#انرژی_مثبت


💟زندگے بہ #امید است
که زیباست


👇👇
@Ravan6enasi_CalmMind
telegram.me/joinchat/A1ll5D2rkHYxNGN22WFpgw

#گذشته

حافظه مثل دستگاه ضبط صوت يا دوربين نيست كه گذشته در آن بايگانی شود و هر گاه بخواهيم آن را فرا خوانیم.

حافظه روایت گر است .
حافظه خالق شکل و‌ معناست.

آنچه در حافظه ی ما نقش بسته و ما را ناراحت می کند فقط رنج نامه ای است که از #برداشت ما از مشکل می گوید نه واقعیت ها.
پس می توانیم با تغییر نگرشمان به مشکل به دنبال وجه دیگری از داستان باشیم .
وجهی که از ما به خاطر صبرمان قهرمان می سازد و راه را به سوی #امید باز می کند.

🍁 T.me/Ravan6enasiCalmMind

‍ اگر بتوانی موسیقی #درونی_ات،
#حقیقت درونی ات،
#عشق درونی ات،
و #امید درونی ات را احساس کنی
آن را در پیرامونت نیز تشخیص خواهی داد
کل کیهان برای تو تغییر خواهد کرد،زیرا تو تغییر کرده ای.🍂🍃

قطعه‌ی فوق العاده‌ی Introspection از استاس تونه

موزیک دلنشین و روح نواز❤️
تا انتها گوش کنید تا به عمق جان شما نفوذ کند.

تقدیم به شما همراهان عزیز

مسیری جدید به سوی زندگی | PsychollogyForLife

#متفاوت_بیندیشیم👌

💎‍ از هر چه #فرار کنید روزی #شکارتان خواهد کرد.

وقتی احساس #اضطراب و نگرانی دارید، تظاهر نکنید که اضطراب ندارید. این کار #لایه‌ی دیگری به اضطرابتان #می‌افزاید.

هر چه که از آن فرار کنید، روزی شکارتان خواهد کرد.

احساسات #منفی خود را #مخفی نکنید، حواس خود را #پرت نکنید. #وانمود_نکنید که خوبید.

خوردن، نوشیدن، خرید کردن، قرص خوردن، پر حرفی کردن، سوت زدن، بدون فکر این طرف و آن طرف رفتن، پیامها را چک کردن یا با دوستی تماس گرفتن، تلاش برای کنترل همه چیز در اطرافتان، حول داستانِ «من و زندگی پرمشغله من» چرخیدن، همه این‌ها راه‌هایی است برای #انکار_اضطرابتان. راهی برای #ترک خویشتن.

#نفس بکشید. #پایتان را روی زمین و بالا و پایین رفتن قفسه سینه‌تان را با هر تنفس احساس کنید. به اضطرابتان و به این که چگونه از آن #خلاص شوید فکر نکنید. این تنها یک #الگوی قدیمی‌ است.
اضطرابتان را کاملاً احساس کنید. جایش را در بدنتان #شناسایی کنید:
در شکم؟
قفسه سینه؟
گلو؟
سر؟

به کلمه «اضطراب» توجه #نکنید. مستقیم آن احساس زنده را لحظه به لحظه #حس کنید. بدون تلاش برای #متوقف کردن یا #خلاص شدن ازش.

حتی بدون #امید به این که برطرف شود. به خودتان اجازه دهید نسبت به چیزی که در بدنتان در این لحظه می‌گذرد آگاه باشید. نسبت به احساس فیزیکی این لحظه.

از گذشته و آینده #بیرون بیایید و در اکنون #شیرجه بزنید. از درون احساساتتان نفس_بکشید. با نفس، با #اکسیژن، با زندگی، با توجه و مهربانی به خودتان، آن احساس رو به #رسمیت بشناسید. به احساسات خود نشان دهید که اجازه دارند #وجود داشته باشند، که آنها هم #بخشی از زندگی هستند، که شما هیچ برنامه‌ای برای نابودی آنها ندارید و آن‌ها فعلا می‌توانند همانجا #بمانند.

اگر احساسات_درونی‌تان #غوغا کردند، اگر در آسمان هوشیاریتان ابرهای #فکر و خیال زیادی جمع شده، این #عالیه !
سعی نکنید افکار رو #متوقف کنید و یا آن صداها، تصاویر، خاطرات، رویاها رو #ساکت کنید. این کار اضطرابتان را #بیشتر می‌کند. فقط فکر است که می‌خواهد فکر را #متوقف کند.

#آسمانی باشید که در آن، ابرهای تفکر #مجاز به پروازند. افکار واقعی #نیستند. و شما افکارتان نیستید. آنها فقط صدا و تصویرند.

👇🏻
@PsychollogyForLife
https://www.instagram.com/PsychollogyForLife

چه چیزی تو را زنده نگهداشته؟

اگر زندگی چنین رنج‌آور است،
چرا از حال نرفته‌ای؟
چرا ادامه می‌دهی؟
چه چیزی تو را به ادامه وا‌می‌دارد؟
امید؟!
امید مانند افق پیش رو است.

امید می‌گوید:
اگر تا حالا زندگی رنج‌آور بوده است،
اما آن همیشگی نیست.
فردا همه چیز بهتر خواهد شد.
تو با این همسر رنج می‌کشی؛
با همسری دیگر همه چیز بهتر خواهد بود.
با این شغل شاد و خوشحال نیستی؛
با شغلی دیگر شاد خواهی بود.

با این ماشین احساس بدبخت می‌کنی،
اما ماشین‌های زیبایی وجود دارند؛
تو می‌توانی يک ماشين بهتر داشته باشی.

این امیدها تو را با خود می‌کشند.
#امید چسبی است که تو را
در کنار هم نگه می‌دارد،
وگرنه تو تکه تکه خواهی شد.
و آن چه که می‌گويم
يک گمان و تصور نیست.

فقط به زندگی‌ات نگاه کن
و تو حقیقت آن را خواهی دید.
چه چیزی تو را در کنار هم نگه می‌دارد؟

احتمالاً آن خود زندگی نیست
که تو را در کنار هم نگه می‌دارد،
چون زندگی از هر گوشه و کنار
سخت به تو ضربه می‌زند ...
از هر زاویه زندگی تو را می‌کوبد.

آن امید است.
عملکرد امید مانند سپر است،
شوک‌های زندگی توسط امید گرفته می‌شوند، و فرد به زندگی ادامه می‌دهد، و منتظر  #فردا می‌ماند.

و فردا هرگز آن چیزی نیست
که به امید آن بوده‌ای.
تو فکر می‌کنی
که همه شاد هستند به جز تو،
و این وضعیت همه نیز هست.
آنها فكر می‌كنند تو شادی.

این یک توافق دو جانبه است.
علف آن سوی پرچین همیشه سبزتر است.
و همسايه تو نيز فكر می‌کند که
علف چمن تو سبزتر است.

تو فکر می‌کنی:
فقط من رنج می‌کشم.
اگر کمی بیشتر کار کنم،
اگر کمی سخت‌تر کار کنم
اگر کمی در جاه‌طلبی جسورتر باشم،
خواهم رسید.

نگاه کن -- دیگران رسیده‌اند،
کسی به نخست وزیری رسیده است،
کسی رییس جمهور شده ..
من نیز می‌توانم به آنجا برسم.
من هنوز فرصت زیادی دارم،
من امیدم را از دست نمی‌دهم.

این کلّ بازی است که:
مردم به آن شادند و ادامه می‌دهند.