۱۴۹۲/۱۲/۱۹
تجمع معلمین بازنشسته ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ جلو درب وزارت خانه جهت رتبه بندی که نصفه نیمه اعمال
شد
#ارسالی #اعتراضات #معلمان
@Roshanfkrane

جناب آقای دکتر منظور
معاون محترم رییس جمهور و ریاست سازمان برنامه و بودجه
سلام علیکم
همانطور که مطلعید بدلیل اشتباه وزارت آموزش و پرورش  احکام بازنشستگی ۵۳۰۶ نفر از بازنشستگان  ۱۴۰۱ همچنان بدون اعمال رتبه بندی می باشد و صندوق بازنشستگی اصلاح احکام را منوط به تامین اعتبار از طرف سازمان برنامه و بودجه  کرده است .خواهشمند است با موافقت با تامین اعتبار فوق در وجه صندوق بازنشستگی کشوری در آستانه سال نو  عیدی خوبی به معلمین بازنشسته ۱۴۰۱ که ۳۰ سال عمر خود را صرف تربیت آینده سازان این مملکت نموده اند بدهید.
صدها فرشته بوسه بر آن دست می زنند
کز کار خلق یک گره بسته وا کند
#ارسالی #اعتراضات #معلمان
@Roshanfkrane

"معلم قائمشهری" سکوت خود را شکست

#صدف_صفرزاده در بهمن‌ماه ۱۴۰۱ به دلیل پخش ترانه "گنگستر شهر آمل" در کلاس درس، اخراج شده بود. اندکی بعد اعلام شد که او پس از عذرخواهی به کار بازگشته است.

بانو صفرزاده حالا با انتشار ویدیویی در اینستاگرام از اخراج خود و جزئیات اتفاقات گفته است. اواخر بهمن‌ماه سال گذشته اعلام شده بود که باشگاه نساجی "معلم قائمشهری" را به استخدام درآورده است.

ویدیو و مطالب مرتبط با #معلم_قایمشهری را
اینجا و اینجا و اینجا و اینجا و اینجا 👉
ببینید
#انتقادات #اجتماعی #معلمان #مازندران

@Roshanfkrane

از ۱۲ تن آموزگار شجاعی یاد می‌کنیم که برای حمایت از #اعتراضات مردمی،
سینه سپر کردند
و کار و زندگی شان را از دست دادند

#ارسالی #انتقادات #اجتماعی #معلمان

@Roshanfkrane

🔴 حکم انفصال برای فعال صنفی سیاسی و دبیر آموزش و پرورش

💢در ادامه محدودیت و تهدید فعالان سیاسی، #سلمان_موسوی دبیر آموزش و پرورش، نویسنده و فعال صنفی سیاسی از سوی وزارت آموزش و پرورش به انفصال از خدمت محکوم شد.

📌در حکمی که هئیت بدوی آموزش وپرورش صادر کرد سلمان موسوی به تبلیغ علیه نظام،تشویش اذهان عمومی، توهین به رهبری و شایعه پراکنی علیه نظام، به انفصال از خدمت و قطع حقوق و مزایای شغلی محکوم شد.

📌 و امروز ۱۸ فروردین ۱۴۰۳ با ابلاغ اداره  کارگزینی آموزش و پرورش از ورود به کلاس منع شد. / #مهدی_نصیری

#خبر #اجتماعی #معلمان

@Roshanfkrane

سلام و عرض ادب آقای مهربان رتبه بندی برای ما معلمین انجام دادن که خود این رتبه بندی اساس و پایه ان کاغذ بازی بود یعنی هرکسی پارتی داشت می‌توانست برای خودش مدارک کاذب از ارگانهای دولتی جور کنه رتبه بالاتری می‌گرفت اساس کار بر زحمات معلم در طی سال نبود.به هرنحواین امر سال ۱۴۰۰ انجام شد و برای شاغلین اجرایی شد. اما   آذر ماه ۱۴۰۲ برای بازنشستگان کشوری اجرایی شد که در سال ۱۴۰۰ به بعد  شاغل بودن حکمشان اصلاح شد و معوقات آن را دریافت کردن . اما برای بازنشستگان  فرهنگی با بیمه تامین اجتماعی اجرایی نشد عینا بی نسیب ماندن با حقوق زیر ده تومان مستمری بگیر شدن.واقعابه بازنشستگان فرهنگی تامین اجتماعی ظلم شده  حکمشان را در تامین اجتماعی اصلاح نکردن و معوقه ایی هم به مظلومین تأمینی ندادن

#ارسالی #اعتراضات #معلمان #بازنشستگان #اجتماعی

@Roshanfkrane

۱۴۰۳/۲/۱۲ روزمعلم گرامی باد💚

#مناسبت #معلمان

@Roshanfkrane

🔻تجربه سی سال معلمی

▫️ به سال‌های آخر معلمی که نزدیک می‌‌شوی مدام با این پرسش همکاران روبرو هستی که چه زمانی بازنشسته می‌شوی؟ وقتی هم که در پاسخ می‌گویم که سال سی‌ام هستم ولی نه سال آخر! زمان طرح یکی از سخت‌ترین سئوال ها فرا می‌رسد: چرا قرار است بیشتر بمانی؟ و من پیشاپیش در ارائه جوابی قانع کننده شکست خورده به‌نظر می‌رسم!

▫️ توجیه گرایانه می‌گویم: به لطف نهادهای خاص هنوز رتبه‌ام ۱ است و چند میلیونی از سایر همکاران کم‌تر دریافت می‌کنم، می‌مانم تا حق‌ام را بگیرم! احساس می‌کنم که با این پاسخ اندکی از سنگینی نگاه‌های ملامت بار همکاران رهایی یافته‌ام ولی بعضی هم‌چنان می‌گویند: این خراب‌شده آموزش و پرورش ارزش ماندن ندارد!

▫️ در طی سی‌سال معلمی با محدودیت‌های زیادی مواجه بوده‌ام. با وجود نداشتن حتی یک پرونده قضایی حدود یک‌دهه است که از تدریس در دانشگاه، مدارس خاص و حتی دوره‌های ضمن خدمت محروم هستم. این اواخر حتی اجازه حضور در مناظره‌های دانشجویی را هم ندارم. همه این‌ها می‌توانسته بهترین بهانه برای پایان هر چه زودتر معلمی باشد ولی یاد گرفته‌ام که با رنج‌ها زندگی کنم و از آن‌ها نگریزم.

▫️ معلمی برایم فرصت آشنایی با دانش آموزانی است که هر یک جهانی منحصر به‌فرد از باورها، احساسات،  گفتارها و رفتار ها هستند. اگر چه دیری است تلاش نظام آموزش و پرورش بر همسان سازی، وفادار پروری، و نفی تفاوت‌ها استوار شده ولی کلاس درس هم‌چنان می‌تواند امکانی برای بروز و ظهور فردیت ها و استعدادها باشد.

▫️ اگر چه برخی از صاحب‌نظران معلمی را هنر خلق موقعیت یادگیری دانسته‌اند ولی شاید بتوان معلمی را امکانی برای فراهم آوردن موقعیت‌های جلوه‌گری نیز دانست. نوجوانانی که کلاس را فرصتی برای به رسمیت یافتن تفاوت‌های‌شان می‌یابند و آزادانه از باورها و عواطف‌شان پرده بر می‌دارند. دانش آموزانی که کلاس را برای ابراز نظرات‌شان امن و مطمئن یافته‌اند.

▫️ فارغ از مواجهه کلیشه‌ای و ملال‌‌آور حکومت با گرامی‌داشت مقام معلم اما واقعیت‌ها از نارضایتی عمیق فرهنگیان حکایت دارد. تنگناهای معیشتی، افول منزلتی، تراکم شعارزدگی، و نگاه تبعیض آلود دولت به کارمندان از مهم‌ترین علت‌ها در این زمینه می‌باشند، و این‌که چرا باید کوچک‌ترین تصمیم در مورد معلمان به سرعت رسانه‌ای شود؟

▫️ افزایش سخت‌گیری‌ها در گزینش دانشگاه فرهنگیان هم بیان‌گر آفت روایت‌‌زدگی در جمهوری اسلامی است. این که گویا می‌توان با در انزوا نگهداشتن دانشجویان، معلمانی در تراز نظام سیاسی موجود پرورش داد. گزینش‌هایی که صرفا زمینه ریاکاری را برای کسانی فراهم می‌آورد که قرار است معلمان صداقت و درست‌کاری برای دانش آموزان آینده باشند!

▫️ برای نسلی که در دهه هفتاد وارد حرفه معلمی شدند دیدن ایران امروز به غایت دردناک است. آن روزها از در و دیوار‌ شهر امید می‌تراوید ولی اکنون در رقابت با همسایه‌گان عقب مانده‌ایم، تغییر در آیین حکم‌رانی به رویایی دست نیافتنی بدل شده، از تورمی بالا و مزمن رنج می‌بریم، و دامنه مشارکت‌مان در تعیین سرنوشت خویش هر روز محدودتر می‌شود. کاش این داستان پایان‌ شیرین‌تری داشت...
✍ #مهران_صولتی

#معلمان #اجتماعی #سیاسی

@Roshanfkrane

🔹 تغییر روش‌های تنبیه دانش آموزان در مدارس ایران از دهه شصت تاکنون!
@solati_mehran
✍#مهران_صولتی


☘ در روزهای گذشته انتشار سکانسی از سریال افعی تهران که در آن برخورد زننده‌ پیمان معادی با معلم دوران مدرسه‌اش را به تصویر کشیده بود با موجی از واکنش‌های متفاوت در جامعه فرهنگیان  روبرو شده است. برخی این سریال را توهین به معلمان تلقی کرده و به تندی از آن انتقاد کردند و بعضی دیگر بر آثار زیان‌بار تنبیه بدنی در مدارس تاکید و فرهنگیان را به انتقاد پذیری فراخواندند. در این میان اما واقعیت‌ها نشان می‌دهد که می‌توانیم شاهد نوعی تغییر در روش‌های تنبیه دانش آموزان در چهل سال گذشته باشیم:

✅ دهه شصت: برای همه ما این دهه پیوندی استوار با پدیده تنبیه داشت. معلمان به عنوان سوژه‌های قدرت‌مند تغییر که توانسته بودند با بسیج دانش آموزان انقلاب ۵۷ را رقم بزنند اکنون از مرجعیت و احترام فراوانی در جامعه برخوردار بودند. فرهنگ پدرسالاری موجود هم هنوز به‌واسطه فردیت های دانش آموزان با چالش جدی روبرو نشده بود، لذا معلمان می کوشیدند تا در نقش یک هدایت‌گر دلسوز مسیر آینده را به دانش آموزان نشان دهند. کلاس‌ها اگرچه پرجمعیت بود ولی انگیزه‌های درسی هم فراوان بود. تنبیه جزء ضروریات مدارس تلقی می‌شد آن‌چنان که حجم و شدت آن کمتر با اعتراض دانش آموزان مواجه می‌شد. معلمان دانش آموزان را هم‌چون فرزندان خود می‌دیدند و چه بسا از سر دلسوزی شلاق را بر دست های آن‌ها می‌نواختند.

✅ دهه نود: این دهه اما متفاوت از گذشته است. مرجعیت معلمان به دلیل تنگناهای معیشتی و تکثر منابع معرفتی دچار چالش‌های جدی شده است. امید به آینده رنگ باخته و مدیریت کلاس های پرازدحام و سرشار از دانش آموزان کم انگیزه به بحرانی جدی انجامیده است. همین امر موجب شده که زمام کلاس در برخی اوقات از دستان معلمان خارج و بازگرداندن آن به نظم اولیه مستلزم تنبیه برخی خاطیان باشد. دانش آموزانی که اکنون با بحران‌های متعدد جنسی، هویتی، و اعتماد در زندگی خود مواجه‌اند و در عوض می‌کوشند تا محیط مدرسه را به فرصتی برای کشتن زمان و خوش‌باشی تبدیل کنند. ورود به عصر فرزند سالاری هم موجب ظهور فردیت‌ها و به چالش کشیده شدن اقتدار معلمان در کلاس‌ها شده است. دانش آموزانی که اکنون برای معلمان غوطه‌ور در انبوه مشکلات روزمره، دیگر نه به عنوان فرزند بلکه به مثابه مزاحمی سمج تلقی می‌شوند.

🔹 نکته پایانی: برخی جامعه شناسان از دانش آموزان امروز با عنوان نسل آبی یاد کرده اند که می تواند ترجمان اندوه و سرگشتگی این نوجوانان در کشاکش تحولات امروز ایران باشد. نسلی بی پناه، دیجیتالی شده، بدون فرصت کودکی کردن، درگیر با بحران اعتماد به مراجع ارزشی، بدون آینده ای روشن و کلافه از امر ونهی های روزمره! روشن است که معلمی کردن برای این نسل بیش از همه مستلزم شناخت عمیق از زمانه ای است که در آن به سر می‌بریم. آموزش و پرورش اما با گرفتار آمدن در تامین نیازهای اولیه ای مانند کمبود کلاس و معلم، مدارس را به محیطی فرسایشی برای معلمان و دانش آموزان تبدیل کرده است.
#آموزش_و_پرورش

#افعی_تهران #دانش‌آموزان #معلمان #انتقادات #اجتماعی

@Roshanfkrane

‍ ۱۹ اردیبهشت سالروز اعدام فرزاد کمانگر و چند زندانی کرد دیگر (شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان) در سال ۱۳۸۹.

فرزاد کمانگر معلم بود و حدود دو سال پیش از اعدامش این نامه را از زندان به دانش‌آموزانش نوشت:

بچه ها سلام،
دلم برای همه شما تنگ شده، اینجا شب و روز با خیال و خاطرات شیرینتان شعر زندگی می‌سرایم، هر روز به جای شما به خورشید روز بخیر می‌گویم، از لای این دیوارهای بلند با شما بیدار می‌شوم، با شما می‌خندم و با شما می‌خوابم. گاهی «چیزی شبیه دلتنگی» همه وجودم را می‌گیرد.
کاش می‌شد مانند گذشته خسته از بازدید که آن را گردش علمی می‌نامیدیم، و خسته از همه هیاهوها، گرد و غبار خستگی‌هایمان را همراه زلالی چشمه روستا به دست فراموشی می‌سپردیم، کاش می‌شد مثل گذشته گوشمان را به «صدای پای آب» و تنمان را به نوازش گل و گیاه می‌سپردیم و همراه با سمفونی زیبای طبیعت کلاس درسمان را تشکیل می‌دادیم و کتاب ریاضی را با همه مجهولات زیر سنگی می‌گذاشتیم چون وقتی بابا نانی برای تقدیم کردن در سفره ندارد چه فرقی می‌کند، پی سه ممیز چهارده باشد یا صد ممیز چهارده، درس علوم را با همه تغییرات شیمیایی و فیزیکی دنیا به کناری می‌گذاشتیم و به امید تغییری از جنس «عشق و معجزه» لکه‌های ابر را در آسمان همراه با نسیم بدرقه می‌کردیم و منتظر تغییری می‌مانیدم که کورش همان همکلاسی پرشورتان را از سر کلاس راهی کارگری نکند و در نوجوانی از بلندای ساختمان به دنبال نان برای همیشه سقوط ننماید و ترکمان نکند.
منتظر تغییری که برای عید نوروز یک جفت کفش نو و یک دست لباس خوب و یک سفره پر از نقل و شیرینی برای همه به همراه داشته باشد.
کاش می‌شد دوباره و دزدکی دور از چشمان ناظم اخموی مدرسه الفبای کردی‌مان را دوره می‌کردیم و برای هم با زبان مادری شعر می‌سرودیم و آواز می‌خواندیم و بعد دست در دست هم می‌رقصیدیم و می‌رقصیدیم و می‌رقصیدیم.
کاش می‌شد باز در بین پسران کلاس اولی همان دروازه‌بان می‌شدم و شما در رویای رونالدو شدن به آقا معلمتان گل می‌زدید و همدیگر را در آغوش می‌کشیدید، اما افسوس نمی‌دانید که در سرزمین ما رویاها و آرزوها قبل از قاب عکسمان غبار فراموشی به خود می‌گیرد، کاش می‌شد باز پای ثابت حلقه عمو زنجیرباف دختران کلاس اول می‌شدم، همان دخترانی که می‌دانم سالها بعد در گوشه دفتر خاطراتتان دزدکی می‌نویسید کاش دختر به دنیا نمی‌آمدید.
می‌دانم بزرگ شده‌اید، شوهر می‌کنید ولی برای من همان فرشتگان پاک و بی‌آلایشی هستید که هنوز «جای بوسه اهورا مزدا» بین چشمان زیبایتان دیده می‌شود، راستی چه کسی می‌داند اگر شما فرشتگان زاده رنج و فقر نبودید، کاغذ به دست برای کمپین زنان امضاء جمع نمی‌کردید و یا اگر در این گوشه از «خاک فراموش‌شده خدا» به دنیا نمی‌آمدید، مجبور نبودید در سن سیزده سالگی با چشمانی پر از اشک و حسرت «زیر تور سفید زن شدن» برای آخرین بار با مدرسه وداع کنید و «قصه تلخ جنس دوم بودن» را با تمام وجود تجربه کنید.
دختران سرزمین اهورا، فردا که در دامن طبیعت خواستید برای فرزندانتان پونه بچینید یا برایشان از بنفشه تاجی از گل بسازید حتماً از تمام پاکی‌ها و شادی‌های دوران کودکیتان یاد کنید.
پسران طبیعت آفتاب می‌دانم دیگر نمی‌توانید با همکلاسی‌هایتان بنشینید، بخوانید و بخندید چون بعد از «مصیبت مرد شدن» تازه «غم نان» گریبان شما را گرفته، اما یادتان باشد که به شعر، به آواز، به لیلاهایتان، به رویاهایتان پشت نکنید، به فرزندانتان یاد بدهید برای سرزمینشان برای امروز و فرداها فرزندی از جنس «شعر و باران» باشند. به دست باد و آفتاب می‌سپارمتان تا فردایی نه چندان دور درس عشق و صداقت را برای سرزمینمان مترنم شوید.
رفیق، همبازی و معلم دوران کودکیتان
فرزاد کمانگر – زندان رجایی شهر کرج
۱۳۸۶/۱۲/۹ »

/ مهدی نصیری

#اجتماعی #معلمان

@Roshanfkrane

ویدئویی از معلم دبستان پسرانه شهید میراب طرقی در حاشیه شهر مشهد، در جریان سیل امروز که در فضای مجازی پربازدید شده است

درود به شرف این #معلمان

#ارسالی #مهربانی #اجتماعی

@Roshanfkrane

با درود و مهر
مسئولین محترم وزارت آموزش،و پرورش،....
چرا با گذشت حدود یک سال از بازنشستگی،همکاران فرهنگی در مهر ۱۴۰۲ هنوز،۱ ریال از پاداش پایان خدمت شان را ( که پول خودشان در طول ۳۰ سال کار طاقت فرسای آموزشی بوده )پرداخت نمی کنید ؟
چرا خودتان را به خواب زدید؟
کجاست آن کرامتی که جناب وزیر از،آن دم می زد؟؟؟؟؟
کو آن سیره ای که تبلیغش را می کنید ؟
لذا ما جمع کثیری از فرهنگیان بازنشسته از،شما علی،الخصوص شخص آقای وزیر که با قولهای،پر طمطراق از کمیسیون آموزش،مجلس رای اعتماد گرفت ....تقاضا داریم پاداش،پایان خدمت ما را پرداخت نموده تا بر زخم های،زندگی خودمان بزنیم...
با سپاس.جمع کثیری از فرهنگیان بازنشسته
#ارسالی #انتقادات #اجتماعی #معلمان
@Roshanfkrane