عشق لزوما به معنای رهایی نیست. البته باید باشد.
همیشه به یاد داشته باشید که:

اگر #آگاهانه کسی را دوست داشته باشید، آن گاه عشق، برکت است.

عشق میتواند به طرق مختلف مخرب باشد؛
#زیرا_عشق_همیشه_آگاه_نیست.
مادران به فرزندان خود عشق می ورزند و کل دنیا از این بابت در رنج است؛
چون مادر به فرزندش عشق می ورزد.

از روان کاوها و روان پزشک ها بپرسید. به عقیده ی آنها ریشه هر روان پریشی را می توان در رابطه ی مادر - فرزند یافت. بسیاری از افرادی که در دیوانه خانه ها بستری هستند، فقط از عشق رنج می برند.
همه عشق می ورزند،
اما عشق حتما آگاهانه نیست.

وقتی عشق همراه با آگاهی، شفقت و دلسوزی باشد، کیفیتی کاملا متفاوت به خود می گیرد و شما را رهایی می بخشد.

کل وظیفه ی عشق رهایی بخشیدن است.
عشق نه تنها در مورد رهایی سخن می گوید، بلکه می کوشد شما را رهایی بخشد و تمام موانع راه رهایی را از میان بردارد.

عشق می تواند وجود داشته باشد.
و اگر آگاه نباشد، مخرب می شود.
عشق به تنهایی کافی نیست، در غیر این صورت، دنیا تا به حال بهشت شده بود. شما به همسرتان عشق می ورزید و همسرتان به شما عشق می ورزد، اما عاقبت چه میشود؟

فقط تخریب!!!!
عشق شما اشکالی ندارد. اشکال در شماست. در ناخودآگاه تان چیزی وجود دارد که از آن آگاه نیستید.

نمی گویم از عشق اجتناب کنید، ولی عشق نباید در مرحله ی نخست قرار گیرد. آگاهی باید اول باشد و عشق مثل سایه آن را دنبال کند.

‏🇨hannel ➣ @Ravan6enasiCalmMind