«هر زمان نو می‌شود دنیا و ما»

#پیشنهاد
#موسیقی #تئاتر_عروسکی
👤 جواد:
✅ هرچه‌قدر که سینمای ایران به چهره‌های تاریخ ادبیات‌مان روی خوش نشان نداده، تئاتر عروسکی ایران در این حوزه پُرکار بوده است. بهروز غریب‌پور و همکارانش همّت کرده و اپراهای عروسکی مولوی، سعدی، حافظ، خیام، فردوسی، عاشورا، عشق و ... را در بسیاری از کشورهای دنیا روی صحنه برده‌اند.

🔸 اپرای مولوی روایتش را با حمله مغول به ایران آغاز می‌کند و با داستان قتل عطار از فضای اجتماعی زمان می‌گوید. دیدار شمس و مولانا، موسی و شبان، قتل شمس و ... قطعات دیگر این اجرا را تشکیل می‌دهند و شرح شوریدگی مولانا در جای‌جای اثر به نمایش درآمده.

🔸 آهنگساز اثر بهزاد عبدی است که خودش هم زندگی جالبی دارد. او لیسانس متالوژی‌اش از شریف را لب کوزه گذاشته و سراغ علایقش را گرفته و آهنگساز موفقی شده. آواز همایون شجریان، محمد معتمدی، حسین علیشاپور و بسیاری از خوانندگان جوان هم طراوت خاصی به اثر بخشیده.

🔸 گویی سازندگان اثر اعتقادی به انتشار آلبوم تصویری تئاتر عروسکی ندارند و تنها می‌توان از یوتیوب و آپارات اجرایشان را تماشا کرد و لذت برد. خاطرتان هم آسوده باشد که نمی‌توان فیلمش را از بازار خرید.

🔸 اگر نمی‌توانستید دو ساعتش را یک بار ببینید، قطعه "دیدار شمس و مولانا" را چندین بار ببینید. همایون شجریان از زبان شمس می‌خواند و محمد معتمدی صدای مولاناست. همین یک قطعه برای جاودانگی این اثر در تاریخ ادبیات نمایشی ایران کافی است! به تازگی برش‌هایی از پشت صحنه‌ی آن قطعه هم در اینجا منتشر شده که دیدنی است.

@Pishnahadable

«عهد با خالق کجا و عهد با دونان کجا»

#پیشنهاد
#تئاتر_عروسکی #محرم
👤 محمدجواد:
✅ بازآفرینی تعزیه در قامت تئاتری عروسکی یکی از نخستین تجربه‌های بهروز غریب‌پور در آفرینش اپراهای عروسکی بود. داستان عاشورا در این نمایش از چشم محتشم کاشانی مرور می‌شود.

🔸 بخش زیبایی از اثر اجرای تعزیه حرّ است که محمد معتمدی در نقش حرّ آواز می‌خواند. بهزاد عبدی هم مثل همیشه در آهنگ‌سازی اپراهای عروسکی با بهروز غریب‌پور همکاری کرده است. عبدی سعی کرده از زمینه‌های مذهبی و آیینی در خلق موسیقی‌اش وام بگیرد و حاصل تلاشش مثل همیشه یکتاست.

🔸 از دیگر بخش‌های زیبای اثر بحر طویلی است از گفت‌وگوی امام حسین (ع) و برادرش، حضرت عباس (ع). چنان که از تعزیه انتظار می‌رود بار عاطفی و احساسی اثر پررنگ است. طول نمایش ۷۲ دقیقه است و کوتاه‌تر از سایر کارهای غریب‌پور. یک بار دیدنش وقت زیادی نمی‌گیرد. شاید هم اشک مجال همراهی با داستان ندهد و مجبور به بیش از یک بار دیدن شوید.

🔸 تماشا در یوتیوب

@Pishnahadable

«تعلیق کامل در عمارت ارغوان»

#پیشنهاد   #تئاتر

👤 محمد:

✅ از تئاتر معمولا انتظار داستان هیجان‌انگیز و روایتی سرشار از پیچیدگی و تعلیق نداریم و زنده بودن بازی‌ها و ارتباط نزدیک‌تری که می‌شود با آن برقرار کرد، بهانه اصلی‌ست. همین می‌شود که خیلی وقت‌ها به دیدن تئاتری می‌رویم که نمایش‌نامه‌اش سال‌ها پیش نوشته و منتشر شده و بارها هم روی صحنه رفته است. اما «صددرصد مرده» را اگر قبلا ندیده باشید و نمایش‌نامه مهجورش را نخوانده باشید، آن‌قدر کشش و تعلیق توأمان دارد که خود داستانش تا مدت‌ها بعد از پایان اجرا ذهن‌تان را درگیر کند و به وجدتان بیاورد.

🔸 نمایش‌نامه «صددرصد مرده» کار مارکس لید است و تابستان ۹۷ هم با بازی هوتن شکیبا و ستاره پسیانی در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه رفت، اما پاییز امسال، شاهین زارع و ناهید عساکره یک‌بار دیگر در عمارت ارغوان اجرایش کرده‌اند و از پس این اجرای یک‌ونیم‌ساعته پیوسته هم به خوبی برآمده‌اند.

🔸 داستان این نمایش‌نامه درباره زن معلولی‌ست که یک بازیگر مرد تئاتر را استخدام کرده تا در خانه‌اش، نمایش‌نامه‌ای را که خود زن نوشته، اجرا کند، اما کمی که داستان پیش می‌رود، مرد داستان از اتفاقاتی که در خانه زن رخ می‌دهد، حیرت می‌کند و کم‌کم حتی مرز خیال و واقع برایش کم‌رنگ می‌شود. اسم نمایش‌نامه‌ای که زن نوشته و از مرد می‌خواهد آن را اجرا کند، «یک حرکت اجباری» است.

🔸 این نمایش که هفته پیش اجرایش به آخر رسیده بود، دوباره تمدید شده و فعلا تا سه‌شنبه، ۲۱ آذر ادامه دارد و در وب‌سایت تیوال می‌توانید بلیطش را تهیه کنید. خود عمارت ارغوان هم فضای دنجی برای گذران شب‌های پاییزی دارد و در کنار دیدن نمایش می‌توانید از گشت‌وگذار در فضای آن هم بهره ببرید.

@Pishnahadable

«همان بهنام تشکر همیشگی و دوست‌داشتنی»

#پیشنهاد   #تئاتر

👤 علی:

✅ بهنام تشکر را خیلی‌ها از سریال تلویزیونی ماندگار «ساختمان پزشکان» می‌شناسند و بعدش هم احتمالا با سریال «دودکش» و شاید سریال «ساخت ایران». شاید بازی‌های تشکر در همه این کارها تا حدودی شبیه هم باشد، اما همان نسخه همیشگی‌اش دوست‌داشتنی‌ست و احتمالا شبیه خود ما و به همین خاطر هم می‌فهمیم‌اش و هم حس هم‌ذات‌پنداری‌مان را قلقلک می‌دهد تا دوستش داشته باشیم.

🔸 تشکر این روزها به همراه رامین ناصرنصیر و کوروش سلیمانی، نمایشی را روی صحنه تماشاخانه ملک برده‌اند با عنوان «توافق‌نامه»، با نمایش‌نامه‌ای از فیلیپ کودل که هم می‌تواند حسابی بخنداندتان و هم تا حدی به فکر فروبردتان.

🔸 داستان این نمایش‌نامه درباره دو دوست قدیمی‌ست که بعد از مدت‌ها در آپارتمان خالی و در آستانه فروش یکی‌شان دوباره هم را ملاقات کرده‌اند. یکی از آنها نمایش‌نامه‌نویسی ناموفق است و دیگری بازیگری متوسط. بازیگر متوسط از نمایش‌نامه‌نویس ناموفق خواسته تا در هنگام بازدید خریدار آپارتمان، به آنجا بیاید تا خیال خریدار راحت باشد و معامله بدون مشکلی جوش بخورد.

🔸 دو دوست قدیمی، قبل از آمدن خریدار مشغول صحبت می‌شوند و بحث‌شان بالا می‌گیرد و در همان میانه بحث، خریدار سر می‌رسد و او هم بخشی از این بحث و تنش می‌شود؛ بحث و تنشی که فراز و فرودهای زیادی را تجربه می‌کند و هم معامله را به چالش می‌کشد و هم رفاقت سی‌ساله این دو دوست را.

🔸 این نمایش تا آخر این هفته روی صحنه می‌رود و بلیط‌های آخرش در تیوال هنوز در دسترس است. اما احتمال تمدیدش هم وجود دارد. دیدن دوباره بهنام تشکر با آن اداواطوارهای دوست‌داشتنی در کنار بازی‌های خوب رامین ناصرنصیر و کوروش سلیمانی و موقعیت‌ها و دیالوگ‌های کمدی نسبتا فراوان در لابه‌لای یک گفت‌وگوی پرتنش و بحث‌برانگیز، تماشای این تئاتر را دل‌چسب می‌کند.

@Pishnahadable

«درگیر گذشته»

#پیشنهاد   #تئاتر

👤 کیان:

... اما اکنون نشان حتی خودش را در آینه هم نمی‌بیند.

✅ این بخشی از توضیحاتی است که در خلاصه نمایش «پس از» آمده است. «پس از» روایت درگیری «نشان»، یک مرد سی‌ساله، با خود است که گذشته‌ای تلخ را پشت سر نهاده و حالا این گذشته وقت و بی‌وقت به سراغش می‌آید. «نشان» که در کودکی با پدری آزارگر زندگی کرده، در طول نمایش بارها و بارها سعی می‌کند تا خودش را از دست خاطره پدر رها کند، اما هربار به‌گونه‌ای شکست می‌خورد. دست آخر تنها چیزی که ممکن است او را نجات دهد، همانی‌ست که نشان را از دوران کودکی‌ عبور داده؛ یعنی موسیقی.

🔸 نمایش «پس از» به‌خوبی توانسته بخش‌هایی از زندگی درونی و بیرونی یک فرد مبتلا به اختلال انفصال از خود را روایت کند. ساخت غیرخطی نمایش‌نامه و به تصویر کشیدن متناسب صحنه‌ها موجب شده تا مخاطب بارها و بارها در جریان تئاتر غافل‌گیر شود و سر آخر هم با یک پایان‌بندی درست، به‌جا و البته خیره‌کننده رو‌به‌رو باشد.

🔸 طراحی صحنه خلوت ولی خلاقانه «پس از» به مخاطب این امکان را می‌دهد تا خیال خود را در هر صحنه همراه نمایش کند. از طرف دیگر، بازی هرکدام از بازیگران به‌خوبی ویژ‌گی‌های هرشخصیت و تحولات درونی‌اش را منعکس می‌کند. استفاده صحیح از موسیقی و نورپردازی و سایر جلوه‌هایی از این دست نیز بر چشم‌نوازی نمایش افزوده است.

🔸 «پس از» که از اواخر فروردین تا ابتدای خرداد در سالن قشقایی تئاتر شهر اجرا شد، در حدود یک ماه آینده، یعنی تا ۲۵ خردادماه مهمان تئاتر هامون خواهد بود. این نمایش که با یک تیم جوان و کم‌تعداد توانست روی صحنه قشقایی نظرها را به خود جلب کند، برای کسانی که تاکنون آن را ندیده‌اند، حتما ارزش دیدن خواهد داشت.

@Pishnahadable

«توی دهلیز مرگ قدم می‌زنی ...»

#پیشنهاد   #تئاتر

👤 کیان:

✅ هیچ‌گوشه‌ای از دنیا نیست که از صداها خالی باشد. در هرکجا که قدم بزنیم، صدای روایت‌های گوناگونی به گوش می‌رسد که هرکدام از بخشی از زندگی سخن می‌گویند. امّا بیشتر از هرچیزی، این روایت رنج است که در همه‌جا حاضر است. از شرق تا غرب جهان، از آسیا تا آمریکای لاتین، هیچ‌کجا خالی از رنج نیست و همیشه افرادی هستند که از این رنج‌ها حرف بزنند. نمایش «صداهایی ورای تاریکی» از همین روایت‌ها سخن می‌گوید.

🔸 از کشاورزان تنهای برمه تا کودکانی که در هند برای بردگی پرورش می‌یابند، از کارگرانی که بدون بهره‌مندی از کوچک‌ترین حقوق شهروندی مشغول کارند تا زنانی که زندگی‌شان با درد خشونت خانگی یا جنسی گره خورده، انسان‌ها در این دنیا رنج می‌کشند. رنج می‌کشند و گاه این رنج را از طبیعت این دنیا به شمار می‌آورند؛ آن‌ها خودشان را بی‌دفاعانی می‌دانند که حتّی جرئت فریاد زدن علیه رنج خویش را از دست داده‌اند. امّا در همیشه بر همین پاشنه نمی‌چرخد. صدای رنج و خشم هیچ‌وقت از بین نمی‌رود. شاید صاحب صدا هیچ‌گاه شناخته نشود یا از ذهن مردم محو شود، امّا صداها همواره باقی‌ می‌مانند. ماندنی شدن این صداها مرهون کسانی‌ست برای رساندنشان به گوش همگان از تمام وجود تلاش می‌کنند و ساکت نمی‌نشینند. کسانی که حاضر نیستند به زندگی زیر ظلم تن دهند، هرچند این کار به معنای جنگیدن ورای تاریکی باشد.

🔸 «صداهایی ورای تاریکی» کوشیده تا روایتی از هرکدام از این صداها از گوشه گوشه دنیا ارائه دهد. در جریان نمایش از هرنقطه فردی از رنجی که آن را زیسته سخن می‌گوید و آنچه برای مبارزه با آن تحمل کرده را به زبان می‌آورد. داستان‌هایی که در این نمایش به تصویر کشیده می‌شوند، همگی بر مبنای واقعیت‌اند. در میان این داستان‌ها از نقش سازمان‌های حقوق بشری هم بحث می‌شود و اثرگذاری آن‌ها محل تردید واقع می‌شود. در حقیقت انگار، نهاد حقیقی‌ای که برای حقوق بشر می‌ایستد، همین تک‌تک افرادی هستند که در روایت رنج و دشواری از هیچ چیز نمی‌ترسند.

🔸 این نمایش با بهره‌گیری درست و به‌جا و نه کم و نه زیاد از امکانات صحنه، روایت‌های منفردش را در جریان یک سیر درست حرکت می‌نشاند و به پیش می‌برد تا تماشاچیان را قدم‌به‌قدم با چیزهایی روبه‌رو کند که شاید روزمره آن را زندگی کنند، امّا این‌قدر صریح در برابر چشم خودشان آن را نمی‌بینند. بازی‌گردانی نمایش و هنر بازیگران کمتر نقصی دارد و پایان‌ آن نیز در همان‌جایی که باید رخ می‌دهد. سرتاسر نمایش مملو از صحنه‌ها و تکیه‌های تأثیرگذاری‌ست که می‌تواند تا عمق وجود آدمی را به درد آورد.

🔸 اجرای «صداهایی ورای تاریکی» در صورتی که تمدید نشود، تنها تا پایان این هفته، یعنی ۲۲ تیرماه، در تالار مولوی برقرار است. دیدن این نمایش در این فرصت کم قطعا ارزش یک ساعت زمان آن را دارد.

@Pishnahadable