمی» سال ۱۳۵۷ است. این در حالی است که برخی گمان می‌کنند ایده‌ی مذکور تقلیدی از «شوروی» است و «شوراها» اشاره به «کشور شوراها» دارد.

☑️ باید گفت که حدود ۱۱ سال قبل از وقوع انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه که به موجب آن نام کشور به «شوروی» تغییر پیدا کرد، ما در ایران تجربه‌ای بسیار غنی در «دموکراسی» را از سر گذراندیم: تجربه‌ی «انجمن‌های شورایی مشروطیت».
حدود دو سال قبل از وقوع انقلاب مشروطه در مرداد ماه ۱۲۸۵ (برابر با ۱۹۰۶ میلادی)، مردمان به تنگ آمده از ظلم و ستم سلطنت قاجار که پیش‌تر در قالب جنبش‌هایی اعتراضی نسبت به «امتیازات استعماری» صدای دادخواهی‌شان را بلند کرده بودند (نظیر «جنبش تنباکو»)، در قالب «انجمن‌‌هایی مخفی» متشکل شدند و «فرمان مشروطه» را با محوریت «تشکیل مجلس شورای ملی» به شاه قاجار (مظفرالدین‌شاه) تحمیل کردند.

☑️ با تشکیل «مجلس شورای ملی اول»، و روشن شدن این نکته که اکثریت نمایندگان را رجالی تشکیل دادند که یا ملاک بوده و یا از روحانیت، انجمن‌ها قانع نشدند که هستی‌شان را به حالت تعلیق درآورند و همه چیز را معطوف به تصمیمات مجلس کنند. از طرفی دیگر مضاف بر شهرهای بزرگ، در بسیاری از روستاها نیز «انجمن‌»هایی ظهور کردند که خواست‌های رادیکالی نظیر «تقسیم زمین‌های اربابی بین دهقانان» داشتند. مجلس برای کنترل این قبیل شوراها مبادرت به تصویب «قانون انجمن‌های ایالتی و ولایتی» کرد تا در واقع جلوی فعالیت این انجمن‌های رادیکال را که «انجمن‌های آزاد» (غیر رسمی) خوانده می‌شدند بگیرد. اما آنان به مبارزه‌ی خود برای تعمیق مشروطه ادامه دادند و از برپایی «مجالس سخنرانی سیاسی» تا «تحصن» و تا «ترور مستبدین» (نمونه‌ی «انجمن مجازات») ابایی نداشتند. همین «انجمن‌ها» بودند که در برابر «کودتای محمدعلی‌شاه» و «به توپ بسته شدن مجلس» مقاومت کردند ت اانقلاب دوم مشروطه با «فتح تهران» رقم خورد.

☑️ به این ترتیب باید گفت که سابقه‌ی «دموکراسی شورایی» که از آن بارها و بارها سخن گفته‌ایم به «مشروطه»ی خودمان باز می‌گردد. این یک تلاش بومی برای استقرار دموکراسی رادیکال بود. آنان که از «مجلس مؤسسان» سخن می‌گویند یا که دل در گرو «دموکراسی پارلمانتاریستی» دارند باید بدانند که «دموکراسی شورایی» آن شکل و مبارزه‌ای بود که «مشروطه» را باعث شد و حتی به «مجلس» مشروعیت داد. اما مجلس کمر به قتل شوراها بست و دست آخر هم ثمر این کارش هم «برآمدن رضاخان» با ایده‌ی «جمهوری‌خواهی» و تبدیل گام به گام آن به «تغییر سلطنت از قاجار به پهلوی» بود.

☑️ دست آخر باید گفت که سخن از «شوراها»، «دموکراسی شورایی» و «چپ شورایی» ریشه در تاریخ نزدیک به ۱۲۰ ساله‌ی مبارزات سیاسی این سرزمین دارد. شاید اشتباه نباشد اگر بگوییم شعار ما چنین است:

✊ پیش به سوی احیای دموکراسی شورایی ایران.


#دموکراسی_شورایی
#انجمن‌های_شورایی
#انقلاب_مشروطه
#انجمن‌های_ایالاتی_ولایتی
#چپ_شورایی
#شوروی

@sarkhatism