🔴#آتش_نشانان در #تبریز صبح یکشنبه در اعتراض به وضعیت معیشتی و با مطالبه افزایش #دستمزد ، با توجه به سختی و خطرات شغل شان، در مقابل ساختمان شورای شهر تبریز #تجمع کردند.
#اعتصاب
ارسال خبر، گزارش و پیام به اردوی کار با آیدی زیر
@ordoyekar3

🔴 پیوستن کارگران دفتری و اداری سکاف به اعتصاب سراسری

▪️کارگران بخش اداری و دفتری سکاف در پالایشگاه آبادان امروز یکشنبه ۳ اردیبهشت به اعتصاب سراسری کارگران پروژه‌ای نفت، گاز و پتروشیمی پیوستند. اعتصاب چون طوفانی شرکت به شرکت در حال گسترش است.

#کمپین_۱۴۰۲

#اعتصاب_کارگران_پروژه_ای

🔴اعتصاب کارگران شرکت تیام صنعت شاغل در پتروشیمی گچساران

▪️کارگران شرکت تیام صنعت شاغل در پتروشیمی گچساران نیز در اعتراض به عدم افزایش دستمزد برای سال ۱۴۰۲ دست به اعتصاب زدند.

▪️کارگران پروژه‌ای شاغل در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی خواستار افزایش دستمزد مطابق با لیست پیشنهادی خود بر اساس افزایش ۷۹ درصدی هستند.

#کارگران_پروژه‌ای_نفت
#اعتصاب_کارگران_نفت

🔴 جان #عاتکه_رجبی در خطر است؛ بی‌خبری مطلق از وضعیت سلامتی #عاتکه_رجبی، در چهارمین روز #اعتصاب_غذای_خشک

🔸 از #عاتکه_رجبی، که روز پنج‌شنبه، طی تماسی با خانواده‌اش اعلام کرده در سلول انفرادی است و از زمان بازداشت در اعتراض به بازداشت غیرقانونی خود دست به #اعتصاب_غذای_خشک زده است، هیچ خبری در دست نیست و با توجه به اعتصاب غذای خشک عاتکه، این بی‌خبری موجبات نگرانی شدید خانواده و جامعه‌ی معلمان گردیده است.


🔸 عاتکه رجبی از فعالان مدنی و معلم، روز ۱۹ اردیبهشت و همزمان با فراخوان سراسری شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، دستگیر شد. او به منظور شرکت در تجمع فراخوان فرهنگیان، از خانه خارج شده و بر اساس گزارشات رسیده در مقابل اداره آموزش و پرورش استان خراسان رضوی، بازداشت شد.

🔸 عاتکه رجبی در مهرماه ۱۴۰۱ و همزمان با اعتراضات گسترده پس از مرگ #ژینا_امینی اولین معلمی بود که پیوستن خود را به اعتراض و اعتصابات سراسری را در ویدیویی اعلام و از حضور در کلاس امتناع کرده بود. عاتکه رجبی مدتی بعد از آموزش و پرورش اخراج شد.


#ما_خاموش_شدنی_نیستیم
#امرأة_حياة_حرية

🔹🔹🔹

🆔 @kashowra

🔴 بیانیۀ پایانی اعتصاب دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس

دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس پس از ۲روز، اعتصاب خود را با صدور بیانیه‌ای پایان دادند.
متن بیانیه به شرح زیر است:

دانشگاه ما را اشغال کرده‌اند و در آن حکومت نظامی برپا کرده‌اند. اگر حرفی بزنیم و اعتراضی کنیم، جوابشان خشونت است و توهین و کمیته انضباطی. روزی نیست که از آزار و اذیت حراست دانشگاه و لباس شخصی‌ها در امان باشیم؛ هر روز به ما توهین می‌کنند، برخورد فیزیکی می‌کنند، تهدید و احضار می‌کنند و حریم خصوصی‌مان را نقض می‌کنند. دانشجویان اما سکوت نکردند،  جواب هر تذکر و توهین را با منطق و دلیل دادند و اعتراضشان را تک‌تک یا با نامه‌های گروهی نشان دادند، اما دریغ از یک گام امیدبخش از سوی دانشگاه. واکنش مدیریت دانشگاه و حراست افزایش روزافزون فشار و خفقان و آزار و اذیت بود. هدفشان این است که دانشجویان ترسیده و خموده و افسرده و جداافتاده باشند و صدایی از جایی بلند نشود. می‌خواهند با زور ما را ساکت کنند‌.

تاریخ جنبش دانشجویی تکرار یک حرف است: «دانشجو تن به سکوت نمی‌دهد.» دانشگاه محل زندگی ماست، ما در دانشگاه با هم زندگی می‌کنیم و لازمۀ زندگی در این فضا داشتن امنیت فیزیکی و روانی، آزادی‌های شخصی و امکانات رفاهی برای همۀ ماست. وقتی فضا را زیست‌ناپذیر می‌کنید روشن است که ما ساکت نمی‌مانیم و حقوقمان را مطالبه می‌کنیم. مدیریت دانشگاه و حراست کار را به جایی رسانده‌ که هر روز دوستانمان از بغض و اشکشان در برابر توهین و آزار حراست یا افسردگی و تمایل به خودکشی می‌گویند. نه! ما دانشجویان در برابر این ستم روزمره سکوت نمی‌کنیم.

اعتصاب روزهای ۲۱ و ۲۲ آبان گام اول اعتراضات ادامه‌دار ما دانشجویان بود و اعتراضات ما تا زمانی که مدیریت دانشگاه و حراست تغییر رویه ندهد و فضای دانشگاه را مناسب زندگی دانشجویان نکند به شیوه‌های مختلف ادامه خواهد داشت. صدای اعتصاب ما پردۀ گوش‌های کر مدیریت دانشگاه و حراست را لرزاند و این تازه شروع اعتراضات ما بود. مدیریت دانشگاه باید بداند که ما دانشجویان دست در دست هم داده‌ایم و برای تحقق مطالباتمان چنان صدایمان را بلند خواهیم کرد که چاره‌ای جز پاسخگویی و تغییر رویه نداشته باشد.

محورهای اصلی مطالبات ما در این اعتصاب بدین شرح بوده است:

۱. فضای امنیتی و خفقان سطح دانشگاه:
نیروهای حراست از فضای دانشجویی دانشگاه خارج و به پست‌های نگهبانی خود محدود شوند. اسامی نیروهای حراستی روی لباسشان درج شود و همه ملزم به پوشیدن لباس فرم حراست شوند.
۲. پوشش:
آزار و اذیت دانشجویان به‌خاطر پوشش با تذکرهای زبانی، خشونت فیزیکی، تلفن و احضارهای غیرقانونی حراست و پرونده‌سازی در کمیته‌های انضباطی پایان یابد.
۳. پرونده‌سازی امنیتی:
پرونده‌سازی برای دانشجویان توسط حراست و دیگر نیروهای فشار از طریق احضار و ایجاد رعب و وحشت و نشر اطلاعات شخصی در فضای مجازی پایان یابد.
۴. ورود و خروج:
مقررات جدید اِعمال‌شده برای ورود و خروج دانشجویان به دانشگاه لغو شود، گیت‌های ورود و خروج و تفکیک جنسیتی آن برداشته شود. محدودیت‌های جدید در ساعت ورود و خروج خوابگاه لغو شود، ورود و خروج تاکسی‌های اینترنتی و خریدهای اینترنتی برای دانشجویان خوابگاهی تسهیل شود.

این تنها بخشی از مشکلات صنفی گسترده‌ای است که ما دانشجویان هر روزه با آن‌ها درگیریم و این اعتصابمان را معطوف به آن‌ها کردیم. بدیهی‌ است که ما دست از پیگیری کلیه‌ی مطالبات دانشجویی خود برنخواهیم داشت و اعتراضات ما ادامه خواهد یافت.

دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس

#مطالبات_صنفی
#اعتصاب_دانشجویی
#دانشگاه_تربیت‌مدرس

🔴 بیانیۀ پایانی اعتصاب دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس

دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس پس از ۲روز، اعتصاب خود را با صدور بیانیه‌ای پایان دادند.
متن بیانیه به شرح زیر است:

دانشگاه ما را اشغال کرده‌اند و در آن حکومت نظامی برپا کرده‌اند. اگر حرفی بزنیم و اعتراضی کنیم، جوابشان خشونت است و توهین و کمیته انضباطی. روزی نیست که از آزار و اذیت حراست دانشگاه و لباس شخصی‌ها در امان باشیم؛ هر روز به ما توهین می‌کنند، برخورد فیزیکی می‌کنند، تهدید و احضار می‌کنند و حریم خصوصی‌مان را نقض می‌کنند. دانشجویان اما سکوت نکردند،  جواب هر تذکر و توهین را با منطق و دلیل دادند و اعتراضشان را تک‌تک یا با نامه‌های گروهی نشان دادند، اما دریغ از یک گام امیدبخش از سوی دانشگاه. واکنش مدیریت دانشگاه و حراست افزایش روزافزون فشار و خفقان و آزار و اذیت بود. هدفشان این است که دانشجویان ترسیده و خموده و افسرده و جداافتاده باشند و صدایی از جایی بلند نشود. می‌خواهند با زور ما را ساکت کنند‌.

تاریخ جنبش دانشجویی تکرار یک حرف است: «دانشجو تن به سکوت نمی‌دهد.» دانشگاه محل زندگی ماست، ما در دانشگاه با هم زندگی می‌کنیم و لازمۀ زندگی در این فضا داشتن امنیت فیزیکی و روانی، آزادی‌های شخصی و امکانات رفاهی برای همۀ ماست. وقتی فضا را زیست‌ناپذیر می‌کنید روشن است که ما ساکت نمی‌مانیم و حقوقمان را مطالبه می‌کنیم. مدیریت دانشگاه و حراست کار را به جایی رسانده‌ که هر روز دوستانمان از بغض و اشکشان در برابر توهین و آزار حراست یا افسردگی و تمایل به خودکشی می‌گویند. نه! ما دانشجویان در برابر این ستم روزمره سکوت نمی‌کنیم.

اعتصاب روزهای ۲۱ و ۲۲ آبان گام اول اعتراضات ادامه‌دار ما دانشجویان بود و اعتراضات ما تا زمانی که مدیریت دانشگاه و حراست تغییر رویه ندهد و فضای دانشگاه را مناسب زندگی دانشجویان نکند به شیوه‌های مختلف ادامه خواهد داشت. صدای اعتصاب ما پردۀ گوش‌های کر مدیریت دانشگاه و حراست را لرزاند و این تازه شروع اعتراضات ما بود. مدیریت دانشگاه باید بداند که ما دانشجویان دست در دست هم داده‌ایم و برای تحقق مطالباتمان چنان صدایمان را بلند خواهیم کرد که چاره‌ای جز پاسخگویی و تغییر رویه نداشته باشد.

محورهای اصلی مطالبات ما در این اعتصاب بدین شرح بوده است:

۱. فضای امنیتی و خفقان سطح دانشگاه:
نیروهای حراست از فضای دانشجویی دانشگاه خارج و به پست‌های نگهبانی خود محدود شوند. اسامی نیروهای حراستی روی لباسشان درج شود و همه ملزم به پوشیدن لباس فرم حراست شوند.
۲. پوشش:
آزار و اذیت دانشجویان به‌خاطر پوشش با تذکرهای زبانی، خشونت فیزیکی، تلفن و احضارهای غیرقانونی حراست و پرونده‌سازی در کمیته‌های انضباطی پایان یابد.
۳. پرونده‌سازی امنیتی:
پرونده‌سازی برای دانشجویان توسط حراست و دیگر نیروهای فشار از طریق احضار و ایجاد رعب و وحشت و نشر اطلاعات شخصی در فضای مجازی پایان یابد.
۴. ورود و خروج:
مقررات جدید اِعمال‌شده برای ورود و خروج دانشجویان به دانشگاه لغو شود، گیت‌های ورود و خروج و تفکیک جنسیتی آن برداشته شود. محدودیت‌های جدید در ساعت ورود و خروج خوابگاه لغو شود، ورود و خروج تاکسی‌های اینترنتی و خریدهای اینترنتی برای دانشجویان خوابگاهی تسهیل شود.

این تنها بخشی از مشکلات صنفی گسترده‌ای است که ما دانشجویان هر روزه با آن‌ها درگیریم و این اعتصابمان را معطوف به آن‌ها کردیم. بدیهی‌ است که ما دست از پیگیری کلیه‌ی مطالبات دانشجویی خود برنخواهیم داشت و اعتراضات ما ادامه خواهد یافت.

دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس

#مطالبات_صنفی
#اعتصاب_دانشجویی
#دانشگاه_تربیت‌مدرس

🔴 بیانیه پایان اعتصاب دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی


به زنان مترقی، آزادی‌خواه و زحمت‌کش

تشکیلات زنان گیلان سال‌ها پیش در پیامی که به‌ مناسبت گردهمایی این تشکیلات منتشر کرد، کلیه‌ی بانوان را «مترقی، آزادی‌خواه و زحمتکش» خطاب کرده بود.
از همان نسل‌های دور که زنان گیلان با روحانیون واپس‌گرا که ضد تحصیل زنان و مشارکت آزادانه‌ی آنان بودند، مبارزه می‌کردند؛ ما یاد گرفتیم: «بیداری و سرافرازی ملت ایران بدون شرکت زنان در رستاخیز آزادی‌خواهانه‌ی کشور امکان‌پذیر نیست.»
نسل به نسل مبارزه با پرده‌ی ننگین خرافات که دستیابی زن ایرانی به حقوق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی برابر با مردان را برای آن‌ها دشوار میکرد، ادامه یافت. امروز وقتی ما مشغول کسب علم در مکان‌هایی هستیم که سال‌های دور زنان از راه مبارزه توانستند به آنجا راه پیدا کنند، افراطی‌های اسلام‌گرا که هرچیزی اعم از زندگی را فدایِ فضیلت اسلامی می‌کنند، زن بودن را دستاویزی برای حمله به کلاس‌های درس‌مان قرار می‌دهند. گویی تنها وظیفه آنان نادیده گرفتن بدنِ واقعی است که از روح و روان جامعه بیرون آمده باشد.
وقتی به بهانه زن بودن در کلاس درس اشک‌مان جاری میشود، تلاش می‌کنیم تا به تقلید از شیوه‌ی مبارزان نسل‌های قبلی، همان چیزی را نشان دهیم که از متن جامعه بیرون آمده؛ بدنی که از حالت انقیاد خارج شده است. بله؛ ما عهد به بیدار کردن زنِ ایرانی بسته‌ایم.
زمانی که حکومتِ تمامیت‌خواه به دشمنی با زنانگی می‌پردازد، زنانِ آزادی‌خواه از عوامل تیره روز‌ی‌شان پرده برمی‌دارند و با زبانِ جدیدی که برای بدن‌های بی‌حجابشان خلق کرده‌اند؛ آن روز خفت‌بار را به یاد همه‌ی کسانی که جویای کسب علم هستند، می‌اندازند. همان روزی که اشک‌هایشان فقط به دلیل نادیده گرفتن تنانگی و چند تار مو جاری شد: «آن روز خفت‌بارترین روز دانشکده روانشناسی بهشتی بود. قیافه بهت‌زده اساتیدمان و صدای گریه‌ی دانشجویان دختر هیچ‌وقت از ذهنم پاک نخواهد شد.»
آن خاطره‌ی تلخ‌ که برای همیشه در ذهنمان نقش می‌بندد، برای همه تکرار می‌کنیم: «بدون اجازه استاد وارد کلاس شدند و کارتِ دانشجویی هرکسی که حجاب نداشت یا به‌جای مقنعه شال داشت را ضبط کردند.»
ما همان روزی را به یادِ همه خواهیم آورد که دانشجویی با دستانِ مبارز اما خسته از ترس تعلیق و تبعید با سکوتش فریاد زد: «جای حراست در کلاس درس نیست.»
همراهیِ هم‌دوره‌ای‌هایِ «شریف»‌مان با رنجِ همگانی زنان را با افتخار به یاد خواهیم آورد اما چیزی از تلخ بودن روایت‌ها درباره‌ی تنِ فرسوده شده‌ی دانشگاه کم نمی‌کند: «اتفاقی که در دانشگاه رخ داد، آژیری برای فرار از مرز بود.»
وقتی دشمنانِ زنان راهِ خودشان را به محل تحصیل‌مان باز کرده‌ و با ذهنِ فراموش‌کارشان از ما می‌پرسند: «مگر شما اصلا در تجمعاتتان مطالبه‌ای داشتید؟»
به آن‌ها یادآوری می‌کنیم که دانشجو یک وظیفه مدنی در قبال خود و جامعه‌ای که زنان بخش مهمی از آن هستند، دارند. به‌واسطه همین وظیفه و برای نشان دادنِ مطالبه‌مان دو روز کلاس‌های درس را تحریم کردیم تا شاید کسی بالاخره در خیابان یا دانشگاه بخواهد باور کند که ما و بدن‌هایمان همان واقعیت امروزِ ایران هستیم.
درنهایت اگرچه رنجِ همگانی به‌قوت خود باقی است و همچنان روح‌مان را می‌‌خراشد اما اگر باز هم از این دست رفتارهای خصمانه و طردگرایانه را نسبت به خود و دیگر رفقایمان در محیط دانشگاه ببینیم با وجود دلِ افسرده‌ و جسم خسته‌مان دوباره به جنب و جوش درخواهیم آمد و بار دیگر در برابر این حرکات متحجر دست به تحصن و اعتصاب می‌زنیم.
باری با بیت شعری از محمد جودی که در مجله‌ی «پیک سعادت نسوان» به چاپ رسیده، چنین خاطرنشان می‌کنیم و به اعتصاب‌مان پایان می‌دهیم:

روزی آخر شام شوم غم به پایان می‌رسد
نوبت آسایش و اقبال نسوان می‌رسد

#اعتصاب_دانشجویی
#دانشگاه_شهید‌بهشتی

🔴فراخوان حمایتی ۱۱۲ نفر از معلمان شاغل و بازنشسته، فعالین کارگری و مدنی از هشتگ #نه_به_اعدام
و اعلام #اعتصاب_غذا در روز ۶ بهمن


نه آن شوکت و پادشاهی بماند
نه آن ظلم بر روستایی بماند
بد انجام رفت و بد اندیشه کرد
که با زیردستان، جفا پیشه کرد

ما جمعی از فرهنگیان کنشگر صنفی و فعالان کارگری در اعتراض به رویه های نادرست حاکمیت و بی عدالتی های گسترده و همراهی با زنان پیشروی محبوس در زندان و فعالان مدنی و سیاسی که روز پنجشنبه ۵ بهمن اقدام به اعتصاب غذا کردند و باور عمیق به هشتگ #نه_به_اعدام طبق اعلامیه حقوق بشر که معتقد بر آنست که انسان های بیگناه زیادی تا کنون قربانی اعدام شده که راه بازگشتی برای آن وجود ندارد
#ضرب_و_شتم‌های_غیرانسانی_و_حکومتی
#حبس و زندانی کردن زنان و مردان آزاده و سرافراز
#همراهی با #معلمان اعتصاب کننده شیراز
و دیگر زندانیانی که برای شنیده شدن صدای آزادی خواهی یشان در اعتصاب غذا هستند.
در تاریخ ۶ بهمن ماه روز جمعه دست به اعتصاب غذا می زنیم.
این اعتصاب غذا ضمن اینکه  اقدامی اخلاقی در همراهی و همدلی عاطفی با دردمندان است، در عین حال در جهت تقویت یک روح جمعی واحد و نوعی تمرین برای مقاومت و رسیدن به آرمان های برابری خواهانه و رهایی بخش یاری رسان است.
درخواست لغو بی قیدو شرط حکم اعدام یکی از مبنایی ترین خواست در دادخواهی و آزادی خواهی است.

امضاء کنندگان را در این لینک ببینید؛ https://tinyl.io/AAlf

🔴 فراخوان #اعتصاب_عمومی مردم کوردستان برای فردا سە شنبە ۱۰ بهمن ماە ۱۴۰۲ جهت محکوم کردن اعدام چهار زندانی سیاسی کورد کە توسط جمهوری اسلامی اعدام شدند.

🔴ویدیویی دیگر از اعتصاب گسترده مردم مهاباد در اعتراض به اعدام چهار زندانی سیاسی کرد توسط جمهوری اسلامی.

سه‌شنبه دهم بهمن‌ماه ۱۴۰۲

#اعتصاب_عمومی
#نه_به_اعدام
#محمد_فرامرزی
#محسن_مظلوم
#پژمان_فاتحی
#وفا_آذربار