❇️ مشخصه عمومی و رایج از طرحواره های ناسازگار اولیه :
✔️مطلق گرایی:
باورها، افکار و قضاوت‌های ثابت، مطلق و ارزیابی نشده در مورد خود، دیگران و جهان که از کودکی و اوایل نوجوانی در ما شکل گرفته‌اند.
✔️مقاوم در برابر تغییر :
شامل خاطرات، هیجانات، احساسات بدنی و شناختواره‌ها هستند که خاطرات هیجانی عمیق آنها در مغز ناهوشیار ما از کودکی قرار دارند و به سختی تغییر می‌کنند.
✔️آشنایی و عادت :
از کودکی چون با آنها بزرگ شده‌ایم و بر اساس آنها تجربیات زندگی را قضاوت کرده و خود را اینگونه سازگار کرده‌ایم؛ به آنها عادت کرده و وابسته شده‌ایم و برای ما تجربه آشنایی هستند. به اصطلاح طرحواره ها " آشنای قدیمی هستند " ، پس اگر چه به ما رنج می‌دهند اما با آنها راحت‌تریم!
✔️ تکرار شونده :
از طریق قضاوت‌های سوگیرانه و نیز رفتارهای مقابله‌ای ناسازگارانه که در برابر آنها داریم مثل اجتناب، جبران افراطی و تسلیم شدن، خود را تداوم می‌بخشند و به بقای خود کمک می‌کنند.
✔️پیش‌بینی پذیری :
اتفاقات را بر اساس آنها پیش‌بینی یا در واقع پیشگویی خودتحقق بخش، می‌کنیم و با ترفند طرحواره‌ها فکر می‌کنیم توان پیش‌بینی اتفاقات و کنترل شرایط داریم!
✔️حساسیت افراطی به اتفاقات و استرس ها :
تهدیدهای زندگی را بصورت مداوم ، پایش و حتی هیجانات منفی خود را موقع تهدیدها، پیش‌بینی می‌کنیم؛
تله‌ها نیز موقع تنش‌ها و چالش‌هایی که ما آنها را در ذهن خود، تهدید ارزیابی کرده‌ایم فعال میشوند.
✔️فعال ساز هیجانات شدید :
هیجاناتی مثل ترس و اضطراب
خجالت و احساس گناه
ناامیدی و بی‌قراری
آزردگی و رنجیدگی
خشم، غم، افسردگی و...
✔️تولید افکار غیرمنطقی و خطاهای شناختی :
تعمیم دهی، مبالغه افراطی، مطلق نگری و..
✔️مطلق گرایی:
باورها، افکار و قضاوت‌های ثابت، مطلق و ارزیابی نشده در مورد خود، دیگران و جهان که از کودکی و اوایل نوجوانی در ما شکل گرفته‌اند.
✔️مقاوم در برابر تغییر :
شامل خاطرات، هیجانات، احساسات بدنی و شناختواره‌ها هستند که خاطرات هیجانی عمیق آنها در مغز ناهوشیار ما از کودکی قرار دارند و به سختی تغییر می‌کنند.
✔️آشنایی و عادت :
از کودکی چون با آنها بزرگ شده‌ایم و بر اساس آنها تجربیات زندگی را قضاوت کرده و خود را اینگونه سازگار کرده‌ایم؛ به آنها عادت کرده و وابسته شده‌ایم و برای ما تجربه آشنایی هستند. به اصطلاح طرحواره ها " آشنای قدیمی هستند " ، پس اگر چه به ما رنج می‌دهند اما با آنها راحت‌تریم!
✔️ تکرار شونده :
از طریق قضاوت‌های سوگیرانه و نیز رفتارهای مقابله‌ای ناسازگارانه که در برابر آنها داریم مثل اجتناب، جبران افراطی و تسلیم شدن، خود را تداوم می‌بخشند و به بقای خود کمک می‌کنند.
✔️پیش‌بینی پذیری :
اتفاقات را بر اساس آنها پیش‌بینی یا در واقع پیشگویی خودتحقق بخش، می‌کنیم و با ترفند طرحواره‌ها فکر می‌کنیم توان پیش‌بینی اتفاقات و کنترل شرایط داریم!
✔️حساسیت افراطی به اتفاقات و استرس ها :
تهدیدهای زندگی را بصورت مداوم ، پایش و حتی هیجانات منفی خود را موقع تهدیدها، پیش‌بینی می‌کنیم؛
تله‌ها نیز موقع تنش‌ها و چالش‌هایی که ما آنها را در ذهن خود، تهدید ارزیابی کرده‌ایم فعال میشوند.
✔️فعال ساز هیجانات شدید :
هیجاناتی مثل ترس و اضطراب
خجالت و احساس گناه
ناامیدی و بی‌قراری
آزردگی و رنجیدگی
خشم، غم، افسردگی و...
✔️تولید افکار غیرمنطقی و خطاهای شناختی :
تعمیم دهی، مبالغه افراطی، مطلق نگری و..
مادر عزیز
تکرار چندین باره این جملات که:
«تکلیفت را بنویس»،
«چقدر طولش میدی»،
«چرا اذیت میکنی»،
«تو شاگرد تنبلی هستی» و…
نه فقط به ترغیب کودک به انجام تکالیفش منجر نمی‌شود، بلکه باعث می‌شود به این نتیجه برسد آدم دست و پا چلفتی و ضعیفی است.
گاهی که دلتون می خواد سر فرزندتان داد بکشید
و بازی '" حالا گیرت آوردم " رو انجام بدین، با خودتون روراست بشین
و از خودتون بپرسین:
الان چه نیازی از من به مخاطره افتاده؟
چه چیزی باعث شده خشمم را بر سر فرزندم خالی کنم؟
من می خوام او پیشرفت کنه یا پیشرفت او را نمی خواهم؟
تکرار چندین باره این جملات که:
«تکلیفت را بنویس»،
«چقدر طولش میدی»،
«چرا اذیت میکنی»،
«تو شاگرد تنبلی هستی» و…
نه فقط به ترغیب کودک به انجام تکالیفش منجر نمی‌شود، بلکه باعث می‌شود به این نتیجه برسد آدم دست و پا چلفتی و ضعیفی است.
گاهی که دلتون می خواد سر فرزندتان داد بکشید
و بازی '" حالا گیرت آوردم " رو انجام بدین، با خودتون روراست بشین
و از خودتون بپرسین:
الان چه نیازی از من به مخاطره افتاده؟
چه چیزی باعث شده خشمم را بر سر فرزندم خالی کنم؟
من می خوام او پیشرفت کنه یا پیشرفت او را نمی خواهم؟
✳️❇️✅✳️❇️✅✳️❇️✅
" اعتیاد به راضی نگه داشتن دیگران "
➖احساسات واقعی و خواسته هاتون رو ابراز کنید.
➖خودتون رو در اولویت قرار بدین فراموش نکنید که رسیدگی به نیازهای شخصی خودخواهانه نیست و خودمراقبتی در سلامت جسم و روان رو یاد بگیرید.
➖حریم و مرزهای شخصی خودتون رو تعیین کنید.
➖هنر "نه" گفتن رو یاد بگیرید برای شروع از این تکنیک ها استفاده کنید بجای جواب دادن سریع بگید بعدا بهتون اطلاع میدم یا پیشنهادات جایگزینی به فرد ارائه بدین مثلا اگه نمیتونید فردا با دوستتون برید سینما به هفته اینده موکولش کنید محدوده زمانی تعیین کنید بگید مثلا از ساعت ۴ عصر تا ۷ هستم.
➖تا زمانی که از شما درخواست کمک نشده، مداخله نکنید!
➖برای افزایش عزت نفس و اعتماد به نفستون گام بردارین؛ مثلا در بحثها شرکت کنید و نظرتون رو قاطعانه بیان ،کنید اگر چیزی تقصیر شما نیست عذرخواهی نکنید از توضیح دادن خودتون به هر فردی دست بردارید.
" اعتیاد به راضی نگه داشتن دیگران "
➖احساسات واقعی و خواسته هاتون رو ابراز کنید.
➖خودتون رو در اولویت قرار بدین فراموش نکنید که رسیدگی به نیازهای شخصی خودخواهانه نیست و خودمراقبتی در سلامت جسم و روان رو یاد بگیرید.
➖حریم و مرزهای شخصی خودتون رو تعیین کنید.
➖هنر "نه" گفتن رو یاد بگیرید برای شروع از این تکنیک ها استفاده کنید بجای جواب دادن سریع بگید بعدا بهتون اطلاع میدم یا پیشنهادات جایگزینی به فرد ارائه بدین مثلا اگه نمیتونید فردا با دوستتون برید سینما به هفته اینده موکولش کنید محدوده زمانی تعیین کنید بگید مثلا از ساعت ۴ عصر تا ۷ هستم.
➖تا زمانی که از شما درخواست کمک نشده، مداخله نکنید!
➖برای افزایش عزت نفس و اعتماد به نفستون گام بردارین؛ مثلا در بحثها شرکت کنید و نظرتون رو قاطعانه بیان ،کنید اگر چیزی تقصیر شما نیست عذرخواهی نکنید از توضیح دادن خودتون به هر فردی دست بردارید.
🔹مادر خودشیفته به جای اعتماد به نفس دادن به فرزندش، وجود او را پر از اضطراب و نگرانی می‌کند.
🔸حتی اگر فرزندش کاری را انجام دهد که شایسته تشویق و تحسین باشد، به او احساس بی لیاقتی و ناکافی بودن می‌دهد.
همه ما، به ویژه در اوایل کودکی، به تایید و تحسین نیاز داریم.
🔸دونالد وینیکات در این باره می‌گوید:
«مادر به نوزاد در آغوش خود نگاه می‌کند،
نوزاد نیز به صورت مادر خود چشم می‌دوزد و تصویر خودش را در مرکز چشمان مادرش مشاهده می‌کند...
🔸اما این به شرطی است که مادر در وجود فرزندش یک موجود خاص و منحصر به فرد، کوچک و ناتوان را ببیند و انتظارات، ترس‌‌ها، و اهداف خود را برای آینده کودکش نگه نداشته باشد.
🔸چرا که در این صورت، کودک خودش را در چهره مادر پیدا نخواهد کرد؛
بلکه تصویری از نقشه‌های آینده مادرش را می‌بیند.
🔸این کودک خود واقعی‌اش را در آینه چشمان مادر پیدا نخواهد کرد و تا پایان عمر بیهوده به دنبال این آینه خواهد بود.»
👶
🔸حتی اگر فرزندش کاری را انجام دهد که شایسته تشویق و تحسین باشد، به او احساس بی لیاقتی و ناکافی بودن می‌دهد.
همه ما، به ویژه در اوایل کودکی، به تایید و تحسین نیاز داریم.
🔸دونالد وینیکات در این باره می‌گوید:
«مادر به نوزاد در آغوش خود نگاه می‌کند،
نوزاد نیز به صورت مادر خود چشم می‌دوزد و تصویر خودش را در مرکز چشمان مادرش مشاهده می‌کند...
🔸اما این به شرطی است که مادر در وجود فرزندش یک موجود خاص و منحصر به فرد، کوچک و ناتوان را ببیند و انتظارات، ترس‌‌ها، و اهداف خود را برای آینده کودکش نگه نداشته باشد.
🔸چرا که در این صورت، کودک خودش را در چهره مادر پیدا نخواهد کرد؛
بلکه تصویری از نقشه‌های آینده مادرش را می‌بیند.
🔸این کودک خود واقعی‌اش را در آینه چشمان مادر پیدا نخواهد کرد و تا پایان عمر بیهوده به دنبال این آینه خواهد بود.»
👶
✳️چه چیزهایی در زندگی تحت کنترل من است و چه چیزهایی نیست؟
🌸بسیاری از ما در زندگی گیر می کنیم، چرا که روی مواردی در زندگی تمرکز داریم که خارج از کنترل ما هستند. هر چه بیشتر ما این چنین رفتار می کنیم، بیشتر ناتوان می شویم، و بیشتر ناکامی، ناامیدی، خشم و اضطراب را تجربه می کنیم.
در مقابل، هرچه بیشتر روی مواردی تمرکز کنیم که تحت کنترل خودمان است، توانمندتر خواهیم شد؛ در واقع می توانیم اقدامات مفیدتری انجام دهیم.
🌸در اینجا ایده هایی را با شما در میان می گذارم، تا به شما کمک کند که نسبت به این موضوع روشن تر شوید که چه چیزی قطعاً تحت کنترل ما نیست و چه چیزی به طور بالقوه تحت کنترل ما است:
🔴موارد خارج از کنترل من:
- اکثریت هیجانات و عواطفم.
- اکثریت افکارم.
- اکثریت حس های بدنی ام.
- خاطراتم.
- این که به هدفم دست پیدا کنم و یا نکنم
- وقتی کاری را انجام می دهم چقدر احساس مثبت نسبت به آن داشته باشم.
- اینکه مردم چه بگویند و چه کاری انجام دهند
- اینکه دیگران نسبت به انگیزه های من چه درکی دارند.
- اینکه دیگران نسبت به من چه نظری دارند و مرا چگونه قضاوت می کنند.
- در آینده چه اتفاقاتی می افتد.
- در گذشته چه اتفاقاتی افتاده است.
- ضرر و زیان های دردآور و اجتناب ناپذیر در زندگی.
- آیا زندگی آنچه می خواهم را به من می دهد و یا خیر.
- اجتناب ناپذیر بودن پیری، بیماری و آسیب.
🔴مواردی که تحت کنترل من هستند
(به طور بالقوه):
- چگونه به هیجانات و عواطفم پاسخ بدهم
- چگونه به افکارم پاسخ بدهم.
- چگونه به حس های بدنی ام پاسخ دهم
- چگونه به خاطراتم پاسخ بدهم.
- در راستای اهدافم چه اقداماتی را انجام دهم
- در کاری که انجام می دهم چقدر تمرکز داشته باشم و تا چه حد درگیر آن باشم.
- برای آنکه روی دیگران تأثیر بگذارم، چه بگویم و چه کاری انجام دهم.
- چقدر از ارزشهایم برای انگیزه مند کردن خود استفاده کنم.
- اینکه آیا بر اساس آن انسانی که می خواهم باشم اقدام می کنم و یا نه.
- برای آنکه بر آینده ام تأثیر بگذارم چه می گویم و چگونه عمل می کنم.
- به افکار در مورد گذشته چگونه پاسخ می دهم
- هنگامی که ضرر و زیان اتفاق می افتد نسبت به خود مشفق باشم.
- ارزش هایی که من بر اساس آنها زندگی می کنم، صرف نظر از اینکه زندگی آنچه می خواهم را به من می دهد یا نه.
- چگونه از خودم مراقبت می کنم و به خودم اهمیت می دهم.
🌸توجه داشته باشید که واژه ی "به طور بالقوه" بسیار اهمیت دارد؛ اگر ما در حالت هدایت خودکار (auto pilot) باشیم، به شدت تحت تأثیر افکار و احساسات مان هستیم، و احتمالاً نمی توانیم موارد این ستون را تحت کنترل داشته باشیم.
اما اگر ذهن آگاهی داشته باشیم، به این معناکه نسبت به خود هشیار باشیم، در لحظهٔ حال حضور داشته باشیم، اجازه دهیم افکار و احساسات مان در جریان باشند بدون آنکه به قلاب آنها گرفتار شویم، آنگاه می توانیم روی این موارد کنترل داشته باشیم.
البته آنچه در بالا عنوان شد یک فهرست جامع نیست؛ مطمئنم شما می توانید موارد دیگری را هم به هر دو ستون اضافه کنید. اما برای شروع خوب است. بنابراین اگر می خواهید خود را توانمند سازید، بایستی ذهن آگاهی داشته باشید و در زندگی روی موارد ستون پایینی تمرکز کنید.
🌸بسیاری از ما در زندگی گیر می کنیم، چرا که روی مواردی در زندگی تمرکز داریم که خارج از کنترل ما هستند. هر چه بیشتر ما این چنین رفتار می کنیم، بیشتر ناتوان می شویم، و بیشتر ناکامی، ناامیدی، خشم و اضطراب را تجربه می کنیم.
در مقابل، هرچه بیشتر روی مواردی تمرکز کنیم که تحت کنترل خودمان است، توانمندتر خواهیم شد؛ در واقع می توانیم اقدامات مفیدتری انجام دهیم.
🌸در اینجا ایده هایی را با شما در میان می گذارم، تا به شما کمک کند که نسبت به این موضوع روشن تر شوید که چه چیزی قطعاً تحت کنترل ما نیست و چه چیزی به طور بالقوه تحت کنترل ما است:
🔴موارد خارج از کنترل من:
- اکثریت هیجانات و عواطفم.
- اکثریت افکارم.
- اکثریت حس های بدنی ام.
- خاطراتم.
- این که به هدفم دست پیدا کنم و یا نکنم
- وقتی کاری را انجام می دهم چقدر احساس مثبت نسبت به آن داشته باشم.
- اینکه مردم چه بگویند و چه کاری انجام دهند
- اینکه دیگران نسبت به انگیزه های من چه درکی دارند.
- اینکه دیگران نسبت به من چه نظری دارند و مرا چگونه قضاوت می کنند.
- در آینده چه اتفاقاتی می افتد.
- در گذشته چه اتفاقاتی افتاده است.
- ضرر و زیان های دردآور و اجتناب ناپذیر در زندگی.
- آیا زندگی آنچه می خواهم را به من می دهد و یا خیر.
- اجتناب ناپذیر بودن پیری، بیماری و آسیب.
🔴مواردی که تحت کنترل من هستند
(به طور بالقوه):
- چگونه به هیجانات و عواطفم پاسخ بدهم
- چگونه به افکارم پاسخ بدهم.
- چگونه به حس های بدنی ام پاسخ دهم
- چگونه به خاطراتم پاسخ بدهم.
- در راستای اهدافم چه اقداماتی را انجام دهم
- در کاری که انجام می دهم چقدر تمرکز داشته باشم و تا چه حد درگیر آن باشم.
- برای آنکه روی دیگران تأثیر بگذارم، چه بگویم و چه کاری انجام دهم.
- چقدر از ارزشهایم برای انگیزه مند کردن خود استفاده کنم.
- اینکه آیا بر اساس آن انسانی که می خواهم باشم اقدام می کنم و یا نه.
- برای آنکه بر آینده ام تأثیر بگذارم چه می گویم و چگونه عمل می کنم.
- به افکار در مورد گذشته چگونه پاسخ می دهم
- هنگامی که ضرر و زیان اتفاق می افتد نسبت به خود مشفق باشم.
- ارزش هایی که من بر اساس آنها زندگی می کنم، صرف نظر از اینکه زندگی آنچه می خواهم را به من می دهد یا نه.
- چگونه از خودم مراقبت می کنم و به خودم اهمیت می دهم.
🌸توجه داشته باشید که واژه ی "به طور بالقوه" بسیار اهمیت دارد؛ اگر ما در حالت هدایت خودکار (auto pilot) باشیم، به شدت تحت تأثیر افکار و احساسات مان هستیم، و احتمالاً نمی توانیم موارد این ستون را تحت کنترل داشته باشیم.
اما اگر ذهن آگاهی داشته باشیم، به این معناکه نسبت به خود هشیار باشیم، در لحظهٔ حال حضور داشته باشیم، اجازه دهیم افکار و احساسات مان در جریان باشند بدون آنکه به قلاب آنها گرفتار شویم، آنگاه می توانیم روی این موارد کنترل داشته باشیم.
البته آنچه در بالا عنوان شد یک فهرست جامع نیست؛ مطمئنم شما می توانید موارد دیگری را هم به هر دو ستون اضافه کنید. اما برای شروع خوب است. بنابراین اگر می خواهید خود را توانمند سازید، بایستی ذهن آگاهی داشته باشید و در زندگی روی موارد ستون پایینی تمرکز کنید.
❇️چگونه خود را ببخشیم؟
5 راه برای تقویت شفقت خود
بخشش خود مهم است اما همیشه آسان نیست. یاد بگیرید چگونه اشتباهات گذشته خود را ببخشید، شفقت خود را تقویت کنید و با احساس گناه یا پشیمانی کنار بیایید.
چرا نمی توانم خودم را ببخشم؟
چرا مهم است که خودتان را ببخشید؟
5 راه برای بخشیدن خود به خاطر اشتباهات گذشته
سوالات متداول چگونه خود را ببخشیم؟
همه ما کارهایی انجام می دهیم که بعداً پشیمان می شویم و همه ما اشتباه می کنیم. این بخشی از انسان بودن است که اشتباه کنیم. اما گاهی اوقات، بخشیدن خود می تواند سخت تر از بخشیدن دیگران باشد.
خودبخشی شما را به چالش می کشد تا عیوب خود را درک کنید و از آنها فراتر بروید. این در مورد نادیده گرفتن یا توجیه اعمال نیست، بلکه یادگیری و رشد از طریق شفقت به خود است.
چرا نمی توانم خودم را ببخشم؟
تمرکز بر اشتباهات گذشته طبیعی است، اما این احساسات گاهی تشدید می شوند و منجر به ناتوانی دردناکی در بخشیدن خود می شوند. چرا خودبخشی برای بسیاری از ما چالش برانگیز است؟
بلوک های احساسی
احساساتی مانند گناه و شرم اغلب می توانند جلوی بخشش ما را بگیرند. این احساسات پاسخ‌های معمولی انسانی هستند، اما وقتی درگیر پشیمانی و سرزنش خود می‌شویم، می‌تواند توانایی ما را برای حرکت به جلو محدود کند. در این مواقع، یادآوری اینکه همه اشتباه می‌کنند می‌تواند مفید باشد؛ همه ما هر روز در حال یادگیری و رشد هستیم.
الگوهای فکری منفی
ما به عنوان انسان تمایل داریم ناخودآگاه روی عیوب و اشتباهات خود تمرکز کنیم. افکار منفی یا مزاحم به ما می گویند "به اندازه کافی خوب نیستم" یا "لایق خوشبختی نیستم" و اشتباهات ما را به عنوان مدرک ارائه می دهند. این اغلب می تواند چرخه ای از خودتنبیهی و ناراحتی را دامن بزند. شکستن این الگوهای خودگویی منفی مستلزم آگاهی، پذیرش و تغییر آگاهانه تمرکز ما به سمت ویژگی ها و دستاوردهای مثبت است.
ترس از آسیب پذیری
بخشیدن خود مستلزم مقابله و پذیرش آسیب پذیری های خودمون است. این ترس وجود دارد که اعتراف به اشتباهات، ما را ضعیف یا ناقص کند. با این حال، پذیرفتن آسیب‌پذیری‌هایمان می‌تواند به ما در ایجاد همدلی و درک برای خود و دیگران کمک کند.
انتظارات غیرواقعی
اغلب، ما استانداردهای غیرواقعی بالایی برای خود تعیین می کنیم. وقتی ناگزیر در رسیدن به این اهداف شکست می خوریم، می توانیم در غرق شدن و انتقاد از خود غوطه ور شویم. متعادل کردن انتظارات و تصدیق نقص های انسانی می تواند به شما کمک کند تا متوجه شوید که اشتباهات ارزش شما را تعیین نمی کنند.
چرا مهم است که خودتان را ببخشید؟
اعتراف به اشتباهات یک چیز است، اما رها کردن آنها یک چیز کاملاً متفاوت است. بخشش به معنای نادیده گرفتن یا فراموش کردن نیست، بلکه در مورد رهایی خود از اعمال گذشته و حرکت رو به جلو با افزایش آگاهی و رشد است.
بخشیدن خود می تواند سلامت روانی و عاطفی را بهبود بخشد.
بخشیدن خود می تواند تأثیرات عمیقی بر سلامت روحی و روانی شما داشته باشد. داشتن احساس گناه و پشیمانی می تواند به مرور زمان شما را خسته کند و بر خلق و خوی، سطح استرس و شادی کلی شما تأثیر بگذارد. با آموختن بخشیدن خود، می توانید این بار را رها کنید و فضایی را برای راحتی و عشق به خود باز کنید.
بخشیدن خود می تواند استرس و اضطراب را کاهش دهد.
تکرار مداوم اشتباهات گذشته می تواند باعث ایجاد استرس و اضطراب دائمی شود. پذیرش بخشش خود می تواند فشاری را که همراه با سرزنش خود است کاهش دهد. این آرامش جدید می تواند وضوح ذهنی، تمرکز و تصمیم گیری را بهبود
بخشیدن خود و افزایش عزت نفس
وقتی در گناه غرق می شوید، عزت نفس شما ضربه می زند. یادگیری بخشیدن خود به بازسازی عزت نفس کمک می کند و به شما امکان می دهد دوباره ارزش خود را تشخیص دهید.
بخشیدن خود می تواند به روابط سالم تری منجر شود.
شفقت به خود هوش هیجانی و همدلی را تقویت می کند و روابط سالم تر و رضایت بخش تر را ممکن می سازد. وقتی احساس گناه و شرم را کنار بگذارید، می‌توانیم با عشق، مهربانی، شفقت و پذیرش بیشتر به خود و دیگران نزدیک شویم و ارتباطات قوی‌تر و حمایت‌کننده‌تری ایجاد کنیم.
بخشیدن، شما را به سمت رشد شخصی سوق می دهد.
رها کردن اشتباهات گذشته شروعی تازه و فرصت هایی برای یادگیری و رشد می دهد. با پذیرش بخشش خود، وضعیت فعلی ذهنی خود را بهبود می‌بخشید و پایه و اساس رشد شخصی آینده را می‌سازید.
بخشیدن خود باعث ایجاد انعطاف پذیری و مثبت اندیشی می شود.
وقتی خود را از گناه رها می کنید، فضایی برای افکار و اعمال مثبت ایجاد می کنید. این طرز فکر مثبت می تواند موج بزند و به شما کمک کند در برابر چالش های زندگی انعطاف پذیرتر شوید.
5 راه برای تقویت شفقت خود
بخشش خود مهم است اما همیشه آسان نیست. یاد بگیرید چگونه اشتباهات گذشته خود را ببخشید، شفقت خود را تقویت کنید و با احساس گناه یا پشیمانی کنار بیایید.
چرا نمی توانم خودم را ببخشم؟
چرا مهم است که خودتان را ببخشید؟
5 راه برای بخشیدن خود به خاطر اشتباهات گذشته
سوالات متداول چگونه خود را ببخشیم؟
همه ما کارهایی انجام می دهیم که بعداً پشیمان می شویم و همه ما اشتباه می کنیم. این بخشی از انسان بودن است که اشتباه کنیم. اما گاهی اوقات، بخشیدن خود می تواند سخت تر از بخشیدن دیگران باشد.
خودبخشی شما را به چالش می کشد تا عیوب خود را درک کنید و از آنها فراتر بروید. این در مورد نادیده گرفتن یا توجیه اعمال نیست، بلکه یادگیری و رشد از طریق شفقت به خود است.
چرا نمی توانم خودم را ببخشم؟
تمرکز بر اشتباهات گذشته طبیعی است، اما این احساسات گاهی تشدید می شوند و منجر به ناتوانی دردناکی در بخشیدن خود می شوند. چرا خودبخشی برای بسیاری از ما چالش برانگیز است؟
بلوک های احساسی
احساساتی مانند گناه و شرم اغلب می توانند جلوی بخشش ما را بگیرند. این احساسات پاسخ‌های معمولی انسانی هستند، اما وقتی درگیر پشیمانی و سرزنش خود می‌شویم، می‌تواند توانایی ما را برای حرکت به جلو محدود کند. در این مواقع، یادآوری اینکه همه اشتباه می‌کنند می‌تواند مفید باشد؛ همه ما هر روز در حال یادگیری و رشد هستیم.
الگوهای فکری منفی
ما به عنوان انسان تمایل داریم ناخودآگاه روی عیوب و اشتباهات خود تمرکز کنیم. افکار منفی یا مزاحم به ما می گویند "به اندازه کافی خوب نیستم" یا "لایق خوشبختی نیستم" و اشتباهات ما را به عنوان مدرک ارائه می دهند. این اغلب می تواند چرخه ای از خودتنبیهی و ناراحتی را دامن بزند. شکستن این الگوهای خودگویی منفی مستلزم آگاهی، پذیرش و تغییر آگاهانه تمرکز ما به سمت ویژگی ها و دستاوردهای مثبت است.
ترس از آسیب پذیری
بخشیدن خود مستلزم مقابله و پذیرش آسیب پذیری های خودمون است. این ترس وجود دارد که اعتراف به اشتباهات، ما را ضعیف یا ناقص کند. با این حال، پذیرفتن آسیب‌پذیری‌هایمان می‌تواند به ما در ایجاد همدلی و درک برای خود و دیگران کمک کند.
انتظارات غیرواقعی
اغلب، ما استانداردهای غیرواقعی بالایی برای خود تعیین می کنیم. وقتی ناگزیر در رسیدن به این اهداف شکست می خوریم، می توانیم در غرق شدن و انتقاد از خود غوطه ور شویم. متعادل کردن انتظارات و تصدیق نقص های انسانی می تواند به شما کمک کند تا متوجه شوید که اشتباهات ارزش شما را تعیین نمی کنند.
چرا مهم است که خودتان را ببخشید؟
اعتراف به اشتباهات یک چیز است، اما رها کردن آنها یک چیز کاملاً متفاوت است. بخشش به معنای نادیده گرفتن یا فراموش کردن نیست، بلکه در مورد رهایی خود از اعمال گذشته و حرکت رو به جلو با افزایش آگاهی و رشد است.
بخشیدن خود می تواند سلامت روانی و عاطفی را بهبود بخشد.
بخشیدن خود می تواند تأثیرات عمیقی بر سلامت روحی و روانی شما داشته باشد. داشتن احساس گناه و پشیمانی می تواند به مرور زمان شما را خسته کند و بر خلق و خوی، سطح استرس و شادی کلی شما تأثیر بگذارد. با آموختن بخشیدن خود، می توانید این بار را رها کنید و فضایی را برای راحتی و عشق به خود باز کنید.
بخشیدن خود می تواند استرس و اضطراب را کاهش دهد.
تکرار مداوم اشتباهات گذشته می تواند باعث ایجاد استرس و اضطراب دائمی شود. پذیرش بخشش خود می تواند فشاری را که همراه با سرزنش خود است کاهش دهد. این آرامش جدید می تواند وضوح ذهنی، تمرکز و تصمیم گیری را بهبود
بخشیدن خود و افزایش عزت نفس
وقتی در گناه غرق می شوید، عزت نفس شما ضربه می زند. یادگیری بخشیدن خود به بازسازی عزت نفس کمک می کند و به شما امکان می دهد دوباره ارزش خود را تشخیص دهید.
بخشیدن خود می تواند به روابط سالم تری منجر شود.
شفقت به خود هوش هیجانی و همدلی را تقویت می کند و روابط سالم تر و رضایت بخش تر را ممکن می سازد. وقتی احساس گناه و شرم را کنار بگذارید، می‌توانیم با عشق، مهربانی، شفقت و پذیرش بیشتر به خود و دیگران نزدیک شویم و ارتباطات قوی‌تر و حمایت‌کننده‌تری ایجاد کنیم.
بخشیدن، شما را به سمت رشد شخصی سوق می دهد.
رها کردن اشتباهات گذشته شروعی تازه و فرصت هایی برای یادگیری و رشد می دهد. با پذیرش بخشش خود، وضعیت فعلی ذهنی خود را بهبود می‌بخشید و پایه و اساس رشد شخصی آینده را می‌سازید.
بخشیدن خود باعث ایجاد انعطاف پذیری و مثبت اندیشی می شود.
وقتی خود را از گناه رها می کنید، فضایی برای افکار و اعمال مثبت ایجاد می کنید. این طرز فکر مثبت می تواند موج بزند و به شما کمک کند در برابر چالش های زندگی انعطاف پذیرتر شوید.
❤️عشق های آتشین در مردان چگونه شکل می گیرد ؟
عشق‌های آتشین یا به عبارت دیگر عشق‌های بیمارگونه یکی از دسته‌های بسیار بحث برانگیز در حوزه‌ی عشق و رابطه است.
اینکه این عشق‌ها به چه صورت شکل گرفته می‌شود؟
چرا افراد درگیر این دست عشق‌های بیمارگونه میشوند؟
و سوال‌هایی از این دست.…
زیگموند فروید روانکاوی
عشق‌های آتشین یا به عبارت دیگر عشق‌های بیمارگونه یکی از دسته‌های بسیار بحث برانگیز در حوزه‌ی عشق و رابطه است.
اینکه این عشق‌ها به چه صورت شکل گرفته می‌شود؟
چرا افراد درگیر این دست عشق‌های بیمارگونه میشوند؟
و سوال‌هایی از این دست.…
زیگموند فروید روانکاوی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
⚜تمام سختی ها و آسیب‌هایی که در زندگی دیدی می تونن درس هایی باشند برای رشد شخصیت تو.
درسهای رابطه با افراد سمی
درسهای اضطراب و از دست دادن ها
و.......
درسهای رابطه با افراد سمی
درسهای اضطراب و از دست دادن ها
و.......
🌎کارهای مفیدی که در آینده به شما سود زیادی میرسونه:
🦋 ورزش کردن
🌸 توجه کردن به احساسات
🌺 تراپی رفتن
🍃 خوردن غذاهای سالم
🪷 خواب منظم
🌼 برنامه ریزی
🦋 ورزش کردن
🌸 توجه کردن به احساسات
🌺 تراپی رفتن
🍃 خوردن غذاهای سالم
🪷 خواب منظم
🌼 برنامه ریزی
🔹مادر خودشیفته به جای اعتماد به نفس دادن به فرزندش، وجود او را پر از اضطراب و نگرانی می‌کند.
🔸حتی اگر فرزندش کاری را انجام دهد که شایسته تشویق و تحسین باشد، به او احساس بی لیاقتی و ناکافی بودن می‌دهد.
همه ما، به ویژه در اوایل کودکی، به تایید و تحسین نیاز داریم.
🔸دونالد وینیکات در این باره می‌گوید:
«مادر به نوزاد در آغوش خود نگاه می‌کند،
نوزاد نیز به صورت مادر خود چشم می‌دوزد و تصویر خودش را در مرکز چشمان مادرش مشاهده می‌کند...
🔸اما این به شرطی است که مادر در وجود فرزندش یک موجود خاص و منحصر به فرد، کوچک و ناتوان را ببیند و انتظارات، ترس‌‌ها، و اهداف خود را برای آینده کودکش نگه نداشته باشد.
🔸چرا که در این صورت، کودک خودش را در چهره مادر پیدا نخواهد کرد؛
بلکه تصویری از نقشه‌های آینده مادرش را می‌بیند.
🔸این کودک خود واقعی‌اش را در آینه چشمان مادر پیدا نخواهد کرد و تا پایان عمر بیهوده به دنبال این آینه خواهد بود.»
👶
🔸حتی اگر فرزندش کاری را انجام دهد که شایسته تشویق و تحسین باشد، به او احساس بی لیاقتی و ناکافی بودن می‌دهد.
همه ما، به ویژه در اوایل کودکی، به تایید و تحسین نیاز داریم.
🔸دونالد وینیکات در این باره می‌گوید:
«مادر به نوزاد در آغوش خود نگاه می‌کند،
نوزاد نیز به صورت مادر خود چشم می‌دوزد و تصویر خودش را در مرکز چشمان مادرش مشاهده می‌کند...
🔸اما این به شرطی است که مادر در وجود فرزندش یک موجود خاص و منحصر به فرد، کوچک و ناتوان را ببیند و انتظارات، ترس‌‌ها، و اهداف خود را برای آینده کودکش نگه نداشته باشد.
🔸چرا که در این صورت، کودک خودش را در چهره مادر پیدا نخواهد کرد؛
بلکه تصویری از نقشه‌های آینده مادرش را می‌بیند.
🔸این کودک خود واقعی‌اش را در آینه چشمان مادر پیدا نخواهد کرد و تا پایان عمر بیهوده به دنبال این آینه خواهد بود.»
👶
⚜يك كلمه، يك كلمه را به خاطر بسپار و ديگر مشكلی نخواهی داشت.
كلمه "متفاوت" را به ياد داشته باش.
تو با هر كس ديگر در دنيا فرق داری...!
@Psychology_Haleh
گريز از سرزمين امن
ريچارد باخ
كلمه "متفاوت" را به ياد داشته باش.
تو با هر كس ديگر در دنيا فرق داری...!
@Psychology_Haleh
گريز از سرزمين امن
ريچارد باخ
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
@Psychology_Haleh
⚜اگر فرزند دارید بخصوص فرزند دختر
⚜اگر فرزند دارید بخصوص فرزند دختر
🌸✳️🌸✳️🌸✳️🌸
@Psychology_Haleh
«اگر کودکی بتواند ریاضیات پیشرفته انجام دهد، به چندین زبان صحبت کند و نمرات عالی را در مدرسه کسب کند، اما نتواند احساسات خود را مدیریت کند، حل تعارض را تمرین کند، استرس را کنترل کند، دیگر هیچ یک از این چیزها، واقعاً مهم نیستند.»
ریچارد فاینمن، برنده‌ی نوبل فیزیک
@Psychology_Haleh
«اگر کودکی بتواند ریاضیات پیشرفته انجام دهد، به چندین زبان صحبت کند و نمرات عالی را در مدرسه کسب کند، اما نتواند احساسات خود را مدیریت کند، حل تعارض را تمرین کند، استرس را کنترل کند، دیگر هیچ یک از این چیزها، واقعاً مهم نیستند.»
ریچارد فاینمن، برنده‌ی نوبل فیزیک
🌸🦋🍃🌺
🌸🦋🍃🌺
⚜بسیاری از ما بنا بر عادت، راحت طلبی، ترس یا تنبلی به همان انتخاب های پیشین ادامه می دهیم و آنگاه شگفت زده می شویم که چرا نتایج متفاوتی به دست نمی آوریم.
در حقیقت، چنان سرگرم تلاش برای گذران زندگی هستیم که حتی نمی فهمیم انتخاب ها و فعالیت هایمان ترجمان امیدها و رویاهای ما نیستند. ما بیش از حد گرفتار "انجام رساندن" زندگی روزانه هستیم.
هر روز را افتان و خیزان و در حد امکان خود به شب می رسانیم. سپس وقتی بیدار می شویم و درمی یابیم که پس از سال ها کار کردن در جهت همان اهداف و آرزوها هنوز به جایگاه مورد نظر در زندگی نرسیده ایم، یکه می خوریم.
سوال های درست
دبی فورد
🌸🦋🍃🌺
⚜بسیاری از ما بنا بر عادت، راحت طلبی، ترس یا تنبلی به همان انتخاب های پیشین ادامه می دهیم و آنگاه شگفت زده می شویم که چرا نتایج متفاوتی به دست نمی آوریم.
در حقیقت، چنان سرگرم تلاش برای گذران زندگی هستیم که حتی نمی فهمیم انتخاب ها و فعالیت هایمان ترجمان امیدها و رویاهای ما نیستند. ما بیش از حد گرفتار "انجام رساندن" زندگی روزانه هستیم.
هر روز را افتان و خیزان و در حد امکان خود به شب می رسانیم. سپس وقتی بیدار می شویم و درمی یابیم که پس از سال ها کار کردن در جهت همان اهداف و آرزوها هنوز به جایگاه مورد نظر در زندگی نرسیده ایم، یکه می خوریم.
سوال های درست
دبی فورد